-
41 Порабощать
- captivare; subigere (gentes); servitute afficere aliquem; subjungere (urbes sub imperium, imperio alicujus); subjugare (hostes; alienae dicioni aliquem); domare; servitute afficere; -
42 ignominia
ignōmĭnĭa, ae, f. [in - nomen; qs. a deprivation of one's good name, of one's honor as a citizen], disgrace, dishonor, ignominy, esp. as the result of civil or military punishment (class.; in sing. and plur.; cf.: infamia, dedecus, probrum, opprobrium).I.A legal and military term: censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert. Itaque, ut omnis ea judicatio versatur tantummodo in nomine, animadversio illa ignominia dicta est, Cic. Fragm. ap. Non. 24, 9 sq. (Rep. 4, 6 Mos.); Cic. Clu. 47, 130:II.tu non animadvertes in omnes, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?
id. ib. 46, 129:ignominiae causa post omnes interrogatus,
Suet. Claud. 9:nonnullos signiferos ignominiā notavit ac loco movit,
Caes. B. C. 3, 74, 1; cf.:qui ignominiā notandos censuerunt eos, si qui militiam subterfugissent,
Cic. Phil. 7, 9, 23:mille milites, quia serum auxilium post proelium venerant, prope cum ignominia dimissi,
Liv. 3, 5, 15; cf. Suet. Caes. 69:sine ignominia domum reverti,
Caes. B. C. 1, 85, 10; cf. id. B. G. 7, 17, 5; id. B. C. 3, 101, 6; Suet. Ner. 39; id. Oth. 9; id. Vesp. 8 al.: ignominiae aut poenae causa ab urbe Roma abesse, Paul. ex Fest. p. 278 Müll.:in omnibus, quibus damnatus unusquisque ignominia notatur,
Gai. Inst. 4, 60:ne laboret ignominia,
id. ib. 4, 182.—In plur.:variis ignominiis afficere,
Suet. Aug. 24:animadversionum et ignominiarum genera,
id. Tib. 19. —In gen.(α).Absol.: maculam atque ignominiam imponere, Lucil. ap. Non. 24, 14:(β).in quibus (civitatibus) expetunt laudem optimi et decus ignominiam fugiunt ac dedecus,
Cic. Rep. 5, 4;so with dedecus,
id. Div. 2, 9, 22; id. Quint. 20, 64;with infamia,
id. Tusc. 4, 20, 45:per summam injuriam ignominiamque,
id. Verr. 2, 3, 97, § 226:injuriam sine ignominia imponere,
id. Quint. 31, 96:haec insignis ignominia,
id. Prov. Cons. 7, 16:ignominiā mortuum afficere,
id. Rosc. Am. 39, 113:adjecta quibusdam ignominia,
Quint. 3, 7, 20:ad depellendam ignominiam,
id. 1, 2, 24:in urbanas tribus transferri ignominiae est,
Plin. 18, 3, 3, § 13:gravior omni vulnere,
Juv. 8, 210.—In plur.:ut homines castigationibus, reprehensionibus, ignominiis affici se in delicto dolerent,
Cic. Tusc. 4, 20, 45:judiciis ignominiisque concisus,
id. Phil. 12, 4, 11.—With gen.:hac tamen una plaga conciderit, ignominia senatus,
a disgrace inflicted by the Senate, Cic. Prov. Cons. 7, 16:labes ignominiaque mortis,
id. Rab. Perd. 10, 27:ignominia amissarum navium,
Caes. B. C. 1, 100 fin.:cum summa ignominia familiae,
Nep. Timoth. 4, 1. -
43 aliter
1) иначе, по-иному, другим образом ( faciendum fuit C)a. alius C — один так, другой иначе (каждый по-своему)a. aliorum afficere animos L — произвести на разных людей различное впечатлениеa. atque (ac, quam) C, O, L etc. — иначе, нежелиa. ac superioribus annis Cs — не так, как в прошлые годыa. atque a. Sen, PM, тж. a. aliterque CC — различным образом (по-разному, и так и этак)non (haud) a. V H etc. — не иначе, именно такa. alĭbi PM — в разных местах по-разномуverum longe a. est C — в действительности дело обстоит далеко не так2) иначе, в противном случае (a. perire pestis illa non potuit C)a. non traducendum exercitum existimabat Cs — в противном случае войска, полагал он, не переправить -
