Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

anīliter

  • 1 aniliter

    ănīlĭtĕr, adv. à la manière d'une vieille femme, comme une vieille.
    * * *
    ănīlĭtĕr, adv. à la manière d'une vieille femme, comme une vieille.
    * * *
        Aniliter, pen. cor. Aduerbium. Cic. Dicitis superstitiose atque aniliter. A la facon des vieilles, En vieille.

    Dictionarium latinogallicum > aniliter

  • 2 aniliter

    anīliter, Adv. (anilis), altweibermäßig, wie alte Weiber, id dicitis superstitiose atque an., Cic. de nat. deor. 3, 92: poëta maximus in hoc solo non poëtice, sed aniliter desipuit, Lact. 2, 4, 4.

    lateinisch-deutsches > aniliter

  • 3 aniliter

    anīliter, Adv. (anilis), altweibermäßig, wie alte Weiber, id dicitis superstitiose atque an., Cic. de nat. deor. 3, 92: poëta maximus in hoc solo non poëtice, sed aniliter desipuit, Lact. 2, 4, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aniliter

  • 4 aniliter

    anīliter [ anilis ]
    по-старушечьи, как старуха (superstitiose atque a. C)

    Латинско-русский словарь > aniliter

  • 5 anīliter

        anīliter adv.    [anilis], like an old woman: dicere.
    * * *
    in the manner of an old woman; with superstitious credulity

    Latin-English dictionary > anīliter

  • 6 aniliter

    ănīlĭter, adv., v. anilis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aniliter

  • 7 desipio

    dē-sipio, sipuī, ere (de u. sapio), I) tr. geschmacklos machen, Tert. de pudic. 13 u. 18. – II) intr. eig. sich von der gesunden Vernunft entfernen, sich der Torheit überlassen, unsinnig sein od. handeln (Ggstz. sapere), Lucr., Cic. u.a.: in hoc solo non poëtice, sed aniliter, Lact.: dulce est desipere in loco, schwärmen, Hor.: m. lokat. Genet. desipiebam mentis, Plaut. Epid. 138. – desipere est m. folg. Infin., es ist Torheit (Unsinn) zu usw., Lucr. 3, 800 u.a. – als Krankheitszustand, Lucr. u. Cels.: des. et aliena loqui, Cels.: des. intra verba, phantasieren, Cels. – / Perf. desipui steht Lact. 2, 4, 4. Augustin. in euang. Ioann. tract. 45, 13. Fulg. Verg. contin. p. 162 M.

    lateinisch-deutsches > desipio

  • 8 poetice [2]

    2. poēticē, Adv. (poëticus), poetisch, dichterisch, nach Dichterart, ut poëtice loquar, Cic. de fin. 5, 9: descriptiones locorum non historice tantum sed prope poëtice prosequi (behandeln), Plin. ep. 2, 5, 5: cur enim non ego quoque poëtice cum poëta (sc. loquar)? Plin. ep. 8, 4, 5: quod sit a simplici atque in promptu posito modo poëtice vel oratorie mutatum, Quint. 9, 1, 13: saepius poëtice quam humane locutus es, Petron. 90, 3: poëta maximus in hoc solo non poëtice sed aniliter desipuit, Lact. 2, 4, 4: sapientia poëtice figurata, Lact. 3, 14, 7.

    lateinisch-deutsches > poetice [2]

  • 9 desipio

    dē-sipio, sipuī, ere (de u. sapio), I) tr. geschmacklos machen, Tert. de pudic. 13 u. 18. – II) intr. eig. sich von der gesunden Vernunft entfernen, sich der Torheit überlassen, unsinnig sein od. handeln (Ggstz. sapere), Lucr., Cic. u.a.: in hoc solo non poëtice, sed aniliter, Lact.: dulce est desipere in loco, schwärmen, Hor.: m. lokat. Genet. desipiebam mentis, Plaut. Epid. 138. – desipere est m. folg. Infin., es ist Torheit (Unsinn) zu usw., Lucr. 3, 800 u.a. – als Krankheitszustand, Lucr. u. Cels.: des. et aliena loqui, Cels.: des. intra verba, phantasieren, Cels. – Perf. desipui steht Lact. 2, 4, 4. Augustin. in euang. Ioann. tract. 45, 13. Fulg. Verg. contin. p. 162 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > desipio

