Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

append

  • 1 append

    append v 1. COMMS beifügen; 2. COMP anhängen (file, data); 3. GEN beifügen; setzen, versehen mit (signature)

    Englisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > append

  • 2 append

    append v 1. anhängen; befestigen; 2. hinzufügen

    English-German dictionary of Architecture and Construction > append

  • 3 append

    transitive verb

    append something to something — etwas an etwas (Akk.) anhängen; (add) etwas einer Sache (Dat.) anfügen

    * * *
    ap·pend
    [əˈpend]
    vt ( form)
    to \append sth to sth etw dat etw hinzufügen
    * * *
    [ə'pend]
    vt
    notes etc anhängen (to an +acc ) (ALSO COMPUT), hinzufügen; seal drücken (to auf +acc); signature setzen (to unter +acc)

    the seal/signature appended to this document — das Siegel, mit dem/die Unterschrift, mit der das Dokument versehen ist

    * * *
    append [əˈpend] v/t (to)
    1. befestigen, anbringen (an dat), anhängen, anheften (an akk)
    2. bei-, hinzufügen (dat, zu), anfügen (dat, an akk):
    append one’s signature to seine Unterschrift setzen unter (akk)
    * * *
    transitive verb

    append something to somethingetwas an etwas (Akk.) anhängen; (add) etwas einer Sache (Dat.) anfügen

    * * *
    v.
    anfügen v.
    anhängen v.

    English-german dictionary > append

  • 4 append

    ap·pend [əʼpend] vt
    ( form);
    to \append sth to sth etw dat etw hinzufügen

    English-German students dictionary > append

  • 5 append

    vt COMP data, information anfügen, anhängen

    Dictionary English-German Informatics > append

  • 6 append the enforcement order

    append v the enforcement order LAW mit der Vollstreckungsklausel versehen

    Englisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > append the enforcement order

  • 7 append area

    n.
    Anhangbereich m.

    English-german dictionary > append area

  • 8 message append

    English-german technical dictionary > message append

  • 9 annex

    1. transitive verb
    1) (add) angliedern (to Dat.); (append) anfügen [Bemerkungen] (to Dat.)
    2) (incorporate) annektieren [Land, Territorium]; (coll.): (take without right) sich (Dat.) unter den Nagel reißen (ugs.) [Gegenstände]
    2. noun
    (supplementary building) Anbau, der; (built-on extension) Erweiterungsbau, der; (appendix) (to document) Zusatz, der; (to treaty) Anhang, der
    * * *
    1. [ə'neks] verb
    (to take possession of (eg a country).) annektieren
    2. ['æneks] noun
    (a building added to, or used as an addition to, another building: a hotel annexe.) der Anbau
    - academic.ru/2689/annexation">annexation
    * * *
    an·nex
    [ˈæneks]
    I. vt
    to \annex a territory ein Gebiet nt annektieren, sich dat ein Gebiet einverleiben
    II. n
    <pl -es>
    an·nexe, AM an·nex
    [ˈæneks]
    n of a building Nebengebäude nt; (extended part) Anbau m; ( pej fig) Anhängsel nt
    * * *
    [ə'neks]
    1. vt
    annektieren['neks]
    2. n
    1) (to document etc) Anhang m, Nachtrag m
    2) (= building) Nebengebäude nt, Annex m; (= extension) Anbau m
    * * *
    A v/t [əˈneks; US auch ˈænˌeks]
    1. (to) beifügen (dat), anfügen, anhängen (an akk):
    as annexed WIRTSCH laut Anlage
    2. fig verbinden, -knüpfen ( beide:
    to mit)
    3. ein Gebiet annektieren, (sich) einverleiben
    4. umg
    a) (sich) etwas organisieren, sich etwas aneignen
    b) etwas mit Beschlag belegen
    B s [ˈæneks] besonders US
    1. Anhang m, Zusatz m, Nachtrag m
    2. Anlage f (in einem Brief)
    3. Anbau m, Nebengebäude n
    * * *
    1. transitive verb
    1) (add) angliedern (to Dat.); (append) anfügen [Bemerkungen] (to Dat.)
    2) (incorporate) annektieren [Land, Territorium]; (coll.): (take without right) sich (Dat.) unter den Nagel reißen (ugs.) [Gegenstände]
    2. noun
    (supplementary building) Anbau, der; (built-on extension) Erweiterungsbau, der; (appendix) (to document) Zusatz, der; (to treaty) Anhang, der
    * * *
    (architecture) n.
    Anbau -ten m. n.
    Anhang -¨e m. v.
    anfügen v.
    annektieren v.

