Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

alieno

  • 1 alieno

    alieno agg.
    1 averse (to sthg., to doing), opposed (to sthg., to doing), adverse (to sthg., to doing): sono alieno dai compromessi, I am opposed to compromises (o I am unwilling to compromise)
    2 ( riluttante) loath (pred.); reluctant, unwilling, disinclined: era alieno dal prestare denaro agli amici, he was loath to lend money to his friends
    3 (letter.) ( straniero) alien, foreign, strange
    s.m. alien.
    * * *
    [a'ljɛno] alieno (-a)
    1. agg

    alieno (da) — opposed (to), averse (to)

    2. sm/f
    * * *
    [a'ljɛno] 1.

    essere alieno da qcs. — to be alien o averse to sth

    2.
    sostantivo maschile (f. -a) alien
    * * *
    alieno
    /a'ljεno/
     1 (contrario) essere alieno da qcs. to be alien o averse to sth.
     (f. -a) alien.

    Dizionario Italiano-Inglese > alieno

  • 2 alieno

    alièno agg 1) lett чужой; чуждый 2) (da qc) нерасположенный, несклонный (к + D) essere alieno da qc -- быть против чего-л; избегать чего-л, не заниматься чем-л non esser alieno dal fare qc -- быть не прочь что-л сделать 3) (da qc) далекий (от + G); чуждый (+ D); имеющий мало общего (с + S) discorso alieno dall'argomento -- не относящийся к делу разговор

    Большой итальяно-русский словарь > alieno

  • 3 alieno

    alièno agg 1) lett чужой; чуждый 2) ( da qc) нерасположенный, несклонный (к + D) essere alieno da qc быть против чего-л; избегать чего-л, не заниматься чем-л non esser alieno dal fare qc — быть не прочь что-л сделать 3) ( da qc) далёкий (от + G); чуждый (+ D); имеющий мало общего (с + S) discorso alieno dall'argomento — не относящийся к делу разговор

