-
1 anxietas
anxĭĕtas, ātis, f. [anxius].I.The quality or state of anxius, anxiety (as a per manent condition, while angor, anguish, is only momentary; cf.II.Hab. Syn. 108, and v. angor),
Cic. Tusc. 4, 12, 27:perpetua anxie tas,
Juv. 13, 211.—But sometimes = angor, temporary anguish, fear, trouble, etc.:animi,
Ov. P. 1, 4, 8; Curt. 4, 13:divortii anxietate mortuus,
Plin. 7, 53, 54, § 186.—Anxious care, carefulness in regard to a thing (only post-Aug.): quaerendi, judicandi, comparandi anxietas, Quint. prooem. 8 fin.:anxietas et quasi morositas disputationis,
Gell. 1, 3, 12; cf. anxius, B. -
2 ānxietās
ānxietās ātis, f [anxius], anxiety, solicitude: animi, O.: perpetua, Iu.* * *anxiety, worry, solicitude; carefulness, extreme care -
3 anxietas tibiarum
f.anxietas tibiarum, anxietas tibialis, Ekbom syndrome, restless legs syndrome. -
4 anxietas presenil
f.anxietas presenilis. -
5 قلق ظنبوبي
anxietas tibiarum -
6 قلق كهلي
anxietas presenilis -
7 angor
angor, ōris, m. [ango], = angina.I.A compression of the neck, a strangling:II.occupat fauces earum angor,
the quinsy, Plin. 8, 27, 41, § 100:aestu et angore vexata, i.e. aestu angorem ac prope suffocationem efficiente,
Liv. 5, 48.—Far oftener,Trop., anguish, torment, trouble, vexation (as a momentary feeling; while anxietas denotes a permanent state): est aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore; neque enim omnes anxii, qui anguntur aliquando;nec qui anxii, semper anguntur, etc.,
Cic. Tusc. 4, 12, 27:angor est aegritudo premens,
id. ib. 4, 8, 18; Lucr. 3, 853:anxius angor,
id. 3, 993; so id. 6, 1158:animus omni liber curā et angore,
Cic. Fin. 1, 15, 49:angor pro amico saepe capiendus,
id. Am. 13, 48; Tac. A. 2, 42:angor animi,
Suet. Tib. 7; so id. ib. 49 al.—In plur.:confici angoribus,
Cic. Phil. 2, 15; id. Off. 2, 1, 2. -
8 anxius
anxĭus, a, um, adj. [v. ango], distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind).I.Lit.:(α).neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur,
Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.:anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae,
Cic. Tusc. 4, 15, 34:anxio animo aut sollicito esse,
id. Fin. 2, 17, 55:spiritus anxius,
Vulg. Bar. 3, 1:senes morosi et anxii,
Cic. Sen. 18, 65:Oratio pauperis, cum anxius fuerit,
Vulg. Psa. 101, 1:anxius curis,
Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17:anxius angor,
Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis:animi anxius,
Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether:anxius mentis,
Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put,In abl.:(β).gloriā ejus,
Liv. 25, 40:omine adverso,
Suet. Vit. 8:venturis,
Luc. 7, 20.—In gen. (diff. from [p. 135] the preced. gen. animi and mentis):(γ).inopiae,
Liv. 21, 48:furti (i. e. ne furtum fiat),
Ov. M. 1, 623:vitae,
id. H. 20, 198:securitatis,
Plin. 15, 18, 20, § 74:potentiae,
Tac. A. 4, 12:sui,
id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.—With de:(δ).de famā ingenii,
Quint. 11, 1, 50:de successore,
Suet. Calig. 19:de instantibus curis,
Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.—With ad:(ε).ad eventum alicujus rei,
Luc. 8, 592.—With in and abl.:(ζ).noli anxius esse in divitiis,
Vulg. Eccli. 5, 10.—With ne and an:II.anxius, ne bellum oriatur,
Sall. J. 6, 6:anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret,
Tac. A. 14, 13.—Transf.A.In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome:B.curae,
Liv. 1, 56 (cf.:anxius curis,
Ov. M. 9, 275):timor,
Verg. A. 9, 89:accessu propter aculeos anxio,
Plin. 12, 8, 18, § 33.—Prepared with anxious care:elegantia orationis neque morosa neque anxia,
Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.):aliquid ferre,
Sall. J. 82, 3:auguria quaerere,
Plin. 11, 52, 114, § 273:certare,
Suet. Ner. 23:aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui,
Gell. 20, 1:anxie doctus,
Macr. S. 5, 18; 7, 7.— Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai;and formed by magis: magis anxie,
Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin. -
9 iracundia
īrācundĭa, ae, f. [iracundus], a proneness to anger, hastiness of temper, irascibility; violence of anger, wrath, rage, passion (class.):ex quo in aliis anxietas, unde anxii, in aliis iracundia dicitur, quae ab ira differt: estque aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore,
Cic. Tusc. 4, 12, 27:quo distet (ira) ab iracundia apparet, Sen. de Ira, 1, 4, 1: prae iracundiā vix sum apud me,
Ter. Heaut. 5, 1, 47:iracundiam reprimere,
id. Ad. 5, 8, 3; cf.omittere,
id. ib. 4, 7, 37:remittere,
Cic. Phil. 8, 6, 19:suam rei publicae dimittere,
to sacrifice to the good of the state, Caes. B. C. 1, 8:esse summā iracundiā,
id. ib. 3, 16:iracundiā ardere,
Ter. Ad. 3, 2, 12:iracundiā efferri,
Cic. de Or. 2, 75, 305:iracundiā exardescere ac stomacho,
id. Verr. 2, 2, 20, § 48:inflammari,
id. Tusc. 4, 22, 50:iracundiam irritare, aut mitigare,
Curt. 10, 5, 34:satiare,
Petr. 97: opportunus ad iracundiam, Sen. de Ira, 2, 19, 1.— Plur.:iracundias domitas habere,
App. Dogm. Plat. 2, p. 14, 40:resistere implacabilibus iracundiis,
Amm. 29, 2, 18. -
10 angor
angor ōris, m [ANG-], a strangling, suffocation: gens aestu et angore vexata (i. e. by dust and ashes), L. — Fig., anguish, torment, trouble: ut differt anxietas ab angore: pro amico capiendus: confici angoribus, by melancholy.* * *suffocation, choking, strangulation; mental distress, anxiety, anguish, vexation -
11 قلق
1) anxietas 2) anxiety 3) anxious -
12 ango
ango, xi, ctum, and anxum, 3, v. a. ( perf. and sup. rest only on the assertion in Prisc. p. 895 P.; Diom. p. 366 P.; part. anctus, Paul. ex Fest. p. 24 Müll.; acc. to Prisc. l. c., the sup. is sometimes anxum; cf. Struve, 214) [the root of this word is widely diffused: ankos, a bend, hollow; whence, valley, ravine; from the notion of closeness, come anchô = to press tight, to strangle, throttle; ango; Germ. hangen, hängen; Engl. hang; angustus, anxius, anxietas; old Germ. Angust; Germ. Angst = Engl. anguish; from the notion of being bent, come ancus anculus, a crouching slave, ancora = Gr. ankura; angulus = Germ. Angel, Engl. angle; old Germ. Angul, a hook; Gael. ingle = nook for the fire, fireplace; ancale = ankalê, Engl. ankle; ancon, and the pr. names Ancon and Ancona; uncus, curved, crooked; ungula, claw; unguis, claw, nail; cf. Sanscr. ahus, close; ahas, anguish; ankāmi, to bend; ankas, the lap (sinus), a hook; for the other Greek words belonging to this group, v. L. and S. s. vv. ankos and anchô].I.Lit., to bind, draw, or press together; of the throat, to throttle, strangle (so anchô; in this signif. antiquated; hence, in class. perh. only in the poets; in prose, instead of it, suffocare; cf. Diom. p. 361 P.):II.angit inhaerens Elisos oculos et siccum sanguine guttur,
Verg. A. 8, 260; so id. G. 3, 497:cum colla minantia monstri Angeret,
Stat. Th. 4, 828; 6, 270; Sil. 13, 584.—Hence, of plants, to choke, Col. 4, 2, 2; 6, 27, 7 al.—Metaph.A. B.Most freq. of the mind, to distress, torment, torture, vex, trouble; and angi, to feel distressed, to suffer torment, etc.:illum incommodis dictis angam,
Plaut. Cas. 2, 1, 11: cura angit hominem, * Ter. Phorm. 1, 3, 8; * Lucr. 4, 1134:cruciatu timoris angi?
