Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

aeneadae

  • 1 dēfessus

        dēfessus adj.    [P. of defetiscor], worn out, weary, exhausted: verberando, T.: diuturnitate pugnae, Cs.: volneribus: bello, S.: cum integri defessis succederent, Cs.: Aeneadae, V.: accusatio, effete.
    * * *
    defessa, defessum ADJ
    worn out, weary, exhausted, tired; weakened (L+S)

    Latin-English dictionary > dēfessus

  • 2 rebellis

        rebellis is, adj.    [re+bellum], that makes war afresh, insurgent, rebellious: Aeneadae, V.: Numidae, O.: regio, Cu.: rebellis Amor, O.— Plur m. as subst, rebels, Ta.
    * * *
    I
    insurgent, rebel
    II
    rebellis, rebelle ADJ
    insurgent, rebellious

    Latin-English dictionary > rebellis

  • 3 defetiscor

    dē-fĕtiscor (in MSS. sometimes defatiscor), fessus, 3, v. dep. n., to become tired or wearied; to grow weary, faint; to be exhausted. (For syn. v. defatigo. As a verb. fin. ante-class. and rare, but class. and freq. in the part. perf.):

    neque defetiscar experirier,

    Ter. Ph. 4, 1, 23; so with inf.:

    ego sum defessus reperire, vos defessi quaerere,

    Plaut. Ep. 5, 2, 54 sq. (for which, sum defessus quaeritando, id. Am. 4, 1, 6); id. Ep. 2, 2, 13; id. Merc. 4, 5, 3; Lucr. 5, 1145:

    non si quid malae pugnae acciderit, defetiscendum, Front. B. Parth.: ego vapulando, ille verberando usque ambo defessi sumus,

    Ter. Ad. 2, 2, 5; so, defessus with abl. gerund., id. ib. 4, 6, 1; id. Eun. 5, 7, 7; Afran. ap. Non. 392, 20; Ov. M. 9, 198; cf.:

    aggerunda aqua defessi,

    Plaut. Poen. 1, 2, 14.—With abl. nominis:

    diuturnitate pugnae defessi,

    Caes. B. G. 3, 4, 3; cf.

    the foll.: defessus totius diei labore,

    id. ib. 7, 88, 7; cf. id. B. C. 1, 65 fin.:

    vulneribus,

    id. B. G. 1, 25, 5:

    cultu agrorum,

    Cic. Agr. 2, 32 fin.:

    forensibus negotiis atque urbano opere,

    id. de Or. 2, 6, 23; 2, 57 fin.:

    convicio (aures),

    id. Arch. 6, 12 et saep.:

    semperque ipsi recentes defessis succederent,

    Caes. B. G. 7, 25; so opp. recens or integer, id. ib. 7, 41, 2; id. B. C. 1, 45, 7; 3, 94, 2; Cic. de Or. 3, 36 fin.:

    defessi Aeneadae,

    Verg. A. 1, 157; cf. ib. 2, 285; 565: defessus omnibus medullis, Catul. 55, 30; Prop. 3 (4), 1, 54.—
    II.
    Transf., of things:

    arbores defatiscentes,

    Plin. 17, 2, 2, § 10:

    ita defessa ac refrigerata accusatio,

    weakened, Cic. Verr. 1, 10 fin.; cf.

    oratio,

    id. ib. 1, 10, 31:

    orant defessis subeant rebus, i. e. afflictis,

    Sil. 1, 566.

    Lewis & Short latin dictionary > defetiscor

  • 4 rebelles

    rĕbellis, is, adj. [id.], that makes war afresh, insurgent, rebellious ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    rebelles Aeneadae,

    Verg. A. 12, 185:

    Gallus,

    id. ib. 6, 858:

    Numidae,

    Ov. M. 15, 754:

    regio rebellis et indomita,

    Curt. 8, 1, 35:

    colonia,

    Tac. H. 4, 72:

    motus,

    Claud. VI. Cons. Hon. 213.— Subst.: rĕbelles, ium, m., rebels, Tac. A. 1, 40; 2, 26; Claud. Laud. Stil. 1, 238; Vulg. Num. 14, 9.—
    II.
    Trop.:

    rebellis amor,

    Ov. R. Am. 246:

    flammae seditione rogi,

    Stat. Th. 1, 35:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 155:

    animi,

    Spart. And. 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > rebelles

  • 5 rebellis

    rĕbellis, is, adj. [id.], that makes war afresh, insurgent, rebellious ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    rebelles Aeneadae,

