-
1 assentator
assentātor (adsentātor), ōris, m. (assentor), der unablässige Beipflichter, I) im üblen Sinne, der Reder nach dem Munde, Liebediener, Jasager, niedrige Schmeichler, assentator perniciosus, Cic.: quasi assentator populi, Cic.: assentator mulierum, Cic.: ass. reginae humillimus, Vell.: assentatores regii, Liv.: an aliquid intersit inter assentatorem et amicum, Cic.: cavendum est, ne assentatoribus patefaciamus aures, ne adulari nos sinamus, Cic. – II) im guten Sinne, der völlige Beipflichter, Zustimmer zu etw., non auctor, sed assentator mali, Tert. adv. Herm. 10.
-
2 assentator
assentātor (adsentātor), ōris, m. (assentor), der unablässige Beipflichter, I) im üblen Sinne, der Reder nach dem Munde, Liebediener, Jasager, niedrige Schmeichler, assentator perniciosus, Cic.: quasi assentator populi, Cic.: assentator mulierum, Cic.: ass. reginae humillimus, Vell.: assentatores regii, Liv.: an aliquid intersit inter assentatorem et amicum, Cic.: cavendum est, ne assentatoribus patefaciamus aures, ne adulari nos sinamus, Cic. – II) im guten Sinne, der völlige Beipflichter, Zustimmer zu etw., non auctor, sed assentator mali, Tert. adv. Herm. 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentator
-
3 assentator
assentator, (adsentator), oris, m. qui approuve, flatteur, flagorneur, partisan, complaisant. - adsentator mali, Tert. adv. Herm. 10: qui approuve le mal.* * *assentator, (adsentator), oris, m. qui approuve, flatteur, flagorneur, partisan, complaisant. - adsentator mali, Tert. adv. Herm. 10: qui approuve le mal.* * *Assentator, pen. prod. assentatoris. Verbale. Cic. Flateur, Assentateur. -
4 assentator
assentator assentator, oris m льстец -
5 assentator
assentātor, ōris m. [ assentor ]1) соглашающийся из лести, льстецcavendum est, ne assentatoribus patefaciamus aures C — необходимо остерегаться, чтобы не открыть ушей (т. е. не довериться) льстецам2) пособник, попуститель (non auctor, sed a. māli Tert) -
6 assentator
assentātor ( ads-), ōris, m. [assentor], one who assents flatteringly, a flatterer (most freq. in Cic.).I.Lit.:II.semper auget adsentator id, quod is, cujus ad voluntatem loquitur, vult esse magnum,
Cic. Lael. 26, 98:ita fit, ut is adsentatoribus patefaciat aures suas maxime, qui ipse sibi adsentetur et se maxime ipse delectet,
id. ib. 26, 97; id. Off. 1, 14, 42; 1, 26, 91; 2, 18, 63; id. Caecin. 5, 14: Adsentatores jubet ad lucrum ire poëta Dives agris, * Hor. A. P. 420.—Trop.:non auctor, sed adsentator mali,
one who connives at, Tert. adv. Herm. 10. -
7 assentator
yes-man, flatterer, toady -
8 assentator
flatterer, sycophant, yes-man. -
9 assentator
, oris mльстец, угодник -
10 adsentator
assentātor ( ads-), ōris, m. [assentor], one who assents flatteringly, a flatterer (most freq. in Cic.).I.Lit.:II.semper auget adsentator id, quod is, cujus ad voluntatem loquitur, vult esse magnum,
Cic. Lael. 26, 98:ita fit, ut is adsentatoribus patefaciat aures suas maxime, qui ipse sibi adsentetur et se maxime ipse delectet,
id. ib. 26, 97; id. Off. 1, 14, 42; 1, 26, 91; 2, 18, 63; id. Caecin. 5, 14: Adsentatores jubet ad lucrum ire poëta Dives agris, * Hor. A. P. 420.—Trop.:non auctor, sed adsentator mali,
one who connives at, Tert. adv. Herm. 10. -
11 assentatorie
assentātōriē [ assentator ]льстиво, в угоду (кому-л.) (non a., sed fraterne C) -
12 humilis
e [ humus ]avis volat h. V — птица летает низко2) низменный (Italia V; solum Just)3) неглубокий, мелкий (fossa V, T)4) вышедший из низов, простонародный, простойcivitas h. Cs — слабое государство6) ничтожный, маловажный, презренный ( res C)7) смиренный, покорный ( preces Cld)8) раболепный, угодливый, малодушный, низкий (assentator VP; animus Lcr, C etc.; homo C)9) простой, скромный ( vestitus Nep)10) повседневный, обыкновенный, будничный, банальный ( curae PJ); бесцветный, пошлый, вульгарный (oratio, sermo C; verba Q) -
13 assentatorie
assentātōriē (adsentātōriē), Adv. (assentator), nach Art der Schmeichler, dubitare te non ass. (um dir zu Gefallen zu reden), sed fraterne veto, Cic. ad Q. fr. 2, 14 (15. litt. b). § 3: divitibus plerique assentatorie gratificantur, Ambros. de off. min. 3, 22, 135.
