-
1 aquilex
aquilex, aquilegis (qqf. aquilicis), m. qui a soin des eaux, fontainier, sourcier; directeur des eaux.* * *aquilex, aquilegis (qqf. aquilicis), m. qui a soin des eaux, fontainier, sourcier; directeur des eaux.* * *Aquilex, pen. corr. aquilegis, pen. corr. ab aquis legendis dictus est. Plin. Qui ha l'industrie de trouver les sources d'eaues, Maistre fontenier. -
2 aquilex
aquilex, legis (spätlat. licis), m. (aqua u. lego) = aquarum indagator (Col. 2, 2, 20) od. = aquarum scrutator vel repertor (Serv. Verg. georg. 1, 109) = ὑδρογνώμων, der sich auf Auffindung von Wasserquellen, ihre Fortleitung u. Verteilung nach verschiedenen Punkten versteht, der Wassertheoretiker, Rhabdomant, Varr. fr., Plin. u.a. Vgl. Löwe Prodr. p. 379.
-
3 aquilex
aquilex, legis (spätlat. licis), m. (aqua u. lego) = aquarum indagator (Col. 2, 2, 20) od. = aquarum scrutator vel repertor (Serv. Verg. georg. 1, 109) = ὑδρογνώμων, der sich auf Auffindung von Wasserquellen, ihre Fortleitung u. Verteilung nach verschiedenen Punkten versteht, der Wassertheoretiker, Rhabdomant, Varr. fr., Plin. u.a. Vgl. Löwe Prodr. p. 379. -
4 aquilex
ăquĭlex, ĕgis (ĭcis post-class., Tert. adv. Marc. 3, 5; Serv. ad Verg. G. 1, 109), m. [aqua-lego], a conduit-master, water-inspector (= indagator aquarum, Col. 2, 2, 20), Varr. ap. Non. p. 69, 21; Plin. 26, 6, 16, § 30: Plin. Ep. 10, 46; Sen. Q. N. 3, 15. -
5 aquilex
legis, поздн. тж. licis m. [ aqua + lego ]заведующий водоснабжением; специалист по вопросам водоснабжения Vr, Sen, PM, PJ etc. -
6 aquilex
колодезный мастер (тот, который открывает новый источник) aquarum indagator (Colum.) (1. 6. D. 50, 6).Латинско-русский словарь к источникам римского права > aquilex
-
7 aquilex
water-diviner, man used to find water sources; conduit/water master/inspector -
8 aquilegus
aquilegus, a, um (aqua u. lego), I) Wasser ziehend, rota, Tert. de anim. 38. – II) subst. = aquilex, Cassiod. var. 3, 53. Corp. inscr. Lat. 2, 5726 (= 6, 152).
-
9 indagator
indāgātor, ōris, m. (indago), der Aufsucher, Aufspürer, v. Jäger, der Aufsp. des Wildes im Lager (vgl. vestigator), Varro LL. 5, 94 Sp. (Müller quas indagatur). Isid. orig. 10, 282: apium, der Aufsp. von Bienenschwärmen, Colum. 9, 8, 12: aquarum = aquilex (w. s.), Colum. 2, 2, 20. – übtr., der Erforscher, ind. celatûm (= celatorum), Plaut. trin. 241: ind. rerum naturalium, Naturforscher, Ser. Samm. bei Macr. sat. 3, 16, 7: huius disciplinae curiosus ind., Boëth. art. geom. p. 410, 2 Fr.: veteres geometricae artis indagatores subtilissimi, ibid. p. 425, 26 Fr.: aeneus gnomon indagator umbrae, Vitr. 1, 6, 6.
