-
1 assevero
as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u. severus), I) mit Ernst verfahren, A) im allg.: quae est ista defensio? utrum asseveratur in hoc, an temptatur ? Cic. Verr. 2, 26: bella ironia, si iocaremur; sin asseveramus, vide ne etc., Cic. Brut. 293: nisi quod frequentius asseverat quam eludit, Quint. 9, 2, 59. – B) insbes., etw. im Ernst od. mit Zuversicht-, ernstlich od. zuversichtlich behaupten, -versichern, m. Acc., neminem eorum asseverare haec audias, Plaut.: ordinem agminis asseverare non ausim, Tac.: gravitatem, sich zu ernsten Grundsätzen bekennen, Tac. – mit Acc. u. Infin., idque se facturum asseveravit, Cic.: unum illud firmissime asseverabat, in exsilium se iturum, Cic.: sola Vitellia nihil se audivisse asseveravit, Tac. – m. de u. Abl., nemo de ulla re potest contendere neque asseverare, Cic.: neque hoc meum (iudicium), de quo tanto opere in hoc libro asseveravi, umquam affirmabo esse verius quam tuum, Cic. – v. lebl. Subjj., tatsächlich für etwas sprechen, von etw. zeugen, magni artus Germanicam originem asseverant, Tac. Agr. 11. – II) ernst ( streng) erscheinen lassen, frontem, Apul. met. 3, 13 u. 8, 6.
-
2 assevero
as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u. severus), I) mit Ernst verfahren, A) im allg.: quae est ista defensio? utrum asseveratur in hoc, an temptatur ? Cic. Verr. 2, 26: bella ironia, si iocaremur; sin asseveramus, vide ne etc., Cic. Brut. 293: nisi quod frequentius asseverat quam eludit, Quint. 9, 2, 59. – B) insbes., etw. im Ernst od. mit Zuversicht-, ernstlich od. zuversichtlich behaupten, -versichern, m. Acc., neminem eorum asseverare haec audias, Plaut.: ordinem agminis asseverare non ausim, Tac.: gravitatem, sich zu ernsten Grundsätzen bekennen, Tac. – mit Acc. u. Infin., idque se facturum asseveravit, Cic.: unum illud firmissime asseverabat, in exsilium se iturum, Cic.: sola Vitellia nihil se audivisse asseveravit, Tac. – m. de u. Abl., nemo de ulla re potest contendere neque asseverare, Cic.: neque hoc meum (iudicium), de quo tanto opere in hoc libro asseveravi, umquam affirmabo esse verius quam tuum, Cic. – v. lebl. Subjj., tatsächlich für etwas sprechen, von etw. zeugen, magni artus Germanicam originem asseverant, Tac. Agr. 11. – II) ernst ( streng) erscheinen lassen, frontem, Apul. met. 3, 13 u. 8, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assevero
-
3 assevero
as-sevēro, āvī, ātum, āre [ severus ]1) решительно утверждать, серьёзно говорить; уверять; удостоверять ( aliquid de re aliqua)utrum asseveratur in hoc, an temptatur? C — это говорится всерьёз или так, в виде пробы?asseverantes contraria T — высказывающие противоположные мнения, т. е. противники (стороны) в споре2) свидетельствовать, доказыватьa. gravitatem T — проповедовать строгость нравовfrontem rugis a. Ap — хмурить лоб -
4 persevero
per-sevēro, āvī, ātum, āre1) быть настойчивым, постоянным, упорствовать (in aliquā re C, L, Su, aliquā re QC и aliquid L, bAfr etc.)p. bellis continuis Just — беспрестанно воеватьperseverabat se esse Orestem C — (Пилад) настаивал на том (упорно утверждал), что он Орест2) продолжать ( fugere L)persevēra, ut coepisti Sen — продолжай, как начал3) (sc. ire) продолжать путь ( navis perseverat Cs)p. Aquilejam usque Su — продолжать идти до самой Аквилеи4) продолжаться, длиться ( dignitas tribunorum non diu perseveravit Eutr)5) упорно держаться, не прекращаться ( siccitas perseverat Pt) -
5 machinator
māchinātor, ōris, m. (machinor), I) der Maschinenbauer, Maschinist, Ingenieur, Baumeister, tormentorum, Liv.: absol., Sen.: u. magistris et machinatoribus Severo et Celere, unter Aufsicht u. nach Angabe des S. u. C., Tac. – II) übtr., der gleichs. die Maschinen zu etw. Schlechtem in Bewegung setzt, Anstifter, Urheber, omnium architectus et machinator, Bewerkstelliger u. Anstifter, Cic.: huius belli, Liv.: auctor et mach. malorum, Lact.: scelerum inventor et malorum mach., Lact.: horum omnium scelerum improbissimus mach., Cic.
