Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

appotus

  • 1 appotus

    appōtus (adpōtus), a, um qui a bien bu.
    * * *
    appōtus (adpōtus), a, um qui a bien bu.
    * * *
        Appotus, pen. prod. ex Ad et participio Potus. Plaut. Qui a bien beu.

    Dictionarium latinogallicum > appotus

  • 2 appotus

    appōtus (ad-pōtus), a, um, angetrunken, betrunken, Plaut. Amph. 282 u. Curc. 354; vgl. Gell. 6 (7), 7. § 7.

    lateinisch-deutsches > appotus

  • 3 appotus

    appōtus (ad-pōtus), a, um, angetrunken, betrunken, Plaut. Amph. 282 u. Curc. 354; vgl. Gell. 6 (7), 7. § 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appotus

  • 4 appotus

    ap-pōtus, a, um
    подвыпивший, хмельной, пьяный Pl

    Латинско-русский словарь > appotus

  • 5 appotus

    appota, appotum ADJ
    drunk, intoxicated

    Latin-English dictionary > appotus

  • 6 appotus

    ap-pōtus ( adp-), a, um, adj. (ad intens.), drunk, intoxicated (only in the foll. exs.), Plaut. Am. 1, 1, 126; id. Curc. 2, 3, 75; id. Rud. 2, 7, 8; cf. Gell. 7, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > appotus

  • 7 adpōtus

    appōtus (adpōtus), a, um qui a bien bu.

    Dictionarium latinogallicum > adpōtus

  • 8 probe

    prŏbē, adv. [probus] [st2]1 [-] bien, convenablement, dans de bonnes conditions. [st2]2 [-] beaucoup, tout à fait, complètement. [st2]3 [-] avec bienséance, avec pudeur, dignement.    - probe! probissime (dans les dialogues), Plaut. Ter.: bien! à merveille! parfaitement!    - tui similis est probe, Ter.: il te ressemble bel et bien.
    * * *
    prŏbē, adv. [probus] [st2]1 [-] bien, convenablement, dans de bonnes conditions. [st2]2 [-] beaucoup, tout à fait, complètement. [st2]3 [-] avec bienséance, avec pudeur, dignement.    - probe! probissime (dans les dialogues), Plaut. Ter.: bien! à merveille! parfaitement!    - tui similis est probe, Ter.: il te ressemble bel et bien.
    * * *
        Probe, Aduerbium. Terent. Bien.
    \
        Pamphile. D. Quasi de_improuiso respice ad eum. P. hem pater. D. Probe. Terent. C'est bien faict ainsi.
    \
        Appotus probe. Plaut. Bien yvre.
    \
        Intellextin'? C. probe. Terent. Tresbien.
    \
        Memini probe. Cic. Il me souvient fort bien.
    \
        Percutere probe. Plaut. Frapper bien fort.
    \
        Tenere aliquid probe. Cic. Le bien scavoir.
    \
        Probissime. Terent. Tresbien.

    Dictionarium latinogallicum > probe

  • 9 Probus

    1.
    prŏbus, a, um, adj. [Sanscr. prabhus, prominent, strong, from pra (v. pro) and bhu = fio], good, proper, serviceable, excellent, superior, able; esp. in a moral point of view, upright, honest, honorable, excellent, virtuous, etc. (class.).
    A.
    Of persons:

    frugi et probum esse,

    Plaut. Most. 1, 2, 53:

    probum patrem esse oportet, qui gnatum suom esse probiorem, quam ipsus fuerit, postulat,

    id. Ps. 1, 5, 23:

    cantores probos,

    skilful, excellent, fine, id. ib. 3, 132:

    faber,

    id. Poen. 4, 2, 93:

    architectus,

    id. Mil. 3, 3, 40:

    artifex,

    Ter. Phorm. 2, 1, 29:

    lena,

    Plaut. Truc. 2, 1, 14:

    amator,

    id. ib. 20:

    ad aliquam rem,

    fit, id. Poen. 3, 3, 67. —
    2.
    In partic., well-behaved, well-conducted:

    quam cives vero rumificant probam,

    Plaut. Am. 2, 2, 46:

    proba et modesta (mulier),

    Ter. Ad. 5, 8, 7.—
    B.
    Of things abstr. and concr.:

    affer huc duas clavas, sed probas,

    Plaut. Rud. 3, 5, 20:

    argentum,

    id. Pers. 4, 3, 57:

    nummi,

    id. ib. 3, 3, 33:

    materies,

    id. Poen. 4, 2, 93:

    occasio,

    id. Cas. 5, 4, 2:

    navigium,

    Cic. Ac. 2, 31, 100:

    res,

    id. Or. 51, 170:

    ager,

    Col. Arbor. 3, 6:

    sapor,

    id. ib. 3, 7?? color, id. ib. 8, 2.—Prov.:

