Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

assŭētus

  • 41 Лгать

    - mentiri; ementiri; commentiri; fallere; mendatia dicere; mendatia proferre;

    • лгать на кого-либо - mentiri in aliquem / de aliquo; mendaces sermons de aliquo diseminare;

    • беззастенчиво лгать - libero mendacio abuti;

    • да разве порядочному человеку пристало лгать? - Cadit ergo in virum bonum mentiri?

    • я не привык лгать - absum ab omni dolo animique fraude; nectendis fraudibus assuetus non sum; alienus sum ab arte simulandi; non sum is, qui fraudulenter agam;

    • лгать не мое дело - mentiri non est meum;

    • я вам не лгу - tibi non mentior;

    • все лжешь, что ни говоришь - quidquid loqueris, alienum a veritate est; quidquid loqueris, mera fundis mendatia; falsa est omnis oratio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Лгать

  • 42 Наркоман

    - addictus; medicamentis stupefactivis assuetus i; наркомания - narcomania; medicamentis stupefactivis obnoxietas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Наркоман

  • 43 Обычный

    - vulgaris (ars; nomen); communis; usitatus (res); solitus; sollemnis; assuetus;

    • обычным способом - sollemniter;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Обычный

  • 44 Привычный

    - suetus; consuetus; assuetus; assuefactus; habitualis; vulgaris (ars; nomen; opinio); notus;

    • отличающееся от привычного не всегда является худшим - non statim deterius est, quod diversum est;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Привычный

  • 45 Рутина

    - repetitio sterilis, assuetus modus agendi, mos iteratus agendi, sueta operandi ratio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Рутина

  • 46 adsuefacio

    assŭē-făcĭo ( ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco).
    a.
    With abl.:

    aliquem puro sermone adsuefacere,

    Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39:

    alicujus rei exercitatione adsuefactus,

    id. Cat. 2, 5:

    armis,

    id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3:

    nullo officio aut disciplinā adsuefactus,

    Caes. B. G. 4, 1:

    quodam genere pugnae adsuefacti,

    id. B. C. 1, 44:

    eruditus et adsuefactus alienis experimentis,

    Tac. Or. 34.—
    b.
    With dat.:

    operi,

    Liv. 24, 48:

    corvus adsuefactus sermoni,

    Plin. 10, 43, 60, § 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15:

    parvulos probitati, modestiae,

    Tac. Or. 29:

    non luxui aut voluptatibus,

    id. A. 12, 5:

    quorum moribus,

    id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—
    c.
    With ad:

    ad supplicia patrum plebem adsuefacere,

    Liv. 3, 52 fin.
    d.
    With in with abl. (eccl. Lat.):

    homo adsuetus in verbis,

    Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—
    e.
    With inf.:

    Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit,

    Cic. Prov. Cons. 13 fin.:

    equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,

    Caes. B. G. 4, 2:

    parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc.,

    Liv. 22, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > adsuefacio

  • 47 adsuetudo

    assŭētūdo ( ads-; v. assuesco init.), ĭnis, f. [assuetus], a being accustomed to a thing, custom, habit.
    I.
    In gen. (rare;

    not in Cic.): amor adsuetudinis,

    Varr. L. L. 9, [p. 182] §

    20 Müll.: longāque alit assuetudine flammas,

    Ov. M. 10, 173:

    Nil adsuetudine majus,

    id. A. A. 2, 345:

    adsuetudo mali,

    Liv. 25, 26, 5; 27, 39; 44, 5:

    seu naturā sive adsuetudine suspensa et obscura verba,

    Tac. A. 1, 11:

    confarreandi adsuetudo,

    id. ib. 4, 16:

    adsuetudo voluptatum,

    id. H. 2, 62:

    malorum,

    id. A. 6, 40:

    furandi,

    Gell. 11, 18, 17. —
    II.
    Esp. in mal. part. (v. assuesco, II.), Tac. A. 13, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > adsuetudo

