-
1 aspirat
-en, -erфон. придыхательный согласный, аспират -
2 aspirat
subst. aspirate -
3 aspirat
aspirate -
4 Aspirat
nаспирированное инородное тело или жидкость -
5 Aspirat
naspirate -
6 aspirat
(Ling.) aspirate. -
7 Aspirat primo Fortuna labori
• Fortune smiles upon our first effort. (Virgil)Latin Quotes (Latin to English) > Aspirat primo Fortuna labori
-
8 aspirate
aspirat -
9 aspirazione sf
[aspirat'tsjone]1) Tecn suction2) (anelito) aspiration, (ambizione) ambition3) Fonetica aspiration -
10 aspiro
a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr.: A) hinhauchen, hinwehen, zuhauchen, zuwehen, 1) eig.: a) übh.: lenius aspirans aura secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: pulmones se contrahunt aspirantes, wenn sie die Luft aushauchen, Cic.: aspirant aurae in noctem, ein günstiger Wind erhebt sich gegen Abend, Verg.: v. musikalischen Instrumenten, tibia tenuis simplexque foramine pauco aspirare et adesse choris utilis erat, den Ton anzugeben u. die Chöre zu begleiten, Hor. de art. poët. 202 sq. – b) als gramm. t. t., zu etw. den H-Laut setzen, etw. aspirieren, consonantibus, Quint.: Graeci aspirare solent (s. littera), Quint.: absol., asp. perperam, Gell. 13, 6, 3. – 2) übtr., günstig od. förderlich od. behilflich sein, beistehen, unterstützen, paululum in rebus difficillimis, Cornif. rhet.: aspiravit nemo eorum, qui etc., es rührte sich keiner (rührte keiner einen Finger) von denen, die usw., Cic.: licet felicitas aspirare videatur, tamen etc., Curt.: aspirante fortunā, Sen. u. Curt.: aspirante caelesti cupidine, Apul. – m. Dat., vos, Calliope, aspirate canenti, Verg.: Iuppiter ducum nostrorum consiliis aspiravit, Val. Max.: verbis filiae aspiravit, Val. Max.: aspirat primo fortuna labori, Verg.: sane blandum animum casus facit, ubi pravo consilio propitius aspirat, Val. Max. – B) prägn., einer Person od. Sache sich (wenn auch nur von fern) nähern, zu ihr zu gelangen suchen, 1) eig.: vasa ec (ex) fenestreis in caput deiciam (sc. eorum), qui prope ad ostium aspiraverint, Lucil. fr.: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit? d.i. warum will jmd. wider meinen Willen sich zu meinem Geldgeschäft drängen (sich hineinzumischen suchen)? Cic.: Februario mense aspirabit in curiam, Cic.: ne vipera possit aspirare, Col.: nec equis aspirat Achillis, Verg. – 2) übtr., sich wohin, zu jmd. oder etw. versteigen (bei Cic. nur in negativen Sätzen, s. Jordan Cic. Caecin. 39), haec etiam in eculeum coniciuntur, quo vita non aspirat beata, Cic.: quo neque Carthaginiensium gloriosissimae classes umquam aspirare potuerunt, Cic.: cum tu ad eum (Ciceronem) nunquam aspirasti, Cic.: ex bellica laude ad Africanum aspirare nemo potest, dem A. auch nur von weitem nahe kommen kann, sich auch nur entfernt neben A. stellen kann, Cic.: quod ad spem consulatus in partem revocandam aspirare non auderet, Liv.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt, Cic.: ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an aspiraverit Caecilius, consideremus, Gell.: ex alieno certamine ad eos quoque ipsos contagium certationis aspirat, Gell. – II) tr.: A) zuhauchen, zuwe hen, 1) eig.: Iuno ventos aspirat eunti, haucht ihr Winde zu = befördert ihren Flug durch einen günstigen Wind, Verg. Aen. 5, 607: im Bilde, aspiravit auram quandam salutis fortuna, Amm. 19, 6, 1. – 2) übtr., einhauchen, einflößen, eingeben, divinum amorem dictis, Verg.: ut, quantum nobis exspectationis adiecit, tantum ingenii aspiret, Quint.: illis (daemonibus) aspirantibus et infundentibus praestigias faciunt, Min. Fel. – B) anhauchen, anwehen, übtr., v. Meere, anspülen, insula aspiratur freto Gallico, Solin. 22, 10.