    proba merx facile emtorem reperit,

    the best goods sell themselves, Plaut. Poen. 1, 2, 129; cf.: probae fruges suāpte naturā enitent, Acc. ap. Cic. Tusc. 2, 5, 13.—As subst.: prŏbus, i, a good, worthy, upright man:

    poëta peccat, cum probi orationem adfingit improbo stultove sapienti,

    Cic. Or. 22, 74.— Adv., in two forms.
    A.
    Form prŏbē, rightly, well, properly, fitly, opportunely, excellently (class.):

    milites armati atque animati probe,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 18:

    aedes factae probe,

    id. Most. 1, 2, 19?? probe lepideque concinnatus, id. Men. 3, 2, 1:

    usque adhuc actum est probe,

    id. Mil. 2, 6, 107:

    probe curare aliquid,

    id. Rud. 2, 3, 50:

    satis scite et probe,

    id. Trin. 3, 3, 56:

    narras,

    Ter. And. 5, 6, 6:

    intellegere,

    id. Eun. 4, 6, 30:

    Antipater, quem tu probe meministi,

    Cic. de Or. 3, 50, 194:

    de aquaeductu probe fecisti,

    id. Att. 13, 6, 1:

    scire,

    id. Fam. 2, 12, 2:

    exercitus satis probe ornatus auxiliis,

    id. ib. 2, 10, 2:

    illud probe judicas,

    id. Att. 7, 3, 3:

    de Servio probe dicis,

    id. Brut. 41, 151; id. Off. 1, 19, 62:

    scire,

    id. Brut. 2, 12; Liv. 22, 15.—
    2.
    Transf., in gen., well, fitly, thoroughly, very, very much, greatly, finely, capitally, bravely (syn.:

    plane, omnino, sine dubio): appotus probe,

    Plaut. Am. 1, 1, 126:

    percutere aliquem,

    id. ib. 1, 1, v. 162:

    decipere,

    id. ib. 1, 1, v. 268:

    errare,

    id. ib. 3, 3, 20:

    vide, ut sit acutus culter probe,

    id. Mil. 5, 4:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    perdocta est probe,

    id. ib. 2, 3, 120. —In responses, as a token of applause, well done! good! bravo! unde agis te? Ca. Unde homo ebrius. Philo. Probe, Plaut. Most. 1, 4, 28: miles concubinam intro abiit oratum suam, ab se ut abeat. Acr Eu, probe! id. Mil. 4, 4, 9:

    probissime,

    very well, Ter. Ad. 3, 3, 65; id. Eun. 4, 7, 3.—
    B.
    Form prŏbĭter, well, fitly, capitally (ante-class.), Varr. ap. Non. 510, 29; cf. Prisc. p. 1010.
    2.
    Prŏbus, i, m., a Roman surname, Suet. Gram. 24.— Prŏbĭānus, a, um, adj., of or named from a Probus:

    purpura,

    Lampr. Alex. Sev. 40.

    Lewis & Short latin dictionary > Probus

  • 10 probus

    1.
    prŏbus, a, um, adj. [Sanscr. prabhus, prominent, strong, from pra (v. pro) and bhu = fio], good, proper, serviceable, excellent, superior, able; esp. in a moral point of view, upright, honest, honorable, excellent, virtuous, etc. (class.).
    A.
    Of persons:

    frugi et probum esse,

    Plaut. Most. 1, 2, 53:

    probum patrem esse oportet, qui gnatum suom esse probiorem, quam ipsus fuerit, postulat,

    id. Ps. 1, 5, 23:

    cantores probos,

    skilful, excellent, fine, id. ib. 3, 132:

    faber,

    id. Poen. 4, 2, 93:

    architectus,

    id. Mil. 3, 3, 40:

    artifex,

    Ter. Phorm. 2, 1, 29:

    lena,

    Plaut. Truc. 2, 1, 14:

    amator,

    id. ib. 20:

    ad aliquam rem,

    fit, id. Poen. 3, 3, 67. —
    2.
    In partic., well-behaved, well-conducted:

    quam cives vero rumificant probam,

    Plaut. Am. 2, 2, 46:

    proba et modesta (mulier),

    Ter. Ad. 5, 8, 7.—
    B.
    Of things abstr. and concr.:

    affer huc duas clavas, sed probas,

    Plaut. Rud. 3, 5, 20:

    argentum,

    id. Pers. 4, 3, 57:

    nummi,

    id. ib. 3, 3, 33:

    materies,

    id. Poen. 4, 2, 93:

    occasio,

    id. Cas. 5, 4, 2:

    navigium,

    Cic. Ac. 2, 31, 100:

    res,

    id. Or. 51, 170:

    ager,

    Col. Arbor. 3, 6:

    sapor,

    id. ib. 3, 7?? color, id. ib. 8, 2.—Prov.:

    proba merx facile emtorem reperit,

    the best goods sell themselves, Plaut. Poen. 1, 2, 129; cf.: probae fruges suāpte naturā enitent, Acc. ap. Cic. Tusc. 2, 5, 13.—As subst.: prŏbus, i, a good, worthy, upright man:

    poëta peccat, cum probi orationem adfingit improbo stultove sapienti,

    Cic. Or. 22, 74.— Adv., in two forms.
    A.
    Form prŏbē, rightly, well, properly, fitly, opportunely, excellently (class.):

    milites armati atque animati probe,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 18:

    aedes factae probe,

    id. Most. 1, 2, 19?? probe lepideque concinnatus, id. Men. 3, 2, 1:

    usque adhuc actum est probe,

    id. Mil. 2, 6, 107:

    probe curare aliquid,

    id. Rud. 2, 3, 50:

    satis scite et probe,

    id. Trin. 3, 3, 56:

    narras,

    Ter. And. 5, 6, 6:

    intellegere,

    id. Eun. 4, 6, 30:

    Antipater, quem tu probe meministi,

    Cic. de Or. 3, 50, 194:

    de aquaeductu probe fecisti,

    id. Att. 13, 6, 1:

    scire,

    id. Fam. 2, 12, 2:

    exercitus satis probe ornatus auxiliis,

    id. ib. 2, 10, 2:

    illud probe judicas,

    id. Att. 7, 3, 3:

    de Servio probe dicis,

    id. Brut. 41, 151; id. Off. 1, 19, 62:

    scire,

    id. Brut. 2, 12; Liv. 22, 15.—
    2.
    Transf., in gen., well, fitly, thoroughly, very, very much, greatly, finely, capitally, bravely (syn.:

    plane, omnino, sine dubio): appotus probe,

    Plaut. Am. 1, 1, 126:

    percutere aliquem,

    id. ib. 1, 1, v. 162:

    decipere,

    id. ib. 1, 1, v. 268:

    errare,

    id. ib. 3, 3, 20:

    vide, ut sit acutus culter probe,

    id. Mil. 5, 4:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    perdocta est probe,

    id. ib. 2, 3, 120. —In responses, as a token of applause, well done! good! bravo! unde agis te? Ca. Unde homo ebrius. Philo. Probe, Plaut. Most. 1, 4, 28: miles concubinam intro abiit oratum suam, ab se ut abeat. Acr Eu, probe! id. Mil. 4, 4, 9:

    probissime,

    very well, Ter. Ad. 3, 3, 65; id. Eun. 4, 7, 3.—
    B.
    Form prŏbĭter, well, fitly, capitally (ante-class.), Varr. ap. Non. 510, 29; cf. Prisc. p. 1010.
    2.
    Prŏbus, i, m., a Roman surname, Suet. Gram. 24.— Prŏbĭānus, a, um, adj., of or named from a Probus:

    purpura,

    Lampr. Alex. Sev. 40.

    Lewis & Short latin dictionary > probus

  • 11 utervis

    ŭter-vīs, utrăvis, utrumvis, pron. indef., which of the two you will, either one of the two, either (be it which it may) of the two:

    qui utramvis recte norit, ambas noverit,

    Ter. And. prol. 10:

    si utrumvis horum umquam tibi visus forem,

    id. Hec. 4, 1, 10:

    at minus habeo virium quam vestrum utervis,

    Cic. Sen. 10, 33:

    vel ego amare utramvis possim, si probe appotus siem,

    Plaut. Rud. 2, 7, 8:

    tange utramvis digitulo minimo modo,

    id. ib. 3, 4, 15:

    ut utrumvis salvo officio se facere posse arbitrarentur,

    Cic. Rosc. Am. 1, 4.—Prov.:

    in aurem utramvis otiose dormire,

    i. e. to be free from care, Ter. Heaut. 2, 3, 101; cf.: Ps. De istac re in oculum utrumvis conquiescito. Cal. Utrum oculum anne aurem? Ps. At hoc pervolgatumst nimis, Plaut. Ps. 1, 1, 121 (Gr. ep amphotera katheudein, sc. ta ôta, Menand. Fragm. C. G. F. 4, 189).

    Lewis & Short latin dictionary > utervis

См. также в других словарях:

  • boire — Boire, Bibere, Inbibere, Potare. Ne boire gueres, Subbibere. Il ne boit gueres, Exiguo potu indiget. Bailler à boire, Miscere mulsum, Miscere pocula. Toute maladie venant de trop boire, Crapula. Noise venuë par trop boire, Per vinum exortum… …   Thresor de la langue françoyse

  • yvre — Yvre, Temulentus, Plenus vini, Probe appotus. Tant yvres qu ils n en peuvent plus, et si endormis, Somno vinoque sepulti. Estre yvre, Madere vino, Ebrium esse …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»