  • 48 assuefacio

    assŭē-făcĭo ( ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco).
    a.
    With abl.:

    aliquem puro sermone adsuefacere,

    Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39:

    alicujus rei exercitatione adsuefactus,

    id. Cat. 2, 5:

    armis,

    id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3:

    nullo officio aut disciplinā adsuefactus,

    Caes. B. G. 4, 1:

    quodam genere pugnae adsuefacti,

    id. B. C. 1, 44:

    eruditus et adsuefactus alienis experimentis,

    Tac. Or. 34.—
    b.
    With dat.:

    operi,

    Liv. 24, 48:

    corvus adsuefactus sermoni,

    Plin. 10, 43, 60, § 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15:

    parvulos probitati, modestiae,

    Tac. Or. 29:

    non luxui aut voluptatibus,

    id. A. 12, 5:

    quorum moribus,

    id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—
    c.
    With ad:

    ad supplicia patrum plebem adsuefacere,

    Liv. 3, 52 fin.
    d.
    With in with abl. (eccl. Lat.):

    homo adsuetus in verbis,

    Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—
    e.
    With inf.:

    Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit,

    Cic. Prov. Cons. 13 fin.:

    equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,

    Caes. B. G. 4, 2:

    parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc.,

    Liv. 22, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > assuefacio

  • 49 assuetudo

    assŭētūdo ( ads-; v. assuesco init.), ĭnis, f. [assuetus], a being accustomed to a thing, custom, habit.
    I.
    In gen. (rare;

    not in Cic.): amor adsuetudinis,

    Varr. L. L. 9, [p. 182] §

    20 Müll.: longāque alit assuetudine flammas,

    Ov. M. 10, 173:

    Nil adsuetudine majus,

    id. A. A. 2, 345:

    adsuetudo mali,

    Liv. 25, 26, 5; 27, 39; 44, 5:

    seu naturā sive adsuetudine suspensa et obscura verba,

    Tac. A. 1, 11:

    confarreandi adsuetudo,

    id. ib. 4, 16:

    adsuetudo voluptatum,

    id. H. 2, 62:

    malorum,

    id. A. 6, 40:

    furandi,

    Gell. 11, 18, 17. —
    II.
    Esp. in mal. part. (v. assuesco, II.), Tac. A. 13, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > assuetudo

  • 50 erilis

    ĕrī̆lis (less correctly hĕrīlis, v. erus), e, adj. [erus], of the master or mistress of a family, the master's, the mistress's ( poet.;

    esp. in Plaut.): erum fefelli, in nuptias conjeci erilem filium,

    Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. Ad. 3, 2, 3; so,

    filius,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 117; id. Most. 1, 1, 20; 79; Ter. Eun. 2, 2, 58; id. ib. 5, 5, 20; id. Phorm. 1, 1, 5:

    filia,

    Plaut. Aul. 1, 1, 35; id. ib. 2, 3, 8; id. Cist. 2, 3, 8:

    amica,

    id. Mil. 2, 1, 37; 44; id. ib. 2, 3, 3; cf.

    concubina,

    id. ib. 2, 3, 66; id. ib. 2, 5, 60; id. ib. 2, 6, 28;

    68: erilis patria, salve,

    id. Bacch. 2, 1, 1:

    gressumque canes comitantur erilem,

    Verg. A. 8, 462:

    mensaeque assuetus erili,

    id. ib. 7, 490:

    res,

    Plaut. Men. 5, 6, 1; so,

    imperium,

    id. Aul. 4, 1, 13; cf.

