Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

agony

  • 1 kvöl, òjáning

    Íslensk-ensk orðabók > kvöl, òjáning

  • 2 af-boð

    n. threats, high words, Fms. x. 199; ofboð, n., is used of panic, fear, agony, and as a prefix in compds of boðs = exceedingly. So now the modern verb ofbjóða, mostly used impers., e-m ofbýðr, to be shocked at, etc.

    Íslensk-ensk orðabók > af-boð

  • 3 BROT

    * * *
    n.
    1) breaking (cf. skipbrot); sigla til brots, to run ashore under full sail;
    2) Fragment, broken piece;
    3) fracture (beinbrot);
    5) lever;
    6) spasm, convulsion, falla í brot, to have an epileptic fit.
    * * *
    n. [brjóta, cp. O. H. G. broti = fragilitas], gener. a broken piece, fragment:
    1. esp. in pl., gimsteina brot, 623. 20, 544. 39; brota-silfr, old silver broken to be recast; nú eru tekin Grásíðu brot, Gísl. 18; gullhringrinn stökk í tvá hluti, ok þá er ek hugða at brotunum …, Ld. 126; trogs brotin, 655 xxi; brutu bar í Víkinni ok ætluðu at göra sér skip ór brotunum (a wrecked ship), Grett. 88: in the compds um-brot, fjör-brot, a hard struggle, convulsions, agony; land-brot, desolation of land by sea or rivers.
    2. metaph. only in pl. violation; lagabrot, breach of law; mis-brot, af-brot, transgression, freq. in theol. writers: arithm. fractions; tuga-brot, decimals, etc.
    3. sing. breaking, bein-brot, q. v.; sigla til brots, to run ashore under full sail, Eg. 405 (skips-brot); cp. haugs-brot, hrygg-brot.
    β. a fragment; sögu-brot, the fragment of a tale, story; bókar-brot, the fragment of a MS. and the like.
    γ. a shallow place in a river, a firth, where the stream breaks and widens, Grág. ii. 346.
    δ. medic. in the phrase, falla brot, to have an epileptic fit; for the etymology see brotfall below: it is not qs. braut ( away) because it is constantly spelt with an o, even in MSS. that give ‘braut’ constantly, e. g. the Miracle-book, Bs. i. 332–356; hann féll í brot, ok vissi þá ekki til sín löngum, 335, 336: a skin eruption (út-brot).
    ε. a sort of sledge of felled trees = broti; lét hann þá færa undir hann brot (a lever?) ok við þetta kómu þeir honum upp ór dysinni, Eb. 315, Mar. 89 (Fr.)

