Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

anxĭĕtas

  • 1 anxietas

    anxĭĕtas, ātis, f. [anxius].
    I.
    The quality or state of anxius, anxiety (as a per manent condition, while angor, anguish, is only momentary; cf.

    Hab. Syn. 108, and v. angor),

    Cic. Tusc. 4, 12, 27:

    perpetua anxie tas,

    Juv. 13, 211.—But sometimes = angor, temporary anguish, fear, trouble, etc.:

    animi,

    Ov. P. 1, 4, 8; Curt. 4, 13:

    divortii anxietate mortuus,

    Plin. 7, 53, 54, § 186.—
    II.
    Anxious care, carefulness in regard to a thing (only post-Aug.): quaerendi, judicandi, comparandi anxietas, Quint. prooem. 8 fin.:

    anxietas et quasi morositas disputationis,

    Gell. 1, 3, 12; cf. anxius, B.

    Lewis & Short latin dictionary > anxietas

  • 2 ānxietās

        ānxietās ātis, f    [anxius], anxiety, solicitude: animi, O.: perpetua, Iu.
    * * *
    anxiety, worry, solicitude; carefulness, extreme care

    Latin-English dictionary > ānxietās

  • 3 anxietas tibiarum

    f.
    anxietas tibiarum, anxietas tibialis, Ekbom syndrome, restless legs syndrome.

    Spanish-English dictionary > anxietas tibiarum

  • 4 anxietas presenil

    f.
    anxietas presenilis.

    Spanish-English dictionary > anxietas presenil

  • 5 قلق ظنبوبي

    anxietas tibiarum

    Arabic-English Medical Dictionary > قلق ظنبوبي

  • 6 قلق كهلي

    anxietas presenilis

    Arabic-English Medical Dictionary > قلق كهلي

  • 7 angor

    angor, ōris, m. [ango], = angina.
    I.
    A compression of the neck, a strangling:

    occupat fauces earum angor,

    the quinsy, Plin. 8, 27, 41, § 100:

    aestu et angore vexata, i.e. aestu angorem ac prope suffocationem efficiente,

    Liv. 5, 48.—Far oftener,
    II.
    Trop., anguish, torment, trouble, vexation (as a momentary feeling; while anxietas denotes a permanent state): est aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore; neque enim omnes anxii, qui anguntur aliquando;

    nec qui anxii, semper anguntur, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 12, 27:

    angor est aegritudo premens,

    id. ib. 4, 8, 18; Lucr. 3, 853:

    anxius angor,

    id. 3, 993; so id. 6, 1158:

    animus omni liber curā et angore,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    angor pro amico saepe capiendus,

    id. Am. 13, 48; Tac. A. 2, 42:

    angor animi,

    Suet. Tib. 7; so id. ib. 49 al.—In plur.:

    confici angoribus,

    Cic. Phil. 2, 15; id. Off. 2, 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > angor

  • 8 anxius

    anxĭus, a, um, adj. [v. ango], distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind).
    I.
    Lit.:

    neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur,

    Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.:

    anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34:

    anxio animo aut sollicito esse,

    id. Fin. 2, 17, 55:

    spiritus anxius,

    Vulg. Bar. 3, 1:

    senes morosi et anxii,

    Cic. Sen. 18, 65:

    Oratio pauperis, cum anxius fuerit,

    Vulg. Psa. 101, 1:

    anxius curis,

    Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17:

    anxius angor,

    Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis:

    animi anxius,

    Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether:

    anxius mentis,

    Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put,
    (α).
    In abl.:

    gloriā ejus,

    Liv. 25, 40:

    omine adverso,

    Suet. Vit. 8:

    venturis,

    Luc. 7, 20.—
    (β).
    In gen. (diff. from [p. 135] the preced. gen. animi and mentis):

    inopiae,

    Liv. 21, 48:

    furti (i. e. ne furtum fiat),

    Ov. M. 1, 623:

    vitae,

    id. H. 20, 198:

    securitatis,

    Plin. 15, 18, 20, § 74:

    potentiae,

    Tac. A. 4, 12:

    sui,

    id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.—
    (γ).
    With de:

    de famā ingenii,

    Quint. 11, 1, 50:

    de successore,

    Suet. Calig. 19:

    de instantibus curis,

    Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.—
    (δ).
    With ad:

    ad eventum alicujus rei,

    Luc. 8, 592.—
    (ε).
    With in and abl.:

    noli anxius esse in divitiis,

    Vulg. Eccli. 5, 10.—
    (ζ).
    With ne and an:

    anxius, ne bellum oriatur,

    Sall. J. 6, 6:

    anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret,

    Tac. A. 14, 13.—
    II.
    Transf.
    A.
    In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome:

    curae,

    Liv. 1, 56 (cf.:

    anxius curis,

    Ov. M. 9, 275):

    timor,

    Verg. A. 9, 89:

    accessu propter aculeos anxio,

    Plin. 12, 8, 18, § 33.—
    B.
    Prepared with anxious care:

    elegantia orationis neque morosa neque anxia,

    Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.):

    aliquid ferre,

    Sall. J. 82, 3:

    auguria quaerere,

    Plin. 11, 52, 114, § 273:

    certare,

    Suet. Ner. 23:

    aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui,

    Gell. 20, 1:

    anxie doctus,

    Macr. S. 5, 18; 7, 7.— Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai;

    and formed by magis: magis anxie,

    Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > anxius

  • 9 iracundia

    īrācundĭa, ae, f. [iracundus], a proneness to anger, hastiness of temper, irascibility; violence of anger, wrath, rage, passion (class.):

    ex quo in aliis anxietas, unde anxii, in aliis iracundia dicitur, quae ab ira differt: estque aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore,

    Cic. Tusc. 4, 12, 27:

    quo distet (ira) ab iracundia apparet, Sen. de Ira, 1, 4, 1: prae iracundiā vix sum apud me,

    Ter. Heaut. 5, 1, 47:

    iracundiam reprimere,

    id. Ad. 5, 8, 3; cf.

    omittere,

    id. ib. 4, 7, 37:

    remittere,

    Cic. Phil. 8, 6, 19:

    suam rei publicae dimittere,

    to sacrifice to the good of the state, Caes. B. C. 1, 8:

    esse summā iracundiā,

    id. ib. 3, 16:

    iracundiā ardere,

    Ter. Ad. 3, 2, 12:

    iracundiā efferri,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    iracundiā exardescere ac stomacho,

    id. Verr. 2, 2, 20, § 48:

    inflammari,

    id. Tusc. 4, 22, 50:

    iracundiam irritare, aut mitigare,

    Curt. 10, 5, 34:

    satiare,

    Petr. 97: opportunus ad iracundiam, Sen. de Ira, 2, 19, 1.— Plur.:

    iracundias domitas habere,

    App. Dogm. Plat. 2, p. 14, 40:

    resistere implacabilibus iracundiis,

    Amm. 29, 2, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > iracundia

  • 10 angor

        angor ōris, m    [ANG-], a strangling, suffocation: gens aestu et angore vexata (i. e. by dust and ashes), L. — Fig., anguish, torment, trouble: ut differt anxietas ab angore: pro amico capiendus: confici angoribus, by melancholy.
    * * *
    suffocation, choking, strangulation; mental distress, anxiety, anguish, vexation

    Latin-English dictionary > angor

  • 11 قلق

    1) anxietas 2) anxiety 3) anxious

    Arabic-English Medical Dictionary > قلق

  • 12 ango

    ango, xi, ctum, and anxum, 3, v. a. ( perf. and sup. rest only on the assertion in Prisc. p. 895 P.; Diom. p. 366 P.; part. anctus, Paul. ex Fest. p. 24 Müll.; acc. to Prisc. l. c., the sup. is sometimes anxum; cf. Struve, 214) [the root of this word is widely diffused: ankos, a bend, hollow; whence, valley, ravine; from the notion of closeness, come anchô = to press tight, to strangle, throttle; ango; Germ. hangen, hängen; Engl. hang; angustus, anxius, anxietas; old Germ. Angust; Germ. Angst = Engl. anguish; from the notion of being bent, come ancus anculus, a crouching slave, ancora = Gr. ankura; angulus = Germ. Angel, Engl. angle; old Germ. Angul, a hook; Gael. ingle = nook for the fire, fireplace; ancale = ankalê, Engl. ankle; ancon, and the pr. names Ancon and Ancona; uncus, curved, crooked; ungula, claw; unguis, claw, nail; cf. Sanscr. ahus, close; ahas, anguish; ankāmi, to bend; ankas, the lap (sinus), a hook; for the other Greek words belonging to this group, v. L. and S. s. vv. ankos and anchô].
    I.
    Lit., to bind, draw, or press together; of the throat, to throttle, strangle (so anchô; in this signif. antiquated; hence, in class. perh. only in the poets; in prose, instead of it, suffocare; cf. Diom. p. 361 P.):

