Перевод: с латинского на французский

с французского на латинский

attrĭbūtum

  • 1 attrĭbūtum

    attrĭbūtum, i, n. [st2]1 [-] somme allouée par l'Etat, allocation. [st2]2 [-] ce qui dépend de, ce qui se rattache à.

    Dictionarium latinogallicum > attrĭbūtum

  • 2 attribuo

    attrĭbŭo (adtrĭbŭo), ĕre, bŭi, būtum - tr. - [st2]1 [-] assigner, donner, adjoindre, ajouter, rattacher à. [st2]2 [-] assigner comme paiement, allouer, affecter, payer par délégation. [st2]3 [-] mettre un impôt, mettre une taxe sur. [st2]4 [-] imputer, attribuer.    - iis equos attribuit, Caes. BC. 1, 14: il leur donne des chevaux.    - causam calamitatis alicui attribuere, Cic.: accuser qqn de sa disgrâce.
    * * *
    attrĭbŭo (adtrĭbŭo), ĕre, bŭi, būtum - tr. - [st2]1 [-] assigner, donner, adjoindre, ajouter, rattacher à. [st2]2 [-] assigner comme paiement, allouer, affecter, payer par délégation. [st2]3 [-] mettre un impôt, mettre une taxe sur. [st2]4 [-] imputer, attribuer.    - iis equos attribuit, Caes. BC. 1, 14: il leur donne des chevaux.    - causam calamitatis alicui attribuere, Cic.: accuser qqn de sa disgrâce.
    * * *
        Attribuo, attribuis, attribui, attributum, pen. prod. attribuere. Cic. Attribuer, Bailler, Assigner.
    \
        Attribuere sibi soli. Cic. Prendre le tout à soy, Se donner toute la louange et l'honneur.
    \
        Attribuere causam calamitatis alicui. Cic. Luy en donner le blasme, Luy mettre sus qu'il est cause de quelque meschef, Dire qu'il est cause de la malencontre.
    \
        Quod Sicyonii te laedunt, attribuas Seruilio. Cic. Prens t'en à Servilius.
    \
        Attribuere, pro Dare, vel fidei committere. Liu. Eique omnia exscripta exsignataque attribuit. Luy en bailla la garde, la charge et commission.
    \
        Timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit. Cic. Que nature m'a donné et departi.
    \
        Attribuere alicui equum, mancipium, etc. Caesar. Delivrer et bailler.
    \
        Attribuere ciuitates vxoribus solent Persarum reges. Cic. Leur assigner.
    \
        Attribuere locum tertium salici in aestimatione ruris. Pli. Luy donner le tiers pris.
    \
        Attributi finitimis municipiis. Plin. Assignez et baillez.
    \
        Procuratio attributa, atque descripta. Cic. Distribuee et departie et couchee par estat.
    \
        Attribuere negotium aliquod alteri. Caesar. Bailler charge ou commission.
    \
        Attributae pecuniae. Cic. Argent assigné.

    Dictionarium latinogallicum > attribuo

См. также в других словарях:

  • attribut — [ atriby ] n. m. • XIVe; lat. attributum « chose attribuée » 1 ♦ Ce qui est propre, appartient particulièrement à un être, à une chose. ⇒ caractère, caractéristique, manière (d être), 1. marque, particularité, propriété, qualité, signe… …   Encyclopédie Universelle

  • АТРИБУТ — [лат. attributum приданное] 1) филос. неотъемлемое, существенное свойство объекта (напр., движение а. материи); 2) лингв. то же, что определение; 3) существенный признак, постоянное свойство чего л., неотъемлемая принадлежность предмета. Словарь… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Attribut — Kennzeichen; Eigenschaft; Charakteristikum; Merkmal; Besonderheit * * * At|tri|but [atri bu:t], das; [e]s, e: a) Gegenstand o. Ä., der zu jmdm., etwas (zufälliger oder charakteristischerweise) gehört: die Attribute der Heiligen. Syn.: ↑ …   Universal-Lexikon

  • atribut — ATRIBÚT, atribute, s.n. 1. Însuşire (esenţială) a unui obiect. ♦ (concr.) Semn distinctiv, simbol. 2. Parte secundară a propoziţiei, care determină un substantiv sau un echivalent al acestuia. – Din fr. attribut, lat. attributum. Trimis de ana… …   Dicționar Român

  • Atributo — ► sustantivo masculino 1 Cualidad que tiene una persona o cosa: ■ en su elogio puso de relevancia sus atributos. SINÓNIMO propiedad 2 GRAMÁTICA Palabra que acompaña al sustantivo para calificarlo o especificarlo y que, generalmente, suele ser un… …   Enciclopedia Universal

  • Атрибуция — англ. attribution от лат. attributum определение подлинности и авторства художественного произведения, а в крайнем случае определение школы, страны и времени создания. Словарь бизнес терминов. Академик.ру. 2001 …   Словарь бизнес-терминов

  • Attribute — At tri*bute, n. [L. attributum.] 1. That which is attributed; a quality which is considered as belonging to, or inherent in, a person or thing; an essential or necessary property or characteristic. [1913 Webster] But mercy is above this sceptered …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Аттрибут — (лат. attributum) принадлежность, свойство, существенный признак; в логике А. наз. нераздельное от предмета свойство, без которого понятие о нем изменяется. В искусстве А. наз. символическая принадлежность, свойственная какому либо лицу,… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • атрибу́т — а, м. 1. филос. Необходимое, существенное, неотъемлемое свойство предмета или явления, в отличие от случайных, преходящих его состояний. Движение есть атрибут материи. 2. Постоянная принадлежность, характерный признак. [Юлию] заметил Тафаев,… …   Малый академический словарь

  • Attribut — (lateinisch attribuere, „zuteilen, zuordnen“; daraus attributum, „das Zugeteilte“) steht für: Attribut (Philosophie), Eigenschaft eines Gegenstands bzw. einer Substanz, Prädikator in der formalen Logik; Attribut (Grammatik), eine Beifügung zur… …   Deutsch Wikipedia

  • Attribut (Kunst) — Ein Attribut (von lat. attribuo: „zuteilen“, „zuschreiben“; attributum: „das Beigefügte“) ist in der bildenden Kunst die charakteristische Beigabe einer Figur. Dagegen werden kennzeichnende Gegenstände, die für sich allein stehen oder ihr… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»