Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

amāracus

  • 1 amaracus

    ămārăcus, i, m. f. (ămārăcum, i, n.) Plin. marjolaine.    - [gr]gr. ἀμάρακος (ἀμάρακον).
    * * *
    ămārăcus, i, m. f. (ămārăcum, i, n.) Plin. marjolaine.    - [gr]gr. ἀμάρακος (ἀμάρακον).
    * * *
        Amaracus, huius amaraci, masc. ge. vel Amaracum. n. g. pen. corr. Plin. Marjolaine. Galeno dicitur ea quam officinae vocant Matricariam, rustici autem Marone.

    Dictionarium latinogallicum > amaracus

  • 2 amaracus

    amāracus, ī, c., u. amāracum, ī, n. (ἀμάρακος u. ον), I) Majoran (Origanum Majorana, L.), eine wohlriechende Blume, Plin. 21, 37. Verg. Aen. 1, 693: zu Kränzen gebraucht, Catull. 61, 6 sq. – II) eine Pflanze = perdicium (nach Scheller zu Cels. 2, 33. not. 320 wahrsch. Matricaria Parthenium), Plin. 21, 176.

    lateinisch-deutsches > amaracus

  • 3 amaracus

    amāracus, ī, c., u. amāracum, ī, n. (ἀμάρακος u. ον), I) Majoran (Origanum Majorana, L.), eine wohlriechende Blume, Plin. 21, 37. Verg. Aen. 1, 693: zu Kränzen gebraucht, Catull. 61, 6 sq. – II) eine Pflanze = perdicium (nach Scheller zu Cels. 2, 33. not. 320 wahrsch. Matricaria Parthenium), Plin. 21, 176.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amaracus

  • 4 amāracus

        amāracus ī, f, ἀμάρακοσ, marjoram: mollis, V.: Suave olens, Ct.
    * * *
    marjoram; feverfew (pyrethrum parthenium)

    Latin-English dictionary > amāracus

  • 5 amaracus

    ămārăcus, i, comm., and ămāră-cum, i, n., = amarakos, and -on, marjoram: Origanum majorana, Linn.; Plin. 21, 11, 39, § 67; 21, 22, 93, § 163; 13, 1, 2, § 14:

    suave olens,

    Cat. 61, 7:

    mollis,

    Verg. A. 1, 693.

    Lewis & Short latin dictionary > amaracus

  • 6 amaracus

    mercankösk otu

    English to Turkish dictionary > amaracus

  • 7 amaracum

    ămārăcus, i, comm., and ămāră-cum, i, n., = amarakos, and -on, marjoram: Origanum majorana, Linn.; Plin. 21, 11, 39, § 67; 21, 22, 93, § 163; 13, 1, 2, § 14:

    suave olens,

    Cat. 61, 7:

    mollis,

    Verg. A. 1, 693.

    Lewis & Short latin dictionary > amaracum

  • 8 ἀμαράκινος

    ἀμᾱράκινος,, η, ον,
    A made of amaracus,

    μύρον Antiph.106

    ;

    ἔλαιον Edict.Diocl.Delph.16

    . [full] ἀμᾱρᾰκόεις, εσσα, εν, like amaracus, Nic. Th. 503.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμαράκινος

  • 9 amaracinum

    amāracinum, ī n. [amaracus\]
    амаракин, благовоние из майорана Lcr

    Латинско-русский словарь > amaracinum

  • 10 amaracum

    amāracum, ī n. и amāracus, ī m., f.
    майоран (Origanum Majorana, L) V, Ctl, PM

    Латинско-русский словарь > amaracum

  • 11 aspiro

    a-spīro, āvī, ātum, āre
    1) дуть, веять
    2)
    б) ( о цветах) выдыхать аромат, благоухать ( amarācus aspirans V)
    3) благоприятствовать, содействовать
    vos, o Calliope, precor, aspirate canenti V — вас, о Каллиопа (и другие музы), я молю помочь певцу
    4) поэт. задавать тон, вторить ( tibia aspirat choro H)
    5) стремиться, устремляться ( ad или in aliquid)
    a. ad pecuniam alicujus C — вмешиваться в чьи-л. денежные дела
    6) стараться подойти, приблизиться ( muris Sil)
    ex bellicā laude ad Africanum a. nemo potest Cникто не может мечтать сравняться с Африканом (т. е. Сципионом) в воинской славе
    9) вдохнуть, вдохновлять, внушить, навевать ( amorem dictis V)
    10) наплывать, набегать ( Tanatus insula aspiratur freto Gallico Sol)

    Латинско-русский словарь > aspiro

  • 12 amnacum

    amnacum, ī, n., s. amāracus no. II.

    lateinisch-deutsches > amnacum

  • 13 cognomino [1]

    1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.

    lateinisch-deutsches > cognomino [1]

  • 14 complector

    com-plector, plexus sum, plectī (com u. plecto), einen Gegenstand beflechten, beschlingen, d.i. umschlingen, umfassen, konstr. bei Ang. womit? m. Abl., I) eig.: 1) mit den Händen, Armen, mit dem Körper usw. umschlingen, umfassen, umschlungen-, umfaßt halten, α) v. leb. Wesen: eminentia saxa, Curt.: saxa manibus, Curt.: hastam manu, Curt.: caput digitis, Ov.: hamos brachio (v. den Polypen), Plin.: barbas (polyporum) vix utroque brachio, Plin.: aram passis capillis, Ov. – od. bittend um Schutz flehend, dextram alcis, Curt.: genua, Quint.: Caesarem, Caes. – u. zärtlich liebend, umschlingen, umfaßt halten, umarmen, dextram alcis, Verg.: alqm u. alqm artius, Cic.: alqm absentem cogitatione (im G.), Cic.: alqm medium, Liv.: complexi alter alterum, Arm in Arm, Sen. – u. feindlich festhaltend, beim Ringen usw., alqm, Curt.: inter se, Nep.: complexi alter alterum, Sen.: c. alqm medium, Curt.: u. (absol.) nequeunt complecti satis, sich umarmen, Plaut.: quoad stans complecti posset, Nep. – β) v. Lebl.: corpuscula complexa inter se, Lucr.: manus inter se complexae, Plin.: claviculis suis quasi manibus quicquid est nacta complectitur (vitis), Cic.: ubi mollis amaracus illum floribus complectitur, Verg.: u. v. personif. Schlaf, me artior somnus complexus est, Cic.: sopor complectitur artus, Verg. – 2) räumlich umfassen, umschlie ßen, umschlossen halten, im Umfangeinnehmen, α) v. Pers.: animum mundi caelo, Cic.: ruris aliquantum depresso aratro, Ov.: alcis effigiem fulvo in auro, einfassen, Ov. – als milit. t. t., loca, Caes.: castris ampliorem locum supra ripam, Frontin.: tantum spatium, Caes.: XIV milia passuum, Caes.: alqm obsidione, Vell.: totius circuitum domus ita custodiis complexi sunt, ut nemo inde elabi posset, mit W. umstellt, Liv. – β) v. lebl. Subjj.: extimus (orbis caelestis), qui reliquos omnes complectitur, Cic.: mare terram complexum, Ov.: XXXV stadiûm murus urbem complectitur, Curt.: arx ambitu XX stadia complexa, Curt.: mundus quoniam omnia complexus est (neque est quicquam quod non insit in eo) perfectus est undique, umschließt = in sich schließt, Cic.

    II) übtr.: 1) gleichs. umfassen u. festhalten, a) übh. etw. erfassen, einer Sache habhaft werden, sich bemeistern, plures provincias complexus sum quam alii urbes ceperunt, Curt.: totum terrarum orbem aut victoriis aut spe complexus (v. Alexander), Val. Max.: quam (facultatem) quoniam complexus es, tene, Cic.: cum est (vis, Wirkung) idoneam complexa naturam, wenn sie eine empfängliche N. trifft, Cic. – b) einen Gegenstand mit Liebe, Vorliebe, Wärme umfassen, an einem Gegenstande festhalten, einen Ggstd. mit besonderer Vorliebe erfassen, sich eines Ggstds. annehmen, für einen Ggstd. sich interessie ren, auf einen Ggstd. einen hohen Wert legen, einen Ggstd. hegen und pflegen, quos fortuna complexa est, die Schoßkinder des Glücks, Cic.: c. adulescentem totamque causam manumque veteranorum, Cic.: oratorem (den Redner = die Redekunst) celeriter, Cic.: philosophiam, Cic.: virtutem (Ggstz. virtutem aspernari ac refutare), Cic. – omnes cives caritate, Liv.: alqm omni comitate, Cic.: alqm summā benevolentiā, Cic.: alqm beneficio, Cic.: alqm omnibus studiis suis, laboribus, vitae periculis, Cic. – c) mit dem Geiste umfassen, zusammenfassen, in seinem ganzen Umfange übersehen, -erfassen, -auffassen u. begreifen, gew. m. Abl. animo, cogitatione, mente, cogitatione et mente, scientiā, memoriā, zB. animo rei magnitudinem c., Cic.: animum corpore liberatum cogitatione complecti posse, Cic.: c. omne caelum totamque cum universo mari terram mente, Cic.: quod neque oculis neque auribus neque ullo sensu percipi potest, cogitatione tantum et mente complectimur, Cic. – scientiā c. quae ad philosophos atque oratores pertinent, Quint. – haec infinita atque nova memoriā c., Cic.; vgl. si longior complectenda memoriā fuerit oratio, einzulernen, zu memorieren, Quint.: u. so (ohne memoriā) in iis quae scripsimus complectendis, Quint.: u. v. Gedächtnis selbst, quae memoria complecteretur, Quint. – selten ohne Abl., ista innumerabilia, Cic.: formam ac figuram animi magis quam corporis, Tac. – d) mit einem Begriffe, mit einer Benennung umfassen, unter einem Begriff (Gedanken) od. einer Benennung zusammenfassen, omnia unā comprehensione, Cic.: utrumque unā appellatione, Quint.: hoc (argumenti) nomine omnia, quae etc., Quint.: honesto (unter dem Anständigen) iustum, pium, religiosum, Quint. – e) mit Worten umfassen, definieren, zusammenfassen, vollständig erfassen u. wiedergeben, gew. m. Abl. oratione, verbis, litteris (durch einen Brief), pluribus libris u. dgl., zB. nullo modo posse omnia istius facta aut memoriā consequi aut oratione complecti, Cic.: complectitur verbis, quod vult, Cic.: gratulationem quam confirmationem animi tui litteris complecti malui, Cic.: c. praecepta philosophiae carmine, Quint.: eo libro omnium rerum memoriam breviter et perdiligenter, Cic.: artem pluribus libris, Quint.: plura paucis, Quint.: ipsis syllabis verba, Quint. – selten ohne Abl., universam et propriam oratoris vim definire complectique, Cic.: viros amplissimos ad suum scelus, als Teilnehmer seines Verbrechens mit vorführen, Cic.: breviter causas, Quint.: sed nolo pluribus, summam rem complectar, Liv. – u. bes. c. decreto, ut etc., durch ein Dekret beschließen, daß usw., Vell. 2, 121, 1. – u. sententiā c. causas u. bl. sententiā c., (bei Abgabe seiner Meinung im Senate) die Gründe für od. gegen zusammenfassen, -stellen, Cic. Phil. 14, 29 (ohne causas) u. 14, 36 (m. causas). – u. als rhet. od. philos. t. t., den Schluß zusammenstellen, den Schlußsatz (die Konklusion) machen, Cornif. rhet. 2, 47. Cic. de inv. 1, 73; vgl. complexio no. II, d, α. – 2) gleichs. räumlich umschließen, a) mit etw. einschließen, sententiam numero quodam c. et astricto et soluto, Cic. de or. 3, 175. – b) in sich umfassen = in sich vereinigen, in sich begreifen, in sich schließen, populus Romanus orbem terrarum complectens, Liv.: urbs omnia ( alles = alles Angenehme od. Widerwärtige) complexa, Sen.: omnium partes corripere atque c., Nep.: omnes omnium caritates patria una complexa est, Cic.: omnes complectitur lex, Quint.: quod (rerum cognitiones) habeant quiddam in se quasi complexum et continens veritatem, Cic.: quo uno maleficio scelera omnia complexa esse videantur, vereinigt zu sein, Cic. Rosc. Am. 37. – / Aktive Form complectit, Vitr. 10, 2 (6), 11 R.: complectite, Pompon. com. fr. 48. – complector in pass. Bedeutung, Curio bei Prisc. 8, 18 (vgl. Hertz Prisc. vol. 1. p. 35, 13). Gargil. de arb. pomif. 2, 6. Auct. tractat. in Luc. 1 (Scriptt. vet. nov. collect. ed Mai tom. 3. p. 191). – Partiz. Perf. passiv, Cic. Rosc. Am. 37 M. Ulp. dig. 49, 1, 3. § 1. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 79. – Fut. complectebuntur (st. complectentur), Vulg. (Amiat.) Sirach 4, 13.

    lateinisch-deutsches > complector

  • 15 sampsuchum

    sampsūchum, i, n. marjolaine. --- Cic. 10, 171 ; Plin. 21, 61.    - σαμψύχον    - ou sampsūchus, i, f. --- Cels. 5, 11; M.-Emp. 36.    - ὁ ou ἡ σαμψύχος.
    * * *
    sampsūchum, i, n. marjolaine. --- Cic. 10, 171 ; Plin. 21, 61.    - σαμψύχον    - ou sampsūchus, i, f. --- Cels. 5, 11; M.-Emp. 36.    - ὁ ou ἡ σαμψύχος.
    * * *
        Sampsuchum, sampsuchi, pe. pro. siue Sampsycus, Herba quae et amaracus dicitur. Plin. Marjolaine.

    Dictionarium latinogallicum > sampsuchum

  • 16 sansucus

        Sansucus, sansuci, pen. prod. foe. ge. Herba, amaracus alias dicitur, et sampsuchus, et samsucus. Pli. Vide SAMPSVCHVM. Marjolaine.

    Dictionarium latinogallicum > sansucus

  • 17 αμαρακόεσσα

    ἀμαρακόεις
    made of amaracus: fem nom /voc sg

    Morphologia Graeca > αμαρακόεσσα

  • 18 ἀμαρακόεσσα

    ἀμαρακόεις
    made of amaracus: fem nom /voc sg

    Morphologia Graeca > ἀμαρακόεσσα

  • 19 amnacum

    amnacum, ī, n., s. amaracus no. II.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amnacum

  • 20 cognomino

    1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.
    ————————
    2. cōgnōmino, āvī, āre (con u. *gnomino = nomino) zugleich nennen, -angeben, Apul. met. 2, 30 codd. Fφ (Eyssenh. S. 37, 1 mit der Vulgata cognoverit).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cognomino

См. также в других словарях:

  • amaracus — /ə marˈə kəs/ noun Marjoram ORIGIN: L amāracus, from Gr amārakos …   Useful english dictionary

  • Amaracus — A*mar a*cus, n. [L., fr. Gr. ?.] A fragrant flower. Tennyson. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • AMARACUS — I. AMARACUS puer, Cynarae Regis Cypri unguentarius, qui casu lapsus, dum ferret unguenta, fregit Alabastrum, magnumque ex confusione odorem creavit, unde optima unguenta Amaracina dicuntur. Hic deinde cum nimiô dolore contabuislet, in herbam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • АМАРАК —    • Amarăcus,          αμάρακος, красивый, сильно пахучий цветок, часто употреблявшийся для венков; особенно славился кипрский амарак. Verg. Aen. 1, 693. Plin. 21, 11. 21, 93. Catull. 61, 6. Выжимаемое из амарака масло, oleum или unguentum… …   Реальный словарь классических древностей

  • SAMPSUCHUM — cum amaraco idem. Plin. l. 21. cap. 11. Amaracum Diocles Medicus, et Sicula gens appellavêre, quod Aegyptus et Syria sampsuchum. Dioscorides l. 3. Κράτιςτον τὸ Κυζικηνὸν καὶ νὸ Κύπριον. δευτερευςτὶ δὲ τούτου τὸ Αἰγύπτιον, καλεῖται δὲ ὑπὸ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Marjoram — Mar jo*ram (m[aum]r j[ o]*ram), n. [OE. majoran, F. marjolaine, LL. marjoraca, fr. L. amaracus, amaracum, Gr. ama rakos, ama rakon.] (Bot.) A genus of mintlike plants ({Origanum}) comprising about twenty five species. The sweet marjoram… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Origanum Majorana — Marjoram Mar jo*ram (m[aum]r j[ o]*ram), n. [OE. majoran, F. marjolaine, LL. marjoraca, fr. L. amaracus, amaracum, Gr. ama rakos, ama rakon.] (Bot.) A genus of mintlike plants ({Origanum}) comprising about twenty five species. The sweet marjoram… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Origanum vulgare — Marjoram Mar jo*ram (m[aum]r j[ o]*ram), n. [OE. majoran, F. marjolaine, LL. marjoraca, fr. L. amaracus, amaracum, Gr. ama rakos, ama rakon.] (Bot.) A genus of mintlike plants ({Origanum}) comprising about twenty five species. The sweet marjoram… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Dost (Gattung) — Dost Oregano (Origanum vulgare) Systematik Asteriden Euasteriden I Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Origanum majorana — «Mejorana» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Mejorana (desambiguación).   Mejorana …   Wikipedia Español

  • Origanum —   Origanum …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»