-
1 faîmfylli, fang
-
2 FANG
n.1) grasp, hold;fá fang á e-m or af e-m, to get hold of one (fekk engi þeirra fang á mér);sá þeir, at þeir fengu ekki fang at Erlingi, they saw that they could not catch H.;2) wrestling, grappling (taka fang við e-n, ganga til fangs);ganga á fang við e-n, ganga í fang e-m, to grapple with one, provoke one;fangs er ván at frekum úlfi, it is hard to deal with a hungry wolf;3) the space between the arms, the breast and arms;kom spjótit í fang honum, the spear pierced his breast;reka í fang e-m, to throw in one’s face;hafa e-t í fangi sér, to hold in one’s arms, to have in one’s power;taka í fang sér, to take into one’s arms (tók manninn í fang sér ok bar út);fœrast e-t í fang, to undertake a thing, take upon oneself;4) catching fish, fishing;halda (fara) til fangs, to go a-fishing; take, catch, draught (fang þat, er þeir áttu báðir);5) fœtus in sheep and cows (ef graðungr eltir fang ór kú);6) pl., föng, baggage, luggage;föng ok fargögn, luggage and carriage, provisions (öll vóru föng hin beztu);borð með hinum beztum föngum, a table with the best of cheer;7) pl. means, opportunily;engi föng eru önnur á, there is no other choice;hafa föng á e-u, to be enabled to do a thing (höfðu eigi föng á at reka langt flóttann);af (eptir) föngum, to the best of one’s power, according to one’s means.* * *n. [for the root vide fá]I. a catching, fetching:1. catching fish, fishing, Eb. 26, Ám. 32; halda til fangs, to go a-fishing, Ld. 38: a take of fish, stores of fish, hann bað þá láta laust fangit allt, þat er þeir höfðu fangit, Fms. iv. 331; af öllu því fangi er þeir hljóta af dauðum hvölum, Ám. 36; f. þat er þeir áttu báðir, cp. veiði-fang, her-fang, prey.2. in plur.,α. baggage, luggage, Nj. 112; föng ok fargögn, luggage and carriage, 266; ok er þeir höfðu upp borit föngin, carriage, Orkn. 324: stores, forn korn ok önnur föng, Fms. iv. 254.β. provisions, esp. at a feast; öll vóru föng hin beztu, Fms. iv. 102; kostnaðar-mikit ok þurfti föng mikil, Eg. 39; Þórólfr sópask mjök um föng, 42; veizla var hin prúðlegsta ok öll föng hin beztu, 44; hann leitaði alls-konar fanga til bús síns, 68, Fs. 19, 218; hence, borð með hinum beztum föngum, board with good cheer, Fms. i. 66; búa ferð hennar sæmiliga með hinum beztum föngum, x. 102.γ. metaph. means, opportunity; því at eins at engi sé önnur föng, Fms. iv. 176; meðan svá góð föng eru á sem nú, 209; hafa föng á e-u, or til e-s, to be enabled to do a thing, viii. 143, x. 388, Eb. 114, Gullþ. 30, Eg. 81, Ld. 150, Odd. 18; urðu þá engi föng önnur, there was no help ( issue) for it (but that …), Fms. vii. 311; af (eptir) föngum, to the best of one’s power, x. 355; af beztu föngum býr hón rúmið, Bb. 3. 24; at-föng, q. v.; bú-föng (bú-fang), q. v.; öl-föng, vín-föng, store of ale, wine.3. the phrase, fá konu fangi, to wed a woman, N. G. L. i. 350: fangs-tíð, n. wedding season, 343; hence kván-fang, ver-fang, marriage.II. an embryo, fetus, in sheep or kine; ef graðungr eltir fang ór kú, Jb. 303: the phrase, láta fangi, to ‘go back,’ of a cow.β. a metric. fault, opp. to fall, Fb. iii. 426 (in a verse).III. that with which one clasps or embraces, the breast and arms; kom spjótið í fang honum, the spear pierced his breast, Gullþ. 23, Fms. ii. 111; reka í fang e-m, to throw in one’s face, Nj. 176; hafa e-t í fangi sér, to hold in one’s arms, Bdl. 344; hné hón aptr í f. honum, Ísl. ii. 275; taka sér í fang, to take into one’s arms, Mark x. 16; cp. hals-fang, embraces.2. an apron, Edda (Gl.)3. færask e-t í fang, to have in one’s grip, metaph. to undertake a thing, Fms. vii. 136; færask e-t ór fangi, to throw off, refuse, Sturl. iii. 254: the phrase, hafa fullt í fangi, to have one’s hands full.4. wrestling, grappling with, Ísl. ii. 445, 446, 457; taka fang við e-n, Edda 33; ganga til fangs, Gþl. 163: the saying, fangs er ván at frekum úlfi, there will be a grapple with a greedy wolf, Eb. 250, Ld. 66, Fms. v. 294, Skv. 2. 