Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

amnis

  • 1 amnis

    amnis, is, m. (vgl. altind. abann »Fluß«, cymr. afon), eig. jedes Gewässer, insbes. ein größeres, der Strom, schiffbar u. unmittelbar ins Meer fließend (hingegen fluvius u. flumen = ein gewöhnl. Fluß), Oxus amnis, Lycus amnis, Curt.: ostium amnis, Liv.: ripa amnis, Vulg.: iusti cursus amnis, Liv.: amnis navium patiens, Liv.: oblivionis amnis (= Lethe), Lact.: amnis Alpinus, Liv.: amnis piscosus, Ov.: amnis perennis, Cic. u. Liv.: amnis inflatus aquis u. bl. inflatus, Liv.: amnis rapidus, Hor. u. Sen. rhet.: amnis placidus, Plin. ep.: violentus, Liv.: vastus, Sen.: verticosus, Liv.: non tenuis rivulus, sed abundantissimus amnis, Cic.: ut flumina in contrarias partes fluxerint atque in amnes mare influxerit, Cic. – poet., v. Sternbild des Eridanus als Stromgott, Caes. Germ. Arat. 648; vgl. Cic. Arat. 145 sq. – poet. wie flumen (abstr.) = die Strömung, der Strom, prono amni, Verg.: secundo amne, stromabwärts, Verg.: adverso amne, stromaufwärts, Curt. – poet. von den Strömungen des Ozeans, mit u. ohne Oceani ( wie Ὠκεανος ποταμός, Hom.), Verg. u. Tibull. (vgl. Broukh. Tibull. 3, 5, 62). – poet. vom Waldstrom, Gießbach, Wildbach, ruunt de montibus amnes, Verg.: sowie v. kleinern Flüssen, Nebenflüssen, Bächen, quietos irritat amnes, Hor.: Liris taciturnus amnis. Hor. – poet. »Wasserstrom« für »Wasser«, Verg. Aen. 7, 465 u. 12, 417: spätlat. für »Flüssigkeit« übh., amnis musti, Pallad. 11, 14, 18. – / a) Abl. Sing. gew. amne; doch auch (selbst bei Cic. u. Liv.) amni, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 335 u. 336. – b) vorklass. als fem., Plaut. merc. 859. (u.a. Altlateiner b. Non. 191 sq.). Varr. sat. Men. 415. Varr. r.r. 3, 5, 9. Vgl. Serv. Verg. Aen. 9, 124 u. 469. Paul. ex Fest. 61, 7.

    lateinisch-deutsches > amnis

  • 2 amnis

    amnis, is, m. (vgl. altind. abann »Fluß«, cymr. afon), eig. jedes Gewässer, insbes. ein größeres, der Strom, schiffbar u. unmittelbar ins Meer fließend (hingegen fluvius u. flumen = ein gewöhnl. Fluß), Oxus amnis, Lycus amnis, Curt.: ostium amnis, Liv.: ripa amnis, Vulg.: iusti cursus amnis, Liv.: amnis navium patiens, Liv.: oblivionis amnis (= Lethe), Lact.: amnis Alpinus, Liv.: amnis piscosus, Ov.: amnis perennis, Cic. u. Liv.: amnis inflatus aquis u. bl. inflatus, Liv.: amnis rapidus, Hor. u. Sen. rhet.: amnis placidus, Plin. ep.: violentus, Liv.: vastus, Sen.: verticosus, Liv.: non tenuis rivulus, sed abundantissimus amnis, Cic.: ut flumina in contrarias partes fluxerint atque in amnes mare influxerit, Cic. – poet., v. Sternbild des Eridanus als Stromgott, Caes. Germ. Arat. 648; vgl. Cic. Arat. 145 sq. – poet. wie flumen (abstr.) = die Strömung, der Strom, prono amni, Verg.: secundo amne, stromabwärts, Verg.: adverso amne, stromaufwärts, Curt. – poet. von den Strömungen des Ozeans, mit u. ohne Oceani ( wie Ὠκεανος ποταμός, Hom.), Verg. u. Tibull. (vgl. Broukh. Tibull. 3, 5, 62). – poet. vom Waldstrom, Gießbach, Wildbach, ruunt de montibus amnes, Verg.: sowie v. kleinern Flüssen, Nebenflüssen, Bächen, quietos irritat amnes, Hor.: Liris taciturnus amnis. Hor. – poet. »Wasserstrom« für »Wasser«, Verg. Aen. 7, 465 u.
    ————
    12, 417: spätlat. für »Flüssigkeit« übh., amnis musti, Pallad. 11, 14, 18. – a) Abl. Sing. gew. amne; doch auch (selbst bei Cic. u. Liv.) amni, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 335 u. 336. – b) vorklass. als fem., Plaut. merc. 859. (u.a. Altlateiner b. Non. 191 sq.). Varr. sat. Men. 415. Varr. r.r. 3, 5, 9. Vgl. Serv. Verg. Aen. 9, 124 u. 469. Paul. ex Fest. 61, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amnis