    English-german dictionary > annex

  • 10 archisacerdos

    archisacerdōs, ōtis, m., der Oberpriester, Ven. Fort. carm. append. 34.

    lateinisch-deutsches > archisacerdos

  • 11 baculum

    baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – / Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u. 15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7.

    lateinisch-deutsches > baculum

  • 12 comparco

    com-parco (gew. comperco), parsī, (persi), parsum, ere, zusammensparen, ersparen, a) eig.: suum, Ter. Phorm. 44: cibum, Fronto laud. negleg. p. 216, 6 N.: arborum fructus in hiemem, Solin. 22, 17 (Mommsen Append. p. 235, 23): annonam comparcendo laxare, Pacat. pan. 32, 5. – b) übtr., Imperat. comperce (vgl. Paul. ex Fest. 60, 5) m. folg. Infin., erspare dir (= unterlasse), comperce amabo me attractare, Plaut. Poen. 350 G. u. L.: comperce verbis velitare, Turpil. com. 145.

    lateinisch-deutsches > comparco

  • 13 confractus

    cōnfrāctus, Abl. ū, m. (confringo) = confractio, Append. ad Prob. in Anal. gramm. ed. Eichenfeld p. 437.

    lateinisch-deutsches > confractus

  • 14 demonstro

    dē-mōnstro, āvī, ātum, āre, nachweisen, auf etw. od. jmd. hinweisen, hinzeigen, etw. od. jmd. kennzeichnen, kenntlich machen, I) mit der Hand od. mit Gesten so, daß man den Ggstd. erkennt, finden kann usw.: 1) im allg.: dem. locum digito, Nep.: figuram digito, Cic.: digito pictum Gallum in Mariano scuto Cimbrico, Cic.: spectatorem digito, Suet.: bes. digito dem. alqm, mit dem F. (auf der Straße) auf jmd. (als einen ausgezeichneten Mann) weisen, Tac. dial.: averso pollice aliquid, Quint.: aliud voce, aliud nutu, aliud manu demonstratur, Quint.: eum alci hominem, Plaut.: adversarium suum, Suet.: cui Rufinus, demonstrans me, ›vides hunc?‹ Plin. ep. – dem. thesaurum alci in hisce aedibus, Plaut.: itinera, Cic.: itinera cum cura, Liv.: viam, Plin.: u. (v. lebl. Subj.) luna ministrat iter, demonstrant astra salebras, Prob. – mit folg. (indir.) Fragesatz, ubi habitat, duc ac demonstra mihi, Plaut.: hominem commonstrarier mi istum volo, aut ubi habitet demonstrarier, Ter.: ut ante demonstrabant, quid ubique esset,... item nunc quid undique ablatum sit, ostendunt, Cic. – m. ita... ut u. Konj., histrio in cantico quodam ita (eum) demonstraverat, ut bibentem natantemque faceret, exitum scilicet Claudi Agrippinaeque significans, Suet. Ner. 39, 3. – 2) prägn., den Weg zeigend führen, leiten, si equus ille decessit (gestorben ist), qui demonstrabat quadrigam, das der Leiter des Zuges gewesen ist, Papin. dig. 31, 1, 65. § 1.