    Большой итальяно-русский словарь > alieno

  • 4 alieno

    ălĭēno, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] aliéner, transporter à d'autres son droit de propriété.    - (lege caverent) ne quis quem civitatis mutandæ causa suum faceret neve alienaret, Liv. 41, 8, 12: (qu'ils défendissent par une loi) d'adopter ou de retrancher de sa famille aucun allié en vue d'un changement de cité [pour qu'il pût devenir citoyen romain].    - vectigalia alienare, Cic. Agr. 2, 33: aliéner les revenus publics    - alienari: passer au pouvoir d'autrui.    - urbs alienata, Sall. J. 48, 1: ville tombée aux mains d'autrui. --- cf. Liv. 24, 28, 7. [st1]2 [-] éloigner (détacher), rendre étranger (ennemi).    - alienare aliquem a se, Cic. Sest. 40: s'aliéner qqn ; quædam pestes hominum.    - laude aliena dolentium te nonnumquam a me alienarunt, Cic. Fam. 5, 8, 2: les fléaux que sont certaines gens qui s'affligent du mérite d'autrui t'ont parfois détaché de moi.    - alienare aliquem alicui, Liv. 30, 14, 10; 44, 27, 8: aliéner qqn à qqn.    - alienare animos ab aliqua re, Cic. Sull. 64: rendre les esprits hostiles à qqch.    - alienari: se détacher, s'éloigner, avoir de l'éloignement, devenir ennemi.    - alienatus est a Metello, Cic. Læl. 77: il rompit avec Métellus.    - meque falsa suspicione alienatum esse sentiebam, Sall. C. 35, 3: et je me sentais mis de côté à cause de soupçons controuvés.    - urbs maxuma alienata (erat), Sall. J. 48, 1: une très grande ville était tombée aux mains de l'ennemi.    - timore ab eo alienati (sunt), Nep. Alc. 5, 1: [ils furent tenus éloignés de lui par leur appréhension] = leur appréhension les tint éloignés de lui.    - hinc alienatus ab senatu, Liv. 8, 12: *depuis lors devenu ennemi du sénat*, depuis lors en rupture avec le sénat.    - ea quoque ira alienavit a dictatore militum animos, Liv. 8, 35: *cette colère également détourna du dictateur les esprits des soldats*, encore plus en colère, les soldats se détachèrent de leur dictateur.    - (animal) alienari ab interitu iisque rebus quæ interitum videantur afferre, Cic. Fin. 3, 16: [selon les Stoiciens] l'animal a de l'aversion pour la mort et pour tout ce qui peut amener la mort.    - alienatus, a, um: qui a rompu avec qqn, adversaire, ennemi. --- Cic. Pis. 96; Sall. J. 66, 2; Liv. 29, 3, 14.    - (urbes) quæ bello alienata fuerant, Liv. 30, 24, 4: (les villes) qui avaient été rebelles (qui avaient fait défection) pendant la guerre.    - alienato erga Vespasianum animo, Tac. H. 4, 49: [les soldats] mal disposés pour Vespasien. [st1]3 [-] aliéner (l'esprit), ôter (la raison).    - mentem alienare, Liv. 42, 28, 12: aliéner l'esprit, ôter la raison.    - alienata mente, Caes. BG. 6, 41, 3: avec l'esprit égaré.    - alienatus ad libidinem animo, Liv. 3, 48, 1: égaré dans le sens de [par] sa passion.    - alienatus, Sen. Ep. 85, 24: égaré, qui n'est pas en possession de soi. [st1]4 [-] aliéner (la sensibilité, la mémoire).    - alienatus ab sensu, Liv. 2, 12, 3: étranger à toute sensation.    - alienatis a memoria periculi animis Liv. 7, 15, 3: ayant perdu tout souvenir du danger.    - velut alienati sensibus, Liv. 25, 39, 4: étrangers pour ainsi dire aux impressions des sens.    - alienari: perdre tout sentiment, être en léthargie, être paralysé. --- Cels. 7, 16, etc.    - in corpore alienato, Sen. Ep. 89, 19: dans un corps en léthargie.
    * * *
    ălĭēno, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] aliéner, transporter à d'autres son droit de propriété.    - (lege caverent) ne quis quem civitatis mutandæ causa suum faceret neve alienaret, Liv. 41, 8, 12: (qu'ils défendissent par une loi) d'adopter ou de retrancher de sa famille aucun allié en vue d'un changement de cité [pour qu'il pût devenir citoyen romain].    - vectigalia alienare, Cic. Agr. 2, 33: aliéner les revenus publics    - alienari: passer au pouvoir d'autrui.    - urbs alienata, Sall. J. 48, 1: ville tombée aux mains d'autrui. --- cf. Liv. 24, 28, 7. [st1]2 [-] éloigner (détacher), rendre étranger (ennemi).    - alienare aliquem a se, Cic. Sest. 40: s'aliéner qqn ; quædam pestes hominum.    - laude aliena dolentium te nonnumquam a me alienarunt, Cic. Fam. 5, 8, 2: les fléaux que sont certaines gens qui s'affligent du mérite d'autrui t'ont parfois détaché de moi.    - alienare aliquem alicui, Liv. 30, 14, 10; 44, 27, 8: aliéner qqn à qqn.    - alienare animos ab aliqua re, Cic. Sull. 64: rendre les esprits hostiles à qqch.    - alienari: se détacher, s'éloigner, avoir de l'éloignement, devenir ennemi.    - alienatus est a Metello, Cic. Læl. 77: il rompit avec Métellus.    - meque falsa suspicione alienatum esse sentiebam, Sall. C. 35, 3: et je me sentais mis de côté à cause de soupçons controuvés.    - urbs maxuma alienata (erat), Sall. J. 48, 1: une très grande ville était tombée aux mains de l'ennemi.    - timore ab eo alienati (sunt), Nep. Alc. 5, 1: [ils furent tenus éloignés de lui par leur appréhension] = leur appréhension les tint éloignés de lui.    - hinc alienatus ab senatu, Liv. 8, 12: *depuis lors devenu ennemi du sénat*, depuis lors en rupture avec le sénat.    - ea quoque ira alienavit a dictatore militum animos, Liv. 8, 35: *cette colère également détourna du dictateur les esprits des soldats*, encore plus en colère, les soldats se détachèrent de leur dictateur.    - (animal) alienari ab interitu iisque rebus quæ interitum videantur afferre, Cic. Fin. 3, 16: [selon les Stoiciens] l'animal a de l'aversion pour la mort et pour tout ce qui peut amener la mort.    - alienatus, a, um: qui a rompu avec qqn, adversaire, ennemi. --- Cic. Pis. 96; Sall. J. 66, 2; Liv. 29, 3, 14.    - (urbes) quæ bello alienata fuerant, Liv. 30, 24, 4: (les villes) qui avaient été rebelles (qui avaient fait défection) pendant la guerre.    - alienato erga Vespasianum animo, Tac. H. 4, 49: [les soldats] mal disposés pour Vespasien. [st1]3 [-] aliéner (l'esprit), ôter (la raison).    - mentem alienare, Liv. 42, 28, 12: aliéner l'esprit, ôter la raison.    - alienata mente, Caes. BG. 6, 41, 3: avec l'esprit égaré.    - alienatus ad libidinem animo, Liv. 3, 48, 1: égaré dans le sens de [par] sa passion.    - alienatus, Sen. Ep. 85, 24: égaré, qui n'est pas en possession de soi. [st1]4 [-] aliéner (la sensibilité, la mémoire).    - alienatus ab sensu, Liv. 2, 12, 3: étranger à toute sensation.    - alienatis a memoria periculi animis Liv. 7, 15, 3: ayant perdu tout souvenir du danger.    - velut alienati sensibus, Liv. 25, 39, 4: étrangers pour ainsi dire aux impressions des sens.    - alienari: perdre tout sentiment, être en léthargie, être paralysé. --- Cels. 7, 16, etc.    - in corpore alienato, Sen. Ep. 89, 19: dans un corps en léthargie.
    * * *
        Alieno, alienas, pen. prod. alienare. Plin. Aliener et estranger.
    \
        Alienari mente. Plin. Estre hors du sens et de raison, Estre aliené de l'entendement.
    \
        Alienare aliquem sententiis dicendis. Cic. Encourir sa male grace en disant son opinion.
    \
        Alienare quempian a se. Cic. Estranger de son amitié et familiarité.
    \
        Alienari ab interitu. Ci. Hair la mort, et s'en reculer et eslongner.
    \
        Alienari, pro Corrumpi, quod vulgo dicunt Alterari. Cor. Celsus. Comme quand quelque membre se corrompt et pourrit, ou estiomene.