44 beneficium
ī n. [ bene + facio ]1) благодеяние, милость, услугаb. id est, quod quis dedit, quum illi liceret et non dare Sen — услуга есть нечто, оказанное тем, кто мог её и не оказатьb. in aliquem conferre, b. collocare apud aliquem или beneficio aliquem afficere C — оказать кому-л. благодеяние (услугу)beneficio alicujus C — по чьей-л. милости (с чьей-л. помощью)hoc beneficio Ter — в силу этого, этим способомin beneficii loco C (in beneficio L) — как любезность (в виде милости)b. tueri C, PJ — помнить о благодеянииalicujus beneficia in aliquem C — чьи-л. заслуги перед кем-л.2) знак милости (благоволения) (преим. при повышении в должности или при назначении на должность)tribuni militum, quae antea dictatorum fuerant beneficia L — военные трибуны, назначение которых зависело прежде от диктаторовcenturiones sui beneficii Su — центурионы, им назначенные (его креатуры)in beneficiis ad aerarium deferri C — быть внесённым в списки лиц, получающих денежное пособие3) льгота, привилегияb. aetatis Dig — льгота по старостиb. liberorum Su, Dig — льгота многодетным -
45 castigatio
castīgātio, ōnis f. [ castigo ]1) порицание, выговор (c. verborum L, Sen); наказание, кара (flagellorum Dig; afficere aliquem castigationibus C)2) самобичевание, умерщвление плоти Eccl3) подчистка, обрезывание ( arborum PM)4) строгость, чистота ( loquendi Macr) -
46 crux
ucis f. (редко Enn m.)in crucem tōllere C, Q (cruci affigere L etc., afficere cruce Su etc., in cruce H, bAfr, cruci C, VP или in crucem suffigere Just и agere C, Pt) — пригвоздить к кресту, распятьpascere in cruce corvos погов. H — кормить на кресте вороньё (т. е. быть распятым)2) мука, мучение, беда, горе, бедствиеquae te mala c. agitat? Pl — что тебя терзает? (в чём причина твоих страданий?)3) бран. напасть, висельник, душегуб, разбойник (разбойница) (aliqua mala c. Pl)i (или abi) in (mălam) crucem! Pl — прощались ты!, пропади ты пропадом!4) дышло (c. pendula St) -
47 gaudium
ī n. [ gaudeo ]1) радостьafficere aliquem gaudio L, C — обрадовать кого-л.gaudio esse alicui Ter — доставлять кому-л. радость, радовать кого-л.per g. T — радостно2) наслаждение, удовольствие5) лучшая пора ( gaudia annorum PM); лучшая часть, краса (flos est g. arborum PM) -
48 gloria
glōria, ae f. [одного корня с laus ]1) слава (belli atque fortitudinis Cs; rerum gestarum g. C)aliquem gloriā afficere C — доставить кому-л. славу2) славный подвиг, деяние ( memorare vetĕres glorias T)3) краса, украшение, гордость (taurus pecoris g. Tib)4) жажда славы, честолюбие, тж. тщеславие ( gloriā duci C)gloriā T — из тщеславия5) рвение (g. generandi mellis V)6) чванство, надутость (vertĭcem gloria tollere H; plenus gloriarum Pt)inanes glorias flare AG — см. flo 5. -
49 honor