-
11 aspiro
a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr.: A) hinhauchen, hinwehen, zuhauchen, zuwehen, 1) eig.: a) übh.: lenius aspirans aura secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: pulmones se contrahunt aspirantes, wenn sie die Luft aushauchen, Cic.: aspirant aurae in noctem, ein günstiger Wind erhebt sich gegen Abend, Verg.: v. musikalischen Instrumenten, tibia tenuis simplexque foramine pauco aspirare et adesse choris utilis erat, den Ton anzugeben u. die Chöre zu begleiten, Hor. de art. poët. 202 sq. – b) als gramm. t. t., zu etw. den H-Laut setzen, etw. aspirieren, consonantibus, Quint.: Graeci aspirare solent (s. litterae), Quint.: absol., asp. perperam, Gell. 13, 6, 3. – 2) übtr., günstig od. förderlich od. behilflich sein, beistehen, unterstützen, paululum in rebus difficillimis, Cornif. rhet.: aspiravit nemo eorum, qui etc., es rührte sich keiner (rührte keiner einen Finger) von denen, die usw., Cic.: licet felicitas aspirare videatur, tamen etc., Curt.: aspirante fortunā, Sen. u. Curt.: aspirante caelesti cupidine, Apul. – m. Dat., vos, Calliope, aspirate canenti, Verg.: Iuppiter ducum nostrorum consiliis aspiravit, Val. Max.: verbis filiae aspiravit, Val. Max.: aspirat primo fortuna labori, Verg.: sane blandum animum————casus facit, ubi pravo consilio propitius aspirat, Val. Max. – B) prägn., einer Person od. Sache sich (wenn auch nur von fern) nähern, zu ihr zu gelangen suchen, 1) eig.: vasa ec (ex) fenestreis in caput deiciam (sc. eorum), qui prope ad ostium aspiraverint, Lucil. fr.: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit? d.i. warum will jmd. wider meinen Willen sich zu meinem Geldgeschäft drängen (sich hineinzumischen suchen)? Cic.: Februario mense aspirabit in curiam, Cic.: ne vipera possit aspirare, Col.: nec equis aspirat Achillis, Verg. – 2) übtr., sich wohin, zu jmd. oder etw. versteigen (bei Cic. nur in negativen Sätzen, s. Jordan Cic. Caecin. 39), haec etiam in eculeum coniciuntur, quo vita non aspirat beata, Cic.: quo neque Carthaginiensium gloriosissimae classes umquam aspirare potuerunt, Cic.: cum tu ad eum (Ciceronem) nunquam aspirasti, Cic.: ex bellica laude ad Africanum aspirare nemo potest, dem A. auch nur von weitem nahe kommen kann, sich auch nur entfernt neben A. stellen kann, Cic.: quod ad spem consulatus in partem revocandam aspirare non auderet, Liv.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt, Cic.: ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an aspiraverit Caecilius, consideremus, Gell.: ex alieno certamine ad eos quoque ipsos contagium certationis aspirat, Gell. – II) tr.: A) zuhauchen, zuwe-————hen, 1) eig.: Iuno ventos aspirat eunti, haucht ihr Winde zu = befördert ihren Flug durch einen günstigen Wind, Verg. Aen. 5, 607: im Bilde, aspiravit auram quandam salutis fortuna, Amm. 19, 6, 1. – 2) übtr., einhauchen, einflößen, eingeben, divinum amorem dictis, Verg.: ut, quantum nobis exspectationis adiecit, tantum ingenii aspiret, Quint.: illis (daemonibus) aspirantibus et infundentibus praestigias faciunt, Min. Fel. – B) anhauchen, anwehen, übtr., v. Meere, anspülen, insula aspiratur freto Gallico, Solin. 22, 10. -
12 aspiro
