-
1 umsjónarmaîur
-
2 SVEINN
(-s, -ar), m.1) boy (sveinar tveir léku á gólfinu);2) in addressing grown-up men, boys, lads (hart ríði þér, sveinar!);3) servant, attendant (þeir vissu, at hann var s. Gunnhildar); squire, page.* * *m. [a northern word, from which the A. S. swân, Engl. swain, seems to be borrowed]:—a boy; fæddi Vigdís barn, þat var sveinn, sá var vænn mjök, Ingimundr leit á sveininn ok mælti, sjá sveinn … son áttu þau annan … þessi sveinn, Fs. 23; sveinninn Hörðr stóð við stokk ok gékk nú it fyrsta sinn frá stokkinum til móður sinnar, Ísl. ii. 15; skal þat barn út bera ef þú fæðir meybarn, en upp fæða ef sveinn er, 198; kona hans fæddi barn, ok hét sveinn sá Hrafn, Eg. 100; svá sem þeir sveinar aðrir er vóru sex vetra eðr sjau vetra, 147; sveinar tveirléku á gólfinu, Nj. 15; var þá nafn gefit sveininum, 91; kallaði Njáll á sveininn Höskuld, … hann lét sveininum ekki í mein, ok unni mikit, 146, 147; sveininn Þórð Kárason … hinu hefir þú mér heitið, amma, segir sveinninn, 201, Bs. i. 599.II. boys, lads! often used in addressing grown-up men; eld kveykit ér nú, sveinar! Nj. 199; hart ríðit ér, sveinar! 82; sjáit ér nú rauðálfinn, sveinar! 70; hverr á sveina (gen. pl.) hendr í hári mér? Fms. xi. 151; hvernig er, sveinar? 145; sveinn ok sveinn! hverjum ertú sveini borinn? Fm. 1; inn fráneygi sveinn! id.; Hjalla-sveinar, Hofs-sveinar, Gullþ. 4, Finnb.2. a servant, attendant, waiter; sveinar Ólafs, Ld. 96: esp. a page, sveinn Gunnildar, Nj. 5, Fms. ix. 236, Ann. 1346 C; skutil-sveinn, skó-sveinn, q. v.: of bondsmen, N. G. L. i. 35, 76: in mod. usage an apprentice, Dan. svend.III. a nickname, Sigurðr Sveinn (= the Germ. Siegfried), Skíða R. 2. Sveinn, a pr. name, very freq., Landn., Fms.: in compds, Svein-björn, Svein-ungr, Sveinki, Berg-sveinn, Koll-s.COMPDS: sveinalauss, sveinsleikr, sveinsligr. -
3 þjónn
(-s, -ar), m. servant, attendant.* * *m. [A. S. þen], a servant, attendant, Hkr. iii. 365, Fms. x. 277, Gþl. 76, N. G. L. i. 70, Sks. passim, Greg. 50, MS. 623. 21. -
4 bað-kona
u, f. a female bathing attendant, N. G. L. iii. 15. -
5 DRENGR
(-s, pl. -ir, gen. -ja), m.1) a bold, valiant, chivalrous man; drengr góðr, a goodhearted, nobleminded man (auðigr at fé ok drengr góðr); ekki þykki mér þú sterkr, en drengr ertu g., but thou art a good fellow; drengir, en eigi dáðleysingjar, gallant men, and no fainthearts; at þú mættir drengrinn af verða sem beztr, that you might get the greatest credit from it; hafa dreng í serk, to have a stout heart in one’s breast;2) a young unmarried man (drengir heita ungir menn búlausir, meðan þeir afla sér fjár eða orðstírs);3) attendant (þeir heita konungs drengir, er höfðingjum þjóna);4) fellow (lætr síðan sverðit ríða á hálsinn á þeim leiða dreng);* * *m., pl. ir, gen. drengs, pl. drengir, on Runic stones drengjar; this is a most curious word, and exclusively Scandinavian; it occurs in the A. S. poem Byrnoth, but is there undoubtedly borrowed from the Danes, as this poem is not very old.1. the earliest form was probably drangr, q. v., a rock or pillar, which sense still remains in Edda (Gl.) and in the compds ás-drengr, stýris-drengr, cp. Ivar Aasen; it also remains in the verb drengja.2. it then metaphorically came to denote a young unmarried man, a bachelor, A. S. hagestald, N. H. G. hagestolz; drengir heita ungir menn ok búlausir, Edda 107; ungr d., a youth, 623. 