Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aerārius

  • 41 tribunus

    tribūnus, ī, m. (tribus), I) tribuni, die Vorsteher der drei Stammtribus, Vertreter der Tribules (s. tribulis) in politischer, religiöser und militärischer Hinsicht (s. tribus a.A.), Liv. 6, 20, 10, von denen einer unter dem Namen tribunus Celerum an der Spitze steht, weil er zugleich Führer der Celeres (s.d.) ist, Liv. 1, 59, 7. Pompon. dig. 1, 2, 2. § 15.
    II) übtr.: A) tribuni aerarii, die dem Quästor beigesetzten Zahlmeister aus dem Plebejerstande, die das aus dem Ärarium erhobene Geld nach der vorgeschriebenen Bestimmung, namentlich beim Heere den Sold unter die Soldaten, austeilten, s. Cato b. Gell. 7, 10, 2 (wo Sing. tribunus aerarius). Ps. Ascon. ad Cic. II. Verr. 1, 34. p. 167 B.: dies. tribuni aeris, Plin. 33, 31. Als nach der lex Aurelia die Handhabung der Gerichte unter die drei Stände des Staates (Senatoren-, Ritter- u. Plebejerstand) verteilt wurde, wurden von seiten der Plebejer die tribuni aerarii Richter, s. Cic. Cat. 4, 15. – ähnlich zur spät. Kaiserzeit tribunus fisci, Ven. Fort. vit. S. Radeg. 38.
    B) als milit. t.t.: a) tribuni militum od. militares, Kriegstribunen, Oberste, von denen bei jeder Legion sechs waren, die abwechselnd je zwei Monate die Legion befehligten, tribuni militum b. Caes. u.a.: Sing. tribunus militum, Cic. – tribuni militares b. Cic. u. Plin.: Sing. tribunus militaris, Cic. – tribuni cohor-
    ————
    tium, die bei den dortigen Kohorten anwesenden Kriegstribunen, Caes. b.c. 2, 20, 2 (vgl. no. b). – tribuni militum od. militares rufuli, die im Heere vom Feldherrn od. von den Soldaten gewählten, Ggstz. comitiati, die zu Rom in den Komitien gewählten (u. zwar die Kriegstribunen der legiones quattuor primae, die für den regelmäßigen aktiven Dienst bestimmt waren), Liv. 7, 5, 9. Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 10, 30. p. 142, 7 B. – b) (nur nachweislich zur Kaiserzeit) tribunus cohortis, der Befehlshaber der ersten (und stärksten) Kohorte der Legion, Plin. ep. 3, 9, 18. Vulg. act. apost. 21, 31: viell. ders. tribunus minor, Veget. mil. 2, 7 in.
    C) tribuni militum consulari potestate, die zwischen 444 und 366 v. Chr. sehr häufig anstatt der Konsuln aus Patriziern u. Plebejern gewählte, anfangs aus 3, später aus 6 Mitgliedern bestehende oberste Staatsbehörde der Römer, Liv. 4, 6, 8; 4, 7, 1; 8, 1, 2 u.a.: auch tribuni consulares gen., Liv. 8, 33, 16.
    D) tribuni plebis od. plebei od. plebi u. häufiger bl. tribuni, die Volkstribunen, die bekannten Schutzbeamten des röm. Plebejerstandes, Liv. 2, 32 sq.; 2, 56, 1. Cic. de rep. 2, 58 sqq. u. de legg. 3, 16. Vgl. Mommsen Staatsrecht. Bd. 2. S. 272 ff; Bd. 3. S. 147 ff. S. 821 ff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tribunus

  • 42 faber

    ремесленник, мастер, каменотес (1. 5 § 7 D. 13, 6), кузнец (1. 2 § 1 D. 14, 2), плотник (1. 67 D. 6, 1 l. 12 § 5 D. 33, 7. 1. 5 § 3 D. 39, 1. 1. 13 § 1 D. 40, 4. 1. 7 § 12. D. 41, 1. 1. 137 §3. D. 45, 1. 1. 235 § 1 D. 50, 16);

    faber argentarius (1. 39 pr. D. 34, 2);

    faber aerarius, plumbarius, ferrarius etc. (1. 6 D. 50, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > faber

  • 43 aerāria

        aerāria ae, f    [aerarius], a mine.
    * * *
    copper mine; copper refinery/works