Cic. Off. 2, 7, 25:multa sunt, quae me sollicitant anguntque,
id. Att. 1, 18:angebar singularum horarum exspectatio ne,
id. ib. 9, 1 et saep.; Liv. 2, 7; 21, 1 al.:ne munere te parvo beet aut incommodus angat (cruciet, cum non vult dare quod poscis, Cruqu.),
Hor. Ep. 1, 18, 75:ad humum maerore gravi deducit et angit,
id. A. P. 110:poëta, meum qui pectus inaniter angit,
puts in torturing suspense, id. Ep. 2, 1, 211 al.:Pompeius... curis animum mordacibus angit,
Luc. 2, 680 sq.:Ea res animum illius anxit,
Gell. 1, 3:(aemula eam) vehementer angebat,
Vulg. 1 Reg. 1, 6.—With de (in respect to):de Statio manumisso et non nullis aliis rebus angor,
Cic. Att. 2, 18 fin.:de quo angor et crucior,
id. ib. 7, 22.—Sometimes with gen. (on this const. cf. Roby, II. §1321): absurde facis, qui angas te animi,
Plaut. Ep. 3, 1, 6:(Sthenius) angebatur animi necessario, quod etc.,
Cic. Verr. 2, 34, 84. But Cic. also uses the abl.:angor animo,
Brut. 2, 7: audio te animo angi, Fam. 16, 142; and acc. to some edd. Tusc. 1, 40, 96 Seyff. (v. further on this gen. s. v. animus). -
13 anxitudo
anxĭtūdo, ĭnis, f. (mostly ante-class.), and anxĭĕtūdo, ĭnis, f. (post-class. for the class. anxietas) [id.], anxiety, trouble, anguish: animi, Pac. ap. Non. p. 72, 33; Att. ib. 28; 29.—Once also in Cic.:anxitudo prona ad luctum, Rep. 2, 41: macerabatur anxietudine,
Aug. Conf, 9, 3:anxietudinis poena,
Paul. Nol. Ep. 14. -
14 dolor
dŏlor, ōris, m. [doleo], pain, smart, ache (freq. and class.; for syn. cf.: aegrimonia, maeror, maestitia, luctus, plangor, tristitia, angor, anxietas, cura, sollicitudo).I.Corporeal:II.dolor est motus asper in corpore, alienus a sensibus,
Cic. Tusc. 2, 15: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:corporis,
Lucr. 4, 1075:capitis,
id. 6, 785:dentium, oculorum,
id. 6, 660:pedum,
Cic. Brut. 34, 130:articulorum,
id. Att. 1, 5 fin.:laterum,
Hor. S. 1, 9, 32 et saep.—Of the pangs of childbirth, Plaut. Truc. 4, 3, 33; id. Cist. 1, 2, 22:utero exorti dolores,
id. Am. 5, 1, 40; cf. id. ib. 48; 3, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 33 (with labor); Ter. And. 1, 5, 33 (with laborare); id. Ad. 3, 1, 2 al.—Comic., of the gripings in the stomach of a hungry person, Plaut. Stich. 1, 3, 11.—Mental, as a general designation of every painful, oppressive feeling, pain, distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin, etc. (syn. luctus):2.dolor (est) aegritudo crucians,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:si cadit in sapientem animi dolor,
id. Lael. 13, 48:quanta est cura in animo, quantum corde capio dolorem,
Plaut. Truc. 2, 5, 5;so with cura,
Cic. Fam. 4, 6, 2:in labore atque in dolore,
Plaut. Ps. 2, 3, 20:majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,
Cic. Rep. 1, 4; cf.opp. laetatio,
Caes. B. G. 5, 52 fin.:te dolorem, quem acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre moderate,
Cic. Lael. 2, 8; cf. id. de Or. 2, 48 fin.; and:magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem,
Caes. B. G. 5, 29, 3; cf. also id. ib. 7, 38, 3:magnum et acerbum dolorem commovere,
Cic. Verr. 2, 4, 21 fin.:dolore angi,
id. Fam. 4, 3; cf. id. Phil. 8, 6, 18. —Esp., indignation, wrath, animosity, anger, resentment:3.sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori meo, non iracundiae serviam,
Cic. Prov. Cons. 1, 2; cf. id. ib. 18, 44:et rei publicae injuriam et suum dolorem condonare,
Caes. B. G. 1, 20, 5:qui accipit injuriam, et meminit et prae se fert dolorem suum,
Cic. Off. 2, 22 fin.:magno dolore affici,
Caes. B. G. 1, 2, 4; cf. id. ib. 5, 4 fin.; id. B. C. 2, 33, 1; cf.also: in eas (naves) indiligentiae suae ac doloris iracundia erupit,
id. ib. 3, 8, 3:quis indomitas tantus dolor excitat iras?
