Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

affectio

  • 1 affectio

        Affectio, Verbale. Cic. Un accident, ou qualité, ou disposition, ou mutation advenant ou à corps, ou à l'esprit, ou és autres choses, au moyen de quelque cause que ce soit.
    \
        Affectio astrorum. Cic. La disposition des astres.
    \
        Affectio caeli. Cic. Disposition du ciel.
    \
        Firma corporis affectio. Cic. Bonne disposition du corps.
    \
        Affectio erga aliquem. Plin. Affection, Amour.

    Dictionarium latinogallicum > affectio

  • 2 affectio

    affectio affectio, onis f намерение

    Латинско-русский словарь > affectio

  • 3 affectio

    affectio, ōnis, f. (afficio), I) aktiv, die Einwirkung, der Eindruck auf usw., praesentis mali sapientis (auf den W.) affectio nulla est, Cic. Tusc. 4, 6, 14. – II) passiv, das durch gewisse äußere Einwirkungen bewirkte Verhältnis, der Zustand, 1) das durch äußere Umstände bewirkte Verhältnis einer Sache zur andern, die Beziehung, quaedam ad res aliquas aff., Cic. top. 68 u. 70. – 2) der Zustand, die Beschaffenheit, caeli, astrorum, die Konstellation, Cic. – 3) die Stimmung des Körpers od. Geistes (s. Cic. de inv. 1, 36), a) des Körpers, die Verfassung, Veranlagung, firma corporis aff., feste Gesundheit des Körpers, Cic. Tusc. 5, 27. – b) des Geistes, Gemütes, die Verfassung, Stimmung, Aufgelegtheit, auch Gesinnung, mit u. ohne animi, oft b. Cic. – dah. prägn-, α) als Übersetzung von πάθος = das aufgeregte, lebhafte Gefühl, die Gemütsbewegung, der Affekt, Gell. 1, 26, 10 u.ö. Augustin. c. Iulian. 6, 18 (wo Plur.). – β) die »wohlwollende, zärtliche Stimmung« = die Neigung, Liebe, Zärtlichkeit, nullā affectione animi, ohne Vorliebe, Tac.: u. so aff. vera, Iustin.: simiarum generi praecipua erga fetum aff., Plin.: laetas inter audientium affectiones, unter freudiger Bewegung, Bezeugungen der Anhänglichkeit, Tac. – u. meton., affectiones, die Gegenstände der Liebe, die Lieben = die Kinder, Cod. Theod. 13, 9, 3. Auct. itin. Alex. 16 (39). – γ) die Willenskraft, der Wille, tenendi, ICt.: absol., nostra aff., ICt. – δ) das Streben nach etw., tyrannidis, Vulc. Gall. Avid. Cass. 1, 5.

    lateinisch-deutsches > affectio

  • 4 affectio

    affectio, ōnis, f. (afficio), I) aktiv, die Einwirkung, der Eindruck auf usw., praesentis mali sapientis (auf den W.) affectio nulla est, Cic. Tusc. 4, 6, 14. – II) passiv, das durch gewisse äußere Einwirkungen bewirkte Verhältnis, der Zustand, 1) das durch äußere Umstände bewirkte Verhältnis einer Sache zur andern, die Beziehung, quaedam ad res aliquas aff., Cic. top. 68 u. 70. – 2) der Zustand, die Beschaffenheit, caeli, astrorum, die Konstellation, Cic. – 3) die Stimmung des Körpers od. Geistes (s. Cic. de inv. 1, 36), a) des Körpers, die Verfassung, Veranlagung, firma corporis aff., feste Gesundheit des Körpers, Cic. Tusc. 5, 27. – b) des Geistes, Gemütes, die Verfassung, Stimmung, Aufgelegtheit, auch Gesinnung, mit u. ohne animi, oft b. Cic. – dah. prägn-, α) als Übersetzung von πάθος = das aufgeregte, lebhafte Gefühl, die Gemütsbewegung, der Affekt, Gell. 1, 26, 10 u.ö. Augustin. c. Iulian. 6, 18 (wo Plur.). – β) die »wohlwollende, zärtliche Stimmung« = die Neigung, Liebe, Zärtlichkeit, nullā affectione animi, ohne Vorliebe, Tac.: u. so aff. vera, Iustin.: simiarum generi praecipua erga fetum aff., Plin.: laetas inter audientium affectiones, unter freudiger Bewegung, Bezeugungen der Anhänglichkeit, Tac. – u. meton., affectiones, die Gegenstände der Liebe, die Lieben = die Kinder, Cod. Theod. 13, 9,
    ————
    3. Auct. itin. Alex. 16 (39). – γ) die Willenskraft, der Wille, tenendi, ICt.: absol., nostra aff., ICt. – δ) das Streben nach etw., tyrannidis, Vulc. Gall. Avid. Cass. 1, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > affectio

