-
1 constanter
cōnstanter [ constans ]1) постоянно, неизменно ( in suo manere statu C)c. se habere Sl — протекать ровно (без изменений)2) одинаково, единогласно, согласно ( nuntiare Cs)3) стойко ( dolorem ferre C); твёрдо ( provincias regĕre T); с твёрдостью ( proelium inire Su); неослабно, упорно ( pugnare Cs)4) уверенно, не смущаясь ( aliquem ementiri Pt) -
2 ementior
ē-mentĭor, ītus, 4, v. dep. a., to put forth or utter falsely, to feign, fabricate, pretend (class.):quae dixisti modo, Omnia ementitus,
Plaut. Am. 1, 1, 255:aliquid,
Cic. Balb. 2, 5; id. Phil. 2, 33, 83; id. Opt. Gen. 7, 21; Sall. C. 49, 4; Liv. 9, 18; 21, 63, 5 al.—And with acc. and inf. as object, Cic. Planc. 30, 73; Liv. 1, 8; Suet. Calig. 51; Tac. A. 2, 66; 13, 47; id. H. 2, 42 al.;also: aliquem,
to feign being any one, Plaut. Trin. 4, 2, 143; Petr. 82, 3.— Absol.:ego haec omnia Chrysogonum fecisse dico, ut ementiretur, etc.,
Cic. Rosc. Am. 44; id. Div. 1, 9; Suet. Caes. 66; cf.:alii ementiti sunt in eos, quos oderant,
Cic. Part. 14, 50:concessum est rhetoribus ementiri in historiis,
to depart from truth, id. Brut. 11, 42.► ēmentītus, a, um, in pass. signif., forged, fabricated, pretended, C. Memmius ap. Prisc. p. 793 P.; Cic. Phil. 2, 35; id. N. D. 2, 21, 56; id. Tusc. 3, 24, 58; Apul. M. 4, 5, p. 245; Diet. Cret. 1, 20. -
3 ementitus
ē-mentĭor, ītus, 4, v. dep. a., to put forth or utter falsely, to feign, fabricate, pretend (class.):quae dixisti modo, Omnia ementitus,
Plaut. Am. 1, 1, 255:aliquid,
Cic. Balb. 2, 5; id. Phil. 2, 33, 83; id. Opt. Gen. 7, 21; Sall. C. 49, 4; Liv. 9, 18; 21, 63, 5 al.—And with acc. and inf. as object, Cic. Planc. 30, 73; Liv. 1, 8; Suet. Calig. 51; Tac. A. 2, 66; 13, 47; id. H. 2, 42 al.;also: aliquem,
to feign being any one, Plaut. Trin. 4, 2, 143; Petr. 82, 3.— Absol.:ego haec omnia Chrysogonum fecisse dico, ut ementiretur, etc.,
Cic. Rosc. Am. 44; id. Div. 1, 9; Suet. Caes. 66; cf.:alii ementiti sunt in eos, quos oderant,
Cic. Part. 14, 50:concessum est rhetoribus ementiri in historiis,
to depart from truth, id. Brut. 11, 42.► ēmentītus, a, um, in pass. signif., forged, fabricated, pretended, C. Memmius ap. Prisc. p. 793 P.; Cic. Phil. 2, 35; id. N. D. 2, 21, 56; id. Tusc. 3, 24, 58; Apul. M. 4, 5, p. 245; Diet. Cret. 1, 20.
См. также в других словарях:
faindre — Faindre, Ains et mieux Feindre, Ab infinitiuo Fingere, Ementiri, Induere simulationem, Simulare. Faindre d estre celuy qu on n est pas, Mentiri se esse aliquem. Faindre et controuver nouvelles religions, Fingere nouas religiones. Faindre et… … Thresor de la langue françoyse