Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

arbóreo

  • 1 arbóreo

    arbóreo
    arbóreo , -a [ar'βoreo, -a]
    num1num (relativo al árbol) Baum-; masa arbórea Baumbestand masculino, femenino
    num2num (parecido) baumähnlich

    Diccionario Español-Alemán > arbóreo

  • 2 arboreo

    arboreo
    arboreo , -a [ar'blucida sans unicodeɔfont:reo]
      aggettivo
  • 3 estrato arbóreo

    Diccionario geografía española-alemana > estrato arbóreo

  • 4 poblamiento arbóreo

    Diccionario geografía española-alemana > poblamiento arbóreo

  • 5 aestuo

    aestuo, āvi, ātum, āre (aestus), infolge heftiger innerer Hitze wallen, brausen, I) v. Feuer u. seiner Wirkung: a) v. Feuer, auflodern, aufbrausen, aestuat ignis, Verg. u. Ov. – b) v. der Wirkung des Feuers, von Sachen = vor Hitze wallen, strudeln, kochen, heiß-, schwül sein, dum scribilitae aestuant, Plaut.: ventis pulsa aestuat arbor, erhitzt sich, Lucr.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg.: nebulā ingens specus aestuat atrā, Verg.: tempus, quo torridus aestuat aër, Prop.: sole aestuante, Col. – v. leb. Wesen = Hitze empfinden, Hitze haben, erhitzt-, heiß sein, vor Hitze glühen (Ggstz. algere), algendo, aestuando, Cic.: sub pondere aestuat arboreo, Ov.: si dixeris »aestuo«, sudat, Iuven.: boves si aestuaverint, Col. – II) v. Flüssigkeiten u. dgl., 1) eig.: a) v. der Wasserflut, wallen u. branden, schäumend wogen, gurges aestuat, Verg.: Maura semper aestuat unda, Hor. – im Bilde, quasi aestuantis (wie Ebbe u. Flut auf- u. niedersteigenden) animae iter, Gell.: confertis aestuat in foribus, von einer wogenden Menschenmenge, Prud. – b) v. gärenden Flüssigkeiten, gären, interea teneris tepefactis in ossibus umor aestuat, Verg.: vina aestuantia, Pallad.: stomachus frequenter aestuans erat, stieß auf, Plin. ep. 6, 16, 19 ed. Keil (vulg. interaestuans). – 2) übtr., vom Gemüte: a) leidenschaftlich aufgeregt wogen, in leidenschaftli cher-, heftiger Bewegung sein, weder ein noch aus wissen, nicht zur Ruhe kommen können, (s. Oud. Schol. in Cic. ep. p. 169), ut desiderio te nostri aestuare putarem, Cic.: nobilitas invidiā aestuabat, Sall.: Domitianus aestuabat ingenti invidiā, kochte furchtbar vor Grimm, Plin. ep.: aestuat ingens uno in corde pudor mixtoque insania luctu, Verg. – bes. vor Liebe, rex in illa aestuat, glüht von Liebe zu ihr, Ov. met. 6, 490: aestuet ut nostro madidus conviva ministro, Mart. 9, 22, 11. – u. vor Begierde, aestuat in aurum, brennt vor Gier nach G., Claud. Eutr. 1, 191: m. folg. Infin., stabulis minari aestuat, Claud. III. cons. Hon. 82. – b) in sorglicher Unruhe auf- u. niederwogen, verlegen hin- u. herschwanken, in ängstlicher Besorgnis-, sorglicher Unruhe sein (s. Benecke Iustin, 1, 10, 15), magnis aerumnarum procellis aestuat, Apul.: aestuabat dubitatione, Cic.: in eo aestuavi diu, dabei habe ich mir lange den Kopf zerbrochen, Cic. ad Att. 7, 13 a, 1 (5) M.: sic anceps inter utrumque animus aestuat, Quint.: unpers. m. folg. indir. Fragesatz, aestuatum est in conciliis deorum, quisnam modis etc., Arnob. 5, 11 in.

