Перевод: с латинского на французский

с французского на латинский

articŭlus

  • 1 articulus

    articŭlus, i, m. [st2]1 [-] articulation, jointure (des os); membre, os, doigt. [st2]2 [-] noeud (des branches). [st2]3 [-] membre de phrase, mot, article, pronom, section, partie, chapitre (d'un livre). [st2]4 [-] division du temps, phase, degré, point précis, moment critique, moment décisif, instant, circonstance, occasion.    - articulorum dolores habere, Cic. Att. 1, 5: souffrir de la goutte.    - in articulum (in articulos) ire: commencer à nouer.    - octo articuli lunae, Plin. 18, 35, 79, § 350: les huit phases de la lune.    - in articulo: sur-le-champ, aussitôt, à l'instant même.
    * * *
    articŭlus, i, m. [st2]1 [-] articulation, jointure (des os); membre, os, doigt. [st2]2 [-] noeud (des branches). [st2]3 [-] membre de phrase, mot, article, pronom, section, partie, chapitre (d'un livre). [st2]4 [-] division du temps, phase, degré, point précis, moment critique, moment décisif, instant, circonstance, occasion.    - articulorum dolores habere, Cic. Att. 1, 5: souffrir de la goutte.    - in articulum (in articulos) ire: commencer à nouer.    - octo articuli lunae, Plin. 18, 35, 79, § 350: les huit phases de la lune.    - in articulo: sur-le-champ, aussitôt, à l'instant même.
    * * *
        Articulus, articuli, pen. corr. Diminutiuum. Caesar. Joincture.
    \
        Magnos articulorum dolores habet. Cic. Il est fort malade des gouttes.
    \
        Molli articulo aliquem excipere. Quintil. Doulcement, Mener ou traicter un homme doulcement.
    \
        Articuli sarmentorum, per translationem. Cic. Les neuds.
    \
        Articuli segetum. Plin. Les neuds.
    \
        Si in articulum seges ire coeperit. Plin. Commence à se nouer, ou avoir des neuds.
    \
        Articuli montium. Plin. Les sommez.
    \
        Articulus temporum. Plin. Le poinct du temps.
    \
        Vt eum suis conditionibus in ipso articulo temporis astringeret. Cic. Pour le prendre au pied levé.
    \
        In ipso articulo opprimere. Terent. Prendre au pied levé, Prendre au bric, Prendre aucun à son mal à poinct, Surprendre.

    Dictionarium latinogallicum > articulus

  • 2 articulus

    -i s m 2
    article, segment

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > articulus

См. также в других словарях:

  • Articŭlus — (lat.), 1) Gelenk, sofern es 2 Glieder des Körpers verbindet, bei der Pflanze der Knoten; 2) ein kleines Glied, z.B. Finger; 3) (Gramm.), so v.w. Artikel; 4) kleine Aufsätze, od. einzelne Punkte, Sätze als Theile einer Schrift, bes. im… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Articulus — Ar*tic u*lus .; pl. {Articuli}. [L. See {Article}.] (Zo[ o]l.) A joint of the cirri of the Crinoidea; a joint or segment of an arthropod appendage. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Articulus — Arti̱culus [aus lat. articulus = Gelenk] m; , ...li: ältere Bezeichnung für ↑Articulatio …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • articulus — SYN: joint. [L. joint] * * * ar·tic·u·lus (ahr tikґu ləs) pl. articґuli [L.] joint …   Medical dictionary

  • articulus — ar·tic·u·lus …   English syllables

  • articulus — An article; a part of a discourse. A moment; a point of time …   Ballentine's law dictionary

  • articulus — …   Useful english dictionary

  • Articuli — Articulus Ar*tic u*lus .; pl. {Articuli}. [L. See {Article}.] (Zo[ o]l.) A joint of the cirri of the Crinoidea; a joint or segment of an arthropod appendage. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • article — [ artikl ] n. m. • 1130; lat. articulus « articulation », de artus; cf. orteil I ♦ 1 ♦ Vx Articulation (I). 2 ♦ (1846) Mod. Zool. Pièce articulée des arthropodes. ⇒ articulé. ♢ Bot …   Encyclopédie Universelle

  • articular — (Del lat. articulare, juntar < articulus, juntura.) ► adjetivo 1 ANATOMÍA De las articulaciones: ■ sufre reúma articular. ► verbo transitivo/ pronominal 2 Enlazar, juntar las partes de un cuerpo, de un todo, de manera que tengan una… …   Enciclopedia Universal

  • orteil — [ ɔrtɛj ] n. m. • fin XIIe; arteil 1160; lat. articulus, dimin. de artus « articulation » ♦ Chacune des cinq extrémités du pied, homologues des doigts de la main. ⇒ doigt (de pied). Le gros orteil ou l orteil : le pouce du pied. « Son orteil qui… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»