  • 5 affectio

    affectĭo ( adf-), ōnis, f. [adficio].
    I.
    The relation to or disposition toward a thing produced in a person by some influence (in this and the two foll. signif. almost peculiar to the philos. lang. of Cic.): comparantur ea, quae aut majora aut minora aut paria dicuntur;

    in quibus spectantur haec: numerus, species, vis, quaedam etiam ad res aliquas adfectio,

    relation, Cic. Top. 18, 68, and § 70; cf. id. ib. 2, 7.—
    II.
    A.. A change in the state or condition of body or mind, a state or frame of mind, feeling (only transient, while habitus is lasting):

    adfectio est animi aut corporis ex tempore aliqua de causa commutatio ut, laetitia, cupiditas, metus, molestia, morbus, debilitas, et alia, quae in eodem genere reperiuntur,

    Cic. Inv. 1, 25, 36; 1, 2, 5; cf. 1, 2, 5, § 19. In Gellius = adfectus, as transl. of the Gr. pathos, Gell. 19, 12, 3.—
    B.
    A permanent state of mind, a frame of mind, a state of feeling, Gr. diathesis:

    virtus est adfectio animi constans conveniensque,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34 Kühn (cf. in Gr. diathesis psuchês sumphônês hautêi, Stob. Ecl. Eth. 2, p. 104); id. Fin. 3, 26, 65 Goer.:

    non mihi est vita mea utilior quam animi talis adfectio, neminem ut violem commodi mei gratiā,

    id. Off. 2, 6, 29 Beier.—Also of body, as anal. to the mind, a fixed, permanent constitution: tu qui detinieris summum bonum firma corporis adfectione contineri, etc., Cic. Tusc. 5, 9, 27.—And metaph. of the stars, their position in respect to one another:

    astrorum,

    a constellation, Cic. Fat. 4:

    ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit,

    id. Div. 2, 47 (cf. affectus, a, um, B.).—
    C.
    Esp., a favorable disposition toward any one, love, affection, good-will (post-Aug. prose):

    simiarum generi praecipua erga fetum adfectio,

    Plin. 8, 54, 80:

    egit Nero grates patribus laetas inter audientium adfectiones,

    Tac. A. 4, 15:

    argentum magis quam aurum sequuntur, nullā adfectione animi, sed quia, etc.,

    id. G. 5; Just. 24, 3:

    Artemisia Mausolum virum amāsse fertur ultra adfectionis humanae fidem,

    Gell. 10, 18, 1.—Concr., the loved object: adfectiones, children, Cod. Th. 13, 9, 3.—
    D.
    In the Lat. of the Pandects, ability of willing, will, volition, inclination (cf. 2. affectus, II. D.):

    furiosus et pupillus non possunt incipere possidere, quia adfectionem tenendi non habent,

    Dig. 5, 16, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > affectio

  • 6 affectio

    1) воля, намерение, affectus possidendi, affectio tenendi, affectu apprehendere possessionem (1. 1 § 3, 21. 1. 3 § 3. 6. D. 41, 2.);

    affectus ex utrague parte contrahi entium concurrat oportet (1. 55. D. 44, 7);

    injuria ex affectu fit (1. 34 pr. D. eod.): affectio societatis, намерение принять участие в товариществе (1. 31. D. 17, 2).

    2) любовь, расположение, пристрастие, affectio maritalis (1. 32 § 13. D. 34, 1), paterna (1. 71. D. 21, 2);

    naturalis affectus patris (l. 28 § 3. D. 34, 3);

    castrensis affectio, дружба, заключенная в лагере (1. 8. D. 49, 17); (1. 1 § 3. D. 47, 10);

    ministeria, quae ad affect. alicujus pertinent, рабы, к которым питают особенное расположение (1. 6. D. 20, 1); (1. 33 pr. D. 9, 2. cf. 1. 6 § 2. D. 7, 7. 1. 63. pr. D. 35, 2. 1. 54. pr. D. 17, 1. cf. 1. 7. D. 18, 7).