Verg. A. 2, 594; Hor. Ep. 1, 2, 60; id. Epod. 15, 15:amator agit ubi secum, Accedam? an potius mediter finire dolores,
the torments of love, id. S. 2, 3, 263; cf. Ov. A. A. 2, 519; Prop. 1, 13, 9; 3, 20, 27 (4, 20, 17 M.) et saep.:Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,
Caes. B. C. 1, 4, 2; so,repulsae,
Ov. M. 3, 395:injuriae,
Liv. 1, 40:ignominiae,
Suet. Vesp, 8:conjugis amissae,
Ov. M. 7, 688 et saep.:justus mihi dolor etiam adversus deos esset, quod, etc.,
Tac. A. 2, 71.—Prov.:dolorem longa consumit dies,
Sen. ad Marc. 8; cf.:dolor decrescit, ubi quo crescat non habet,
Pub. Syr. 129 (Rib.).—Terror, Amm. 14, 2, 15.—B.Meton.1.A grief, i. e. an object or cause of grief:2.illa (potest) etiam duris mentibus esse dolor,
Prop. 1, 14, 18; Ov. P. 3, 3, 73.—In rhet. lang. for the Gr. pathos, passionate, warm expression; pathos, Cic. de Or. 3, 25; id. Brut. 24, 93; id. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 17 fin.; Quint. 6, 2, 36. -
15 solicitudo
sollĭcĭtūdo ( sōlic-), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;(β).syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,
Plaut. Mil. 3, 1, 77:istaec mihi res sollicitudini'st,
Ter. Phorm. 4, 1, 22:aliquem afficere curā et sollicitudine,
id. ib. 2, 4, 1:vita vacua metu, curā, sollicitudine,
Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:sollicitudo animi,
id. Clu. 18, 51:sollicitudinem falsam mittere,
Ter. Heaut. 1, 2, 3:sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,
Cic. Att. 5, 21, 3:ne tu me sollicitudine magnā liberaris,
id. ib. 6, 1, 11:duplex nos afficit sollicitudo,
id. Brut. 97, 332:tibi sollicitudinem adferre,
id. Fam. 9, 17, 3:sollicitudinem sustineo,
id. ib. 10, 4, 4:quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?
id. Leg. 1, 14, 40:sollicitudine provinciae urgebamur,
id. Att. 6, 5, 3:te torquerier omni Sollicitudine districtum,
Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:II.gemmarum,
i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):cursūs vehicularis,
Dig. 50, 4, 18:sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,
Amm. 14, 8, 13. -
16 sollicitudo
sollĭcĭtūdo ( sōlic-), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;(β).syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,
Plaut. Mil. 3, 1, 77:istaec mihi res sollicitudini'st,
Ter. Phorm. 4, 1, 22:aliquem afficere curā et sollicitudine,
id. ib. 2, 4, 1:vita vacua metu, curā, sollicitudine,
Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:sollicitudo animi,
id. Clu. 18, 51:sollicitudinem falsam mittere,
Ter. Heaut. 1, 2, 3:sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,
Cic. Att. 5, 21, 3:ne tu me sollicitudine magnā liberaris,
id. ib. 6, 1, 11:duplex nos afficit sollicitudo,
id. Brut. 97, 332:tibi sollicitudinem adferre,
id. Fam. 9, 17, 3:sollicitudinem sustineo,
id. ib. 10, 4, 4:quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?