    Íslensk-ensk orðabók > BROT

  • 4 FÁR

    * * *
    n.
    1) a means off passage, ship; bjarga fari á floti, to save a vessel qflaat; in compds., a trading vessel (Íslands-far, Englands-far);
    2) passage; taka (fá, ráða) sér fari or far, to take a passage in a ship; beiðast fars, to ask for a passage; synja e-m fars, to deny one a passage; banna e-m f., to forbid one to sail (cf. farbann);
    3) trace, print, track (Sveinki rak lömb sín til fjöru í förin); villast hundarnir farsins, the hounds lose the track; of et sama f., on the same subject;
    4) life, conduct, behaviour; í fari konungsins in the king’s character;
    5) state, condition (gefa þeir eigi gaum um hennar far) f. veðranna, the course of the winds; at fornu fari, of yore, of old.
    * * *
    1.
    f. [Dan. faar], a sheep, D. N. ii. 312, Boldt 165; vide fær.
    2.
    n. [A. S. fær; Hel. fâr = dolus; Germ. fahr = treason, gefahr = danger; Engl. fear = terror; cp. also Germ. furcht:—but in the old Scandin. languages the word does not rightly mean either fear or danger; the mod. Dan. fare and Swed. fara are borrowed from Germ.]
    1. evil passion, bale, harm, mischief; fár ok fjandskapr, Gísl. 125; eigi standa orð þín af litlu fári, baleful words, Fas. i. 195; lesa fár um e-n, to speak foul calumnies of one, Hm. 23; af fári, from evil passion, Og. 12. Hm. 151; er þú felldir mér fár af höndum, that thou brakest my spell, Og. 10; flytjandi fárs, bringing mischief, Am. 4; ef ek vissa þat fár fyrir, if I could foresee that bale, Skv. 2. 7; halda kvið til fárs e-m, to withhold the verdict to the injury of the other party, Grág. i. 58; verða e-m at fári, to be one’s bale, Korm. 12 (in a verse); full skal signa ok við fári sjá, i. e. make a sign over the cup to prevent harm in it, Sdm. 8; þat er fár mikit (‘tis a bad omen), ef þú fæti drepr, Skv. 2. 24; þá er hann réttlauss ef hann þiggr fár á sér, if he receives bodily harm, N. G. L. i. 255.
    2. plague, esp. of animals; hunda-fár, sickness among dogs; kúa-fár, nauta-fár, cattle plague, cp. heljar-fár, morð-fár, murderous pestilence; urðar-fár, a weird plague, Sturl. ii. 213 (in a verse); feikna-fár, deadly pain, Pass. 2. 11; vera í fári, to be in an extremity; í dauðans fári, in the death-agony, etc.
    β. of men, a dangerous illness; lá hann í þessu fári nær viku, Bs. i. 761; cp. fár-veikr, dangerously ill; fár er nokkurs-konar nauð, Edda 110, cp. far B.
    γ. wrath; fár er reiði, Edda 110; vera í íllu fári (vide far B), to be bent on doing mischief.
    3. as a law term, fraud, such as selling sand or dirt instead of flour or butter, defined N. G. L. i. 24; kaupa fals, flærð eða fár, 324.
    COMPDS: fárhugr, fárleikr, fárliga, fárligr, fárramr, fárreiðr, fárskapr, fársótt, fársumar, fárveikr, fárverkr, fárviðri, fáryrði, fárskona, fársmaðr, fárssótt.
    3.
    fem. fá, neut. fátt; dat. fám; acc. fá ( paucos and paucam); fán (paucum); fár ( paucae and paucas), but in mod. usage dissyllabic, fáum, fáa, fáan, fáar: gen. pl. fára, mod. fárra:—compar. færi, mod. færri with a double r; superl. fæstr, in books of last century sometimes spelt færstr,—a form warranted neither by etymology nor pronunciation: færst, however, occurs in the old MSS. Arna-Magn. 132. Ld. 210: [Lat. paucus; Ulf. faus; A. S. feá Engl. few; Hel. fáh; O. H. G. foh; lost in mod. Germ.; Dan. and Swed. or faa]
