-
1 ancorarius
ancorārius, a, um (ancora), zum Anker gehörig, Anker-, funis, Ankertau, Caes. b.c. 2, 9, 4. – Ancorārius mons, ein durch sein wohlriechendes Holz ( citrus) sehr bekanntes Gebirge in Mauretanien, südl. von Cäsarea u. dem Chinalaph (j. Shellif), Plin. 13, 95. Amm. 29, 5, 25.
-
2 ancorarius
ancorārius, a, um (ancora), zum Anker gehörig, Anker-, funis, Ankertau, Caes. b.c. 2, 9, 4. – Ancorārius mons, ein durch sein wohlriechendes Holz ( citrus) sehr bekanntes Gebirge in Mauretanien, südl. von Cäsarea u. dem Chinalaph (j. Shellif), Plin. 13, 95. Amm. 29, 5, 25.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ancorarius
-
3 ancŏrārĭus
ancŏrārĭus, a, um d'ancre, relatif à l'ancre. -
4 ancorārius
ancorārius adj. [ancora], of an anchor: funes, cables, Cs.* * *ancoraria, ancorarium ADJof/used for anchor -
5 ancorarius
ancŏrārĭus, a, um, adj. [id.], pertaining to an anchor:funes,
cables, Caes. B. C. 2, 9. -
6 funis
fūnis, is m., редко ( Lcr) f.верёвка, канатancorarius f. Cs — якорный канатper extentum funem ire H или ambulare Sen — ходить по канату ( о канатных плясунах)funem (r)educere погов. Pers — отречься от сказанного, переменить мнениеex arenā funem efficere погов. Col — вить из песка верёвку (т. е. добиваться невозможного)funem ducere H — распоряжаться, командоватьne retro f. eat погов. H — как бы дела не приняли другой (дурной) оборот -
7 funis
fūnis, is, m., das Seil, der Strick, das Tau, funis nauticus, Tau, Fest.: funis nervinus, Veget. mil.: funes blattini, Eutr.: funis explicatur, wickelt sich ab, Vitr.: per funem demitti, Verg.: funibus in murum tolli, Eutr. – zum Gebrauche auf Schiffen, ancorarius funis, Ankertau, Caes.: funes, qui antemnas ad malos religabant, Caes.: bes. zum Befestigen der Schiffe am Lande vom Hinterdecke aus, in Creta religare funem, Catull.: religare querno a stipite funem, Ov.: neque an- corae funesque subsistunt, neque etc., Caes.: funem solvere, Verg. u. Iuven.: haerentis in salo naviculae funem magis praecide quam solve, Hieron. epist. 53, 10. – v. Seil des Seiltänzers, per extentum funem ire, Hor.: per intentos funes ire, Sen.: per funem ambulare, Sen. – bildl. u. sprichw., ne currente retro funis eat rotā, damit der Spieß sich nicht umkehrt, Hor. carm. 3, 10, 10: funem reducere, seine Meinung ändern, Pers. 5, 118: funem ducere = befehlen, herrschen, dagegen funem sequi = gehorchen, dienen, Hor. ep. 1, 10, 48, s. das. Obbarius (p. 85): ex arena funem efficere (εξ ἄμμου σχοινίον πλέκειν), von einer unmöglichen Sache, Col. 10. praef. § 4. – / funis gen. fem., Lucr. 2, 1154; vgl. Quint. 1, 6, 5. Gell. 13, 20, 21.
-
8 Anker
Anker, I) eig. u. bildl.: ancora. – den A. auswerfen, ancoram iacĕre: der A. faßt Grund, ancora subsistit od. sidit: sich vor A. legen, vor A. gehen (ankern), constituere navem: die Schiffe vor A. legen, naves deligare ad ancoras: eine Flotte vor A. legen, sich vor A. legen od. vor A. gehen lassen, classem od. naves constituere (aufstellen, z. B. in alto: u. apud Salamina exadversus Athenas): vor A. liegen, consistere in ancoris od. ad ancoras. stare in ancoris, auch bl. stare (beide von Schiffen); navem in ancoris tenere od. in statione habere (von den Schiffenden): vor A. liegen bleiben (von Schiffenden), in ancoris commorari; in ancoris exspectare, mit folg. dum (bis): die Anker lichten, ancoras tollere: den A. kappen, ancoram praecīdere; ancoralia incīdere (die Ankertaue kappen): den A. herauswinden, ancoram moliri. – Bildl., die Kurie, der letzte A. aller Völker, curia summum auxilium omnium gentium. – II) übtr., ein eiserner Haken zur Befestigung der Mauern: ferrea ancora. – ankern = sich vor Anker legen, s. Anker. – Ankerplatz, statio; od. umschr. locus consistendi. – ein guter A., egregius ad tenendas ancoras locus. – Ankerseil, Ankertau, funis ancorarius; funis ancorae; ancorale.