    II) mit Zeichen od. Worten nachweisen, bezeichnen, so daß man es verstehen, sich darnach richten kann, A) im allg., jmd. od. etw. nachweisen, zeigen, deutlich angeben, auf jmd. od. etw. hinweisen, von jmd. od. etw. den Nachweis liefern, etw. bemerklich machen, vorstellen, deutlich zu verstehen geben, zu erkennen geben, sich dahin äußern, α) m. Acc.: dem. rem, Cic.: rem omnem alci ordine, Plaut.: earum navium modum formamque, Caes.: istius cupiditatem minasque, Cic.: demonstravi (habe vorgestellt) haec Caecilio simulque et illud ostendi (habe erklärt) me ei satisfacturum esse, si etc., Cic.: ad haec verba rei demonstrandae causā descendimus, Sen.: magnum periculum summae rei publicae demonstrabat, nisi ad superiorem consuetudinem tum, cum Favonius flaret, revertisses, Cic.: v. lebl. Subjj., lupinus horas agricolis demonstrat, Plin.: quod proximus demonstrabit liber, Quint.: tristem mortis demonstret littera causam, Tibull. – oft in relat. Zwischensätzen, ad ea castra, quae supra demonstravimus, contendit, Caes.: huius Hercyniae silvae, quae supra demonstrata est, latitudo novem dierum iter expedito patet, Caes.: Gallum ab eodem Verticone, quem supra demonstravimus, repetit, Caes.: in Relativsätzen, et illa per sonos accĭdunt, quae demonstrari scripto non possunt, vitia oris et linguae, Quint.: in der Attraktion, circiter sescentae eius generis, cuius (näml. generis naves) supra demonstravimus, naves, Caes.: cum essent in quibus demonstravi angustiis (= in iis, quas demonstravi, angustiis), Caes. – β) m. dopp. Acc.: debebit vitam eius quam honestissimam demonstrare, Cic. de inv. 2, 35: quam virtutem quartam elocutionis Cicero demonstrat, Quint. 11, 1, 1. – γ) m. Acc. u. Infin., conlatio est, cum accusator id, quod adversarium fecisse criminatur, alii nemini nisi reo bono fuisse demonstrat, Cornif. rhet.: mihi diligentissime M. Octavius demonstravit me a te plurimi fieri, Cic.: mihi Fabius demonstravit te id cogitare facere, Cic.: his demonstrare voluit auctor versibus obsistere homines legibus, meritis capi, Phaedr. – v. lebl. Subjj., huius statuae omnibus locis hoc demonstrare videntur, propemodum non minus multas statuas istum posuisse Syracusis quam abstulisse, Cic. – im Passiv persönl. m. Nom. u. Infin., alterā parte imbecillitas, inopia fuisse demonstrabitur, Cornif. rhet. 2, 7: si eo ipso in genere, quo arguatur, integer ante fuisse demonstrabitur, Cic. de inv. 1, 36: qui (Polyzelus) Rhodiis auxilio fuisse demonstratur, Hyg. astr. 2, 14; u. so Hyg. astr. 2, 21. Phaedr. fab. I. append. 5, 16. – im Passiv unpers. m. folg. Acc. u. Infin., adventu L. Vibullii Rufi, quem a Pompeio missum in Hispaniam demonstratum est, Caes. b. c. 1, 38, 1; u. so Caes. b. G. 2, 9, 3 u. b. c. 2, 28, 1 u.a. – δ) m. folg. indir. Fragesatz: quae quoniam in superioribus libris, quoiusmodi (= cuiusmodi) essent, exemplis satis demonstravi, hic commonendum esse modo putavi, Varro LL.: quanta praedae faciendae facultas daretur, si Romanos castris expulissent, demonstraverunt, Caes.: tamen vobis alio loco, ut se habeat res, demonstrabitur, Cic.: non consul etiam ubi quisque remanere, quo transgredi debeat, non tantum sollemnibus verbis, sed manu gestuque demonstrat? gibt den Platz an, wo usw., Plin. ep.: v. lebl. Subjj., laus ac vituperatio quale sit quidque demonstrat, Quint. – ε) absol., oft in den parenthet. Zwischensätzen ut supra od. ante demonstravimus od. ita uti supra demonstravimus, Caes.: ut coniecturā (mutmaßlich) demonstrat, Tac.: u. im Passiv unpers., naves XV III, de quibus supra demonstratum est, Caes.: u. in den parenthet. Zwischensätzen, ut supra demonstratum est, Caes.: u. bl. ut demonstratum est, Caes. – B) insbes.: 1) als jurist. t. t.: a) einen Ggstd. deutlich od. näher angeben, -bestimmen, bes. bei Einweisung jmds. in den Besitz, bei Einspruch gegen einen Bau usw., fines, Cic. Tull. 17 u. ICt.: terminos, ICt.: latitudo actus itinerisque ea est, quae demonstrata est, ICt. – m. folg. indir. Fragesatz, qui nuntiat, necesse habet demonstrare, in quo loco opus novum nuntiet, muß den Platz näher bezeichnen, wo er Einspruch wegen des Neubaues tut, ICt. – b) insbes., eine Sache od. Person durch Beschreibung od. Kennzeichen näher angeben, näher beschreiben (im Ggstz. zu der bloßen Bezeichnung mit Namen), nihil referre, proprio nomine res appelletur, an digito ostendatur, an vocabulis quibusdam demonstretur, ICt.: si quis nomen heredis quidem non dixerit, sed indubitabili signo (Kennzeichen) eum demonstraverit, valet institutio, ICt. – 2) als gramm. t. t., a) durch ein Wort bezeichnen = benennen, has singulas rufi varietates Latina oratio singulis propriisque vocabulis non demonstrat, omnia ista significat (deutet nur an) unā ruboris appellatione, Gell. – m. dopp. Acc., quos ego appello abpatruos, illi (abpatrui) me demonstrant abnepotem, bezeichnen mich als U., nennen mich U., ICt. – b) der Bedeutung nach bezeichnen = bedeuten, verba usitata ac proprie demonstrantia ea, quae significari ac declarari volemus, Cic. de or. 3, 49: vocabula rufum colorem demonstrantia, Gell. 2, 26, 8: verbum erit interdum etiam praeteritum nec solum futurum tempus demonstrat, Pompon. dig. 50, 16, 123 in. – / Parag. Infin. demonstrarier, Ter. Phorm. 306.

