-
1 ATTU
1) Военный термин: от Атлантики до Урала3) Сокращение: Atlantic-to-the-Urals (NATO)4) Военно-политический термин: Atlantic-to-the-Urals area -
2 Attu
о-в Атту (США, шт. Аляска) -
3 ATTU ATWS
anticipated transient without scram transmitter trip unit - блок устройства передачи сигнала об останове во время предполагаемого переходного процесса без срабатывания аварийной защиты реактора -
4 Attu Island
Самый западный остров из Алеутских островов [ Aleutian Islands], крупнейший из Ближних островов [Near Islands], самая западная точка США. Рыболовство, разведение пушных зверейEnglish-Russian dictionary of regional studies > Attu Island
-
5 Wallago attu
—1. LAT Wallago attu (Bloch et Schneider)2. RUS пресноводный сом-валлаго m3. ENG —4. DEU —5. FRA — -
6 wallago attu
வாளை மீன் -
7 attuabile agg
[attu'abile] -
8 attuale agg
[attu'ale]PAROLA CHIAVE: attuale non si traduce mai con la parola inglese actualil marrone è molto attuale — (di moda) brown is very fashionable
-
9 attuare
-
10 attutire
[attu'tire]1. vt2. vip (attutirsi) -
11 EIGA
* * *I)(á, átta, áttr), v.1) to own, possess (Starkaðr átti hest góðan);2) to have (eiga börn, föður, móður, vin);eiga konu, to have her for wife;hann átti Gró, he was married to G.;hann gekk at eiga Þóru, he took Th. for his wife, he married Th.;enga vil ek þessa eiga, I will not marry any of these;eiga heima, to have a home, to live (þeir áttu heima austr í Mörk);eiga sér e-t = eiga e-t (Höskuldr átti sér dóttur, er Hallgerðr hét);eiga ván e-s, to have hope of a thing, to reckon upon;eiga hlut at or í e-u, to have a share in a thing, to be concerned in;eiga vald á e-u, to have within one’s power;3) to be under obligation, be obliged, have to do a thing;tólf menn, þeir er fylgð áttu með konungi, who were bound to attend the king’s person;á ek þar fyrir at sjá, I am bound (I have) to see to that;átti Hrútr för í Vestfjorðu, H. had to go to the V.;4) to have a right (claim) to, be entitled to (eiga högg ok höfn í skóginum);eiga mál í e-m, to have a charge against one;eiga rétt á sér, to have a (personal) claim to redress;5) to keep, hold;eiga fund, þing, samkvámu, stefnu, to hold a meeting;eiga kaupstefnu, to hod a market;eiga orrustu við e-n, to fight a battle with one;eiga högg við e-n, to exchange blows with one;eiga illt við e-n, to quarrel with;eiga tal (or mál) við e-n, to speak, converse with one;6) as an auxiliary with pp. = hafa (þat er við áttum mælt);eiga skilit, to have stipulated;7) to have to (skal Þ. eigi at því eiga at spotta);eiga hendr sínar it verja, to have to act in self-defence;eiga um vandræði at halda, to be in a strait;8) eiga e-m e-t, to owe to one (mun æ, hvat þú átt þeim er veitir);þat muntu ætla, at ek mun eiga hinn bleika uxann, that the fawn-coloured ox means me;10) with preps.:eiga e-t at e-m, to have something due from one, to expect from one (þat vil ek eiga at þér, at þú segir mér frá ferð þinni);to deserve from one (ok á ek annat at þér);þeir er mikit þóttust at sér eiga, had much in their power;eiga e-t eptir, to have to do yet, to have left undone (þat áttu eptir, er erfiðast er, en þat er at deyja);to leave behind one (andaðist ok átti eptir tvá sonu vaxna);eiga e-t saman, to own in common;eiga skap saman, to agree well, be of one mind;eigi veit ek, hvárt við eigum heill saman, whether we shall live happy together;eiga saman, to quarrel, = eiga deild saman;eiga um við e-n, to have to deal with (við brögðótta áttu nú um);þar sem við vini mína er um at eiga, where my friends are concerned;eiga e-t undir e-m, to have in another’s hands;Njáll átti mikit fé undir Starkaði ok í Sandgili, N. had much money out at interest with St. and at Sandgil, er sá eigi vel staddr, er líf sitt á undir þinum trúnaði, whose life depends on thy good faith;eiga mikit (lítit) undir sér, to have much (little) in one’s power;far þú við marga menn, svá at þú eigir allt undir þér, that the whole matter rests in thy own hands;hann sá, at hann átti ekki undir sér, that he had no influence;eiga við e-n, to have to do with, fight with (brátt fundu þeir, at þeir áttu þar ekki við sinn maka);ekki á ek þetta við þik, this is no business between thee and me;eiga gott (illt) við e-n, to be on good (bad) terms with one;eiga við konu, to have intercourse with, = eiga lag (samræði) við konu;recipr., eigast við, to deal with one another; fight, quarrel;eigast við deildir, to be engaged in strife;áttust þeir höggvaskipti við, they exchanged blows with one another.f.1) possession;kasta sinni eigu, leggja sína eigu, í e-t, to take possession of;2) property.* * *pret. átti; pret. subj. ætti, pres. eigi; pres. ind. á, 2nd pers. átt (irreg. eigr, Dipl. v. 24), pl. eigum, 3rd pers. pl. old form eigu, mod. eiga; imperat. eig and eigðu; sup. átt; with suffixed neg. pres. ind. 1st pers. á’k-at, 2nd pers. átt-attu; pret. subj. ættim-a: [Gr. ἔχω; Goth. aigan; A. S. âgan; Hel. êgan; O. H. G. eigan; Swed. äga; Dan. eje; Engl. to owe and own, of which the former etymologically answers to ‘eiga,’ the latter to ‘eigna’]:—to have, possess.A. ACT.I. denoting ownership, to possess:1. in a proper sense; allt þat góz sem þeir eiga eðr eigandi verða, D. N. i. 80; hann eigr hálfa jörðina, Dipl. v. 24; Björn hljóp þá á skútu er hann átti, Eb. 6; Starkaðr átti hest góðan, Nj. 89; þau áttu gnótt í búi, 257; hón á allan arf eptir mik, 3; átti hón auð fjár, Ld. 20; ef annarr maðr ferr með goðorð en sá er á, Grág. i. 159; annat vápnit, ok á þat Þorbjörn, en Þorgautr á þetta, Ísl. ii. 