    Dictionarium latinogallicum > alieno

  • 5 alieno

    alieno
    alieno , -a [a'liε:no]
      aggettivo
    essere alieno da qualcosa einer Sache dativo abgeneigt sein

    Dizionario italiano-tedesco > alieno

  • 6 alieno

    alieno I. agg. 1. (contrario, avverso) hostile: essere alieno alle discussioni être hostile aux discussions; alieno al rischio hostile au risque. 2. ( extraterrestre) extraterrestre. 3. ( lett) ( straniero) étranger. II. s.m. (f. -a) 1. extraterrestre m./f., alien. 2. ( rar) ( emarginato) marginal.

    Dizionario Italiano-Francese > alieno

  • 7 alieno

    alieno alieno, avi, atum, are передавать, продавать, отчуждать

    Латинско-русский словарь > alieno

  • 8 alieno

    aliēno, āvī, ātum, āre [ alienus ]
    2) отчуждать, уступать, передавать или продавать (domum, vectigalia C)
    3) удалять, устранять ( oves rejiculae alienandae Vr)
    5) прятать, скрывать
    velut occisos a. Justскрывать как будто (т. е. выдавая за) убитых
    6)
    а) отталкивать, отпугивать, отклонять, отвращать, враждебно настраивать (aliquem alicui L; animum, mentem alicujus L, VP etc.)
    voluntates a. suorum C — оттолкнуть от себя, т. е. лишиться расположения своих друзей
    alienato erga aliquem animo T — недружелюбно настроенный по отношению к кому-л.
    б) pass. alienari отпасть, выйти из состава ( a senatu C)
    insulae alienatae ab aliquo Nep — острова, отложившиеся (отпавшие) от кого-л.
    7)
    а) (тж. a. mentem) лишать чувств, оглушать или сводить с ума, приводить в состояние безумия ( odor sulphuris alienat Sen)
    alienata mens Cs, Su — безумие, помешательство
    б) pass.
    alienari или alienari mente (sensibus) L — быть вне себя, помешаться, сойти с ума
    8) pass. alienari отмирать, становиться нечувствительным ( corpus alienatum Sen)

