Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

aspirat

  • 1 aspirat

    -en, -er
    фон. придыхательный согласный, аспират

    Норвежско-русский словарь > aspirat

  • 2 aspirat

    subst. aspirate

    Norsk-engelsk ordbok > aspirat

  • 3 aspirat

    aspirate

    Indonesia-Inggris kamus > aspirat

  • 4 Aspirat

    Deutsch-Russischen Medizin-Wörterbuch > Aspirat

  • 5 Aspirat

    n
    aspirate

    Deutsch-Englisches Wörterbuch > Aspirat

  • 6 aspirat

    (Ling.) aspirate.

    Malay-English dictionary > aspirat

  • 7 Aspirat primo Fortuna labori

    Fortune smiles upon our first effort. (Virgil)

    Latin Quotes (Latin to English) > Aspirat primo Fortuna labori

  • 8 aspirate

    aspirat

    English-Indonesian dictionary > aspirate

  • 9 aspirazione sf

    [aspirat'tsjone]
    1) Tecn suction
    2) (anelito) aspiration, (ambizione) ambition
    3) Fonetica aspiration

    Dizionario Italiano-Inglese > aspirazione sf

  • 10 aspiro

    a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr.: A) hinhauchen, hinwehen, zuhauchen, zuwehen, 1) eig.: a) übh.: lenius aspirans aura secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: pulmones se contrahunt aspirantes, wenn sie die Luft aushauchen, Cic.: aspirant aurae in noctem, ein günstiger Wind erhebt sich gegen Abend, Verg.: v. musikalischen Instrumenten, tibia tenuis simplexque foramine pauco aspirare et adesse choris utilis erat, den Ton anzugeben u. die Chöre zu begleiten, Hor. de art. poët. 202 sq. – b) als gramm. t. t., zu etw. den H-Laut setzen, etw. aspirieren, consonantibus, Quint.: Graeci aspirare solent (s. littera), Quint.: absol., asp. perperam, Gell. 13, 6, 3. – 2) übtr., günstig od. förderlich od. behilflich sein, beistehen, unterstützen, paululum in rebus difficillimis, Cornif. rhet.: aspiravit nemo eorum, qui etc., es rührte sich keiner (rührte keiner einen Finger) von denen, die usw., Cic.: licet felicitas aspirare videatur, tamen etc., Curt.: aspirante fortunā, Sen. u. Curt.: aspirante caelesti cupidine, Apul. – m. Dat., vos, Calliope, aspirate canenti, Verg.: Iuppiter ducum nostrorum consiliis aspiravit, Val. Max.: verbis filiae aspiravit, Val. Max.: aspirat primo fortuna labori, Verg.: sane blandum animum casus facit, ubi pravo consilio propitius aspirat, Val. Max. – B) prägn., einer Person od. Sache sich (wenn auch nur von fern) nähern, zu ihr zu gelangen suchen, 1) eig.: vasa ec (ex) fenestreis in caput deiciam (sc. eorum), qui prope ad ostium aspiraverint, Lucil. fr.: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit? d.i. warum will jmd. wider meinen Willen sich zu meinem Geldgeschäft drängen (sich hineinzumischen suchen)? Cic.: Februario mense aspirabit in curiam, Cic.: ne vipera possit aspirare, Col.: nec equis aspirat Achillis, Verg. – 2) übtr., sich wohin, zu jmd. oder etw. versteigen (bei Cic. nur in negativen Sätzen, s. Jordan Cic. Caecin. 39), haec etiam in eculeum coniciuntur, quo vita non aspirat beata, Cic.: quo neque Carthaginiensium gloriosissimae classes umquam aspirare potuerunt, Cic.: cum tu ad eum (Ciceronem) nunquam aspirasti, Cic.: ex bellica laude ad Africanum aspirare nemo potest, dem A. auch nur von weitem nahe kommen kann, sich auch nur entfernt neben A. stellen kann, Cic.: quod ad spem consulatus in partem revocandam aspirare non auderet, Liv.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt, Cic.: ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an aspiraverit Caecilius, consideremus, Gell.: ex alieno certamine ad eos quoque ipsos contagium certationis aspirat, Gell. – II) tr.: A) zuhauchen, zuwe hen, 1) eig.: Iuno ventos aspirat eunti, haucht ihr Winde zu = befördert ihren Flug durch einen günstigen Wind, Verg. Aen. 5, 607: im Bilde, aspiravit auram quandam salutis fortuna, Amm. 19, 6, 1. – 2) übtr., einhauchen, einflößen, eingeben, divinum amorem dictis, Verg.: ut, quantum nobis exspectationis adiecit, tantum ingenii aspiret, Quint.: illis (daemonibus) aspirantibus et infundentibus praestigias faciunt, Min. Fel. – B) anhauchen, anwehen, übtr., v. Meere, anspülen, insula aspiratur freto Gallico, Solin. 22, 10.