    angit inhaerens Elisos oculos et siccum sanguine guttur,

    Verg. A. 8, 260; so id. G. 3, 497:

    cum colla minantia monstri Angeret,

    Stat. Th. 4, 828; 6, 270; Sil. 13, 584.—Hence, of plants, to choke, Col. 4, 2, 2; 6, 27, 7 al.—
    II.
    Metaph.
    A.
    To cause (physical) pain; hence, angi, to feel or suffer pain, Plin. 10, 60, 79, § 164. —
    B.
    Most freq. of the mind, to distress, torment, torture, vex, trouble; and angi, to feel distressed, to suffer torment, etc.:

    illum incommodis dictis angam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 11: cura angit hominem, * Ter. Phorm. 1, 3, 8; * Lucr. 4, 1134:

    cruciatu timoris angi?

    Cic. Off. 2, 7, 25:

    multa sunt, quae me sollicitant anguntque,

    id. Att. 1, 18:

    angebar singularum horarum exspectatio ne,

    id. ib. 9, 1 et saep.; Liv. 2, 7; 21, 1 al.:

    ne munere te parvo beet aut incommodus angat (cruciet, cum non vult dare quod poscis, Cruqu.),

    Hor. Ep. 1, 18, 75:

    ad humum maerore gravi deducit et angit,

    id. A. P. 110:

    poëta, meum qui pectus inaniter angit,

    puts in torturing suspense, id. Ep. 2, 1, 211 al.:

    Pompeius... curis animum mordacibus angit,

    Luc. 2, 680 sq.:

    Ea res animum illius anxit,

    Gell. 1, 3:

    (aemula eam) vehementer angebat,

    Vulg. 1 Reg. 1, 6.—With de (in respect to):

    de Statio manumisso et non nullis aliis rebus angor,

    Cic. Att. 2, 18 fin.:

    de quo angor et crucior,

    id. ib. 7, 22.—Sometimes with gen. (on this const. cf. Roby, II. §

    1321): absurde facis, qui angas te animi,

    Plaut. Ep. 3, 1, 6:

    (Sthenius) angebatur animi necessario, quod etc.,

    Cic. Verr. 2, 34, 84. But Cic. also uses the abl.:

    angor animo,

    Brut. 2, 7: audio te animo angi, Fam. 16, 142; and acc. to some edd. Tusc. 1, 40, 96 Seyff. (v. further on this gen. s. v. animus).

    Lewis & Short latin dictionary > ango

  • 13 anxitudo

    anxĭtūdo, ĭnis, f. (mostly ante-class.), and anxĭĕtūdo, ĭnis, f. (post-class. for the class. anxietas) [id.], anxiety, trouble, anguish: animi, Pac. ap. Non. p. 72, 33; Att. ib. 28; 29.—Once also in Cic.:

    anxitudo prona ad luctum, Rep. 2, 41: macerabatur anxietudine,

    Aug. Conf, 9, 3:

    anxietudinis poena,

    Paul. Nol. Ep. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > anxitudo

  • 14 dolor

    dŏlor, ōris, m. [doleo], pain, smart, ache (freq. and class.; for syn. cf.: aegrimonia, maeror, maestitia, luctus, plangor, tristitia, angor, anxietas, cura, sollicitudo).
    I.
    Corporeal:

    dolor est motus asper in corpore, alienus a sensibus,

    Cic. Tusc. 2, 15: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    corporis,