    Латинско-русский словарь > alieno

  • 9 alieno

    aliēno, āvī, ātum, āre (alienus), gegen sich od. andere fremd machen, entfremden, I) eig.: 1) im allg., weggeben, wegschaffen, entfernen, verstoßen, verdrängen, in fremde Hände od. Gewalt geben od. bringen (im Passiv = in fremde Hände od. Gewalt geraten), mulier alienata est abs te, ist dir genommen, für dich verloren, Plaut.: usus fructus... iam mihi harum aedium... alienatus est, ist mir entrissen, Plaut.: reiculae sunt alienandae, Varr.: me falsā suspicione alienatum, verstoßen, zurückgesetzt, Sall.: urbs alienata, Sall.: u. so pars insulae prodita atque alienata, Liv.: sacopenium, quod apud nos gignitur, in totum transmarino alienatur, wird verfälscht, Plin. – dah. cum velut occisos alienasset, entfernt (verborgen) hatte, Iustin. 18, 3, 9.

    2) insbes.: a) als gerichtl. t.t., eine Sache (durch iuris cessio) einem andern abtreten, veräußern (u. zwar im streng. jurist. Sinne [nach Paul. dig. 50, 16, 67] so, daß wirkliche Übergabe der Sache in fremden Besitz stattfindet, was bei vendo nicht notwendig der Fall ist dah. verb. vendere atque alienare, nicht umgekehrt), vectigalia, Varr. u. Cic.: si res fuerint usucaptae ab eo, cui alienatae sint, ICt. – b) ein Kind, einen Sklaven gleichs. sich u. seiner Familie fremd machen, aus der Familie verstoßen, in fremde Gewalt geben (Ggstz. alqm suum facere, als Sohn annehmen; vgl. Ruhnken Ter. heaut. 5, 2, 26, die Auslgg. zu Liv. 41, 8, 12), ita nos alienavit, Ter.: ne quis quem civitatis mutandae causā suum faceret neve alienaret, Liv.: an pro non natis sint habendi, qui a familia sunt alienati? Quint.: dah. scherzh., tu me alienabis numquam quin noster siem (sagt Sofia zu Merkur, der sich für Sofia ausgibt), d.i. du sollst mich gewiß nie zum Fremden machen in unserem Haus, Plaut. Amph. 399. – c) (als mediz. t.t.) alienari, v. Körper u. dessen Teilen = absterben, intestina, Cels.: corpus, Sen.: u. Partic. subst., alienata, ōrum, n. pl., abgestorbene Glieder, Plin. – d) alcis mentem, jmds. Verstand od. Sinne betäuben = jmd. um seinen Verstand od. von Sinnen bringen, wahnsinnig od. verrückt machen, erat opinio, post censuram minus compotem fuisse sui (nicht völlig bei Verstande gewesen sei); vulgo Iunonis iram ob spoliatum templum alienasse mentem (ihn verrückt gemacht habe) ferebant, Liv. 42, 28, 12: u. so absol., odor sulphuris saepius haustus alienat, bringt von Sinnen, macht verrückt, Sen. nat. qu. 2, 53, 2 (vgl. § 1 dementes facit). – Öfter im Passiv, quorum alienatur mens, die von Sinnen kommen, verrückt werden, Plin.: alienatas discordiā mentes hominum (ganz verblendeten G.) eo piaculo compotes sui fecisse, Liv.: signum alienatae mentis, von Geistesabwesenheit, Suet. – dah. vom Menschen selbst: alienari mente, von Sinnen kommen, verrückt werden, Plin. u. Cael. Aur. – u. bes. alienatā mente, von Sinnen, vom Verstande gekommen, verrückt, wahnsinnig, Caes. u.a.: u. dafür auch alienatus mente, Plin.: u. velut alienatus sensibus, wie besinnungslos, wie von Sinnen, Liv.: alienatus in febri, phantasierend, Capitol.: alienatus ad libidinem animo, außer sich vor wilder Begier, Liv.; s. viele Belege bei Drak. Liv. 3, 48, 1.

    II) übtr.: 1) im allg., den Geist, Sinn von etw. entfernen, abziehen, gegen etw. fremd od. gleichgültig machen, alienatis a memoria periculi animis, indem sie alle Gefahr vergaßen, Liv.: velut alienato ab sensu animo, jedem Schmerzgefühl fremd, gegen jedes Sch. gleichgültig, Liv.