    nutus,

    Hor. Ep. 2, 2, 6: antiqua erilis fida custos corporis (i. e. Medeae), Enn. ap. Non. 39, 3 (Trag. v. 289 Vahl.):

    nisi erile mavis Carpere pensum,

    Hor. C. 3, 27, 63:

    crilis praevortit metus,

    Plaut. Am. 5, 1, 17:

    nomen erile tenet,

    Ov. M. 10, 502:

    turpi clausus in arca, Quo te demisit peccati conscia (ancilla) erilis,

    Hor. S. 2, 7, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > erilis

  • 51 evinco

    ē-vinco, vici, victum, 3, v. a. (not anteAug.).
    I.
    To overcome completely, to conquer, vanquish:

    evicit omnia assuetus praedae miles,

    Liv. 10, 17 fin.:

    imbelles, Aeduos,

    Tac. A. 3, 46.—
    B.
    Transf. beyond the milit. sphere (freq.):

    lacrimis evicta,

    overcome, Verg. A. 4, 548:

    dolore,

    to induce, id. ib. 4, 474:

    precibus,

    Ov. F. 3, 688; Tac. A. 4, 57 fin.:

    blandimentis vitae,

    id. ib. 15, 64:

    donis,

    i. e. to bribe, id. ib. 12, 49 et saep.:

    in gaudium evicta domus,

    moved, Tac. H. 2, 64 fin.; cf.:

    ad miserationem,

    id. A. 11, 37:

    oppositas moles gurgite (amnis),

    Verg. A. 2, 497.—Of dangerous places, to pass by in safely:

    Charybdin remis (rates),

    Ov. M. 14, 76:

    fretum,

    id. ib. 15, 706:

    aequora,

    id. H. 18, 155:

    litora (Ponti),

    id. Tr. 1, 10, 33:

    os Ponti,

    Plin. 9, 31, 51, § 98:

    nubes (solis imago),

    Ov. M. 14, 769:

    somnos,

    id. ib. 1, 685:

    morbos,

    Col. 6, 5, 2:

    dolorem (with perferre),

    Sen. Cons. ad Polyb. 36:

    superbiam (miseratio),

    Liv. 9, 6: luridaque evictos effugit umbra rogos, vanquished, i. e. from which it has struggled free, Prop. 4 (5), 7, 2:

    platanus caelebs Evincet ulmos,

    i. e. will supplant them, Hor. C. 2, 15, 5; cf.:

    evincit herbas lupinum,

    Plin. 18, 21, 50, § 185.—Less freq.,
    II. A.
    In gen., with ut:

    evincunt instando, ut, etc.,

    Liv. 2, 4, 3; 38, 9, 7;

    so,

    id. 3, 41; 5, 26; Suet. Tib. 37.—With rel.-clause, Val. Fl. 1, 248.—
    2.
    In partic., jurid. t. t., to recover one's property by judicial decision:

    sive tota res evincatur sive pars, etc.,

    Dig. 21, 2; 1 sq.; cf. Cod. Just. 8, 45, and v. evictio.—
    * B.
    Transf., for convinco (2. b), to succeed in proving, to demonstrate, evince:

    si puerilius his ratio esse evincet amare,

    will evince, Hor. S. 2, 3, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > evinco

  • 52 familiaris

    fămĭlĭāris, e ( abl. sing. regularly familiari; familiare, Varr. and P. Rutil. ap. Charis. p. 105 P.), adj. [familia].
    I.
    Of or belonging to servants (rare; only as subst.): fămĭlĭāris, is, m., a servant:

    majores nostri servos (quod etiam in mimis adhuc durat) familiares appellaverunt,

    Sen. Ep. 47 med.:

    hujus familiae familiarem,

    Plaut. Am. 1, 1, 203; id. Ep. 1, 1, 2.—
    II.
    Of or belonging to a house, household, or family; household, domestic, family, private (freq. and class.):

    fundus,

    Plaut. As. 5, 2, 24; cf.

    focus,

    Col. 11, 1, 19:

    filius,

    Plaut. Capt. 2, 2, 23:

    negotiis familiaribus impediti,

    Auct. Her. 1, 1, 1; cf.:

    res domesticae ac familiares,

    Cic. Tusc. 1, 1, 2; so,

    res,

    the household, family affairs, property, Plaut. Stich. 1, 2, 88; Caes. B. G. 1, 18, 4; Quint. 12, 1, 6; 12, 7, 9:

    ab domo ab re familiari, diutius abesse,

    Liv. 5, 4, 6 al.; cf.

