Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

arbores+dig

  • 101 Tutor

    1.
    tūtor, ōris, m. [tueor], a watcher, protector, defender.
    I.
    In gen. (so very rare; not in Cic.;

    syn. defensor): et te, pater Silvane, tutor finium,

    Hor. Epod. 2, 22:

    tutorem imperii agere,

    Suet. Tit. 6:

    Bacchi, i. e. Priapus,

    Petr. 133.—
    II.
    In partic.
    A.
    Jurid. t. t., a guardian, tutor, of minors, women, insane persons, etc. (prop. of the person; cf.

    curator, of the estate),

    Just. Inst. 1, 14, 4; Dig. 26, 1, 18 sq.; 26, 2, 12, § 14.—With esse and dat.:

    tutor sum liberis (Triarii),

    Cic. Att. 12, 28, 3: a pupillo Heio, [p. 1921] cui C. Marcellus tutor est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    nemo illum tutorem umquam liberis suis scripsit,

    id. Clu. 14, 41.—With gen.:

    cum pupilli Malleoli tutor esset,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 90:

    is casu pupilli Junii tutor erat,

    id. ib. 2, 1, 50, § 132; 2, 1, 51, § 135;

    2, 1, 53, § 139: qui tutor Philippi erat,

    Liv. 40, 54, 4; cf. also Cic. Caecin. 25, 72; id. de Or. 1, 53, 228; id. Mur. 12, 27; Plaut. Aul. 3, 2, 16; 3, 5, 14; Liv. 39, 9, 7.— Trop.:

    orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    quasi tutor et procurator rei publicae,

    id. Rep. 2, 29, 51; Ov. Tr. 3, 14, 16.—
    B.
    Tūtor, the title of a mimic play, Cic. de Or. 2, 64, 259.
    2.
    tūtor, ātus ( inf. parag. tutarier, Plaut. Mil. 2, 3, 41), 1, v. dep. a. [tueor], to watch, guard, keep, protect, defend.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. tueor): tutatus est domum,

    Plaut. Am. 1, 1, 196:

    rem eri (servus),

    id. Men. 5, 6, 4:

    rem parentum,

    id. Merc. 5, 1, 6:

    res Italas armis,

    Hor. Ep. 2, 1, 2:

    genae ab inferiore parte tutantur (oculos),

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    egregiis muris situque naturali urbem tutantes,

    Liv. 5, 2, 6:

    cum Volsci vallo se tutarentur,

    id. 3, 22, 5:

    religione sese tutabatur,

    Tac. A. 1, 39:

    rem publicam,

    Cic. Rep. 6, 13, 13; id. Phil. 4, 1, 2:

    provincias,

    id. Imp. Pomp. 6, 14:

    serves Tuterisque tuo fidentem praesidio,

    Hor. Ep. 1, 18, 81; 2, 1, 171:

    quas (spes) necesse est et virtute et innocentiā tutari,

    Sall. J. 85, 4:

    natura arbores cortice a frigoribus et calore tutata est,

    Plin. 7, praef. §

    2: quibus (viribus) ab irā Romanorum vestra tutaremini,

    Liv. 6, 26, 1: a proximorum insidiis salutem, Val. Ant. ap. Gell. 3, 8, 3:

    locorum ingenio sese contra imbelles regis copias tutabatur,

    Tac. A. 6, 41:

    adversus multitudinem hostium,

    Liv. 21, 25, 14:

    ut suae quisque partis tutandae reus sit,

    responsible for its safety, id. 25, 30, 5.—
    * II.
    Transf., to ward off, avert an evil:

    ipse praesentem inopiam quibus poterat subsidiis tutabatur,

    Caes. B. C. 1, 52.
    Act. collat. form tūto, āre, to watch, defend, guard, etc.: tuos qui celsos terminos tutant, Naev. ap. Non. 476, 10; Pac. ib. 13; Pompon. ib. 12; Plaut. Merc. 5, 2, 24.—
    2.
    tūtor, āri, in pass. signif.:

    patria et prognati tutantur et servantur,

    Plaut. Am. 2, 2, 20:

    hunc per vos tutari conservarique cupiunt,

    Cic. Sull. 21, 61:

    tutata possessio,

    Symm. Ep. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Tutor

  • 102 tutor

    1.
    tūtor, ōris, m. [tueor], a watcher, protector, defender.
    I.
    In gen. (so very rare; not in Cic.;

    syn. defensor): et te, pater Silvane, tutor finium,

    Hor. Epod. 2, 22:

    tutorem imperii agere,

    Suet. Tit. 6:

    Bacchi, i. e. Priapus,

    Petr. 133.—
    II.
    In partic.
    A.
    Jurid. t. t., a guardian, tutor, of minors, women, insane persons, etc. (prop. of the person; cf.