    2) insbes.: a) jmd. der Gesinnung nach sich od. einem andern entfremden = abstoßen, mit jmd. od. sich veruneinigen, jmd. abgeneigt-, abspenstig-, abtrünnig machen, gegen sich aufbringen u. dgl., im Passiv (bes. im Partic. Perf.) sich lossagen, aufhören Freund zu sein, feind od. abtrünnig werden, abfallen (Ggstz. conciliare, reconciliare, allicere), omnes a se bonos, Cic.: alcis voluntatem ab alqo, Cic.: omnium suorum voluntates (sc. a se), Caes.: regem socium alci, Liv. 30, 14, 10: sibi alqm, Liv. 44, 27, 8, od. sibi alcis animum, Vell. 2, 112, 7: plane alienari a senatu, Cic.: voluntate alienati, Sall.: alienatus ab senatu Aemilius, Liv.: alienati Romanis (Dat.), Liv. 35, 31, 4: alienatae discordiā (durch Zw.) mentes hominum, Liv.: insulas alienatas (abtrünnigen) ad officium redire coëgit, Nep.: alienato erga Vespasianum animo, Tac.: non vultu alienatus, keine Spur von Entfremdung (Ungnade) im Gesicht, Tac. – b) alienari ab alqa re, sich von etwas entfernt halten, d.i. einen natürlichen Widerwillen gegen etw. haben, es vermeiden, a falsa assensione u. ab interitu, Cic. de fin. 3, 16 u. 18.