    lateinisch-deutsches > aestuo

  • 6 aestuo

    aestuo, āvi, ātum, āre (aestus), infolge heftiger innerer Hitze wallen, brausen, I) v. Feuer u. seiner Wirkung: a) v. Feuer, auflodern, aufbrausen, aestuat ignis, Verg. u. Ov. – b) v. der Wirkung des Feuers, von Sachen = vor Hitze wallen, strudeln, kochen, heiß-, schwül sein, dum scribilitae aestuant, Plaut.: ventis pulsa aestuat arbor, erhitzt sich, Lucr.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg.: nebulā ingens specus aestuat atrā, Verg.: tempus, quo torridus aestuat aër, Prop.: sole aestuante, Col. – v. leb. Wesen = Hitze empfinden, Hitze haben, erhitzt-, heiß sein, vor Hitze glühen (Ggstz. algere), algendo, aestuando, Cic.: sub pondere aestuat arboreo, Ov.: si dixeris »aestuo«, sudat, Iuven.: boves si aestuaverint, Col. – II) v. Flüssigkeiten u. dgl., 1) eig.: a) v. der Wasserflut, wallen u. branden, schäumend wogen, gurges aestuat, Verg.: Maura semper aestuat unda, Hor. – im Bilde, quasi aestuantis (wie Ebbe u. Flut auf- u. niedersteigenden) animae iter, Gell.: confertis aestuat in foribus, von einer wogenden Menschenmenge, Prud. – b) v. gärenden Flüssigkeiten, gären, interea teneris tepefactis in ossibus umor aestuat, Verg.: vina aestuantia, Pallad.: stomachus frequenter aestuans erat, stieß auf, Plin. ep. 6, 16, 19 ed. Keil (vulg. interaestuans). – 2) übtr., vom Gemüte: a) leidenschaftlich aufgeregt wogen, in leidenschaftli-
    ————
    cher-, heftiger Bewegung sein, weder ein noch aus wissen, nicht zur Ruhe kommen können, (s. Oud. Schol. in Cic. ep. p. 169), ut desiderio te nostri aestuare putarem, Cic.: nobilitas invidiā aestuabat, Sall.: Domitianus aestuabat ingenti invidiā, kochte furchtbar vor Grimm, Plin. ep.: aestuat ingens uno in corde pudor mixtoque insania luctu, Verg. – bes. vor Liebe, rex in illa aestuat, glüht von Liebe zu ihr, Ov. met. 6, 490: aestuet ut nostro madidus conviva ministro, Mart. 9, 22, 11. – u. vor Begierde, aestuat in aurum, brennt vor Gier nach G., Claud. Eutr. 1, 191: m. folg. Infin., stabulis minari aestuat, Claud. III. cons. Hon. 82. – b) in sorglicher Unruhe auf- u. niederwogen, verlegen hin- u. herschwanken, in ängstlicher Besorgnis-, sorglicher Unruhe sein (s. Benecke Iustin, 1, 10, 15), magnis aerumnarum procellis aestuat, Apul.: aestuabat dubitatione, Cic.: in eo aestuavi diu, dabei habe ich mir lange den Kopf zerbrochen, Cic. ad Att. 7, 13 a, 1 (5) M.: sic anceps inter utrumque animus aestuat, Quint.: unpers. m. folg. indir. Fragesatz, aestuatum est in conciliis deorum, quisnam modis etc., Arnob. 5, 11 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestuo

  • 7 estrato

    Diccionario geografía española-alemana > estrato

  • 8 poblamiento

    Diccionario geografía española-alemana > poblamiento

См. также в других словарях:

  • arbóreo — arbóreo, a adjetivo 1. Del árbol o parecido a él: vegetación arbórea. El análisis arbóreo de frases es un método muy extendido en la enseñanza. diagrama* arbóreo …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • arbóreo — arbóreo, a (Del lat. arborĕus). 1. adj. Perteneciente o relativo al árbol. 2. Semejante al árbol. ☛ V. hiedra arbóreo, malva arbóreo …   Diccionario de la lengua española

  • arbóreo — arbóreo, ea adjetivo lógica arborescente, jerárquico, de árboles. * * * Sinónimos: ■ arborescente …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • arbóreo — adj. 1. Que é da natureza das árvores. 2. Da forma de árvore …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • arbóreo — (Del lat. arboreus.) ► adjetivo Del árbol o parecido a él: ■ tallo arbóreo, silueta arbórea. * * * arbóreo, a (del lat. «arborĕus») adj. De [o del] árbol o de [los] árboles: ‘Vegetación arbórea’. ⊚ De forma de árbol: ‘Hiedra arbórea’. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • arbóreo — {{#}}{{LM A03197}}{{〓}} {{SynA03270}} {{[}}arbóreo{{]}}, {{[}}arbórea{{]}} ‹ar·bó·re·o, a› {{《}}▍ adj.{{》}} Del árbol, con sus características o relacionado con él: • masas arbóreas; porte arbóreo; forma arbórea.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • arboreo — ar·bò·re·o agg. CO relativo agli alberi: coltivazione arborea; che ha aspetto o natura d albero: vegetazione arborea | BU lett., ramificato: arboree corna {{line}} {{/line}} DATA: 1485. ETIMO: dal lat. arbŏrĕu(m), der. di arbor 1albero …   Dizionario italiano

  • arboreo — {{hw}}{{arboreo}}{{/hw}}agg. Che ha qualità o forma d albero …   Enciclopedia di italiano

  • arboreo — pl.m. arborei sing.f. arborea pl.f. arboree …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • arbóreo — a adj. Relativo al árbol …   Diccionario Castellano

  • arboreo — agg. arboriforme (raro) …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»