    I. few; Margr við Mývatn, en Fár í Fiskilækjar-hverfi (a pun), Rd. 311, Glúm. 361; með fá liði, with few men, Eg. 51; færa sauðfé, fewer sheep, Grág. (Kb.) 159; færi sauði, i. 423; í fám orðum, in few words, Stj. 29; við fá menn, Fms. i. 35; við fára manna vitni, Ld. 260; færi öfundarmenn, 204; fleiri … færi, Grág. i. 38; fáir einir, only a few; fá eina menn, Sturl. iii. 3; hjón fá ein, Eg. 573, vide einn.
    2. used as noun, few, in the sense of few or none, none at all; fáir hafa af því sigrask, Nj. 103; þeir kváðu fá fúnað hafa fyrir honum, 263.
    β. esp. in old sayings; e. g. fár er fagr ef grætr, Fb. i. 566; fár veit hverju fagna skal, Kvöldv. i. 47; fár bregðr hinu betra ef hann veit hit verra, Nj. 227: fár er hvatr er hrörask tekr ef í bernsku er blauðr, Fm. 6; fár er full-rýninn, Am. 11; fár hyggr þegjanda þörf, Sl. 28; fás er fróðum vant, Hm. 107; fátt er of vandlega hugat. Kvöldv. ii. 198; fátt veit sá er sefr, Mork. 36; fátt er svo fyrir öllu íllt að ekki boði nokkuð gott; fátt segir af einum, Volks. 62; fátt er ramara en forneskjan, Grett. 144; fátt er sköpum ríkra, Fs. 23; fár gengr of sköp norna, Km. 24; fátt er betr látið en efni eru til, Band. 2; fár er vamma vanr, Mirm. 68; fátt veit fyrr en reynt er, Fms. vi. 155; fátt gat ek þegjandi þar, Hm. 104. Many of these sayings are household words, and this use of the word is typical of the dry northern humour.
    II. metaph. dismal, cold, reserved; Sigurðr konungr hafði verit nokkut fár (dismal, in low spirits) öndverðan vetr, en nú var hann glaðr ok spurall, Fms. iv. 82; varð hann fyrst fár ok úkátr, 192; vóru menn allir fáir við þá, v. 307; Vigdis varð fá um, Vigdis became silent about it, i. e. disliked it much, Sturl. iii. 180; var þá Gunnarr við hana lengi fár, for a long time G. was cold to her, Nj. 59.
    2. neut. fátt, coldness, coolness; fátt var með þeim Rúti um samfarar, there was coolness between R. and his wife, Nj. 11; var fátt um með þeim bræðrum, 2, Eg. 199; var et fæsta með þeim, Ld. 234; verið hefir fátt með okkr, Gísl. 100: fátt kom á með þeim Gretti, Grett. 99.
    III. neut., konungr svarar fá (dat.), Ó. H. 94; Guðrún talaði hér fæst um, Ld. 210; var eigi boðit færa en hundraði, not fewer than a hundred, Nj. 17; fátt af þeirra mönnum, only a few of their men, Fms. v. 290; fátt eina, only a few, Ld. 328: with gen., fátt manna, few men, Nj. 130; fátt góðs, but little good, Hom. 38; fátt einna hverra hluta, few of things, i. e. few things, Fms. iv. 175: þeir ugðu fátt at sér, they heeded them but little, Fms. vii. 201; hlutask til fás, Hrafn. 17.
    β. as adv., in the phrases, sofa fátt, to sleep but little, be wakeful; leika fátt, to play but little, i. e. be in a dismal humour; tala fátt, to speak but little; syrgja fátt, to sorrow but little, i. e. to be gay, cp. Lex. Poët.
    γ. with numerals, less than, short of, minus, save; vetri fátt í fjóra tigu, i. e. forty years save one, i. e. thirty-nine, Fms. x. 2, v. l.; tveimr ertogum fátt í átta merkr, eight marks less two ortogs, B. K. 84; lítið fátt í fimm tigi vetra, little short of fifty years, Fms. iii. 60; hálfum eyri fátt á átta merkr, eight marks less half an ounce; þremr mörkum fátt á laup, a bushel less three marks, B. K. 84, 11: at fæstu, the fewest, least, the minimum; tveir et fæsta, two at least, Grág. i. 9; sex menn et fæsta, 378; cp. the neut. afl-fátt, svefn-fátt, dag-fátt, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > FÁR