    lateinisch-deutsches > alieno

  • 10 alieno

    aliēno, āvī, ātum, āre (alienus), gegen sich od. andere fremd machen, entfremden, I) eig.: 1) im allg., weggeben, wegschaffen, entfernen, verstoßen, verdrängen, in fremde Hände od. Gewalt geben od. bringen (im Passiv = in fremde Hände od. Gewalt geraten), mulier alienata est abs te, ist dir genommen, für dich verloren, Plaut.: usus fructus... iam mihi harum aedium... alienatus est, ist mir entrissen, Plaut.: reiculae sunt alienandae, Varr.: me falsā suspicione alienatum, verstoßen, zurückgesetzt, Sall.: urbs alienata, Sall.: u. so pars insulae prodita atque alienata, Liv.: sacopenium, quod apud nos gignitur, in totum transmarino alienatur, wird verfälscht, Plin. – dah. cum velut occisos alienasset, entfernt (verborgen) hatte, Iustin. 18, 3, 9.
    2) insbes.: a) als gerichtl. t.t., eine Sache (durch iuris cessio) einem andern abtreten, veräußern (u. zwar im streng. jurist. Sinne [nach Paul. dig. 50, 16, 67] so, daß wirkliche Übergabe der Sache in fremden Besitz stattfindet, was bei vendo nicht notwendig der Fall ist dah. verb. vendere atque alienare, nicht umgekehrt), vectigalia, Varr. u. Cic.: si res fuerint usucaptae ab eo, cui alienatae sint, ICt. – b) ein Kind, einen Sklaven gleichs. sich u. seiner Familie fremd machen, aus der Familie verstoßen, in fremde Gewalt geben (Ggstz. alqm suum facere, als Sohn an-
    ————
    nehmen; vgl. Ruhnken Ter. heaut. 5, 2, 26, die Auslgg. zu Liv. 41, 8, 12), ita nos alienavit, Ter.: ne quis quem civitatis mutandae causā suum faceret neve alienaret, Liv.: an pro non natis sint habendi, qui a familia sunt alienati? Quint.: dah. scherzh., tu me alienabis numquam quin noster siem (sagt Sofia zu Merkur, der sich für Sofia ausgibt), d.i. du sollst mich gewiß nie zum Fremden machen in unserem Haus, Plaut. Amph. 399. – c) (als mediz. t.t.) alienari, v. Körper u. dessen Teilen = absterben, intestina, Cels.: corpus, Sen.: u. Partic. subst., alienata, ōrum, n. pl., abgestorbene Glieder, Plin. – d) alcis mentem, jmds. Verstand od. Sinne betäuben = jmd. um seinen Verstand od. von Sinnen bringen, wahnsinnig od. verrückt machen, erat opinio, post censuram minus compotem fuisse sui (nicht völlig bei Verstande gewesen sei); vulgo Iunonis iram ob spoliatum templum alienasse mentem (ihn verrückt gemacht habe) ferebant, Liv. 42, 28, 12: u. so absol., odor sulphuris saepius haustus alienat, bringt von Sinnen, macht verrückt, Sen. nat. qu. 2, 53, 2 (vgl. § 1 dementes facit). – Öfter im Passiv, quorum alienatur mens, die von Sinnen kommen, verrückt werden, Plin.: alienatas discordiā mentes hominum (ganz verblendeten G.) eo piaculo compotes sui fecisse, Liv.: signum alienatae mentis, von Geistesabwesenheit, Suet. – dah. vom Menschen selbst: alienari mente,
    ————
    von Sinnen kommen, verrückt werden, Plin. u. Cael. Aur. – u. bes. alienatā mente, von Sinnen, vom Verstande gekommen, verrückt, wahnsinnig, Caes. u.a.: u. dafür auch alienatus mente, Plin.: u. velut alienatus sensibus, wie besinnungslos, wie von Sinnen, Liv.: alienatus in febri, phantasierend, Capitol.: alienatus ad libidinem animo, außer sich vor wilder Begier, Liv.; s. viele Belege bei Drak. Liv. 3, 48, 1.
    II) übtr.: 1) im allg., den Geist, Sinn von etw. entfernen, abziehen, gegen etw. fremd od. gleichgültig machen, alienatis a memoria periculi animis, indem sie alle Gefahr vergaßen, Liv.: velut alienato ab sensu animo, jedem Schmerzgefühl fremd, gegen jedes Sch. gleichgültig, Liv.
    2) insbes.: a) jmd. der Gesinnung nach sich od. einem andern entfremden = abstoßen, mit jmd. od. sich veruneinigen, jmd. abgeneigt-, abspenstig-, abtrünnig machen, gegen sich aufbringen u. dgl., im Passiv (bes. im Partic. Perf.) sich lossagen, aufhören Freund zu sein, feind od. abtrünnig werden, abfallen (Ggstz. conciliare, reconciliare, allicere), omnes a se bonos, Cic.: alcis voluntatem ab alqo, Cic.: omnium suorum voluntates (sc. a se), Caes.: regem socium alci, Liv. 30, 14, 10: sibi alqm, Liv. 44, 27, 8, od. sibi alcis animum, Vell. 2, 112, 7: plane alienari a senatu, Cic.: voluntate alienati, Sall.: alienatus ab senatu Aemilius, Liv.: alienati Romanis
    ————
    (Dat.), Liv. 35, 31, 4: alienatae discordiā (durch Zw.) mentes hominum, Liv.: insulas alienatas (abtrünnigen) ad officium redire coëgit, Nep.: alienato erga Vespasianum animo, Tac.: non vultu alienatus, keine Spur von Entfremdung (Ungnade) im Gesicht, Tac. – b) alienari ab alqa re, sich von etwas entfernt halten, d.i. einen natürlichen Widerwillen gegen etw. haben, es vermeiden, a falsa assensione u. ab interitu, Cic. de fin. 3, 16 u. 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alieno

  • 11 aliēnō

        aliēnō āvī, ātus, āre    [alienus], to make strange, make another's, transfer, make over, part with: de vectigalibus alienandis: a vobis alienari (sc. res): parvo pretio ea.—To make subject to another, give up, lose: urbs maxima alienata, i. e. subjected to a foreign power, S.: pars insulae alienata, L.—Fig., to alienate, estrange, set at variance: omnium suorum voluntates, Cs.: quae alienarat: omnīs a se bonos: a dictatore militum animos, L.: voluntate alienati, S.: me falsā suspicione alienatum esse, estranged, S.: gentium regem sibi, L.—Pass. with ab, to have an aversion for, shrink from: a falsā adsensione alienatos esse.—To alienate, deprive of reason, make delirious, drive mad: alienatus animo, L.: alienatā mente, Cs.: alienato ab sensu animo, L.: alienatus ad libidinem animo, L.
    * * *
    alienare, alienavi, alienatus V TRANS
    alienate, give up, lose possession, transfer by sale, estrange; become numb

