Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

atrĕbătes

  • 1 Atrĕbătes

    Atrĕbătes, um, m. les Atrébates (peuple celte de la Gaule Belgique, de l'Artois actuel).    - Caes. BG. 2, 4, etc.    - Atrĕbătĭcus, a, um: des Atrébates. --- Treb. Gall. 6, 6    - Atrĕbăs, ătis, m.: un Atrébate.    - Caes. BG. 4, 35, 1. - voir hors site Atrébates.

    Dictionarium latinogallicum > Atrĕbătes

  • 2 Atrebates

    Atrebatēs, um m.
    атребаты, кельт. народность в Gallia Belgica с главн. городом Ncmetacum или Nemetocenna( ныне Arras) Cs, Sid

    Латинско-русский словарь > Atrebates

  • 3 Atrebates

    Atrebatēs, ium u. um, m., Völkerschaft in Gallia Belgica, im jetzigen Artois od. Dép. du Pas de Calais, Caes. b. G. 2, 4, 8. Sidon. carm. 5, 219. – Im Sing. Atrebas, batis, der Atrebate, Caes. b. G. 4, 35, 1. – Dav. Atrebaticus, a, um, atrebatisch, Treb. Poll. Gall. 6. § 6 (Peter Atrab.).

    lateinisch-deutsches > Atrebates

  • 4 Atrebates

    Atrebatēs, ium u. um, m., Völkerschaft in Gallia Belgica, im jetzigen Artois od. Dép. du Pas de Calais, Caes. b. G. 2, 4, 8. Sidon. carm. 5, 219. – Im Sing. Atrebas, batis, der Atrebate, Caes. b. G. 4, 35, 1. – Dav. Atrebaticus, a, um, atrebatisch, Treb. Poll. Gall. 6. § 6 (Peter Atrab.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Atrebates

  • 5 Atrebates

    Atrĕbătes, um, m., = Atrebatoi Strab., Atrebatioi Ptolem., a people in Gallia Belgica, now Artois or Dép. du Pas de Calais, Caes. B. G. 2, 4; 2, 16; 2, 23; 7, 75; Plin. 4, 17, 31, § 106.—In sing.: Atrĕ-bas, ătis, m., an Atrebatian, Caes. B. C. 4, 35.—Hence, Atrĕbătĭcus, a, um, adj., Atrebatian: sagum, Treb. Gall. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Atrebates

  • 6 Atrebas

    Atrĕbătes, um, m., = Atrebatoi Strab., Atrebatioi Ptolem., a people in Gallia Belgica, now Artois or Dép. du Pas de Calais, Caes. B. G. 2, 4; 2, 16; 2, 23; 7, 75; Plin. 4, 17, 31, § 106.—In sing.: Atrĕ-bas, ătis, m., an Atrebatian, Caes. B. C. 4, 35.—Hence, Atrĕbătĭcus, a, um, adj., Atrebatian: sagum, Treb. Gall. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Atrebas

  • 7 Atrebaticus

    Atrĕbătes, um, m., = Atrebatoi Strab., Atrebatioi Ptolem., a people in Gallia Belgica, now Artois or Dép. du Pas de Calais, Caes. B. G. 2, 4; 2, 16; 2, 23; 7, 75; Plin. 4, 17, 31, § 106.—In sing.: Atrĕ-bas, ătis, m., an Atrebatian, Caes. B. C. 4, 35.—Hence, Atrĕbătĭcus, a, um, adj., Atrebatian: sagum, Treb. Gall. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Atrebaticus

  • 8 Atrabates

    Atrabatēs, Atrabaticus, a, um, s. Atrebatēs.

    lateinisch-deutsches > Atrabates

  • 9 compello [1]

    1. com-pello, pulī, pulsum, ere, I) zusammentreiben, omne totius provinciae pecus, Cic.: greges in unum, Verg.: qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditos ratione quādam compulit unum in locum et congregavit, Cic. – übtr., qui hosce amores nostros dispulsos conpulit, Plaut. asin. 737 sq.