    lateinisch-deutsches > aspiro

  • 11 aspiro

    a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr.: A) hinhauchen, hinwehen, zuhauchen, zuwehen, 1) eig.: a) übh.: lenius aspirans aura secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: pulmones se contrahunt aspirantes, wenn sie die Luft aushauchen, Cic.: aspirant aurae in noctem, ein günstiger Wind erhebt sich gegen Abend, Verg.: v. musikalischen Instrumenten, tibia tenuis simplexque foramine pauco aspirare et adesse choris utilis erat, den Ton anzugeben u. die Chöre zu begleiten, Hor. de art. poët. 202 sq. – b) als gramm. t. t., zu etw. den H-Laut setzen, etw. aspirieren, consonantibus, Quint.: Graeci aspirare solent (s. litterae), Quint.: absol., asp. perperam, Gell. 13, 6, 3. – 2) übtr., günstig od. förderlich od. behilflich sein, beistehen, unterstützen, paululum in rebus difficillimis, Cornif. rhet.: aspiravit nemo eorum, qui etc., es rührte sich keiner (rührte keiner einen Finger) von denen, die usw., Cic.: licet felicitas aspirare videatur, tamen etc., Curt.: aspirante fortunā, Sen. u. Curt.: aspirante caelesti cupidine, Apul. – m. Dat., vos, Calliope, aspirate canenti, Verg.: Iuppiter ducum nostrorum consiliis aspiravit, Val. Max.: verbis filiae aspiravit, Val. Max.: aspirat primo fortuna labori, Verg.: sane blandum animum
    ————
    casus facit, ubi pravo consilio propitius aspirat, Val. Max. – B) prägn., einer Person od. Sache sich (wenn auch nur von fern) nähern, zu ihr zu gelangen suchen, 1) eig.: vasa ec (ex) fenestreis in caput deiciam (sc. eorum), qui prope ad ostium aspiraverint, Lucil. fr.: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit? d.i. warum will jmd. wider meinen Willen sich zu meinem Geldgeschäft drängen (sich hineinzumischen suchen)? Cic.: Februario mense aspirabit in curiam, Cic.: ne vipera possit aspirare, Col.: nec equis aspirat Achillis, Verg. – 2) übtr., sich wohin, zu jmd. oder etw. versteigen (bei Cic. nur in negativen Sätzen, s. Jordan Cic. Caecin. 39), haec etiam in eculeum coniciuntur, quo vita non aspirat beata, Cic.: quo neque Carthaginiensium gloriosissimae classes umquam aspirare potuerunt, Cic.: cum tu ad eum (Ciceronem) nunquam aspirasti, Cic.: ex bellica laude ad Africanum aspirare nemo potest, dem A. auch nur von weitem nahe kommen kann, sich auch nur entfernt neben A. stellen kann, Cic.: quod ad spem consulatus in partem revocandam aspirare non auderet, Liv.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt, Cic.: ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an aspiraverit Caecilius, consideremus, Gell.: ex alieno certamine ad eos quoque ipsos contagium certationis aspirat, Gell. – II) tr.: A) zuhauchen, zuwe-
    ————
    hen, 1) eig.: Iuno ventos aspirat eunti, haucht ihr Winde zu = befördert ihren Flug durch einen günstigen Wind, Verg. Aen. 5, 607: im Bilde, aspiravit auram quandam salutis fortuna, Amm. 19, 6, 1. – 2) übtr., einhauchen, einflößen, eingeben, divinum amorem dictis, Verg.: ut, quantum nobis exspectationis adiecit, tantum ingenii aspiret, Quint.: illis (daemonibus) aspirantibus et infundentibus praestigias faciunt, Min. Fel. – B) anhauchen, anwehen, übtr., v. Meere, anspülen, insula aspiratur freto Gallico, Solin. 22, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aspiro