    3) родство (§ 6. J, 4, 18). 4) состояние, отношение, in libertatis affectu perdurare (1. 7. C. Th. 4, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > affectio

  • 7 AFFECTIO

    affection (в смысле видоизменения), condition, affectсостояние, склонность, аффект; склонность души к чему-то; affectio и affectus имеют отношение к конечной причине, а effectio и effectus - к действующей причине; другими словами, аффект есть склонность любой вещи, выраженная в терминах ее конца, противопоставленного ее предшествующим состояниям.

    Латинские философские термины > AFFECTIO

  • 8 affectio

    ōnis f. [ affecto ]
    1) влияние, впечатление, воздействие ( praesentis măli C)
    3) состояние, взаимное положение (caeli, astrorum C)
    a. animi C — духовный склад, душевные свойства, характер
    4) (тж. a. animi C) настроение, душевное движение, чувство, аффект, переживание ( affectiones amoris atque odii AG)
    5) склонность, благоволение, нежность, любовь ( erga aliquem PM)

    Латинско-русский словарь > affectio

  • 9 affectio

    mental condition, mood, feeling, disposition; affection, love; purpose

    Latin-English dictionary > affectio

  • 10 AFFECTIO (AFFECTIO, CONDITION, AFFECT)

    состояние, склонность, аффект; склонность души к чему-то; affectio и affectus имеют отношение к конечной причине, a effectio и effectus - к действующей причине.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > AFFECTIO (AFFECTIO, CONDITION, AFFECT)

  • 11 adfectio

    affectĭo ( adf-), ōnis, f. [adficio].
    I.
    The relation to or disposition toward a thing produced in a person by some influence (in this and the two foll. signif. almost peculiar to the philos. lang. of Cic.): comparantur ea, quae aut majora aut minora aut paria dicuntur;

    in quibus spectantur haec: numerus, species, vis, quaedam etiam ad res aliquas adfectio,

    relation, Cic. Top. 18, 68, and § 70; cf. id. ib. 2, 7.—
    II.
    A.. A change in the state or condition of body or mind, a state or frame of mind, feeling (only transient, while habitus is lasting):

    adfectio est animi aut corporis ex tempore aliqua de causa commutatio ut, laetitia, cupiditas, metus, molestia, morbus, debilitas, et alia, quae in eodem genere reperiuntur,

    Cic. Inv. 1, 25, 36; 1, 2, 5; cf. 1, 2, 5, § 19. In Gellius = adfectus, as transl. of the Gr. pathos, Gell. 19, 12, 3.—
    B.
    A permanent state of mind, a frame of mind, a state of feeling, Gr. diathesis:

    virtus est adfectio animi constans conveniensque,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34 Kühn (cf. in Gr. diathesis psuchês sumphônês hautêi, Stob. Ecl. Eth. 2, p. 104); id. Fin. 3, 26, 65 Goer.:

    non mihi est vita mea utilior quam animi talis adfectio, neminem ut violem commodi mei gratiā,

    id. Off. 2, 6, 29 Beier.—Also of body, as anal. to the mind, a fixed, permanent constitution: tu qui detinieris summum bonum firma corporis adfectione contineri, etc., Cic. Tusc. 5, 9, 27.—And metaph. of the stars, their position in respect to one another:

    astrorum,

    a constellation, Cic. Fat. 4:

    ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit,

    id. Div. 2, 47 (cf. affectus, a, um, B.).—
    C.
    Esp., a favorable disposition toward any one, love, affection, good-will (post-Aug. prose):

    simiarum generi praecipua erga fetum adfectio,

    Plin. 8, 54, 80:

    egit Nero grates patribus laetas inter audientium adfectiones,

    Tac. A. 4, 15:

    argentum magis quam aurum sequuntur, nullā adfectione animi, sed quia, etc.,

    id. G. 5; Just. 24, 3:

    Artemisia Mausolum virum amāsse fertur ultra adfectionis humanae fidem,

    Gell. 10, 18, 1.—Concr., the loved object: adfectiones, children, Cod. Th. 13, 9, 3.—
    D.
    In the Lat. of the Pandects, ability of willing, will, volition, inclination (cf. 2. affectus, II. D.):

    furiosus et pupillus non possunt incipere possidere, quia adfectionem tenendi non habent,

    Dig. 5, 16, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > adfectio

  • 12 affectus

    1) воля, намерение, affectus possidendi, affectio tenendi, affectu apprehendere possessionem (1. 1 § 3, 21. 1. 3 § 3. 6. D. 41, 2.);

    affectus ex utrague parte contrahi entium concurrat oportet (1. 55. D. 44, 7);

    injuria ex affectu fit (1. 34 pr. D. eod.): affectio societatis, намерение принять участие в товариществе (1. 31. D. 17, 2).