a-spīro, āvī, ātum, āre1) дуть, веять2)а) выдыхатьб) ( о цветах) выдыхать аромат, благоухать ( amarācus aspirans V)3) благоприятствовать, содействоватьvos, o Calliope, precor, aspirate canenti V — вас, о Каллиопа (и другие музы), я молю помочь певцу4) поэт. задавать тон, вторить ( tibia aspirat choro H)5) стремиться, устремляться ( ad или in aliquid)a. ad pecuniam alicujus C — вмешиваться в чьи-л. денежные дела6) стараться подойти, приблизиться ( muris Sil)ex bellicā laude ad Africanum a. nemo potest C — никто не может мечтать сравняться с Африканом (т. е. Сципионом) в воинской славе8) произносить с придыханием (a. consonantibus Q)9) вдохнуть, вдохновлять, внушить, навевать ( amorem dictis V)10) наплывать, набегать ( Tanatus insula aspiratur freto Gallico Sol) -
13 aspiro
Aspiro, aspiras, pen. prod. aspirare. Souffler, Venter. vt Aspirant aurae. Virgil.\Aspirare ad granaria dicitur ventus. Varro. Souffler et venter contre les greniers.\Aspirare, pro Accedere. Columel. Ne coluber, ne vipera, aut mustela possit aspirare. Approcher, Aborder, Parvenir.\Quo neque Carthaginensium classes vnquam aspirare potuerunt. Cic. Parvenir.\Aspirare in curiam. Cic. Tascher de parvenir en court, Aspirer à, etc.\Aspirare nemo potest ad illum. Cic. Nul ne peult avoir acces à luy, On ne s'en peult approcher.\Aspirare ad aliquem ex bellica laude. Cic. Parvenir à l'honneur et louange qu'un autre a acquis au faict de la guerre, ou Se parangonner à un autre en matiere de guerre.\Aspirare ad rem aliquam. Cic. Aspirer, et tascher de parvenir à quelque chose.\Accedere, aut aspirare ad causam alterius inuito eo. Cic. Tascher de s'entremettre de l'affaire d'autruy contre sa volunté.\Ad eam laudem aspirare non possunt. Ci. Ils ne peuvent parvenir à telles louanges.\Aspirat Deus mentem aut ingenium hominibus. Quint. Hoc est, impertit, dat. Il inspire et donne.\Aspirat primo fortuna labori. Virg. Favorise et aide. -
14 aspirazione
aspirazione s.f.1 inhalation, breathing in2 (fig.) aspiration; yearning (after, for sthg.); longing (for sthg.): legittima aspirazione, legitimate aspiration; nutrire delle aspirazioni a..., to nurse (o to have) aspirations to (o for)3 (mecc.) suction, intake: aspirazione della polvere, dust suction; lavoro di aspirazione, intake work; valvola di aspirazione, suction valve (o air inlet)4 (fon.) aspiration5 (med.) aspiration.* * *[aspirat'tsjone]sostantivo femminile1) (desiderio) aspiration, ambition (a to)2) tecn. (di polvere, liquido, aria) suction, extraction3) ling. aspiration4) fisiol. aspiration* * *aspirazione/aspirat'tsjone/sostantivo f.1 (desiderio) aspiration, ambition (a to); avere delle -i to have aspirations2 tecn. (di polvere, liquido, aria) suction, extraction3 ling. aspiration4 fisiol. aspiration. -
15 τίπτε
-
16 aspirate
-
17 fortuna
fortūna, ae, f. [fors] - gén. sing. fortunas (Naev. ap. Prisc.) --- dat. abl. plur. fortunabus (Gloss.). [st1]1 [-] fortune, sort, destin, événement (heureux ou malheureux), lot; chance, hasard. - vir ad fortunam felix, Cic. Font. 15: heureux dans les hasards. - prospera adversave fortuna, Cic.: la bonne ou la mauvaise fortune. - si eo meae fortunae redeunt, ut... Ter. Phorm. 