341; eignir þær er faðir hans hafði átt, Eb. 4; í ríki því er Dana konungar höfðu átt þar lengi, Fms. xi. 301, Rb. 494, Eb. 54, 118, 256, 328, Sturl. ii. 60, Eg. 118; e. saman, to own in common, Grág. i. 199; ef tveir menn eigo bú saman, ii. 44; e. skuld (at e-m), to be in debt, Engl. to owe; en ef hann átti engar skuldir, if he owed no debts, i. 128; þar til átti honum ( owed him) meistari Þorgeirr ok þá mörk, D. N. iv. 288 (Fr.); e. fé undir e-m, to be one’s creditor, Nj. 101; in mod. usage, e. fé hjá e-m, or ellipt., e. hjá e-m.2. in a special sense;α. eiga konu, to have her to wife; hann átti Gró, Eb. 16; hann átti Ynghvildi, 3; Þorgerðr er (acc.) átti Vigfúss, … Geirríðr er (acc.) átti Þórólfr, 18; hann gékk at eiga Þóru, he married Thora, id.; Þuríði hafði hann áðr átta, Thorida had been his first wife, 42; enga vil ek þessa e., I will not marry any of these, Nj. 22; Björn átti þá konu er Valgerðr hét, 213, 257; faðir Hróðnýjar er átti Þorsteinn, Landn. 90; Ásdísi átti síðar Skúli, S. was A.’s second husband, 88; Þorgerðr er átti Önundr sjóni, 89; Vigdís er átti Þorbjörn enn digri, 87; Árnþrúðr er átti Þórir hersir, 66; Húngerð er átti Svertingr, 6l, 86, and in numberless passages: old writers hardly ever say that the wife owns her husband—the passages in Edda 109 (vide elja) and Nj. 52 (til lítils kemr mér at eiga hinn vaskasta mann á Íslandi) are extraordinary—owing to the primitive notion of the husband’s ‘jus possessionis’ (cp. brúðkaup); but in mod. usage ‘eiga’ is used indiscriminately of both wife and husband; Icel. even say, in a recipr. sense, eigast, to own one another, to be married: þau áttust, they married; hann vildi ekki at þau ættist, hann bannaði þeim að eigast, he forbade them to marry:—to the ancients such a phrase was almost unknown, and occurs for the first time in K. Á. 114.β. eiga börn, to have children, of both parents; áttu þau Jófriðr tíu börn, J. and her husband had ten bairns, Eg. 708; hann átti dóttur eina er Unnr hét, Nj. 1; þau Þorsteinn ok Unnr áttu son er Steinn hét, Eb. 10, Nj. 91, 257; áttu þau Þórhildr þrjá sonu, 30; e. móður, föður, to have a mother, father, Eb. 98; vænti ek ok, at þú eigir illan föður, id.γ. the phrase, e. heima, to have a home; þeir áttu heima austr í Mörk, Nj. 55; því at ek tek eigi heim í kveld, þar sem ek á heima út á Íslandi, 275; in mod. usage = to live, abide, in regard to place, cp. the questions put to a stranger, hvað heitir maðrinn? hvar áttu heima? used in a wider sense than búa.δ. eiga sér, to have, cp. ‘havde sig’ in Dan. ballads; Höskuldr átti sér dóttur er Hallgerðr hét, Nj. 3; ef hann á sér í vá veru, Hm. 25, (freq. in mod. use.)3. without strict notion of possession; e. vini, óvini, to have friends, enemies, Nj. 101; hverja liðveizlu skal ek þar e. er þú ert, what help can I reckon upon from thee? 100; e. ván e-s, to have hope of a thing, to reckon upon, 210; e. til, to have left; ekki eigu it annat til ( there is nothing left for you) nema at biðja postulann. Jóh. 623. 22: in mod. usage e. til means to own, to have left; hann á ekkert til, he is void of means, needy; eiga góða kosti fjár, to be in good circumstances, Ísl. ii. 322; e. vald á e-u, to have within one’s power, Nj. 265; the phrase, e. hlut at e-u, or e. hlut í e-u, to have a share, be concerned with; eptir þat átti hann hlut at við mótstöðumenn Gunnars, 101, 120; þar er þú ættir hlut at, where thou wast concerned, 119; mik uggir at hér muni eigi gæfu-menn hlut í e., 179: hence ellipt., e. í e-u, to be engaged in, chiefly of strife, adversity, or the like; thus, e. í stríði, fátaekt, baráttu, to live, be deep in struggle, want, battle, etc.II. denoting duty, right, due, obligation:1. to be bound, etc.; þeir menn er fylgð áttu með konungi, the men who owed following to (i. e. were bound to attend) the king’s person, Fms. vii. 240; á ek þar fyrir at sjá, I am bound to see to that, Eg. 318; Tylptar-kviðr átti um at skilja, Eb. 48; þeir spurðu hvárt Njáli þætti nokkut e. at lýsa vígsök Gunnars, Nj. 117; nú áttu, Sigvaldi, now is thy turn, now ought thou, Fms. xi. 109, Fs. 121; menn eigu ( men ought) at spyrja at þingfesti, Grág. i. 19; þá á þann kvið einskis meta, that verdict ought to be void, 59; ef sá maðr á ( owns) fé út hér er ómagann á ( who ought) fram at færa, 270; nú hafa þeir menn jammarga sem þeir eigu, as many as they ought to have, ii. 270; tíunda á maðr fé sitt, … þá á hann þat at tíunda, … þá á hann at gefa sálugjafir, i. 202:—‘eiga’ and ‘skal’ are often in the law used indiscriminately, but properly ‘ought’ states the moral, ‘shall’ the legal obligation,—elska skalt þú föður þinn og móður, þú skalt ekki stela, where ‘átt’ would be misplaced; sometimes it is merely permissive, gefa á maðr vingjafir at sér lifanda, ef hann vill, a man ‘may’ whilst in life bequeath to his friends, if he will, id.; maðr á at gefa barni sínu laungetnu tólf aura, ef hann vill, fyrir ráð skaparfa sinna, en eigi meira nema erfingjar lofi, a man ‘may’ bequeath to the amount of twelve ounces to his illegitimate child without leave of the lawful heir, etc., 203; ef þat á til at vilja, if that is to happen, Fas. i. 11.2. denoting claim, right, to own, be entitled to, chiefly in law phrases; e. dóm, sakir, to own the case, i. e. be the lawful prosecutor; ok á sá þeirra sakir, er …, Grág. i. 10; eðr eigu þeir eigi at lögum, or if they be not entitled to it, 94; e. mál á e-m, to have a charge against one, Nj. 105; e. rétt á e-u, to own a right; sá sem rétt á á henni, who has a right to her, K. Á. 16; þeir sögðu at þeim þótti slíkr maðr mikinn rétt á sér e., such a man had a strong personal claim to redress, Nj. 105; hence the phrase, eiga öngan rétt á sér, if one cannot claim redress for personal injury; þá eigu þeir eigi rétt á sér, then they have no claim to redress whatever, Grág. i. 261; e. sök, saka-staði á e-u, to have a charge against; þat er hann átti öngva sök á, Nj. 130; saka-staði þá er hann þótti á eiga, 166; kalla Vermund eigi ( not) eiga at selja sik, said V. had no right to sell them, Eb. 116: hence in mod. usage, eiga denotes what is fit and right, þú átt ekki að göra það, you ought not; eg ætti ekki, I ought not: in old writers eiga is seldom strictly used in this sense, but denotes the legal rather than the moral right.