-
14 assentatrix
assentātrīx (adsentātrīx), trīcis, f. (assentator), die unablässige Beipflichterin, Liebedienerin (Ggstz. adversatrix), Plaut. most. 257: lingua ass., Aldh. de laud. virg. 58.
-
15 humilis
humilis, e (humus), niedrig, I) eig.: a) niedrig im Ggstz. zum Hohen (Ggstz. procerus [langgewachsen], altus, celsus), arbusculae, Varro: ara, Val. Flacc.: Italia, Verg.: avis volat humilis, Verg.: munitio humilior, Caes.: arbores et vites et quae sunt humiliora, Cic.: solum humillimum, Iustin.: n. pl. subst., ballistae in humiliora ex supernis valentes, die von oben herab nach der Tiefe wirkten, Amm. – v. der Statur, dem Wuchs, niedrig, klein, corpusculum, Sen.: staturā esse humili et corpore exiguo, Nep.: brevi atque humili corpore homines, Gell.: quorum neminem adeo humilem esse, ut etc., Curt. – humiles Cleonae, das kleine, winzige, Ov. – b) niedrig, flach im Ggstz. zum Tiefen (Ggstz. altus), fossa, Verg. u. Tac.: radix insulae, flacher, seichter Grund, Plin. ep. – II) übtr.: A) dem Stande, dem Range, dem Ansehen usw. nach niedrig, gering, tiefgestellt (Ggstz. honestus, opulentus), a) v. Pers.u. deren Stand: humilibus parentibus natus, Cic.: admodum humili loco natus, Val. Max.: humili fortunā ortus, Liv.: humillimae sortis homo, Liv. epit.: humillimo loco natus, Aur. Vict.: humillimus de plebe, Liv.: quis apparitor tam humilis etc., Cic. – subst., humilis, is, m., ein Geringer, Hor., Quint. u.a.: u. so Compar. humilior, Quint.: u. im Plur., humiles, Ggstz. non improbi, Cic., Ggstz. honesti, Quint., Ggstz. sublimes, Phaedr.: u. im Compar. humiliores (Ggstz. superiores), Quint. – und dem Ansehen. der Macht nach unbedeutend, schwach (Ggstz. opulentus, potens), Cic. u.a.: civitas, Caes.: alqm humiliorem redigere, Caes.: quos et quam humiles accepisset, wie u. in welchem Zustande der Erniedrigung er sie getroffen hätte, Caes.: subst., ex humili potens princeps, Hor.: u. Plur. humiles, Ggstz. praepotentes, Val. Max.: humiliores, Ggstz. opulentiores, Hirt. b. G. – u. in bezug auf Verdienste tiefstehend, unansehnlich (Ggstz. amplus), homines humiles (Ggstz. amplissimi viri), Balb. et Opp. in Cic. ep. – u. in bezug auf innere Vorzüge, mihi quidem videntur homines, cum multis rebus humiliores et infirmiores sint (tiefer stehen u. schwächer sind), hac re maxime bestiis praestare, quod loqui possunt, Cic. – u. vom Schriftsteller, in bezug auf die Behandlung des Stoffes alltäglich, gewöhnlich, Quint. 10, 1, 87. – b) v. lebl. Subjj. = niedrig, gering, alltäglich, unedel, vestitus, Nep.: ars, Cic.: curae humiles et sordidae, die niedrigen u. verächtlichen Sorgen (des alltäglichen Lebens), Plin. ep.: verbum h., alltägliches, unedles, Cic.: n. pl. subst., et obscena vitabimus et sordida et humilia (niedrige Ausdrücke), Quint. 8, 2, 2. – B) der Gemütsstimmung nach (= ταπεινός), a) niedergeschlagen, kleinmütig, verzagt, feig, humili animo (mit Kleinmut) ferre, Cic.: (consulum) humiles mentes, Cic. – b) unterwürfig, demütig, v. Bittenden od. deren Rede usw., non ego dedignor h. supplexque precari, Ov.: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic.: orari humili et supplici oratione, Cic.: in humiles demissa preces, Claud. – c) unterwürfig, kriechend, knechtisch, neque nos simus tam humiles, ut, quae laudamus, inutilia credamus, Quint.: assentator humillimus, Vell. – C) v. der Darstellung = ohne höhern Aufschwung, niedrig (Ggstz. sublimis), oratio h. et abiecta, Cic.: demissus atque h. sermo, die bescheidene u. niedere Sprache des gewöhnlichen Lebens, Cic.: humillimum genus dicendi, Augustin. – n. pl. subst., sublimia humilibus miscere, erhabene Worte mit niedrigen, Quint. 8, 3, 60. – / Superl. gew. humillimus; doch vulg. auch humilissimus, Ps. Cypr. adv. Iud. 6.
