Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

altercor/la

  • 1 altercor

    altercor, āri, ātus sum [alter] - intr. -    - constr avec cum aliquo, inter se, alicui, avec acc. et absol. [st1]1 [-] échanger des propos, prendre à partie, disputer, débattre.    - altercari cum aliquo, Caes.: se quereller avec qqn.    - mulierum ritu inter nos altercantes, Liv. 3, 68, 8: disputant entre nous comme des femmes.    - avec acc. dum hunc et hujusmodi sermonem altercamur, Apul. M. 2, 3: tout en échangeant ces propos et d'autres semblables. [st1]2 [-] [au tribunal] échanger attaques et ripostes avec l'avocat adverse.    - in altercando invenit parem neminem, Cic. Br. 159: dans les prises à partie (les corps à corps oratoires) il [Crassus] ne rencontra pas son pareil.    - cf. Quint. 6, 4, 5; 6, 4, 14; Plin. Ep. 3, 9, 24 [st1]3 [-] lutter avec, contre.    - avec dat. altercante libidinibus pavore, Hor. S. 2, 7, 57: la peur luttant contre les passions.
    * * *
    altercor, āri, ātus sum [alter] - intr. -    - constr avec cum aliquo, inter se, alicui, avec acc. et absol. [st1]1 [-] échanger des propos, prendre à partie, disputer, débattre.    - altercari cum aliquo, Caes.: se quereller avec qqn.    - mulierum ritu inter nos altercantes, Liv. 3, 68, 8: disputant entre nous comme des femmes.    - avec acc. dum hunc et hujusmodi sermonem altercamur, Apul. M. 2, 3: tout en échangeant ces propos et d'autres semblables. [st1]2 [-] [au tribunal] échanger attaques et ripostes avec l'avocat adverse.    - in altercando invenit parem neminem, Cic. Br. 159: dans les prises à partie (les corps à corps oratoires) il [Crassus] ne rencontra pas son pareil.    - cf. Quint. 6, 4, 5; 6, 4, 14; Plin. Ep. 3, 9, 24 [st1]3 [-] lutter avec, contre.    - avec dat. altercante libidinibus pavore, Hor. S. 2, 7, 57: la peur luttant contre les passions.
    * * *
        Altercor, altercaris, altercatus sum, altercari: et antique Alterco, altercas. Tanser l'un à l'autre, Debatre de parolles, Noiser, Alterquer.

    Dictionarium latinogallicum > altercor

  • 2 altercor

    altercor altercor, atus sum, ari спорить

    Латинско-русский словарь > altercor

  • 3 altercor

    altercor, ātus sum, ārī (alter), einen Wortwechsel haben, im Wortwechsel streiten, hin- u. herreden (od. schwatzen), hin u. her disputieren, I) im allg.: altercari cum alqo, Caes.: mulierum ritu inter nos altercantes, Liv.: singulis ex utraque parte altercantibus, Arnob. iun. – mit homog. Akk., dum hunc et huius modi sermonem altercamur, im Wortstreite erörtern, Apul. met. 2, 3. – poet. übtr., altercante libidinibus pavore, im Streite liegt mit usw., Hor. sat. 2, 7, 57. – II) als gerichtl. t.t., mit dem Gegner den Wortwechsel führen (s. altercātio no. II). in altercando invenit parem neminem, im Wortwechsel, in Frage u. Gegenfrage, Cic. Brut. 159; vgl. Quint. 6, 4, 5 u. 14. Plin. ep. 3, 9, 12.

    lateinisch-deutsches > altercor

  • 4 altercor

    altercor, ātus sum, ārī (alter), einen Wortwechsel haben, im Wortwechsel streiten, hin- u. herreden (od. schwatzen), hin u. her disputieren, I) im allg.: altercari cum alqo, Caes.: mulierum ritu inter nos altercantes, Liv.: singulis ex utraque parte altercantibus, Arnob. iun. – mit homog. Akk., dum hunc et huius modi sermonem altercamur, im Wortstreite erörtern, Apul. met. 2, 3. – poet. übtr., altercante libidinibus pavore, im Streite liegt mit usw., Hor. sat. 2, 7, 57. – II) als gerichtl. t.t., mit dem Gegner den Wortwechsel führen (s. altercatio no. II). in altercando invenit parem neminem, im Wortwechsel, in Frage u. Gegenfrage, Cic. Brut. 159; vgl. Quint. 6, 4, 5 u. 14. Plin. ep. 3, 9, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > altercor

  • 5 altercor

        altercor ātus, ārī, dep.    [alter], to alternate in discussion, dispute, wrangle: cum Vatinio, Cs.: inter nos, L.: in altercando par, a match in debate.—Poet.: Altercante libidinibus pavore, H.
    * * *
    altercari, altercatus sum V DEP
    argue/bicker/dispute/wrangle/quarrel; dispute in court; exchange conversation