    Latin-English dictionary > aliēnō

  • 12 alieno

    ălĭēno, āvi, ātum, 1, v. a. [id.] (purely prosaic, but class.).
    I.
    Orig., to make one person or thing another:

    facere, ut aliquis alius sit. Thus, in Plaut., Sosia says to Mercury, who represented himself as Sosia: certe edepol tu me alienabis numquam, quin noster siem,

    Plaut. Am. 1, 1, 243. So also Pliny:

    sacopenium, quod apud nos gignitur, in totum transmarino alienatur,

    is entirely other than, different from, the transmarine one, Plin. 20, 18, 75, § 197.—Hence, of things, a t. t. in the Roman lang. of business, to make something the property of another, to alienate, to transfer by sale (in the jurid. sense, diff. from vendere: Alienatum non proprie dicitur, quod adhuc in dominio venditoris manet? venditum tamen recte dicetur, Dig. 50, 16, 67; the former, therefore, includes the idea of a complete transfer of the thing sold):

    pretio parvo ea, quae accepissent a majoribus, vendidisse atque alienāsse,

    Cic. Verr. 2, 4, 60:

    venire vestras res proprias atque in perpetuum a vobis alienari,

    id. Agr. 2, 21, 54:

    vectigalia (opp. frui),

    id. ib. 2, 13, 33; so Varr. R. R. 2, 1; Dig. 4, 7, 4.—Esp., to remove, separate, make foreign:

    urbs maxuma alienata,

    Sall. J. 48, 1.—
    II.
    Transf. to mental objects, and with esp. reference to that from which any person or thing is separated or removed, to cast off, to alienate, estrange, set at variance, render averse, make enemies ( Abalienatus dicitur, quem quis a se removerit; alienatus, qui alienus est factus, Paul. ex Fest. p. 25 Müll.; class., esp. freq. in the part. alienatus).
    A.
    In gen.:

    eum omnibus eadem res publica reconciliavit, quae alienārat,

    Cic. Prov. Cons. 9:

    legati alienati,

    id. Pis. 96:

    alienati sunt peccatores,

    Vulg. Psa. 51, 4; ib. Col. 1, 21:

    alienari a Senatu,

    Cic. Att. 1, 14:

    studium ab aliquo,

    id. Pis. 76:

    si alienatus fuerit a me,

    Vulg. Ezech. 14, 7:

    alienati a viā Dei,

    ib. Eph. 4, 18:

    voluntatem ab aliquo,

    Cic. Phil. 2, 38; id. Fam. 3, 6:

    tantā contumeliā acceptā omnium suorum voluntates alienare (sc. a se),

    Caes. B. G. 7, 10:

    voluntate alienati,

    Sall. J. 66, 2; Nep. Alcib. 5, 1:

    falsā suspitione alienatum esse,

    neglected, discarded, Sall. C. 35, 3:

    animos eorum alienare a causā,

    Cic. Prov. Cons. 21:

    a dictatore animos,

    Liv. 8, 35:

    sibi animum alicujus,

    Vell. 2, 112; Tac. H. 1, 59; Just. 1, 7, 18.—
    B.
    Esp.
    1.
    Mentem alienare alicui, to take away or deprive of reason, to make crazy, insane, to drive mad (not before the Aug. per., perh. first by Livy):

    erat opinio Flaccum minus compotem fuisse sui: vulgo Junonis iram alienāsse mentem ferebant,

    Liv. 42, 28:

    signum alienatae mentis,

    of insanity, Suet. Aug. 99:

    alienata mens,

    Sall. Rep. Ord. 2, 12, 6 (cf. Liv. 25, 39: alienatus sensibus).—And absol.:

    odor sulfuris saepius haustus alienat,

    deprives of reason, Sen. Q. N. 2, 53.—Hence, pass.:

    alienari mente,

    to be insane, Plin. 28, 8, 27, § 93:

    ita alienatus mente Antiochus (erat),

    Vulg. 2 Macc. 5, 17.—
    2.
    In medic. lang.: alienari, of parts of the body, to die, perish:

    intestina momento alienantur,

    Cels. 7, 16; 8, 10; 5, 26, n. 23:

    in corpore alienato,

    Sen. Ep. 89:

    (spodium) alienata explet,

    Plin. 23, 4, 38, § 76.—
    3.
    Alienari ab aliquā re, to keep at a distance from something, i. e. to be disinclined to, have an aversion for, to avoid = abhorrere (only in Cic.):

    a falsā assensione magis nos alienatos esse quam a ceteris rebus,

    Cic. Fin. 3, 5, 18:

    alienari ab interitu iisque rebus, quae interitum videantur afferre,

    id. ib. 3, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > alieno

  • 13 alieno

    alieno, 1, alienate, estrange, E. 2:12; 4:18; Co. 1:21.*

    English-Latin new dictionary > alieno

  • 14 alieno

    agg
    1) книжн. чужой; чуждый
    2) ( da qc) нерасположенный, несклонный
    essere alieno da qcбыть против чего-либо; избегать чего-либо, не заниматься чем-либо
    3) ( da qc) далёкий; чуждый; имеющий мало общего
    Syn:

    Большой итальяно-русский словарь > alieno

  • 15 alieno

    [a'ljɛno] alieno (-a)
    1. agg

    alieno (da) — opposed (to), averse (to)

    2. sm/f

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > alieno

  • 16 alieno

    m.
    2) (fig.)

    in certi momenti mi sento un alieno! — бывает, я чувствую себя человеком с другой планеты (что у меня нет ничего общего с этими людьми)

    Il nuovo dizionario italiano-russo > alieno

  • 17 alieno

    1.
    внеземной, инопланетный
    2. м.
    * * *
    прил.
    общ. чужеродный, (da q.c.) нерасположенный, чужой, (da q.c.) далёкий (от+G), чуждый, несклонный (к+D), (c+I) имеющий мало общего

    Итальяно-русский универсальный словарь > alieno

  • 18 alieno

    чужой, инородный, посторонний

    Italiano-russo Medical puntatore Dizionario di termini russi e latino > alieno

  • 19 alieno

    agg. 1) i huaj. 2) kundërshtar.

    Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > alieno

  • 20 alièno

    1. agg чужд, далечен; 2. m прен. извънземен: sono arrivati gli alieni пристигнаха извънземните.

    Dizionario italiano-bulgaro > alièno

См. также в других словарях:

  • alieno — /a ljɛno/ [dal lat. alienus altrui ; come s.m., per influsso dell ingl. alien ]. ■ agg. 1. (lett.) [che appartiene ad altri] ▶◀ altrui, d altri, estraneo. ◀▶ proprio. 2. [che rifugge da qualche cosa, con la prep. da : sono a. dalle discussioni… …   Enciclopedia Italiana

  • alieno — {{hw}}{{alieno}}{{/hw}}A agg. 1 (lett.) Che è d altri. 2 Contrario, avverso: essere alieno dalle discussioni. 3 Nella letteratura di fantascienza, extraterrestre. B s. m.  (f. a ) Nella letteratura di fantascienza, essere che abita mondi… …   Enciclopedia di italiano

  • alieno — a·liè·no agg., s.m. 1. agg. CO che rifugge, che si astiene: persona aliena da qualsiasi maldicenza, da compromessi Sinonimi: estraneo, restio. Contrari: disposto, propenso. 2. agg. LE altrui: fece guerra con le armi sue e non con le aliene… …   Dizionario italiano

  • alieno — pl.m. alieni sing.f. aliena pl.f. aliene …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • alieno — A agg. 1. (lett.) altrui, estraneo, straniero, lontano □ scevro CONTR. proprio 2. contrario, avverso, sfavorevole □ restio, riluttante CONTR. favorevole, incline, portato, propenso, proclive (raro), di …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • alieno loco — Another place …   Ballentine's law dictionary

  • Aulo Cecina Alieno — Saltar a navegación, búsqueda Aulo Cecina Alieno (¿ 79) fue un militar y político romano. Sirvió como cuestor en la provincia de Baetica en 68. Biografía Tras la muerte de Nerón, se alineó con Galba, que lo puso al comando de las legiones de la… …   Wikipedia Español

  • Deducto aere alieno — (lat.), nach Abzug der Schulden …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • arbitrium alieno — See in arbitrium alieno …   Ballentine's law dictionary

  • Ne depugnes in alieno negotio. — См. Двое дерутся, третий не подходи …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Feliciter is sapit, qui periculo alieno sapit. — См. Дураку вред умному навет …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»