-
1 Antĕcanis
Antĕcanis, is, m. Procyon (constellation). -
2 Antecanis
Antĕ-cănis, is, m., transl. of Prokuôn, a constellation, the Lesser Dog-star, so called as rising before the Dog-star:Antecanis Graio Procyon qui nomine fertur,
Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 222; cf. Plin. 18, 28, 68, § 268. -
3 canis
I is m., f.1) собака, пёсc. femina Vr — сукаc. venaticus Pl, C — охотничья собака, гончаяc. catenarius Sen — цепная собакаc. tergeminus и vipereus O, Tartareus M или Stygius SenT — Cerberuscave canem Vr, Pt — берегись собаки ( надпись на воротах или дверях)venatum ducere invītas canes погов. Pl — насильно вести собак на охоту (т. е. поступать с кем-л. по своему произволу)3)4) созвездие Пса (см. Canis II)5) самый неудачный бросок при игре в кости (когда каждая из четырех костей показывает по одному очку) Prp, O, Su6) шейная колодка Pl (v. l.)II Canis, is m.Ex:C. major Vtr, V etc. — созвездие Большого Пса, к вост. от Ориона (самая крупная звезда в нём — Canicula или Sirius); ранний восход этого созвездия, в середине июля, возвещал наступление самой знойной поры1) созвездие Малого Пса (к югу от экватора) Vtr, O2) в мифологии — пёс Эригоны, дочери Икария O -
4 Procyon
Procyōn, ōnis m. (греч. ; лат. Antecanis)Прокион, созвездие Малого Пса C -
5 Procyon
Procyōn, ōnis, m. (Προκύων), eig. Vorhund, ein Gestirn, und zwar teils der kleine Hund, rein lat. Antecanem od. Antecanis, weil er vor dem (großen) Hunde aufgeht, teils sein hellster Stern, Cic. de nat. deor. 2, 114. Hor. carm. 3, 29, 18 u.a.
-
6 Procyon
Procyōn, ōnis, m. (Προκύων), eig. Vorhund, ein Gestirn, und zwar teils der kleine Hund, rein lat. Antecanem od. Antecanis, weil er vor dem (großen) Hunde aufgeht, teils sein hellster Stern, Cic. de nat. deor. 2, 114. Hor. carm. 3, 29, 18 u.a. -
7 Canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
8 canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
9 Procyon
Prŏcyon, ōnis, m., = Prokuôn (Foredog), a constellation that rises before the dog-star (pure Lat. Antecanis), Cic. Arat. 222; Hor. C. 3, 29, 18; Cic. N. D. 2, 44, 144; Col. 11, 2, 52; Manil. 5, 197.
См. также в других словарях:
ANTECANIS — qui et προκύων, diversus a Sirio, qui etiam προκύων dicitur, et stella est in maxilla maioris canis. Antecanis enim sidus est, quod et πρόκυνα dixêre, quia ante canem maiorem oritur, constitutus iuxta lacteum circulum; oritur autem Manilio ac… … Hofmann J. Lexicon universale
Antecanis — Datenbanklinks zu Prokyon (α Canis Minoris) Doppelstern Prokyon (α CMi) … Deutsch Wikipedia
ANTICANIS vel ANTECANIS — ANTICANIS, Vel ANTECANIS sidus quod ante maiorem Canem oritur. Hic in lacteo Circulo defixis pedibus Aequinoctialem Circulum tangit, spectat occasum, inter Geminos et Cancrum constitutus. Occidit in ortu Capricorni; exoritur cum Leone. Cicero in… … Hofmann J. Lexicon universale
Procyon (estrella) — Procyon A/B Localización de Procyon en el Can Menor. Datos de observación (Época J2000.0) Constelación Can … Wikipedia Español
PROCYON — sidus aestivum, Canis ortum praevertens, unde etiam a Latinis verbum ex verbo exprimentibus, Antecanis appellatur. Cicer. l. 2. de. Divin. Aktecanis Procyon Graio qui nomine fertur. Antecanis tamen nomen, videtur minususitatum fuisse, et a… … Hofmann J. Lexicon universale
Algomeysa — Datenbanklinks zu Prokyon (α Canis Minoris) Doppelstern Prokyon (α CMi) … Deutsch Wikipedia
Alpha Canis Minoris — Datenbanklinks zu Prokyon (α Canis Minoris) Doppelstern Prokyon (α CMi) … Deutsch Wikipedia
Canis Minor — Daten des Sternbildes Kleiner Hund Deutscher Name Kleiner Hund Lateinischer Name Canis Minor Lateinischer Genitiv Canis Minoris Lateinische Abkürzung CMi Lage auf Himmelsäquator … Deutsch Wikipedia
Elgomaisa — Datenbanklinks zu Prokyon (α Canis Minoris) Doppelstern Prokyon (α CMi) … Deutsch Wikipedia
HD 61421 — Datenbanklinks zu Prokyon (α Canis Minoris) Doppelstern Prokyon (α CMi) … Deutsch Wikipedia
HR 2943 — Datenbanklinks zu Prokyon (α Canis Minoris) Doppelstern Prokyon (α CMi) … Deutsch Wikipedia