    copiae,

    Liv. 2, 16, 7:

    pecuniae,

    Tac. A. 4, 15:

    rationes,

    id. ib. 6, 16:

    curae,

    id. ib. 11, 7:

    referam nunc interiorem ac familiarem ejus vitam,

    Suet. Aug. 61:

    vita,

    Plaut. Pers. 1, 3, 46:

    quis umquam in luctu domestico, quis in funere familiari cenavit cum toga pulla?

    Cic. Vatin. 13, 31: parricidium, i. e. committed on a member of the same family, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:

    maeror,

    a family grief, Plaut. Cist. 4, 2, 60:

    Lar,

    Cic. Quint. 27, 85; id. Verr. 2, 3, 11, § 27; id. Rep. 5, 5 Mos. N. cr., v. Lar; cf.:

    numen Minerva,

    Quint. 10, 1, 91.—
    B.
    Transf.
    1.
    Familiar, intimate, friendly, and (more freq.) subst., a familiar acquaintance, friend (syn.: amicus, familiaris, intimus, necessarius).
    (α).
    With substt.:

    videmus Papum Aemilium C. Luscino familiarem fuisse, etc.,

    Cic. Lael. 11, 39:

    biduo factus est mihi familiaris,

    id. Fam. 3, 1, 2; id. Phil. 2, 32, 78; id. Rep. 2, 20; cf. id. Fam. 7, 8, 1:

    amici,

    Plin. Ep. 9, 34, 1; 9, 37, 1:

    sermones,

    Cic. Off. 2, 11, 39; id. Fam. 15, 15, 1; id. Att. 1, 9, 1; cf.

    epistolae,

    Quint. 1, 1, 29:

    minus familiari vultu respexisse,

    friendly, Suet. Caes. 78:

    voltus ille,

    Cic. Att. 1, 11, 1:

    colloquium,

    Liv. 25, 18, 5:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura assuetus,

    the rights of intimacy, id. 24, 5, 9:

    voluntas,

    Sen. Ben. 6, 16, 1; cf.:

    vox auribus meis familiaris,

    Petr. 100:

    familiaribus magis ei aetati exemplis,

    Quint. 5, 10, 96:

    exempla,

    id. 7, 2, 17; 9, 4, 44:

    verba regionibus quibusdam magis familiaria,

    id. 8, 2, 13:

    litterae,

    Suet. Tib. 62.— Comp.:

    qui familiarior nobis propter scriptorum multitudinem est,

    Cic. de Or. 3, 19, 71:

    aditus in domum,

    Liv. 24, 5, 7:

    frater ei (with carior),

    Nep. Att. 16, 2:

    quo boves familiariores bubulco fiant,

    Col. 6, 2, 6:

    color argenti militaribus signis,

    Plin. 33, 3, 19, § 58. — Sup.:

    homo amantissimus familiarissimus, conjunctissimus officiis,

    Cic. Sull. 20, 57; cf. id. Att. 16, 16, F. 17:

    luna terris familiarissimum sidus,

    Plin. 2, 9, 6, § 41; 16, 18, 30, § 75; 16, 31, 57, § 131.—
    (β).
    Absol.:

    est ex meis domesticis atque intimis familiaribus,

    Cic. Fam. 3, 1, 3:

    familiaris meus,

    id. Lael. 24, 89:

    per C. Valerium Procillum familiarem suum cum eo colloquitur,

    Caes. B. G. 1, 19, 3:

    Caelii,

    Cic. Cael. 25, 61:

    pauci familiares,

    id. Lael. 1, 2.— Sup.:

    quod M. Aemulius unus est ex meis familiarissimis atque intimis maxime necessarius,

