Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

aurāta

  • 21 orata

    ōrāta, ae, f. = aurata (w. s.), Fest. 182 (b), 13. – u. dav. Ōrāta, ae, m., Beiname des sergischen Geschlechts, vgl. Fest. 182 (b), 13 sqq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orata

  • 22 paludamentum

    palūdāmentum, ī, n., der vom sagum durch Länge, Stoff u. Farbe verschiedene Soldatenmantel, Kriegsmantel, Feldmantel, vorzugsw. der Feldherrnmantel, griech. χλαμύς, Liv. u.a. (vgl. Apul. apol. 22 hoc Diogeni et Antistheni pera et baculum, quod imperatoribus paludamentum): v. der Agrippina getragen, Plin. 33, 63 (wofür Tac. ann. 12, 56 chlamys aurata).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paludamentum

  • 23 piscis

    piscis, is, m. (zu gotisch fisks, ahd. fisc), der Fisch, I) eig.: spinae (Gräten) piscium, Cic. fr.: piscis femina, Ov.: curvus piscis, der Delphin, Sil.: p. multinummus, Varro fr.: pisces minuti, Varro fr.: p. putridus, Sen.: p. apriculus, Apul.: p. aurata, Goldbrassen, Apic.: p. lupus, Meerwolf, Apic.: pisces scorpiones, Apic.: amnici pisces, Solin.: siluri pisces, Solin. – pisces capere, Plaut., Cic. u.a. (u. so hic iaculo pisces, illic capiuntur ab hamis, Ov.): exenterare hunc piscem, Vulg.: mare non sane piscibus pretiosis abundat, Plin. ep. – Sing. kollektiv, Plin. 11, 281. Ov. met. 2, 13: lacus piscem suggerit, Plin. ep. 2, 8, 1. – II) übtr., als Gestirn, pisces, die Fische, Ov. u. Colum.: pisces gemini od. gemelli (einer nach Süden, der andere nach Norden gehend), Ov.: piscis maior, anderes Gestirn am südlichen Himmel, Avien. Arat. 106, auch piscis aquosus, Verg. georg. 4, 234.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > piscis

  • 24 sparus

    1. sparus, ī, m. u. sparum, ī, n. (ahd. spër), ein dem Landvolke eigentümlicher kurzer Jagdspeer (s. Serv. Verg. Aen. 11, 682. Non. 555, 20. Paul. ex Fest. 331, 6), bestehend aus einem Schaft von Holz, der oben mit einer eisernen Spitze, an der noch ein scharfer Widerhaken sich befand, unten mit einem langen, eisernen Spieß versehen war, im Kriege nur als Notwaffe, zB. bei plötzlichen Schilderhebungen, gebraucht, Sisenn. hist. 3. fr. 21 (b. Non. 555, 24). Varro sat. Men. 293. Sall. Cat. 56, 3. Liv. 34, 15, 4: Nom. sparus, Verg. Aen. 11, 682. Sil. 3, 388; 8, 521. Serv. Verg. Aen. 11, 682. Isid. orig. 12, 6, 31: Nom. sparum, Non. 555, 20: Plur. spara, Lucil. 1315 (bei Fest. 330 [a], 18 u. bei Non. 224, 2).
    ————————
    2. sparus, ī, m., ein Fisch, der Goldbrachsen (Sparus aurata, L.) franz. sparaillon, ital. sparlo, Cels. 2, 18. p. 65, 22 D. – Plin. 32, 151 jetzt sorus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sparus

  • 25 statua

    statua, ae, f. (statuo), I) die Statue, das Standbild die Bildsäule (eines Menschen, während simulacrum bes. = ἄγαλμα, Bilds. einer Gottheit), statuae et simulacra, Lact.: simulacra deorum, statuae veterum hominum, Cic.: statua aurata, Liv.: statua Arvernorum (für die Arv.), Plin.: statuam fundere ducereve ex aere, Sen.: statuam alci ponere od. statuere, Cic., od. constituere, Nep.: statuam sibi maiorem fieri praecepit Solis habitu, Treb. Poll.: Caesaris statuam consecrare, Caes.: illi statuam istius persimilem, quam stare celeberrimo in loco voluerat, deturbant, affligunt, comminuunt, dissipant, Cic.: ingenium statuā taciturnius exit, Hor.: iste statuā pallidior, Catull. – a statuis, der Aufseher über die Statuen, Corp. inscr. Lat. 6, 4032. – II) die Säule, statuae marmoreae, Vopisc. Aurel. 37, 2: statua salis, Salzsäule, Sedul. pasch. 1, 106.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > statua