β. eiga fé at e-m (mod. e. hjá e-m), to be one’s creditor, Grág. i. 90, 405, Band. 1 C: metaph. to deserve from one, ok áttu annat at mér, Nj. 113; e. gjafir at e-m, 213; in a bad sense, kváðusk mikit e. at Þráni, they had much against Thrain, 138.γ. the law phrase, e. útkvæmt, fært, to have the right to return, of a temporary exile, Nj. 251: at hann skyli eigi e. fært út hingat, Grág. i. 119; ok á eigi þingreitt, is not allowed to go to the parliament, ii. 17; e. vígt, Grág., etc.III. denoting dealings or transactions between men (in a meeting, fight, trade, or the like), to keep, hold; þætti mér ráðliga at vér ættim einn fimtardóm, Nj. 150; e. orrustu við e-n, to fight a battle, Fms. i. 5, Eg. 7; e. högg við e-n, to exchange blows, 297; e. vápna-viðskipti, id., Fms. ii. 17; eiga handsöl at e-u, to shake hands, make a bargain, x. 248; e. ráð við e-n, to consult, hold a conference with, Nj. 127; e. tal við e-n, to speak, converse with one, 129; e. mál við e-n, id., Grág. i. 10; e. fund, to hold a meeting, Nj. 158; e. þing, samkvámu, stefnu, to hold a meeting, Eg. 271; þetta haust áttu menn rétt (a kind of meeting) fjölmenna, Eb. 106; e. kaupstefnu, to hold a market, exchange, 56; e. féránsdóm, Grág. i. 94; e. gott saman, to live well together, in peace and goodwill, Ld. 38; e. illt við e-n, to deal ill with, quarrel with, Nj. 98; e. búisifjar, q. v., of intercourse with neighbours, Njarð. 366; e. drykkju við e-n, to be one’s ‘cup-mate,’ Eg. 253; e. við e-n, to deal with one; ekki á ek þetta við þik, this is no business between thee and me, Nj. 93; gott vilda ek við alla menn e., I would live in goodwill with all, 47; e. við e-n, to fight one; eigum vér ekki við þá elligar (in a hostile sense), else let us not provoke them, 42; eðr hvárt vili it Helgi e. við Lýting einn eðr bræðr hans báða, 154; brátt fundu þeir, at þeir áttu þar eigi við sinn maka, Ld. 64; Glúmr kvað hann ekki þurfa at e. við sik, G. said he had no need to meddle with him, Glúm. 338; e. um að vera, to be concerned; ekki er við menn um at e., Nj. 97; þar sem við vini mína er um at e., where my friends are concerned, 52; við færi er þá um at e., ef Kári er einn, there are fewer to deal with, to fight, if K. be alone, 254; við brögðótta áttu nú um, Fms. v. 263; ætla ek at oss mun léttara falla at e. um við Svein einn, iv. 80; Sveinn svarar, at þeir áttu við ofrefli um at e., that they had to deal with odds, 165.β. almost as an auxiliary verb; e. skilt (skilit), to have stipulated; hafa gripina svá sem hann átti skill, Fms. vi. 160; þat átta ek skilit við þik, ii. 93; sem Hrani átti skilt, iv. 31; e. mælt, of oral agreement; sem vit áttum mælt með okkr, xi. 40; þá vil ek þat mælt e., 124: in mod. usage e. skilit means to deserve, eg á ekki þetta skilit af hér, etc.γ. sometimes used much like geta; við því átti Búi eigi gert, B. could not guard against that, Fms. i. 117, cp. xi. 109:—also, e. bágt, to be in a strait, poor, sickly; e. heimilt, to have at one’s disposal, Eb. 254.IV. to have to do; skal Þorleifr eigi ( not) e. at því at spotta, Eb. 224; e. hendr sínar at verja, to have to defend one’s own hands, to act in self-defence, Nj. 47; e. e-m varlaunað, to stand in debt to one, 181; e. um vandræði at halda, to be in a strait, Eb. 108; e. erindi, to have an errand to run, 250; en er þeir áttu um þetta at tala, when they had to talk, were talking, of this, Stj. 391; e. ríkis at gæta, to have the care of the kingdom, Nj. 126; en þó á ek hverki at telja við þik mægðir né frændsemi, i. e. I am no relation to thee, 213; ok ætti þeir við annan at deila fyrst, 111; e. mikið at vinna, to be much engaged, hard at work, 97; e. e-t eptir, to have left a thing undone, 56; e. för, ferð, to have a journey to take, 11, 12; hann átti þar fé at heimta, 261; e. eptir mikit at mæla, 88.2. metaph. in the phrases, e. mikit (lítið) ‘at’ ser, or ‘undir’ sér, to have much (or little) in one’s power; margir menn, þeir er mikit þóttusk at sér e., Sturl. i. 64; far þú við marga menn, svá at þú eigir allt undir þér, go with many men, so that thou hast the whole matter in thy hands, Ld. 250; en ávalt átta ek nokkuð undir mér, Vígl. 33; kann vera at hann eigi mikit undir sér, Fas. i. 37; eigum heldr undir oss ( better keep it in our own hands), en ganga í greipar þeim mæðginum, Fs. 37; sem þeir, er ekki eigu undir sér, who are helpless and weak, Þorst. St. 55; e. þykisk hann nokkut undir sér, i. e. he bears himself very proudly, Grett. 122; þetta ráð vil ek undir sonum mínum e., I will leave the matter in my sons’ hands, Valla L. 202; e. líf sitt undir e-m, to have one’s life in another’s hands, Grett. 