Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

ancōna

  • 1 Ancona

    Ancona
    Ancona [aŋ'ko:na]
      sostantivo Feminin
    Ancona neutro(Hauptstadt der Region Marken)

    Dizionario italiano-tedesco > Ancona

  • 2 ancona

    ancona
    ancona [aŋ'ko:na]
      sostantivo Feminin
  • 3 A come Ancona

    A come Ancona
  • 4 Ancon [3]

    3. Ancōn, ōnis, f. (Ἀγκών) u. Ancōna, ae, f., alte (dorisch-syrakus. Pflanz-)Stadt in Picenum am Adriatischen Meere, da wo zwei in die See vorspringende u. sich gegeneinander krümmende Vorgebirge einen sichern Landungsplatz darbieten (woher der Name, v. ἀγκών, der Armbug), mit einem Tempel der Venus, berühmt durch Purpurfärbereien und die ausgezeichneten Wein u. Weizen liefernde Umgegend, Form -on, Catull. 36, 13 (wo griech. Akk. Ancona). Iuven. 4, 40. Sil. 8, 436. Plin. 14, 67, u. in dem Wortspiel: Cingulum (Stadt u. Gürtel) tenemus, Anconem (Stadt u. Haken, Heftel; vgl. 1. ancon no. I, d) amisimus, Cic. ad Att. 7, 11, 1. – Form - ona, Caes. b.c. 1, 11, 4. Cic. ep. 16, 12, 2; Phil. 12, 23. Liv. 41, 1, 3. Vitr. 2, 9, 16. Plin. 3, 111 u.ö. (daher mit Unrecht von Wesenberg Cic. Tusc. 1, 110 bezweifelt). – Dav.

    lateinisch-deutsches > Ancon [3]

  • 5 Ancon

    2. Ancōn, ōnis, f. (Λευκοσύρων Ἀγκών), Hafen u. Flecken in Pontus, auf einer Landzunge an der Mündung des Iris (des heutigen Jeschil-Irmak), Val. Flacc. 4, 600.
    ————————
    3. Ancōn, ōnis, f. (Ἀγκών) u. Ancōna, ae, f., alte (dorisch-syrakus. Pflanz-)Stadt in Picenum am Adriatischen Meere, da wo zwei in die See vorspringende u. sich gegeneinander krümmende Vorgebirge einen sichern Landungsplatz darbieten (woher der Name, v. ἀγκών, der Armbug), mit einem Tempel der Venus, berühmt durch Purpurfärbereien und die ausgezeichneten Wein u. Weizen liefernde Umgegend, Form -on, Catull. 36, 13 (wo griech. Akk. Ancona). Iuven. 4, 40. Sil. 8, 436. Plin. 14, 67, u. in dem Wortspiel: Cingulum (Stadt u. Gürtel) tenemus, Anconem (Stadt u. Haken, Heftel; vgl. 1. ancon no. I, d) amisimus, Cic. ad Att. 7, 11, 1. – Form - ona, Caes. b.c. 1, 11, 4. Cic. ep. 16, 12, 2; Phil. 12, 23. Liv. 41, 1, 3. Vitr. 2, 9, 16. Plin. 3, 111 u.ö. (daher mit Unrecht von Wesenberg Cic. Tusc. 1, 110 bezweifelt). – Dav.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ancon

  • 6 anconetano

    anconetano
    anconetano , -a
     aggettivo
    aus Ancona stammend
     II sostantivo maschile, femminile
    (abitante) Bewohner(in) maschile, femminile von Ancona

    Dizionario italiano-tedesco > anconetano

  • 7 Asculum

    Asculum, ī, n., I) feste u. ansehnliche Hauptstadt der Picentiner, j. Ascoli in der Mark Ancona, Cic. Brut. 169. Vell. 2, 21, 1: Asculum Picenum, Caes. b. c. 1, 15, 3: synk. Form Asclum, Sil. 8, 440. Itiner. Anton. 307, 6. – Dav. Asculānus, a, um, askulanisch, genus, Cic.: triumphus, des Cn. Pompeius, der Askulum im Bürgerkriege erobert hatte (s. Vell. l. l.), Plin.: Plur. subst., Asculānī, ōrum, m., die Einw. von Askulum, die Askulaner, Cic. u.a. – synk. Form Asclani, Corp. inscr. Lat. 1, 653. – II) Stadt in Apulien, j. Ascoli di Satriano, Flor. 1, 18, 9. – Dav. Asculīnus (Ausculīnus), a, um, askulinisch, Gromat. vet. 210 u. 260 261.