-
6 Pyrgi
-
7 machinator
māchinātor, ōris, m. (machinor), I) der Maschinenbauer, Maschinist, Ingenieur, Baumeister, tormentorum, Liv.: absol., Sen.: u. magistris et machinatoribus Severo et Celere, unter Aufsicht u. nach Angabe des S. u. C., Tac. – II) übtr., der gleichs. die Maschinen zu etw. Schlechtem in Bewegung setzt, Anstifter, Urheber, omnium architectus et machinator, Bewerkstelliger u. Anstifter, Cic.: huius belli, Liv.: auctor et mach. malorum, Lact.: scelerum inventor et malorum mach., Lact.: horum omnium scelerum improbissimus mach., Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > machinator
-
8 Pyrgi
-
9 adsevero
I.A.. Lit., to do any thing with earnestness, [p. 179] to do or pursue earnestly (opp. jocari, Cic. Brut. 85, 293; rare in early Latin;B.syn.: affirmo, confirmo, assero, dico): quae est ista defensio? utrum adseveratur in hoc an tentatur?
is this matter conducted in earnest? Cic. Verr. 2, 2, 10.—Hence, of discourse, to assert strongly or firmly, to declare positively, to affirm (in the class. per. only in prose; with this word in this sense, cf. the Engl. to assure; the Germ. versichern; the Gr. ischurizomai, bebaioô; and the Lat. confirmo, adfirmo): neminem eorum haec adseverare audias, * Plaut. Mil. 3, 1, 164:pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum,
Cic. Clu. 26, 72:unum illud firmissime adseverabat in exsilium se iturum,
id. Att. 10, 14:periti rerum adseverant non ferre (Arabiam) tantum, etc.,
Plin. 12, 18, 41, § 83 Jan (others adstruxerunt, v. astruo fin.):Halicarnasii mille et ducentos per annos nullo motu terrae nutavisse sedes suas adseveraverant,
Tac. A. 4, 55; 6, 28; 12, 42; 14, 16; id. H. 2, 80:constantissime adseveravit fore, ut etc.,
Suet. Vesp. 5.—Also, de aliquā re:neque hoc meum, de quo tanto opere hoc libro adseveravi, umquam adfirmabo esse verius quam tuum,
Cic. Or. 71, 237:quem ad modum adversarius de quāque re adseveret,
id. Brut. 57, 208:neminem ullā de re posse contendere neque adseverare,
id. Ac. 2, 11, 35.—Of inanimate things, to make known, to show, prove, demonstrate:adseverant magni artus Germanicam originem,
Tac. Agr. 11.—In Tac., of conduct (cf. asseveratio):II.viri gravitatem adseverantes,
assuming an air of gravity, Tac. A. 13, 18. —In App., to make grave or serious:A.frontem,
App. M. 3, p. 135, 10, and 8, p. 203, 24.— Advv.: adsĕvēranter and adsĕ-vērātē, with asseveration, earnestly, emphatically.Form adsĕvēranter:B.loqui valde adseveranter,
Cic. Att. 15, 19, 2. — Comp.:Haec Antiochus fere multo etiam adseverantius (dixit),
Cic. Ac. 2, 19, 61.— -
10 assevero
I.A.. Lit., to do any thing with earnestness, [p. 179] to do or pursue earnestly (opp. jocari, Cic. Brut. 85, 293; rare in early Latin;B.syn.: affirmo, confirmo, assero, dico): quae est ista defensio? utrum adseveratur in hoc an tentatur?