    lateinisch-deutsches > demonstro

  • 15 dictus

    dictus, Dat. uī, m. (dico), die Rede, referre carmen carmini, dictum dictui, Aur. Vict. epit. 14, 7. – / Abl. dictu, Prob. append. 193, 5 K.

    lateinisch-deutsches > dictus

  • 16 exsinuo

    ex-sinuo, āvī, ātum, āre, ausbauschen, entfalten, ausbreiten, vertice collectos amictus, Auson. Append. II (de rosis) v. 29. p. 245, 1 Schenkl: seriem laterum iugiter, Prud. perist. 11, 222: velum in contos suos, Paul. Nol. ep. 49 (36), 3. Vgl. Lachmann Prop. 4, 14, 3. p. 296.

    lateinisch-deutsches > exsinuo

  • 17 fracte

    frāctē, Adv. (fractus), weibisch, loqui, Phaedr. append. 8, 2 M.

    lateinisch-deutsches > fracte

  • 18 fractus [2]

    2. frāctus, Abl. ū, m. (frango), das Brechen, Probi append. 192, 11 K.

    lateinisch-deutsches > fractus [2]

  • 19 fulgidus

    fulgidus, a, um (fulgeo), blitzend, schimmernd, Lucr. 3, 363. Q. Cic. poët. in Anthol. Lat. 642, 15 (66, 15). Claud. in Ruf. 2, 351. Lampr. Alex. Sev. 13, 5: Compar., Augustin. serm. 384, 1: fulgidior radio, Ven. Fort. carm. 8, 7, 352 Migne (= carm. append. I. p. 380. v. 352 Leo).