I (арх. honōs), ōris m.1) честь, почесть, почёт, уважение (h. est praemium virtutis C)habere C (adhibēre, praestare O, tribuĕre C) alicui honorem или afficere aliquem honore C — оказать кому-л. честь (ср. 4.)esse (in) magno honore (apud aliquem) C etc. — быть в большой чести (в большом почёте), пользоваться уважениемesse alicui summo honori C — делать кому-л. большую честьh. sit auribus QC — не взыщите на словеmalus h. AG — оскорблениеh. exsilii T — почётная ссылкаhonoris alicujus causā (gratiā) Pl, C etc. — из уважения, во внимание к чьим-л. заслугамh. mortis (supremus h.) V — последние почести, т. е. погребение (mortis honore carere V, O)honorem habere alicui QC — воздавать кому-л. последние почести (ср. 4.)3) почётная (выборная) должность, государственный пост (ad honores ascendere C или pervenire L; honores capere Su или inire VP; honorem praeturae urbanae suscipere Su)h. tribunicius Cs — пост трибуна4) почётная награда, награждение, вознаграждение ( honoris sui causā laborare C)honorem habere alicui C — вознаградить кого-л. (уплатить гонорар) (ср. 1.)5) благодарственная церемония, воздание хвалы, хвалебный гимн (honorem indicere templis Sil; Baccho dicere honorem V)6) pl. жертвы ( mactare honores V)7) поэт. украшение, красаcinctus honore caput O — голова, увитая венкомLenaeus h. V — vinumh. ruris H = — плодыh. silvarum V — листваII Honor (Honōs), ōris m.римск. бог чести (его храм был перед Porta Capēna в Риме) C, L, VM -
50 horror
ōris m.1) оцепенение, окоченение (gelĭdus h. Sil; nivali horrore obducti montes Amm)2)а) потрясениеh. soli Fl — землетрясение3) грубость, неотёсанность ( dicendi Q)4) вздымание, вставание дыбом ( comarum VF)5) содрогание, дрожь, трепет ( laetus per artūs horror it St); озноб ( horrores febrem praecedentes Scr)h. membra, quatit V — дрожь потрясает члены7) страх, ужас, благоговейный трепет ( perfundi horrore L)horrore afficere aliquem Pl — поражать ужасом кого-л.Scipiadas, Carthaginis h. Lcr — Сципион, гроза Карфагена -
51 ignominia
ignōminia, ae f. [in + gnomen = nomen\]лишение доброго имени, бесчестье, позор, опорочениеignominiam alicui injungere (inferre) L — лишить кого-л. доброго имени, обесславить, покрыть позоромnotare (afficere) aliquem ignominiā C (inurere alicui ignominiam C) — клеймить кого-л. позоромper ignominiam C — постыдным образом, позорно -
52 indigne
-
53 laetitia
ae f. [ laetus I \]1) радость, весёлость, веселье, ликованиеlaetitiam capere (percipere) ex aliquā re C — радоваться чему-л.laetitiam alicui afferre (dare) C — доставлять кому-л. радостьlaetitiā aliquem afficere C — обрадовать кого-л.2) привлекательность, очарование ( nostrorum temporum T); прелесть ( orationis T)3) пышность, плодородие ( pabuli Just) -
54 laus
I laudis (gen. pl. иногда ium) f.1) хвала, похвала, прославлениеafficere aliquem laude C — восхвалять кого-л.summis laudibus aliquem ferre (efferre) C, Nep etc. — превозносить кого-л. похваламиhoc tibi laudi datur (ducitur, vertitur) C, Nep etc.за — это тебе воздаётся хвалаlaudem ferre Cs (habere PM) — славиться, заслужить похвалуhabere laudes de aliquo C — хвалить кого-л., но тж. O хвалиться своей победой над кем-л.laudes funĕbres L (suprēmae PM) — надгробное слово, панегирик2) слава, честь3)а) заслуга, подвиг (bellicae laudes C; gloria illarum laudum C)laudi dari alicui C — вменяться кому-л. в заслугуб) преим. pl. достоинства ( laudes et culpae Vtr)dicere laudes alicujus V, alicui O и de aliquo AG — прославлять (воспевать) чьи-л. подвигиII Laus, Laudis f.2) (L. Pompeia) город в Gallia Transpadana (ныне Lodi) PM -