    lateinisch-deutsches > Asculum

  • 8 Анкона

    Универсальный русско-немецкий словарь > Анкона

  • 9 анкона

    Универсальный русско-немецкий словарь > анкона

  • 10 Asculum

    Asculum, ī, n., I) feste u. ansehnliche Hauptstadt der Picentiner, j. Ascoli in der Mark Ancona, Cic. Brut. 169. Vell. 2, 21, 1: Asculum Picenum, Caes. b. c. 1, 15, 3: synk. Form Asclum, Sil. 8, 440. Itiner. Anton. 307, 6. – Dav. Asculānus, a, um, askulanisch, genus, Cic.: triumphus, des Cn. Pompeius, der Askulum im Bürgerkriege erobert hatte (s. Vell. l. l.), Plin.: Plur. subst., Asculānī, ōrum, m., die Einw. von Askulum, die Askulaner, Cic. u.a. – synk. Form Asclani, Corp. inscr. Lat. 1, 653. – II) Stadt in Apulien, j. Ascoli di Satriano, Flor. 1, 18, 9. – Dav. Asculīnus (Ausculīnus), a, um, askulinisch, Gromat. vet. 210 u. 260 261.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Asculum

  • 11 Ανκόνα

    η
    Ancona n

    Griechisch-Deutsch-Wörterbuch > Ανκόνα

  • 12 A, a

    A, a
    A, a [a] <->
      sostantivo Feminin
    A, a neutro; dall'A alla zeta von A bis Z; A come Ancona A wie Anton

    Dizionario italiano-tedesco > A, a

  • 13 Anconetano

    Anconetano
    Anconetano [aŋkone'ta:no] <singolare >
      sostantivo Maskulin
    Umgebung Feminin von Ancona

    Dizionario italiano-tedesco > Anconetano

См. также в других словарях:

  • Ancona — Ancona …   Deutsch Wikipedia

  • ANCONA — (Marche), Adriatic seaport in Italy. According to Early Christian legends, the first bishop of Ancona was no less than the Great Rabbi of Jerusalem, who took the Christian name of Quincus after baptism. Jews were living near Ancona in 967. In… …   Encyclopedia of Judaism

  • Ancona — Saltar a navegación, búsqueda Ancona Escudo …   Wikipedia Español

  • ANCONA — (D Ancona), Italian family whose members were active in the Italian Risorgimento. ALESSANDRO (1835–1914), patriot, philologist, and literary critic. Born into a wealthy Pisa family, Alessandro studied at Pisa University. In these early years he… …   Encyclopedia of Judaism

  • anconă — ancónă s. f., pl. ancóne Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  ANCÓNĂ s.f. (arhit.) 1. Consolă care susţine cornişa. 2. Masă aşezată în altar, sculptată sau pictată. ♦ Nişă sau cornişă unde este aşezată această masă. [<… …   Dicționar Român

  • Ancona — es una ciudad y puerto en Las Marcas(Marche), una región del noreste de Italia. Ancona tiene una población de 100,507 habitantes. Está situada en el mar Adriático y es el cento de la provincia homónima. La ciudad se encuentra a 132 millas al… …   Enciclopedia Universal

  • Ancōna [3] — Ancōna, Alessandro d , namhafter ital. Literarhistoriker, geb. 20. Febr. 1835 in Pisa, studierte in Florenz und veröffentlichte schon 1854 die italienischen Schriften Tommaso Campanellas (Turin, 2 Bde.) mit einer umfangreichen Biographie des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ancona [2] — Ancōna, Alessandro d , Schriftsteller, s. D Ancona …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Ancōna — Ancōna, 1) Mark A., Theil des Kirchenstaats, am Adriatischen Meere, von einem Theil der Apenninen durchzogen; bringt Südfrüchte u. Holz; Küsten durch Thürme gegen die Seeräuber geschützt. 172 QM.; 740,000 Ew. Unter Napoleon war sie in die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ancōna [1] — Ancōna, 1) früher als Mark A. der Teil Mittelitaliens zwischen dem Adriatischen Meer und den Apenninen, vom Tronto bis San Marino. Lange ein Teil des Herzogtums Spoleto, ward diese Landschaft 1093 oder 1094 einem deutschen Reichsministerialen,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ancōna [2] — Ancōna (die »Ellbogenstadt«), Hauptstadt der gleichnamigen ital. Provinz und der alten Mark A., am Adriatischen Meer zwischen den Ausläufern des 572 m hohen Monte Conero amphitheatralisch gelegen, Knotenpunkt an der Eisenbahn Bologna A. Brindisi …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»