-
1 assignatio
assīgnātio, ōnis f. [ assigno ]1) отведение, выделение ( agrorum C)3) назначениеa. liberti Dig — назначение опекуна вольноотпущеннику -
2 assignatio
assīgnātio (adsīgnātio), ōnis, f. (assigno), die Anweisung, Zuerteilung, aquae, liberti, ICt.: peculii, spät. ICt. – bes. die Anweisung von Ländereien an Kolonisten, agrorum, Cic.: popularis assignationis modum non excessit, nahm nicht mehr, als dem Volke zugeteilt war, Val. Max. – Plur., Sullanae venditiones et assignationes, Cic.: novae assignationes, Cic.: u. meton., Sullanarum assignationum possessores, der von Sulla angewiesenen Ländereien, Cic. agr. 3, 3.
-
3 assignatio
Assignatio, Verbale, f. g. Cic. Distribution et assignation. -
4 assignatio
assīgnātio (adsīgnātio), ōnis, f. (assigno), die Anweisung, Zuerteilung, aquae, liberti, ICt.: peculii, spät. ICt. – bes. die Anweisung von Ländereien an Kolonisten, agrorum, Cic.: popularis assignationis modum non excessit, nahm nicht mehr, als dem Volke zugeteilt war, Val. Max. – Plur., Sullanae venditiones et assignationes, Cic.: novae assignationes, Cic.: u. meton., Sullanarum assignationum possessores, der von Sulla angewiesenen Ländereien, Cic. agr. 3, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assignatio
-
5 assignatio
assignātĭo ( ads-), ōnis, f. [assigno], a marking, showing, assignment, allotment; most freq. of the allotment of land to colonists (cf. assigno, I. A.);with and without agrorum: haec agrorum adsignatio,
Cic. Phil. 6, 5, 14; 4, 4, 9; id. Agr. 2, 30 fin.:novae adsignationes,
id. ib. 3, 3; so id. Fam. 13, 8, 2:popularis adsignationis modum non excessit,
Val. Max. 4, 3, 7.—Of other things (cf. assigno, I. B.):aquae,
Dig. 43, 20, 1. -
6 assignatio
assignator см. assignare s. 4.Латинско-русский словарь к источникам римского права > assignatio
-
7 assignatio
distribution/allotment of land; the plot of land granted; allocation (other) -
8 adsignātĭo
assignātĭo,(adsignātĭo), ōnis, f. assignation, distribution, partage, répartition. - popularis adsignationis modus, Val. Max. 4, 3, 7: mesure assignée au peuple. -
9 adsignatio
assignātĭo ( ads-), ōnis, f. [assigno], a marking, showing, assignment, allotment; most freq. of the allotment of land to colonists (cf. assigno, I. A.);with and without agrorum: haec agrorum adsignatio,
Cic. Phil. 6, 5, 14; 4, 4, 9; id. Agr. 2, 30 fin.:novae adsignationes,
id. ib. 3, 3; so id. Fam. 13, 8, 2:popularis adsignationis modum non excessit,
Val. Max. 4, 3, 7.—Of other things (cf. assigno, I. B.):aquae,
Dig. 43, 20, 1. -
10 assiduus
[st1]1 [-] assiduus, (adsiduus), i, m. [as + do]: un contribuable, un riche. - adsiduo vindex adsiduus esto, XII Tabl.: que le riche réponde pour le riche. - au fig.: assiduus scriptor, Gell. 19, 8, 15: écrivain classique (écrivain recommandable). - assiduus testis, Gell.: témoin digne de foi. [st1]2 [-] assiduus (adsiduus), a, um [assideo]: - [abcl][b]a - qui se tient toujours auprès, qui fréquente, assidu, persévérant, opiniâtre, obstiné, tenace. - [abcl]b - continuel, permanent, ininterrompu.[/b] - adsiduus in praediis est, Cic. Rosc. Am. 7: il ne quitte pas ses terres. - assiduae impiis furiae, Cic.: furies qui s'acharnent contre les impies. - fuit adsiduus mecum, Cic. Cael. 4.10: il était sans cesse avec moi. - vasa adsiduissimi usûs, Suet. Aug. 71: vase d'un usage journalier. assignātĭo,* * *[st1]1 [-] assiduus, (adsiduus), i, m. [as + do]: un contribuable, un riche. - adsiduo vindex adsiduus esto, XII Tabl.: que le riche réponde pour le riche. - au fig.: assiduus scriptor, Gell. 19, 8, 15: écrivain classique (écrivain recommandable). - assiduus testis, Gell.: témoin digne de foi. [st1]2 [-] assiduus (adsiduus), a, um [assideo]: - [abcl][b]a - qui se tient toujours auprès, qui fréquente, assidu, persévérant, opiniâtre, obstiné, tenace. - [abcl]b - continuel, permanent, ininterrompu.[/b] - adsiduus in praediis est, Cic. Rosc. Am. 7: il ne quitte pas ses terres. - assiduae impiis furiae, Cic.: furies qui s'acharnent contre les impies. - fuit adsiduus mecum, Cic. Cael. 4.10: il était sans cesse avec moi. - vasa adsiduissimi usûs, Suet. Aug. 71: vase d'un usage journalier. assignātĭo,* * *Assiduus, Adiectiuum. Liu. Assidu, Continuel, Qui n'ha point de cesse.\Assiduus mecum fuit. Cic. Il n'ha bougé d'avec moy.\Assiduus est in praediis. Cic. Il ne bouge de ses heritages.\Operam assiduam dare ludis. Lucret. Jouer continuellement.\Assiduus dominus. Cic. Bon mesnaiger, Veillant, Diligent.\Assiduus. Cic. Riche et bien aisé.\Assiduus fideiussor. Budaeus. Caution Bourgeoise.\Assiduus scriptor. Gel. Autheur approuvé. -
