-
1 amitto
āmitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] éloigner de, congédier, renvoyer, bannir. [st2]2 [-] laisser aller, lâcher, se défaire de, perdre volontairement, négliger; pardonner. [st2]3 [-] perdre (sans le vouloir), faire une perte. - amisti, sync. Ter. = amisisti. - amissis, sync. Plaut. = amiseris. - tempus amittere, Caes.: perdre l’occasion, laisser échapper l'occasion. - oppidum amittere: perdre une ville. - amittere fidem, Nep.: manquer à sa foi, trahir son serment. - amittere animam: perdre la vie, mourir. - amittere optimates, Nep.: perdre la faveur des grands. - patriae causâ, patriam amittere, Cic.: par amour de sa patrie, perdre sa patrie elle-même. - amittere captum, Cic.: lâcher prise. - illam e conspectu amisi meo, Ter.: je l'ai perdue de vue. - amittere a se, Ter.: éloigner de soi, congédier. - de manibus amittere, Cic. Verr. 2, 4, 20: laisser échapper des mains. - amittere aliquid ex animo, Cic.: bannir de son coeur qqch, oublier qqch. - tibi hanc amittam noxiam, Plaut. Poen. 1, 2, 191: je vais te pardonner cette faute. - amittere verba, A.-Vict.: demeurer court.* * *āmitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] éloigner de, congédier, renvoyer, bannir. [st2]2 [-] laisser aller, lâcher, se défaire de, perdre volontairement, négliger; pardonner. [st2]3 [-] perdre (sans le vouloir), faire une perte. - amisti, sync. Ter. = amisisti. - amissis, sync. Plaut. = amiseris. - tempus amittere, Caes.: perdre l’occasion, laisser échapper l'occasion. - oppidum amittere: perdre une ville. - amittere fidem, Nep.: manquer à sa foi, trahir son serment. - amittere animam: perdre la vie, mourir. - amittere optimates, Nep.: perdre la faveur des grands. - patriae causâ, patriam amittere, Cic.: par amour de sa patrie, perdre sa patrie elle-même. - amittere captum, Cic.: lâcher prise. - illam e conspectu amisi meo, Ter.: je l'ai perdue de vue. - amittere a se, Ter.: éloigner de soi, congédier. - de manibus amittere, Cic. Verr. 2, 4, 20: laisser échapper des mains. - amittere aliquid ex animo, Cic.: bannir de son coeur qqch, oublier qqch. - tibi hanc amittam noxiam, Plaut. Poen. 1, 2, 191: je vais te pardonner cette faute. - amittere verba, A.-Vict.: demeurer court.* * *Amitto, amittis, amisi, pen. prod. amissum, amittere. Ter. Envoyer d'avec soy, Laisser en aller.\Amittere, pro mittere. Plaut. Envoyer.\Amittere. Sallust. Perdre.\Amittere rem de manibus. Cic. Se dessaisir de quelque chose, en vuider ses mains.\Amittere hominem de manibus. Cic. Le laisser aller, ou eschapper.\Amittere amicum. Plaut. Perdre. Animam. Plaut. Mourir.\Aspectum. Cic. Perdre la veue.\Causam. Cic. Perdre son proces.\Ciuitatem. Cic. Estre banni.\Consilium. Terent. Estre despourveu de conseil.\E conspectu. Terent. Perdre de veue.\Ex animo. Cic. Jecter hors de son esprit.\Existimationem pudoris. Cic. Perdre, etc.\Receptum. Pompeius ad Domitium. Perdre lieu auquel on se puist retirer. -
2 amitto
amitto amitto, misi, missum, ere лишаться -
3 amitto
amitto amitto, misi, missum, ere отпускать -
4 amitto
amitto amitto, misi, missum, ere терять, утрачивать -
5 amitto
-
6 amitto
-
7 amitto