    lateinisch-deutsches > fulgidus

  • 20 iugulum

    iugulum, ī, n. u. zuw. iugulus, ī, m. (iungo), I) das Schlüsselbein am Halse, das Schulter u. Brust miteinander verbindet, Cels. 8, 1. p. 326, 32 D.; 8, 8, 1 u.a. – II) gew. die Höhlung über dem Schlüsselbein an der Kehle u. die Kehle selbst, iugula concava, Cic.: iugulum dare (alci), Cic., od. porrigere, Hor., hinreichen, hinhalten (um sich erstechen zu lassen): so auch praebendus est iugulus, Ps. Quint. decl.: iugulum resolvere, durchbohren, Ov.: per iugulum sinistrum capulo tenus gladium totum alci demergere, Apul.: iugulum petere, nach der Kehle zielen, halten = jmd. erstechen wollen, Cic.; u. bildl. = die Hauptsache angreifen (ihr gleichs. das Messer an die Kehle setzen), Quint.: so auch iugulum causae, Hauptpunkt, Hauptargument, Plin. ep. – / Form iugulus, Acc. tr. 603 R.2 Sen. de ira 1, 2, 2. Flor. 3, 10, 13. Ps. Quint. decl. 9, 21. Arnob. 1, 59. Lucan. 2, 317 u.a. Stat. Theb. 12, 680. Iuven. 4, 110. Prob. append. 197, 22.

    lateinisch-deutsches > iugulum

См. также в других словарях:

  • append — ap‧pend [əˈpend] verb [transitive] to attach or add something to a piece of writing: • I have appended a letter which you sent to us last year. append something to something • The director has the right to append comments to the final report. * * …   Financial and business terms

  • Append — Ap*pend ([a^]p*p[e^]nd ), v. t. [imp. & p. p. {Appended}; p. pr. & vb. n. {Appending}.] [L. appendere or F. appendre: cf. OE. appenden, apenden, to belong, OF. apendre, F. appendre, fr. L. append[=e]re, v. i., to hang to, append[e^]re, v. t., to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • append — I verb add, addere, adiungere, affix, annex, attach, augment, conjoin, connect, extend, fasten include, insert, join, subjoin, supplement II index affix, annex (add) …   Law dictionary

  • append — (v.) late 14c., to belong to as a possession or right, from O.Fr. apendre (13c.) belong, be dependent (on); attach (oneself) to; hang, hang up, and directly from L. appendere to cause to hang (from something), weigh, from ad to (see AD (Cf. ad )) …   Etymology dictionary

  • append — *add, subjoin, annex, superadd Analogous words: affix, attach, *fasten Contrasted words: *detach, disengage: curtail (see SHORTEN) …   New Dictionary of Synonyms

  • append — [v] add, join adjoin, affix, annex, attach, conjoin, fasten, fix, hang, subjoin, supplement, tack on*, tag on*; concepts 85,113,160 Ant. disjoin, subtract, take away …   New thesaurus

  • append — ► VERB ▪ add to the end of a document or piece of writing. ORIGIN Latin appendere hang on …   English terms dictionary

  • append — [ə pend′] vt. [ME appenden < OFr apendre < L appendere < ad , to + pendere, hang: see SPIN] to attach or affix; add as a supplement or appendix …   English World dictionary

  • Append — In computer programming, append is the name of a procedure for concatenating (linked) lists or arrays in some high level programming languages.LispAppend originates in the Lisp programming language. The append procedure takes two or more (linked) …   Wikipedia

  • append — v. (D; tr.) to append to (to append a translation to a document) * * * [ə pend] (D; tr.) to append to (to append a translation to a document) …   Combinatory dictionary

  • append — 01. The secretary [appended] a note at the end of the memo, asking people to verify reception. 02. Many people [append] a little quotation or joke to their e mail signature. 03. The director s name is [appended] to all official documents. 04.… …   Grammatical examples in English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»