22, Post. 656 C. 32, Edda 35; drengr, a youth, Stj. 409; hverrar ættar ertú d., 465; (hence the mod. Dan. sense of a boy); far-d., a sailor.3. hence came the usual sense, a bold, valiant, worthy man, and in this sense it is most freq. in all periods of the language. Drengr is a standing word in the Swed. and Dan. Runic monuments, góðr drengr, drengr harða góðr, denoting a good, brave, gallant man, a bold and gentle heart; lagði þá hverr fram sitt skip sem d. var ok skap hafði til, Fms. vi. 315; drengir heita vaskir menn ok batnandi, Edda 107; hraustr d., a gallant d., Ld. 50; d. fullr, a bluff, out-spoken man, Ísl. ii. 363; göfuligr d., Bær. 12; d. góðr, noble-minded; auðigr at fé ok d. góðr, Fms. vi. 356; hann var enn bezti d. ok hófsmaðr um allt, Ld. loo; drengr góðr ok öriggr í öllu, Nj. 30; ekki þyki mér þú sterkr, en drengr ertú góðr, thou art not strong, but thou art a good fellow, Lv. 109; drengs dáð, a ‘derring do,’ the deed of a drengr, Fbr. 90 (in a verse): also used of a lady, kvennskörungr mikill ok d. góðr ok nokkut skaphörð, Nj. 30 (of Bergthora); allra kvenna grimmust ok skaphörðust ok ( but) d. góðr þar sem vel skyldi vera, 147 (of Hildigunna): the phrases, lítill d., a small dreng, or d. at verri, denoting a disgraced man, Nj. 68; at kalla þik ekki at verra dreng, to call thee a dreng none the less for that, Ld. 42; drengir en eigi dáðleysingjar, ‘drengs’ and no lubbers, Sturl. iii. 135; drengr and níðingr are opposed, N. G. L. ii. 420: at Hallgerðr yrði þeim mestr drengr, greatest helper, prop, Nj. 76; at þú mættir drengrinn af verða sem beztr, that thou couldst get the greatest credit from it, Gísl. 48: the phrase, hafa dreng í serk, to have a man (i. e. a stout, bold heart) in one’s sark, in one’s breast, Fms. ix. 381: in addressing, góðr d., my dear fellow, Eg. 407: cp. ‘et quod ipsi in posterurn vocarentur Drenges,’ Du Cange (in a letter of William the Conqueror).COMPDS: drengjamóðir, drengjaval, drengsaðal, drengsbót, drengsbragð. -
6 fylgð
f.1) following, guidance;2) support, help, backing;* * *f. a following, backing up, help, guidance; Gamli bauð honum menn til fylgðar, Grett. 109; fékk hann þeim mann til fylgðar, þann er vel kunni vegu alla, Fms. i. 72; í samsæti eðr fylgð, Sks. 370 B: fylgðar-lauss, adj. without help, alone, Fms. ii. 280; fylgðar-maðr, m. a follower, attendant, guide, Nj. 142, Ld. 48, Sturl. ii. 249 C.2. party, followers; þeir feðgar völdu menn mjök at afli til fylgðar við sik, Eg. 84; vera í fylgð með e-m, Nj. 62: veita e-m styrk ok fylgð, Fms. i. 20; eigi verri til fylgðar en röskr maðr, Nj. 106; fór þat lið heim er honum þótti minni fylgð (less support, use) í, Fms. iv. 350; fylgð ok þjónusta, Eg. 474: of the body-guard of kings or princes, like the comitatus of Tacitus, vide esp. N. G. L. ii. Hirðskrá ch. 32; fylgð forn ok ný, the old and new body-guard, id.; halda f., to wait upon the king, Fms. viii. 166: fylgðar-hald, n. attendance upon the king, N. G. L. l. c.; fylgðar-horn, n. a horn to call the king’s men together, N. G. L. ii; fylgðar-menn, m. pl. men attending upon the king, id. passim. -
7 fylgja