  • 3 amnis

    amnis, is, m. ( fem., Plaut. Merc. 5, 2, 18; Naev. and Att. ap. Non. 191, 33; Varr. R. R. 3, 5, 9; cf. Prisc. pp. 652 and 658 P.; Rudd. I. p. 26, n. 37; Schneid. Gram. 2, 98; abl. regularly amne;

    but freq. amni in the poets,

    Verg. G. 1, 203; 3, 447; Hor. S. 1, 10, 62; Col. R. R. 10, 136;

    also in prose,

    Liv. 21, 5; 21, 27 al.; cf. Prisc. p. 766; Rhem. Pal. 1374 P.; Rudd. I. p. 85, n. 85) [qs. for apnis from Sanscr. ap = water; n. plur. āpas. Van.; v. aqua], orig., any broad and deep-flowing, rapid water; a stream, torrent, river (hence, esp. in the poets, sometimes for a rapidly-flowing stream or a torrent rushing down from a mountain = torrens; sometimes for a large river, opp. fluvius (a common river); sometimes also for the ocean as flowing round the land; it most nearly corresponds with our stream; in prose not often used before the histt. of the Aug. per.; in Cic. only in Aratus and in his more elevated prose; never in his Epistt.).
    I.
    Lit.: acervos altā in amni, Att., Trag. Rel. p. 178 Rib.: apud abundantem antiquam amnem et rapidas undas Inachi, Att. ap. Non. 192, 4 (Trag. Rel. p. 175 Rib.):

    Sic quasi amnis celeris rapit, sed tamen inflexu flectitur,

    Naev. Trag. Rel. p. 12 Rib.; Plaut. Poen. 3, 3, 15:

    molibus incurrit validis cum viribus amnis,

    Lucr. 1, 288 (v. the whole magnificent description, 1, 282- 290):

    Nilus unicus in terris, Aegypti totius amnis,

    id. 6, 714:

    ruunt de montibus amnes,

    Verg. A. 4, 164:

    amnes magnitudinis vastae,

    Sen. Q. N. 3, 19.—Also in distinction from the sea:

    cum pontus et amnes cuncti invicem commeant,

    Sen. Q. N. 4, 2.—On the contr. of the ocean, acc. to the Gr. Ôkeanos potamos (Hom. Od. 11, 639):

    Oceani amnis,

    the ocean-stream, Verg. G. 4, 233:

    quā fluitantibus undis Solis anhelantes abluit amnis equos,

    Tib. 2, 5, 60: Nox Mundum caeruleo laverat amne rotas, id. 3, 4, 18 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Poet., of the constellation Eridanus:

    Eridanum cernes funestum magnis cum viribus amnem,

    Cic. Arat. 145 (as a transl. of the Gr. leipsanon Êridanoio, poluklaustou potamoio, Arat. Phaenom. 360): Scorpios exoriens cum clarus fugerit amnis, Germanic. Arat. 648; cf. id. ib. 362. —
    B.
    Also poet. and in post-class. prose, any thing flowing, liquid, Verg. A. 12, 417; 7, 465:

    amnis musti,

    Pall. 11, 14, 18.—
    C.
    Of a writer, whose eloquence is thus compared to a flowing stream (v. flumen, II. B. and fluo, II. 2. B. 1.): alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis (i. e. a noiseless stream flowing on in majestic size and fulness) fluit;

    alter (Thucydides) incitatior fertur,

    Cic. Or. 12, 39.—
    D.
    Like flumen, as abstr., a current, stream: secundo amni, down or with the stream, Verg. G. 3, 447:

    adverso amne,

    up the stream, Curt. 10, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > amnis