    Lucr. 4, 1075:

    capitis,

    id. 6, 785:

    dentium, oculorum,

    id. 6, 660:

    pedum,

    Cic. Brut. 34, 130:

    articulorum,

    id. Att. 1, 5 fin.:

    laterum,

    Hor. S. 1, 9, 32 et saep.—Of the pangs of childbirth, Plaut. Truc. 4, 3, 33; id. Cist. 1, 2, 22:

    utero exorti dolores,

    id. Am. 5, 1, 40; cf. id. ib. 48; 3, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 33 (with labor); Ter. And. 1, 5, 33 (with laborare); id. Ad. 3, 1, 2 al.—Comic., of the gripings in the stomach of a hungry person, Plaut. Stich. 1, 3, 11.—
    II.
    Mental, as a general designation of every painful, oppressive feeling, pain, distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin, etc. (syn. luctus):

    dolor (est) aegritudo crucians,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    si cadit in sapientem animi dolor,

    id. Lael. 13, 48:

    quanta est cura in animo, quantum corde capio dolorem,

    Plaut. Truc. 2, 5, 5;

    so with cura,

    Cic. Fam. 4, 6, 2:

    in labore atque in dolore,

    Plaut. Ps. 2, 3, 20:

    majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,

    Cic. Rep. 1, 4; cf.

    opp. laetatio,

    Caes. B. G. 5, 52 fin.:

    te dolorem, quem acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre moderate,

    Cic. Lael. 2, 8; cf. id. de Or. 2, 48 fin.; and:

    magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem,

    Caes. B. G. 5, 29, 3; cf. also id. ib. 7, 38, 3:

    magnum et acerbum dolorem commovere,

    Cic. Verr. 2, 4, 21 fin.:

    dolore angi,

    id. Fam. 4, 3; cf. id. Phil. 8, 6, 18. —
    2.
    Esp., indignation, wrath, animosity, anger, resentment:

    sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori meo, non iracundiae serviam,

    Cic. Prov. Cons. 1, 2; cf. id. ib. 18, 44:

    et rei publicae injuriam et suum dolorem condonare,

    Caes. B. G. 1, 20, 5:

    qui accipit injuriam, et meminit et prae se fert dolorem suum,

    Cic. Off. 2, 22 fin.:

    magno dolore affici,

    Caes. B. G. 1, 2, 4; cf. id. ib. 5, 4 fin.; id. B. C. 2, 33, 1; cf.

    also: in eas (naves) indiligentiae suae ac doloris iracundia erupit,

    id. ib. 3, 8, 3:

    quis indomitas tantus dolor excitat iras?

    Verg. A. 2, 594; Hor. Ep. 1, 2, 60; id. Epod. 15, 15:

    amator agit ubi secum, Accedam? an potius mediter finire dolores,

    the torments of love, id. S. 2, 3, 263; cf. Ov. A. A. 2, 519; Prop. 1, 13, 9; 3, 20, 27 (4, 20, 17 M.) et saep.:

    Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,

    Caes. B. C. 1, 4, 2; so,

    repulsae,

    Ov. M. 3, 395:

    injuriae,

    Liv. 1, 40:

    ignominiae,

    Suet. Vesp, 8:

    conjugis amissae,

    Ov. M. 7, 688 et saep.:

    justus mihi dolor etiam adversus deos esset, quod, etc.,

    Tac. A. 2, 71.—Prov.:

    dolorem longa consumit dies,

    Sen. ad Marc. 8; cf.:

    dolor decrescit, ubi quo crescat non habet,

    Pub. Syr. 129 (Rib.).—
    3.
    Terror, Amm. 14, 2, 15.—
    B.
    Meton.
    1.
    A grief, i. e. an object or cause of grief:

    illa (potest) etiam duris mentibus esse dolor,

    Prop. 1, 14, 18; Ov. P. 3, 3, 73.—
    2.
    In rhet. lang. for the Gr. pathos, passionate, warm expression; pathos, Cic. de Or. 3, 25; id. Brut. 24, 93; id. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 17 fin.; Quint. 6, 2, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > dolor

  • 15 solicitudo

    sollĭcĭtūdo ( sōlic-), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;

    syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,

    Plaut. Mil. 3, 1, 77:

    istaec mihi res sollicitudini'st,

    Ter. Phorm. 4, 1, 22:

    aliquem afficere curā et sollicitudine,

    id. ib. 2, 4, 1:

    vita vacua metu, curā, sollicitudine,

    Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:

    sollicitudo animi,

    id. Clu. 18, 51:

    sollicitudinem falsam mittere,

    Ter. Heaut. 1, 2, 3:

    sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    ne tu me sollicitudine magnā liberaris,

    id. ib. 6, 1, 11:

    duplex nos afficit sollicitudo,

    id. Brut. 97, 332:

    tibi sollicitudinem adferre,

    id. Fam. 9, 17, 3:

    sollicitudinem sustineo,

    id. ib. 10, 4, 4:

    quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?