    Verg. A. 12, 185:

    Gallus,

    id. ib. 6, 858:

    Numidae,

    Ov. M. 15, 754:

    regio rebellis et indomita,

    Curt. 8, 1, 35:

    colonia,

    Tac. H. 4, 72:

    motus,

    Claud. VI. Cons. Hon. 213.— Subst.: rĕbelles, ium, m., rebels, Tac. A. 1, 40; 2, 26; Claud. Laud. Stil. 1, 238; Vulg. Num. 14, 9.—
    II.
    Trop.:

    rebellis amor,

    Ov. R. Am. 246:

    flammae seditione rogi,

    Stat. Th. 1, 35:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 155:

    animi,

    Spart. And. 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > rebellis

  • 6 retracto

    rē̆-tracto (in many MSS. also written rē̆trecto), āvi, ātum, 1, v. a. [id.].
    I.
    To take hold of or handle again; to take in hand again, undertake anew, etc. (class.; esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit. (mostly poet.):

    arma,

    Liv. 2, 30:

    ferrum,

    Verg. A. 7, 694; 10, 396:

    gladios, Petr. poët. 89, 61: vulnera,

    to feel again, Ov. Tr. 3, 11, 19; 4, 4, 41; cf.:

    manu sua vota (i. e. the image),

    id. M. 10, 288:

    pedamenta,

    to go over again, retouch, Col. 4, 26, 1:

    agrum,

    to look over again, examine again, id. 1, 4, 1:

    dextras in bella,

    Sil. 10, 257:

    noctem,

    id. 3, 216. — Poet.:

    Venerem,

    Lucr. 4, 1200.—
    B.
    Trop., of mental action, to reconsider, examine again, revise, etc. (syn. recognosco):

    qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi,

    Cic. N. D. 2, 28, 72; cf.:

    fata domus (with relegere),

    Ov. M. 4, 569: locus orationis a me retractandus, Cic. Mur. 26, 54:

    augemus dolorem retractando,

    id. Att. 8, 9, 3:

    desueta verba,

    Ov. Tr. 5, 7, 63:

    secum deae memorata,

    id. M. 7, 714:

    vota,

    id. ib. 10, 370:

    gaudium,

    Plin. Ep. 7, 24, 8:

    leges retractavit,

    revised, Suet. Aug. 34:

    leges (librum), sed retractatum,

    Plin. Ep. 8, 21, 6:

    carmina diligentius,

    Suet. Gram. 2:

    Ceae munera neniae,

    Hor. C. 2, 1, 38.— Impers. pass.:

    posterā die retractatur,

    the negotiation is renewed, Tac. G. 22 fin.
    II. (α).
    Absol.:

    veniet tempus et quidem celeriter et sive retractabis sive properabis,

    Cic. Tusc. 1, 31, 76:

    Appius nunc vocari Icilium, nunc retractantem arripi jubet,

    Liv. 3, 49 Drak.; 3, 52; 37, 18; Sall. H. Fragm. 1, 19; Col. 2, 2, 26:

    aut quid jam, Turne, retractas,

    Verg. A. 12, 889.—
    (β).
    With acc., to withdraw, retract any thing:

    nihil est quod dicta retractent Ignavi Aeneadae,

    Verg. A. 12, 11: largitiones factas ante aliquantum tempus retractari non oportet, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 111 (112).— Transf., to detract from, disparage, = detrecto:

    retractandi levandique ejus operis gratiā,

    Gell. 14, 3, 4. — Hence, rē̆tractātus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), revised, corrected: retractatius suntagma, Cic. Att. 16, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > retracto

  • 7 ruo

    rŭo, ŭi, ŭtum (ruiturus, a, um, Ov. M. 4, 459; Luc. 7, 404; Mart. 1, 88, 4; Plin. Ep. 7, 19, 8; gen. plur. part. ruentum, Verg. A. 11, 886), 3, v. n. and a., to fall with violence, rush down; to fall down, tumble down, go to ruin (cf.: labor, procumbo, cado).
    I.
    Neutr. (very freq. and class.).
    A.
    Lit. Rarely of persons:

    caedebant pariter pariterque ruebant Victores victique,

    Verg. A. 10, 756; so Val. Fl. 7, 642.—Of things:

    ruere illa non possunt, ut haec non eodem labefacta motu concidant,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