    II) beitreiben, eintreiben, nach einem Punkte hintreiben, einem Punkte zutreiben (Ggstz. expellere, propellere, auch intercludere), 1) eig.: a) leb. Wesen u. bewegliche Ggstde.: α) treibend, non cetera solum ex agris, sed pecus quoque omne in urbem, Liv.: pecoris vim ingentem in saltum avium, Liv.: armentum in speluncam, Liv.: agnos in gregem ovium, Varr.: greges ad fontem, Calp.: pecora atque homines ex agris in silvas, Caes.: poet. m. Dat., haedorum gregem hibisco, nach dem Eibisch hintreiben, Verg.: u. m. Ang. womit? virgā horridā imaginem nigro gregi, der schw. H. zutreiben, Hor. – β) verfolgend, drängend wohin treiben, jagen, drängen, sprengen, wohin (zu gehen, zu springen, einzulaufen usw.) nötigen (bes. als milit. t. t.), alqm in plagas (v. Hunden), Plaut.: consules e foro in curiam, Liv.: Atrebates celeriter ex loco superiore in flumen, Caes.: equites hostium essedariosque in silvas collesque, Caes.: perterritos Pompeianos in mare navesque passim, Auct. b. Afr.: naves reliquas in portum, Caes.: Romanos in castra, Liv.: u. (im Bilde) alqm in totam Academiam, Cic.: u. (im Bilde) orationem tantas in angustias et in Stoicorum dumeta, Cic. – tyranni militem ad castra, Liv.: effuso cursu ad castra compelli (v. Reitern), Liv. – adversarios intra moenia, Nep.: Romanos intra vallum, Liv.: Helvios intra oppida ac muros, Caes.: – alqm domum suam (Ggstz. alqm domo suā expellere), Cic.: alqm Dyrrhachium (Ggstz. alqm a Dyrrhachio intercludere), Caes. – alqm domum vi et armis, Cic.: u. im Passiv, Caesar eruptione subitā compulsus in scapham, zu springen genötigt, Suet.: noto compulsus eodem, verschlagen, Verg. – von lebl. Subjj., quā (die) nos declive sub antrum caeruleus subitis compulit imber aquis, Ov.: quos sacramenti metus ad eiusmodi latebras compulerat, Suet.

    b) lebl. Objj.: α) konkr. Objj.: spiritum (den Luftzug) compellere et in artum agere, Sen.: c. eo lanae paululum, Cels.: utroque mari terram in artas fauces compellente, Curt. – bes. als chirurg. t. t., medicamenta intus, gewaltsam eingeben, Cels.: fistulam in ipsam vesicam, einbringen, Cels.: acum per eam (membranam) in alteram oram, hindurchführen, Cels.: oriculario clystere acetum per plagam in vesicam, einspritzen, Cels.: intestinum intus od. retro, os od. maxillam in sedem suam, zurücktreiben, Cels. – β) eine äußere Tätigkeit wohin treiben, drängen, spielen, omne Auruncum bellum Pometiam compulsum est, Liv.: eodemque (Arbelam) magnae partis amicorum eius ac militum fugam fortuna compulerat, Curt.

    2) übtr., jmd. in eine Lage, einen Zustand od. zu einem Vorhaben, Entschlusse, Gefühle usw. drängen, nötigen, a) in eine Lage, in einen Zustand, eo illos compuli, ut neque pedestri itinere neque navibus commeatu iuvari possint, Caes.: hostes eo compulit, ut locorum angustiis clausi plures fame quam ferro interirent, Nep. – dah. prägn., jmd. bedrängen, in die Enge treiben, ceteras nationes conterruit, compulit, domuit, Cic. de prov. cons. 33.