154; mun ek nú senda eptir mönnum, ok e. eigi undir ójöfnuði hans, and trust him not, 110: hence in mod. usage, e. undir e-u, to risk; eg þori ekki að e. undir því, I dare not risk it: e. saman, to have or own in common; the saying, það á ekki saman nema nafnið, it has nothing but the name in common; rautt gull ok bleikt gull á ekki saman nema nafn eitt, Fms. v. 346: the proverb, þeygi á saman gamalt og ungt, Úlf. 3. 44; e. skap saman, to agree well; kemr þú þér því vel við Hallgerði, at it eigit meir skap saman, you are quite of one mind, Nj. 66; eigi veit ek hvárt við eigum heill saman, I know not whether we shall have luck, i. e. whether we shall live happy, together, 3.β. to deal with one another (sam-eign); er vér skulum svá miklu úgæfu saman e., that we are to have so much mischief between us, Nj. 201; e. e-t yfir höfði, to have a thing hanging over one’s head, Sks. 742.V. to agree with, to fit, to suit one:1. with acc., það á ekki við mig, it suits me not, it agrees not with me.2. with dat., medic. to agree, heal, the sickness in dat., thus the proverb, margt á við mörgu, cp. ‘similia similibus curantur,’ Vidal. ii. 109.3. absol. to apply to; at hann skyldi eigi trúa lágum manni rauðskeggjuðum, því at meistarinn átti þetta, the description suited to the master, Fms. xi. 433; þat muntu ætla, at ek muna e. hinn bleika uxann, that the dun ox means me, Vápn. 21.B. REFLEX., in a reciprocal sense, in the phrase, eigask við, to deal with one another, chiefly to fight; en er þeir höfðu langa hríð við átzk, when they had fought a long time, Eb. 238, 74; eigask við deildir, to be engaged in strife, 246; áttusk þeir höggva-viðskipti við, they came to a close fight, Fms. i. 38; áttusk þeir fá högg við, áðr …, they had a short fight before …, Eg. 297; fátt áttusk þeir við Þjóstólfr ok Þorvaldr, Thostolf and Thorwald had little to do with one another, kept aloof from each other, Nj. 18; var nú kyrt þann dag, svá at þeir áttusk ekki við, tbat day passed quietly, so that they came not to a quarrel, 222.β. to marry, vide above (A. I. 2). -
12 eiga
* * *I)(á, átta, áttr), v.1) to own, possess (Starkaðr átti hest góðan);2) to have (eiga börn, föður, móður, vin);eiga konu, to have her for wife;hann átti Gró, he was married to G.;hann gekk at eiga Þóru, he took Th. for his wife, he married Th.;enga vil ek þessa eiga, I will not marry any of these;eiga heima, to have a home, to live (þeir áttu heima austr í Mörk);eiga sér e-t = eiga e-t (Höskuldr átti sér dóttur, er Hallgerðr hét);eiga ván e-s, to have hope of a thing, to reckon upon;eiga hlut at or í e-u, to have a share in a thing, to be concerned in;eiga vald á e-u, to have within one’s power;3) to be under obligation, be obliged, have to do a thing;tólf menn, þeir er fylgð áttu með konungi, who were bound to attend the king’s person;á ek þar fyrir at sjá, I am bound (I have) to see to that;átti Hrútr för í Vestfjorðu, H. had to go to the V.;4) to have a right (claim) to, be entitled to (eiga högg ok höfn í skóginum);eiga mál í e-m, to have a charge against one;eiga rétt á sér, to have a (personal) claim to redress;5) to keep, hold;eiga fund, þing, samkvámu, stefnu, to hold a meeting;eiga kaupstefnu, to hod a market;eiga orrustu við e-n, to fight a battle with one;eiga högg við e-n, to exchange blows with one;eiga illt við e-n, to quarrel with;eiga tal (or mál) við e-n, to speak, converse with one;6) as an auxiliary with pp. = hafa (þat er við áttum mælt);eiga skilit, to have stipulated;7) to have to (skal Þ. eigi at því eiga at spotta);eiga hendr sínar it verja, to have to act in self-defence;eiga um vandræði at halda, to be in a strait;8) eiga e-m e-t, to owe to one (mun æ, hvat þú átt þeim er veitir);þat muntu ætla, at ek mun eiga hinn bleika uxann, that the fawn-coloured ox means me;10) with preps.:eiga e-t at e-m, to have something due from one, to expect from one (þat vil ek eiga at þér, at þú segir mér frá ferð þinni);to deserve from one (ok á ek annat at þér);þeir er mikit þóttust at sér eiga, had much in their power;eiga e-t eptir, to have to do yet, to have left undone (þat áttu eptir, er erfiðast er, en þat er at deyja);to leave behind one (andaðist ok átti eptir tvá sonu vaxna);eiga e-t saman, to own in common;eiga skap saman, to agree well, be of one mind;eigi veit ek, hvárt við eigum heill saman, whether we shall live happy together;eiga saman, to quarrel, = eiga deild saman;eiga um við e-n, to have to deal with (við brögðótta áttu nú um);þar sem við vini mína er um at eiga, where my friends are concerned;eiga e-t undir e-m, to have in another’s hands;Njáll átti mikit fé undir Starkaði ok í Sandgili, N. had much money out at interest with St. and at Sandgil, er sá eigi vel staddr, er líf sitt á undir þinum trúnaði, whose life depends on thy good faith;eiga mikit (lítit) undir sér, to have much (little) in one’s power;far þú við marga menn, svá at þú eigir allt undir þér, that the whole matter rests in thy own hands;hann sá, at hann átti ekki undir sér, that he had no influence;eiga við e-n, to have to do with, fight with (brátt fundu þeir, at þeir áttu þar ekki við sinn maka);ekki á ek þetta við þik, this is no business between thee and me;eiga gott (illt) við e-n, to be on good (bad) terms with one;eiga við konu, to have intercourse with, = eiga lag (samræði) við konu;recipr., eigast við, to deal with one another; fight, quarrel;eigast við deildir, to be engaged in strife;áttust þeir höggvaskipti við, they exchanged blows with one another.f.1) possession;kasta sinni eigu, leggja sína eigu, í e-t, to take possession of;2) property.* * *u, f. ownership, property; þá er af hans e., Grág. ii. 304, Gþl. 312; alla eigu sína (al-eiga), Nj. 11; eiga í eigunni (mod. eigu sinni), to own, possess, Fms. vii. 156, 280; kasta eigu sinni á, to take in possession, Eg. 335.COMPD: eiguligr. -