    id. Leg. 1, 14, 40:

    sollicitudine provinciae urgebamur,

    id. Att. 6, 5, 3:

    te torquerier omni Sollicitudine districtum,

    Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—
    (β).
    With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:

    gemmarum,

    i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—
    II.
    Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):

    cursūs vehicularis,

    Dig. 50, 4, 18:

    sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,

    Amm. 14, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > solicitudo

  • 16 sollicitudo

    sollĭcĭtūdo ( sōlic-), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;

    syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,

    Plaut. Mil. 3, 1, 77:

    istaec mihi res sollicitudini'st,

    Ter. Phorm. 4, 1, 22:

    aliquem afficere curā et sollicitudine,

    id. ib. 2, 4, 1:

    vita vacua metu, curā, sollicitudine,

    Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:

    sollicitudo animi,

    id. Clu. 18, 51:

    sollicitudinem falsam mittere,

    Ter. Heaut. 1, 2, 3:

    sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    ne tu me sollicitudine magnā liberaris,

    id. ib. 6, 1, 11:

    duplex nos afficit sollicitudo,

    id. Brut. 97, 332:

    tibi sollicitudinem adferre,

    id. Fam. 9, 17, 3:

    sollicitudinem sustineo,

    id. ib. 10, 4, 4:

    quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?

    id. Leg. 1, 14, 40:

    sollicitudine provinciae urgebamur,

    id. Att. 6, 5, 3:

    te torquerier omni Sollicitudine districtum,

    Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—
    (β).
    With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:

    gemmarum,

    i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—
    II.
    Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):

    cursūs vehicularis,

    Dig. 50, 4, 18:

    sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,

    Amm. 14, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitudo

  • 17 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

См. также в других словарях:

  • anxietas — Estado de ansiedad, nerviosismo o intranquilidad que se suele acompañar de sensación de opresión en el epigastrio. Son tipos de anxietas la anxietas presenil y el síndrome de las piernas inquietas. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y… …   Diccionario médico

  • Anxiĕtas pulmonālis — Anxiĕtas pulmonālis, s. Angst …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • anxietas presenil — Estado de extrema ansiedad que se asocia con el climaterio. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 …   Diccionario médico

  • anxietas tibiarum — Véase síndrome de las piernas inquietas. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 …   Diccionario médico

  • Anxietas tibiarum — Klassifikation nach ICD 10 G25.81 Syndrom der unruhigen Beine [Restless Legs Syndrom] …   Deutsch Wikipedia

  • Anxietas — An|xi̱e|tas [zu lat. anxius = ängstlich] w; , ...ie|ta̱tes: Angst, Angstgefühl; nervöse Unruhe. An|xi̱e|tas tibia̱|rum: „Unruhe der Extremitäten“, in den Extremitäten (bes. den Beinen) in Ruhelage auftretende ↑Parästhesien mit Bewegungsdrang …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • anxietas praecordialis — см. Предсердечная тоска …   Большой медицинский словарь

  • anxiété — [ ɑ̃ksjete ] n. f. • XIIe, repris 1531; lat. anxietas ♦ Méd. État de trouble psychique causé par le sentiment de l imminence d un événement fâcheux ou dangereux, s accompagnant souvent de phénomènes physiques. ⇒ angoisse, appréhension. Crise… …   Encyclopédie Universelle

  • anxietate — ANXIETÁTE s.f. Stare de nelinişte, de aşteptare încordată, însoţită de palpitaţii, jenă în respiraţie etc., întâlnită în unele boli de nervi. [pr.: xi e ] – Din fr. anxiété, lat. anxietas, atis. Trimis de ana zecheru, 13.06.2007. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • RL-Syndrom — Klassifikation nach ICD 10 G25.81 Syndrom der unruhigen Beine [Restless Legs Syndrom] …   Deutsch Wikipedia

  • Rast-Loser Schlaf — Klassifikation nach ICD 10 G25.81 Syndrom der unruhigen Beine [Restless Legs Syndrom] …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»