* * *I)(-ða, -t), v.1) to accompany, help, with dat.; f. e-m at, f. e-s málum, to side with one, take one’s part;2) to lead, guide one (yðr var fylgt í kornhlöðu eina);3) to pursue (f. fast flóttamönnum);4) to follow, be about one (konungr lét sveininn f. móður sinni);5) to follow, observe (f. e-s ráðom, f. hirðsiðum);6) to belong, or pertain to (segl ok reiði er fylgðu skipinu);7) láta f., to add; þat lét hann f., at, he added that;8) refl., fylgjast, to follow one another; fig. to hold together (hann bað sína menn f. vel, hold well together).f.1) guidance (beiða e-n fylgju);2) female guardian spirit; attendant spirit in animal form (þú munt vera feigr maðr ok muntu hafa sét fylgju þína).* * *n, f. = fylgð, Grág. i. 343; bjóða e-m fylgju sína, ii. 56, v. l., Ísl. ii. 340; í förum ok fylgju með e-m, Stj. 135, 222; koma í fylgju með e-m, Rb. 356.II. metaph. a fetch, a female guardian spirit of the heathen age, whose appearance foreboded one’s death, cp. Hkv. Hjörv. (the prose); þú munt vera feigr maðr ok muntú séð hafa fylgju þína, Nj. 62, Hallfr. S. ch. 11: also whole families had a fylgja (kyn-f., ættar-f.), get ek at þetta hafi engar konur verit aðrar en fylgjur yðrar frænda, Fms. ii. 195; eigi fara litlar fylgjur fyrir þér, x. 262, Vd. ch. 36; nú sækja at fylgjur Úsvífs, Nj. 20; manna-fylgjur, Bjarn. 48, Lv. 69; fuglar þeir munu vera manna-fylgjur, Ísl. ii. 196; marr ( a horse) er manns fylgja, Fs. 68; liggja fylgjur þínar til Íslands, thy guardian angels, good angels, point to Iceland, i. e. thou wilt go thither, Orkn. 14; þínar fylgjur mega eigi standask hans fylgjur, Gullþ. 11, Lv. 104; hafa þeir bræðr rammar fylgjur, Fs. 50:—in mod. lore (as also sometimes in the Sagas, e. g. Nj. l. c.) fylgja means a ‘fetch,’ an appearance in the shape of an animal, a crescent, or the like going before a person, only a ‘fey’ man’s fylgja follows after him.2. = Lat. secundinae, a baby’s caul, cp. Germ. glückshaube; barns-f., Bs. ii. 168, freq. in mod. usage, cp. Ísl. Þjóðs. i. 354.III. in pl. a law phrase, kvenna-fylgjur, abduction or elopement, Grág. i. 342 (cp. fylgja l. 4. below).COMPDS: fylgjuengill, fylgjukona. -
8 FYLGJA
* * *I)(-ða, -t), v.1) to accompany, help, with dat.; f. e-m at, f. e-s málum, to side with one, take one’s part;2) to lead, guide one (yðr var fylgt í kornhlöðu eina);3) to pursue (f. fast flóttamönnum);4) to follow, be about one (konungr lét sveininn f. móður sinni);5) to follow, observe (f. e-s ráðom, f. hirðsiðum);6) to belong, or pertain to (segl ok reiði er fylgðu skipinu);7) láta f., to add; þat lét hann f., at, he added that;8) refl., fylgjast, to follow one another; fig. to hold together (hann bað sína menn f. vel, hold well together).f.1) guidance (beiða e-n fylgju);2) female guardian spirit; attendant spirit in animal form (þú munt vera feigr maðr ok muntu hafa sét fylgju þína).* * *ð or d, [A. S. folgjan; Engl. follow; Germ. folgen; Swed. följa; Dan. fölge]:—to follow, and metaph. to back, help, side with, with dat., Dropl. 26; landvættir allar fylgðu Hafr-Birni til þings, Landn. 271, Grág. i. 46; ek man fylgja Búa bróður mínum, Fms. xi. 111; ok er úfallit at f. Þjórólfi um þetta mál, Boll. 342; fylgja málum e-s, Fms. i. 86; fylgja e-m at, to side with, take one’s part. xi. 111; man Björn þeim at f., Bjarn. 