  • 12 aspiro

    a-spīro, āvī, ātum, āre
    1) дуть, веять
    2)
    б) ( о цветах) выдыхать аромат, благоухать ( amarācus aspirans V)
    3) благоприятствовать, содействовать
    vos, o Calliope, precor, aspirate canenti V — вас, о Каллиопа (и другие музы), я молю помочь певцу
    4) поэт. задавать тон, вторить ( tibia aspirat choro H)
    5) стремиться, устремляться ( ad или in aliquid)
    a. ad pecuniam alicujus C — вмешиваться в чьи-л. денежные дела
    6) стараться подойти, приблизиться ( muris Sil)
    ex bellicā laude ad Africanum a. nemo potest Cникто не может мечтать сравняться с Африканом (т. е. Сципионом) в воинской славе
    9) вдохнуть, вдохновлять, внушить, навевать ( amorem dictis V)
    10) наплывать, набегать ( Tanatus insula aspiratur freto Gallico Sol)

    Латинско-русский словарь > aspiro

  • 13 aspiro

        Aspiro, aspiras, pen. prod. aspirare. Souffler, Venter. vt Aspirant aurae. Virgil.
    \
        Aspirare ad granaria dicitur ventus. Varro. Souffler et venter contre les greniers.
    \
        Aspirare, pro Accedere. Columel. Ne coluber, ne vipera, aut mustela possit aspirare. Approcher, Aborder, Parvenir.
    \
        Quo neque Carthaginensium classes vnquam aspirare potuerunt. Cic. Parvenir.
    \
        Aspirare in curiam. Cic. Tascher de parvenir en court, Aspirer à, etc.
    \
        Aspirare nemo potest ad illum. Cic. Nul ne peult avoir acces à luy, On ne s'en peult approcher.
    \
        Aspirare ad aliquem ex bellica laude. Cic. Parvenir à l'honneur et louange qu'un autre a acquis au faict de la guerre, ou Se parangonner à un autre en matiere de guerre.
    \
        Aspirare ad rem aliquam. Cic. Aspirer, et tascher de parvenir à quelque chose.
    \
        Accedere, aut aspirare ad causam alterius inuito eo. Cic. Tascher de s'entremettre de l'affaire d'autruy contre sa volunté.
    \
        Ad eam laudem aspirare non possunt. Ci. Ils ne peuvent parvenir à telles louanges.
    \
        Aspirat Deus mentem aut ingenium hominibus. Quint. Hoc est, impertit, dat. Il inspire et donne.
    \
        Aspirat primo fortuna labori. Virg. Favorise et aide.

    Dictionarium latinogallicum > aspiro

  • 14 aspirazione

    1 inhalation, breathing in
    2 (fig.) aspiration; yearning (after, for sthg.); longing (for sthg.): legittima aspirazione, legitimate aspiration; nutrire delle aspirazioni a..., to nurse (o to have) aspirations to (o for)
    3 (mecc.) suction, intake: aspirazione della polvere, dust suction; lavoro di aspirazione, intake work; valvola di aspirazione, suction valve (o air inlet)
    4 (fon.) aspiration
    5 (med.) aspiration.
    * * *
    [aspirat'tsjone]
    sostantivo femminile
    1) (desiderio) aspiration, ambition (a to)
    2) tecn. (di polvere, liquido, aria) suction, extraction
    3) ling. aspiration
    4) fisiol. aspiration
    * * *
    aspirazione
    /aspirat'tsjone/
    sostantivo f.
     1 (desiderio) aspiration, ambition (a to); avere delle -i to have aspirations
     2 tecn. (di polvere, liquido, aria) suction, extraction
     3 ling. aspiration
     4 fisiol. aspiration.

    Dizionario Italiano-Inglese > aspirazione

  • 15 τίπτε

    τίπτε, ep. synkop. Form für das Vorige; elidirt vor einer Aspirat. τίφϑ'; oft Hom.; Aesch. Ag. 949.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > τίπτε

  • 16 aspirate

    I
    subst. \/ˈæsp(ə)rət\/
    ( fonetikk) aspirat
    II
    verb \/ˈæspəreɪt\/
    1) ( fonetikk) aspirere
    2) ( medisin) aspirere
    III
    adj. \/ˈæsp(ə)rət\/
    ( fonetikk) aspirert