  • 5 fórna

    * * *
    (að), v.
    1) to offer as a present (f. e-m e-t) to offer, bring as an offering (to God).
    * * *
    að, to offer, with acc. of the offering, dat. of the person; fórna mér reykelsi, Stj. 431; mörr er fórnaðr, 430. 1 Sam. ii. 16; þá hluti er hann vildi fórna, 410; fórna þik Guði, offer thee to God, 407: to offer as a present, Fms. ix. 450, Al. 96: in mod. usage, with dat. of the offering and the Deity, e. g. fórna Guði bænum sínum.
    2. the phrase, fórna höndum, to lift the hands to heaven as in prayer, or to wring the hands as in agony; that this phrase was also known to the ancients may be inferred from the compd, fórnar-hendr, f. pl. offering hands, uplifted hands, Magn. 514.

    Íslensk-ensk orðabók > fórna

  • 6 hel-stríð

    n. the death-strife, last agony, Greg. 31; hann bað Gest at hann legði ráð til at föður hans bættisk helstríð, er hann bar um Ögmund son sinn, Landn. 146; þá féllu honum þau (the tidings) svá nær at hann dó af helstríði, Fær. 371.

    Íslensk-ensk orðabók > hel-stríð

  • 7 VÁN

    (pl. -ir), f. hope, expectation, prospect;
    mér er ván, at, I expect that;
    er ván e-s, it is to be expected;
    sliks var ván, this was to be looked for;
    þeim var ills ván at Þór, they apprehended evil from Th.;
    sem hann hafði áðr sagt á ván, as he had given to understand;
    sem ván var at, as was to be expected;
    vita sér engis ótta vánir, to apprehend no danger;
    konungs var þangat ván, the king was expected there;
    e-t stendr til vánar, it bids fair;
    e-t er at vánum, it is what could be looked for (ok er þat at vánum við skaplyndi Þorgeirs);
    vita ván til e-s, to expect;
    hann vissi enga ván, at, he had no expectation that;
    eiga barn í vánum, to have a child in prospect;
    draga e-t í ván, to hold out a prospect of;
    mörgum þykkir fyrir ván komit, many think it is past all hope;
    þá er allar vánir vóru rannsakaðar, when all likely places were searched;
    dat., vánu, with compar., vánu bráðara, skjótara, sooner than expected;
    * * *
    (vón, von), f., old nom. v́n with umlaut, Skálda (Thorodd); old dat. vánu, with compar., see below; ónu, Ls. 36; tungan er málinu vn en at tönnunum er bitsins v́n, Thorodd: vón, spónum make a rhyme, Gísl.; ón, Am. 67, Hom. 60: dat. ónu, Ls. 36: [Ulf. wêns = ἐλπίς; A. S. wên, cp. Engl. ween; Germ. wahn; the Dan. haab, Swed. hopp are mod. and borrowed from the Germ.]:—a hope, expectation; er mikil ván, at …, Fms. xi. 13; mér er ván, at …, I expect, apprehend, that …, Eg. 353; sem hann hafði áðr sagt á ván um, given to understand, Fms. xi. 87; eiga ván til e-s, 623. 17; allar þjóðir munu hafa ón mikla ( a high hope) til namns hans, Hom. 60; slíks var ván, Nj. 5; engi ván er til þess, Eg. 157: sem ván var at, as was to be expected. Glúm. 337; vita sér engis ótta vánir, to apprehend no danger, Fms. xi. 46, Orkn. 414, Eg. 74; konungs var þangat ván, the king was expected, Fms. x. 323; þar var ván féfangs mikils, Eg. 265; ván er borin, past hope, Ld. 258; ván er þrotin, Eg. 719; ván rekin, id., Ld. 216; e-t stendr til vánar, bids fair, Eg. 173; e-t er at vánum, it is what could be expected, Nj. 255; but, eptir vonum, as good as could be expected, very good indeed; eiga e-t í vuniim, to have a thing expected; eiga barn í vánum, Grág.
    2. spec. usages; ef hann görir aðrar vánir yfir land annars manns, Gþl. 449; þá er allar vánir vóru rannsakaðar, all places where it could be expected to be found, Fms. v. 216; cp. leita af sér vonina, to seek until one is satisfied it cannot be found.
    3. dat. vánu, with compar.; vánu bráðara, sooner than expected, i. e. quickly, at once, Fms. ix. 408, xi. 112; vánu skjótara, x. 408; ónu verr, worse than might be expected, quite bad, bad indeed, Ls. 36; yrkja kann ek vánu verr, Mkv.; vánu betr, well indeed; vita e-t vánu nær, to know quite, Sks. 183 B.
    II. eccl. hope, N. T., Pass., Vídal. passim.
    III. in a few instances, esp. in a few compds (vánar-völr, see below), ván seems to denote despair, cp. also the name of the myth. river Ván, despair, agony: Ván and Víl were the rivers produced by the slaver from the mouth of the fettered wolf Fenrir, who is hence called Vánar-gandr, the monster of the water W., Edda.
    COMPDS: vánarlauss, vánarmaðr, vánarvölr.

    Íslensk-ensk orðabók > VÁN

  • 8 helstrið

    n. agony.

    Íslensk-ensk orðabók > helstrið

См. также в других словарях:

  • Agony — may refer to: Concepts * Pain, anguish, or struggle, especially the struggle that precedes death, from the Greek word agonia (Webster s dictionary) *Passion (Christianity), also called the Agony of Christ *Agony aunt, an advice columnist *Spice… …   Wikipedia

  • Agony — Éditeur Psygnosis Développeur Art Magic Date de sortie 1992 Genre Shoot them up Mode de jeu Un joueur Plate forme …   Wikipédia en Français

  • Agony — Ag o*ny, n.; pl. {Agonies}. [L. agonia, Gr. ?, orig. a contest, fr. ?: cf. F. agonie. See {Agon}.] 1. Violent contest or striving. [1913 Webster] The world is convulsed by the agonies of great nations. Macaulay. [1913 Webster] 2. Pain so extreme… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • agony — (n.) late 14c., mental suffering (especially that of Christ in the Garden of Gethsemane), from O.Fr. agonie, agoine anguish, terror, death agony (14c.), and directly from L.L. agonia, from Gk. agonia a (mental) struggle for victory, originally a… …   Etymology dictionary

  • agony — [ag′ə nē] n. pl. agonies [ME agonie < L agonia < Gr agōnia, a contest for victory < agōn, AGON] 1. very great mental or physical pain 2. death pangs 3. a convulsive struggle 4. a sudden, strong outburst (of emotion) [an agony of …   English World dictionary

  • agony — index distress (anguish), pain, plaint, stress (strain) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • agony — suffering, passion, *distress, misery, dolor Analogous words: pang, throe, ache, *pain, twinge: *trial, tribulation, affliction, visitation Contrasted words: *rest, repose, ease, comfort: solace, consolation (see corresponding verbs at COMFORT):… …   New Dictionary of Synonyms

  • agony — [n] suffering, pain affliction, anguish, distress, dolor, misery, pangs, passion, throes, torment, torture, woe; concepts 410,728 Ant. comfort, happiness, health, peace, success …   New thesaurus

  • agony — ► NOUN (pl. agonies) ▪ extreme suffering. ORIGIN Greek ag nia, from ag n contest …   English terms dictionary

  • agony — noun ADJECTIVE ▪ excruciating, extreme, intense ▪ absolute, pure, sheer, utter ▪ exquisite ▪ …   Collocations dictionary

  • agony */ — UK [ˈæɡənɪ] / US noun [countable/uncountable] Word forms agony : singular agony plural agonies 1) great pain in agony: William fell to the ground, writhing in agony. 2) a strong and unpleasant feeling, especially great worry or sadness agony of:… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»