    Latin-English dictionary > aerāria

  • 44 aerārium

        aerārium ī, n    [aerarius], part of the temple of Saturn at Rome, in which the public treasure was kept, the treasury: referre (pecuniam) in aerarium: pecunia data tibi ex aerario.—Hence, the public treasure, finances: cum effudisset aerarium: commune, N.: pecuniā uti ex aerario, Cs.: rationes ad aerarium referre, to render an account to the treasury.—Here the public archives and the standards were kept: tabulae testimenti... ut in aerario ponerentur, Cs.: signa ex aerario prompta, L.: aerarium sanctius, a fund reserved for extreme public necessity, Cs., C.: privatum, a special fund, N.: militare, Ta.
    * * *
    treasury, its funds; part of Temple of Saturn in Rome holding public treasury

    Latin-English dictionary > aerārium

  • 45 aeraria

    aerārĭa and aerārĭum, v. aerarius, under B. and C.

    Lewis & Short latin dictionary > aeraria

  • 46 aerarium

    aerārĭa and aerārĭum, v. aerarius, under B. and C.

    Lewis & Short latin dictionary > aerarium

  • 47 Argentarius

    1.
    argentārĭus, a, um, adj. [argentum].
    I.
    Of or pertaining to silver (cf. argentum, I. A.):

    metalla,

    silver-mines, Plin. 33, 5, 26, § 86:

    plumbum,

    a mixture of tin and lead, id. 34, 9, 20, § 95, and 34, 17, 48, §

    160: creta,

    for polishing silver, tripoli, rottenstone, id. 35, 17, 58, § 199:

    faber,

    a worker in silver, silver-smith, Dig. 34, 2, 39.—
    II.
    Of or pertaining to money (cf. argentum, I. B. 2.):

    amore pereo et inopiā argentariā,

    am dying of love and want of money, Plaut. Ps. 1, 3, 65; so,

    opes,

    possessions in money, id. Ep. 5, 2, 7:

    auxilium,

    pecuniary assistance, id. Ps. 1, 1, 103:

    sunt meretrices omnes elecebrae argentariae,

    enticers away of money, id. Men. 2, 3, 26:

    cura,

    care of money, Ter. Phorm. 5, 7, 3:

    taberna,

    a banker's stall, bank, Liv. 26, 11; so,

    mensa,

    a banking-table, Dig. 2, 13, 4 al. —Hence subst. in all genders, like aerarius, harenarius, etc. (only thus in Cic., never as an adj.).
    A.
    argentārĭus, ii, m.
    1.
    A money-changer, banker (by whom much business was transacted, since all business transactions were committed to writing by them; cf. Dig. 2, 13, 10), Plaut. As. 1, 1, 103; so id. ib. 1, 1, 113; id. Aul. 3, 5, 53; id. Pers. 3, 3, 29 al.; Cic. Caecin. 6:

    argentarii tabulae,

    id. ib. 6; Suet. Aug. 2; id. Ner. 5.—
    2.
    (Sc. faber.) A silver-smith, Vulg. Jud. 17, 4; ib. Sap. 15, 9; ib. Isa. 40, 19:

    Demetrius, argentarius faciens aedes argenteas Dianae,

    ib. Act. 19, 24; Inscr. Orell. 913; 995; 4146.—
    B.
    argentārĭa, ae, f. (sc. taberna).
    1.
    A banking-house, a bank, Plaut. Truc. 1, 1, 47; so id. ib. 1, 1, 51; id. Ep. 2, 2, 15; Liv. 9, 40; 26, 27; 40, 51.—
    2.
    (sc. ars.) The vocation or employment of a bank [p. 158] er or broker:

    M. Fulcinius, qui Romae argentariam non ignobilem fecit,

    Cic. Caecin. 4:

    argentariā dissolutā,

    after the dissolution, closing up, of the bank, id. ib. 4:

    exercere,

    Dig. 2, 13, 4:

    administrare,

    ib. 2, 13, 4.—
    3.
    (Sc. fodina; cf.: aeraria, harenaria, ferraria, etc.) A silver-mine, Liv. 34, 21; Tac. A. 6, 19 (conj. of Weissenb.).—
    * C. 2. I.
    A promontory on the coast of Etruria, now Monte Argentaro, Rutil. Itin. I. pp. 315-324.—
    II.
    The part of Mons Orospeda, in which the Bœtis took its rise, so called from its silvermines, Avien. Or. Marit. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > Argentarius

