-
1 attriti di classe
сущ. -
2 attero
at-tero (ad-tero), trīvī, trītum, ere, I) an etw. anreiben, reiben, leniter caudam, anschmiegen, Hor. carm. 2, 19, 30: m. Ang. wohin? durch Dat., spinetis se scabendi causā (v. Esel), Plin. 10, 204: se scopulis, Plin. 9, 160. – II) abreiben, A) = tüchtig reiben, alci aures, scherzh. st. jmd. (als Zeugen) an den Ohren fassen, Plaut. Pers. 748. – B) = durch Reiben abnutzen, dentes, Plin.: pedes, Gargil.: vestem, ICt.: alveum fluminis, austreten, Plin.: attrita ansa, abgegriffen, Verg.: sulco attritus vomer, abgescheuert, Verg. – od. = wund reiben, insuetas opere manus, Tibull.: femina atteri adurique equitatu notum est, Plin. – übtr., schwächen, erschöpfen, hart mitnehmen, zerrütten, ruinieren (s. Drak. Sil. 2, 392. p. 92 sq. Kritz Tac. Germ. 29, 2. Heräus Tac. hist. 1, 89), opes, Sall. u. Tac.: Italiae res, Tac.: alqm, Sall. u. Tac.: atteri (in der öffentlichen Meinung) einen Stoß erleiden, Tac. Agr. 9, 5. – C) zerreiben, alii atteri cibum in ventre contendunt, alii putrescere, Cels. 1. prooem. § 35 zw. (Daremb. teri). – übtr., a) zertreten, zerstampfen, Verg. georg. 4, 12. – b) gänzlich aufreiben, Gothos brevi tempore, Treb. Poll. Claud. 7, 6: consules M. Manlius et Q. Caepio a Cimbris et Teutonibus victi sunt iuxta flumen Rhodanum et ingenti internecione attriti, Eutr. 5, 1 H. (Droyssen u. Wagener lassen attriti aus). – / Infin. Perf. wegen des Versmaßes atteruisse, Tibull. 1, 4, 48.
-
3 attero
at-tero (ad-tero), trīvī, trītum, ere, I) an etw. anreiben, reiben, leniter caudam, anschmiegen, Hor. carm. 2, 19, 30: m. Ang. wohin? durch Dat., spinetis se scabendi causā (v. Esel), Plin. 10, 204: se scopulis, Plin. 9, 160. – II) abreiben, A) = tüchtig reiben, alci aures, scherzh. st. jmd. (als Zeugen) an den Ohren fassen, Plaut. Pers. 748. – B) = durch Reiben abnutzen, dentes, Plin.: pedes, Gargil.: vestem, ICt.: alveum fluminis, austreten, Plin.: attrita ansa, abgegriffen, Verg.: sulco attritus vomer, abgescheuert, Verg. – od. = wund reiben, insuetas opere manus, Tibull.: femina atteri adurique equitatu notum est, Plin. – übtr., schwächen, erschöpfen, hart mitnehmen, zerrütten, ruinieren (s. Drak. Sil. 2, 392. p. 92 sq. Kritz Tac. Germ. 29, 2. Heräus Tac. hist. 1, 89), opes, Sall. u. Tac.: Italiae res, Tac.: alqm, Sall. u. Tac.: atteri (in der öffentlichen Meinung) einen Stoß erleiden, Tac. Agr. 9, 5. – C) zerreiben, alii atteri cibum in ventre contendunt, alii putrescere, Cels. 1. prooem. § 35 zw. (Daremb. teri). – übtr., a) zertreten, zerstampfen, Verg. georg. 4, 12. – b) gänzlich aufreiben, Gothos brevi tempore, Treb. Poll. Claud. 7, 6: consules M. Manlius et Q. Caepio a Cimbris et Teutonibus victi sunt iuxta flumen Rhodanum et ingenti internecione attriti, Eutr. 5, 1 H. (Droyssen u. Wagener lassen attriti aus). – ⇒ Infin. Perf. wegen————des Versmaßes atteruisse, Tibull. 1, 4, 48. -
4 attrito
-
5 attrito
attrito 1. m 1) трение; стирание 2) fig трения, разногласия, столкновения attriti di classe -- классовые противоречия 2. agg lett стертый; протертый, изношенный -
6 attrito
attrito 1. m 1) трение; стирание 2) fig трения, разногласия, столкновения attriti di classe — классовые противоречия 2. agg lett стёртый; протёртый, изношенный -
7 auswaschen
auswaschen, eluere. abluere (aus-, abspülen: beide abspülend entfernen; aber el. auch = ausspülend reinigen, z. B. patinas). – colluere (bespülen, ausspülend reinigen, z. B. os: u. dentes aquā). – subluere (von unten her abspülen, z. B. alqd aquā calidā). – detergēre (abwischen, z. B. den Eiter mit kaltem Wasser, saniem ex aqua frigida). – excavare (aushöhlen, z. B. litus, vom Meere). – atterere (reibend aushöhlen, z. B. litus: u. lapides litoris attriti). – exedere (ausfressen, z. B. rupes, v. den Fluten).