    2) любовь, расположение, пристрастие, affectio maritalis (1. 32 § 13. D. 34, 1), paterna (1. 71. D. 21, 2);

    naturalis affectus patris (l. 28 § 3. D. 34, 3);

    castrensis affectio, дружба, заключенная в лагере (1. 8. D. 49, 17); (1. 1 § 3. D. 47, 10);

    ministeria, quae ad affect. alicujus pertinent, рабы, к которым питают особенное расположение (1. 6. D. 20, 1); (1. 33 pr. D. 9, 2. cf. 1. 6 § 2. D. 7, 7. 1. 63. pr. D. 35, 2. 1. 54. pr. D. 17, 1. cf. 1. 7. D. 18, 7).

    3) родство (§ 6. J, 4, 18). 4) состояние, отношение, in libertatis affectu perdurare (1. 7. C. Th. 4, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > affectus

  • 13 adfectĭo

    adfectĭo, ōnis, f. [adficio] [st1]1 [-] action d'affecter, influence, impression (causée par qqch).    - praesentis mali sapientis affectio nulla est, Cic. Tusc. 4: le mal présent n'impressionne en rien le sage. [st1]2 [-] état qui résulte d'une influence subie, affection, modification.    - odium et invidia et ceterae animi affectiones, Cic. Top.: la haine, la jalousie et les autres phénomènes affectifs.    - affectio est animi aut corporis aliqua de causa commutatio, Cic. Inv. 1, 25, 36: l'affection est un changement qu'une cause quelconque opère dans l'âme ou dans le corps.    - animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt amentiam, Cic. Tusc. 3: l'état de l'âme auquel manque la lumière de la raison a reçu le nom de folie. [st1]3 [-] état affectif, disposition morale ou physique, état, manière d'être.    - ex hac animorum affectione testamenta commendationesque morientium natae sunt, Cic. Fin. 3: c'est de cette disposition morale des hommes que proviennent les testaments et les recommandations des mourants.    - cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur, Cic. Tusc. 2: alors que toutes les dispositions droites de l'âme sont appelées vertus.    - vitia adfectiones sunt manentes, Cic. Tusc. 4, 30: les vices sont des états affectifs permanents.    - summum bonum firma corporis adfectione contineri, Cic. Tusc. 5, 27: [dire] que le souverain bien consiste en une solide complexion physique.    - fac in puero referre, ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit, Cic. Div. 2, 99: supposons qu'à propos d'un enfant il importe de savoir sous quelle disposition spéciale du ciel il a respiré pour la première fois.    - astrorum adfectio valeat ad quasdam res, Cic. Fat. 8: admettons que telle manière d'être des astres ait de l'influence sur certaines choses.    - virtus est affectio animi constans, Cic. Tusc. 4, 15, 34: la vertu est une disposition de l'âme qui ne change jamais. [st1]4 [-] [après Cicéron] manière dont on est affecté, disposition, sentiment.    - accidere terrae simile quiddam nostrae adfectioni concesserim, Sen. Nat. 6, 24, 4: que la terre éprouve qqch d'analogue à ce que ressent l'homme, je l'accorderais.    - miseremur, irascimur, utcumque pressens movit adfectio, Curt. 7, 1, 24: nous montrons de la pitié, de la colère, suivant que nous pousse la disposition du moment.    - grati animi adfectio, Sen. Ben. 4, 18, 1: sentiment de reconnaissance.    - ferocissimas adfectiones amoris atque odii coercuit, Gell. 1, 3, 30: il maîtrisa les deux passions les plus violentes, l'amour et la haine.    - laetas inter audientium adfectiones, Tac. An. 4, 15: au milieu des sentiments d'allégresse de l'auditoire. [st1]5 [-] inclination, goût, affection, amour, tendresse.    - argentum sequuntur nulla adfectione animi, Tac. G. 5: ils recherchent l'argent [métal] non point par goût.    - simiarum erga fetum, Plin. 8, 216: tendresse des guenons pour leurs petits.    - adfectionis specie, Amm. 16: sous un semblant d'affection.    - Artemisia Mausolum virum amasse fertur ultra adfectionis humanae fidem, Gell. 10, 18, 1: on dit qu'Artémise a aimé son époux Mausole au-delà de tout ce qu'on peut attendre de la tendresse humaine.    - sic adfectione simulata paulatim sororis invadunt animum, Apul. 5: ainsi en simulant la tendresse, insensiblement elles s'insinuent dans le coeur de leur soeur.    - adfectio tenendi, Dig. 5, 16, 60: la volonté de conserver.    - adfectiones, Cod. Th. 13, 9, 3: ceux pour qui on a de l'affection (= les enfants).    - affectiones naviculariorum, Cod. Th.: la famille des matelots.