    b) zu einem Entschlusse, Vorhaben, Gefühle usw. treiben, drängen, nötigen, bestimmen, α) bl. alqm, zB. ut ex magna parte (eum) compellere atque errantem regere posset, Caes. b. c. 3, 57, 3: compulsus a populo regnum suscepit, Iustin.: vocibus consulis, terrore praesentis exercitus, minis amicorum Pompeii plerique compulsi inviti et coacti Scipionis sententiam sequuntur, Caes. – β) alqm m. Ang. wohin? wozu? αα) durch ad od. in mit Akk., alqm ad pacem, Liv.: alqm ad mortem, Quint.: alqm ad mortem voluntariam, Curt.: alqos ad defectionem, Curt.: alqm fame ad deditionem, Suet.: alqm ad confessionem, Suet.: alqm carminibus ad laqueum, Plin.: alqm in eundem metum, Liv.: in hunc sensum et allici beneficiis hominum et compelli iniuriis, Cic. – v. lebl. Subjj., si qua res te ad pacem compellet, Liv.: non nos odium regnive cupido compulit ad bellum, Ov. – ββ) durch ut m. Konj., Athenienses compulit, ut festinarent ad opem urbi ferendam, Frontin.: cuius filiam ut repudiaret, nullo metu compelli potuit, Vell. – γγ) durch folg. Infin. (s. Mencken Obss. p. 137 sq.), virum compulit in campestribus locis amoenitatem naturae genere huius operis imitari, Curt.: filias nubere servis suis compellit, Iustin.: et cives et tempus compulerunt regem iussa nefanda pati, Ov.: et ipse Numa hydromantian facere compulsus est, Augustin. de civ. dei 7, 35 in. – / spätlat. Perf. compulsi, wov. compulseris, Isid. de nat. rer. 30, 1.

    lateinisch-deutsches > compello [1]

  • 10 Nemetocenna

    Nemetocenna, ae, f., Hauptstadt der Atrebaten (Atrebates) im belg. Gallien, j. Arras, Hirt. b. G. 8, 46, 6 u. 8, 52, 1.

    lateinisch-deutsches > Nemetocenna

  • 11 Atrabates

    Atrabatēs, Atrabaticus, a, um, s. Atrebates.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Atrabates