ā-mitto, mīsī, missum, ere, von sich (weg) lassen, I) (= faire aller) wegschicken, entlassen, gehen lassen, 1) eig. (s. Brix Plaut. capt. prol. 36. Lorenz Plaut. most. 417. Ribbeck Trag. fr. coroll. p. LV), Ast. amitte, sine. Di. amitto intro, Plaut.: hunc, ihn (den Sklaven) weg-, freilassen, Plaut.: erum hinc domum, nach Hause schicken, Plaut.: pactione amisso Publio legato, Sall. hist. fr. inc. 84 (51): lectos propter cariem et tineam, von sich tun, Varr. sat. Men. 227. – 2) übtr., etw. absichtlich fahren lassen, etw. ( ungestraft) hingehen lassen, aufgeben, auf etw. verzichten, rem inquisitam, Plaut.: unam hanc noxiam, Ter.: amittenda fortitudo (muß die T. aufgeben) aut sepeliendus dolor (den Schm. zu Grabe tragen), Cic.: priore (sacramento) amisso, aufgehoben, Cic.: omnes has provincias, Cic.: matrimonium, Tac.: fidem, sein Wort brechen, Nep. Eum. 10, 2 (anders b. Phaedr., s. unten no. II, 2, b): vitam, Plaut., Cornif. rhet. u. Cic. (vgl. no. II, 2, b): vitam suspendio, Gell.: animam, Lucr. u. Cornif. rhet.: spiritum ante quam ultionem, Tac. – m. dopp. Acc., ne tantum scelus impunitum amittatis, Sall. Iug. 31, 25 ed. Dietsch (al. omittatis). – II) (= laisser aller) fortlassen, fallen lassen, fahren lassen, entkommen lassen, 1) eig.: manus ebrias, Petr.: anulum, Ter.: non (te) amittam, quin eas, ich lasse dich nicht los, ohne daß du mitgehst, Plaut.: alqm prope e manibus inter tumultum, Liv.: praedam manibus, Plaut., od. de manibus, Cic., ex oculis manibusque, Liv. – 2) übtr.: a) etw. aus Sorglosigkeit, Leichtsinn, Ungeschick usw. außer acht lassen, unbenutzt vorbeilassen, occasionem, Ter. u. Cic.: tempus (den günstigen Zeitpunkt), Cic. – b) etwas, was man bereits besitzt, (durch oder ohne eigene Schuld, aus Versehen, Zufall usw.) sich entgehen lassen, es verlieren, einbüßen, einer Sache verlustig gehen (u. zwar so, daß wir die verlorene Sache als nicht mehr in unserem Besitz vermissen, wie ἀποβάλλειν, Ggstz. retinere; vgl. perdere, iacturam facere), aliquid, Sen.: uno die omnia, Sen.: praedam omnem, Liv.: pudicitiam (die Keuschheit), Liv.: arma et impedimenta, Nep.: messem, Cic.: classes, Cic.: oppidum, Sall.: dentes, Vitr. u. Plin.: plumam u. pennas, v. Vögeln, Plin.: florem, semen, v. Bäumen, Plin.: oculos, Caes.: lumina oculorum, Nep., u. bl. lumina, Cic.: aspectum, Cic.: patriam, Liv.: regem, Curt.: exercitum, Liv.: cum Quintilio Varo exercitum, Tac.: vitam, Cic.: animam, Cic.: amisisse usum pedum, das Gehen verlernt haben, Plin. pan.: am. verba (die Sprache), Aur. Vict.: rem publicam verbo retinere, re ipsā amisisse, Cic.: optimates, die Gunst der Vornehmen, Nep.: causam, litem, Cic.: ius imperii, Cic.: consilium cum re, Ter.: mentem (den Verstand), Cic. de har. resp. 33: fidem, die Glaubwürdigkeit, Phaedr. 1, 10, 2. – Dah. insbes., durch den Tod verlieren, (vgl. Drak. Liv. epit. 137. Benecke Iustin. 1, 9, 9): uxorem, Nep.: filium consularem, Cic.: liberos, Sulpic. in Cic. ep.: u. so liberi amissi, Ggstz. superstites, Plin. ep.: amissi aut gladio aut morbo cives, Vell.: am. magnam partem exercitus fame aut frigore, Liv.: multum in Valerio Flacco nuper amisimus, viel haben wir an V. Fl. verloren, Quint.: Partiz. subst., 1) amissī, ōrum, m., die (durch den Tod) Verlorenen, Verbliebenen, Auson. parent. praef. pros. p. 41, 7 Schenkl. – 2) amissa, ōrum, n., das Verlorene, Nep. Timoth. 3, 2. – / Arch. Perf.-Form ameiserunt, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 2, 1. – synk. Perf.-Formen, amisti, Ter. Eun. 241; Hec. 251: amissis st. amiseris, Plaut. Bacch. 1188.