    Dictionarium latinogallicum > adfectĭo

  • 14 maritus

    супруг, mariti affectio - uxoris animus (1. 5 § 1 D. 48, 20);

    iure mariti postulare ream adulterii (1. 2 § 1. 1. 11 § 7. 1. 13 § 4. 1. 14 § 3. 1. 40 pr. D. 48, 5. 1. 1. 6 C. 9, 9);

    mariti = vir et uxor (1. 32 § 1 D. 24, 1);

    maritalis, брачный, супружеский, marit. affectio, honor (1. 32 § 13 D. 24, 1. 1. 31 pr. D. 39, 5. 1. 3 D. 29, 6. 1. 3 C. 6, 34);

    marit. dolor (1. 15 C. 9, 9. 1. 6 § 2 C. 5, 9. 1. 11 C. 6, 59).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > maritus

  • 15 adfectus

    1.
    affectus ( adf-), a, um, P. a., nom. afficio.
    2.
    affectus ( adf-), ūs, m. [afficio].
    I.
    A state of body, and esp. of mind produced in one by some influence (cf. affectio, I.), a state or disposition of mind, affection, mood: adfectuum duae sunt species: alteram Graeci pathos vocant, alteram êthos, Quint. 6, 2, 8:

    qualis cujusque animi adfectus esset, talem esse hominem,

    Cic. Tusc. 5, 16, 47:

    dubiis adfectibus errat,

    Ov. M. 8, 473:

    mentis,

    id. Tr. 4, 3, 32:

    animi,

    id. ib. 5, 2, 8:

    diversos adfectus exprimere, flentis et gaudentis,

    Plin. 34, 8, 19, n. 10:

    adfectu concitati,

    Quint. 6, 2, 8:

    adfectus dulciores,

    id. 10, 1, 101; 1, 11, 2; 6, 1, 7 al.—Of the body:

    supersunt alii corporis adfectus,

    Cels. 3, 18; 2, 15.—
    II.
    Esp.
    A.
    Love, desire, fondness, good-will, compassion, sympathy (postAug.):

    opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt,

    Tac. Agr. 30:

    si res ampla domi similisque affectibus esset,

    Juv. 12, 10:

    parentis,

    Suet. Tit. 8:

    adfectu jura corrumpere,

    Quint. Decl. 6, 11.—
    B.
    In Lucan and in later prose, meton. for the beloved objects, the dear or loved ones (in plur.; cf.

    adfectio, II. C.): tenuit nostros Lesbos adfectus,

    Luc. Phars. 8, 132: milites, quorum adfectus ( wives and children) in Albano monte erant, Capitol. Maxim. 23; id. Anton. Phil. 24; hence, adfectus publici, the judges as representatives of the people, Quint. Decl. 2, 17 al.—
    C.
    In Seneca and Pliny, low, ignoble passion or desire:

    adfectus sunt motus animi improbabiles subiti et concitati,

    Sen. Ep. 75; Plin. Pan. 79, 3.—
    D.
    In the Latin of the Pandects, ability of willing, will, volition (cf. affectio, II. D.):

    hoc edicto neque pupillum, neque furiosum teneri constat, quia adfectu carent,

    Dig. 43, 4, 1; 44, 7, 54; 3, 5, 19, § 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adfectus