1, 4, 23: si mon sort veut que... - triplicis fortuna novissima regni, Ov. M. 5, 368: le dernier lot dans le triple empire du monde (triple, parce que partagé entre Jupiter, sans doute pour la Terre et le Ciel, Neptune, pour la mer, Pluton, pour les Enfers). - fortuna belli: les hasards de la guerre, le sort des armes. - fortunae se committere: s'en remettre à la chance (risquer une bataille). - fortuna delendi omnis exercitûs, Liv.: l'occasion de détruire toute l'armée. - fortunam citius reperias, quam retineas, Pub. Syr.: Il est plus aisé de trouver la fortune que de la garder. - fors fortuna → fors. [st1]2 [-] la Fortune (déesse du hasard, qui accorde, selon ses caprices, richesse ou pauvreté, bonheur ou malheur). - Fortuna bona, Cic.: la bonne Fortune. - ara malae Fortunae, Liv.: l'autel de la mauvaise Fortune. - Fortuna (fatalis), Cic.: la fatalité, le destin. [st1]3 [-] bonheur, malheur. - dum fortuna fuit, Virg. En. 3.16: tant que la fortune fut favorable. - divinitus adjuncta fortuna, Cic.: prospérité qui vient des dieux. - magnae fuit fortunae, ipsum effugere... Caes.: par une chance inespérée, il échappa... - venimus ad summum fortunae, Hor. Ep. 2, 1, 32: nous sommes au comble du bonheur. - alicujus fortunas laudare, Ter.: louer la prospérité de qqn. - fortunis longe praestare, Lucr.: jouir d'un bonheur extrême. - fortunam emendare, Hor.: corriger la mauvaise fortune. - Trojae fortuna, Hor.: les malheurs de Troie. [st1]4 [-] condition, situation, rang, état, sort, fortune (qqf. au plur.). - infima fortuna servorum, Cic. Off. 1, 13, 41: l'humble sort des esclaves. - omnis fortunae ac loci, Cic. Pis. 22.52: de toute condition et de toute naissance. - gravitatem summae fortunae retinere, Tac. An. 2, 72: conserver la dignité de son rang suprême. - fortunam sibi facere, Liv. 39, 40, 4: être l'artisan de sa fortune. - spes amplificandae fortunae, Cic. Lael. 16, 59: l'espoir d'améliorer son sort. - si dicentis erunt fortunis absona dicta, Hor. A. P. 112: si le langage de l'orateur ne convient pas à sa condition. [st1]5 [-] (surtout au plur.) biens (mobiliers), richesses, revenus, fortune. - omnium fortunae sunt certae, Cic. Rosc. Com. 12: nos biens à tous sont en sûreté. - fortunis nostris sit contentus, vitam ne petat, Cic.: content d'avoir enlevé notre fortune, qu'il respecte notre vie. - multi fortunis provolvebantur, Tac. A. 6, 17: beaucoup étaient tombés dans la misère. - fortunae inops, Tac. (fortunis expers, Sall.): dénué de ressources, indigent. - inferior fortunā, Cic.: plus pauvre. - mea concessa est aliis fortuna, Ov. Tr. 5, 2, 57: mon patrimoine est passé en d'autres mains. - quo mihi fortunam, si non conceditur uti? Hor. Ep. 1: à quoi me sert la richesse, si je ne suis pas à même d'en profiter? - per fortunas, Cic. Att. 5: au nom de ce qu'il y a de plus cher.* * *fortūna, ae, f. [fors] - gén. sing. fortunas (Naev. ap. Prisc.) --- dat. abl. plur. fortunabus (Gloss.). [st1]1 [-] fortune, sort, destin, événement (heureux ou malheureux), lot; chance, hasard. - vir ad fortunam felix, Cic. Font. 15: heureux dans les hasards. - prospera adversave fortuna, Cic.: la bonne ou la mauvaise fortune. - si eo meae fortunae redeunt, ut... Ter. Phorm. 