    curator, of the estate),

    Just. Inst. 1, 14, 4; Dig. 26, 1, 18 sq.; 26, 2, 12, § 14.—With esse and dat.:

    tutor sum liberis (Triarii),

    Cic. Att. 12, 28, 3: a pupillo Heio, [p. 1921] cui C. Marcellus tutor est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    nemo illum tutorem umquam liberis suis scripsit,

    id. Clu. 14, 41.—With gen.:

    cum pupilli Malleoli tutor esset,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 90:

    is casu pupilli Junii tutor erat,

    id. ib. 2, 1, 50, § 132; 2, 1, 51, § 135;

    2, 1, 53, § 139: qui tutor Philippi erat,

    Liv. 40, 54, 4; cf. also Cic. Caecin. 25, 72; id. de Or. 1, 53, 228; id. Mur. 12, 27; Plaut. Aul. 3, 2, 16; 3, 5, 14; Liv. 39, 9, 7.— Trop.:

    orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,

    Cic. Brut. 96, 330; cf.:

    quasi tutor et procurator rei publicae,

    id. Rep. 2, 29, 51; Ov. Tr. 3, 14, 16.—
    B.
    Tūtor, the title of a mimic play, Cic. de Or. 2, 64, 259.
    2.
    tūtor, ātus ( inf. parag. tutarier, Plaut. Mil. 2, 3, 41), 1, v. dep. a. [tueor], to watch, guard, keep, protect, defend.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. tueor): tutatus est domum,

    Plaut. Am. 1, 1, 196:

    rem eri (servus),

    id. Men. 5, 6, 4:

    rem parentum,

    id. Merc. 5, 1, 6:

    res Italas armis,

    Hor. Ep. 2, 1, 2:

    genae ab inferiore parte tutantur (oculos),

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    egregiis muris situque naturali urbem tutantes,

    Liv. 5, 2, 6:

    cum Volsci vallo se tutarentur,

    id. 3, 22, 5:

    religione sese tutabatur,

    Tac. A. 1, 39:

    rem publicam,

    Cic. Rep. 6, 13, 13; id. Phil. 4, 1, 2:

    provincias,

    id. Imp. Pomp. 6, 14:

    serves Tuterisque tuo fidentem praesidio,

    Hor. Ep. 1, 18, 81; 2, 1, 171:

    quas (spes) necesse est et virtute et innocentiā tutari,

    Sall. J. 85, 4:

    natura arbores cortice a frigoribus et calore tutata est,

    Plin. 7, praef. §

    2: quibus (viribus) ab irā Romanorum vestra tutaremini,

    Liv. 6, 26, 1: a proximorum insidiis salutem, Val. Ant. ap. Gell. 3, 8, 3:

    locorum ingenio sese contra imbelles regis copias tutabatur,

    Tac. A. 6, 41:

    adversus multitudinem hostium,

    Liv. 21, 25, 14:

    ut suae quisque partis tutandae reus sit,

    responsible for its safety, id. 25, 30, 5.—
    * II.
    Transf., to ward off, avert an evil:

    ipse praesentem inopiam quibus poterat subsidiis tutabatur,

    Caes. B. C. 1, 52.
    Act. collat. form tūto, āre, to watch, defend, guard, etc.: tuos qui celsos terminos tutant, Naev. ap. Non. 476, 10; Pac. ib. 13; Pompon. ib. 12; Plaut. Merc. 5, 2, 24.—
    2.
    tūtor, āri, in pass. signif.:

    patria et prognati tutantur et servantur,

    Plaut. Am. 2, 2, 20:

    hunc per vos tutari conservarique cupiunt,

    Cic. Sull. 21, 61:

    tutata possessio,

    Symm. Ep. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > tutor

  • 103 vidua

    vĭdŭus, a, um, adj. [Sanscr. vidhava, without a husband; cf. ve- in vecors, etc.; êïtheos, single], deprived or bereft of a husband or wife, bereft of a lover, spouseless, mateless, widowed.
    I.
    Lit.:

    quae (Penelopa) tam diu vidua viro suo caruit,

    Plaut. Stich. 1, 1, 2:

    vidui viri,

    id. Merc. 4, 6, 13; Ov. A. A. 1, 102; id. H. 8, 86:

    quidve tibi prodest viduas dormire puellas?

    Prop. 2, 33 (3, 31), 17.—
    B.
    Subst.: vĭdŭa, ae, f., a widow:

    nupta, vidua, virgo,

    Plaut. Curc. 1, 1, 37:

    cognitor viduarum,

    Cic. Caecin. 5, 14:

    orbarum et viduarum tributa,

    id. Rep. 2, 20:

    viduas avaras venari,

    Hor. Ep. 1, 1, 78.—Of unmarried women:

    se rectius viduam et illum caelibem futurum fuisse contendere quam cum impari jungi,

    Liv. 1, 46, 7; Sen. Herc. Fur. 245; id. Med. 215; cf. Dig. 50, 16, 242, § 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals:

    columba,

    Plin. 10, 34, 52, § 104. —
    B.
    Of things:

    torus,

    Prop. 2, 9, 16:

    cubile,

    Ov. Am. 2, 10, 17:

    noctes,

    id. H. 19, 69:

    domus,

    id. F. 1, 36:

    manus (Penelopes),

    id. H. 1, 10:

    caelibatus,

    Sen. Ben. 1, 9, 4.—

    So of a vine which is not trained to any tree, which stands alone: ut vidua in nudo vitis quae nascitur arvo,

