-
1 astipulator
astipulātor (adstipulātor), ōris, m. (astipulor), I) als gerichtl. t. t., einer der bei einer stipulatio, d.h. bei einem feierlichen Vertrage (Bürgschaft, Kontrakt) von dem stipulator, der sich das Versprechen geben ließ, hinzugezogen wurde, um sich dasselbe Versprechen wiederholen zu lassen, damit er dann, wenn die Leistung verweigert wurde, vor Gericht als Zeuge oder Beistand des stipulator oder dessen Erben, wenn sie klagbar wurden, auftreten konnte, Gaius inst. 3, 110. 117. 126. 215. Cic. Quinct. 58 (u. dazu Klotz); Pis. 18. – II) übtr., ein unbedingter Beipflichter, tamquam idoneus ast., Sidon. ep. 6, 4: Stoici et eorum astipulator Antiochus, Cic. Acad. 2, 67: ast. vanae opinionis, Val. Max. 7, 1, 2 extr.: impositae devotionis ast., Sidon. ep. 1, 9. p. 65, 3 Sav.: ast. veritatis tuae, Hier. b. Augustin. ep. 75, 6: disertissimus eorum ast. Tertullianus, Augustin. de bono viduit. 7.
-
2 astipulator
astipulātor (adstipulātor), ōris, m. (astipulor), I) als gerichtl. t. t., einer der bei einer stipulatio, d.h. bei einem feierlichen Vertrage (Bürgschaft, Kontrakt) von dem stipulator, der sich das Versprechen geben ließ, hinzugezogen wurde, um sich dasselbe Versprechen wiederholen zu lassen, damit er dann, wenn die Leistung verweigert wurde, vor Gericht als Zeuge oder Beistand des stipulator oder dessen Erben, wenn sie klagbar wurden, auftreten konnte, Gaius inst. 3, 110. 117. 126. 215. Cic. Quinct. 58 (u. dazu Klotz); Pis. 18. – II) übtr., ein unbedingter Beipflichter, tamquam idoneus ast., Sidon. ep. 6, 4: Stoici et eorum astipulator Antiochus, Cic. Acad. 2, 67: ast. vanae opinionis, Val. Max. 7, 1, 2 extr.: impositae devotionis ast., Sidon. ep. 1, 9. p. 65, 3 Sav.: ast. veritatis tuae, Hier. b. Augustin. ep. 75, 6: disertissimus eorum ast. Tertullianus, Augustin. de bono viduit. 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astipulator
-
3 astipulator
astipulātor, ōris m. [ astipulor ]1) юр. астипулятор (лицо, присутствующее при оформлении юридического документа и являющееся свидетелем со стороны stipulator'a) G, C2) соглашающийся, единомышленник (Stoicorum C; opinionis alicujus VM) -
4 astipulator
astĭpŭlātor ( adst-), ōris, m. [id.].I.One who joins another in a stipulation, Gai Inst. 3, 110; so id. ib. 3, 117.—Hence,II.An assistant in a trial, in gen.:testes tot... cum adstipulatore tuo comparabuntur?
Cic. Quint. 18, 58; so id. Pis. 9.—And trop., one who assents to or agrees with:illud falsum esse et Stoici dicunt et eorum adstipulator Antiochus,
Cic. Ac. 2, 21, 67:vanae opinionis,
Val. Max. 7, 1 fin. -
5 astipulator
adstĭpŭlātŏr (astĭpŭlātŏr), ōris, m. [st2]1 [-] celui qui s'engage avec (qqn), celui qui s'engage pour (qqn); garant, répondant, caution, témoin. [st2]2 [-] approbateur, partisan, défenseur.* * *adstĭpŭlātŏr (astĭpŭlātŏr), ōris, m. [st2]1 [-] celui qui s'engage avec (qqn), celui qui s'engage pour (qqn); garant, répondant, caution, témoin. [st2]2 [-] approbateur, partisan, défenseur.* * *Astipulator, pen. prod. Verbale. Cic. Qui s'accorde à aucun, et est de son opinion. C'est aussi un records et tesmoing d'adjournement. -
6 astipulator
associate in a stipulation; one who supports an opinion, adherent -
7 astipulātor (ads-)
astipulātor (ads-) ōris, m [astipulor].—In law, an associate in accepting a verbal contract.— Hence, an assistant, helper (in a trial).—In gen., a follower (in opinion): eorum (Stoicorum). -
8 adstipulator
astĭpŭlātor ( adst-), ōris, m. [id.].I.One who joins another in a stipulation, Gai Inst. 3, 110; so id. ib. 3, 117.—Hence,II.An assistant in a trial, in gen.:testes tot... cum adstipulatore tuo comparabuntur?
Cic. Quint. 18, 58; so id. Pis. 9.—And trop., one who assents to or agrees with:illud falsum esse et Stoici dicunt et eorum adstipulator Antiochus,
Cic. Ac. 2, 21, 67:vanae opinionis,
Val. Max. 7, 1 fin. -
9 astipulor
a-stipulor (ad-stipulor), ātus sum, ārī, I) mitfestsetzen (vgl. astipulator no. I), Gaius inst. 3, 112: alteri, Ael. Gallus ICt. bei Fest. p. 273, 26 (in v. Reus). – II) übtr.: a) jmdm. vollkommen beipflichten, alci, Liv. 39, 5, 3. Plin. 7, 154. – b) m. Acc., gleichs. hinstipulieren = verschaffen, fidem (Glauben) verbis, Apul. met. 10, 24. – / Nbf. astipulo, āre, Iul. Val. 1, 23 (30), wo Infin. astipulare.
-
10 adstĭpŭlātŏr
adstĭpŭlātŏr (astĭpŭlātŏr), ōris, m. [st2]1 [-] celui qui s'engage avec (qqn), celui qui s'engage pour (qqn); garant, répondant, caution, témoin. [st2]2 [-] approbateur, partisan, défenseur. -
11 astipulor
a-stipulor (ad-stipulor), ātus sum, ārī, I) mitfestsetzen (vgl. astipulator no. I), Gaius inst. 3, 112: alteri, Ael. Gallus ICt. bei Fest. p. 273, 26 (in v. Reus). – II) übtr.: a) jmdm. vollkommen beipflichten, alci, Liv. 39, 5, 3. Plin. 7, 154. – b) m. Acc., gleichs. hinstipulieren = verschaffen, fidem (Glauben) verbis, Apul. met. 10, 24. – ⇒ Nbf. astipulo, āre, Iul. Val. 1, 23 (30), wo Infin. astipulare.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astipulor
См. также в других словарях:
ASTIPULATOR — in Ordine Romano, dicitur is, cuius licentiâ et consensu Virgo, religionis, ut vocant, habitum sumit, apud Eund. Car. du Fresne … Hofmann J. Lexicon universale
accorder — Accorder, act. acut. Semble qu il vienne de ces deux mots Latins, Ad cor: quasi ad vnum cor, siue eandem voluntatem adducere, Amener deux personnes à un coeur et une mesme volonté, et consentement. La maniere d accorder divers sons, Harmonica… … Thresor de la langue françoyse
soliciteur — Un soliciteur qui prend le fait de la partie pour le rapporter à l advocat, Sequester. Un bon soliciteur, Astipulator causae, Institor litis, Custos cognitoris, Exactor operis, Pragmaticus cui causae procuratio commendata et instructio,… … Thresor de la langue françoyse