-
9 funis
fūnis, is, m., das Seil, der Strick, das Tau, funis nauticus, Tau, Fest.: funis nervinus, Veget. mil.: funes blattini, Eutr.: funis explicatur, wickelt sich ab, Vitr.: per funem demitti, Verg.: funibus in murum tolli, Eutr. – zum Gebrauche auf Schiffen, ancorarius funis, Ankertau, Caes.: funes, qui antemnas ad malos religabant, Caes.: bes. zum Befestigen der Schiffe am Lande vom Hinterdecke aus, in Creta religare funem, Catull.: religare querno a stipite funem, Ov.: neque an- corae funesque subsistunt, neque etc., Caes.: funem solvere, Verg. u. Iuven.: haerentis in salo naviculae funem magis praecide quam solve, Hieron. epist. 53, 10. – v. Seil des Seiltänzers, per extentum funem ire, Hor.: per intentos funes ire, Sen.: per funem ambulare, Sen. – bildl. u. sprichw., ne currente retro funis eat rotā, damit der Spieß sich nicht umkehrt, Hor. carm. 3, 10, 10: funem reducere, seine Meinung ändern, Pers. 5, 118: funem ducere = befehlen, herrschen, dagegen funem sequi = gehorchen, dienen, Hor. ep. 1, 10, 48, s. das. Obbarius (p. 85): ex arena funem efficere (εξ ἄμμου σχοινίον πλέκειν), von einer unmöglichen Sache, Col. 10. praef. § 4. – ⇒ funis gen. fem., Lucr. 2, 1154; vgl. Quint. 1, 6, 5. Gell. 13, 20, 21. -
10 fūnis
fūnis is, m [1 FID-], a rope, sheet, line, cord: ancorarius, Cs.: pro funibus catenae, Cs.: per extentum funem ire, the tight-rope, H.: religatus ab aggere, O.: ab litore funem rumpite, V.: iubet solvi funem, V.—Prov.: Ne currente retro funis eat rotā, lest the wheel run back and the cord come off, H.: sequi potius quam ducere funem, i. e. to follow than to lead, H.* * *rope; line, cord, sheet, cable; measuring-line/rope, lot (Plater) -
11 Буй
- arbor periculi latentis index; index ancorarius aquae innatans; -
12 ancorale
ancŏrālis, e, adj. [id.], of or pertaining to an anchor:strophia,
App. M. 11, p. 265, 7.—Hence, ancŏrāle, is, n., a cable, Liv. 37, 30 fin.; so id. 22, 19; Plin. 16, 8, 13, § 34; cf. ancorarius. -
13 ancoralis
ancŏrālis, e, adj. [id.], of or pertaining to an anchor:strophia,
App. M. 11, p. 265, 7.—Hence, ancŏrāle, is, n., a cable, Liv. 37, 30 fin.; so id. 22, 19; Plin. 16, 8, 13, § 34; cf. ancorarius. -
14 ANCHOR
[A]ANCORARIUS (-A -UM)[N]ANCORA (-AE) (F)ANCHORA (-AE) (F)[V]ANCORA: ANCORAS IACIOANCORA: ANCORAS JACIOSTO (STARE STETI STATUM)
См. также в других словарях:
ANCORARIUS — mons in Mauritania, circa Tingitanum castellum. Ammianus … Hofmann J. Lexicon universale
Mauritanĭa — (a. Geogr.), Landschaft in Nordwestafrika, grenzte im Osten an Numidien, im Süden an Gätulien, im Westen an den Atlantischen Ocean u. im Norden an das Mittelmeer; jetzt Fez u. Marokko, nebst einem Theil von Algerien. Zur Zeit als M. zum Römischen … Pierer's Universal-Lexikon
ANCHORARIUS — mons. Plin. l. 13. c. 15. vide Ancorarius … Hofmann J. Lexicon universale