  • 16 affectus

    1.
    affectus ( adf-), a, um, P. a., nom. afficio.
    2.
    affectus ( adf-), ūs, m. [afficio].
    I.
    A state of body, and esp. of mind produced in one by some influence (cf. affectio, I.), a state or disposition of mind, affection, mood: adfectuum duae sunt species: alteram Graeci pathos vocant, alteram êthos, Quint. 6, 2, 8:

    qualis cujusque animi adfectus esset, talem esse hominem,

    Cic. Tusc. 5, 16, 47:

    dubiis adfectibus errat,

    Ov. M. 8, 473:

    mentis,

    id. Tr. 4, 3, 32:

    animi,

    id. ib. 5, 2, 8:

    diversos adfectus exprimere, flentis et gaudentis,

    Plin. 34, 8, 19, n. 10:

    adfectu concitati,

    Quint. 6, 2, 8:

    adfectus dulciores,

    id. 10, 1, 101; 1, 11, 2; 6, 1, 7 al.—Of the body:

    supersunt alii corporis adfectus,

    Cels. 3, 18; 2, 15.—
    II.
    Esp.
    A.
    Love, desire, fondness, good-will, compassion, sympathy (postAug.):

    opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt,

    Tac. Agr. 30:

    si res ampla domi similisque affectibus esset,

    Juv. 12, 10:

    parentis,

    Suet. Tit. 8:

    adfectu jura corrumpere,

    Quint. Decl. 6, 11.—
    B.
    In Lucan and in later prose, meton. for the beloved objects, the dear or loved ones (in plur.; cf.

    adfectio, II. C.): tenuit nostros Lesbos adfectus,

    Luc. Phars. 8, 132: milites, quorum adfectus ( wives and children) in Albano monte erant, Capitol. Maxim. 23; id. Anton. Phil. 24; hence, adfectus publici, the judges as representatives of the people, Quint. Decl. 2, 17 al.—
    C.
    In Seneca and Pliny, low, ignoble passion or desire:

    adfectus sunt motus animi improbabiles subiti et concitati,

    Sen. Ep. 75; Plin. Pan. 79, 3.—
    D.
    In the Latin of the Pandects, ability of willing, will, volition (cf. affectio, II. D.):

    hoc edicto neque pupillum, neque furiosum teneri constat, quia adfectu carent,

    Dig. 43, 4, 1; 44, 7, 54; 3, 5, 19, § 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > affectus

  • 17 fortitudo

    fortĭtūdo, ĭnis, f. [fortis], strength.
    I.
    Physically (very rare).
    A.
    In gen.: haec feminalia de bysso retorta ob fortitudinem solent contexi, firmness, durability, Hier. Ep. 64, 10:

    galeae,

    Jul. Val. Rer. Gest. Al. 2, 25; cf.

    vini,

    Macr. S. 7, 6, 17.—
    B.
    Bodily strength in men and animals:

    hircorum,

    Phaedr. 4, 16, 6:

    corporis,

    Macr. S. 7, 9, 5:

    nervorum,

    id. ib. 7, 11, 8.— Absol. (opp. imbecillitas), Lact. 2, 2, 28; 2, 2, 67. —Far more freq. and class.,
    II.
    Mentally, firmness, manliness shown in enduring or undertaking hardship; fortitude, resolution, bravery, courage, intrepidity (cf. virtus):

    fortitudo est considerata periculorum susceptio et laborum perpessio,

    Cic. Inv. 2, 54, 163:

    fortitudo est, inquit (Chrysippus), scientia rerum perferendarum vel affectio animi in patiendo ac perferendo summae legi parens sine timore,

    id. Tusc. 4, 24, 53; cf.:

    fortitudo est animi affectio, cum in adeundo periculo et in labore ac dolore patiens, tum procul ab omni metu,

    id. ib. 5, 14, 41:

    quae (fortitudo) est dolorum laborumque contemptio... Fortitudinem quoque aliquo modo expediunt, cum tradunt rationem neglegendae mortis, perpetiendi doloris,

    id. Off. 3, 33, 117:

    fortitudo est rerum magnarum appetitio et rerum humilium contemptio et laboris cum utilitatis ratione perpessio,

    Auct. Her. 3, 2, 3; cf. ib. 4, 25, 35:

    probe definitur a Stoicis fortitudo, cum eam virtutem esse dicunt propugnantem pro aequitate,

    Cic. Off. 1, 19, 62 sq.:

    magnitudinis animi et fortitudinis est, nihil extimescere, omnia humana despicere, nihil quod homini accidere possit intolerandum putare,

    id. ib. 3, 27, 100:

    unde in laboribus et periculis fortitudo?