  • 4 amnis

    amnis, is, m.    - genre fém. dans Plaut. Merc. 859; Varr. Men. 415; R. 3, 5, 9 --- abl. amne et amni. [st1]1 [-] cours d'eau rapide, fleuve (au fort courant).    - Lucr. 1, 288; Cic. Div. 1, 38; Or. 39, etc. [st1]2 [-] rivière.    - Cic. Nat. 2, 68; Fam. 7, 20, 1. [st1]3 [-] torrent.    - ruunt de montibus amnes, Virg. En. 4, 164: des torrents dévalent des montagnes. [st1]4 [-] courant.    - secundo amni: en suivant le courant, en aval.    - adverso amne: contre le courant, en amont.    - Oceani amnes, Virg. G. 4, 233, les courants de l'Océan (fleuve pour les anciens). [st1]5 [-] eau, liquide, bouillon.    - Virg. En. 7, 465; 12, 417.    - primoris amnis musti, Pall. 11, 14, 18: le premier bouillon de vin nouveau. [st1]6 [-] l'Eridan (constellation).    - Cic. Arat. 145.
    * * *
    amnis, is, m.    - genre fém. dans Plaut. Merc. 859; Varr. Men. 415; R. 3, 5, 9 --- abl. amne et amni. [st1]1 [-] cours d'eau rapide, fleuve (au fort courant).    - Lucr. 1, 288; Cic. Div. 1, 38; Or. 39, etc. [st1]2 [-] rivière.    - Cic. Nat. 2, 68; Fam. 7, 20, 1. [st1]3 [-] torrent.    - ruunt de montibus amnes, Virg. En. 4, 164: des torrents dévalent des montagnes. [st1]4 [-] courant.    - secundo amni: en suivant le courant, en aval.    - adverso amne: contre le courant, en amont.    - Oceani amnes, Virg. G. 4, 233, les courants de l'Océan (fleuve pour les anciens). [st1]5 [-] eau, liquide, bouillon.    - Virg. En. 7, 465; 12, 417.    - primoris amnis musti, Pall. 11, 14, 18: le premier bouillon de vin nouveau. [st1]6 [-] l'Eridan (constellation).    - Cic. Arat. 145.
    * * *
        Amnis, huius amnis, m. g. Un fleuve, Une riviere.
    \
        Amnis, pro torrente. Virg. Un torrent.
    \
        Amnes alti. Iuuenal. Profonds.
    \
        Auriferi. Claud. Qui portent de l'or.
    \
        Circunfluus. Ouid. Qui flue et coule tout autour.
    \
        Clementissimus. Ouid. Qui coule tout doulcement.
    \
        Maligno amne radit arenas. Senec. Malfaisant, Ravineux.
    \
        Nubigena. Stat. Engendré de pluyes et nuées.
    \
        Piscosus. Ouid. Plein de poisson.
    \
        Solutus. Lucan. Delivré du pont, Apres que le pont est abbatu.
    \
        Amnes tranare. Virgil. Traverser, ou passer à nage.

    Dictionarium latinogallicum > amnis

  • 5 amnis

        amnis is (abl. amne or amnī, V., H., L.), m    [3 AC-, AP-], a river: Tiberinus, L.: si amnes exaruissent: navium patiens, L.: taciturnus, H.: secundo amni, down-stream, V.—Fig.: abundantissimus amnis artium.—Poet., a torrent: ruunt de montibus amnes, V.: Oceani amnis, the oceanstream, V.—Of water in vessels: aquai Fumidus amnis, the stream, V.: fusus, V. — A river-god: Convocat amnīs, O.: domus magni Amnis, O.
    * * *
    river (real/personified), stream; current; (running) water; the river Ocean

    Latin-English dictionary > amnis

  • 6 amnis

    amnis amnis, is m река

    Латинско-русский словарь > amnis

  • 7 amnis

    is m., иногда f. (abl. e и ī)
    1) река (крупная, судоходная, непосредственно впадающая в море)
    secundo amne V — вниз по реке, по течению
    adverso amne QC — вверх по реке, против течения
    2) поэт. ручей, поток V, H, L
    3) поэт. жидкость, влага ( aquae V)

