-
1 attrĭbūtum
attrĭbūtum, i, n. [st2]1 [-] somme allouée par l'Etat, allocation. [st2]2 [-] ce qui dépend de, ce qui se rattache à. -
2 attribuo
attrĭbŭo (adtrĭbŭo), ĕre, bŭi, būtum - tr. - [st2]1 [-] assigner, donner, adjoindre, ajouter, rattacher à. [st2]2 [-] assigner comme paiement, allouer, affecter, payer par délégation. [st2]3 [-] mettre un impôt, mettre une taxe sur. [st2]4 [-] imputer, attribuer. - iis equos attribuit, Caes. BC. 1, 14: il leur donne des chevaux. - causam calamitatis alicui attribuere, Cic.: accuser qqn de sa disgrâce.* * *attrĭbŭo (adtrĭbŭo), ĕre, bŭi, būtum - tr. - [st2]1 [-] assigner, donner, adjoindre, ajouter, rattacher à. [st2]2 [-] assigner comme paiement, allouer, affecter, payer par délégation. [st2]3 [-] mettre un impôt, mettre une taxe sur. [st2]4 [-] imputer, attribuer. - iis equos attribuit, Caes. BC. 1, 14: il leur donne des chevaux. - causam calamitatis alicui attribuere, Cic.: accuser qqn de sa disgrâce.* * *Attribuo, attribuis, attribui, attributum, pen. prod. attribuere. Cic. Attribuer, Bailler, Assigner.\Attribuere sibi soli. Cic. Prendre le tout à soy, Se donner toute la louange et l'honneur.\Attribuere causam calamitatis alicui. Cic. Luy en donner le blasme, Luy mettre sus qu'il est cause de quelque meschef, Dire qu'il est cause de la malencontre.\Quod Sicyonii te laedunt, attribuas Seruilio. Cic. Prens t'en à Servilius.\Attribuere, pro Dare, vel fidei committere. Liu. Eique omnia exscripta exsignataque attribuit. Luy en bailla la garde, la charge et commission.\Timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit. Cic. Que nature m'a donné et departi.\Attribuere alicui equum, mancipium, etc. Caesar. Delivrer et bailler.\Attribuere ciuitates vxoribus solent Persarum reges. Cic. Leur assigner.\Attribuere locum tertium salici in aestimatione ruris. Pli. Luy donner le tiers pris.\Attributi finitimis municipiis. Plin. Assignez et baillez.\Procuratio attributa, atque descripta. Cic. Distribuee et departie et couchee par estat.\Attribuere negotium aliquod alteri. Caesar. Bailler charge ou commission.\Attributae pecuniae. Cic. Argent assigné.
См. также в других словарях:
attribut — [ atriby ] n. m. • XIVe; lat. attributum « chose attribuée » 1 ♦ Ce qui est propre, appartient particulièrement à un être, à une chose. ⇒ caractère, caractéristique, manière (d être), 1. marque, particularité, propriété, qualité, signe… … Encyclopédie Universelle
АТРИБУТ — [лат. attributum приданное] 1) филос. неотъемлемое, существенное свойство объекта (напр., движение а. материи); 2) лингв. то же, что определение; 3) существенный признак, постоянное свойство чего л., неотъемлемая принадлежность предмета. Словарь… … Словарь иностранных слов русского языка
Attribut — Kennzeichen; Eigenschaft; Charakteristikum; Merkmal; Besonderheit * * * At|tri|but [atri bu:t], das; [e]s, e: a) Gegenstand o. Ä., der zu jmdm., etwas (zufälliger oder charakteristischerweise) gehört: die Attribute der Heiligen. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
atribut — ATRIBÚT, atribute, s.n. 1. Însuşire (esenţială) a unui obiect. ♦ (concr.) Semn distinctiv, simbol. 2. Parte secundară a propoziţiei, care determină un substantiv sau un echivalent al acestuia. – Din fr. attribut, lat. attributum. Trimis de ana… … Dicționar Român
Atributo — ► sustantivo masculino 1 Cualidad que tiene una persona o cosa: ■ en su elogio puso de relevancia sus atributos. SINÓNIMO propiedad 2 GRAMÁTICA Palabra que acompaña al sustantivo para calificarlo o especificarlo y que, generalmente, suele ser un… … Enciclopedia Universal
Атрибуция — англ. attribution от лат. attributum определение подлинности и авторства художественного произведения, а в крайнем случае определение школы, страны и времени создания. Словарь бизнес терминов. Академик.ру. 2001 … Словарь бизнес-терминов
Attribute — At tri*bute, n. [L. attributum.] 1. That which is attributed; a quality which is considered as belonging to, or inherent in, a person or thing; an essential or necessary property or characteristic. [1913 Webster] But mercy is above this sceptered … The Collaborative International Dictionary of English
Аттрибут — (лат. attributum) принадлежность, свойство, существенный признак; в логике А. наз. нераздельное от предмета свойство, без которого понятие о нем изменяется. В искусстве А. наз. символическая принадлежность, свойственная какому либо лицу,… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
атрибу́т — а, м. 1. филос. Необходимое, существенное, неотъемлемое свойство предмета или явления, в отличие от случайных, преходящих его состояний. Движение есть атрибут материи. 2. Постоянная принадлежность, характерный признак. [Юлию] заметил Тафаев,… … Малый академический словарь
Attribut — (lateinisch attribuere, „zuteilen, zuordnen“; daraus attributum, „das Zugeteilte“) steht für: Attribut (Philosophie), Eigenschaft eines Gegenstands bzw. einer Substanz, Prädikator in der formalen Logik; Attribut (Grammatik), eine Beifügung zur… … Deutsch Wikipedia
Attribut (Kunst) — Ein Attribut (von lat. attribuo: „zuteilen“, „zuschreiben“; attributum: „das Beigefügte“) ist in der bildenden Kunst die charakteristische Beigabe einer Figur. Dagegen werden kennzeichnende Gegenstände, die für sich allein stehen oder ihr… … Deutsch Wikipedia