1, 4, 23: si mon sort veut que... - triplicis fortuna novissima regni, Ov. M. 5, 368: le dernier lot dans le triple empire du monde (triple, parce que partagé entre Jupiter, sans doute pour la Terre et le Ciel, Neptune, pour la mer, Pluton, pour les Enfers). - fortuna belli: les hasards de la guerre, le sort des armes. - fortunae se committere: s'en remettre à la chance (risquer une bataille). - fortuna delendi omnis exercitûs, Liv.: l'occasion de détruire toute l'armée. - fortunam citius reperias, quam retineas, Pub. Syr.: Il est plus aisé de trouver la fortune que de la garder. - fors fortuna → fors. [st1]2 [-] la Fortune (déesse du hasard, qui accorde, selon ses caprices, richesse ou pauvreté, bonheur ou malheur). - Fortuna bona, Cic.: la bonne Fortune. - ara malae Fortunae, Liv.: l'autel de la mauvaise Fortune. - Fortuna (fatalis), Cic.: la fatalité, le destin. [st1]3 [-] bonheur, malheur. - dum fortuna fuit, Virg. En. 3.16: tant que la fortune fut favorable. - divinitus adjuncta fortuna, Cic.: prospérité qui vient des dieux. - magnae fuit fortunae, ipsum effugere... Caes.: par une chance inespérée, il échappa... - venimus ad summum fortunae, Hor. Ep. 2, 1, 32: nous sommes au comble du bonheur. - alicujus fortunas laudare, Ter.: louer la prospérité de qqn. - fortunis longe praestare, Lucr.: jouir d'un bonheur extrême. - fortunam emendare, Hor.: corriger la mauvaise fortune. - Trojae fortuna, Hor.: les malheurs de Troie. [st1]4 [-] condition, situation, rang, état, sort, fortune (qqf. au plur.). - infima fortuna servorum, Cic. Off. 1, 13, 41: l'humble sort des esclaves. - omnis fortunae ac loci, Cic. Pis. 22.52: de toute condition et de toute naissance. - gravitatem summae fortunae retinere, Tac. An. 2, 72: conserver la dignité de son rang suprême. - fortunam sibi facere, Liv. 39, 40, 4: être l'artisan de sa fortune. - spes amplificandae fortunae, Cic. Lael. 16, 59: l'espoir d'améliorer son sort. - si dicentis erunt fortunis absona dicta, Hor. A. P. 112: si le langage de l'orateur ne convient pas à sa condition. [st1]5 [-] (surtout au plur.) biens (mobiliers), richesses, revenus, fortune. - omnium fortunae sunt certae, Cic. Rosc. Com. 12: nos biens à tous sont en sûreté. - fortunis nostris sit contentus, vitam ne petat, Cic.: content d'avoir enlevé notre fortune, qu'il respecte notre vie. - multi fortunis provolvebantur, Tac. A. 6, 17: beaucoup étaient tombés dans la misère. - fortunae inops, Tac. (fortunis expers, Sall.): dénué de ressources, indigent. - inferior fortunā, Cic.: plus pauvre. - mea concessa est aliis fortuna, Ov. Tr. 5, 2, 57: mon patrimoine est passé en d'autres mains. - quo mihi fortunam, si non conceditur uti? Hor. Ep. 1: à quoi me sert la richesse, si je ne suis pas à même d'en profiter? - per fortunas, Cic. Att. 5: au nom de ce qu'il y a de plus cher.* * *Fortuna, fortunae, pen. prod. Fortune, Adventure.\Procella impotens fortunae. Senec. La grande et impetueuse tempeste de fortune.\Aduersa fortuna. Cic. Fortune contraire, Adversité, Infortune, Desastre.\AEquabilis, perpetuaque fortuna. Cic. Qui est tousjours d'une sorte, Qui ne varie point.\Fortunatior. Cic. Heureuse fortune.\Prospera. Horat. Bonne fortune, Prosperité.\Secunda. Cic. Bonne fortune.\Tristis. Ouid. Male fortune.\Aspirat fortuna labori. Virgil. Favorise, Porte faveur.\Committere se fortunae. Cic. Se mettre au hazard, ou à l'adventure.