    Латинско-русский словарь > amnis

  • 8 amnis

    - is s 3p
    cours d'eau rapide, torrent

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > amnis

  • 9 amnis

    река (1. 56 D. 41, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > amnis

  • 10 amnis

    , is m
      река

    Dictionary Latin-Russian new > amnis

  • 11 Lynceius amnis

    Lyncēius amnis, s. Lyncēstae.

    lateinisch-deutsches > Lynceius amnis

  • 12 Lynceius amnis

    Lyncēius amnis, s. Lyncestae.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lynceius amnis

  • 13 amnistiar

    amnis'tǐar
    v
    ( dar amnistía) amnestieren, begnadigen
    verbo transitivo
    amnistiar
    amnistiar [amnis'tjar] <1. presente amnistío>
    amnestieren

    Diccionario Español-Alemán > amnistiar

  • 14 amnistía

    amnis'tia
    f
    1) POL Amnestie f
    2) JUR Straferlass m
    sustantivo femenino
    amnistía
    amnistía [amnis'tia]
    Amnestie femenino; Amnistía Internacional Amnesty International; conceder amnistía a alguien jdn amnestieren

    Diccionario Español-Alemán > amnistía

  • 15 amnistia sf

    [amnis'tia]

    Dizionario Italiano-Inglese > amnistia sf

  • 16 amnistiare vt

    [amnis'tjare]
    to amnesty, grant an amnesty to

    Dizionario Italiano-Inglese > amnistiare vt

  • 17 defluo

    dē-fluo, flūxī, ere = καταῤῥέω, abfließen, I) im allg., herabfließen, abfließen, A) eig.: a) v. Wasser u. v. Gewässern u. v. andern Flüssigkeiten: α) v. Wasser u. v. Gewässern: aqua defluens, Cels.: montani defluentes rivi, Amm.: plenior unda defluit, Albinov. consol. Liv.: Borysthenes liquidissimus defluit, Mela: Hypanis diu qualis natus est defluit, Mela: defluit incerto lapidosus murmure rivus, Ov.: a celeritate, quā defluit, Tigri nomen est inditum, Curt. – m. per u. Akk., umor in puteis per venam auri defluens, Plin.: per arbores non defluunt imbres, Plin.: per Iberas et Hyrcanos diu et multum distantibus alveis defluunt (v. zwei Flüssen), Mela. – m. Abl. (von wo herab?) od. m. ex u. Abl., defluit saxis umor, Hor.: flumen Clurda Tauro monte defluens, Sall. fr.: defluens ex eo (fonte) rivus, Lact.: Tanais amnis ex Ripaeis montibus defluens, Plin. – m. praeter u. Akk., amnis praeter coloniam defluens, Plin. – m. Adv. (wohin?) od. m. in u. Akk., Anaxum, quo (wo) Varamus (der Fluß V.) defluit, Plin.: Rhenus, ubi Oceano appropinquavit, in plures defluit partes, fließt nach mehreren Seiten hin = teilt sich in mehrere Arme, Caes.: amnes clari in Oceanum defluunt, Plin.: Tanais in mediam fere Maeotida defluit, Mela: aqua pluvia in locum humiliorem e superioribus defluens, Plin. – u. im Bilde, hoc totum (orationis genus) e sophistarum fontibus defluxit in forum, Cic. or. 96. – β) v. andern Flüssigkeiten: sanguen eis (vulneribus) defluxerat, Cato: defluent pituita, Plin.: lac, quod in ungue haeret nec defluit, Plin.: mustum sponte defluens, Plin. – m. per u. Akk., per os continens pituita defluit, Cels.: argentum vivum per pelles sudoris vice defluens, Plin. – m. Adv. od. durch Abl. von wo? von wo herab? od. m. ab od. ex u. Abl., mella frondibus defluunt, Mela: sudor a capite et a fronte defluens, Cic.: sanguis, qui defluit a renibus, Plin.: arbores, ex quibus mel defluit, Plin.: sucus ex ipsa (filice) defluens, Plin.: nec tantum Niobae bis sex ad busta superbae sollicito lacrimae defluit a Sipylo, Prop. – m. in od. ad od. extra u. Akk., si quando in scrotum sanguis defluxit, Cels.: quod primum defluxerit in rotundum labrum, Col.: aes ipsum in catinos defluit, scoria extra fornaces, Plin.: potus defluit ad pulmonem, Gell. – b) v. trockenen Ggstdn. auf dem Wasser, herab- od. hinabschwimmen, m. Abl., wo herab? m. ab u. Abl., m. ad u. Akk. od. m. Acc. loc., α) v. sächl. Subjj.: dolia medio amni defluxerunt, Liv.: nuces fusae (die hineingeschütteten) ab Romanis castris medio amni ad Casilinum defluxerunt, Liv.: so nuces sparsae aquā ferente ad oppidum defluxerunt, Frontin. – β) v. leb. Wesen, teils v. Tieren, secundo amni, Verg. georg. 3, 447 (von einem Widder): fluvio secundo, Verg. Aen. 7, 495 (v. einem Hirsche). – teils von Menschen = herab- od. hinabsegeln, secundo amni, Liv.: cum paucis navigiis secundo amni, Liv.: Ostiam Tiberi, Suet.: ad insulam, Curt.