-
16 assentatorie
assentātōriē (adsentātōriē), Adv. (assentator), nach Art der Schmeichler, dubitare te non ass. (um dir zu Gefallen zu reden), sed fraterne veto, Cic. ad Q. fr. 2, 14 (15. litt. b). § 3: divitibus plerique assentatorie gratificantur, Ambros. de off. min. 3, 22, 135.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentatorie
-
17 assentatrix
assentātrīx (adsentātrīx), trīcis, f. (assentator), die unablässige Beipflichterin, Liebedienerin (Ggstz. adversatrix), Plaut. most. 257: lingua ass., Aldh. de laud. virg. 58.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentatrix
-
18 humilis
humilis, e (humus), niedrig, I) eig.: a) niedrig im Ggstz. zum Hohen (Ggstz. procerus [langgewachsen], altus, celsus), arbusculae, Varro: ara, Val. Flacc.: Italia, Verg.: avis volat humilis, Verg.: munitio humilior, Caes.: arbores et vites et quae sunt humiliora, Cic.: solum humillimum, Iustin.: n. pl. subst., ballistae in humiliora ex supernis valentes, die von oben herab nach der Tiefe wirkten, Amm. – v. der Statur, dem Wuchs, niedrig, klein, corpusculum, Sen.: staturā esse humili et corpore exiguo, Nep.: brevi atque humili corpore homines, Gell.: quorum neminem adeo humilem esse, ut etc., Curt. – humiles Cleonae, das kleine, winzige, Ov. – b) niedrig, flach im Ggstz. zum Tiefen (Ggstz. altus), fossa, Verg. u. Tac.: radix insulae, flacher, seichter Grund, Plin. ep. – II) übtr.: A) dem Stande, dem Range, dem Ansehen usw. nach niedrig, gering, tiefgestellt (Ggstz. honestus, opulentus), a) v. Pers.u. deren Stand: humilibus parentibus natus, Cic.: admodum humili loco natus, Val. Max.: humili fortunā ortus, Liv.: humillimae sortis homo, Liv. epit.: humillimo loco natus, Aur. Vict.: humillimus de plebe, Liv.: quis apparitor tam humilis etc., Cic. – subst., humilis, is, m., ein Geringer, Hor., Quint. u.a.: u. so Compar. humilior, Quint.: u. im Plur., humiles, Ggstz. non improbi, Cic., Ggstz. honesti, Quint., Ggstz. sublimes,————Phaedr.: u. im Compar. humiliores (Ggstz. superiores), Quint. – und dem Ansehen. der Macht nach unbedeutend, schwach (Ggstz. opulentus, potens), Cic. u.a.: civitas, Caes.: alqm humiliorem redigere, Caes.: quos et quam humiles accepisset, wie u. in welchem Zustande der Erniedrigung er sie getroffen hätte, Caes.: subst., ex humili potens princeps, Hor.: u. Plur. humiles, Ggstz. praepotentes, Val. Max.: humiliores, Ggstz. opulentiores, Hirt. b. G. – u. in bezug auf Verdienste tiefstehend, unansehnlich (Ggstz. amplus), homines humiles (Ggstz. amplissimi viri), Balb. et Opp. in Cic. ep. – u. in bezug auf innere Vorzüge, mihi quidem videntur homines, cum multis rebus humiliores et infirmiores sint (tiefer stehen u. schwächer sind), hac re maxime bestiis praestare, quod loqui possunt, Cic. – u. vom Schriftsteller, in bezug auf die Behandlung des Stoffes alltäglich, gewöhnlich, Quint. 10, 1, 87. – b) v. lebl. Subjj. = niedrig, gering, alltäglich, unedel, vestitus, Nep.: ars, Cic.: curae humiles et sordidae, die niedrigen u. verächtlichen Sorgen (des alltäglichen Lebens), Plin. ep.: verbum h., alltägliches, unedles, Cic.: n. pl. subst., et obscena vitabimus et sordida et humilia (niedrige Ausdrücke), Quint. 