13.β. the phrases, ganga á fang við e-n, to grapple with one, provoke one, Ld. 206; ganga í fang e-m, id., Band. 31; slíka menn sem hann hefir í fangi, such men as he has to grapple with, Háv. 36; fá fang á e-m, or fá fang af e-m, to get hold of one; fékk engi þeirra fang á mér, Nj. 185, Fms. x. 159; sá þeir, at þeir fengu ekki f. af Erlingi, they saw that they could not catch E., vii. 300, xi. 96.5. an armful; skíða-fang, viðar-fang, an armful of fuel: Icel. call small hay-cocks fang or föng, hence fanga hey upp, to put the hay into cocks: fanga-hnappr, m. a bundle of hay, armful.IV. in the compds vet-fangr, hjör-fangr, etc. the f is = v, qs. vet-vangr, hjör-vangr, vide vangr.COMPDS: fangabrekka, fangafátt, fangahella, fangakviðr, fangalauss, fangaleysi, fangalítill, fangamark, fangaráð, fangastakkr, fangaváttr. -
3 SKÍÐ
I)n.1) billet of wood, firewood (kljúfa s.);2) esp. pl., long snowshoes, ‘ski’ (fara, renna, skriða, kunna á skíðum).n. lintel; hurð vár á skíði, the door was shut.* * *n. [A. S. scide; Germ. scheite; the root verb is the Goth. skaidan; Germ. scheiden; Lat. scindere, pf. scīdi; Gr. σχίζειν]:— a billet of wood (a tablet, Vsp. 20), fire-wood; kljúfa skíð, Nj. 130, Fas. ii. 117; bátr hlaðinn skíðum, Fms. vii. 31; þurra skíða, Hm. 59; þeir báru skíðin á eldinn, Edda 82; konungr tók þá skíð eitt ok skelldi á þilit, Fas. iii. 125; skíða-fang, an armful of logs, Fms. v. 92.COMPDS: skíðahlaði, skíðaviðr.II. [cp. Engl. skid, the drag applied to a coach-wheel], of snow-shoes, such as are used by the Finns, Norsemen, and Icelanders in the north-east of Iceland (also called öndurr or andrar); ferr hón mjök á skíðum ok með boga, Edda 16, Ó. H. 185; allra manna bezt færr á skíðum, Eg. 73: stíga á skíð, Ó. H. 153, Eg. 545; kunna vel á skíðum, Fms. i. 9; skríða á skíðum, Orkn. (in a verse), Fms. vii. 120; renna á skíðum, Fb. iii. 405; for descriptions of running in skíð see Ó. H. ch. 78, 131, Hem. þ. (Fb. iii. 408–410): allit., á skipi eðr skíði, Grág. ii. 171: from the likeness of a war-ship (cp. skeið) to snow-shoes a ship is called skíð sækonunga eðr sævar, sævar-skíð. lagar-skíð, Edda; as also, blá-skíð, brim-skíð, býr-skíð, haf-skíð, sæ-skíð, unn-skið, varr-skíð, etc., i. e. a ship: again, fólk-skíð, her-skíð, etc., i. e. weapons, swords, Lex. Poët.COMPDS: skíðaferð, skíðageisli. -
4 VIÐR
I)(gen. -ar; pl. -ir, acc. -u), m.1) tree (hann sá einn íkorna í viðum uppi);2) forest, wood; sól gengr til viðar, the sun sets;3) felled trees, timber (nú vil ek at þú takir mjöl ok við);4) mast.prep. = við I.= vinnr, from vinna.* * *m., gen. viða, dat. viði, pl. viðir, viðu (mod. viði): [Dan. ved; Swed. väd; A. S. wudu; Engl. wood]:—a tree; undir skugga eins viðar, MS. 4. 21; hrútr fastr á meðal viða, 655 vii. 2 (Gen. xxii. 13); grös ok viðu, Rb. 78: trees, collect., tekr viðr at blómgask, Fas. ii. 95; viðr vex, Grág. ii. 299; viði vaxinn, Íb. 4; igðurnar sátu í viðnum, Edda 74.2. a wood, forest; villask á viðum úti, Clem. 59, N. G. L. i. 46; renna sem vargr til viðar, Sól.; er sól rann á viðu, Hkr. iii. 227 (or renna til viðar); sól gengr til viðar, Al. 51; sól rýðr á viðu á morgin, Trist. 3; til varna viðar, ‘to the wood-shelter,’ i. e. till sunset, Gm. 39; grjótið, urðr ok viðu, Edda; ganga til híðs fyrir ofan viðu ( above the woodland) ok hleypa út birni, N. G. L. i. 46.3. felled trees, wood; brúar ok lagðir yfir viðir, Eg. 529; rjáfrit, viðirnir ok þekjan, Grett. 