-
121 κασωρῖτις
-
122 κασιό-πνους
κασιό-πνους, ουν, nach Kassia duftend, αὔρα Antiphan. bei Ath. X, 449 d.
-
123 κατα-σπάω
κατα-σπάω (s. σπάω), herab-, herunterziehen; μολυβδὶς ὥστε δίκτυον κατέσπασεν Soph. frg. 783; τῶν τριχῶν τινα, an den Haaren, Ar. Lys. 725; τὰ σημεῖα κατεσπάσϑη Thuc. 1, 63; κατεσπάσϑη ἀπ ὸ τοῦ ἵππου Xen. An. 1, 9, 6; νῆας, Schiffe ins Meer ziehen, sie flott machen, Her. 7, 193; D. Sic. 19, 50; – ὁ κατεσπακὼς τὰς ὀφρῦς, mit heruntergezogenen, finsteren Augenbrauen, Alciphr. 3, 3; vgl. Arist. H. A. 1, 9; – herunterziehen, -leiten, Medic.; herunterschlingen, verschlucken, Ar. Ran. 756; Antiphan. bei Ath. III, 104 a; – zerreißen, zersprengen, τάξεις Pol. 1, 40, 13. – In der Aussprache verkürzen, als kurz brauchen, Schäf. D. Hal. de C. V. p. 282.
-
124 κατα-φρονέω
κατα-φρονέω, 1) gering denken von Einem, ihn verachten; gew. τινός, z. B. υῶν ϑεῶν Eur. Bacch. 199; Plat. Gorg. 527 c u. öfter, sowohl von Personen als von Sachen, wie Folgde; εἴς τι, in Beziehung auf Etwas, Xen. Hell. 7, 4, 29; abs., Thuc. 2, 11; τὸ καταφρονοῦν, die Verachtung, D. Hal. 5, 44; auch τινά, καταφρονεῖ με καὶ Θήβας ὅδε Eur. Bacch. 503; τοὺς βύστακας μὴ καταφρόνει Antiphan. bei Ath. IV, 143 a; τοὺς ἐπιόντας Thuc. 6, 34; Luc. Dem. enc. 5. – Auch pass., ὅταν καταφρονῶνται οἱ πένητες ὑπὸ τῶν πλουσίων Plat. Rep. VIII, 556 d; καταφρονηϑῆναι Phaedr. 239 b, wie Dem. 40, 2; fut. dazu sowohl καταφρονήσομαι, Plat. Hipp. mai. 281 c, als καταφρονηϑήσομαι, Isocr. 6, 95. – 2) im Sinne haben, worauf, woran denken; καταφρονήσας τὴν τυραννίδα Her. 1, 59; καταφρονήσαντες Ἀρκάδων κρέσσονες εἶναι 1, 66, vgl. 8, 10. – Hippocr. auch = bei Besinnung sein, zur Besinnung, zu Verstande kommen. – Καταφρονητέον, man muß verachten, Ath. XIV, 625 d.
-
125 κατ-αμπ-έχω
κατ-αμπ-έχω (s. ἔχω u. ἀμπέχω), umthun, umgeben, bedecken; Antiphan. bei Ath. III, 112 d; τὰ κράνη Plut. Crass. 11.
-
126 κατα-μωραίνω
κατα-μωραίνω, durch Thorheit, Leidenschaft verbringen, Antiphan. bei Stob. Floril. 116, 26.
-
127 κατα-κλείω
κατα-κλείω, att. - κλῄω (s. simpl.), verschließen, einschließen, einsperren; κατέκλεισεν αὐτὰ καὶ κατεσημήνατο Xen. Hell. 3, 1, 27; ἑαυτοὺς εἰς ἔρυμα Cyr. 4, 1, 18; αὐτοὺς εἴσω τῶν ὅπλων An. 3, 4, 26; εἰς τὴν νῆσον κατέκλῃσεν Thuc. 1, 109; ὅταν εἰς ταύτας ἄνεμος ξηρὸς κατακλεισϑῇ Ar. Nubb. 404; öfter bei Sp. – Med. κατακλεισάμενος, der sich einschloß, Xen. Cyr. 7, 2, 5. – Zuschließen, δίφρον Xen. Cyr. 6, 4, 20. Auch πάλιν ταῖς ναυσὶ κατεκλῄσϑησαν, wurden durch die Schiffe blokirt, Thuc. 1, 117; Sp. mit ἐν, z. B. κατακλείσαντες ἑαυτοὺς ἐν τῷ στρατοπέδῳ Hdn. 5, 8, 12; N. T. – Ubtr., τῆς πόλεως εἰς κίνδυνον μέγιστον κατακεκλειμένης Dem. 26, 11; εἰς σπάνιν D. Sic. 20, 74. – Vom Schließen der Rede, Sp., τελευτῶν εἰς ἀπειλήν τινα τοιάνδε κατέκλεισε τὸν λόγον, er schloß mit folgender Drohung, D. Hal. 7, 14; – νόμῳ κατακλείειν, eigtl. durch ein Gesetz in gewissen Schranken halten, nöthigen, mit folgdm acc. c. inf., Andoc. 3, 7; Dem. 4, 33; Antiphan. bei Ath. VIII, 343 a. – Perf. pass. κατακεκλειμένοι εἰς τόπον Isocr. 4, 34, vor Bekker κατακεκλεισμένοι.
-
128 κατ-αγώγιον
κατ-αγώγιον, τό, auch καταγωγεῖον, nach Gaisford's em. Antiphan. bei Stob. fl. 124, 27; vgl. Macho Ath. VIII, 337 d; der Ort zum Einkehren, Herberge, nach VLL. = κατάλυσις, von den Atticisten für att. erkl.; Thuc. 3, 68; Plat. Phaedr. 259 a; Sp.; Plut. Lucull. 42 nennt eine Bibliothek Μουσῶν καταγώγιον; – καταγώγια; τά, Fest der Artemis in Ephesus, Phot.; Ath. IX, 394 f; vgl. Lob. Aglaoph. 177.
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
antiphan
Страницы