\Pendebat belli fortuna. Ouid. Estoit incertaine.\Sed hoc fortuna viderit, quoniam consilio non multum vti licet. Cic. Je m'en rapporte à Fortune, Fortune en face comme elle vouldra.\Fortunae filius. Horat. Aymé de Fortune, comme le filz de sa mere.\Habere fortunam reuerenter. Ausonius. Porter reverence à fortune.\Fortuna. Cic. Richesse.\Fortuna, fortunae, siue Fortunae, fortunarum, pluraliter. Terentius. Heur, Biens, Richesses.\Egens fortuna, vita turpis Asclepiades. Cic. Quant aux biens, povre et souffreteux: quant à la vie, vilain et deshonneste.\Ferre pulcherrime secundam fortunam et aeque aduersam. Cic. Porter egualement prosperité et adversité. -
18 aspirateur
aspirateur [aspiʀatœʀ]masculine noun• passer or donner un coup d'aspirateur dans la voiture to give the car a quick going-over with the vacuum cleaner* * *aspiʀatœʀnom masculin1) ( appareil ménager) vacuum cleaner, hoover® GB2) Médecine aspirator* * *aspiʀatœʀ nmvacuum cleaner, hoover® Grande-Bretagnepasser l'aspirateur — to vacuum, to hoover Grande-Bretagne
* * *aspirateur nm1 ( appareil ménager) vacuum cleaner, hoover® GB; passer l'aspirateur (dans une pièce) to hoover GB ou vacuum (a room); donner un coup○ d'aspirateur dans le salon to give the sitting room a quick hoover GB ou vacuum; aspirateur industriel industrial vacuum cleaner;2 Méd aspirator.[aspiratɶr] nom masculin -
19 aspirateur-balai
[aspiratɶrbalɛ] ( pluriel aspirateurs-balais) nom masculin -
20 aspirateur-traîneau
[aspiratɶrtrɛno] ( pluriel aspirateurs-traîneaux) nom masculin
- 1
- 2
См. также в других словарях:
aspirat — ASPIRÁT, Ă, aspiraţi, te, adj., s.f. (Sunet) pronunţat cu aspiraţie (2). – v. aspira. Trimis de RACAI, 30.09.2003. Sursa: DEX 98 aspirát adj. m., pl. aspiráţi; f. sg … Dicționar Român
aspirat — as|pi|rat Mot Agut Adjectiu variable … Diccionari Català-Català
Aspirat — Aspira̱t [zu lat. aspirare = anhauchen; einhauchen; einflößen] s; [e]s, e: das bei einer Aspiration gewonnene Material … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Aspiration (Medizin) — Klassifikation nach ICD 10 P24. Aspirationssyndrome beim Neugeborenen T17. Fremdkörper in den Atemwegen … Deutsch Wikipedia
Clara (Pyrenees-Orientales) — Clara (Pyrénées Orientales) Pour les articles homonymes, voir Clara. Clara … Wikipédia en Français
Villerach — Clara (Pyrénées Orientales) Pour les articles homonymes, voir Clara. Clara … Wikipédia en Français
AURARII — in Glossis MSS. Laudatores vel fautores vel adulatores; qui auram captant, i. e. favorem; vox Latinis hâc notine satis frequens. Servius in l. 6. Aen. v. 816. Virg. Nunc quoque iam nimum gaudens popularibus auris. Auris, ait, favoribus: unde et… … Hofmann J. Lexicon universale
Media — Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues, [pi],… … The Collaborative International Dictionary of English
Mediae — Media Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues,… … The Collaborative International Dictionary of English
medial — Media Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues,… … The Collaborative International Dictionary of English
middle mute — Media Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues,… … The Collaborative International Dictionary of English