    English-Norwegian dictionary > aspirate

  • 17 fortuna

    fortūna, ae, f. [fors]    - gén. sing. fortunas (Naev. ap. Prisc.) --- dat. abl. plur. fortunabus (Gloss.). [st1]1 [-] fortune, sort, destin, événement (heureux ou malheureux), lot; chance, hasard.    - vir ad fortunam felix, Cic. Font. 15: heureux dans les hasards.    - prospera adversave fortuna, Cic.: la bonne ou la mauvaise fortune.    - si eo meae fortunae redeunt, ut... Ter. Phorm. 1, 4, 23: si mon sort veut que...    - triplicis fortuna novissima regni, Ov. M. 5, 368: le dernier lot dans le triple empire du monde (triple, parce que partagé entre Jupiter, sans doute pour la Terre et le Ciel, Neptune, pour la mer, Pluton, pour les Enfers).    - fortuna belli: les hasards de la guerre, le sort des armes.    - fortunae se committere: s'en remettre à la chance (risquer une bataille).    - fortuna delendi omnis exercitûs, Liv.: l'occasion de détruire toute l'armée.    - fortunam citius reperias, quam retineas, Pub. Syr.: Il est plus aisé de trouver la fortune que de la garder.    - fors fortuna → fors. [st1]2 [-] la Fortune (déesse du hasard, qui accorde, selon ses caprices, richesse ou pauvreté, bonheur ou malheur).    - Fortuna bona, Cic.: la bonne Fortune.    - ara malae Fortunae, Liv.: l'autel de la mauvaise Fortune.    - Fortuna (fatalis), Cic.: la fatalité, le destin. [st1]3 [-] bonheur, malheur.    - dum fortuna fuit, Virg. En. 3.16: tant que la fortune fut favorable.    - divinitus adjuncta fortuna, Cic.: prospérité qui vient des dieux.    - magnae fuit fortunae, ipsum effugere... Caes.: par une chance inespérée, il échappa...    - venimus ad summum fortunae, Hor. Ep. 2, 1, 32: nous sommes au comble du bonheur.    - alicujus fortunas laudare, Ter.: louer la prospérité de qqn.    - fortunis longe praestare, Lucr.: jouir d'un bonheur extrême.    - fortunam emendare, Hor.: corriger la mauvaise fortune.    - Trojae fortuna, Hor.: les malheurs de Troie. [st1]4 [-] condition, situation, rang, état, sort, fortune (qqf. au plur.).    - infima fortuna servorum, Cic. Off. 1, 13, 41: l'humble sort des esclaves.    - omnis fortunae ac loci, Cic. Pis. 22.52: de toute condition et de toute naissance.    - gravitatem summae fortunae retinere, Tac. An. 2, 72: conserver la dignité de son rang suprême.    - fortunam sibi facere, Liv. 39, 40, 4: être l'artisan de sa fortune.    - spes amplificandae fortunae, Cic. Lael. 16, 59: l'espoir d'améliorer son sort.    - si dicentis erunt fortunis absona dicta, Hor. A. P. 112: si le langage de l'orateur ne convient pas à sa condition. [st1]5 [-] (surtout au plur.) biens (mobiliers), richesses, revenus, fortune.    - omnium fortunae sunt certae, Cic. Rosc. Com. 12: nos biens à tous sont en sûreté.    - fortunis nostris sit contentus, vitam ne petat, Cic.: content d'avoir enlevé notre fortune, qu'il respecte notre vie.    - multi fortunis provolvebantur, Tac. A. 6, 17: beaucoup étaient tombés dans la misère.    - fortunae inops, Tac. (fortunis expers, Sall.): dénué de ressources, indigent.    - inferior fortunā, Cic.: plus pauvre.    - mea concessa est aliis fortuna, Ov. Tr. 5, 2, 57: mon patrimoine est passé en d'autres mains.    - quo mihi fortunam, si non conceditur uti? Hor. Ep. 1: à quoi me sert la richesse, si je ne suis pas à même d'en profiter?    - per fortunas, Cic. Att. 5: au nom de ce qu'il y a de plus cher.
    * * *
    fortūna, ae, f. [fors]    - gén. sing. fortunas (Naev. ap. Prisc.) --- dat. abl. plur. fortunabus (Gloss.). [st1]1 [-] fortune, sort, destin, événement (heureux ou malheureux), lot; chance, hasard.    - vir ad fortunam felix, Cic. Font. 15: heureux dans les hasards.    - prospera adversave fortuna, Cic.: la bonne ou la mauvaise fortune.    - si eo meae fortunae redeunt, ut... Ter. Phorm. 1, 4, 23: si mon sort veut que...    - triplicis fortuna novissima regni, Ov. M. 5, 368: le dernier lot dans le triple empire du monde (triple, parce que partagé entre Jupiter, sans doute pour la Terre et le Ciel, Neptune, pour la mer, Pluton, pour les Enfers).    - fortuna belli: les hasards de la guerre, le sort des armes.    - fortunae se committere: s'en remettre à la chance (risquer une bataille).    - fortuna delendi omnis exercitûs, Liv.: l'occasion de détruire toute l'armée.    - fortunam citius reperias, quam retineas, Pub. Syr.: Il est plus aisé de trouver la fortune que de la garder.    - fors fortuna → fors. [st1]2 [-] la Fortune (déesse du hasard, qui accorde, selon ses caprices, richesse ou pauvreté, bonheur ou malheur).    - Fortuna bona, Cic.: la bonne Fortune.    - ara malae Fortunae, Liv.: l'autel de la mauvaise Fortune.    - Fortuna (fatalis), Cic.: la fatalité, le destin. [st1]3 [-] bonheur, malheur.    - dum fortuna fuit, Virg. En. 3.16: tant que la fortune fut favorable.    - divinitus adjuncta fortuna, Cic.: prospérité qui vient des dieux.    - magnae fuit fortunae, ipsum effugere... Caes.: par une chance inespérée, il échappa...    - venimus ad summum fortunae, Hor. Ep. 2, 1, 32: nous sommes au comble du bonheur.    - alicujus fortunas laudare, Ter.: louer la prospérité de qqn.    - fortunis longe praestare, Lucr.: jouir d'un bonheur extrême.    - fortunam emendare, Hor.: corriger la mauvaise fortune.    - Trojae fortuna, Hor.: les malheurs de Troie. [st1]4 [-] condition, situation, rang, état, sort, fortune (qqf. au plur.).    - infima fortuna servorum, Cic. Off. 1, 13, 41: l'humble sort des esclaves.    - omnis fortunae ac loci, Cic. Pis. 22.52: de toute condition et de toute naissance.    - gravitatem summae fortunae retinere, Tac. An. 2, 72: conserver la dignité de son rang suprême.    - fortunam sibi facere, Liv. 39, 40, 4: être l'artisan de sa fortune.    - spes amplificandae fortunae, Cic. Lael. 16, 59: l'espoir d'améliorer son sort.    - si dicentis erunt fortunis absona dicta, Hor. A. P. 112: si le langage de l'orateur ne convient pas à sa condition. [st1]5 [-] (surtout au plur.) biens (mobiliers), richesses, revenus, fortune.    - omnium fortunae sunt certae, Cic. Rosc. Com. 12: nos biens à tous sont en sûreté.    - fortunis nostris sit contentus, vitam ne petat, Cic.: content d'avoir enlevé notre fortune, qu'il respecte notre vie.    - multi fortunis provolvebantur, Tac. A. 6, 17: beaucoup étaient tombés dans la misère.    - fortunae inops, Tac. (fortunis expers, Sall.): dénué de ressources, indigent.    - inferior fortunā, Cic.: plus pauvre.    - mea concessa est aliis fortuna, Ov. Tr. 5, 2, 57: mon patrimoine est passé en d'autres mains.    - quo mihi fortunam, si non conceditur uti? Hor. Ep. 1: à quoi me sert la richesse, si je ne suis pas à même d'en profiter?    - per fortunas, Cic. Att. 5: au nom de ce qu'il y a de plus cher.
    * * *
        Fortuna, fortunae, pen. prod. Fortune, Adventure.
    \
        Procella impotens fortunae. Senec. La grande et impetueuse tempeste de fortune.
    \
        Aduersa fortuna. Cic. Fortune contraire, Adversité, Infortune, Desastre.
    \
        AEquabilis, perpetuaque fortuna. Cic. Qui est tousjours d'une sorte, Qui ne varie point.
    \
        Fortunatior. Cic. Heureuse fortune.
    \
        Prospera. Horat. Bonne fortune, Prosperité.
    \
        Secunda. Cic. Bonne fortune.
    \
        Tristis. Ouid. Male fortune.
    \
        Aspirat fortuna labori. Virgil. Favorise, Porte faveur.
    \
        Committere se fortunae. Cic. Se mettre au hazard, ou à l'adventure.
    \
        Pendebat belli fortuna. Ouid. Estoit incertaine.
    \
        Sed hoc fortuna viderit, quoniam consilio non multum vti licet. Cic. Je m'en rapporte à Fortune, Fortune en face comme elle vouldra.
    \
        Fortunae filius. Horat. Aymé de Fortune, comme le filz de sa mere.
    \
        Habere fortunam reuerenter. Ausonius. Porter reverence à fortune.
    \
        Fortuna. Cic. Richesse.
    \
        Fortuna, fortunae, siue Fortunae, fortunarum, pluraliter. Terentius. Heur, Biens, Richesses.
    \
        Egens fortuna, vita turpis Asclepiades. Cic. Quant aux biens, povre et souffreteux: quant à la vie, vilain et deshonneste.
    \
        Ferre pulcherrime secundam fortunam et aeque aduersam. Cic. Porter egualement prosperité et adversité.