  • 10 poetice

    1. poēticē, ēs, f., s. poetica.
    ————————
    2. poēticē, Adv. (poëticus), poetisch, dichterisch, nach Dichterart, ut poëtice loquar, Cic. de fin. 5, 9: descriptiones locorum non historice tantum sed prope poëtice prosequi (behandeln), Plin. ep. 2, 5, 5: cur enim non ego quoque poëtice cum poëta (sc. loquar)? Plin. ep. 8, 4, 5: quod sit a simplici atque in promptu posito modo poëtice vel oratorie mutatum, Quint. 9, 1, 13: saepius poëtice quam humane locutus es, Petron. 90, 3: poëta maximus in hoc solo non poëtice sed aniliter desipuit, Lact. 2, 4, 4: sapientia poëtice figurata, Lact. 3, 14, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > poetice

  • 11 anilis

    ănīlis, e, adj. [anus], of or pertaining to an old woman.
    I.
    Lit.:

    voltus,

    Verg. A. 7, 416:

    passus,

    Ov. M. 13, 533:

    aetas,

    Col. 2, 1, 2.—
    II.
    Often in a contemptuous sense, like an old woman, old womanish, anile:

    ineptiae paene aniles,

    Cic. Tusc. 1, 39, 93:

    superstitio imbecilli animi atque anilis,

    id. Div. 2, 60; so id. N. D. 2, 28; 3, 5; * Hor. S. 2, 6, 77; Quint. 1, 8, 19.— Comp. and sup. not used.—
    * Adv.: ănīlĭter, like an old woman:

    dicere aliquid,

    Cic. N. D. 3, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > anilis

  • 12 superstitiosus

    sŭperstĭtĭōsus, a, um, adj. [superstitio], full of superstition, superstitious.
    I.
    Lit.:

    ita factum est in superstitioso et religioso alterum vitii nomen alterum laudis,

    Cic. N. D. 2, 28, 72:

    nimium esse superstitiosum non oportere,

    id. Dom. 40, 105:

    isti philosophi superstitiosi et paene fanatici,

    id. Div. 2, 57, 118:

    principes,

    Liv. 6, 5, 6: nimiā et superstitiosā religione sese alligaverat, Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2:

    sollicitudo,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    in omni divinatione imbecilli animi facile superstitiosa ista concipiunt,

    id. ib. 2, 39, 81.— Comp.:

    per omnia quasi superstitiosiores vos video,

    Vulg. Act. 17, 22.— Sup.:

    saeculum,

    Tert. adv. Gnost. 2. —
    II.
    Transf., soothsaying, prophetic, prophetical (ante-class.): superstitiosus quidem est;

    vera praedicat,

    Plaut. Curc. 3, 27; id. Am. 1, 1, 167:

    quid si ista aut superstitiosa aut hariola est?

    id. Rud. 4, 4, 95: hariolationes, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 79 Vahl.): unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ib. 2, 56, 115 (Trag. Rel. Inc. v. 19 Rib.).— Adv.: sŭperstĭtĭōsē.
    1.
    (Acc. to I.) Superstitiously:

    neque id dicitis superstitiose aut aniliter,

    Cic. N. D. 3, 39, 92; id. Div. 1, 55, 126; Suet. Dom. 15.—
    2.
    Transf., in gen. (cf. superstitio, I. A. 2.), too scrupulously, too nicely or exactly (only in Quint.):

    inhaerere cogitatis,

    Quint. 10, 6, 5:

    fieri,

    id. 1, 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > superstitiosus

См. также в других словарях:

  • vieil — Vieil, Annosus, Antiquus, Plenus aetatis, Senex, Vetus, Vetustus, Veteranus. Il est ja vieil et ancien, Accedit aetas viro, Pergrandis est natu. Vieil comme terre, Tout blanc de vieillesse, Situ vetustatis obductus. Budaeus. Cela est tout vieil,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»