arcĭo

См. также в других словарях:

• arçon — [ arsɔ̃ ] n. m. • 1080; lat. pop. °arcio, accus. arcionem, de arcus « arc » 1 ♦ L une des deux pièces ou arcades qui forment le corps de la selle. ⇒ pommeau, 1. troussequin. Pistolets d arçon, que l on met dans les fontes de l arçon. Vider les… …   Encyclopédie Universelle

• arzón — (Del lat. vulgar *arcio < arcus, arco.) ► sustantivo masculino EQUITACIÓN Fuste de la silla de montar. TAMBIÉN barzón * * * arzón (del b. lat. «arcĭo, ōnis», del lat. «arcus») m. Pieza de madera que lleva en la parte anterior y posterior la… …   Enciclopedia Universal

• arción — ► sustantivo masculino 1 EQUITACIÓN Correa del estribo en la silla de montar. 2 ARQUITECTURA Dibujo que imita una red. * * * arción1 (de «ación», con influencia de «arzón» y «arción2») m. Arq. *Dibujo de líneas entrelazadas imitando los hilos de… …   Enciclopedia Universal

• Aecio (Gluck) — Para otros usos de este término, véase Aecio (desambiguación). Aecio Ezio Forma Ópera seria Actos y escenas Tres actos Idioma original del libreto Italiano Libretista …   Wikipedia Español

• arçonneur — (ar so neur) s. m. Celui qui arçonne. HISTORIQUE    XIVe s. •   Le dit Guillaume decoppa par grant despit à Cyrot arçonneur la corde de son arçon [instrument à carder], DU CANGE arcio …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

• ANTONINUS — I. ANTONINUS Archiepiscopus Florentinus eruditione et virtute insignis, legationibus ad varios Pontisices obitis, obiit A. C. 1459. Ab Adriano 6. inter Sanctos esse iuslus, A. C. 1523. Scripsit Summam Theologiae, varia ascetica, et historiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

• arcione — /ar tʃone/ s.m. [lat. arcio onis, der. di arcus arco ]. [specie di sedile che si mette sul dorso di un cavallo] ▶◀ sella …   Enciclopedia Italiana

• arção — s. m. 1. Parte dianteira ou traseira da sela à marialva, e, por extensão, da sela ordinária. 2.  [Esporte] Cada uma das duas alças ou pegas do cavalo de arções, usadas pelo ginasta para executar exercícios ou figuras.   ‣ Etimologia: latim vulgar …   Dicionário da Língua Portuguesa

• artis — ar̃tis sm. (2) J; SD15, ar̃tis sf. [K]; R264 artumas, artybė: Koks čia ar̃tis – trys mylios! Srv. Menkas ar̃tis 10 varstų! Skr. Tai strielčius – iš arčio šavo kiškį, ir tai neažšavo Prng. Lietuviai ... turėjo labai gerai ir iš arties levus… …   Dictionary of the Lithuanian Language

• artus — artùs, ì adj. (4) 1. R artimas (vietos atžvilgiu): Kad ir artùs kelias, bet šlapias Grž. Joniškis toliau, o ta Žagarė arčioji Sk. Eikim ing artesnius kiemus ir miestelius BtMr1,39. Į arčiausį miestą tuo parduot nukeliaujam K.Donel. ^… …   Dictionary of the Lithuanian Language

• arčia — 2 arčià sf. (4) = erčia 3: Ant arčiõs džiovink šieną, ne krūmuose, t. y. ant aikštės J …   Dictionary of the Lithuanian Language