    Dictionarium latinogallicum > fortuna

  • 18 aspirateur

    aspirateur [aspiʀatœʀ]
    masculine noun
    (domestique) vacuum cleaner ; (à usage médical, technique) aspirator
    passer or donner un coup d'aspirateur dans la voiture to give the car a quick going-over with the vacuum cleaner
    * * *
    aspiʀatœʀ
    nom masculin
    1) ( appareil ménager) vacuum cleaner, hoover® GB
    2) Médecine aspirator
    * * *
    aspiʀatœʀ nm
    vacuum cleaner, hoover® Grande-Bretagne

    passer l'aspirateur — to vacuum, to hoover Grande-Bretagne

    * * *
    1 ( appareil ménager) vacuum cleaner, hoover® GB; passer l'aspirateur (dans une pièce) to hoover GB ou vacuum (a room); donner un coup d'aspirateur dans le salon to give the sitting room a quick hoover GB ou vacuum; aspirateur industriel industrial vacuum cleaner;
    2 Méd aspirator.
    [aspiratɶr] nom masculin
    1. [domestique] Hoover® (UK), vacuum cleaner

    Dictionnaire Français-Anglais > aspirateur

  • 19 aspirateur-balai

    aspirateur-balai, pl aspirateurs-balais nm electric broom.
    [aspiratɶrbalɛ] ( pluriel aspirateurs-balais) nom masculin

    Dictionnaire Français-Anglais > aspirateur-balai

  • 20 aspirateur-traîneau

    aspirateur-traîneau, pl aspirateurs-traîneaux nm cylinder vacuum cleaner.
    [aspiratɶrtrɛno] ( pluriel aspirateurs-traîneaux) nom masculin

    Dictionnaire Français-Anglais > aspirateur-traîneau

См. также в других словарях:

  • aspirat — ASPIRÁT, Ă, aspiraţi, te, adj., s.f. (Sunet) pronunţat cu aspiraţie (2). – v. aspira. Trimis de RACAI, 30.09.2003. Sursa: DEX 98  aspirát adj. m., pl. aspiráţi; f. sg …   Dicționar Român

  • aspirat — as|pi|rat Mot Agut Adjectiu variable …   Diccionari Català-Català

  • Aspirat — Aspira̱t [zu lat. aspirare = anhauchen; einhauchen; einflößen] s; [e]s, e: das bei einer Aspiration gewonnene Material …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Aspiration (Medizin) — Klassifikation nach ICD 10 P24. Aspirationssyndrome beim Neugeborenen T17. Fremdkörper in den Atemwegen …   Deutsch Wikipedia

  • Clara (Pyrenees-Orientales) — Clara (Pyrénées Orientales) Pour les articles homonymes, voir Clara. Clara …   Wikipédia en Français

  • Villerach — Clara (Pyrénées Orientales) Pour les articles homonymes, voir Clara. Clara …   Wikipédia en Français

  • AURARII — in Glossis MSS. Laudatores vel fautores vel adulatores; qui auram captant, i. e. favorem; vox Latinis hâc notine satis frequens. Servius in l. 6. Aen. v. 816. Virg. Nunc quoque iam nimum gaudens popularibus auris. Auris, ait, favoribus: unde et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Media — Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues, [pi],… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Mediae — Media Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • medial — Media Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • middle mute — Media Me di*a, n.; pl. {Medi[ae]} ( [=e]). [NL., fr. L. medius middle.] 1. (Phonetics) One of the sonant mutes [beta], [delta], [gamma] (b, d, g), in Greek, or of their equivalents in other languages, so named as intermediate between the tenues,… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»