11 assignare
1) запечатывать (1. 20 D. 26, 8. 1. 126 § 2. D. 45, 1). 2) назначать, определять (1. 5. D. 11, 6). 3) передавать, вручать (1. 1 § 8. D. 4, 9. 1. 1 § 6. D. 50, 12). 4) присуждать кому часть имущества (1. 22 § 1 D. 10, 2. 1. 14. D. 20, 5), по частному соглашению (1. 39 § 5. D. 10, 2. 1. 87. D 28, 5. 1. 45. 49. § 3. D. 32), ассигновать, наделять кого чем (землею) (1. 15 § 2. D. 6, 1. 1. 11 pr. D. 21, 1), назначать место ссылки (1. 7 pr. § 1. D. 48, 22);assignatio, присуждение, определение (1. 1 § 45. D. 23, 20);
5) вменить кому что в, culpae assign. (1. 6. D. 9, 2).assignare libertum, assignatio liberti, распряжение завещателя, на основании которого он переуступает права патроната над вольноотпущенным не всем своим детям, а только точно указанным в завещании (tit. J. 3, 8. D. 38, 4. 1. 107 D. 50, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > assignare
-
12 deputatio
dēputātio, ōnis, f. = assignatio, Cassiod. var. 2, 16, 5 u.a.
-
13 deputatio
dēputātio, ōnis, f. = assignatio, Cassiod. var. 2, 16, 5 u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deputatio
-
14 libertus
вольноотпущенник, no отношению к своему господину, патрону; тк. liberta (tit. D. 38, 1-5. C. 6, 1-7. 13);libertum accipere debemus eum, quem quis ex servitute ad civitatem Rom. perduxit (1. 3 § 1 D. 38, 16. cf. 1. 1 pr. D. 38, 2. 1. 6 D. 40, 14);
lib. civitatis (1. 6 § 1 D. 1, 8. cf. 1. 10 § 4 D. 2, 4);
lib. orcinus (см.);
communem libertam uxorem ducere (1. 46 D. 23, 2);
assignare libertum, assignatio liberti (см. assignare a. 4); (1. 1 pr. D. 38, 2. cf. 1. 3 C. 6, 7);
libertum ut ingratum accusare (см. ingratus) (1. 9 § 3 D. 1, 16. cf. 1. 1 § 10 D. 1, 12. 1. 4 D. 22, 5. 1. 2 § 1 D. 38, 1. 1. 3 pr. D. 38, 16. 1. un. pr. D. 38, 3); также в значении libertinus (1. 4 D. 1, 1. 1. 9 D. 1, 9).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > libertus
-
15 adsigno
I.In gen.A.Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;B.syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,
Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,
Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—Transf., to assign something to some one, to confer upon:C.mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,
Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:apparitores a praetore adsignati,
id. Verr. 2, 3, 25:ordines,
id. Pis. 36, 88:quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,
Liv. 42, 33:equum publicum,
id. 39, 19; so id. 5, 7:equiti certus numerus aeris est adsignatus,
id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:natura avibus caelum adsignavit,
appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:de adsignandis libertis,
Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).a.In mal. part.:b.nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,
Cic. Rab. Post. 10, 27:haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,
id. Brut. 19, 74:ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,
id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,
Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;me amissionem classis obicere, etc.,
Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;II.adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,
Liv. 28, 42, 7:Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,
Vell. 2, 38:sua fortia facta gloriae principis,
Tac. G. 14:hoc sibi gloriae,
Gell. 9, 9 fin.:si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,
Plin. 2, 1, 1, § 3:inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,
id. 25, 4, 8, § 26 al. —Esp.A.With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):B.quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,
Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:bonos juvenes adsignare famae,
Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):adsigna, Marce, tabellas,
Pers. 5, 81:subscribente et adsignante domino,
Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,
is impressed upon, Quint. 9, 4, 29. -
16 assigno
I.In gen.A.Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;B.syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,
Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,
Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—Transf., to assign something to some one, to confer upon:C.mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,
Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:apparitores a praetore adsignati,
id. Verr. 2, 3, 25:ordines,
id. Pis. 36, 88:quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,
