-
1 aequanimis
aequanimis, e (aequus u. animus), nachsichtig, Hermae Past. 2, 12, 1.
-
2 aequanimis
aequanimis, e (aequus u. animus), nachsichtig, Hermae Past. 2, 12, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequanimis
-
3 unanimus
ūnanimus, a, um (unus u. animus), von gleicher Gesinnung, einmütig, einträchtig, sodales, Catull.: fratres, Verg. u. Stat.: ego tu sum, tu es ego, unanimi sumus, Plaut. Stich. 731: quae (res) distinere unanimos videbatur, Liv. 7, 21, 5 codd. u. Hertz (Weißenborn und Madvig nach Jenickes Vermutung una animos): mi unanime! Sever. b. Capit. Albin. 7, 6: nulla fuit res parva umquam aequanimis; adde etiam unanimis, Auson. edyll. 3, 10. p. 35, 10 Schenkl. – Spät. Nbf. ūnanimis, e, Claud. cons. Prob. et Olybr. 231 u. epigr. 87, 3. Auson. parent. 5, 7. p. 42 Schenkl. Vulg. Iudith 6, 14 u. 7, 4 ö.a.: u. ūnianimis, e, Schol. Iuven. 5, 134.
-
4 unanimus
ūnanimus, a, um (unus u. animus), von gleicher Gesinnung, einmütig, einträchtig, sodales, Catull.: fratres, Verg. u. Stat.: ego tu sum, tu es ego, unanimi sumus, Plaut. Stich. 731: quae (res) distinere unanimos videbatur, Liv. 7, 21, 5 codd. u. Hertz (Weißenborn und Madvig nach Jenickes Vermutung una animos): mi unanime! Sever. b. Capit. Albin. 7, 6: nulla fuit res parva umquam aequanimis; adde etiam unanimis, Auson. edyll. 3, 10. p. 35, 10 Schenkl. – Spät. Nbf. ūnanimis, e, Claud. cons. Prob. et Olybr. 231 u. epigr. 87, 3. Auson. parent. 5, 7. p. 42 Schenkl. Vulg. Iudith 6, 14 u. 7, 4 ö.a.: u. ūnianimis, e, Schol. Iuven. 5, 134.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > unanimus
См. также в других словарях:
ecuánime — ► adjetivo Que tiene ecuanimidad o equilibrio: ■ dicen que es un juez ecuánime. SINÓNIMO imparcial * * * ecuánime (del lat. «aequanĭmis») adj. No propenso a apasionarse o perder la *tranquilidad. ≃ Equilibrado, sereno. ⊚ *Desapasionado,… … Enciclopedia Universal
Petit Iora — Aegithina tiphia Aegithina tiphia … Wikipédia en Français
equanime — /e kwanime/ agg. [dal lat. tardo aequanimis, più com. aequanimus, comp. di aequus uguale, imparziale e animus animo ], non com. [che è improntato a imparzialità: giudice e. ; un giudizio e. ] ▶◀ e ◀▶ [➨ equilibrato (3. c)] … Enciclopedia Italiana
equanimous — 1650s, from L. aequanimis (see EQUANIMITY (Cf. equanimity)) + OUS (Cf. ous) … Etymology dictionary
equânime — adj. 2 g. Que tem equanimidade. = EQUÂNIMO ‣ Etimologia: latim aequanimis, e, de espírito igual, moderado, calmo … Dicionário da Língua Portuguesa
equanimity — /ɛkwəˈnɪməti/ (say ekwuh nimuhtee), /ikwə / (say eekwuh ) noun evenness of mind or temper; calmness; composure. {Latin aequanimitas, from aequanimis of an even mind} –equanimous, adjective …
ecuánime — (Del lat. aequanĭmis). adj. Que tiene ecuanimidad … Diccionario de la lengua española
equanimity — [ek΄wə nim′ə tē, ē΄kwənim′ə tē] n. [L aequanimitas < aequanimis < aequus, even, plain + animus, the mind: see ANIMAL] the quality of remaining calm and undisturbed; evenness of mind or temper; composure SYN. EQUANIMITY implies an inherent… … English World dictionary
equanimity — n. mental composure, evenness of temper, esp. in misfortune. Derivatives: equanimous adj. Etymology: L aequanimitas f. aequanimis f. aequus even + animus mind … Useful english dictionary