    Latin-English dictionary > altercor

  • 6 altercor

    altercor, ātus, 1, v. dep. [alter], to have a discussion or difference with another, to dispute; to wrangle, quarrel, etc. (constr. cum aliquo, inter se, and alicui with acc. and absol.).
    I.
    In gen.: cur illa hic mecum altercata est? Pac. ap. Non. 470, 7:

    Labienus altercari cum Vatinio incipit,

    Caes. B. C. 3, 19:

    mulierum ritu inter nos altercantes,

    Liv. 3, 68.—Once with acc.:

    dum hunc et hujusmodi sermonem altercamur,

    App. M. 2, p. 115, 40: nimium altercando veritas amittitur, P. Syr. ap. Gell. 17, 14.—
    II.
    Esp., in rhet. lang., to strive to gain the victory over an opponent in a court of justice by putting questions for him to answer (cf. altercatio, II.):

    Crassus in altercando invenit parem neminem,

    in crossexamining, Cic. Brut. 43.—Hence poet., in gen, to contend, struggle with: altercante libidinibus pavore, * Hor. S. 2, 7, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > altercor

  • 7 altercor

    altercor, 1, dispute, Jude 9.*

    English-Latin new dictionary > altercor

  • 8 altercor

    ātus sum, ārī depon. [ alter ]
    1) спорить, обмениваться репликами (cum aliquo Cs; inter se L)

    Латинско-русский словарь > altercor

  • 9 altercabilis

    altercābilis, e (altercor), Worte wechselnd, altercabilem conserere sermonem, ein Wechselgespräch, Zwiegespräch halten (= altercari sermonem, s. altercor no. I), Arnob. 5, 3.

    lateinisch-deutsches > altercabilis

  • 10 altercatio

    altercātĭo, ōnis, f. [altercor] [st1]1 [-] altercation, dispute, vif débat.    - Liv. 1, 7, 2, etc.    - altercatio inter pullarios orta de auspicio eius diei, Liv. 10, 40: une querelle au sujet des auspices de ce jour s'éleva entre les pullaires. [st1]2 [-] prises oratoires [échange d'attaques et de ripostes entre les avocats des parties adverses].    - Cic. de Or. 2, 255; Br. 164.    - (Cicero) et in altercationibus et in interrogandis testibus plura quam quisquam dixit facete, Quint. 6, 3, 4: et dans les passes oratoires et dans les interrogations des témoins Cicéron usa plus que personne de la plaisanterie. [st1]3 [-] dispute entre philosophes.    - Cic. Nat. 1, 15.
    * * *
    altercātĭo, ōnis, f. [altercor] [st1]1 [-] altercation, dispute, vif débat.    - Liv. 1, 7, 2, etc.    - altercatio inter pullarios orta de auspicio eius diei, Liv. 10, 40: une querelle au sujet des auspices de ce jour s'éleva entre les pullaires. [st1]2 [-] prises oratoires [échange d'attaques et de ripostes entre les avocats des parties adverses].    - Cic. de Or. 2, 255; Br. 164.    - (Cicero) et in altercationibus et in interrogandis testibus plura quam quisquam dixit facete, Quint. 6, 3, 4: et dans les passes oratoires et dans les interrogations des témoins Cicéron usa plus que personne de la plaisanterie. [st1]3 [-] dispute entre philosophes.    - Cic. Nat. 1, 15.
    * * *
        Altercatio, Verbale. Liu. Cic. Noise, Debat, Altercation.
    \
        Altercatio. Cic. Quintil. Entrelassement et entreject de parolles, quand deux noisent et respondent briefvement l'un à l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > altercatio

  • 11 altercabilis

    altercābilis, e (altercor), Worte wechselnd, altercabilem conserere sermonem, ein Wechselgespräch, Zwiegespräch halten (= altercari sermonem, s. altercor no. I), Arnob. 5, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > altercabilis

  • 12 altercatio

    altercātio, ōnis f. [ altercor ]
    1) спор (non disceptatio modo, sed etiam a. L)
    2) юр. «альтеркация» (прения сторон, перемежающиеся вопросами и ответами) C

    Латинско-русский словарь > altercatio

  • 13 altercator

    altercātor, ōris m. [ altercor ]
    2) оратор, постоянно перебивающий свою речь вопросами противнику Q

    Латинско-русский словарь > altercator

  • 14 alterco

    āvī, —, āre [ alter ]
    nimium altercando veritas amittitur погов. PS — в чрезмерных спорах утрачивается истина. — см. тж. altercor