85 new Ed.; stór-viðir, máttar-viðir: timber, svá mikinn við at þat má eigi eitt skip bera, Fs. 27; gjalda í vaxi eða viði, Grág. (Kb.) ii. 210; mjöl ok við, Nj. 4; viðar kaup, purchase of timber, Rd. 253; við ok næfrar, Fms. ix. 44; undir viði annars … neyta viðarins, … vöxtr viðar, Grág. (Kb.) ii. 111.II. compds; viðar-bulungr, -byrðr, -fang, -farmr, -flutningr, -hlass, a pile, armful … of wood, Stj. 132, 592, Rd. 306, Fbr. 209, Landn. 177, Grág. ii. 357, Eg. 565, K. Á. 176, Fms. viii. 174; viðar-verð, Grág. i. 195; viðar-mark, a mark on trees, ii. 353; viðar-rif, the right of picking fagots, Sturl. i. 195; viðar-föng, wood-stores, Bs. i. 81; viðar-högg or -högst, wood-cutting, right of wood-cutting (Dan. skov-hugst), Fms. ii. 84, Eg. 743, Grág. ii. 295; viðar-höggstir, id., Gþl. 77, D. N. ii. 202; viðar-val, picked wood, Fs. 27, Ld. 212; viðar-taka, wood-pilfering, Grág. ii. 356, D. N.; viðar-tálga, wood-cutting, Stj. 561; viðar-verk, wood-work, Sturl. i. 194; viðar-köstr, a pile of wood, Fb. i. 420; viðar-flaki, a hurdle of wood, Þjal.; viðar-lauf, wood-leaves, Al. 166; viðar-holt, a wooded holt, copsewood, piece of brushwood; at kirkjan ætti þrjú viðarholt, Dipl. ii. 20; viðar-heiti, names of trees, Edda; viðar-rætr, the roots of a tree; undir viðar-rótum, undir viðarrætr, Skm. 35, Fms. i. 113, x. 218, 219, Landn. 243; viðar-teigr, a strip of wood, Vm. 150; viðar-vöxtr, a young plantation, brushwood, Grág. ii. 300; viðar-runnr, a grove, Stj. 258; viðar-teinungr, a wand, Edda 37; viðar-taug or -tág, a withy twig, Hkr. ii. 11; viðar-öx, -ex, a wood-axe, Fms. ii. 100, Nj. 168, Rd. 306, Ld. 280. -
5 skíðafang
-
6 viðarfang
n. armful of wood.
См. также в других словарях:
Armful — Arm ful, n.; pl. {Armfulus}. As much as the arm can hold. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
armful — [ärm′fool] n. pl. armfuls: see FUL as much as the arms or one arm can hold … English World dictionary
armful — UK [ˈɑː(r)mfʊl] / US [ˈɑrmˌfʊl] noun [countable] Word forms armful : singular armful plural armfuls the amount of something that you can carry in your arms armful of: She scooped up an armful of clothes and stuffed them in a drawer … English dictionary
armful — arm|ful [ˈa:mful US ˈa:rm ] n the amount of something that you can hold in one or both arms armful of ▪ an armful of books … Dictionary of contemporary English
armful — arm|ful [ arm,ful ] noun count the amount of something that you can carry in your arms: armful of: She scooped up an armful of clothes and stuffed them in a drawer … Usage of the words and phrases in modern English
armful — [[t]ɑ͟ː(r)mfʊl[/t]] armfuls N COUNT: usu N of n An armful of something is the amount of it that you can carry fairly easily. He hurried out with an armful of brochures. Syn: armload … English dictionary
armful — noun (C) the amount of something that you can hold in one or both arms (+ of): an armful of books … Longman dictionary of contemporary English
armful — Ⅰ. arm [1] ► NOUN 1) each of the two upper limbs of the human body from the shoulder to the hand. 2) a side part of a chair supporting a sitter s arm. 3) a narrow body of water or land projecting from a larger body. 4) a branch or division of an… … English terms dictionary
armful — noun (plural armfuls or armsful) Date: 1579 as much as the arm or arms can hold … New Collegiate Dictionary
armful — /ahrm fool /, n., pl. armfuls. 1. as much as a person can hold or carry in an arm or both arms. 2. Informal. a girl or woman with a well rounded figure. 3. Informal. an obstreperous child; handful. [1570 80; ARM1 + FUL] Usage. 1. See ful. * * * … Universalium
armful — noun The amount an arm or arms can hold … Wiktionary