  • 12 compello

    1. com-pello, pulī, pulsum, ere, I) zusammentreiben, omne totius provinciae pecus, Cic.: greges in unum, Verg.: qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditos ratione quādam compulit unum in locum et congregavit, Cic. – übtr., qui hosce amores nostros dispulsos conpulit, Plaut. asin. 737 sq.
    II) beitreiben, eintreiben, nach einem Punkte hintreiben, einem Punkte zutreiben (Ggstz. expellere, propellere, auch intercludere), 1) eig.: a) leb. Wesen u. bewegliche Ggstde.: α) treibend, non cetera solum ex agris, sed pecus quoque omne in urbem, Liv.: pecoris vim ingentem in saltum avium, Liv.: armentum in speluncam, Liv.: agnos in gregem ovium, Varr.: greges ad fontem, Calp.: pecora atque homines ex agris in silvas, Caes.: poet. m. Dat., haedorum gregem hibisco, nach dem Eibisch hintreiben, Verg.: u. m. Ang. womit? virgā horridā imaginem nigro gregi, der schw. H. zutreiben, Hor. – β) verfolgend, drängend wohin treiben, jagen, drängen, sprengen, wohin (zu gehen, zu springen, einzulaufen usw.) nötigen (bes. als milit. t. t.), alqm in plagas (v. Hunden), Plaut.: consules e foro in curiam, Liv.: Atrebates celeriter ex loco superiore in flumen, Caes.: equites hostium essedariosque in silvas collesque, Caes.: perterritos Pompeianos in mare navesque passim, Auct. b. Afr.: naves reliquas in portum, Caes.: Roma-
    ————
    nos in castra, Liv.: u. (im Bilde) alqm in totam Academiam, Cic.: u. (im Bilde) orationem tantas in angustias et in Stoicorum dumeta, Cic. – tyranni militem ad castra, Liv.: effuso cursu ad castra compelli (v. Reitern), Liv. – adversarios intra moenia, Nep.: Romanos intra vallum, Liv.: Helvios intra oppida ac muros, Caes.: – alqm domum suam (Ggstz. alqm domo suā expellere), Cic.: alqm Dyrrhachium (Ggstz. alqm a Dyrrhachio intercludere), Caes. – alqm domum vi et armis, Cic.: u. im Passiv, Caesar eruptione subitā compulsus in scapham, zu springen genötigt, Suet.: noto compulsus eodem, verschlagen, Verg. – von lebl. Subjj., quā (die) nos declive sub antrum caeruleus subitis compulit imber aquis, Ov.: quos sacramenti metus ad eiusmodi latebras compulerat, Suet.
    b) lebl. Objj.: α) konkr. Objj.: spiritum (den Luftzug) compellere et in artum agere, Sen.: c. eo lanae paululum, Cels.: utroque mari terram in artas fauces compellente, Curt. – bes. als chirurg. t. t., medicamenta intus, gewaltsam eingeben, Cels.: fistulam in ipsam vesicam, einbringen, Cels.: acum per eam (membranam) in alteram oram, hindurchführen, Cels.: oriculario clystere acetum per plagam in vesicam, einspritzen, Cels.: intestinum intus od. retro, os od. maxillam in sedem suam, zurücktreiben, Cels. – β) eine äußere Tätigkeit wohin treiben, drängen,
    ————
    spielen, omne Auruncum bellum Pometiam compulsum est, Liv.: eodemque (Arbelam) magnae partis amicorum eius ac militum fugam fortuna compulerat, Curt.
    2) übtr., jmd. in eine Lage, einen Zustand od. zu einem Vorhaben, Entschlusse, Gefühle usw. drängen, nötigen, a) in eine Lage, in einen Zustand, eo illos compuli, ut neque pedestri itinere neque navibus commeatu iuvari possint, Caes.: hostes eo compulit, ut locorum angustiis clausi plures fame quam ferro interirent, Nep. – dah. prägn., jmd. bedrängen, in die Enge treiben, ceteras nationes conterruit, compulit, domuit, Cic. de prov. cons. 33.
    b) zu einem Entschlusse, Vorhaben, Gefühle usw. treiben, drängen, nötigen, bestimmen, α) bl. alqm, zB. ut ex magna parte (eum) compellere atque errantem regere posset, Caes. b. c. 3, 57, 3: compulsus a populo regnum suscepit, Iustin.: vocibus consulis, terrore praesentis exercitus, minis amicorum Pompeii plerique compulsi inviti et coacti Scipionis sententiam sequuntur, Caes. – β) alqm m. Ang. wohin? wozu? αα) durch ad od. in mit Akk., alqm ad pacem, Liv.: alqm ad mortem, Quint.: alqm ad mortem voluntariam, Curt.: alqos ad defectionem, Curt.: alqm fame ad deditionem, Suet.: alqm ad confessionem, Suet.: alqm carminibus ad laqueum, Plin.: alqm in eundem metum, Liv.: in hunc sensum et allici beneficiis homi-
    ————
    num et compelli iniuriis, Cic. – v. lebl. Subjj., si qua res te ad pacem compellet, Liv.: non nos odium regnive cupido compulit ad bellum, Ov. – ββ) durch ut m. Konj., Athenienses compulit, ut festinarent ad opem urbi ferendam, Frontin.: cuius filiam ut repudiaret, nullo metu compelli potuit, Vell. – γγ) durch folg. Infin. (s. Mencken Obss. p. 137 sq.), virum compulit in campestribus locis amoenitatem naturae genere huius operis imitari, Curt.: filias nubere servis suis compellit, Iustin.: et cives et tempus compulerunt regem iussa nefanda pati, Ov.: et ipse Numa hydromantian facere compulsus est, Augustin. de civ. dei 7, 35 in. – spätlat. Perf. compulsi, wov. compulseris, Isid. de nat. rer. 30, 1.
    ————————
    2. com-pello, āvī, ātum, āre (Intens. v. 1. compello), jmd. mit einem Tone gleichsam berühren = jmd. (freundlich oder ernsthaft) ansprechen, anreden, I) im allg.: alqm voce, Enn. fr. u. Verg.: alqm blande, Ov. – u. jmd. beim Namen nennen, anreden, anrufen (s. Fabri Liv. 23, 47, 2), alqm nominatim, Cornif. rhet., od. nomine, Liv. u.a. – II) prägn.: A) jmd. in der Absicht, daß er etw. tue od. bewillige, ansprechen, angehen, alqm talibus dictis, Ov. met. 8, 787. – bes. einer Frau unehrbare Anträge machen, alqam, Hyg. fab. 57: alqam de stupro, Val. Max. 6, 1, 12. – B) jmd. zur Rede setzen od. stellen, 1) übh., jmd. hart anreden, anlassen, laute Vorwürfe machen, ausschelten, schmähen (s. Duker Liv. 34, 2, 8. Fabri Liv. 22, 12, 12), alqm edicto, Cic.: mulieres, Liv.: ne compellarer inultus, Hor. – dah. (bes. mit dopp. Acc.) jmd. mit einem beschimpfenden Namen od. Titel nennen, ihn so u. so schelten, schimpfen, alqm magnā voce cuculum, Hor.: alqm fratricidam impiumque, Nep.: alqm pro cunctatore segnem, Liv.: gladiatores Samnitium nomine, mit dem Spottnamen »Samniter« belegen, Liv. – 2) insbes., als gerichtl. t. t., jmd. vor Gericht zur Rede setzen, ihn anklagen (vgl. Drak. Liv. 43, 2, 11. Manut. Cic. ep. 8, 12, 3. die Auslgg. zu Suet. Caes. 17, 2), iudicem, Cic.: alqm eā lege etc., Cael. in Cic. ep.: alqm hoc crimine in
    ————
    contione, Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > compello