-
8 классовые противоречия
adjgener. attriti di classe, contraddizioni di classeUniversale dizionario russo-italiano > классовые противоречия
-
9 attrito
"friction;Reibung;atrito"* * *m friction* * *attrito1 agg.2 (teol.) feeling attrition, attrite.attrito2 s.m.2 (fig.) ( contrasto) friction, dissension: profondi attriti dividevano le due famiglie, there was enormous friction between the two families.* * *[at'trito]sostantivo maschile friction (anche fig.)* * *attrito/at'trito/sostantivo m.friction (anche fig.). -
10 attrito
attrito s.m. 1. ( Fis) frottement, friction f. 2. ( fig) ( dissidio) friction f., désaccord: ci sono stati molti attriti tra loro il y a eu de grosses frictions entre eux. -
11 frizione
f.1) (massaggio) растирание (n.); массаж (m.) -
12 трение
-
13 шероховатость
См. также в других словарях:
attrito — attrito1 pl.m. attriti attrito1 sing.f. attrita attrito1 pl.f. attrite attrito2 pl.m. attriti … Dizionario dei sinonimi e contrari
CALONES — militum servi, dicti quia ligneas clavas gerebant. quas Graeci κμ´λα vocant. Festus. At Servio in l. 6. Aen. v. 1. sic dicuntur, quia militibus ligna portant, et impedimenta. Σκευοφόροι. Horat. Sat. 6. l. 1. Serm. v. 102. Hunc perminxerunt… … Hofmann J. Lexicon universale
HELVETII — gens nobilissima cuius caput Aventicum olim, unâ cum Sequanis, Celtis sive Gallis proprie dictis attribuuntur a Caefare l. 1. c. 1. 2. et 3. qui illos reliquos Gallos virtute praecedere, omnibusque praestare, et totius Galliae plurimum posse ait … Hofmann J. Lexicon universale
MOHAMMED — Calipha Saracenorum, post Iminem sedem Caliphatus seu Regni Damascô transtulit Bagdatum, saeculô IX. Quô tempore dissidiis scinduntur Saraceni, et Syri, in Bagdad. Aegyptii, in Cairo (e quibus Saladinus Bello Sacro Christianis infestus) quibus… … Hofmann J. Lexicon universale
SAXONES — Germaniae populi. Ex veteribus eorum primus Ptolemaeus meminit, qui Aurelii aetate fuit. Hic casdem Saxonibus sedes tribuit, quas Tacitus Germ. c. 36. Fosis, ut hi cum illis iidem putandi, nisi Fosorum vox apud Tacitum corrupta, quae cluverii… … Hofmann J. Lexicon universale
cuscinetto — cu·sci·nét·to s.m. 1. dim. → cuscino 2. CO qualsiasi oggetto a forma di piccolo cuscino: cuscinetto per timbri, imbevuto di inchiostro per timbri; cuscinetto da lavoro, puntaspilli, per appuntarvi aghi e spilli 3. CO fam., deposito adiposo… … Dizionario italiano
sereno — /se reno/ [dal lat. serenus sgombro di nuvole, limpido , detto del cielo]. ■ agg. 1. [senza nuvole: cielo s. ] ▶◀ chiaro, limpido, terso. ‖ azzurro. ◀▶ annuvolato, coperto, nuvoloso, rannuvolato, scuro. ↑ cupo, fosco, plumbeo. 2. (fig.) a. [che… … Enciclopedia Italiana
mehaingné — Mehaingné, m. acut. Celuy qui est brisé et rompu de Mehaing, Qui toto corpore quassatus est adeo vt millis viribus praestet. Le Languedoc dit Magagnat, acut. Cui vires sunt effoetae nimia quassatione. Virgil. lib. 5. AEneid. Sanguis habet,… … Thresor de la langue françoyse