13 ÞÁTTR
(gen. þáttar, pl. þættir, acc. þáttu), m.1) a single strand of a rope (skar í sundr átta þáttuna í festinni); fig., þættir ættar minnar, strands of my race;2) section, division, esp. a section of law (kristinna laga þáttr);3) short story (^þáttr Orms Stórólfssonar).* * *m., gen. þáttar, dat. þætti, pl. þættir, þátta, acc. þáttu, mod. þætti; [Germ. docht; Dan. tot; cp. Lat. texo, textum]:—a single strand of a rope; ok skar í sundr átta þáttuna í festinni, Bs. i. 599, ii. 111; sneru þær af afli örlög-þáttu, Hkv. 1. 3; öfundar-þáttr, Fms. xi. 442.II. metaph. a section; þá tvá þótto ástarinnar, Hom. (St.); lifið einir ér, þátta (gen. pl.) ættar minnar, Hðm. 4: esp. a section of law, segja upp lögþáttu alla … skal svá görla þáttu alla upp segja, Grág. i. 2; í þessum þætti, ii. 345; í landabrigðis-þætti, id.; Kristinna laga þátt, K. Þ. K. 140: a short story, þenna þ́tt niðrstigningar Kristr, Niðrst. 110; þáttr Eymundar, Fb. ii. 54; hér hefr upp þátt Styrbjarnar, 70; þáttr Orms Stórólfssunar, i. 521; Alfgeirs þáttr, Ísl. ii. 97, etc. þatta-tal, n. the number of sections in a code of laws, Rb. 4. -
14 HEFNA
* * *(-da, -dr), v. to avenge, take vengeance;with the thing and the person in gen.,hefna sára, to avenge the wounds,hefna bróður síns, to avenge one’s brother,hefna sín, to avenge oneself;with dat. of the person,hefna e-m, to take vengeance on (skulu við hefna honum);with the thing in gen. and the person in dat.;áttu honum at hefna frændaláts, thou hast to avenge on him the death of a kinsman;impers., e-m hefnir e-t, one pays (suffers) for a thing (svá hefndi honum þat mikla mikillæti);with preps., hefna e-m fyrir e-t, hefna e-s a e-m, to avenge a thing on one;refl., hefnast, to avenge oneself (= hefna sín);hefnast e-s, to avenge a thing;hefnast á e-m, to avenge oneself on a person;e-m hefnist e-t, one has to pay (suffer) for;hefnast mun honum vist, the day of retribution will assuredly come to him.* * *d, also spelt hemna, N. G. L. i. 19, [Dan. hævne; Swed. hämna]:—to revenge, with dat. of the person and gen. of the thing, or ellipt. omitting either the gen. or the dat., or adding an adverb:I. gener. to avenge, take vengeance; hefna Grími sinnar svívirðingar, Fms. ii. 172; vildi jarl nú gjarna h. Þorleifi þessar smánar, Fb. i. 213; á ek at h. honum mikillar sneypu, Fms. x. 341; sagði hvers honum var at hefna, Bret. 50; áttú honum at hefna frænda-láts, Fb. ii. 350; at hann mundi henni þess sárliga h., 381; eða hverr er hér sá ríkis-manna, er eigi muni honum eiga at h. stórsaka? Ó. H. 213; ek skal fara með þér ok skulu vit hefna honum, Eg. 189; því mæli ek eigi í móti, at þér farit við liði ok hefnit þeim, Fms. ix. 306; hón hefnir ok þeim er brigða, Edda 21.β. with gen., þó skal ek þessa hefna, Nj. 19; Guð hefnir svá reiði sinnar, Sks. 338; goð hefna eigi alls þegar, Nj. 132: h. sín, to avenge oneself; sá maðr er á er unnit á at hefna sín, Grág. ii. 17; hefnit yðar eigi sjálfir, Rom. xii. 19; ok blóðs sinna þjóna hefir hann hefnt, Rev. xix. 2; þeir menn, er þeir áttu minna í at hefna, those men who had less to avenge, Eg. 86; verðr þeim því ekki skjótt hefndr sinn ósómi, Fbr. 22.γ. with prep. á; hefna e-s á e-m, to avenge a thing upon one, Eg. 425, Fb. i. 471, Sks. 719, Sturl. ii. 148; this also is the mod. usage, og hefnir vors blóðs á þeim, Rev. vi. 10: singly, hefna á e-m, en ef hann vill eigi bæta, þá megu frændr hins dauða h. á honum, N. G. L. i. 122.II. with a single gen. and referring to the blood revenge; hversu Hákon jarl hefndi föður síns, Fms. i. 56; hefna Rögnvalds, ix. 306; h. myndi Höskuldr þín, Nj. 176; at þú hefnir þeirra sára allra, er hann hafði á sér dauðum, id.; hefndú (imperat.) vár, en vér þín ef vér lifum eptir, 198; þat hlægir mik, segir Skarphéðinn, ef þú kemsk brott, mágr, at þú munt h. mín, 202; sverja þann eið, at hverr skal annars h. sem bróður sins, Gísl. 11; nú vilda ek til þess mæla, at hvárr okkarr hefndi annars, sá er lengr lifði, ef vit höfum líflát af vápnum eðr manna-völdum, Barn. 58; þó er þér meiri nauðsyn at h. föður þíns en spá mér slíkar spár, Mj. 182; en þó væri honum eigi úskyldra at h. föður síns, en at kasta únýtum orðum á mik—konungr mælti, er þat satt, Halli, at þú hafir eigi hefnt föður þíns? Fms. vi. 367; þat var þá mælt, at sá væri skyldr at h. er vápni kipti ór sári, Gísl. 22. For the old blood revenge see the Sagas passim, e. g. Ld. ch. 60, Gísl., Fbr., Grett. (fine), Heiðarv. S., Orkn. ch. 8. But even in the Saga time a more law-abiding spirit began to prevail, and a settlement (görð) took place in many cases instead of the old practice of taking life for life; and so the law distinguishes between mann-hefndir and sektir, i. e. blood-vengeance and temporary exile or the like; indicative of this better spirit is the old saying, jafnan orkar tvímælis þó at hefnt sé, revenge always causes dissension, Nj. 139: revenge amongst kinsmen was forbidden, síðr þú hefnir, þótt þeir sakar göri | þat kveða dauðum duga, Sdm. 22, cp. ætt-víg, cp. also Ld. ch. 53 sqq. and many other passages; a touching instance is recorded in Nj. ch. 146, p. 248; it is characteristic of the old times, that bloodshed might be atoned for, but