    Cic. Fam. 13, 27, 2; cf.:

    intimus, proximus, familiarissimus quisque,

    id. Q. Fr. 1, 4, 1:

    familiarissimus meus,

    id. Fam. 13, 13, 1:

    familiarissimi ejus,

    id. Rep. 1, 9.—
    2.
    Of or belonging to one's self, to one's own people or country (cf. domesticus); only in the lang. of the haruspices, of those parts of the animal which related to the party that sacrificed (opp. hostilis):

    (haruspices) fissum familiare et vitale tractant,

    Cic. Div. 2, 13, 32; cf.:

    Decio caput jecinoris a familiari parte caesum haruspex dicitur ostendisse,

    Liv. 8, 9, 1; cf.:

    mater procurans familiare ostentum,

    Liv. 26, 6, 14.—
    3.
    Familiar, customary, habitual:

    mihi familiare est omnes cogitationes meas tecum communicare,

    Plin. Ep. 4, 24, 7; 2, 5, 10:

    familiare est hominibus omnia sibi ignoscere,

    Vell. 2, 30, 3:

    fuisse statuariam artem familiarem Italiae quoque indicant,

    Plin. 34, 7, 16, § 33; 35, 7, 31, § 49.—
    4.
    Fitting, appropriate, adapted:

    quae peregrina... transferuntur, minus sunt familiaria nostro solo quam vernacula,

    Col. 3, 4, 1:

    familiarissimum hoc platanis,

    Plin. 16, 31, 57, § 131:

    hipposelinum sabulosis familiarissimum,

    id. 19, 8, 48, § 163.—Hence, fămĭlĭārĭter, adv.
    * 1.
    By families:

    agros in montibus Romani acceperunt familiariter,

    Front. de Colon. p. 119 Goes.—
    2.
    Familiarly, intimately, on friendly terms (freq. and class.):

    hominem ignotum compellare familiariter,

    Plaut. Men. 2, 3, 23; cf.:

    nimium familiariter Me attrectas,

    id. Rud. 2, 4, 6; id. Ep. 1, 1, 2:

    nihil turpius quam cum eo bellum gerere, quicum familiariter vixeris,

    Cic. Lael. 21, 77:

    familiariter amicus,

    Quint. 1, 2, 15:

    amatum a me,

    id. 10, 3, 12:

    dilectus,

    Plin. Ep. 9, 19, 5 et saep.:

    loqui,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 37:

    scribere,

    id. Att. 9, 4, 1: nosse causas, i. e. to be familiarly or intimately, accurately acquainted with, Quint. 6, 4, 8; 5, 7, 7:

    quod ex longinquo petitur, parum familiariter nostro solo venit,

    i. e. suitable, adapted, Col. Arb. 1, 3.— Comp.:

    licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,

    Cic. Cael. 23, 57:

    factum,

    id. de Or. 2, 3, 14; Quint. 2, 7, 3.— Sup.:

    cum Verre familiarissime et amicissime vivere,

    Cic. Div. in Caecil. 9, 29; Nep. Ages. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > familiaris

  • 53 inassuetus

    ĭn-assŭētus, a, um, adj., unaccustomed ( poet. and in post-Aug. prose):

    equi,

    Ov. F. 4, 450:

    manus,

    id. A. A. 1, 300:

    at vestigia nuda sinusque Cingere, inassuetum,

    i. e. unusual, Sil. 3, 236: opere inassueto Galliis, Fragm. Or. Claud. ap. Grut. 502, 2, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > inassuetus

  • 54 insuefactus

    insŭēfactus, a, um, adj. [1. in-sueofacio], accustomed, habituated (= assuetus):

    equi,

    Caes. B. G. 4, 24, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > insuefactus

  • 55 ACCUSTOMED

    [A]
    SUETUS (-A -UM)
    ASSUETUS (-A -UM)
    ADSUETUS (-A -UM)
    CONSUETUS (-A -UM)
    INSUEFACTUS (-A -UM)
    SOLITUS (-A -UM)
    - BE ACCUSTOMED
    - BECOME ACCUSTOMED
    - BECOME ACCUSTOMED TO
    - GROW ACCUSTOMED