id. Leg. 1, 14, 40:sollicitudine provinciae urgebamur,
id. Att. 6, 5, 3:te torquerier omni Sollicitudine districtum,
Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:II.gemmarum,
i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):cursūs vehicularis,
Dig. 50, 4, 18:sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,
Amm. 14, 8, 13. -
17 stilus
stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].I.In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):II.ligneus,
Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—In partic.A.A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):B.effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,
Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,
Cic. Brut. 24, 93:orationes paene Attico stilo scriptae,
with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,(comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,
Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,
Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:et mihi vertenti stilum in Gallias,
i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:stilis me totum usque ulmeis conscribito,
i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—Transf.1.= scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:2.stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,
Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:multus stilus et assidua lectio,
id. 10, 7, 4:stilus exercitatus,
i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:tardior stilus cogitationem moratur,
Quint. 1, 1, 28:neglegens,
id. 2, 4, 13:multus,
id. 10, 1, 1:tardus,
id. 10, 3, 5:rudis et confusus,
id. 1, 1, 28:fidelis,
id. 10, 7, 7:stilo incumbere,
Plin. Ep. 7, 29, 9:aliquid stilo prosequi,
id. ib. 1, 8, 8;2, 3, 3: signare stilo,
Vell. 1, 16, 1:non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,
in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:oratione et scripturā,
id. Phorm. prol. 5); cf.:unus sonus est totius orationis et idem stilus,
the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:artifex stilus,
an artistic style, id. ib. 25, 96:familiares opes velut supremo distribuens stilo,
i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;* 3.in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,
Plin. Ep. 1, 8, 5:pugnax et quasi bellatorins,
id. ib. 7, 9, 7:laetior,
id. ib. 3, 18, 10; cf.:diligentis stili anxietas,
Tac. Or. 39:(Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,
Suet. Aug. 85:affectatione obscurabat stilum,
id. Tib. 70:stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,
Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
См. также в других словарях:
anxietas — Estado de ansiedad, nerviosismo o intranquilidad que se suele acompañar de sensación de opresión en el epigastrio. Son tipos de anxietas la anxietas presenil y el síndrome de las piernas inquietas. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y… … Diccionario médico
Anxiĕtas pulmonālis — Anxiĕtas pulmonālis, s. Angst … Meyers Großes Konversations-Lexikon
anxietas presenil — Estado de extrema ansiedad que se asocia con el climaterio. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 … Diccionario médico
anxietas tibiarum — Véase síndrome de las piernas inquietas. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 … Diccionario médico
Anxietas tibiarum — Klassifikation nach ICD 10 G25.81 Syndrom der unruhigen Beine [Restless Legs Syndrom] … Deutsch Wikipedia
Anxietas — An|xi̱e|tas [zu lat. anxius = ängstlich] w; , ...ie|ta̱tes: Angst, Angstgefühl; nervöse Unruhe. An|xi̱e|tas tibia̱|rum: „Unruhe der Extremitäten“, in den Extremitäten (bes. den Beinen) in Ruhelage auftretende ↑Parästhesien mit Bewegungsdrang … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
anxietas praecordialis — см. Предсердечная тоска … Большой медицинский словарь
anxiété — [ ɑ̃ksjete ] n. f. • XIIe, repris 1531; lat. anxietas ♦ Méd. État de trouble psychique causé par le sentiment de l imminence d un événement fâcheux ou dangereux, s accompagnant souvent de phénomènes physiques. ⇒ angoisse, appréhension. Crise… … Encyclopédie Universelle
anxietate — ANXIETÁTE s.f. Stare de nelinişte, de aşteptare încordată, însoţită de palpitaţii, jenă în respiraţie etc., întâlnită în unele boli de nervi. [pr.: xi e ] – Din fr. anxiété, lat. anxietas, atis. Trimis de ana zecheru, 13.06.2007. Sursa: DEX 98 … … Dicționar Român
RL-Syndrom — Klassifikation nach ICD 10 G25.81 Syndrom der unruhigen Beine [Restless Legs Syndrom] … Deutsch Wikipedia
Rast-Loser Schlaf — Klassifikation nach ICD 10 G25.81 Syndrom der unruhigen Beine [Restless Legs Syndrom] … Deutsch Wikipedia