7:—also of things, láta sverðit hendi f., let it follow the hand, remain in it, Eg. 505.2. to lead, guide one; yðr var fylgt í kornhlöðu eina, Eg. 49; fylgja e-m á brott, Ld. 44; vilda ek at þú fylgdir mér til frænda minna, Nj. 45.3. to pursue a flying host, Fms. i. 45, ix. 409.4. a law term, fylgja konu, to elope with a woman, Grág. i. 342, 343; an offence liable to the lesser outlawry, even in the case of accomplices.5. to be about one; konungr lét sveininn f. móður sinni, meðan hann var allungr, Fms. i. 14: tungl fylgir sólmerkjum, Rb. 108; meðan svörðr ok hold fylgði, Eg. 770:—to follow one as one’s mistress, Fms. xi. 160, Sturl. i. 97; cp. Fms. x. 322, Sturl. i. 94, Orkn.II. metaph. to follow, observe, Róm. 87; fylgja e-s ráðum, Bs. i. 720; fylgja hirðsiðum, Fms. vi. 240.2. to follow as an encumbrance; Margrét fylgi Loptstaða-eign, D. N. i. 82; so in the saying, vandi fylgir vegsemd hverri:— to follow as a quality or the like; þat segi þér at mér fylgi engi hugr, … you say that there is no courage in me, Fms. vii. 297; svá mikill kraptr fylgði þessum mönnum, Edda (pref.); þar fylgði sætr ilmr, Bs. i. 454; upphaf allra frásagna þeirra er (dat.) sannindi f., true records, Fms. xi. 412; hvat fylgir engli þeim, what is the quality of this angel? Nj. 157.3. to belong to; himin ok jörð ok alla hluti sem þeim f., Edda (pref.); nú fylgir skógr landi, a forest belongs to the land, Grág. i. 200; segl ok reiða er fylgðu skipinu, Hkr. i. 277; aðrar eignir þær er þar f., Ld. 96; sök þá er tylptar-kviðr á at fylgja, a case that falls under the verdict of twelve, Grág. i. 41.4. causal, to let a thing follow, to add; þat lét hann f., at …, he added, that …, Fms. vii. 227; þar lét hann ok f. grávöru mikla, Eg. 69; hann lét þat f. boði, Fb. ii. 187; þat fylgði ok þeirri sögn, 184.5. fylgja (sér) at e-u, to work hard, push on with one’s work (cp. fylgi, at-fylgi), Bs. i. 793; fylgja e-u at, to pursue, press on with a thing, Ó. H. 41.6. with acc., but only as a Latinism in translation, H. E. i. 514.III. reflex. to follow one another, metaph. to side with one another, hang together; hann bað sína menn fylgjask vel, he bade them hold well together, Eg. 288; þeir fylgðusk at hverju máli, Nj. 72: in a pass. sense rare and unclass., Sks. 347.IV. part. fylgendr, pl. followers, Bs. i. 705, Barl. 53. -
9 kerti-sveinn
and kerta-sveinn, m. a ‘candle-boy,’ link-boy, an attendant on a great man, Hkr. iii. 181, Fms. vi. 422, vii. 159, ix. 421, x. 137, 147, 157. -
10 með-reið
f. a riding with another person. meðreiðar-maðr, m. an attendant on a traveller on horseback. -
11 TOGA
* * *(að), v.1) to draw, pull, stretch (síðan togar hann á honum tunguna); t. af e-m, to draw the shoes and stockings off a person; fara sem fœtr toga, to run as hard as one can go;2) refl., togast ór höndum e-m, to be drawn out of one’s hands; t. við fast, to pull hard; t við aldr, to pull against old age, grow old (ekki muntu við aldr togast).* * *að, [see tjúga; Engl. tug], to draw; mér þótti sem vit héldim á einni hönk ok togaðim, Fms. vi. 312; er þessi maðr góðr af tíðindum, þurfum vér eigi at toga orð út ór honum, Grett. 98 C; síðan togar hann á honum tunguna, Fms. iii. 103, 154; toga ok teygja, Hom. 114; tóku hann tveir ok toguðu hann milli sín, Fms. ix. 241; með töngum togaðr, Barl. 166: in the phrase, fara sem fætr toga, to run all the feet can stretch, Gísl. 6l, Fas. i. 434; toga af e-m, to draw the shoes and stockings off a person (of an attendant, mod. taka í e-n), Ld. 36, Bjarn. 29, Fbr. 137, Bs. i. 847, cp. Eb. 242; toga af öllu afli, id.2. reflex., togask við fast, to pull hard, Fms. iii. 188; hón togaðisk ór höndum honum, Fbr. 137; eigi muntú við mikinn aldr togask eiga, Fas. ii. 507. -
12 baðkona
-
13 borðklerkr
-
14 borðsveinn
m. attendant at table, waiter. -
15 fylgðarmaðr
m. follower, attendant. -
16 kertisveinn
m. link-boy (attendant on a great man).