-
8 amitto
ā-mitto, mīsī, missum, ere, von sich (weg) lassen, I) (= faire aller) wegschicken, entlassen, gehen lassen, 1) eig. (s. Brix Plaut. capt. prol. 36. Lorenz Plaut. most. 417. Ribbeck Trag. fr. coroll. p. LV), Ast. amitte, sine. Di. amitto intro, Plaut.: hunc, ihn (den Sklaven) weg-, freilassen, Plaut.: erum hinc domum, nach Hause schicken, Plaut.: pactione amisso Publio legato, Sall. hist. fr. inc. 84 (51): lectos propter cariem et tineam, von sich tun, Varr. sat. Men. 227. – 2) übtr., etw. absichtlich fahren lassen, etw. ( ungestraft) hingehen lassen, aufgeben, auf etw. verzichten, rem inquisitam, Plaut.: unam hanc noxiam, Ter.: amittenda fortitudo (muß die T. aufgeben) aut sepeliendus dolor (den Schm. zu Grabe tragen), Cic.: priore (sacramento) amisso, aufgehoben, Cic.: omnes has provincias, Cic.: matrimonium, Tac.: fidem, sein Wort brechen, Nep. Eum. 10, 2 (anders b. Phaedr., s. unten no. II, 2, b): vitam, Plaut., Cornif. rhet. u. Cic. (vgl. no. II, 2, b): vitam suspendio, Gell.: animam, Lucr. u. Cornif. rhet.: spiritum ante quam ultionem, Tac. – m. dopp. Acc., ne tantum scelus impunitum amittatis, Sall. Iug. 31, 25 ed. Dietsch (al. omittatis). – II) (= laisser aller) fortlassen, fallen lassen, fahren lassen, entkommen lassen, 1) eig.: manus ebrias, Petr.: anulum, Ter.: non (te) amittam, quin eas, ich lasse dich nicht los, ohne daß du mitgehst,————Plaut.: alqm prope e manibus inter tumultum, Liv.: praedam manibus, Plaut., od. de manibus, Cic., ex oculis manibusque, Liv. – 2) übtr.: a) etw. aus Sorglosigkeit, Leichtsinn, Ungeschick usw. außer acht lassen, unbenutzt vorbeilassen, occasionem, Ter. u. Cic.: tempus (den günstigen Zeitpunkt), Cic. – b) etwas, was man bereits besitzt, (durch oder ohne eigene Schuld, aus Versehen, Zufall usw.) sich entgehen lassen, es verlieren, einbüßen, einer Sache verlustig gehen (u. zwar so, daß wir die verlorene Sache als nicht mehr in unserem Besitz vermissen, wie ἀποβάλλειν, Ggstz. retinere; vgl. perdere, iacturam facere), aliquid, Sen.: uno die omnia, Sen.: praedam omnem, Liv.: pudicitiam (die Keuschheit), Liv.: arma et impedimenta, Nep.: messem, Cic.: classes, Cic.: oppidum, Sall.: dentes, Vitr. u. Plin.: plumam u. pennas, v. Vögeln, Plin.: florem, semen, v. Bäumen, Plin.: oculos, Caes.: lumina oculorum, Nep., u. bl. lumina, Cic.: aspectum, Cic.: patriam, Liv.: regem, Curt.: exercitum, Liv.: cum Quintilio Varo exercitum, Tac.: vitam, Cic.: animam, Cic.: amisisse usum pedum, das Gehen verlernt haben, Plin. pan.: am. verba (die Sprache), Aur. Vict.: rem publicam verbo retinere, re ipsā amisisse, Cic.: optimates, die Gunst der Vornehmen, Nep.: causam, litem, Cic.: ius imperii, Cic.: consilium cum re, Ter.: mentem (den Verstand), Cic. de har. resp. 33: fidem, die Glaub-————würdigkeit, Phaedr. 1, 10, 2. – Dah. insbes., durch den Tod verlieren, (vgl. Drak. Liv. epit. 137. Benecke Iustin. 1, 9, 9): uxorem, Nep.: filium consularem, Cic.: liberos, Sulpic. in Cic. ep.: u. so liberi amissi, Ggstz. superstites, Plin. ep.: amissi aut gladio aut morbo cives, Vell.: am. magnam partem exercitus fame aut frigore, Liv.: multum in Valerio Flacco nuper amisimus, viel haben wir an V. Fl. verloren, Quint.: Partiz. subst., 1) amissī, ōrum, m., die (durch den Tod) Verlorenen, Verbliebenen, Auson. parent. praef. pros. p. 41, 7 Schenkl. – 2) amissa, ōrum, n., das Verlorene, Nep. Timoth. 3, 2. – ⇒ Arch. Perf.- Form ameiserunt, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 2, 1. – synk. Perf.-Formen, amisti, Ter. Eun. 241; Hec. 251: amissis st. amiseris, Plaut. Bacch. 1188. -
9 amitto
ā-mitto, mīsī, missum, ere1) отпускать, бросать, отказываться (a. filium a se Ter); даровать свободу, освобождать ( servum Pl)a. fidem Nep — нарушать слово, но тж. Ph лишаться доверияspiritum a. T — испустить духa. noxiam Ter — отпускать (прощать) винуa. filium ad patrem C — отослать сына к отцуmatrimonium a. T — отказаться от брака2) оставлять, бросать ( classis amissa et perdita C)3) уронить, выпустить ( anulum Ter)4) упустить, прозевать (tempus C; occasionem C, Cs); терять, лишаться, утрачивать (arma et impedimenta Nep; oculos Cs; dignitatem pristĭnam Ph)amittit merito proprium qui alienum appĕtit Ph — заслуженно лишается своего тот, кто хочет захватить чужоеDecius amisit vitam, al non perdidit C — Деций лишился жизни, но не погубил её (бесславно)a. usum pedum PJ — разучиться ходить -
10 amitto
amittere, amisi, amissus V TRANSlose; lose by death; send away, dismiss; part with; let go/slip/fall, drop -
11 amitto
to dismiss, send away, lose, let slip away. -
12 amitto
ā-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. (amīsti, sync., = amisisti, Ter. Eun. 2, 2, 10; id. Hec. 2, 2, 9:I.amīssis, sync., = amiseris,
Plaut. Bacch. 5, 2, 70).1. A.. In gen., to send away from one's self, to dismiss (thus, anteclass., freq. in Plaut. and Ter.): quod nos dicimus dimittere, antiqui etiam dicebant amittere, Don. ad Ter. Heaut. 3, 1, 71; Att. ap. Non. 75, 32:B.stulte feci, qui hunc (servum) amisi,
Plaut. Mil. 4, 8, 66; id. ib. 4, 5, 25; so id. ib. 4, 5, 28:quo pacto hic servos suum erum hinc amittat domum,
id. Capt. prol. 36:et te et hunc amittam hinc,
id. ib. 2, 2, 82; so id. Most. 2, 2, 2; id. Men. 5, 8, 6 al.:ut neque mi jus sit amittendi nec retinendi copia,
Ter. Phorm. 1, 3, 24; 5, 8, 27; id. And. 5, 3, 27; id. Heaut. 4, 8, 17 al.:testis mecum est anulus, quem amiserat,
which he had sent away, id. Ad. 3, 2, 49; Varr. ap. Non. 83, 12.—Spec., to let go, let slip:2.praedā de manibus amissā,
Cic. Verr. 2, 4, 20.—With simple abl.:praedam ex oculis manibusque amittere,
Liv. 30, 24; 29, 32 et saep.:Sceledre, manibus amisisti praedam,
Plaut. Mil. 2, 5, 47 Ritschl.—Trop.A.In gen.:B.istam rem certum est non amittere,
Plaut. Am. 2, 2, 217:tibi hanc amittam noxiam unam,
to remit, to pardon, id. Poen. 1, 2, 191:occasionem amittere,
Ter. Eun. 3, 5, 58; so Cic. Caecin. 5, 15; id. Att. 15, 11; Caes. B. G. 3, 18 al. (opp. occasionem raptare, Cic.:arripere, Liv.: complecti, Plin. Min.: intellegere, Tac.): servire tempori et non amittere tempus cum sit datum,
Cic. Att. 8, 3, 6:fidem amittere,
to break their word given on oath, Nep. Eun. 10, 2 Dähn.; Ov. M. 15, 556 al.—Of trees, to let go, let fall, to drop, lose:II.punica florem amittit,
Plin. 16, 26, 46, § 109:pyrus et amygdala amittunt florem et primos fructus,
id. ib.:ocissime salix amittit semen,
id. 16, 26, 46, § 110.—Esp., to lose (commonly without criminality, by mistake, accident, etc.; while perdere usually designates a losing through one's own fault; and omittere, to allow a thing to pass by or over, which one might have obtained): Decius amisit vitam; at non perdidit: dedit vitam, accepit patriam: amisit animam, potitus est gloriā, Auct. ad Her. 4, 44, 57: Multa amittuntur tarditie et socordiā, Att. ap. Non. 181, 21 (Trag. Rel. p. 73 Rib.):Simul consilium cum re amisti?