Liv. 42, 33:equum publicum,
id. 39, 19; so id. 5, 7:equiti certus numerus aeris est adsignatus,
id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:natura avibus caelum adsignavit,
appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:de adsignandis libertis,
Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).a.In mal. part.:b.nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,
Cic. Rab. Post. 10, 27:haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,
id. Brut. 19, 74:ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,
id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,
Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;me amissionem classis obicere, etc.,
Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;II.adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,
Liv. 28, 42, 7:Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,
Vell. 2, 38:sua fortia facta gloriae principis,
Tac. G. 14:hoc sibi gloriae,
Gell. 9, 9 fin.:si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,
Plin. 2, 1, 1, § 3:inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,
id. 25, 4, 8, § 26 al. —Esp.A.With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):B.quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,
Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:bonos juvenes adsignare famae,
Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):adsigna, Marce, tabellas,
Pers. 5, 81:subscribente et adsignante domino,
Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,
is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.
См. также в других словарях:
assignatio — An assignment … Ballentine's law dictionary
assignation — [ asiɲasjɔ̃ ] n. f. • 1265; lat. assignatio, de assignare → assigner 1 ♦ Dr., fin. Action d assigner qqch. à qqn pour sa part. ⇒ attribution. Assignation de parts par le testateur. 2 ♦ Dr. Exploit d huissier par lequel le demandeur cite son… … Encyclopédie Universelle
АССИГНАЦИЯ — (лат. assignatio, от assignare указывать, назначать). Бумажные знаки, установленные верховной властью, взамен звонкой монеты. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АССИГНАЦИЯ лат. assignatio, от assignare … Словарь иностранных слов русского языка
АССИГНАЦИИ — (польское asygnacja, от латинского assignatio назначение), первые российские бумажные деньги; выпущены в 1769 при Екатерине II во время войны с Турцией. В связи с резким обесценением и введением серебряного монометаллизма аннулированы 1 января… … Современная энциклопедия
ассигнация — 1. денежный перевод; чек , 2. бумажный денежный билет , с 1704 г.; см. Христиани 41. Через польск. asygnacja из лат. assignatio … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Assignation — As sig*na tion, n. [L. assignatio, fr. assignare: cf. F. assignation.] 1. The act of assigning or allotting; apportionment. [1913 Webster] This order being taken in the senate, as touching the appointment and assignation of those provinces.… … The Collaborative International Dictionary of English
House of assignation — Assignation As sig*na tion, n. [L. assignatio, fr. assignare: cf. F. assignation.] 1. The act of assigning or allotting; apportionment. [1913 Webster] This order being taken in the senate, as touching the appointment and assignation of those… … The Collaborative International Dictionary of English
Ассигнации — (в России термин «А.» со времени Петра I; через польск. asygnacja, от лат. assignatio назначение) русские бумажные деньги; впервые выпущены в 1769 при Екатерине II. Непосредственной причиной выпуска А. явилась война с Турцией. Эмиссия А.… … Большая советская энциклопедия
Оккупация — (лат. occupalio) овладение вещами, не имеющими собственника ( ничьими , res nullius, и брошенными собственниками, res derelictae), с целью присвоения. Римские юристы считали положением естественного права, что никому не принадлежащие вещи… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Принципат — (principatus) в римской истории образ правления, установленный Августом и продержавшийся до второй половины III века. Возникновение П. относится к 27 му году до Р. Х., когда Октавиан закончил реорганизацию государства восстановлением правильного… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Рим город* — Содержание: I. Р. Современный; II. История города Р.; III. Римская история до падения западной Р. империи; IV. Римское право. I. Рим (Roma) столица Итальянского королевства, на реке Тибре, в так называемой Римской Кампанье, под 41°53 54 северной… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона