Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

archĭtectus

  • 1 architectus

    archĭtectus, i, m. [st2]1 [-] architecte. [st2]2 [-] inventeur, auteur, artisan.    - cf. gr. ἀρχιτέκτων.
    * * *
    archĭtectus, i, m. [st2]1 [-] architecte. [st2]2 [-] inventeur, auteur, artisan.    - cf. gr. ἀρχιτέκτων.
    * * *
        Architectus, architecti. Plin. Qui s'entend à deviser edifices, Maistre masson, ou charpentier, Architecte, ou Architecteur.
    \
        Architectus legis. Cic. Qui a esté autheur et inventeur d'une loy.
    \
        Architectus beatae vitae. Cic. Inventeur.
    \
        Princeps et architectus sceleris. Cic. Machinateur.
    \
        Architectus verborum. Cic. Controuveur, Inventeur, Forgeur de mots.

    Dictionarium latinogallicum > architectus

  • 2 architectus

    archĭtectus, i, m., = architektôn (the usual form, while † archĭtecton, ŏnis, is rare).
    I.
    Form architectus.
    A.
    A master-builder, architect:

    fabri architectique,

    Plaut. Mil. 3, 3, 45:

    Philo architectus,

    Cic. de Or. 1, 14, 62; so id. Fam. 9, 2; Vitr. 1, 1; Plin. 34, 14, 42, § 148; Vulg. Eccli. 38, 28; ib. Isa. 3, 3; ib. 2 Macc. 2, 30:

    ut sapiens architectus,

    ib. 1 Cor. 3, 10 al.—
    B.
    Trop., an inventor, deviser, contriver, author, maker:

    bene factis Juppiter architectus,

    Plaut. Am. prol. 45 ( = auctor atque opifex, Lambin.):

    inventor veritatis et quasi architectus beatae vitae Epicurus,

    Cic. Fin. 1, 10, 32 (cf. id. ib. 2, 16, 52:

    architectari voluptates): princeps atque architectus sceleris,

    id. Clu. 22:

    Stoici architecti paene verborum,

    id. Brut. 31, 118.—Hence, archĭtecta, ae, f., a female architect:

    natura architecta vis,

    Plin. 10, 71, 91, § 196.—
    II.
    Form architecton.
    A.
    A master-builder, architect, etc.:

    nam sibi laudavisse hasce ait architectonem, Nescio quem, esse aedificatas has sane bene,

    Plaut. Most. 3, 2, 73; Sen. Ep. 90; Sol. 32 fin.
    B.
    Trop., a master in cunning, a crafty man:

    me quoque dolis jam superat architectonem,

    Plaut. Poen. 5, 2, 150.

    Lewis & Short latin dictionary > architectus

  • 3 architectus

    architectus (in Inschr. arcitectus), ī, m. (= ἀρχιτέκτων), I) der Baumeister im höhern Sinne, der Baukünstler, Cyrus arch., Cic.: arch. Apollodorus, Spart.: architecti operum, Cic.: asciti sunt fabri architectique haud imperiti, Plaut.: servus arcitectus, Corp. inscr. Lat. 6, 8726: architectus magister, Lehrer der Architektur, Edict. Diocl. 7, 74. – II) übtr., der Begründer, Urheber, Schöpfer, Anstifter, Erfinder, Erfinder und Leiter (gew. mit quasi, tamquam, paene), huius legis, Cic.: arch. paene verborum, Cic.: inventor veritatis et quasi arch. beatae vitae, Cic.: omnium arch. et machinator, Cic.: princeps atque arch. sceleris, Cic.: hic noster architectus est, Plaut.

    lateinisch-deutsches > architectus

  • 4 architectus

    architectus (in Inschr. arcitectus), ī, m. (= ἀρχιτέκτων), I) der Baumeister im höhern Sinne, der Baukünstler, Cyrus arch., Cic.: arch. Apollodorus, Spart.: architecti operum, Cic.: asciti sunt fabri architectique haud imperiti, Plaut.: servus arcitectus, Corp. inscr. Lat. 6, 8726: architectus magister, Lehrer der Architektur, Edict. Diocl. 7, 74. – II) übtr., der Begründer, Urheber, Schöpfer, Anstifter, Erfinder, Erfinder und Leiter (gew. mit quasi, tamquam, paene), huius legis, Cic.: arch. paene verborum, Cic.: inventor veritatis et quasi arch. beatae vitae, Cic.: omnium arch. et machinator, Cic.: princeps atque arch. sceleris, Cic.: hic noster architectus est, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > architectus