not slander, calumny, or imprecations, cp. annars dags láttu hans öndu farit, Sdm. 24, 25, and many passages in the Sagas, e. g. Glúm. ch. 7, 18, Lv. ch. 13, Nj. ch. 44, 92, Þorst. Síðu H., cp. also Hm. 28, 72.III. impers., e-m hefnir e-t, to pay dearly for; svá hefndi honum þat mikla mikillæti, at hann gékk í braut fullr af harmi, Edda 22; þá hljóp Ólafr í fen eitt báðum fótum … því bar svá til, at mér hefndi, Fms. x. 261.IV. reflex. to take revenge; at hefnask á e-m, to take revenge on one, Bær. 5; leituðu Norðmenn at hefnask, Fms. i. 108; fóru þau orð um, at Dana-konungr mundi þess hefnask, 29; hefnask sinnar svívirðingar, Gþl. 183; hefnask sín, hefna sín, 184: with gen. of the person, ok svá þeir er hemnask þessara úbóta-manna, as also the persons who take revenge on these miscreants, N. G. L. i. 19 (rare).2. reflex. impers. (see III. above), to come to make retribution (of Nemesis); e-m hefnisk e-t or e-s, hvárt mun Gunnari aldri hefnask þessi újafnaðr? eigi mun þat segir, segir Rútr, hefnask mun honum víst, the day of retribution will come to him, Nj. 38: very freq. in mod. usage of just retribution, mér hefndisk fyrir það; þér hefnist fyrir það, used even of slight matters.V. part. as adj. hefndr, revenged; compar., era slíks manns at hefndra sem Gregorius var, þótt þeir komi allir fyrir, Hkr. iii. 399; þótt föður várs sé eigi at hefndra (viz. though he be slain), Fs. 40. 2. hefnandi, part. act. a revenger, Greg. 41: poët. = sons, as the duty of revenge devolved upon the nearest heir, Lex. Poët. -
15 VERJA
* * *I)(ver; varða; variðr, varðr), v.1) to defend (v. sik vel ok frœknliga); v. landit fyrir e-m, to defend the country against one; ek man þó engum hlífa, ef ek á hendr mínar at v., if I have to fight for my life;2) v. mál, to defend a cause, opp. to sœkja;3) v. e-t, or v. e-m e-t, to guard a place, hold it against a comer (at vísu ætla ek at v. þér ríki mitt); Egill varði dyrrnar, E. held the door; v. e-t laga lýriti, to forbid by a lawful protest;4) v. e-u, to keep away (Birkibeinar vörðu eldinum ok fengu sløkkt); v. e-m e-u, to withhold from one; meyjar ástum muna þér verða of varið, the maiden’s love shall not be denied thee;5) refl., verjast, to defend oneself (þeir vörðust með drengskap); v. e-u, to defend oneself against (þar mœtti hann finngálkni ok varðist því lengi).(ver; varða; variðr, varðr), v.1) to wrap, enclose; v. e-n armi, faðmi, to fold in one’s arms, embrace; mun ek vexa vel blæju at v. þitt líki, to shroud thy body; variðr, mounted, adorned (gulli, silfri, járni variðr);2) v. sverði, to swing, wield the sword;3) v. sér til, to exert oneself; en með því at hann varði sér mjök til, þá spruttu honum fœtr á jakanum, as he exerted himself greatly, his feet slipped on the ice;4) to invest money, lay out, expend (hann selr jarðir sínar ok verr fénu til útanferðar); vænta ek, at ek hafa þá vel varit, that I have made a good bargain;5) pp. n., varit; áttu svá til varit of menn, at, thou art so well provided with men that; þú átt til þess varit, it is thy nature; e-m er svá varit, at, one is so constituted that (honum var svá v., at hann var undirhyggjumaðr).f. outer garment, cloak (hann hafði yfir sér verju, saumaða saman af mörgum tötrum).* * *pres. ver, pl. verjum; pret. varði; subj. verði; part. variðr, varðr, varinn: [Ulf. warian = κωλύειν; A. S. werjan; Chaucer werye, were; Germ. wehren; Dan. værge]:—to defend; verja sik … hvárt þú verr þik lengr eðr skemr, … verja sik vel ok fræknliga, Nj. 116; verja sik eðr gefask upp, 124; verja sik eðr Helga, 136; verja hendr sínar, 47, 84 (hönd III. 2); verja land fyrir e-m, Fms. i. 23; at jarl verði landit fyrir víkingum, 192.2. in law; verja mál, to defend, opp. to sækja; var málit hvárki sótt né varit þaðan af, Nj. 37; ek skal svá mál þetta verja sem ek veit réttast …, 239; vera variðr, varðr sök, enda er hann varðr sökinni, Grág. i. 56; ok er hann variðr sökinni, ii. 36: the law phrase, verja e-t lyriti, to set a veto on, forbid, Grág. passim (see lyritr): also ‘verja’ absol., ‘lyriti’ being understood, Grág. (Kb.) ii. 81, Nj. 87, 240.3. verja e-t, or verja e-m e-t, to guard a place, hold it against a comer; Egill varði dyrrnar, held the door, Eg. 239; af vörn drengiligri er Ormrinn var variðr, Fms. x. 364; verja þeim bæinn, viii. 72; þeir ætluðu at verja konungi land, i. 306; at vísu ætla ek at verja þér ríki mitt, ix. 424; úvinir þeirra ætluðu at verja þeim vígi þingvöllinn, ii. 234; ok beiddi at þeir verði honum eigi vígi land sitt, vii. 180; fylkja þar liði mínu ok verja þeim vígit, Nj. 228; eða ætlar þú at verja mér skarðit, Ölk. 37; at hann skyldi eigi verja Rögnvaldi jarli þann hlut ríkis er hann átti, Orkn. 394.II. reflex. to defend oneself; þeir vörðusk með drengskap, Fms. i. 104; hann varðisk vel, Nj. 122; svá varðisk hann vel, … varðisk hann þá með annarri hendi, 64; tók hann þá einn þeirra ok varðisk með, Fms. vi. 110; mun ek þér eigi vápuum verjask, ii. 257; hann varð upp at standa ok verjask þeim, xi. 279; mætti hann finn-gálkni ok varðisk því lengi, defended himself against it, braved, fought it a long time, Nj. 183; eitt lopt þat er þeim þótti sem lengst mundi verjask mega, Fms. xi. 117; þá versk hann sökinni, Grág. (Kb.) i. 43.B. Though similar in inflexion this word is etymologically distinct from the preceding, having had a radical s, which has since been changed into r; this is seen from the Goth.: [Ulf. wasjan = ἀμφι-εννύναι; A. S. werjan; Engl. wear ( clothes); akin are Lat. vestis, Gr. Ϝεσθής; perh. also the Icel. váð, cp. Hel. wadi = Lat. vestis and wadjan = vestire, a contracting of vast- or vasd- into vâd- instead of assimilating into dd: in vesl, a cloak, the s has been preserved]:—to clothe, wrap, enclose; verja e-n armi, to embrace, fold in one’s arms, Hm. 164, Hkv. Hjörv. 