is this matter conducted in earnest? Cic. Verr. 2, 2, 10.—Hence, of discourse, to assert strongly or firmly, to declare positively, to affirm (in the class. per. only in prose; with this word in this sense, cf. the Engl. to assure; the Germ. versichern; the Gr. ischurizomai, bebaioô; and the Lat. confirmo, adfirmo): neminem eorum haec adseverare audias, * Plaut. Mil. 3, 1, 164:pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum,
Cic. Clu. 26, 72:unum illud firmissime adseverabat in exsilium se iturum,
id. Att. 10, 14:periti rerum adseverant non ferre (Arabiam) tantum, etc.,
Plin. 12, 18, 41, § 83 Jan (others adstruxerunt, v. astruo fin.):Halicarnasii mille et ducentos per annos nullo motu terrae nutavisse sedes suas adseveraverant,
Tac. A. 4, 55; 6, 28; 12, 42; 14, 16; id. H. 2, 80:constantissime adseveravit fore, ut etc.,
Suet. Vesp. 5.—Also, de aliquā re:neque hoc meum, de quo tanto opere hoc libro adseveravi, umquam adfirmabo esse verius quam tuum,
Cic. Or. 71, 237:quem ad modum adversarius de quāque re adseveret,
id. Brut. 57, 208:neminem ullā de re posse contendere neque adseverare,
id. Ac. 2, 11, 35.—Of inanimate things, to make known, to show, prove, demonstrate:adseverant magni artus Germanicam originem,
Tac. Agr. 11.—In Tac., of conduct (cf. asseveratio):II.viri gravitatem adseverantes,
assuming an air of gravity, Tac. A. 13, 18. —In App., to make grave or serious:A.frontem,
App. M. 3, p. 135, 10, and 8, p. 203, 24.— Advv.: adsĕvēranter and adsĕ-vērātē, with asseveration, earnestly, emphatically.Form adsĕvēranter:B.loqui valde adseveranter,
Cic. Att. 15, 19, 2. — Comp.:Haec Antiochus fere multo etiam adseverantius (dixit),
Cic. Ac. 2, 19, 61.— -
11 Epicuri de grege pórcum
cerdo del rebaño de Epicuro◘ Así se llamaba a sí mismo Horacio en una epístola a Tibulo (I, 4, 16), más por burlarse del lenguaje severo de los estoicos que por colocarse entre las bestias. La expresión ha quedado para designar a un hombre aficionado a los goces de los sentidos.
См. также в других словарях:
Severo Ochoa — de Albornoz Monumento a Ochoa en la UCM … Wikipedia Español
Severo — may refer to:People;Given name* Severo Antonelli * Severo Bonini * Severo Calzetta da Ravenna * Severo Fernández * Severo Meza * Severo Moto Nsá * Severo Ochoa * Severo Ornstein * Severo Sarduy;Surname * Alessandro Severo * Marieta Severo *… … Wikipedia
Severo Sarduy — (Camagüey, Cuba; February 25, 1937 – Paris; June 8, 1993) was a Cuban poet, author, playwright, and critic of Cuban literature and art. BiographySarduy went to the equivalent of high school in Camagüey and in 1956 moved to Havana, where he began… … Wikipedia
Severo-Kurilsk — (English) Северо Курильск (Russian) Inhabited locality … Wikipedia
Severo Ochoa — Born September 24, 1905(1905 09 24) Luarca, Asturias, Spain … Wikipedia
Severo-Kurilsk — Severo Kourilsk Severo Kourilsk Северо Курильск … Wikipédia en Français
Sévéro-Kourilsk — Severo Kourilsk Severo Kourilsk Северо Курильск … Wikipédia en Français
Severo-Kourilsk — Северо Курильск Coordonnées … Wikipédia en Français
Severo-Kurilsk — Saltar a navegación, búsqueda Северо Курильск Severo Kurilsk … Wikipedia Español
severo — severo, ra adjetivo 1. (ser / estar) Que actúa con severidad, rigor, dureza o rigidez en su trato con los demás: Eres demasiado severo con las opiniones de los demás. 2. Que no contiene indulgencia o tolerancia: horario severo, juicio severo,… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Severo Calzetta da Ravenna — Severo (Calzetta) da Ravenna or Severo di Domenico Calzetta (active ca 1496 ca 1543) was an Italian sculptor of the High Renaissance and Mannerism, who worked in Padua, where he is likely to have finished his training, in Ferrara and in Ravenna,… … Wikipedia