-
1 Arsăcēs
Arsăcēs, is, m. Arsacès (roi des Parthes). - [gr]gr. Ἀρσάκης. - Arsăcĭdae, ārum, m.: les Arsacides (les descendants d'Arsacès). - Arsăcĭus, a, um: des Arsacides, des Parthes. -
2 Arsaces
Arsacēs, is, Akk. ēn, m. (Ἀρσάκης), erster König u. Stifter der Dynastie der Arsaciden in Parthien (um 250 v. Chr.), Sall hist. fr. 4, 61 (19). Iustin. 14, 4, 6 sq. u. 41, 5, 5 sqq u. prol. 35. Amm. 23, 6, 2 u. 5: ein Nachkomme desselben um 35 v. Chr., Tac. ann. 6, 31. – Dav.: a) Arsacidēs, ae, m. (Ἀρσακίδης), einer aus der Dynastie des Arsaces, ein Arsacide, Iustin. 36, 1, 3; 38, 9, 3. Amm. 23, 6, 6; öfter Plur. Arsacidae, dārum u. dûm, m., die Arsaciden, Tac., Lucan. u.a.: dah. poet. für Parther übh., Lucan. 10, 51. Sil. 3, 467 (an beiden Stellen der Genet. Arsacidûm). – b) Arsacius, a, um, arsacisch, poet. = parthisch, aula, Mart. 9, 35, 3: domus (Plur.), Sidon. carm. 2, 450.
-
3 Arsaces
Arsacēs, is, Akk. ēn, m. (Ἀρσάκης), erster König u. Stifter der Dynastie der Arsaciden in Parthien (um 250 v. Chr.), Sall hist. fr. 4, 61 (19). Iustin. 14, 4, 6 sq. u. 41, 5, 5 sqq u. prol. 35. Amm. 23, 6, 2 u. 5: ein Nachkomme desselben um 35 v. Chr., Tac. ann. 6, 31. – Dav.: a) Arsacidēs, ae, m. (Ἀρσακίδης), einer aus der Dynastie des Arsaces, ein Arsacide, Iustin. 36, 1, 3; 38, 9, 3. Amm. 23, 6, 6; öfter Plur. Arsacidae, dārum u. dûm, m., die Arsaciden, Tac., Lucan. u.a.: dah. poet. für Parther übh., Lucan. 10, 51. Sil. 3, 467 (an beiden Stellen der Genet. Arsacidûm). – b) Arsacius, a, um, arsacisch, poet. = parthisch, aula, Mart. 9, 35, 3: domus (Plur.), Sidon. carm. 2, 450. -
4 Arsaces
Arsăces, is m., = Arsakês, the first king of the Parthians, Just. 41, 5.—II.Derivv.A.Arsăcĭdae, ārum, m. ( gen. plur. Arsacidūm, Luc. 10, 51), successors of Arsaces, Tac. H. 1, 40; Luc. 1, 108; 8, 217; 8, 306 al.—B. -
5 Arsaces
Arsacēs, is m.1) основатель Парфянского царства и династии Арсакидов (250 г. до н. э.) Sl, Just2) имя пяти царей Большой Армении (150 г. до н. э. — 428 г. н. э.) Just, T -
6 Arsaces
Ἀρσάκης, -ου, ὁ.Descendant of Arsaces: Ἀρσακίδης, -ου, ὁ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Arsaces
-
7 Arsacidae
Arsăces, is m., = Arsakês, the first king of the Parthians, Just. 41, 5.—II.Derivv.A.Arsăcĭdae, ārum, m. ( gen. plur. Arsacidūm, Luc. 10, 51), successors of Arsaces, Tac. H. 1, 40; Luc. 1, 108; 8, 217; 8, 306 al.—B. -
8 Arsacius
Arsăces, is m., = Arsakês, the first king of the Parthians, Just. 41, 5.—II.Derivv.A.Arsăcĭdae, ārum, m. ( gen. plur. Arsacidūm, Luc. 10, 51), successors of Arsaces, Tac. H. 1, 40; Luc. 1, 108; 8, 217; 8, 306 al.—B. -
9 Arsacius
a, um [ Arsaces ]арсаков, поэт. парфянский (aula M; domūs Sid) -
10 Apavortene
Apavortenē, ēs, f., Landschaft in Parthien östl. von den portae Caspiae, mit der von Arsaces I. erbauten Bergfeste Dareium od. Dara (wahrsch. das j. Dehi Muhammed), Plin. 6, 46: deren Einw. Zapaortēnī, ōn (griech. Genet. Plur.), m., die Zapaortener, Iustin. 41, 5, 2.
-
11 cognomino [1]
1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.
-
12 φιλ-αρσάκης
φιλ-αρσάκης, ὁ, Freund des Arsaces, Strab.