  • 5 architectus

        architectus ī, m, ἀρχιτέκτων, a masterbuilder, architect.—Meton., an inventor, deviser, contriver, author, maker: legis: sceleris.
    * * *
    architect, master-builder; inventor, designer, maker, author, deviser

    Latin-English dictionary > architectus

  • 6 architectus

    °architectus, i, m., masterbuilder, 1 C. 3:10.*

    English-Latin new dictionary > architectus

  • 7 architectus

    ī m. (греч.)
    1) зодчий, строитель, архитектор Pl, C
    2) зачинатель, создатель, творец, инициатор, виновник (beatae vitae, scelēris C)

    Латинско-русский словарь > architectus

  • 8 architectus

    ученый строитель, архитектор (1. 7 § 3 D. 11, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > architectus

  • 9 architectus

    , i m
      архитектор

    Dictionary Latin-Russian new > architectus

  • 10 Архитектор

    architectus, i, m;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Архитектор

  • 11 Зодчий

    - architectus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Зодчий

  • 12 Дизайнер

    - architectus, designator, fabricator, auctor;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дизайнер

  • 13 Конструктор

    - architectus, designator, fabricator, auctor;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Конструктор

  • 14 Schöpfer

    Schöpfer, procreator (Erzeuger, Hervorbringer). – fabricator (Verfertiger, Erbauer, z.B. tanti operis). – (quasi) parens (gleichs. Vater, d. i. Stifter, Urheber, z.B. salutis nostrae: u. Cicero facundiae Latinarumque litterarum parens: u. verb. deus [Vater] ac parens od. parens ac deus fortunae nostrae). – auctor (Urheber, z.B. salutis nostrae). – inventor (Erfinder, Aufbringer, z.B. legum optimarum). – architectus (gleichs. der Werkmeister = der Begründer, Urheber, z.B. architectus paene verborum: u. verb. inventor veritatis et quasi architectus beataevitae). – der Sch. der Welt, procreator mundi; effector mundi molitorque; aedificator od. fabricator mundi: die Schöpfer der Freiheit, a quibus initium libertatis profectum est.

    deutsch-lateinisches > Schöpfer

  • 15 princeps

    [st1]1 [-] princeps, cĭpis, adj. et subst. [primus + capio]: qui occupe la première place. a - le premier.    - ut quisque in fuga postremus, ita in periculo princeps erat, Cic. Verr. 5, 90: le dernier dans la fuite était aussi le premier au danger.    - Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt, Cic. Phil. 7, 23: les habitants de Firmum furent les premiers à promettre de l'argent.    - cf. Cic. Phil. 5, 44 ; 10, 24 ; Or. 175.    - principes sententiarum consulares, Liv. 8, 21: les anciens consuls qui votaient les premiers.    - qui princeps in agendo est, Cic. Caecil. 47: celui qui est le premier à poursuivre.    - principes belli inferendi, Caes. BG. 5, 52: les premiers à faire la guerre.    - [attribut]: omnium nationum princeps Sicilia se... applicuit, Cic. Verr. 2, 2: la Sicile est la première de toutes les nations qui se soit attachée à...    - cf. Caes. BG. 1, 12, 6 ; 1,41, 2 ; 7, 2, 1.    - avec des n. de choses exordium princeps omnium esse debet, Cic. Inv. 1, 19: l'exorde doit être en tête de tout.    - principem locum implere, Tac. An. 11, 16: occuper la première place, le trône. --- cf. Tac. An. 1, 9. b - le plus important, la tête.    - princeps Academiae, Cic. Br. 306 ; Graeciae, Cic. Ac. 2, 2: le chef de l'Académie, le principal citoyen de la Grèce.    - princeps legationis, Cic. Verr. 4, 15: le chef de l'ambassade.    - in re publica principes, Cic. Fam. 1, 9, 12: les premiers dans l'état.    - princeps juventutis, Cic. Vat. 24: l'honneur de la jeunesse [romaine]. c - qui est en tête, qui guide, dirige, conseille, etc.    - Pericles princeps consilii publici fuit, Cic. de Or. 1, 216: Périclès fut le maître de la politique [à Athènes].    - princeps Argonautarum, Cic. Tusc. 4, 32, 69: le chef des Argonautes (= Jason).    - princeps ad suscipiendam rationem horum studiorum, Cic. Arch. 1: un guide pour entreprendre cet ensemble d'études. --- cf. Cic. Lael. 26.    - princeps ad salutem, Cic. Sull. 9: un guide pour mener au salut.    - princeps ad omnia pericula, Cic. Fam. 10, 17, 2, un guide pour affronter tous les périls.    - princeps atque architectus sceleris, Cic. Clu. 22, 60: conseiller et artisan du crime.    - hujus consilii principes, Caes. BG. 2, 14: ceux qui étaient responsables de cette décision. d - [sens particuliers].    - princeps senatus, Liv. 34, 44, 4: le prince du sénat [le premier inscrit sur la liste du sénat par les censeurs ou par un des censeurs tiré au sort à cet effet; il opine le premier].    - cf. Liv. 27, 11, 9 et 12.    - princeps, à partir d'Auguste: l'empereur, le prince (Auguste, sous le nom de prince du sénat, avait concentré tout le pouvoir entre ses mains). --- Tac. An. 1, 1.    - principes juventutis à l'époque républicaine: l'élite de la jeunesse, la fleur de la noblesse. --- Liv. 2, 12, 15 ; 9, 14, 16 ; à partir d'Auguste, titre donné aux princes de la maison impériale mis à la tête des escadrons de chevaliers. --- Tac. An. 1, 3. e - [milit.] principes: soldats de première ligne au temps de la phalange, puis, dans la disposition en manipules, en seconde ligne après les hastati et devant les triarii.    - Liv. 8, 8, 6 ; 30 32, 15.    - ou princeps, Liv. 26, 6, 1: un manipule des principes.    - primi principis signum inferre in cohortem Hispanorum, Liv. 26: porter l'enseigne du premier manipule des soldats de deuxième ligne contre la cohorte des Espagnols.    - octavum principem ducere, Cic. Ep. Br. 1, 8, 2: commander le huitième manipule des principes.    - ou princeps: un centurion des principes.    - princeps prior, Caes. BC. 3, 64, 4: le centurion de la première centurie des principes.    - cf. Liv. 25, 14, 7, primus princeps: centurion du premier manipule. [st1]2 [-] Princeps, cĭpis, m.: Princeps (nom d'homme).    - Phaedr. 5, 7, 4.
    * * *
    [st1]1 [-] princeps, cĭpis, adj. et subst. [primus + capio]: qui occupe la première place. a - le premier.    - ut quisque in fuga postremus, ita in periculo princeps erat, Cic. Verr. 5, 90: le dernier dans la fuite était aussi le premier au danger.    - Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt, Cic. Phil. 7, 23: les habitants de Firmum furent les premiers à promettre de l'argent.    - cf. Cic. Phil. 5, 44 ; 10, 24 ; Or. 175.    - principes sententiarum consulares, Liv. 8, 21: les anciens consuls qui votaient les premiers.    - qui princeps in agendo est, Cic. Caecil. 47: celui qui est le premier à poursuivre.    - principes belli inferendi, Caes. BG. 5, 52: les premiers à faire la guerre.    - [attribut]: omnium nationum princeps Sicilia se... applicuit, Cic. Verr. 2, 2: la Sicile est la première de toutes les nations qui se soit attachée à...    - cf. Caes. BG. 1, 12, 6 ; 1,41, 2 ; 7, 2, 1.    - avec des n. de choses exordium princeps omnium esse debet, Cic. Inv. 1, 19: l'exorde doit être en tête de tout.    - principem locum implere, Tac. An. 11, 16: occuper la première place, le trône. --- cf. Tac. An. 1, 9. b - le plus important, la tête.    - princeps Academiae, Cic. Br. 306 ; Graeciae, Cic. Ac. 2, 2: le chef de l'Académie, le principal citoyen de la Grèce.    - princeps legationis, Cic. Verr. 4, 15: le chef de l'ambassade.    - in re publica principes, Cic. Fam. 1, 9, 12: les premiers dans l'état.    - princeps juventutis, Cic. Vat. 24: l'honneur de la jeunesse [romaine]. c - qui est en tête, qui guide, dirige, conseille, etc.    - Pericles princeps consilii publici fuit, Cic. de Or. 1, 216: Périclès fut le maître de la politique [à Athènes].    - princeps Argonautarum, Cic. Tusc. 4, 32, 69: le chef des Argonautes (= Jason).    - princeps ad suscipiendam rationem horum studiorum, Cic. Arch. 1: un guide pour entreprendre cet ensemble d'études. --- cf. Cic. Lael. 26.    - princeps ad salutem, Cic. Sull. 9: un guide pour mener au salut.    - princeps ad omnia pericula, Cic. Fam. 10, 17, 2, un guide pour affronter tous les périls.    - princeps atque architectus sceleris, Cic. Clu. 22, 60: conseiller et artisan du crime.    - hujus consilii principes, Caes. BG. 2, 14: ceux qui étaient responsables de cette décision. d - [sens particuliers].    - princeps senatus, Liv. 34, 44, 4: le prince du sénat [le premier inscrit sur la liste du sénat par les censeurs ou par un des censeurs tiré au sort à cet effet; il opine le premier].    - cf. Liv. 27, 11, 9 et 12.    - princeps, à partir d'Auguste: l'empereur, le prince (Auguste, sous le nom de prince du sénat, avait concentré tout le pouvoir entre ses mains). --- Tac. An. 1, 1.    - principes juventutis à l'époque républicaine: l'élite de la jeunesse, la fleur de la noblesse. --- Liv. 2, 12, 15 ; 9, 14, 16 ; à partir d'Auguste, titre donné aux princes de la maison impériale mis à la tête des escadrons de chevaliers. --- Tac. An. 1, 3. e - [milit.] principes: soldats de première ligne au temps de la phalange, puis, dans la disposition en manipules, en seconde ligne après les hastati et devant les triarii.    - Liv. 8, 8, 6 ; 30 32, 15.    - ou princeps, Liv. 26, 6, 1: un manipule des principes.    - primi principis signum inferre in cohortem Hispanorum, Liv. 26: porter l'enseigne du premier manipule des soldats de deuxième ligne contre la cohorte des Espagnols.    - octavum principem ducere, Cic. Ep. Br. 1, 8, 2: commander le huitième manipule des principes.    - ou princeps: un centurion des principes.    - princeps prior, Caes. BC. 3, 64, 4: le centurion de la première centurie des principes.    - cf. Liv. 25, 14, 7, primus princeps: centurion du premier manipule. [st1]2 [-] Princeps, cĭpis, m.: Princeps (nom d'homme).    - Phaedr. 5, 7, 4.
    * * *
        Princeps, principis, pen. corr. communis gene. Virg. Cic. Prince, ou Princesse.
    \
        Princeps praelium inibat. Liu. Il commencoit premier le combat.
    \
        Ad omnia pericula princeps esse non recusabat. Plancus ad Ciceronem. Premier au danger.
    \
        Patria, in qua multis virtutibus et beneficiis floruit princeps. Cic. Qui estoit le plus vertueux et le plus secourable de tout son pays.
    \
        Princeps legis Agrariae, P. Rullus. Cic. Le maistre de toute l'entreprinse, L'autheur.
    \
        Princeps philosophorum et authoritate et antiquitate, Socraticus Aristippus. Cic. Le plus excellent.
    \
        Princeps atque architectus sceleris. Cic. Le principal autheur et inventeur.
    \
        Inter principes ciuitatis. Plin. iunior. Entre les plus grands de la ville.
    \
        Exercere principem, et praestare. Sueton. Faire le prince, Se monstrer prince.
    \
        Foeminae principes. Plin. Grandes dames, De grand renom.
    \
        Princeps, Adiectiuum, Primum significat. Principem locum inter grammaticos tenuit. Sueton. Le premier lieu.
    \
        Princeps mensis, Ianuarius. Colum. Le premier mois.
    \
        Patroni principes. Ci. Les principaulx advocats, et plus renommez.
    \
        Principem habuimus Pansam. Cic. Pansa a esté nostre principal aide et secours.

    Dictionarium latinogallicum > princeps

  • 16 anstiften

    anstiften, I) veranstalten etc.: facere (im allg., z. B. bellum). – patrare (zustande bringen). – moliri. machinari (ins Werk zu setzen suchen). – adornare (zurüsten u. vorbereiten). – concitare (erregen, z. B. seditionem). – conflare (wie ein Feuer anfachen, z. B. bellum, seditionem). – II) jmd. heimlich a., s. anstellen no. II, b. – Anstiften, das; z. B. auf jmds. A., alqo auctore; alqo instigante od. impulsore. alcis impulsu (auf jmds. Antrieb). – Anstifter, auctor (Urheber, Veranlasser, z. B. caedis). – machinator. architectus (gleichs. der Werkmeister, Schöpfer). – concitator (Erreger). – fax (gleichs. die Brandfackel). – A. eines Verbrechens, machinator oder princeps atque architectus sceleris: A. eines Kriegs, machinator belli; fax et tuba belli; concitator belli: A. innerer Unruhen (im Staate), concitator turbae ac tumultus; fax tumultus. Anstifterin, auctor (die Urheberin). – causa (die Ursache). – Anstiftung, die, s. Anstiften, das.

    deutsch-lateinisches > anstiften

  • 17 erfinden

    erfinden, I) = befinden no. I, 1, w. s. – II) auf etwas kommen: invenire (drückt als der allgemeinere Begriff das Finden übh. aus). – reperire (setzt, wie »auffinden« u. »entdecken«, eine frühere Verborgenheit des Gefundenen u. mithin eine angewandte Mühe des Suchens voraus). – excogitare (ausdenken). – comminisci (ersinnen. z.B. serram; u. etwas Böses aushecken). – ementiri (gleichs. erlügen, in böser Absicht erf). – eine Kunst e., artem invenire: die Kunst e., zu etc., bl. invenire od. reperire mit folg. Infin. (z.B. redordiri telas bombycum): Wörter e., parĕre verba. Erfinder, inventor od. umschr. qui invenit alqd. – auctor (Urheber). – architectus (gleichs. der Baumeister); verb. architectus et princeps – der erste E., princeps inveniendi: die Erfinder der Bildhauerkunst, fingendi conditores: der E. neuer Wörter, inventor novorum verborum. Erfinderin, inventrix oder umschr. quae invenit alqd. – auctor (Urheberin).

    deutsch-lateinisches > erfinden

  • 18 viduo

    viduo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre vide, vider, priver, dépouiller de. [st2]2 [-] piller, ravager, dépeupler.    - solus arva numquam viduata pruinis lustrabat, Virg. G. 4, 518: seul, il errait à travers les guérets jamais désertés par les frimas.    - architectus ingeni viduatus, Vitr. 5, 7, 7: architecte sans talent.    - conjux viduata taedis, Sen. Med. 581: [épouse privée d'hymen] = épouse divorcée.    - Agrippina viduata morte Domitii, Suet. Galb. 5: Agrippine devenue veuve à la mort de Domitius.    - Aquilonibus foliis viduantur orni, Hor. O. 2, 6: Aquilon ne dépouille pas les ornes de leurs feuilles.    - orba pedum partim, manuum viduata vicissim, Lucr. 5, 840: des êtres, certains sans pieds, d'autres, au contraire, sans mains.
    * * *
    viduo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre vide, vider, priver, dépouiller de. [st2]2 [-] piller, ravager, dépeupler.    - solus arva numquam viduata pruinis lustrabat, Virg. G. 4, 518: seul, il errait à travers les guérets jamais désertés par les frimas.    - architectus ingeni viduatus, Vitr. 5, 7, 7: architecte sans talent.    - conjux viduata taedis, Sen. Med. 581: [épouse privée d'hymen] = épouse divorcée.    - Agrippina viduata morte Domitii, Suet. Galb. 5: Agrippine devenue veuve à la mort de Domitius.    - Aquilonibus foliis viduantur orni, Hor. O. 2, 6: Aquilon ne dépouille pas les ornes de leurs feuilles.    - orba pedum partim, manuum viduata vicissim, Lucr. 5, 840: des êtres, certains sans pieds, d'autres, au contraire, sans mains.
    * * *
        Viduo, viduas, viduare. Colum. Faire vefve, Priver.
    \
        Dexteram viduare ense. Seneca. Laisser l'espee qu'on tenoit en la main, et la jecter, Vuider sa main de l'espee qu'on tenoit.
    \
        Orni viduantur foliis. Horat. Se despouillent de leurs fueilles.
    \
        Vrbem viduare ciuibus. Virgil. Tuer les citoyens, Vuider la ville de ses habitants.

    Dictionarium latinogallicum > viduo

  • 19 architector

    1. architector, ātus sum, ārī (architectus), nach den Regeln der höhern Baukunst-, künstlich aufbauen, herrichten, anlegen, situm loci cuiusdam ad suum arbitrium fabricari et architectari, Cornif. rhet.: arch. Olympium, Vitr.: arch. aedem Minervae, Vitr. – Passiv, aedes architectata est, Nep. bei Prisc. 8, 17 K. – übtr., werkmeistern = künstlich schaffen, voluptates, Cic. de fin. 2, 52.
    ————————
    2. architector, ōris, m. (1. architector), der Baumeister, Baukünstler, Iul. Val. 1, 26 (1, 31) cod. A (Kübler hat architectus) u. Gloss.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > architector

  • 20 architector

    archĭtector, ātus, āri, v. dep. [architectus].
    I.
    Lit., to build, construct, make (rare): situm loci cujusdam ad suum arbitrium fabricari et architectari, Auct. ad Her. 3, 19, 32:

    Olympium,

    Vitr. 7, praef. 17:

    cardines,

    id. 9, 4.—
    II.
    Trop., to devise, invent, procure:

    voluptates,

    Cic. Fin. 2, 16, 52 (cf. id. ib. 1, 10, 32: Epicurus architectus beatae vitae).
    Pass.: Aedes Martis architectata ab Hermodoro Salaminio, architektoneutheisa, Nep. ap. Prisc. p. 792 P.

    Lewis & Short latin dictionary > architector

См. также в других словарях:

  • architectus — index architect Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Gaius Acilius Architectus — war ein römischer Architekt. Der Sohn des Lucius Acilius Architectus und der Trebinia war in augusteischer Zeit in Chiusi tätig. Seine Urne mit der Grabinschrift wurde an der Via Cimina Ia, 3 gefunden, wo sie eingemauert war. Literatur Rainer… …   Deutsch Wikipedia

  • ARCHITECT — architectus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ARCI — architectus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ARCHITECTTRIB — architectus tribunus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ARCHITLEG — architectus legionis …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Architecte — sur une planche à dessin, 1893 Appellation(s) Architecte Secteur(s) d activité Bâtiment Ingénierie …   Wikipédia en Français

  • architecte — [ arʃitɛkt ] n. • 1510; architecton 1361; lat. architectus, gr. arkhitektôn, de tektôn « ouvrier » 1 ♦ Personne diplômée, capable de tracer le plan d un édifice et d en diriger l exécution. Plan, devis d architecte. Elle est architecte. Un, une… …   Encyclopédie Universelle

  • ARCHITECTURE - L’architecte — Plus que tout autre créateur artistique, l’architecte est solidaire du milieu où il vit, de la société dont il exprime le caractère, qu’il travaille en conformité avec elle ou en opposition avec son temps. La création architecturale a ses… …   Encyclopédie Universelle

  • St Peter's College, Auckland — Infobox NZ school name = St Peters College badge = motto = To Love and To Serve ( Amare et Servire ) type = Integrated Catholic Boys Secondary (Year 7 13) established = 1939 address = Mountain Road, Epsom, Auckland, New Zealand principal = K. F.… …   Wikipedia

  • arhitect — ARHITÉCT, Ă, arhitecţi, te, s.m. şi f. Specialist în arhitectură. – Din fr. architecte, lat. architectus. Trimis de ana zecheru, 14.03.2004. Sursa: DEX 98  ARHITÉCT s. (înv.) arhitecton, arhitector, maimar, maimarbaşa. (arhitectul unui palat.)… …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»