    B) übtr., herabfließen = allmählich, sanft herabkommen, -herabfallen, -herabgleiten, -herabsinken, m. Adv. (von wo? von wo herab?) od. m. ab od. ex u. Abl., m. in od. ad. u. Akk., a) im konkr. Sinne: iam ipsae defluebant coronae, Cic.: gleba cum regis capiti incĭdisset resoluta defluxit, Curt.: flores arescunt et defluunt, Hyg.: simul defluit fructus, Plin.: ne quid excĭdat aut ne quid in terram defluat, Cic.: ad terram tacito defluxit fistula lapsu, Claud. – tanta flamma ex Aetna monte defluxit, ut etc., Liv. fr. – So insbes.: α) v. der Kleidung, v. Haar, im guten Sinne = herabwallen, pedes vestis defluxit ad imos, Verg. Aen. 1, 104: ut sinus ex composito defluens modum lateris (die Taille) ambiret, Macr. sat. 3, 13, 4: defluentem leniter flectens comam, Prud. perist. 10, 273. – im üblen Sinne = schlapp herabhängen, rusticius tonso toga defluit et male laxus (zu schl. = schlotterig) in pede calceus haeret, Hor. sat. 1, 3, 31 sq. – β) v. Reiter, selten im guten Sinne = sich vom Pferde herabschwingen, portisque ab equo regina sub ipsis desiluit, quam tota cohors imitata relictis ad terram defluxit equis, Verg. Aen. 11, 499 sqq. – gew. im üblen Sinne = vom Pferde herabgleiten, herabsinken (v. Verwundeten), ille gravi subito devinctus vulnere habenas misit equi lapsusque in humum defluxit, Furius poët. bei Macr.: moribundus Romanus labentibus super corpus armis ad terram defluxit, Liv.: frenisque manu moriente remissis in latus a dextro paulatim defluit armo, Ov.: haec agentem anima defecit corpusque ex equo defluxit in terram, Curt. – b) im abstr. Sinne: α) übh., herabfließen = herabkommen, quodsi inest in hominum genere mens, fides, virtus, concordia, unde haec in terras nisi ab superis defluere potuerunt? Cic. de nat. deor. 2, 79: philosophorum ingenia Socratico ore defluentia, vom Munde des Sokrates ausgehend (= aus dem Munde des S. ihre Weisheit schöpfend), Vell. 1, 16, 4 H. (Kritz defluentium): ipsum illud primum, a quo defluit (hergekommen ist) secundum, Arnob. 7, 22. – So nun: αα) in absteigender Linie von jmd. herkommen = abstammen, is Gnaeum et Gaium procreavit; a quibus duplex Octaviorum familia defluxit, Suet. Aug. 2, 2. – ββ) ( wie καταῤῥεῑν εἴς τινα) defluere ad alqm od. alci, jmdm. zufließen, zufallen = zuteil werden, necesse est, si quid redundarit de vestro quaestu, ad illum potissimum, per quem agebatis, defluxisse, Cic. Verr. 3, 155: multaque merces, unde potest (von welcher Seite es sein kann = in jeder Beziehung), tibi defluat aequo ab Iove Neptunoque, Hor. carm. 1, 28, 27 sqq. – β) sich entfernend abfließen = allmählich ab gehen (abweichen), allmählich zu etw. übergehen = in etw. verfallen, adulescentes tantum ab eo (Seneca) defluebant (wichen, arteten ab), quantum ille ab antiquis descenderat (gesunken war), Quint. 10, 1, 126. – a necessariis artificiis ad elegantiora defluximus, Cic.: u. im üblen Sinne, nos in omnia deliciarum vitia dicendi quāque ratione defluximus, Quint. – So bes. v. der Rede, v. etw. Höherem zu etw. Geringerem herabkommen, geraten, sed nescio quo pacto ab amicitiis perfectorum hominum ad leves amicitias defluxit oratio, Cic. de amic. 100.