-
10 Tusci [1]
1. Tūscī, ōrum, m., die Tusker, die Einwohner Etruriens, bestehend aus 12, später 15 nach den wichtigsten Stämmen benannten Völkerschaften, von denen jede ihren Vorsteher (Lukumo gen.) hatte: zeichneten sich aus durch Kunst (etrurische Vasen, Säulenordnung u. dgl.) und durch Weissagekunst (Auguren), verschwanden aber nach ihrer Unterjochung durch die Römer gänzlich aus der Geschichte, Varro LL. 5, 161. Varro sat. Men. 17. Mela 2, 4, 2 (2. § 60). Liv. 2, 51, 1; 5, 33, 7 u.a. Cic. de div. 2, 106. Vgl. Müller-Deecke Etrusker 1, 65 f.u. 94: meton. für das Gebiet der Tusker, Varro LL. 5, 32: in Tuscos in exsilium abiit, in das Gebiet der Tusker, Liv. 3, 13, 8. – Sing. Femin. Tusca, ae, f., die Tuskerin, Iuven. 6, 186. – Dav.: A) Tūscus, a, um, tuskisch, etrurisch, aquilex, Varro fr.: mare, Cic.: amnis, die Tiber, Verg. u. Plin.: so auch alveus, die Tiber, Hor.: dux, Mezentius, Ov.: eques, Mäcenas, der von etrurischen Königen abstammte, Mart.: cadi, tuskische Weine, Mart.: semen, Dinkel, Spelt, Ov.: vicus, eine Straße in Rom, Varro LL., Liv. u.a.; Wohnort der Seidenhändler, Mart., Aufenthalt liederlichen Gesindels, bes. der Buhldirnen, Plaut. u. Hor. – Plur. subst., Tuscī, ōrum, m. (sc. agri), ein Landgut des jüngeren Plinius, Plin. ep. 5, 6, 1 sqq. u.a. – Adv. Tūscē, tuskisch, Varro b. Gell. 2, 25, 8: dicere, Gell. 11, 7, 4. – B) Tūscia, ae, f., das Land der Tusker, Tuskien, Etrurien, Flor. 1, 5, 5. Tert. apol. 40. Eutr. 1, 11; 3, 9; 7, 3. Amm. 27, 3, 1. Corp. inscr. Lat. 10, 1125. Not. Tir. 85, 48 (von Serv. Verg. Aen. 10, 164 als ungebräuchlich verworfenes Wort; dah. Varro LL. 5, 32 Müller mit Recht Tusci liest, obgleich die Hdschrn. Tuscia haben). – C) Tūscānicus, a, um, tuskanisch, etrurisch, impluvium, Varro LL.: signa, Plin.: statuae, Quint.: dispositiones, Vitr. – subst., tūscānicae, ārum, f., tuskische Gefäße, von schmucker Form, beim Arvalendienste gebraucht, Act. fr. arv. ed. Henzen p. 43 u. dazu Henzen S. 44; vgl. Henzen Relatione sugli scavi al sacro bosco degli Arvali p. 47.
-
11 aquilegus
[st1]1 [-] aquilegus, a, um: qui sert à tirer de l'eau. [st1]2 [-] aquilegus, i, m. (= aquilex): qui a soin des eaux, fontainier, sourcier; directeur des eaux. -
12 aquilegus
aquilegus, a, um (aqua u. lego), I) Wasser ziehend, rota, Tert. de anim. 38. – II) subst. = aquilex, Cassiod. var. 3, 53. Corp. inscr. Lat. 2, 5726 (= 6, 152).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aquilegus
-
13 indagator
indāgātor, ōris, m. (indago), der Aufsucher, Aufspürer, v. Jäger, der Aufsp. des Wildes im Lager (vgl. vestigator), Varro LL. 5, 94 Sp. (Müller quas indagatur). Isid. orig. 10, 282: apium, der Aufsp. von Bienenschwärmen, Colum. 9, 8, 12: aquarum = aquilex (w. s.), Colum. 2, 2, 20. – übtr., der Erforscher, ind. celatûm (= celatorum), Plaut. trin. 241: ind. rerum naturalium, Naturforscher, Ser. Samm. bei Macr. sat. 3, 16, 7: huius disciplinae curiosus ind., Boëth. art. geom. p. 410, 2 Fr.: veteres geometricae artis indagatores subtilissimi, ibid. p. 425, 26 Fr.: aeneus gnomon indagator umbrae, Vitr. 1, 6, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indagator
-
14 Tusci