  • 26 verro

    verro, versum, ere (altlat. vorro, wohl zu griech. ερρω, sich fortschleppen, ahd. wërran = nhd. ver- wirren), schleifen, am Boden schleppen, I) im allg.: A) eig.: a) übh.: versā pulvis inscribitur hastā, Verg.: caesariem per aequora, Ov.: canitiem suam concreto in sanguine, Ov. – b) von Elementen, wie v. den Winden, induperatorem classis super aequora, Lucr.: maria et terras ferre secum et v. per auras, Verg. – vom Meere, v. ex imo arenas, emporschleifen, -wühlen, Ov. – B) meton., etwas gleichs. beschleifen, beschleppen, a) v. Leidtragenden, crinibus templa, crinibus passis aras, die Haare am Boden des T., auf dem A. hinschleifen, Liv.: so auch aedes sacras passo capillo, Mamert. pan.: u. humum crinibus suis, Apul. – aliae alta verrunt tecta deûm, rutschen in dem T. auf den Knien, Sil. – b) v. lang Gekleideten, mit dem Gewande etwas (den Boden usw.) schleifen, es bis auf etwas (auf den Boden usw.) herabwallen lassen, verrit humum pallā, Ov.; vgl. pulvereamque trahens per summa cacumina pallam verrit humum, Ov.: auratā vestigia pallā, Stat. – u.v. Gewande usw. selbst, bis auf etwas herabwallen, cuius vestigia (Füße) verrit amictus, Claud.: undosi verrebant brachia crines, Claud. – c) übh. v. leb. Wesen und personif. Ggstdn., die über eine Fläche schwimmend, laufend, schiffend usw. hinstreifen, hinstreichen, eine
    ————
    Fläche usw. bestreifen, bestreichen, α) v. Tieren, aequora caudis, v. Delphinen, Verg.: summae caudā (Schweif des Löwen) verruntur arenae, Ov. – β) v. Winden, durchstreichen, maria, terras, nubila caeli, Lucr.: aequora, Lucr.: (aquilo) simul arva fugā, simul aequora verrens, Verg. – γ) v. Schiffahrern, placide mare, Enn.: remis vada livida, Verg.: abiegnis aequora palmis, Catull. – δ) v. Fischern, v. retibus aequor, beschleppen mit Netzen, mit Schlepp-, Zugnetzen (vgl. verriculum, everriculum) fischen, Sil. 14, 263. – ε) vom Saitenspieler, duplici genialia nablia palmā, überfahren, rühren, spielen, Ov. art. am. 3, 327 sq. – II) prägn.: A) mit dem Besen usw. wegschleifen = weg-, zusammenscharren, -fegen, a) übh.: argentum (Silbergeschirr) inter reliqua purgamenta scopis coepit verrere, Petron. 34, 3 zw. (Bücheler everrere). – u. scherzh., quidquid ponitur (auf die Tafel aufgesetzt wird) hinc et inde verris, kehrst, scharrst zusammen (in die Serviette, um es mitzunehmen), Mart. 2, 37, 1: u.v. Verres, futurum ut omnia verreret, Cic. b. Quint. 6, 3, 55. – b) auf der Tenne, nigras pro farre favillas, Ov.: quidquid de Libycis verritur areis, Hor. – B) mit dem Besen usw. rein kehren, fegen, aedes, Plaut.: vias, Suet.: pavimentum, Iuven.: pavimenta, Hieron. – absol., qui tergunt, qui verrunt, Cic. – Das Perf. act. lautete nach Serv. Verg. Aen. 1, 59 versī, nach Charis. 246, 9. Prisc. 10, 42
    ————
    verrī (so wenigstens in den Kompositis von verro), nach Macr. de diff. c. 23, 8 war es ungebräuchlich.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verro

См. также в других словарях:

  • Aurata — Aurata, so v.w. Goldkarpfen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • aurată — AURÁTĂ s. v. crizantemă, dumitriţă, margaretă, tufănică. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime …   Dicționar Român

  • AURATA Domus — χρυσοφόρος οἶκος Graece, apud Lucianum in Philopatride, ubi Critias accessum suum ad Christianorum (sub Traiano) coetum quendam enarans, Multis, inquit, superatis scalis in domum auratam ascendimus, qualem Homerus Menelai fingit esse. cenaculum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AURATA sive ORATA — quae Graecis Χρυσόφρυς, Athenaeo l. 7. etiam Ι᾿ωνίσκος, mire celebratur ibidem ab Hicesio et Matrone parodo: utpote piscis carnis candidae, solidae, densae, succi boni, digestu facilis, bene nutriens, nec excretu difficilis; ut est apud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AURATA Statua — in Italia primum posita, ab Acilio Glabrione Duumviro, patri Glabrioni, cum Pietatis aedem in Foro Olitorio dedicaret, legitur apud Livium l. 40. c. 34. Cum Aurea, in Templo Anaitidis, primum posita esset; hominum vero primus statuam Auream ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AURATA Vestis — propria olim Augustae, Salmas. ad Capitolin. in Antonino. c. 17. Lampridius quoque Ministris Aulicis tribuit in Alexandro Seu. c. 34. Auratam vestem ministrorum nullus vel in publicio convivio habuit. Sed vestem sic vocat qualem Regii Ministri… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • aurata —   L. aureus, golden yellow; ata, possessing. Spikelets flecked with gold …   Etymological dictionary of grasses

  • aurata — …   Useful english dictionary

  • Caracal aurata — Chat doré africain Pour les articles homonymes, voir Chat (animal) …   Wikipédia en Français

  • Profelis aurata — Chat doré africain Pour les articles homonymes, voir Chat (animal) …   Wikipédia en Français

  • Sparus aurata — Pour les articles homonymes, voir Dorade. Dorade Royale …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»