8, 2, 2. – B) der Gemütsstimmung nach (= ταπεινός), a) niedergeschlagen, kleinmütig, verzagt, feig, humili animo (mit Kleinmut) ferre, Cic.: (consulum) humiles mentes,————Cic. – b) unterwürfig, demütig, v. Bittenden od. deren Rede usw., non ego dedignor h. supplexque precari, Ov.: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic.: orari humili et supplici oratione, Cic.: in humiles demissa preces, Claud. – c) unterwürfig, kriechend, knechtisch, neque nos simus tam humiles, ut, quae laudamus, inutilia credamus, Quint.: assentator humillimus, Vell. – C) v. der Darstellung = ohne höhern Aufschwung, niedrig (Ggstz. sublimis), oratio h. et abiecta, Cic.: demissus atque h. sermo, die bescheidene u. niedere Sprache des gewöhnlichen Lebens, Cic.: humillimum genus dicendi, Augustin. – n. pl. subst., sublimia humilibus miscere, erhabene Worte mit niedrigen, Quint. 8, 3, 60. – ⇒ Superl. gew. humillimus; doch vulg. auch humilissimus, Ps. Cypr. adv. Iud. 6. -
19 adsentatrix
assentātrix ( ads-), īcis, f. [assentator], a female flatterer:adsentatrix scelestast,
Plaut. Most. 1, 3, 100. -
20 assentatrix
assentātrix ( ads-), īcis, f. [assentator], a female flatterer:adsentatrix scelestast,
Plaut. Most. 1, 3, 100.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Assentator — As sen*ta tor, n. [L., fr. assentari to assent constantly.] An obsequious; a flatterer. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
assentator — assˈentātor noun (obsolete) • • • Main Entry: ↑assent … Useful english dictionary
assentatory — assentatory, a. rare 0. (əˈsɛntətərɪ) [f. L. *assentātōrius, in adv. assentātōriē: see assentator and ory.] Of or befitting an assentator; flattering, obsequious … Useful english dictionary
yes man — Synonyms and related words: Babbitt, Middle American, Philistine, accepter, anal character, apple polisher, ass licker, assentator, assenter, backscratcher, backslapper, bootlick, bootlicker, bourgeois, brown nose, brownie, burgher, clawback, cog … Moby Thesaurus
PATROCLIDES — I. PATROCLIDES assentator Philippi, Macedonum Regis. II. PATROCLIDES inter Politicos Athenienses et non exiguâ auctoritate; sed infirmitatis suae nominc ridebatur etiam a Comicis, quod vestimenta concacaret, unde et χεσᾶς, h. e. Cacator, vulgo… … Hofmann J. Lexicon universale
ՇԱՂԱՒԱՇՈՒՐԹՆ — ( ) NBH 2 0461 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 13c ա. στρεβλός τοῖς χεῖλεσιν perversus labiis κόλαξ assentator . իբր Շեղեալ շրթամբք, կամ շաղաւ (որպէս ռմկ. շէլլաֆ ) ʼի շուրթն. յն դիւրաշրջիկ շրթամբք. եւ Փաղաքուշ, որպէս… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊԱՏՐԻՉ — (տրչի, չաց.) NBH 2 0624 Chronological Sequence: Early classical, 8c ա. ἁπατέων, ἁπατηλός, κώλαξ deceptor, seductor, fallax, assentator, deceptorius. Պատրող. խաբեբայ. հրապուրիչ. եւ պատիր. պատրողական. *Թէպէտ եւ մարմնով հեռի եմ, սակայն դիտեմ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՈՒՏԱԿԱՍՊԱՍ — (ի, աց կամ ից.) NBH 2 0732 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 13c ա. κέρκωψ (իբրու շարժող զձետ. պոչ խաղցընօղ ). κόλαξ caudatus, astutus, versutus, fraudulentus, adulator, assentator. Որ սուտակ սպաս առնէ այլում, որ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՓԱՂԱՔՈՒՇ — (քշի, շաց.) NBH 2 0927 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 11c, 12c, 13c ա. κόλαξ adulator, assentator. Արմատ Փաղաքշելոյ՝ իբր Փաղաքշօղ. մարդելոյզ. քաղցրաբան. *Փաղաքուշք եւ ողոքոտք: Իբրեւ չար եւս քան ʼի թշնամեաց փախիջի՛ր դու … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
assentation — n. ready, insincere assent. ♦ assentatious, a. willing to assent. ♦ assentator, n. flatterer; one assenting insincerely or conniving. ♦ assentatory, a … Dictionary of difficult words
flateur — Flateur, Assentator, Adulator, Palpator. Liu. lib. 23 … Thresor de la langue françoyse