  • 48 argentarius

    1.
    argentārĭus, a, um, adj. [argentum].
    I.
    Of or pertaining to silver (cf. argentum, I. A.):

    metalla,

    silver-mines, Plin. 33, 5, 26, § 86:

    plumbum,

    a mixture of tin and lead, id. 34, 9, 20, § 95, and 34, 17, 48, §

    160: creta,

    for polishing silver, tripoli, rottenstone, id. 35, 17, 58, § 199:

    faber,

    a worker in silver, silver-smith, Dig. 34, 2, 39.—
    II.
    Of or pertaining to money (cf. argentum, I. B. 2.):

    amore pereo et inopiā argentariā,

    am dying of love and want of money, Plaut. Ps. 1, 3, 65; so,

    opes,

    possessions in money, id. Ep. 5, 2, 7:

    auxilium,

    pecuniary assistance, id. Ps. 1, 1, 103:

    sunt meretrices omnes elecebrae argentariae,

    enticers away of money, id. Men. 2, 3, 26:

    cura,

    care of money, Ter. Phorm. 5, 7, 3:

    taberna,

    a banker's stall, bank, Liv. 26, 11; so,

    mensa,

    a banking-table, Dig. 2, 13, 4 al. —Hence subst. in all genders, like aerarius, harenarius, etc. (only thus in Cic., never as an adj.).
    A.
    argentārĭus, ii, m.
    1.
    A money-changer, banker (by whom much business was transacted, since all business transactions were committed to writing by them; cf. Dig. 2, 13, 10), Plaut. As. 1, 1, 103; so id. ib. 1, 1, 113; id. Aul. 3, 5, 53; id. Pers. 3, 3, 29 al.; Cic. Caecin. 6:

    argentarii tabulae,

    id. ib. 6; Suet. Aug. 2; id. Ner. 5.—
    2.
    (Sc. faber.) A silver-smith, Vulg. Jud. 17, 4; ib. Sap. 15, 9; ib. Isa. 40, 19:

    Demetrius, argentarius faciens aedes argenteas Dianae,

    ib. Act. 19, 24; Inscr. Orell. 913; 995; 4146.—
    B.
    argentārĭa, ae, f. (sc. taberna).
    1.
    A banking-house, a bank, Plaut. Truc. 1, 1, 47; so id. ib. 1, 1, 51; id. Ep. 2, 2, 15; Liv. 9, 40; 26, 27; 40, 51.—
    2.
    (sc. ars.) The vocation or employment of a bank [p. 158] er or broker:

    M. Fulcinius, qui Romae argentariam non ignobilem fecit,

    Cic. Caecin. 4:

    argentariā dissolutā,

    after the dissolution, closing up, of the bank, id. ib. 4:

    exercere,

    Dig. 2, 13, 4:

    administrare,

    ib. 2, 13, 4.—
    3.
    (Sc. fodina; cf.: aeraria, harenaria, ferraria, etc.) A silver-mine, Liv. 34, 21; Tac. A. 6, 19 (conj. of Weissenb.).—
    * C. 2. I.
    A promontory on the coast of Etruria, now Monte Argentaro, Rutil. Itin. I. pp. 315-324.—
    II.
    The part of Mons Orospeda, in which the Bœtis took its rise, so called from its silvermines, Avien. Or. Marit. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > argentarius

  • 49 artifex

    artĭfex, fĭcis, m. [ars-facio].
    I.
    Subst.
    A.
    1.. One that is master in the liberal arts (while opifex is a master in the artes sordidae; cf. ars, I. B. 1.), an artist, artificer:

    illi artifices corporis simulacra ignotis nota faciebant,

    Cic. Fam. 5, 12:

    reponendarum (tegularum) nemo artifex (i. e. architectus) inire rationem potuit,

    Liv. 42, 3:

    in armamentario multis talium operum (sc. tormentorum) artificibus de industriā inclusis,

    id. 29, 35:

    ut aiunt in Graecis artificibus eos auloedos esse, qui citharoedi fieri non potuerint, sic, etc.,

    Cic. Mur. 13, 29; cf. Ov. M. 11, 169 al.:

    artifices scaenici,

    Cic. Arch. 5, 10; id. Quinct. 25; Suet. Caes. 84:

    artifex lignorum,

    a carpenter, Vulg. 2 Reg. 5, 11; so,

    artifex lignarius,

    ib. Isa. 44, 13:

    artifices lapidum,

    masons, ib. 2 Reg. 5, 11:

    artifex aerarius,

    a worker in bronze, ib. 3 Reg. 7, 14 (often thus used in Vulg. for opifex).—Also absol.:

    artifex,

    Plaut. Am. prol. 70:

    multi artifices ex Graeciā venerunt,

    Liv. 39, 22; so id. 5, 1; 5, 7; 5, 2; 41, 20; so Vulg. Exod. 36, 4; ib. Isa. 40, 20; ib. Act. 19, 24 et saep.—So of a charioteer, as in Gr. technitês:

    ne hoc gloriae artificis daretur (auriga standing just before),

    Plin. 7, 53, 54, § 186.—Of a physician, Liv. 5, 3. —Of an orator or writer:

    Graeci dicendi artifices et doctores,

    Cic. de Or. 1, 6, 23:

    cum contra talem artificem (sc. Hortensium oratorem) dicturus essem,

    id. Quinct. 24 fin.:

    politus scriptor atque artifex,

    id. Or. 51, 172. —
    2.
    Trop., a master in any thing, in doing any thing, etc.:

    artifices ad corrumpendum judicium,

    Cic. Verr. 2, 5, 71:

    artifex callidus comparandarum voluptatum,

    id. Fin. 2, 35, 116:

    Cotta in ambitione artifex,

    Q. Cic. Petit. Cons. 12, 47:

    serendae in alios invidiae artifex,

    Tac. H. 2, 86 al. —
    B.
    A maker, originator, author, contriver:

    si pulcher est hic mundus, si probus ejus artifex, etc.,

    Cic. Tim. 2:

    cujus (civitatis) artifex et conditor (est) Deus,

    Vulg. Heb. 11, 10:

    artifex omnium natura,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    si indocta consuetudo tam est artifex suavitatis,

    id. Or. 48, 161:

    artificem (sc. malorum) mediis immittam Terea flammis,

    Ov. M. 6, 615:

    vadit ad artificem dirae Polymestora caedis,

    id. ib. 13, 551:

    sceleris infandi artifex,

    Sen. Agam. 975.—Ironic.:

    O artificem probum!

    Ter. Phorm. 2, 1, 29.—Also for a sly, cunning contriver, inventor of a thing (cf. ars, II. fin.):

    et mihi jam multi crudele canebant Artificis scelus,

    Verg. A. 2, 125; 11, 407. —
    II.
    Adj.
    A.
    Act., skilled in a thing; skilful, practised, ingenious, dexterous:

    Bomilcar et per homines talis negotii artifices itinera explorat,

    Sall. J. 35, 5:

    miles decollandi artifex,

    Suet. Calig. 32:

    artifex faber de silvā,

    Vulg. Sap. 13, 11:

    tam artifices saltationis,

    Suet. Tit. 7.—Also of inanimate things:

    artifices Natura manus admovit,

    Ov. M. 15, 218:

    Tellus artifices ne terat Osca manus,

    Prop. 5, 2, 62:

    artifex, ut ita dicam, stilus,

    Cic. Brut. 25, 95:

    mobilitas ignea artifex ad formanda corpora,

    Plin. 6, 30, 35, § 187:

    vir tam artificis ingenii,

    id. 8, 16, 21, § 55 al. — Poet. with inf.:

    venter, negatas artifex sequi voces,

    Pers. prol. 11.—
    B.
    Pass., skilfully prepared or made, artistic, artificial, ingenious:

    quattuor artifices vivida signa boves,

    Prop. 3, 29, 8:

    tantae tamque artifices argutiae,

    Plin. 10, 29, 4, § 85:

    artifex dimicatio,

    id. 8, 40, 61, § 150:

    motus,

    Quint. 9, 4, 8:

    manus libratur artifici temperamento,

    Plin. 12, 25, 54, §

    115: artifex vultus,

    Pers. 5, 40:

    plaga,

    Sol. 35 al. — Poet. of a horse, broken, trained, Ov. A. A. 3, 556.

    Lewis & Short latin dictionary > artifex

  • 50 censor

    censor, ōris, m. [1. censeo; cf. also Umbr. censtur; Sanscr. canster, leader, governor], a censor, a Roman magistrate, of whom there were two, chosen orig. every five, and afterwards every one and a half years, who at first only had the charge of the Roman people and their property, in respect to their division according to rank or circumstances; but gradually came to the exercise of the office of censor of morals and conduct, and punished the moral or political crimes of those of higher rank by consigning them to a lower order (senatu movebant, equiti equum adimebant, civem tribu movebant, in aerarios referebant, aerarium faciebant, etc.; cf aerarius, A. b., which punishment of the censor, whether inflicted in consequence of a judicium turpe, acc. to a tribunal authorized therefor, or in accordance with the decision of the censors themselves, was called animadversio censoria or ignominia = atimia). They also, even from the most ancient times, let out the tolls, public saltworks, the building and repairing of public works, the procuring of victims for public sacrifice, etc.; cf. Cic. Leg. 3, 3, 7; Liv. 4, 8, 7; Nieb. Röm. Gesch. 2, p. 446 sq.;

