-
1 osobowość
- ci; -ci; gen pl; -ci; f* * *f.1. personality, selfhood, personhood, individuality; (= imponująca osoba) presence, personality; silna osobowość strong l. assertive l. type A personality; zaburzenia osobowości psych. personality disorder; rozdwojenie osobowości dual personality; typ osobowości personality type; rozszczepienie osobowości pat. multiple l. split personality.2. prawn. personality; osobowość prawna legal personality; nadanie/uzyskanie osobowości prawnej incorporation; posiadający osobowość prawną (o firmie, spółce) incorporated.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > osobowość
-
2 sprzeciw
m (G sprzeciwu) 1. (brak zgody) opposition (wobec kogoś/czegoś to sb/sth)- spotkać się z ostrym a. zdecydowanym sprzeciwem ze strony kogoś to meet with strong opposition from sb- wyrazić sprzeciw wobec czegoś to express opposition to sth- to budzi mój sprzeciw I object to it- powiedzieć coś tonem nie znoszącym sprzeciwu to say sth in a voice that brooks no argument2. Prawo objection- wnieść sprzeciw wobec czegoś to make a. raise an objection to sth- podtrzymać/oddalić sprzeciw to sustain/overrule an objection- sprzeciw, wysoki sądzie! objection, your honour!* * *zgłaszać (zgłosić perf) sprzeciw — to raise lub voice an objection
* * *mi1. ( opór) objection ( przeciwko czemuś to l. against sth); opposition ( przeciwko czemuś to sth); ( społeczny) resistance; powszechny sprzeciw public outcry; zgłaszać sprzeciw raise l. voice an objection; spotkać się z silnym sprzeciwem meet with fierce l. strong opposition; bez sprzeciwu zrobiła, co jej kazali she did what she was told without any objections; ton nieznoszący sprzeciwu assertive l. imperious tone; bez sprzeciwu without demur; jako wyraz sprzeciwu wobec czegoś in opposition to sth; głos sprzeciwu dissenting l. dissentient voice.2. prawn. objection; wnosić sprzeciw object; sprzeciw! objection!; odrzucać/podtrzymywać sprzeciw overrule/sustain an objection; podtrzymuję sprzeciw (objection) sustained.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sprzeciw
-
3 asertywn|y
adj. [zachowanie, postawa, osoba] assertiveThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > asertywn|y
См. также в других словарях:
assertive — as‧ser‧tive [əˈsɜːtɪv ǁ ɜːr ] adjective behaving in a confident way so that people listen to your opinions and ideas assertiveness noun [uncountable] : • assertiveness training classes for female employees * * * assertive UK US /əˈsɜːtɪv/… … Financial and business terms
Assertive — As*sert ive, a. Positive; affirming confidently; affirmative; peremptory. [1913 Webster] In a confident and assertive form. Glanvill. [1913 Webster] {As*sert ive*ly}, adv. {As*sert ive*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
assertive — 1560s, declaratory, positive, full of assertion, from ASSERT (Cf. assert) + IVE (Cf. ive). Meaning insisting on one s rights is short for self assertive (1865) … Etymology dictionary
assertive — self assertive, *aggressive, pushing, pushy, militant Analogous words: positive, *affirmative: blatant, clamorous, *vociferous: cocksure, certain, *sure, positive: *confident, assured, sanguine, presumptuous Antonyms: retiring: acquies … New Dictionary of Synonyms
assertive — I adjective authoritative, confident, dogmatic, influential, potent, powerful, self assured, strong II index certain (positive), compelling, declaratory … Law dictionary
assertive — [adj] aggressive absolute, assured, certain, confident, decided, decisive, demanding, dogmatic, domineering, emphatic, firm, forceful, forward, insistent, militant, overbearing, positive, pushy, self assured, self confident, strong willed, sure;… … New thesaurus
assertive — ► ADJECTIVE ▪ confident and forceful. DERIVATIVES assertively adverb assertiveness noun … English terms dictionary
assertive — [ə sʉrt′iv] adj. [ML assertivus] characterized by assertion; positive or confident in a persistent way SYN. AGGRESSIVE assertively adv. assertiveness n … English World dictionary
assertive — [[t]əsɜ͟ː(r)tɪv[/t]] ADJ GRADED Someone who is assertive states their needs and opinions clearly, so that people take notice. Women have become more assertive in the past decade. ...an assertive style of management. Ant: submissive Derived words … English dictionary
assertive — adjective Date: circa 1619 1. disposed to or characterized by bold or confident assertion < an assertive leader > 2. having a strong or distinctive flavor or aroma < assertive wines > Synonyms: see aggressive • assertively adverb … New Collegiate Dictionary
assertive — ● assertif, assertive adjectif Relatif à l assertion. Se dit d une phrase caractérisée par l assertion. ● assertif, assertive (synonymes) adjectif Se dit d une phrase caractérisée par l assertion. Synonymes : déclaratif énonciatif … Encyclopédie Universelle