55 praemium
ī n. [ prae + emo ]1) награда, вознаграждение, знак отличия (honores et praemia C; hedĕrae — praemia doctarum frontium H)praemio aliquem afficere (donare C) или p. alicui tribuere C (dare C, constituere Cs) — наградить кого-л.2) добыча (pugnae V; silvestria praemia venatu quaesīta VF)3) преимущество, отличие C, H4) благосклонность, дар (fortunae C; vitae Lcr; legis C)5) доблестный поступок (p. magnum V) -
56 pretium
ī n.1) цена, стоимостьp. habēre C или in pretio esse L, O — быть в ценеmagni (parvi) pretii esse Pl, Ter, C etc. — дорого (дёшево) стоитьnon parvum p. accipere Ap — продать недёшевоin pretio p. nunc est O — ныне в цене лишь цена, т. е. одно лишь богатство и ценитсяerat operae p. Pt — дело стоило тогоmagno pretio C — дорогоparvo pretio C — дёшевоp. ob stultitiam ferre Ter — (по)платиться за свою глупость4) плата, вознаграждение (p. laboris C); награда (p. certaminis O); воздаяние, возмездие, наказание (p. ignaviae Pl)facere operae p. L — делать нечто стоящее труда или не напрасно (по)трудитьсяp. est (operis) T, Sil etc. — (это) стоит сделать -
57 sepultura
sepultūra, ae f. [ sepelio ]1) погребение, похороныsepulturā aliquem afficere и corpus alicujus ad sepulturam dare C — похоронить кого-л.2) предание тела огню, кремация T, Just -
58 aegritudo
aegritūdo, inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das Unwohlsein, I) (nachaug.) des Körpers, das Übelbefinden, die Krankheit, Unpäßlichkeit, aegr. corporis, Flor.: corporalis, Augustin.: agni vel febricitantes vel aegritudine aliā affecti, Col.: fessi aegritudine, Plin.: longā aegritudine laborare, Capit.: aegritudo alci rursus accidit, Tac.: Plur., Solin. 7, 10. Spart. Sev. 16, 1. Apul. apol. 49. Eutr. 9, 5: aegritudines corporum, Arnob. 2, 8. – II) des Gemüts, das Seelenleiden, die Mißstimmung, der Mißmut, die Betrübnis, der Kummer, Gram, die Besorgnis (Ggstz. voluptas, gaudium, s. Spengel Ter. Andr. 961), aegr. animi, Liv. u.a.: aegr. patris, Iustin.: levatio aegritudinis, Cic.: aegritudinem abstergere, Cic.: abicere, Cic.: adimere alci aegritudinem, Cic.: afferre alci aegritudinem, Cic.: afficere alqm aegritudine, Cic.: aegritudinem acriorem facere, augere, Cic.: se totum aegritudini dedere, Cic.: aegritudinem depellere, Cic.: aegritudinem animi dissimulare, Liv.: aegritudinem efficere, Cic.: aegritudine emori, Cic.: aegritudinem alci eripere, Cic.: tum aegritudo exsistit, si od. cum etc., Cic.: istam aegritudinem exturbare ex animo, Plaut.: in aegritudinem incidere, Cic.: aegritudinem levare, lenire, Cic.: nimis molliter aegritudinem pati, Sall.: aegritudinem obtundere elevareque, Cic.: aegritudine alqm privare, Cic.: aegritudinem repellere, Cic.: repellere ab alqo, Cic.: aegritudinem sedare, Cic.: gaudium atque aegritudinem alternatim sequi, Claud. Quadr. fr.: aegritudinem suscipere, Cic.: esse in aegritudine, Cic.: aegritudinem tollere, funditus tollere, Cic.: aegritudine semper vacare, Cic.: ubi voluptatem aegritudo vincat, Plaut. – Plur., remedium aegritudinum, Ter. heaut. 539: aegritudines leniores facere, Cic. Tusc. 3, 67: importare aegritudines anxias atque acerbas, Cic. Tusc. 4, 34.
