-
1 appĕtītŏr
appĕtītŏr (adpĕtītŏr), ōris, m. qui désire avec passion. - appetitor boni linteaminis, Lampr. Alex. Sev. 40: amateur de linge fin. -
2 appetitor
appetītor, ōris m.(горячо) желающий, стремящийся (alicujus rei Lampr, Amm, CTh) -
3 appetitor
-
4 appetitor
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetitor
-
5 appetitor
appĕtītor ( adp-), ōris, m. [id.], one that strives or longs for something (eccl. and late Lat.):alienorum,
Vulg. 1 Pet. 4, 15;boni linteaminis,
Lampr. Alex. Sev. 40; so Amm. 25, 5; Arn. 4, p. 136. -
6 appetitor
†appetitor, oris, m., one that strives or longs for, 4:15.* -
7 appetitor
растлитель, прелюбодей (1. 6. C. Th. 9, 38).Латинско-русский словарь к источникам римского права > appetitor
-
8 appetitor
one who has a desire/liking for (something) -
9 adpĕtītŏr
appĕtītŏr (adpĕtītŏr), ōris, m. qui désire avec passion. - appetitor boni linteaminis, Lampr. Alex. Sev. 40: amateur de linge fin. -
10 adpetitor
appĕtītor ( adp-), ōris, m. [id.], one that strives or longs for something (eccl. and late Lat.):alienorum,
Vulg. 1 Pet. 4, 15;boni linteaminis,
Lampr. Alex. Sev. 40; so Amm. 25, 5; Arn. 4, p. 136. -
11 appetitrix
appetītrīx, trīcis, f. (Femin. zu appetitor), die nach etwas trachtet, Augustin. de contin. 3, 6 codd. Vatic.
-
12 dilator
-
13 linteamen
linteāmen, inis, n. (linteum), I) Leinenzeug, leinene Wäsche, lotum, Lampr. Heliog. 26, 1: boni linteaminis appetitor, et quidem puri (purem = nicht mit Purpur durchwebtem), Lampr. Alex. Sev. 40, 10. – II) ein leinenes Tuch, ein Leintuch, linteamen, quo exceptus est, Capit. Albin. 4, 6: candido linteamine cinctus, Apul. met. 11, 10: Plur., mollia linteamina et Serica pretiosissima, Hieron. epist. 108, 15: palliola et linteamina, Vulg. Isai. 3, 12; vgl. Vulg. Luc. 24, 12; Ioann. 20, 5 sqq.
-
14 appetitrix
appetītrīx, trīcis, f. (Femin. zu appetitor), die nach etwas trachtet, Augustin. de contin. 3, 6 codd. Vatic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetitrix
-
15 dilator
-
16 linteamen
linteāmen, inis, n. (linteum), I) Leinenzeug, leinene Wäsche, lotum, Lampr. Heliog. 26, 1: boni linteaminis appetitor, et quidem puri (purem = nicht mit Purpur durchwebtem), Lampr. Alex. Sev. 40, 10. – II) ein leinenes Tuch, ein Leintuch, linteamen, quo exceptus est, Capit. Albin. 4, 6: candido linteamine cinctus, Apul. met. 11, 10: Plur., mollia linteamina et Serica pretiosissima, Hieron. epist. 108, 15: palliola et linteamina, Vulg. Isai. 3, 12; vgl. Vulg. Luc. 24, 12; Ioann. 20, 5 sqq.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > linteamen
-
17 Fiscellus
1.fiscellus, i, m. dim. [fiscina].I.I. q. fiscella, q. v.—II.FISCELLUS casei mollis appetitor, ut catillones catillorum liguritores, Paul. ex Fest. p. 90, 2 (acc. to Müll. we should perh. read FISCELLO; see his note ad loc.).2.Fiscellus, i, m., a chain of mountains in the Sabine territory, in which the river Nar takes its rise, now called Monte Fiscello or Monti della Sibilla, Plin. 3, 12, 17, § 109; Varr. R. R. 2, 1, 5; Sil. 8, 519. -
18 fiscellus
1.fiscellus, i, m. dim. [fiscina].I.I. q. fiscella, q. v.—II.FISCELLUS casei mollis appetitor, ut catillones catillorum liguritores, Paul. ex Fest. p. 90, 2 (acc. to Müll. we should perh. read FISCELLO; see his note ad loc.).2.Fiscellus, i, m., a chain of mountains in the Sabine territory, in which the river Nar takes its rise, now called Monte Fiscello or Monti della Sibilla, Plin. 3, 12, 17, § 109; Varr. R. R. 2, 1, 5; Sil. 8, 519.
См. также в других словарях:
FISCELLA — exilis fiscina, e iunco contexta, apud Tibull. l. 2. Eleg. 3. v. 15. Tunc fiscella levi detexta est vimine iunci, Raraqueve per nexus est via facta sero. Item palmarum foliis; freqvenes olim Monachorum labor, vide infra ubi de illis: Graec.… … Hofmann J. Lexicon universale
LINEA — I. LINEA in Circo, apud Ovid. idem, quod apud Tertullian. Limes est, vide supra. Nempe olim in Circo spectabant in tabulatis stantes, quae furcis sustinebantur, Dion. Halic. l. 3. Primus Tarquinius καθέδρας ὑποςτέγους in circuitu Circi ponendas… … Hofmann J. Lexicon universale
SUBUCULA — interiot erat Vitorum, apud Romanos, tunica, quae proxime cutem attingebat. Olim enim tunicis saltem duabus usi in Orbe Romano homines, interiori lineâ sive Subuculâ, et exteriore, ex lana aliave materia, quae proprie Tunicae vindicavit nomen,… … Hofmann J. Lexicon universale