Ter. Eun. 2, 2, 10:amittit vitam sensumque priorem,
Lucr. 3, 769 et saep.:imperii jus amittere,
Cic. Phil. 10, 5 fin.:ut totam litem aut obtineamus aut amittamus,
id. Rosc. Com. 4, 10:classes optimae amissae et perditae,
id. Verr. 1, 5, 13:filium amisit (sc. per mortem),
id. Fam. 4, 6; so Tac. Agr. 6; Suet. Vesp. 3; id. Calig. 12:oppidum Capsam et magnam pecuniam amiserat,
Sall. J. 97, 1:patrimoniis amissis,
id. C. 37, 5:amittere optimates, i. e. favorem, animum eorum,
Nep. Dion, 7, 2 Dähn.:patriam,
Liv. 5, 53:exercitum,
id. 8, 33:opera amissa (sc. incendio) restituit,
id. 5, 7; so Suet. Claud. 6:si reperire vocas amittere certius,
i. e. to know more certainly that she is lost, Ov. M. 5, 519:colores,
Hor. C. 3, 5, 27; so id. S. 1, 1, 60; 2, 5, 2 (not elsewh. in Hor.). -
13 amitto
, amisi, amissum, amittere 31) отпускать;2) терять, лишаться -
14 amissus
[st1]1 [-] āmissus, a, um: part. passé de amitto; lâché, perdu. [st1]2 [-] āmissŭs, ūs, m.: perte.* * *[st1]1 [-] āmissus, a, um: part. passé de amitto; lâché, perdu. [st1]2 [-] āmissŭs, ūs, m.: perte.* * *Amissus, Participium. Virg. Perdu. -
15 GAMBLE AWAY
[V]AMITTO: LUDO AMITTO -
16 amisi
āmīsī pf. к amitto -
17 amissibilis
āmissibilis, e [ amitto ] -
18 amissio
ā-missīo, ōnis f. [ amitto ]потеря, утрата (regni Just; liberorum C; foliorum PM) -
19 amissus
-
20 amisti
āmistī (= amisisti) Ter 2 л. sg. pf. к amitto
См. также в других словарях:
amitto — a·mìt·to s.m. TS lit. panno rettangolare di lino che i sacerdoti cattolici mettono sulle spalle prima di indossare il camice {{line}} {{/line}} DATA: sec. XII. ETIMO: dal lat. amĭctu(m), acc. di amicitus, us, der. di amicīre coprire, mettere… … Dizionario italiano
amitto — {{hw}}{{amitto}}{{/hw}}s. m. Nella liturgia cattolica, quadrato di tela di lino che il celebrante indossa prima del camice, coprendo le spalle e parte del petto … Enciclopedia di italiano
amitto — pl.m. amitti … Dizionario dei sinonimi e contrari
Felinus and Gratian — Infobox Saint name= Saints Felinus and Gratian birth date= death date= 250 AD feast day= June 1; (Joint local feast day with Carpophorus and Fidelis) March 13 venerated in= Roman Catholic Church, Eastern Orthodox Church imagesize= 250px caption=… … Wikipedia
INTERPRETATION — This article is arranged according to the following outline: definition of terms bible exegesis substance of bible exegesis in jewish creative interpretation and integrative interpretation … Encyclopedia of Judaism
Puzzle Shock! — Infobox Album Name = Puzzle Shock! Type = studio Artist = Marčelo Released = 2005 Recorded = 2004 2005 Genre = Hip Hop Length = 67:04 Label = MultiMedia Records Executive Producer = Dragoljub Dr Dra Marković Co executive Producer = Marčelo… … Wikipedia
razionale — 1ra·zio·nà·le agg., s.m. AU 1a. agg., dotato della ragione, che usa la ragione o se ne lascia guidare al fine di giudicare rettamente e regolarsi efficacemente nell azione: gli uomini sono esseri razionali Contrari: antirazionale, irrazionale. 1b … Dizionario italiano
ԹԵՒԱԹԱՓԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0808 Chronological Sequence: 5c, 13c ձ. πτερορρόεω pennas amitto, defluvium pennarum Թափիլ թեւոց կամ ʼի թեւոց. *Եւ մի՛ թեւաթափեսցի վասն բարձրութեան թռչմանն. Առ որս. ՟Ժ՟Բ: *Թռչունք թեւաթափեալք անկանին յերկիր. Վրդն. ծն … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)