    Dict. of Antiq., art. censor.—Also in the Roman colonies and provinces there were censors,

    Cic. Verr. 2, 2, 53, § 131; and id. ib. 2, 2, 56, §

    138 sq.: censor,

    id. Clu. 14, 41; Liv. 29, 15, 10; 29, 37, 7 (in later Lat. called censitor, q. v.).—
    II.
    Trop., a rigid judge of morals, a censurer, critic:

    pertristis quidam patruus, censor, magister,

    Cic. Cael. 11, 25:

    castigator censorque minorum,

    Hor. A. P. 174:

    cum tabulis animum censoris sumet honesti,

    id. Ep. 2, 2, 110; Ov. P. 4, 12, 25:

    factorum dictorumque,

    Sen. Vit. Beat. 20, 4:

    servis erilis imperii non censor est, sed minister,

    id. Exc. Contr. 3, 9, 4:

    Sallustius gravissimus alienae luxuriae objurgator et censor,

    Macr. S. 2, 9, 9.—As fem.:

    ita fides prompta dura sui censor est,

    Ambros. Ep. 10, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > censor

См. также в других словарях:

  • Aerarĭus — (röm. Ant.), römischer Bürger, der wegen eines Verbrechens seines Bürgerrechtes beraubt wurde u. nur deshalb Bürger blieb, daß er Steuern (Aera) für sich bezahlte …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Aerarius — Aerarius, röm. Bürger, der seiner Rechte verlustig war, die Staatssteuer jedoch bezahlen mußte …   Herders Conversations-Lexikon

  • AERARIUS Mergus — Pertinax Imperat. ex Lucilio, ob avaritiam, dictus est. Iul. Capitolin. in eius Vita, c. 9. Avaritiae suspicione privatus non caruit, quum apud vada Sabatia oppressis foenore possessoribus, latius suos teneret fines. Denique ex versu Luciliano… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AERARIUS Missus — dicebatur olim in Circensibus, missus vigesimus quintus, quod de collatione Populi exhiberetur. Viginti quatuor enim certamina seu missus quaternarum quadrigarum unâ die exhibere legitimum ac sollenne fuit, quibus sic nonaginta sex quadrigae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Aerarius veteramentarius — Der Kesselflicker übte eine mit der Entstehung moderner kapitalistischer Marktverhältnisse verschwundene flickhandwerkliche Tätigkeit aus. Er war ein sprichwörtlicher Angehöriger der migrierenden Randgruppen der Mehrheitsbevölkerung. In… …   Deutsch Wikipedia

  • MERUGS Aerarius seu Erarius — vide supra, Aerarius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Roman censor — A Censor was a magistrate of high rank in the ancient Roman Republic. This position (called censura) was responsible for maintaining the census, supervising public morality, and overseeing certain aspects of the government s finances.The censors… …   Wikipedia

  • Marco Atilio Régulo (cónsul 227 a. C.) — Para otros nobles romanos con el mismo nombre, véase Marco Atilio Régulo (desambiguación). Marco Atilio Régulo (en latín, Marcus Atilius Regulus) fue un político y militar de la República romana, hijo de Marco Atilio Régulo (el cónsul capturado… …   Wikipedia Español

  • erario — (Del lat. aerarium.) ► sustantivo masculino 1 ECONOMÍA Tesoro público: ■ durante su reinado dilapidó el erario público. SINÓNIMO fisco 2 ECONOMÍA Lugar o banco nacional donde se guarda este tesoro. * * * erario, a (del lat. «aerarĭus» o… …   Enciclopedia Universal

  • Aerarii — (from Lat. aes, in its subsidiary sense of poll tax ) was a class of Roman citizens not included in the thirty tribes of Servius Tullius, and subject to a poll tax arbitrarily fixed by the censor. They were: *The inhabitants of conquered towns… …   Wikipedia

  • Liste mittelalterlicher Brücken in Frankreich — Die Liste mittelalterlicher Brücken in Frankreich umfasst alle Brücken, die zwischen 500 und 1500 n. Chr. im heutigen Frankreich errichtet wurden. Dazu zählen auch Regionen, die im Mittelalter nicht zum Land gehörten wie Burgund, das Elsass,… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»