Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

assīgnātio

  • 1 assignatio

    assīgnātio, ōnis f. [ assigno ]
    1) отведение, выделение ( agrorum C)

    Латинско-русский словарь > assignatio

  • 2 assignatio

    assīgnātio (adsīgnātio), ōnis, f. (assigno), die Anweisung, Zuerteilung, aquae, liberti, ICt.: peculii, spät. ICt. – bes. die Anweisung von Ländereien an Kolonisten, agrorum, Cic.: popularis assignationis modum non excessit, nahm nicht mehr, als dem Volke zugeteilt war, Val. Max. – Plur., Sullanae venditiones et assignationes, Cic.: novae assignationes, Cic.: u. meton., Sullanarum assignationum possessores, der von Sulla angewiesenen Ländereien, Cic. agr. 3, 3.

    lateinisch-deutsches > assignatio

  • 3 assignatio

        Assignatio, Verbale, f. g. Cic. Distribution et assignation.

    Dictionarium latinogallicum > assignatio

  • 4 assignatio

    assīgnātio (adsīgnātio), ōnis, f. (assigno), die Anweisung, Zuerteilung, aquae, liberti, ICt.: peculii, spät. ICt. – bes. die Anweisung von Ländereien an Kolonisten, agrorum, Cic.: popularis assignationis modum non excessit, nahm nicht mehr, als dem Volke zugeteilt war, Val. Max. – Plur., Sullanae venditiones et assignationes, Cic.: novae assignationes, Cic.: u. meton., Sullanarum assignationum possessores, der von Sulla angewiesenen Ländereien, Cic. agr. 3, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assignatio

  • 5 assignatio

    assignātĭo ( ads-), ōnis, f. [assigno], a marking, showing, assignment, allotment; most freq. of the allotment of land to colonists (cf. assigno, I. A.);

    with and without agrorum: haec agrorum adsignatio,

    Cic. Phil. 6, 5, 14; 4, 4, 9; id. Agr. 2, 30 fin.:

    novae adsignationes,

    id. ib. 3, 3; so id. Fam. 13, 8, 2:

    popularis adsignationis modum non excessit,

    Val. Max. 4, 3, 7.—Of other things (cf. assigno, I. B.):

    aquae,

    Dig. 43, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > assignatio

  • 6 assignatio

    assignator см. assignare s. 4.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > assignatio

  • 7 assignatio

    distribution/allotment of land; the plot of land granted; allocation (other)

    Latin-English dictionary > assignatio

  • 8 adsignātĭo

    assignātĭo,(adsignātĭo), ōnis, f. assignation, distribution, partage, répartition.    - popularis adsignationis modus, Val. Max. 4, 3, 7: mesure assignée au peuple.

    Dictionarium latinogallicum > adsignātĭo

  • 9 adsignatio

    assignātĭo ( ads-), ōnis, f. [assigno], a marking, showing, assignment, allotment; most freq. of the allotment of land to colonists (cf. assigno, I. A.);

    with and without agrorum: haec agrorum adsignatio,

    Cic. Phil. 6, 5, 14; 4, 4, 9; id. Agr. 2, 30 fin.:

    novae adsignationes,

    id. ib. 3, 3; so id. Fam. 13, 8, 2:

    popularis adsignationis modum non excessit,

    Val. Max. 4, 3, 7.—Of other things (cf. assigno, I. B.):

    aquae,

    Dig. 43, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > adsignatio

  • 10 assiduus

    [st1]1 [-] assiduus, (adsiduus), i, m. [as + do]: un contribuable, un riche.    - adsiduo vindex adsiduus esto, XII Tabl.: que le riche réponde pour le riche.    - au fig.: assiduus scriptor, Gell. 19, 8, 15: écrivain classique (écrivain recommandable).    - assiduus testis, Gell.: témoin digne de foi. [st1]2 [-] assiduus (adsiduus), a, um [assideo]: - [abcl][b]a - qui se tient toujours auprès, qui fréquente, assidu, persévérant, opiniâtre, obstiné, tenace. - [abcl]b - continuel, permanent, ininterrompu.[/b]    - adsiduus in praediis est, Cic. Rosc. Am. 7: il ne quitte pas ses terres.    - assiduae impiis furiae, Cic.: furies qui s'acharnent contre les impies.    - fuit adsiduus mecum, Cic. Cael. 4.10: il était sans cesse avec moi.    - vasa adsiduissimi usûs, Suet. Aug. 71: vase d'un usage journalier. assignātĭo,
    * * *
    [st1]1 [-] assiduus, (adsiduus), i, m. [as + do]: un contribuable, un riche.    - adsiduo vindex adsiduus esto, XII Tabl.: que le riche réponde pour le riche.    - au fig.: assiduus scriptor, Gell. 19, 8, 15: écrivain classique (écrivain recommandable).    - assiduus testis, Gell.: témoin digne de foi. [st1]2 [-] assiduus (adsiduus), a, um [assideo]: - [abcl][b]a - qui se tient toujours auprès, qui fréquente, assidu, persévérant, opiniâtre, obstiné, tenace. - [abcl]b - continuel, permanent, ininterrompu.[/b]    - adsiduus in praediis est, Cic. Rosc. Am. 7: il ne quitte pas ses terres.    - assiduae impiis furiae, Cic.: furies qui s'acharnent contre les impies.    - fuit adsiduus mecum, Cic. Cael. 4.10: il était sans cesse avec moi.    - vasa adsiduissimi usûs, Suet. Aug. 71: vase d'un usage journalier. assignātĭo,
    * * *
        Assiduus, Adiectiuum. Liu. Assidu, Continuel, Qui n'ha point de cesse.
    \
        Assiduus mecum fuit. Cic. Il n'ha bougé d'avec moy.
    \
        Assiduus est in praediis. Cic. Il ne bouge de ses heritages.
    \
        Operam assiduam dare ludis. Lucret. Jouer continuellement.
    \
        Assiduus dominus. Cic. Bon mesnaiger, Veillant, Diligent.
    \
        Assiduus. Cic. Riche et bien aisé.
    \
        Assiduus fideiussor. Budaeus. Caution Bourgeoise.
    \
        Assiduus scriptor. Gel. Autheur approuvé.