42; verja e-n faðmi ljósum, … varði hvítan háls Völundar, Vkv. 2; hann varði mey varmri blæju, Og. 7; ok léttliga líni verðit, Gkv. 3. 2 (both the latter phrases refer to a wedding); vexa vel blæju at verja þitt líki, to shroud thy body, Am. 101.2. to mount, of metalwork; skutla silfri varða, Rm. 29; af gulli vörðu altari, a gold-adorned altar, Geisli; sverð varið gulli, Hkv. Hjörv. 8.3. part. fagr-variðr, fair-dressed, Vkv. 37; brúðr baug-varið, a ring-wearing bride, Hkv. 2. 33; grætr þú, gull-varið, thou gold wearer, clad in gold, 43; málmr hring-variðr, gold-enamelled metal, Skv. 3. 64; dreki járni varðr, iron-mounted; jarn-varðr yllir, Darr.; örkin var gulli varið útan, Ver. 22.4. verja sverði, to wield the sword, Hðm. 8.II. metaph. to invest money, lay out; varði Ingólfr fé þeirra til Íslands-ferðar, Landn. 32; selr jarðir sínar ok verr fénu til útan-ferðar, Ld. 158; hann hafði varit þar til fé miklu, Eg. 79; verja varningi, Barl. 68; verja aurum sínum í gimsteina, 623. 19; hann verr sumt í gripi, O. H. L. ch. 56; verja fé sínu í lausa-eyri, Eg. 139; hann er sjálfs síns líf ok líkam (lífi ok líkama) varði, Magn. 468; fimtán hundruð varið í Norrænan eyri, Lv. 25; þeir vörðu varningi sínum í trausti Arinbjarnar, Eg. 465; fengu þeir fullendi fjár, allir þeir er nakkvat höfðu at verja, Fas. ii. 513; var enn tírætt hundrað úvart, not used up, D. N. ii. 154; þeir menn er vart hafa til Grænlands, who have invested money in coasting Greenland, Grág. (Kb.) ii. 197; nú leggja menn félag sitt ok verja ór einum sjóð, Jb. 406; vænti ek at ek hafa því vel varit, that I have made a good bargain, Ld. 284; veit ek at því mun öllu bezt varit er ek hefi gört til þakka yðvarra, Eg. 63; þykkir honum því ílla varit, er …, Fms. xi. 58.2. to exert oneself; en með því at hann varði sér mjök til, þá spruttu honum fætr á jakanum, but as he strained himself much, his feet slipped on the ice, Eb. 238.III. reflex., hann tók mikit kaup … honum varðisk þat svú, at hann hafði mat ok klæði, ok ekki um þat fram, Sturl. i. 146 C; hversu versk fénu, how does the money increase? Fms. vi. 238.2. part. varit; áttú svá til varit of menn, at …, than art so provided with men, that …, Nj. 55; þú átt til þess varit, that is thy nature, Ölk. 35 C; örorðr muntú, áttú ok lítt til þess varit, Fms. iv. 257; son Melkorku var sköruligr, enda átti hann til þess varit, Ld. 82; fullvel ætta ek til þess varit, Mkv., see fara A. VI. 2. β: the participles of the two verbs fara and verja having here been confused with one another. -
16 víðátta
f. wideness, openness, of a district (farið nú á viðáttu jarðar).* * *u, f. wideness, openness, of a district, Sks. 504; á víðáttu sléttra hafa, 506; víðátta jarðar, 549; víðáttu skáldskapr, loose, libellous poetry, Grág. ii. 150. -
17 ÞIGGJA
(þigg; þá, þágum; þeginn), v.1) to receive, accept of;þiggja e-t af e-m, at e-m, to receive (get) from one, at one’s hands;þiggja e-t at gjöf, to receive as a present;þiggja e-n undan, to get one relieved, set free (ef þér vilit þessa menn undan þiggja);2) absol., to take lodging, receive hospitality for a night (þigg þú hér, Sigurðr!);3) to accept (þóttist jarl þá vita, at Óðinn mundi þegit hafa blótit).* * *pres. þigg; pret. þá or þág, þátt, þáttu, Band. 37; pl. þágu; subj. þæi part. þeginn; imperat. þigg, þiggðú: with suff., þi’kk, qs. þigg’k, þik’k-ak, I receive not, Skm. 22; in mod. usage the pret. is weak, þáði, Pass. 16. 1: [Dan. tigge = to beg, tigger = a beggar]:—to receive, accept of; fannka ek mildan mann eða svá matar-góðan, at ei væri þiggja þegit, Hm. 38; gefa e-m e-t at þiggja, Hdl. 2; örr ok fégjarn, ok þotti bæði gott at þiggja ok veita, Fms. iv. 109; við taka né þiggja, xi. 54; bauð ek þér at vera ok þáttu þat ok vart feginn, Band. 37; sælla er að gefa enn þiggja, N. T.2. ellipt. (hús, gisting understood), þiggja, to take lodging, to receive hospitality for a night; þigg þú hér, Sigurðr, en þú Geitir tak við Grana! Skv. 1. 5.3. with acc., þiggja e-t, or with prep., þiggja e-t at e-m or af e-m; þáttu at öðrum, thou wast the guest of others, Fas. i. 296 (in a verse); konungr þá Jóla-veizlu í Þrándheimi, Fms. i. 31; sinn vetr þá hvárr heimboð at öðrum fyrir vináttu sakir, Nj. 51; ef goði þiggr grið með þriðjungs-manni sínum, Grág. i. 160; marga góða gjöf hefi ek af þér þegit, Nj. 10; ok þág af þeim mikla sæmd, 281; þ. e-t at e-m, to receive at one’s hands; lög þau er lýðir þágu at þeim nöfnum, Sighvat; at hann þá gjöf af vin sínum, Sks. 659; gestir ókunnir ok þágu mat at mér, Fms. x. 218; ok þá af honum jarls-nafn, 406; leyfi vil ek þ. af yðr, herra, ii. 79.4. to accept a thing; baug ek þikkak, epli ellifu ek þigg aldregi, Skm.; þat þag hann, Nj. 46; þóttisk hann þá vita, at Óðinn myndi hafa þegit blótið, Fms. i. 131.5. to get, Lat. impetrare; veiztu ef þiggjum þann lögvelli (?), Hým. 6; ef hann fjör þægi, Am. 59; þiggja fóstr, to receive care, to be fostered, Rekst. 2; hann getr þegit mönnum ár ok frið af Guði, Ó. H. (in a verse); þ. jóðs aðal, Ýt.; þ. hörð dæmi, to have a hard life, undergo hardships, Hkv. 2. 2; ok þá hann þar fyrir höfuð sitt, Eg. 419; hann beiddisk griða … ok þá hvárt-tveggja, Fms. x. 408; þá er hann máttigr at þ. allt þat er hann vill, Magn. 432; þá vóru öll héröð í frið þegin, pacified, Fms. vi. 341; bið ek þik, haf þú mik undan þeginn, I pray thee, have me excused, Greg. 28 (Luke xiv; eg bið, afsaka mig!); ef þér vilit þessa menn undan þiggja, if ye will get these men relieved, Fms. x. 298, xi. 152; ok þágu þeir þá alla undan, they got them free, Nj. 163.II. pass., þásk (þaaz) hans bæn þegar, Stj. 272. -