-
59 beneficium [1]
1. beneficium (benificium), ī, n. (bene u. facio), die Guttat, das Verdienst (Ggstz. maleficium, iniuria), bes. die Wohltat, die gütige Vermittelung, Begünstigung, Vergünstigung, Gunstbezeigung, der Liebesdienst, Freundschaftsdienst, I) im allg.: in re publica multo praestat benefici quam malefici immemorem esse, Sall. Iug. 31, 28: senatus et populus Romanus benefici et iniuriae memor esse solet, ibid. 104, 5: ut maleficii quam beneficii potius immemores essent, Liv. 7, 20, 8: beneficii et maleficii occasione omissā, Liv. 9, 12, 2. – beneficium id est quod quis dedit, cum illi liceret et non dare, Sen.: sunt qui ita distinguant, quaedam beneficia esse, quaedam officia, quaedam ministeria: beneficium esse quod alienus det; officium esse filii, uxoris etc.; ministerium esse servi etc., Sen.: nec enim si tuam ob causam cuiquam commodes, beneficium illud habendum est, sed feneratio, Cic.: beneficium alci dare, b. alci tribuere, tribuere et dare, b. in alqm conferre, b. deferre, Cic.: b. ponere, collocare, b. bene ponere, b. bene collocare apud alqm, Cic.: alqm beneficio afficere, Cic.: alqm beneficiis obstringere, Cic.: b. fenerari, Cic.: beneficia fenerare, Sen. – b. accipere, b. accipere ab alqo, Cic.: qui b. dedit taceat, narret qui accipiat, Sen. – beneficio se obligatum putare, Cic. – b. tueri (im Herzen bewahren, dankbar anerkennen), Cic. u. Plin. ep. (s. Döring Plin. ep. 2, 13, 9). – alcis beneficia in alqm, Verdienste um jmd., Caes. u. Sall. – in beneficii loco (petere), Cic., od. in beneficio (relinquere), Liv., als eine Gefälligkeit: in summo beneficio impetrare, als eine große Wohltat, Cic.: ähnl. beneficii causā od. per beneficium, Cic. – dah. beneficio, durch Vermittelung, Einwirkung, Einfluß, Bemühung, Verwendung, Hilfe, Beistand, tuo beneficio, Cic.: deorum beneficio, Caes.: sortium beneficio, vermittelst der L., Caes.: nostri consulatus beneficio, Cic.: anuli beneficio, Cic.: silvarum beneficio, unter dem Schutz der W., Hirt. b. G.: hoc beneficio, durch dieses Mittel, Ter. – II) im Staatsleben, A) die (vom Staate od. Volke od. von einer einzelnen Staatsperson herrührende) Auszeichnung, Begünstigung, Vergünstigung, Wohltat, Verleihung, Beförderung, in beneficium recepti, in die Verleihung (des Bürgerrechts), Ggstz. auctores beneficii, Vell.: tabula alicuius beneficii, Cic.: cooptatio collegiorum ad populi beneficium transferebatur, Cic.: cum suo magno beneficio esset, da er seiner Empfehlung viel verdankte, Cic.: centuriones sui beneficii, seine Kreaturen, Suet.: ut munus imperii beneficii sui faceret, die Befehlshaberstellen zu einem Gnadengeschenk von seiner Seite machte, Iustin.: in beneficiis (unter den zu verleihenden Vergünstigungen) ad aerarium delatus est a L. Lucullo consule (vgl. defero a. E.), Cic.: tribuni militum... quae antea dictatorum... fuerant beneficia, Beförderungen von seiten der Diktatoren gewesen waren, Liv. – liber beneficiorum, das Buch, in dem die verliehenen Staatsäcker verzeichnet waren, Gromat. vet. p. 203, 1; 295, 12; vgl. Rudorff im Vol. 2. p. 406. – B) das Vorrecht, Privilegium, b. militare, b. anulorum, b. religionis, ICt.: b. liberorum, das durch eine bestimmte Kinderzahl erlangte Befreitsein vom Richteramt, Suet. Claud. 15, 1. – / In der Volksspr. synk. benficium, Plaut. u. Ter.; s. Ritschl opusc. 2, 716 ff. – Auch benificium geschr., zB. Corp. inscr. Lat. 1, 587; 5, 5050. lin. 30 u. 34. Sall. Iug. 31, 28 u. 104 Iordan. Vgl. Ritschl opusc. 2, 561.