-
13 tantus
tantus, a, um [st2]1 [-] aussi grand, si grand. [st2]2 [-] aussi nombreux. [st2]3 [-] de cette grandeur, de cette importance. [st2]4 [-] si petit, si faible. - tantus... quantus...: autant... que... - tantus... ut (ou qui) + subj.: si grand que, de telle importance que. - vectigalia tanta sunt ut iis vix contenti esse possimus, Cic. Pomp. 14: les redevances sont si faibles que nous pouvons à peine nous en contenter. - tribus tantis minus, Plaut.: trois fois moins. - voir tanti tanto tantum.* * *tantus, a, um [st2]1 [-] aussi grand, si grand. [st2]2 [-] aussi nombreux. [st2]3 [-] de cette grandeur, de cette importance. [st2]4 [-] si petit, si faible. - tantus... quantus...: autant... que... - tantus... ut (ou qui) + subj.: si grand que, de telle importance que. - vectigalia tanta sunt ut iis vix contenti esse possimus, Cic. Pomp. 14: les redevances sont si faibles que nous pouvons à peine nous en contenter. - tribus tantis minus, Plaut.: trois fois moins. - voir tanti tanto tantum.* * *Tantus, tanta, tantum. Si grand.\Tantus natu. Plaut. Si vieil, Tant aagé.\Sexcenta tanta reddam, si viuo, tibi. Plaut. Six cens fois autant.\Tribus tantis illi minus reddit, quam obserueris. Plautus. Trois fois moins.\Vicies tanto addito aquae. Plin. En y adjoustant, ou Apres y avoir mis et adjousté vingt fois autant d'eaue.\Tantus homo. Terent. Un si grand personnaige.\Tantus imperator in omni genere belli fuit. Cic. Si scavant.\Tantamne rem tam neglegenter agere? Terent. Chose de si grande importance.\Tanti est, quanti est fungus putidus. Plautus. Il vault autant que, etc.\Vbi me dixero dare tanti. Terent. Autant.\Tanti non fuit Arsacem capere, Seleuciam expugnare, vt earum rerum, quae hic gestae sunt, spectaculo careres. Caelius Ciceroni. Ce n'estoit pas si grande chose, la prinse d'Arsaces. n'estoit pas à comparager à la perte que vous avez faicte.\Tanti victoriae eius non fuerunt. Valer. Max. Il vauldroit mieulx qu'il n'eust jamais esté victeur. B.\Fuit tanti, mihi crede. Cic. La chose le valoit bien.\Est mihi tanti Quirites, huius inuidiae falsae atque iniquae tempestatem subire: dummodo, etc. Cic. Il n'est rien que je prise si fort, etc. J'estime tant, etc.\Nihil mihi tanti est. Cic. Il n'est chose que j'estime si chere.\Nihil tanti fuit, quo venderemus fidem nostram. Brutus. Il n'y avoit chose si chere pour laquelle nous eussions voulu rompre nostre foy.\Iuratus tibi possum dicere, nihil esse tanti. Cic. Qu'il n'y a chose qu'on estime tant.\Putare tanti. Quintil. Estimer autant. -
14 Apavortene
Apavortenē, ēs, f., Landschaft in Parthien östl. von den portae Caspiae, mit der von Arsaces I. erbauten Bergfeste Dareium od. Dara (wahrsch. das j. Dehi Muhammed), Plin. 6, 46: deren Einw. Zapaortēnī, ōn (griech. Genet. Plur.), m., die Zapaortener, Iustin. 41, 5, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Apavortene
-
15 cognomino
1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.————————2. cōgnōmino, āvī, āre (con u. *gnomino = nomino) zugleich nennen, -angeben, Apul. met. 2, 30 codd. Fφ (Eyssenh. S. 37, 1 mit der Vulgata cognoverit).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cognomino
-
16 φιλαρσάκης
φιλ-αρσάκης, ὁ, Freund des Arsaces
См. также в других словарях:
Arsaces — Saltar a navegación, búsqueda Moneda de Arsaces I. Al reverso muestra la inscripción griega ΑΡΣΑΚ[ΟΥ], debajo del arco está en arameo. Arsaces I de Partia fue el jefe de los Parnos, nómadas Escitas o tribus Dahan del desierto, al oriente del Mar… … Wikipedia Español
Arsaces — is the eponymous Greek form of the dynastic name (rather than the personal names of the kings) adopted by all epigraphically attested rulers of the phil hellenenic Arsacid dynasties . Arsaces mdash; Aρσακης on their coinage mdash;is a variant… … Wikipedia
ARSACES II — ARSACES II. priore genitus, adversus Antiochum Seleuci fil. 100. milia peditum et 20. milia equitum instructum, mirâ virtute pugnavit: ad postremum in societatem eius adsumptus. Eum excepit Priapatrus. Iustinus d. l. c. 5 … Hofmann J. Lexicon universale
ARSACES — I. ARSACES Armeniae Rex ad quem Iulianus Apostata blasphemas in Christum literas misit, illumque, qui Christianus erat, contra Persas prosicisci secum coegit, Sozom. l. 6. c. 1. Quô defunctô, Persas Arsaces inimicos habuit, quibus diu feliciter… … Hofmann J. Lexicon universale
Arsaces — ▪ Parthian royal name Iranian name borne by the Parthian royal house as being descended from Arsaces (Arsacid dynasty), son of Phriapites (date unknown), a chief of the seminomadic Parni tribe from the Caspian steppes. The first of his line … Universalium
Arsaces II of Parthia — Arsaces II, also Artabanus I, of the Arsacid dynasty was King of Parthia between 211 BC and 191 BC. Greek Arsaces appears as Artabanus in Latin sources, and both forms appear in history books.Due to a confusion of names, the line of succession is … Wikipedia
Arsaces II de Partia — Saltar a navegación, búsqueda Moneda de Arsaces II Arsaces II Sha de Partia … Wikipedia Español
Arsaces I of Parthia — Infobox Monarch name =Arsaces title =Shah caption = reign =ca. 250 BC coronation = othertitles = full name = native lang1 = native lang1 name1= predecessor = successor =Arsaces II suc type = heir =Arsaces II dynasty =Parthian Empire date of death … Wikipedia
Arsaces I — /ahr seuh seez , ahr say seez/ founder of the Parthian empire c250 B.C. * * * … Universalium
Arsaces I — /ahr seuh seez , ahr say seez/ founder of the Parthian empire c250 B.C … Useful english dictionary
АРСАК — • Arsăces, Άρσάκης, 1. персидский вождь. Aesch. Fers. 991; 2. так назывались парфянские цари: a) А. I, первый царь парфян и родоначальник династии Арсакидов, по происхождению скиф, а как некоторые утверждают,… … Реальный словарь классических древностей