    Dictionarium latinogallicum > assiduus

  • 11 assignare

    1) запечатывать (1. 20 D. 26, 8. 1. 126 § 2. D. 45, 1). 2) назначать, определять (1. 5. D. 11, 6). 3) передавать, вручать (1. 1 § 8. D. 4, 9. 1. 1 § 6. D. 50, 12). 4) присуждать кому часть имущества (1. 22 § 1 D. 10, 2. 1. 14. D. 20, 5), по частному соглашению (1. 39 § 5. D. 10, 2. 1. 87. D 28, 5. 1. 45. 49. § 3. D. 32), ассигновать, наделять кого чем (землею) (1. 15 § 2. D. 6, 1. 1. 11 pr. D. 21, 1), назначать место ссылки (1. 7 pr. § 1. D. 48, 22);

    assignatio, присуждение, определение (1. 1 § 45. D. 23, 20);

    assignare libertum, assignatio liberti, распряжение завещателя, на основании которого он переуступает права патроната над вольноотпущенным не всем своим детям, а только точно указанным в завещании (tit. J. 3, 8. D. 38, 4. 1. 107 D. 50, 16).

    5) вменить кому что в, culpae assign. (1. 6. D. 9, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > assignare

  • 12 deputatio

    dēputātio, ōnis, f. = assignatio, Cassiod. var. 2, 16, 5 u.a.

    lateinisch-deutsches > deputatio

  • 13 deputatio

    dēputātio, ōnis, f. = assignatio, Cassiod. var. 2, 16, 5 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deputatio

  • 14 libertus

    вольноотпущенник, no отношению к своему господину, патрону; тк. liberta (tit. D. 38, 1-5. C. 6, 1-7. 13);

    libertum accipere debemus eum, quem quis ex servitute ad civitatem Rom. perduxit (1. 3 § 1 D. 38, 16. cf. 1. 1 pr. D. 38, 2. 1. 6 D. 40, 14);

    lib. civitatis (1. 6 § 1 D. 1, 8. cf. 1. 10 § 4 D. 2, 4);

    lib. orcinus (см.);

    communem libertam uxorem ducere (1. 46 D. 23, 2);

    assignare libertum, assignatio liberti (см. assignare a. 4); (1. 1 pr. D. 38, 2. cf. 1. 3 C. 6, 7);

    libertum ut ingratum accusare (см. ingratus) (1. 9 § 3 D. 1, 16. cf. 1. 1 § 10 D. 1, 12. 1. 4 D. 22, 5. 1. 2 § 1 D. 38, 1. 1. 3 pr. D. 38, 16. 1. un. pr. D. 38, 3); также в значении libertinus (1. 4 D. 1, 1. 1. 9 D. 1, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > libertus

  • 15 adsigno

    assigno ( ads-, B. and K., Halm, Weissenb., Jahn, K. and H.), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;

    syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,

    Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:

    qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,

    Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—
    B.
    Transf., to assign something to some one, to confer upon:

    mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,

    Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:

    apparitores a praetore adsignati,

    id. Verr. 2, 3, 25:

    ordines,

    id. Pis. 36, 88:

    quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,

    Liv. 42, 33:

    equum publicum,

    id. 39, 19; so id. 5, 7:

    equiti certus numerus aeris est adsignatus,

    id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:

    natura avibus caelum adsignavit,

    appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:

    de adsignandis libertis,

    Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—
    C.
    Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).
    a.
    In mal. part.:

    nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,

    Cic. Rab. Post. 10, 27:

    haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,

    id. Brut. 19, 74:

    ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,

    id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

    petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,

    Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;

    me amissionem classis obicere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—
    b.
    In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;

    adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,

    Liv. 28, 42, 7:

    Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,

    Vell. 2, 38:

    sua fortia facta gloriae principis,

    Tac. G. 14:

    hoc sibi gloriae,

    Gell. 9, 9 fin.:

    si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,

    id. 25, 4, 8, § 26 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):

    quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,

    Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:

    bonos juvenes adsignare famae,

    Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—
    B.
    To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):

    adsigna, Marce, tabellas,

    Pers. 5, 81:

    subscribente et adsignante domino,

    Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:

    verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,

    is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > adsigno

  • 16 assigno

    assigno ( ads-, B. and K., Halm, Weissenb., Jahn, K. and H.), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;

    syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,

    Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:

    qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,

    Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—
    B.
    Transf., to assign something to some one, to confer upon:

    mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,

    Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:

    apparitores a praetore adsignati,

    id. Verr. 2, 3, 25:

    ordines,

    id. Pis. 36, 88:

    quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,

    Liv. 42, 33:

    equum publicum,

    id. 39, 19; so id. 5, 7:

    equiti certus numerus aeris est adsignatus,

    id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:

    natura avibus caelum adsignavit,

    appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:

    de adsignandis libertis,

    Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—
    C.
    Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).
    a.
    In mal. part.:

    nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,

    Cic. Rab. Post. 10, 27:

    haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,

    id. Brut. 19, 74:

    ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,

    id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

    petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,

    Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;

    me amissionem classis obicere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—
    b.
    In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;

    adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,

    Liv. 28, 42, 7:

    Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,

    Vell. 2, 38:

    sua fortia facta gloriae principis,

    Tac. G. 14:

    hoc sibi gloriae,

    Gell. 9, 9 fin.:

    si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,

    id. 25, 4, 8, § 26 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):

    quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,

    Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:

    bonos juvenes adsignare famae,

    Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—
    B.
    To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):

    adsigna, Marce, tabellas,

    Pers. 5, 81:

    subscribente et adsignante domino,

    Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:

    verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,

    is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > assigno

См. также в других словарях:

  • assignatio — An assignment …   Ballentine's law dictionary

  • assignation — [ asiɲasjɔ̃ ] n. f. • 1265; lat. assignatio, de assignare → assigner 1 ♦ Dr., fin. Action d assigner qqch. à qqn pour sa part. ⇒ attribution. Assignation de parts par le testateur. 2 ♦ Dr. Exploit d huissier par lequel le demandeur cite son… …   Encyclopédie Universelle

  • АССИГНАЦИЯ — (лат. assignatio, от assignare указывать, назначать). Бумажные знаки, установленные верховной властью, взамен звонкой монеты. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АССИГНАЦИЯ лат. assignatio, от assignare …   Словарь иностранных слов русского языка

  • АССИГНАЦИИ — (польское asygnacja, от латинского assignatio назначение), первые российские бумажные деньги; выпущены в 1769 при Екатерине II во время войны с Турцией. В связи с резким обесценением и введением серебряного монометаллизма аннулированы 1 января… …   Современная энциклопедия

  • ассигнация — 1. денежный перевод; чек , 2. бумажный денежный билет , с 1704 г.; см. Христиани 41. Через польск. asygnacja из лат. assignatio …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Assignation — As sig*na tion, n. [L. assignatio, fr. assignare: cf. F. assignation.] 1. The act of assigning or allotting; apportionment. [1913 Webster] This order being taken in the senate, as touching the appointment and assignation of those provinces.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • House of assignation — Assignation As sig*na tion, n. [L. assignatio, fr. assignare: cf. F. assignation.] 1. The act of assigning or allotting; apportionment. [1913 Webster] This order being taken in the senate, as touching the appointment and assignation of those… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ассигнации — (в России термин «А.» со времени Петра I; через польск. asygnacja, от лат. assignatio назначение)         русские бумажные деньги; впервые выпущены в 1769 при Екатерине II. Непосредственной причиной выпуска А. явилась война с Турцией. Эмиссия А.… …   Большая советская энциклопедия

  • Оккупация — (лат. occupalio) овладение вещами, не имеющими собственника ( ничьими , res nullius, и брошенными собственниками, res derelictae), с целью присвоения. Римские юристы считали положением естественного права, что никому не принадлежащие вещи… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Принципат — (principatus) в римской истории образ правления, установленный Августом и продержавшийся до второй половины III века. Возникновение П. относится к 27 му году до Р. Х., когда Октавиан закончил реорганизацию государства восстановлением правильного… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Рим город* — Содержание: I. Р. Современный; II. История города Р.; III. Римская история до падения западной Р. империи; IV. Римское право. I. Рим (Roma) столица Итальянского королевства, на реке Тибре, в так называемой Римской Кампанье, под 41°53 54 северной… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»