  • 13 Nemetocenna

    Nemetocenna, ae, f., Hauptstadt der Atrebaten (Atrebates) im belg. Gallien, j. Arras, Hirt. b. G. 8, 46, 6 u. 8, 52, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Nemetocenna

  • 14 Belgium

    Belgĭum. ii, n., a part of Gallia Belgica, on both sides of the Somme, including the Belloraci, Atrebates, and Ambiani, Caes. B. G. 5, 12; 5, 24; 5, 25; 8, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > Belgium

  • 15 Nemetocenna

    Nemetocenna, ae, f., a city of Belgic Gaul, in the territory of the Atrebates, the modern Arras, Hirt. B. G. 8, 47; 52.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemetocenna

См. также в других словарях:

  • Atrebates — Saltar a navegación, búsqueda Mapa de Galia alrededor del año 58 a. C. Los atrebates (significa colonos ) fueron una tribu belga que habitó territorios localizados en la Galia y Gran Bretaña antes de las conquistas …   Wikipedia Español

  • Atrebates — Atrébates Les Atrébates (en latin Atrebates) étaient un des peuples gaulois ou belges. Statère représentant Tincomarus, roi des Atrébates Leur nom signifie littéralement « ceux qui possèdent des villages » …   Wikipédia en Français

  • ATREBATES — Plin. l. 4. c. 17. Galliae populi, qui XV. Mill. armata ad bellum polliciti, trans Sabin una cum Nerviis et Veromanduis, finitimis suis, adventum Romanorum expectârunt, Caesar. l. 2. comm. c. 4. Sed ab hoc superati, acceperunt Commium Regem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Atrebătes — (a. Geogr.), Volk in Gallia belgica, stellten im Gallischen Kriege 15,000 Streiter u. blieben unter römischer Herrschaft autonom; im jetzigen Artois; Hauptstadt Nemetacum (Atrebali), j. Arras …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Atrébates — peuple de la Gaule Belgique dont la capitale était Nemetacum (auj. Arras) …   Encyclopédie Universelle

  • Atrebates — The Atrebates (singular Atrebas , meaning settlers ) were a Belgic tribe of Gaul and Britain before the Roman conquests. The Atrebates in GaulThe Gaulish Atrebates lived in or around modern Artois in northern France. Their capital, Nemetocenna,… …   Wikipedia

  • Atrébates — 51° 22′ N 1° 11′ W / 51.36, 1.19 Les Atrébates (en latin Atrebates) étaien …   Wikipédia en Français

  • Rue des Atrébates — 50° 50′ 06″ N 4° 24′ 17″ E / 50.8351138, 4.4047666 La rue des …   Wikipédia en Français

  • Rue des Atrebates — Rue des Atrébates 50° 50′ 06″ N 4° 24′ 17″ E / 50.8351138, 4.4047666 …   Wikipédia en Français

  • АТРЕБАТЫ —    • Atrebătes,          кельтское племя Галлии в н. Artois; столица их Неметоценна или Неметак (Arras). Во времена Цезаря они могли выставить 15 тысяч воинов. Caes. b. g. 2, 4. 16. 23. 4, 35. 7, 75. 8, 46 …   Реальный словарь классических древностей

  • Conquête des Gaules — Guerre des Gaules Guerre des Gaules Informations générales Date 58 à 51/50 av. J. C. Lieu Gaule, Bretagne …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»