    id. Rep. 1, 2:

    illae sunt solae virtutes imperatoriae, labor in negotiis, fortitudo in periculis, industria in agendo, etc.,

    id. de Imp. Pomp. 11, 29:

    hoc sentire prudentiae est: facere fortitudinis,

    id. Sest. 40, 86: pro multitudine hominum et pro gloria belli atque fortitudinis, angustos se fines habere arbitrabantur (Helvetii), * Caes. B. G. 1, 2 fin.:

    fortitudinem Gallorum Germanorumque miramur,

    Quint. 8, 4, 20:

    malarum rerum audacia fortitudo vocatur,

    Sall. C. 52, 11.—In plur.: sunt igitur domesticae fortitudines non inferiores militaribus, proofs of valor, i. e. valiant decds, Cic. Off. 1, 2 fin.; Vitr. 10, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > fortitudo

  • 18 amicalis

    amīcālis, e
    дружеский, дружественный (deus Ap; affectio Dig)

    Латинско-русский словарь > amicalis

  • 19 affectionalis

    affectiōnālis, e (affectio), das Gemüt (die Empfindung) betreffend, qualitas, Augustin. c. Iulian. 6, 18, 54.

    lateinisch-deutsches > affectionalis

  • 20 affectiosus

    affectiōsus, a, um (affectio), voll Neigung, Tert. de anim. 19. – Adv. affectiōsē, Cassiod. var. 8, 11, 12. Vgl. affectuosus, -ose.

    lateinisch-deutsches > affectiosus

См. также в других словарях:

  • Affectio-societatis — L affectio societatis est la volonté commune à plusieurs personnes physiques ou morales de s associer. C est un élément caractéristique de la société, ainsi qu un de ses éléments constitutifs, comme cela apparait clairement aux articles 1832 et… …   Wikipédia en Français

  • Affectio Societatis — L affectio societatis est la volonté commune à plusieurs personnes physiques ou morales de s associer. C est un élément caractéristique de la société, ainsi qu un de ses éléments constitutifs, comme cela apparait clairement aux articles 1832 et… …   Wikipédia en Français

  • Affectio societatis — L affectio societatis est la volonté commune à plusieurs personnes physiques ou morales de s associer. C est un élément caractéristique de la société, ainsi qu un de ses éléments constitutifs, comme cela apparait clairement aux articles 1832 et… …   Wikipédia en Français

  • Affectio papalis — Unter affectio papalis (oder affectio papae von lat. affectio = Einwirkung) versteht man das dem Papst zustehende Recht, neben den ihm von Rechts wegen ohnehin vorbehaltenen Angelegenheiten nach eigenem Ermessen weitere seiner Entscheidungsgewalt …   Deutsch Wikipedia

  • Affectio maritalis — La affectio maritalis es una locución latina que alude a la voluntad de afecto, socorro y auxilio mutuo entre los dos cónyuges durante el matrimonio. En derecho en ocasiones se alude a la affectio maritalis para justificar la inexistencia de la… …   Wikipedia Español

  • Affectio maritalis — La Affectio maritalis es una locución latina que alude a la voluntad de afecto, socorro y auxilio mutuo entre marido y mujer durante el matrimonio …   Enciclopedia Universal

  • Affectio societatis —     Définition de Affectio societatis     L affectio societatis , est une locution d origine latine pour désigner l élément intentionnel indispensable à la formation du lien qui unit les personnes qui ont décidé de participer au capital d une… …   Lexique de Termes Juridiques

  • affectio tua nomen imponit operi tuo — /afeksh(iy)ow t(y)uwa nowman impownat owparay t(y)uwow/ Your disposition (or motive, intention) gives name (or character) to your work or act …   Black's law dictionary

  • affectio tua nomen imponit operi tuo — /afeksh(iy)ow t(y)uwa nowman impownat owparay t(y)uwow/ Your disposition (or motive, intention) gives name (or character) to your work or act …   Black's law dictionary

  • affection — [ afɛksjɔ̃ ] n. f. • 1190; lat. affectio I ♦ 1 ♦ Psychol. État affectif, état psychique accompagné de plaisir ou de douleur. ⇒ affect, émotion, passion, sentiment. « Je nommerai affection tout ce qui nous intéresse par quelque degré de plaisir ou …   Encyclopédie Universelle

  • Matrimonio (Derecho romano) — Celebración de la Iusta nuptiae, institución base de la familia romana. En Derecho romano, el matrimonio o iustae nuptiae es el celebrado …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»