-
60 castigatio
castīgātio, ōnis, f. (castigo), I) die Zurechtweisung, Züchtigung, Strafe, durch Wort od. Tat, c. verborum, Liv.: c. fustium, c. flagellorum, ICt.: mitis (Ggstz. severa ultio), Vell.: verborum castigatione uti, Sen.: afficere alqm castigationibus, Cic. Tusc. 4, 45. – im aszet. Sinne = die Kasteiung, Cassian. de coenob. inst. 5, 5 u. ö. – II) übtr., die strenge Behandlung der Bäume durch Beschneiden, Plin. 17, 173: durch der Kälte Aussetzen, Plin. 17, 262. – c. loquendi, das strenge Überwachen des Ausdrucks, Macr. sat. 2, 4, 12.
См. также в других словарях:
Afficere — Påvirke, røre, gøre indtryk på, bringe i affekt … Danske encyklopædi
afficere — af|fi|ce|re vb., r, de, t (påvirke) … Dansk ordbog
affizieren — krankhaft verändern * * * af|fi|zie|ren 〈V. tr.; hat〉 1. (auf die Sinne) einwirken, erregen 2. 〈Med.〉 krankhaft verändern, reizen [<lat. afficere „einwirken“] * * * af|fi|zie|ren <sw. V.; hat [lat. afficere, ↑ Affekt]: 1. (bildungsspr.)… … Universal-Lexikon
affect — I. noun Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin affectus, from afficere Date: 14th century 1. obsolete feeling, affection 2. the conscious subjective aspect of an emotion considered apart from bodily changes; also a set of… … New Collegiate Dictionary
Zentralisierung (Vokal) — In der Linguistik steht Zentralisierung (auch: Schwächung, Vokalabschwächung, Vokalschwächung, Vokalverdumpfung) für die Verlagerung der Zungenlage bei der Artikulation von Vokalen in den mittleren Bereich in Richtung des Zentralvokals [ə]… … Deutsch Wikipedia
Affekt — Empfindung; Stimmungslage; Emotion; Sentiment; Gefühlsbewegung; Regung; Gefühlsregung; Gespür; Gefühl; Gemütsbewegung; Gefühlsausbruch * * * Af| … Universal-Lexikon
affect — affect1 [ə fɛkt] verb have an effect on; make a difference to. ↘touch the feelings of. Derivatives affecting adjective affectingly adverb Origin ME (in the sense attack as a disease ): from Fr. affecter or L. affect , afficere (see affect2).… … English new terms dictionary
injurier — aucun, Iniuriam in aliquem immittere, Male accipere aliquem verbis, Laedere aliquem iniuria, Dicta in aliquem ingerere, Dicere conuitium, vel facere, Iniuriis aliquem afficere, Grauiore verbo aliquem appellare, Maledicere. Injurier une personne… … Thresor de la langue françoyse
affect — 1. v.tr. 1 a produce an effect on. b (of a disease etc.) attack (his liver is affected). 2 move; touch the feelings of (affected me deeply). Usage: Often confused with effect, which as a verb means bring about; accomplish . Derivatives: affecting … Useful english dictionary
Affect — Af*fect , v. t. [imp. & p. p. {Affected}; p. pr. & vb. n. {Affecting}.] [L. affectus, p. p. of afficere to affect by active agency; ad + facere to make: cf. F. affectere, L. affectare, freq. of afficere. See {Fact}.] 1. To act upon; to produce an … The Collaborative International Dictionary of English
Affected — Affect Af*fect , v. t. [imp. & p. p. {Affected}; p. pr. & vb. n. {Affecting}.] [L. affectus, p. p. of afficere to affect by active agency; ad + facere to make: cf. F. affectere, L. affectare, freq. of afficere. See {Fact}.] 1. To act upon; to… … The Collaborative International Dictionary of English