18 attuare
put into effect* * *attuare v.tr. to carry into effect, to carry out, to put* into practice; to accomplish; to realize: attuare un progetto, to put a plan into practice; attuare una riforma, to bring about a reform.◘ attuarsi v.intr.pron. ( realizzarsi) to come* true, to prove true; ( avvenire) to be fulfilled, to come* to pass: tutte le sue previsioni si sono attuate, all his expectations were fulfilled (o all his forecasts proved true).* * *[attu'are]1. vt2. vip (attuarsi)* * *[attu'are] 1.verbo transitivo to carry out, to effect, to effectuate [riforma, progetto, modifiche]; to implement [ politica]2.* * *attuare/attu'are/ [1]to carry out, to effect, to effectuate [riforma, progetto, modifiche]; to implement [ politica]II attuarsi verbo pronominaleto come* true. -
19 attutire
attutire v.tr. to mitigate, to moderate, to soothe, to appease: attutire un rumore, to deaden (o to muffle) a sound.◘ attutirsi v.intr.pron. to calm down, to become* appeased, to become* deadened, to die* down; ( di suono) to become* muffled: presi le pastiglie e il dolore si attutì, I took some tablets and the pain eased.* * *[attu'tire]1. vt2. vip (attutirsi)* * *[attu'tire] 1.verbo transitivo1) (attenuare) to muffle, to deaden [ rumore]; to cushion [urto, caduta]; fig. to soften [ colpo]2) (mitigare) to ease, to soften [ dolore]2.* * *attutire/attu'tire/ [102]2 (mitigare) to ease, to soften [ dolore]II attutirsi verbo pronominale[ rumore] to become* muffled. -
20 eiga
[εi:qa]I f eigu, eigurвладение, собственностьII v á (pl eigum), átti, áttum, átt1. vt1) иметь, обладать, владетьeiga heima — жить, проживать
eiga börn — а) иметь детей; б) рожать детей
eiga rétt á e-u — иметь право на что-л.
eiga kost á e-u — иметь возможность сделать что-л.
eiga vald á e-u — иметь что-л. в своём распоряжении
eiga von á e-u — ожидать чего-л., надеяться на что-л.
2) с частицей að + inf имеет значение долженствования:hann á að hafa sagt það — говорят, что он сказал это
3)hann á ekkert hjá mér — я ему ничего не должен (тж. перен.)
4)eiga e-ð skilið — заслуживать чего-л.
eiga skylt við e-n — быть в родстве с кем-л.
eiga tal við e-n — говорить с кем-л.
2.vi:eiga bágt [gótt] — жить плохо [хорошо]
eiga fullt í fángi með e-ð — быть по горло занятым чем-л., с трудом справляться с чем-л.
eiga hvorki í sig né á — не иметь достаточно ни еды, ни одежды
□3.láta e-ð eiga sig — оставлять что-л. (без изменений), не вмешиваться во что-л.
4. eigastжениться, вступать в брак□◊eiga hlut í [að] e-u — а) принимать участие в чём-л.; б) быть заинтересованным в чём-л.
См. также в других словарях:
Attu — NASA Geocover 2000 Satellitenbild Gewässer Pazifischer Ozean Inselgruppe … Deutsch Wikipedia
Attu — may refer to:*Attu Island in Alaska *The Battle of Attu, the primary land battle in the Aleutian Islands campaign of World War II, which took place on Attu Island in May 1943. *Attu Station, Alaska, a LORAN station on Attu Island *Attu… … Wikipedia
Attu — Saltar a navegación, búsqueda Attu puede referirse a: Isla de Attu, en Alaska; La batalla de Attu, realizada en la Segunda Guerra Mundial; Attu, una localidad en el oeste de Groenlandia. Obtenido de Attu Categoría: Wikipedia:Desambiguación … Wikipedia Español
Attu — Attu, Insel, zum Atchaschen Bezirk der russischnordamerikanischen Colonien gehörig … Pierer's Universal-Lexikon
Attu — [at′o͞o] westernmost island of the Aleutians: 338 sq mi (875 sq km) … English World dictionary
Attu — Cette page d’homonymie répertorie les différents lieux partageant un même toponyme. Attu fait référence à : Attu, une île à l extrémité occidentale de l arc des îles Aléoutiennes en Alaksa; La bataille d Attu qui s y déroula en mai… … Wikipédia en Français
Attu (Etats-Unis) — Attu (États Unis) Cet article concerne l île Aléoutienne. Pour le village du Groenland, voir Attu (Groenland). Attu est une île de l archipel des Aléoutiennes, à l ouest de l Alaska. Elle fait partie des Near Islands et constitue le point… … Wikipédia en Français
Attu (île) — Attu (États Unis) Cet article concerne l île Aléoutienne. Pour le village du Groenland, voir Attu (Groenland). Attu est une île de l archipel des Aléoutiennes, à l ouest de l Alaska. Elle fait partie des Near Islands et constitue le point… … Wikipédia en Français
Attu Island — Attu Attu peut faire référence à : Attu, une île à l extrémité occidentale de l arc des îles Aléoutiennes en Alaksa; La bataille d Attu qui s y déroula en mai 1943. Attu, un village du Groënland (Danemark). Ce document provient de « Attu ».… … Wikipédia en Français
Attu (Groenlandia) — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Attu. Attu es una localidad en la municipalidad de Qaasuitsup, cerca de la bahía de Disko al oeste de Groenlandia, a 67º56 N 53º35 O en una pequeña isla. Su población es de 295… … Wikipedia Español
Attu (Этту) — «Attu» («Этту») эскортный авианосец (США) Тип: эскортный авианосец (США). Водоизмещение: 11706 тонн. Размеры: 156,1 м х 32,9 м 6,3 м. Силовая установка: двухвальная, паровые машины. Вооружение: одно 127 мм (5 ) орудие. В 1942 г. владелец… … Энциклопедия кораблей