    English-Latin dictionary > ACCUSTOMED

  • 56 CUSTOMARY

    [A]
    USITATUS (-A -UM)
    CONSUETA (-US)
    CONSUETUS (-A -UM)
    ADSUETUS (-A -UM)
    ASSUETUS (-A -UM)
    SUETUS (-A -UM)
    TRANSLATICIUS (-A -UM)
    SOLITUS (-A -UM)
    INVETERATUS (-A -UM)
    NOTUS (-A -UM)
    CONSUETUDINARIUS (-A -UM)
    HABITUALIS (-IS -E)
    HABITUDINALIS (-IS -E)
    - BECOME CUSTOMARY

    English-Latin dictionary > CUSTOMARY

  • 57 FAMILIAR WITH

    [A]
    ADSUETUS (-A -UM)
    ASSUETUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > FAMILIAR WITH

  • 58 HABITUAL

    [A]
    ASSUETUS (-A -UM)
    ADSUETUS (-A -UM)
    CONSUETUS (-A -UM)
    SOLITUS (-A -UM)
    INVETERATUS (-A -UM)
    HABITUALIS (-IS -E)
    HABITUDINALIS (-IS -E)

    English-Latin dictionary > HABITUAL

См. также в других словарях:

  • Dypterygia assuetus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • ad mordendum assuetus — /aed mordendam aswiytas/ accustomed to bite A material averment in declarations for damage done by a dog to persons or animals …   Black's law dictionary

  • ad mordendum assuetus — /aed mordendam aswiytas/ accustomed to bite A material averment in declarations for damage done by a dog to persons or animals …   Black's law dictionary

  • ad mordendum assuetus — Accustomed to bite …   Ballentine's law dictionary

  • asueto — (Del bajo lat. festum assuetum, fiesta acostumbrada < lat. assuetus, participio de assuescere, acostumbrar.) ► sustantivo masculino Vacación o descanso breve: ■ dieron un día de asueto a los estudiantes. * * * asueto, a (del lat. «assuētus») 1 …   Enciclopedia Universal

  • accoutumer — Accoutumer, act. acut. Est usiter et prendre en coutume quelque chose, Assuescere, Consuescere, Consuefacere, Assuefacere, l Espagnol dit de mesme, Acostumbrar, Et est composé de A preposition, et Coutumer. Accoutumer une ville libre à son… …   Thresor de la langue françoyse

  • Assuefaction — As sue*fac tion, n. [L. assuefacere to accustom to; assuetus (p. p. of assuescere to accustom to) + facere to make; cf. OF. assuefaction.] The act of accustoming, or the state of being accustomed; habituation. [Obs.] [1913 Webster] Custom and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Assuetude — As sue*tude, n. [L. assuetudo, fr. assuetus accustomed.] Accustomedness; habit; habitual use. [1913 Webster] Assuetude of things hurtful doth make them lose their force to hurt. Bacon. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ficus citrifolia — Taxobox name = Strangler Fig regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Rosales familia = Moraceae genus = Ficus subgenus = Urostigma species = F. citrifolia binomial = Ficus citrifolia binomial authority = Hort. ex… …   Wikipedia

  • List of Linyphiidae species I-P — This page lists all described species from I to P of the spider family Linyphiidae as of June 13, 2008.Ibadana Ibadana Locket Russell Smith, 1980 * Ibadana cuspidata Locket Russell Smith, 1980 Nigeria, CameroonIberoneta Iberoneta Deeleman… …   Wikipedia

  • Pegoscapus — Taxobox name = Pegoscapus image caption = regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hymenoptera subordo = Apocrita superfamilia = Chalcidoidea familia = Agaonidae subfamilia = Agaoninae genus = Pegoscapus genus authority =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»