    Cat. 62, 49;

    and conversely, of trees which are without vines: et vitem viduas ducit ad arbores,

    Hor. C. 4, 5, 30:

    ulmos,

    Juv. 8, 78:

    platanus,

    Mart. 3, 58, 3:

    ramus,

    Col. 5, 6, 31.—
    C.
    In gen., deprived or bereft of, destitute of, without any thing (only poet. and in post-Aug. prose); constr. with a or ab, the simple abl., or gen.:

    cogor adire lacus viduos a lumine Phoebi,

    Verg. Cul. 371:

    me ipse viduus (i. e. viribus meis), Cic. poët. Tusc. 2, 10, 25: viduus pharetrā Apollo,

    Hor. C. 1, 10, 11:

    alni (i. e. naves) moderantibus,

    Stat. Th. 10, 13:

    clavus (gubernatore),

    id. ib. 10, 183:

    solum arboribus,

    Col. 2, 2, 25; 3, 11, 5:

    pabulationes pecudibus,

    id. 9, 4, 1:

    viduus mente,

    App. M. 2, p. 120, 38:

    nec viduum pectus amoris habet,

    Ov. Am. 3, 10, 18:

    viduus teli,

    Sil. 2, 247.— Absol.:

    arae,

    desolate, without fire, App. M. 4, p. 155, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > vidua

  • 104 viduus

    vĭdŭus, a, um, adj. [Sanscr. vidhava, without a husband; cf. ve- in vecors, etc.; êïtheos, single], deprived or bereft of a husband or wife, bereft of a lover, spouseless, mateless, widowed.
    I.
    Lit.:

    quae (Penelopa) tam diu vidua viro suo caruit,

    Plaut. Stich. 1, 1, 2:

    vidui viri,

    id. Merc. 4, 6, 13; Ov. A. A. 1, 102; id. H. 8, 86:

    quidve tibi prodest viduas dormire puellas?

    Prop. 2, 33 (3, 31), 17.—
    B.
    Subst.: vĭdŭa, ae, f., a widow:

    nupta, vidua, virgo,

    Plaut. Curc. 1, 1, 37:

    cognitor viduarum,

    Cic. Caecin. 5, 14:

    orbarum et viduarum tributa,

    id. Rep. 2, 20:

    viduas avaras venari,

    Hor. Ep. 1, 1, 78.—Of unmarried women:

    se rectius viduam et illum caelibem futurum fuisse contendere quam cum impari jungi,

    Liv. 1, 46, 7; Sen. Herc. Fur. 245; id. Med. 215; cf. Dig. 50, 16, 242, § 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals:

    columba,

    Plin. 10, 34, 52, § 104. —
    B.
    Of things:

    torus,

    Prop. 2, 9, 16:

    cubile,

    Ov. Am. 2, 10, 17:

    noctes,

    id. H. 19, 69:

    domus,

    id. F. 1, 36:

    manus (Penelopes),

    id. H. 1, 10:

    caelibatus,

    Sen. Ben. 1, 9, 4.—

    So of a vine which is not trained to any tree, which stands alone: ut vidua in nudo vitis quae nascitur arvo,

    Cat. 62, 49;

    and conversely, of trees which are without vines: et vitem viduas ducit ad arbores,

    Hor. C. 4, 5, 30:

    ulmos,

    Juv. 8, 78:

    platanus,

    Mart. 3, 58, 3:

    ramus,

    Col. 5, 6, 31.—
    C.
    In gen., deprived or bereft of, destitute of, without any thing (only poet. and in post-Aug. prose); constr. with a or ab, the simple abl., or gen.:

    cogor adire lacus viduos a lumine Phoebi,

    Verg. Cul. 371:

    me ipse viduus (i. e. viribus meis), Cic. poët. Tusc. 2, 10, 25: viduus pharetrā Apollo,

    Hor. C. 1, 10, 11:

    alni (i. e. naves) moderantibus,

    Stat. Th. 10, 13:

    clavus (gubernatore),

    id. ib. 10, 183:

    solum arboribus,

    Col. 2, 2, 25; 3, 11, 5:

    pabulationes pecudibus,

    id. 9, 4, 1:

    viduus mente,

    App. M. 2, p. 120, 38:

    nec viduum pectus amoris habet,

    Ov. Am. 3, 10, 18:

    viduus teli,

    Sil. 2, 247.— Absol.:

    arae,

    desolate, without fire, App. M. 4, p. 155, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > viduus

См. также в других словарях:

  • Glossary of ancient Roman religion — This is an incomplete list, which may never be able to satisfy particular standards for completeness. You can help by expanding it with reliably sourced entries. Ancient Roman religion …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»