    II) prägn., abfließen = wegfließen, ablaufen, sich verlaufen, A) eig., von Gewässern: rusticus exspectat dum defluat amnis; at ille labitur et labetur in omne volubilis aevum, Hor. ep. 1, 2, 42 sq.: cum hiberni defluxere torrentes, Sen. nat. qu. 3, 3.

    B) übtr., sich verlieren, vergehen, verlaufen, schwinden, verschwinden, absol., od. m. Adv. (von wo?), m. ex u. Abl. u. m. bl. Abl., a) im konkr. Sinne: celerrime is odor evanescit atque defluit, Plin.: eorum pinguedo sic defluxit, Cael. Aur.: nullus defluat inde color, Tibull.: ignavus defluxit corpore somnus, Tibull.: antequam tenerae sucus defluat praedae (Dat.), Hor. – Insbes., α) v. Haaren, ausfallen, ausgehen, extemplo tristi medicamine tactae defluxere comae, Ov.: vel affluit capillago vel defluit, Tert.: defluit expulsus morbo latitante capillus, Samm.: capillum defluere prohibet (v. einer Pflanze), Plin.: alci pili maturius defluunt, Plin. – β) v. Blättern u. Blüten, abfallen, folia arescunt et defluunt, Hyg.: folium eius non defluet u. non defluet folium ex eo, Vulg.: flores nominati, quod cito defluant de arboribus, quasi fluores, Isid. – γ) von Kleidern, abfallen, mirum fuit neque defluxisse eas (Servi Tulli praetextas) neque etc., daß sie weder (stückweise) abgefallen sind, noch usw., Plin. 8, 197: semel obsoleti coloris tunica collo inserta non ante deponitur aut mutatur, quam diuturnā carie in pannulos defluxerit defrustata, Amm. 31, 2, 5. – δ) v. leb. Wesen, sich verlaufen, ex queis (= quibus) magna pars defluxere, pauci restitere, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 6: ex novem tribunis, quos tunc habueram, unus me absente defluxit, hat sich verzogen od. verloren (ist mir untreu geworden), Cic. Sest. 69. – b) im abstr. Sinne, α) aus dem Gedächtnisse entschwinden, altius iniuriae quam merita descendunt et illa (näml. merita) cito defluunt, has (näml. iniurias) tenax memoria custodit, Sen. de ben. 1, 1, 8: id tibi ne vacuo defluat ex animo, Prop. 1, 20, 2. – β) der Zeit nach verlaufen, ablaufen, entschwinden, ubi salutatio defluxit, litteris me involvo, Cic. ep. 9, 20, 3: sic horridus ille defluxit numerus Saturnius, Hor. ep. 2, 1, 158.

    lateinisch-deutsches > defluo

  • 18 oblivio

    oblīvio, ōnis, f. (obliviscor), I) das Vergessen, die Vergessenheit, a) appell.: fugitiva, Varro LL.: oblivio eorum, qui nunc sunt, neben reticentia posterorum, Cic.: ab oblivione vindicare, der Vergessenheit entreißen, Cic.: alqd oblivioni dare (anheimgeben), Liv., od. venire in oblivionem alcis rei, Cic., od. capere oblivionem alcis rei, Plin., etwas vergessen: capit me oblivio alcis rei, ich vergesse etwas, Cic.: alqd oblivione dimittere, sich etw. aus dem Gedächtnis schlagen, Tac.: alqm in oblivionem alcis rei adducere, machen, daß jmd. etw. vergißt, Liv.: omnes oblivio alta suppressit, Sen.: iniurias oblivione contriveram, hatte vergessen, Cic.: non iacēre in oblivione, sed in assidua commemoratione omnibus omnium flagitiorum esse, Cic.: in oblivionem ire, in V. geraten, Sen.: per oblivionem, aus Vergessenheit, Suet.: omnium factorum dictorumque oblivio, Suet., od. discordiarum oblivio, Iustin., Amnestie. – Plur., Hor. carm. 4, 9, 34. Gell. 9, 5, 6. Ps. Quint. decl. 306. – b) nom. propr.: α) oblivionis amnis od. aqua, der Strom der Vergessenheit, v. der Lethe, obl. amnis, Sen. ad Marc. 19, 4 H. (wo Koch Oblivio amnis). Lact. 7, 22, 16: aqua obl., Lact. 3, 18, 16; 7, 22, 9. – β) Oblivio, ein Fluß im tarrakon. Hispanien, j. Lima, Mela 3, 1, 9 (3. § 10). Plin. 4, 115. Liv. epit. 55; vgl. Sil. 16, 477. – II) die Vergeßlichkeit, Curt. 7, 1, 9. Tac. ann. 11, 38. Suet. Claud. 39, 1.

    lateinisch-deutsches > oblivio

  • 19 anschwellen

    anschwellen, 1) v. intr.tumescere. intumescere (aufschwellen, aufdunsen). – turgescere (aufgetrieben werden). – crescere. accrescere. augescere. augeri (wachsen, anwachsen, von Flüssen). – angeschwollen sein, tumere; turgere: stark, vastius tumere (v. Gliedern): die Füße sind angeschwollen, in pedibus tumor est. – ein angeschwollenes Glied, membrum tumidum ac turgidum: ein angeschwollener Fluß, amnis inflatus aquis u. bl. amnis inflatus: ein durch Regen angeschwollener Fluß, amnis imbribus auctus. – II) v. tr. implere [145]( im allg.). – augere (v. Wasser, das die Flüsse anwachsen läßt). – der Wind schwellt die Segel an, flatus implet vela. Anschwellen, das, - ung, die, tumor (Geschwulst eines Gliedes). – auctus (das Anwachsen, z. B. fluminum).

    deutsch-lateinisches > anschwellen

  • 20 ambitiosus

    ambĭtĭōsus, a, um [st2]1 [-] qui tourne autour, sinueux. [st2]2 [-] solliciteur, qui cherche à plaire, aspirant aux honneurs, intrigant, complaisant, intéressé. [st2]3 [-] avide de gloire, avide d'honneurs, ambitieux; qui est courtisé, qui est entouré. [st2]4 [-] vain, prétentieux, excessif, recherché, fastueux, magnifique.    - ambitiosa recidet ornamenta, Hor. A. P. 447: il retranchera les ornements superflus (prétentieux).    - Jordanes amnis ambitiosus, Plin. 5, 15, 15, § 71: le Jourdain, fleuve sinueux.    - amicitiae ambitiosae, Cic. Att. 1, 18: amitiés intéressées.    - nota quidem sed non ambitiosa domus, Ov. Tr. 1, 9, 18: ma maison connue et pourtant sans ostentation.    - ambitiosa mors, Tac.: mort à laquelle on s'expose par vaine gloire.
    * * *
    ambĭtĭōsus, a, um [st2]1 [-] qui tourne autour, sinueux. [st2]2 [-] solliciteur, qui cherche à plaire, aspirant aux honneurs, intrigant, complaisant, intéressé. [st2]3 [-] avide de gloire, avide d'honneurs, ambitieux; qui est courtisé, qui est entouré. [st2]4 [-] vain, prétentieux, excessif, recherché, fastueux, magnifique.    - ambitiosa recidet ornamenta, Hor. A. P. 447: il retranchera les ornements superflus (prétentieux).    - Jordanes amnis ambitiosus, Plin. 5, 15, 15, § 71: le Jourdain, fleuve sinueux.    - amicitiae ambitiosae, Cic. Att. 1, 18: amitiés intéressées.    - nota quidem sed non ambitiosa domus, Ov. Tr. 1, 9, 18: ma maison connue et pourtant sans ostentation.    - ambitiosa mors, Tac.: mort à laquelle on s'expose par vaine gloire.
    * * *
        Ambitiosus, pen. prod. Adiectiuum: vt, Amnis ambitiosus. Plin. Riviere de grand circuit.
    \
        Ambitiosus. Cic. Ambitieux, Trop convoiteux d'honneur et de gloire, Qui brigue et pourchasse honneurs.
    \
        Ambitiosus. Cic. Qui tasche fort d'acquerir la bonne grace des gens, Qui cerche tous moyens de parvenir à la grace d'aucun.
    \
        Amicitiae ambitiosae. Cic. De trop grande monstre et apparence sans effect.
    \
        Atria ambitiosa. Mart. Trop somptueux et magnifiques.
    \
        Ars ambitiosa. Plin. De grande monstre et ostentation.
    \
        Decreta ambitiosa. Vlpian. Ordonnances faictes par faveur.
    \
        Diligentia ambitiosa. Vlpia. Curieuse, et par laquelle on tasche d'acquerir bruit.
    \
        Iudex ambitiosus. Liu. Qui juge par faveur.
    \
        Ambitiosa ornamenta recidet. Horat. Superfluz, et qui ne servent que de monstre.
    \
        Sententiae ambitiosae. Tranquil. Donnees par faveur.
    \
        Ambitiosus in aliquem. Cic. Convoiteux d'avoir sa grace.
    \
        Preces ambitiosae. Tacit. Affectueuses.
    \
        Ambitiosus declamandi sudor. Quint. Qui n'est que de monstre et apparence, Superflu.
    \
        Ambitiosior hederis mulier. Horatius. Qui embrasse son ami plus estroictement que liarre n'accolle les arbres.