    Латинско-русский словарь > alterco

  • 15 coaltercor

    co-altercor, —, ārī

    Латинско-русский словарь > coaltercor

  • 16 altercatio

    altercātio, ōnis, f. (altercor), die kurze Entgegnung (in Fragen u. Antworten), der Wortwechsel, Wortzank, Wortstreit, I) im allg.: brevis, Liv.: Lentuli et Caninii, Cic.: dialogorum, Sen.: in pauciores avidos altercatio est, Plaut.: magna non disceptatio modo, sed etiam altercatio, Liv.: cum res a perpetuis orationibus in altercationem vertisset, Liv.: altercationes in senatu factas audio, Cic. ad Att. 4, 13, 1. – II) gerichtl. t.t., die nach beiderseitiger Beweisführung an einander gerichteten kürzeren Fragen u. Antworten der Parteien u. ihrer Anwälte, worin man noch einmal die Hauptpunkte zusammenfassen konnte, der Wortwechsel, die Alterkation, Cic. Brut. 164; vgl. Quint. 6, 4, 1; 10, 1, 35.

    lateinisch-deutsches > altercatio

  • 17 altercator

    altercātor, ōris, m. (altercor), der Wortwechsler, Kontroversredner vor Gericht u. im wissenschaftl. Disput (vgl. altercatio no. II), Quint. 6, 4, 10 u. 15. Fronto ad Ver. imp. 1. p. 121, 2 N. Cassiod. var. 11. praef. 5. Arnob. iun. de deo tr. et un. 1, 1.

    lateinisch-deutsches > altercator

  • 18 altercābĭlis

    altercābĭlis, e [altercor] de discussion, de controverse. --- Arn. 5, 3.

    Dictionarium latinogallicum > altercābĭlis

  • 19 altercatio

    altercātio, ōnis, f. (altercor), die kurze Entgegnung (in Fragen u. Antworten), der Wortwechsel, Wortzank, Wortstreit, I) im allg.: brevis, Liv.: Lentuli et Caninii, Cic.: dialogorum, Sen.: in pauciores avidos altercatio est, Plaut.: magna non disceptatio modo, sed etiam altercatio, Liv.: cum res a perpetuis orationibus in altercationem vertisset, Liv.: altercationes in senatu factas audio, Cic. ad Att. 4, 13, 1. – II) gerichtl. t.t., die nach beiderseitiger Beweisführung an einander gerichteten kürzeren Fragen u. Antworten der Parteien u. ihrer Anwälte, worin man noch einmal die Hauptpunkte zusammenfassen konnte, der Wortwechsel, die Alterkation, Cic. Brut. 164; vgl. Quint. 6, 4, 1; 10, 1, 35.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > altercatio

  • 20 altercator

    altercātor, ōris, m. (altercor), der Wortwechsler, Kontroversredner vor Gericht u. im wissenschaftl. Disput (vgl. altercatio no. II), Quint. 6, 4, 10 u. 15. Fronto ad Ver. imp. 1. p. 121, 2 N. Cassiod. var. 11. praef. 5. Arnob. iun. de deo tr. et un. 1, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > altercator

См. также в других словарях:

  • ԳՈՌԱՄ — (ացայ կամ ացի, ացի՛ր. ա.) NBH 1 0572 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 13c, 14c չ. ἑχθρεύω, φιλονικέω, ἑγκαλέω contendo, altercor եւն. Իբր Մռնչելով գրգռիլ ʼի մարտ. գոռոզանալ. խրոխտալ. խիզախել ʼի կռիւ. մարտնչիլ. մաքառել. ջանալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴԴԻՄԱԲԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0767 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 12c ն.չ. ἁντιλέγω, ἁντιφωνέω contradico, altercor, reclamo Դիմախօսել. հակառակ բարբառել. հակառակել. վիճել. առարկել. ʼի դէմս ածել. ... *Առ այսպիսի առաջարկութիւնս հերձուածողացն ո՛չ է… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱՃԱՌԵՄ — (եցի.) NBH 2 0005 Chronological Sequence: 6c, 11c, 12c չ. ἁντιρρέω contradico, altercor Հակառակ այլում ճառել, վիճել. դիմախօսել, հակառակիլ բանիւ. հակաճառիլ, դէմ խօսիլ. ... *Տրամաբանականք ոչ ինքեանք առնուն, այլ զոր տայցէ այն՝ որ հակաճառէն սմա:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱՌԱԿԱԲԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0006 Chronological Sequence: Unknown date, 7c, 11c չ. ἁντιλέγω contradico, altercor. Դիմախօսել այլում. դէմ խօսիլ. *Հակառակաբանէր առաջի արքային. Ճ. ՟Բ.: Հ=Յ. մարտ. ՟Ի՟Դ.: *Վրիպեալ գտանին հերետիկոսք, որ հակառակաբանեն (ընդդէմ պատկերաց) …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԻՃԻՄ — (եցայ, ել.) NBH 2 0822 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c ձ. διαλέγομαι dissero, discepto, disputo συζητέω (պ. սիդիզիտէն ). mutuo quaero, altercor, litigo προβάλλω propono, repono, oppono διακρίνω dijudico φιλονεικέω rixor …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»