1. Tūscī, ōrum, m., die Tusker, die Einwohner Etruriens, bestehend aus 12, später 15 nach den wichtigsten Stämmen benannten Völkerschaften, von denen jede ihren Vorsteher (Lukumo gen.) hatte: zeichneten sich aus durch Kunst (etrurische Vasen, Säulenordnung u. dgl.) und durch Weissagekunst (Auguren), verschwanden aber nach ihrer Unterjochung durch die Römer gänzlich aus der Geschichte, Varro LL. 5, 161. Varro sat. Men. 17. Mela 2, 4, 2 (2. § 60). Liv. 2, 51, 1; 5, 33, 7 u.a. Cic. de div. 2, 106. Vgl. Müller-Deecke Etrusker 1, 65 f.u. 94: meton. für das Gebiet der Tusker, Varro LL. 5, 32: in Tuscos in exsilium abiit, in das Gebiet der Tusker, Liv. 3, 13, 8. – Sing. Femin. Tusca, ae, f., die Tuskerin, Iuven. 6, 186. – Dav.: A) Tūscus, a, um, tuskisch, etrurisch, aquilex, Varro fr.: mare, Cic.: amnis, die Tiber, Verg. u. Plin.: so auch alveus, die Tiber, Hor.: dux, Mezentius, Ov.: eques, Mäcenas, der von etrurischen Königen abstammte, Mart.: cadi, tuskische Weine, Mart.: semen, Dinkel, Spelt, Ov.: vicus, eine Straße in Rom, Varro LL., Liv. u.a.; Wohnort der Seidenhändler, Mart., Aufenthalt liederlichen Gesindels, bes. der Buhldirnen, Plaut. u. Hor. – Plur. subst., Tuscī, ōrum, m. (sc. agri), ein Landgut des jüngeren Plinius, Plin. ep. 5, 6, 1 sqq. u.a. – Adv. Tūscē, tuskisch, Varro b. Gell. 2, 25, 8: dicere, Gell.————11, 7, 4. – B) Tūscia, ae, f., das Land der Tusker, Tuskien, Etrurien, Flor. 1, 5, 5. Tert. apol. 40. Eutr. 1, 11; 3, 9; 7, 3. Amm. 27, 3, 1. Corp. inscr. Lat. 10, 1125. Not. Tir. 85, 48 (von Serv. Verg. Aen. 10, 164 als ungebräuchlich verworfenes Wort; dah. Varro LL. 5, 32 Müller mit Recht Tusci liest, obgleich die Hdschrn. Tuscia haben). – C) Tūscānicus, a, um, tuskanisch, etrurisch, impluvium, Varro LL.: signa, Plin.: statuae, Quint.: dispositiones, Vitr. – subst., tūscānicae, ārum, f., tuskische Gefäße, von schmucker Form, beim Arvalendienste gebraucht, Act. fr. arv. ed. Henzen p. 43 u. dazu Henzen S. 44; vgl. Henzen Relatione sugli scavi al sacro bosco degli Arvali p. 47.————————2. Tūscī, s. Tuscus unter 1. Tusci. -
15 aquilegus
ăquĭlĕgus, a, um, adj. [aqua-lego].I.Water-drawing:II.rota,
Tert. Anim. 33.—Subst. = aquilex, a conduit-master, Cassiod. Var. 3, 53 dub. -
16 indagator
indāgātor, ōris, m. [id.], one who traces out, a tracker of prey, Isid. Orig. 10 fin.:II.apum,
one who hunts swarms of bees, Col. 9, 8, 12: aquarum, a hunter of springs (= aquilex), id. 2, 2, 20.—Transf., an investigator, searcher:celatūm (for celatorum),
Plaut. Trin. 2, 1, 14: rerum naturalium, Ser. Samm. ap. Macr. S. 2, 12, 7; Vitr. 1, 6, 6.
См. также в других словарях:
Aquĭlex — (röm. Ant.), 1) der Niveltirer der Aquäducte; 2) unter den Kaisern Brunnen Röhrenmeister … Pierer's Universal-Lexikon
AQUILEX — Graece Ὑδροφάντης, qui aquas opertas et sub tertis latentes, inducit terris et in apertum evocat elicitque. Ars ipsa Graecis dicta Ὑδροφαντικὴ, ἀπὸ τοῦ φαίνειν ὕδωρ, ab aqua elicienda et producenda. Cuiusmodi Artifices, sub Aquario, nasci, canit… … Hofmann J. Lexicon universale
Niphargus — Niphargus … Wikipédia en Français
Nyphargus — Niphargus Niphargus … Wikipédia en Français
aquilège — ⇒AQUILÈGE, subst. masc. ANTIQ. ROMAINE, vieilli. Sourcier : • ... les fulgurateurs observaient les éclairs et les aquilèges observaient le brouillard. HUGO, Les Travailleurs de la mer, 1866, p. 132. Rem. GUÉRIN 1892 retient comme vedette le nomin … Encyclopédie Universelle
Niphargus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Subphylum: Crus … Wikipedia
Migadopinae — Migadopinae … Wikipedia Español
Migadopinae — Самка Loxomerus huttoni … Википедия
Aquilicĭum — (röm. Ant.), Opfer, um von Jupiter Regen zu erbitten, von dem Aquĭlex verrichtet … Pierer's Universal-Lexikon
Hydrophantes — (gr.), so v.w. Aquilex 2) … Pierer's Universal-Lexikon
Aquilēge — (lat. Aquilex, »Wasserspürer«), Quellenfinder, d.h. eine Person, die unterirdische Quellen und Wasserläufe zu entdecken weiß (vgl. Quelle) … Meyers Großes Konversations-Lexikon