    Dictionarium latinogallicum > ambitiosus

См. также в других словарях:

  • Petronia amnis — war ein im antiken Rom in den Tiber strömender Wildbach. Er entsprang aus einer Cati fons genannten Quelle: „Die „Catusquelle“ (Cati fons), aus der das Petronia Wasser (aqua Petronia) in den Tiber fließt, wird so genannt, weil sie sich im Feld… …   Deutsch Wikipedia

  • Dactyloscopus amnis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Actino …   Wikipedia

  • Hybopsis amnis —   Hybopsis amnis Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • BUBASTIACUS Amnis — ectrope est ab auctore flumine Nilo deducta, quae postea alia atque alia subinde diverticula sen ramos generat, per diversos exitus in mare se evolventia. Apud minus Delta enim, Bubastiaccus fluvius dividuus fit Busiritcum, qui per Pathmiticum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Bononiensis amnis — Bononiensis amnis, so v.w. Rhenus 2) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • MALAMANTUS Amnis — cum Soasto fluvio Cophe, qui in Peucelaitide oritur, receptus, ab ipso in Indum fluv. defertur, Arrianus, apud Salmas. ad Solin. p. 993 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NICEPHORIUS amnis — partem murorum Tigranocertaeambiens, Tacit. l. 15. Annal. c. 4 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SABBATICUS Amnis — de quo sic Iosephus Bell. Iud. l. 7. c. 23. Τῖτος δὲ Καῖςαρ, κρόνον μέν τινα διέτριψεν εν Βηρυτῷ, καθὰ προειρήκαμεν. Θεᾶται δὲ κατὰ την` πορείαν ποταμοῦ φύ???ιν ἄξιον ἱςτορηθην̑αι. Ρ῾εῖ μὲν γὰρ μέσος Α᾿ρκαίας τῆς Α᾿γρίππα βα???ιλείας καὶ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VOLTURNUS Amnis — et Volturnum Mare, in ea parte Italiae, ubi oppid. Volturmum seu Vulturnum, Plin. l. 36. c. 26. unde advenientem seque afflantem Eurum Romani appellavêre Volturnum. Μελαμβορέας dicitur in Glossis, forte quod Volturnum, quasi Vulturinum, i. e.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Astragalus amnis-amissi — ID 7591 Symbol Key ASAM4 Common Name Custer milkvetch Family Fabaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution ID Growth Habit Forb/herb Duration …   USDA Plant Characteristics

  • Notropis amnis — blyškioji blizgė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Notropis amnis angl. pallid shiner ryšiai: platesnis terminas – blizgės …   Žuvų pavadinimų žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»