См. также в других словарях:
attendant — ⇒ATTENDANT, ANTE, part. prés., loc. adv., adj. et subst. A. Part. prés. de attendre. B. Emploi adj. et subst. 1. Emploi adj. [En parlant d une pers. ou d un groupe de pers.] (cf. attentif et attentiste) : • 1. Tu ne sais pas ce que c est qu une… … Encyclopédie Universelle
Attendant — At*tend ant, a. [F. attendant, p. pr. of attendre. See {Attend}, v. t.] 1. Being present, or in the train; accompanying; in waiting. [1913 Webster] From the attendant flotilla rang notes triumph. Sir W. Scott. [1913 Webster] Cherub and Seraph … The Collaborative International Dictionary of English
attendant — Attendant, [attend]ante. adj. verbal. Qui attend Estes vous des attendants? En attendant. Maniere de parler adverbiale. Jusques à temps. En attendant qu il vienne. en attendant que vous en soyez éclaircy. en attendant mieux, en attendant quelque… … Dictionnaire de l'Académie française
Attendant — may refer to:* Car attendant, a railroad employee * Flight attendant, flight crew employed to ensure the safety and comfort of the passengers * Museum attendant * Toilet attendant, maintain standards in a toilet and collects any usage fees *… … Wikipedia
attendant — [ə ten′dənt] adj. 1. attending or serving [an attendant nurse] 2. being present 3. accompanying as a circumstance or result [attendant difficulties] n. 1. a person who attends or serves [an attendant at the zoo, a queen s attendants] 2 … English World dictionary
Attendant — At*tend ant, n. 1. One who attends or accompanies in any character whatever, as a friend, companion, servant, agent, or suitor. A train of attendants. Hallam. [1913 Webster] 2. One who is present and takes part in the proceedings; as, an… … The Collaborative International Dictionary of English
attendant — index ancillary (auxiliary), caretaker (one caring for property), clerical, coactor, coadjutant, cohort, collateral ( … Law dictionary
attendant — attendant, ante (a ten dan, dan t ) adj. 1° Qui attend. 2° En termes de musique, cadence attendante, cadence imparfaite, qui se fait en montant d une quinte et qui semble attendre une réponse. 3° S. m. Sectaire qui soutient qu il n y a dans … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
attendant — [adj] being present or related accessory, accompanying, ancillary, associated, attending, coincident, concomitant, consequent, incident; concept 577 Ant. absent, detached attendant [n] person who serves others aide, alarm clock*, assistant,… … New thesaurus
attendant — ► NOUN 1) a person employed to provide a service to the public. 2) an assistant to an important person. ► ADJECTIVE ▪ occurring at the same time or as a result of … English terms dictionary
attendant — I UK [əˈtendənt] / US noun [countable] Word forms attendant : singular attendant plural attendants * 1) someone whose job is to help customers or people who visit a public place a car park attendant 2) someone whose job is to look after another… … English dictionary