    spectacula runnt,

    fell down, tumbled down, Plaut. Curc. 5, 2, 47; cf.:

    parietes ruunt,

    id. Most. 1, 2, 36:

    lateres veteres,

    id. Truc. 2, 2, 50; so,

    aedes,

    id. Am. 5, 1, 43; id. Most. 1, 2, 69:

    omnia tecta (supra aliquem),

    Lucr. 4, 403; Liv. 4, 21, 5; Quint. 8, 3, 68 al.:

    altae turres,

    Lucr. 5, 307:

    moles et machina mundi,

    id. 5, 96:

    murus,

    Liv. 21, 11:

    templa deum,

    Hor. S. 2, 2, 104;

    aulaea,

    id. ib. 2, 8, 71:

    acervus,

    id. Ep. 2, 1, 47:

    murus latius quam caederetur,

    Liv. 21, 11:

    tecta in agris,

    id. 4, 21:

    silices a montibus altis,

    Lucr. 5, 314:

    alto a culmine Troja,

    Verg. A. 2, 290.— Poet.:

    caeli templa,

    Lucr. 1, 1105: ruit arduus aether, it rains, or the rain descends in torrents, Verg. G. 1, 324; cf. id. A. 8, 525:

    caelum imbribus immodicis,

    Mart. 3, 100, 3; cf.:

    caelum in se,

    Liv. 40, 58:

    ruit imbriferum ver,

    i.e. is ending, hastening to its close, Verg. G. 1, 313; cf.:

    turbidus imber aquā,

    id. A. 5, 695:

    tempestas,

    Tac. A. 1, 30.
    1.
    Prov.: caelum ruit, the sky is falling; of any thing very improbable: Cl. Quid tum, quaeso, si hoc pater resciverit? Sy. Quid si nunc caelum ruat? Ter. Heaut. 4, 3, 41. —
    2.
    Transf., of rapid, hasty movements, to hasten, hurry, run, rush (cf.:

    volo, curro): id ne ferae quidem faciunt, ut ita ruant atque turbentur,

    Cic. Fin. 1, 10, 34; cf. id. Att. 7, 7, 7:

    (Pompeium) ruere nuntiant et jam jamque adesse,

    id. ib. 7, 20, 1:

    huc omnis turba ruebat,

    Verg. A. 6, 305:

    Aeneadae in ferrum ruebant,

    id. ib. 8, 648:

    per proelia,

    id. ib. 12, 526:

    quidam inermes ultro ruere ac se morti offerre,

    Tac. Agr. 37:

    contis gladiisque ruerent,

    id. A. 6, 35:

    in aquam caeci ruebant,

    Liv. 1, 27 fin.:

    in castra fugientes,

    id. 24, 16, 2: in vulnera ac tela, id. 26, 44:

    promiscue in concubitus,

    id. 3, 47:

    eques pedesque certatim portis ruere,

    id. 27, 41:

    ad urbem infesto agmine,

    id. 3, 3:

    ad portas,

    Tac. A. 1, 66:

    ad convivium,

    id. H. 2, 68 fin.:

    per vias,

    id. ib. 5, 22:

    destinatā morte in proelium,

    Flor. 2, 18, 12:

    ruebant laxatis habenis aurigae,

    Curt. 4, 15, 3:

    de montibus amnes,

    Verg. A. 4, 164:

    flumina per campos,

    Ov. M. 1, 285:

    in Galliam Rhenus,

    Tac. H. 5, 19.— Poet., of time:

    vertitur interea caelum et ruit Oceano Nox,

    i.e. hastens up, sets in, Verg. A. 2, 250:

    revoluta ruebat dies,

    was advancing, hastening on, id. ib. 10, 256; cf. of the setting of the sun, Val. Fl. 1, 274; App. M. 3, p. 136, 19.— Of sound, to break forth:

    antrum, unde ruunt totidem voces, responsa Sibyllae,

    Verg. A. 6, 44.—
    B.
    Trop.
    1.
    (Acc. to A. 1.) To fall, fail, sink (very rare):

    ratio ruat omnis,

    Lucr. 4, 507:

    quae cum accidunt nemo est quin intellegat, ruere illam rem publicam,

    Cic. Verr. 2, 5, 6, § 12:

    Vitellium ne prosperis quidem parem, adeo ruentibus debilitatum,

    by his falling fortunes, Tac. H. 3, 64:

    tam florentes Atheniensium opes ruisse,

    Just. 5, 1, 9.—
    2.
    (Acc. to A. 2.) To rush, dash, hurry, hasten, run, etc. (freq. and class.):

    tamquam ad interitum ruerem voluntarium,

    Cic. Marcell. 5, 14:

    emptorem pati ruere et per errorem in maximam fraudem incurrere,

    to act hastily, commit an oversight, id. Off. 3, 13, 55; cf. Liv. 3, 11:

    cum cotidie rueret,

    Cic. Sest. 64, 133; id. Att. 2, 14, 1; Quint. 2, 20, 2:

    compescere ruentes,

    Tac. H. 1, 56; 2, 63 fin.; cf. id. ib. 2, 34:

    ad seditiones et discordias et bella civilia,

    id. ib. 1, 46:

    crudelitatis odio in crudelitatem ruitis,

    Liv. 3, 53:

    in servitium,

    Tac. A. 1, 7:

    in exitium,

    id. H. 1, 84:

    in sua fata,

    Ov. M. 6, 51:

    omnia fatis In pejus,

    Verg. G. 1, 200:

    quo scelesti ruitis?

    Hor. Epod. 7, 1:

    quo ruis,

    Verg. A. 10, 811; Ov. M. 9, 428:

    multos video, quā vel impudentiā vel fames duxit, ruentes,

    Quint. 2, 20, 2.— Poet., with inf.:

    quo ruis imprudens, vage, dicere fata?

    Prop. 4 (5), 1, 71:

    scire ruunt,

    Luc. 7, 751; Stat. Th. 7, 177; Claud. Rapt. Pros. 3, 387.— Impers. pass.:

    ut ferme fugiendo in media fata ruitur,

    Liv. 8, 24.—
    II.
    Act., to cast down with violence, to dash down, tumble down, hurl to the ground, prostrate (except the jurid. phrase ruta caesa, perh. only poet. and in post-Aug. prose, for in the passage, Cic. Att. 2, 15, 2, seu ruet seu eriget rem publicam, ruet might be neutr.)
    A.
    Lit.:

    imbres fluctusque... frangere malum, Ruere antennas, etc.,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    naves (vis venti),

    Lucr. 1, 272:

    res impetibus crebris (venti),

    id. 1, 293:

    ceteros ruerem, agerem, raperem, funderem et prosternerem,

    Ter. Ad. 3, 2, 21:

    immanem molem volvuntque ruuntque,

    Verg. A. 9, 516:

    cumulos ruit pinguis harenae,

    breaks down, levels, id. G. 1, 105: sese superne in praedam, to cast one ' s self upon, App. Flor. 1, p. 341, 6.—
    B.
    Poet., transf., to cast up from the bottom, to turn up, throw up, rake up: cum mare permotum ventis, ruit intus harenam, casts up (syn. eruit), Lucr. 6, 726; cf.:

    totum (mare) a sedibus imis (venti),

    Verg. A. 1, 85:

    spumas salis aere,

    id. ib. 1, 35:

    cinerem et confusa Ossa focis,

    id. ib. 11, 211:

    atram nubem ad caelum (ignis),

    id. G. 2, 308:

    unde Divitias aerisque ruam, dic, augur, acervos,

    Hor. S. 2, 5, 22.—Hence, rŭtus, a, um, P. a., found only in the phrase rūta et caesa or rūta caesa (acc. to Varro, the u was pronounced long, although it is short in the compounds erutus, obrutus, etc.:

    in venditionis lege fundi ruta caesa ita dicimus, ut U producamus,

    Varr. L. L. 9, § 104).—In jurid. lang., every thing dug up (ruta) and cut down (caesa) on an estate without being wrought, and which is reserved by the owner at a sale; the timber and minerals: si ruta et caesa excipiantur in venditione, ea placuit esse ruta, quae eruta sunt, ut harena, creta et similia;

    caesa ea esse, ut arbores caesas, et carbones et his similia, etc.,

    Dig. 19, 1, 17:

    in rutis caesis ea sunt, quae terrā non tenentur, quaeque opere structili tectoriove non continentur,

    ib. 50, 16, 241:

    ruta caesa dicuntur, quae venditor possessionis sui usus gratiā concidit ruendoque contraxit,

    Fest. p. 262 Müll.:

    ut venditores, cum aedes fundumve vendiderint rutis caesis receptis, concedant tamen aliquid emptori, quod ornandi causā apte et loco positum esse videatur,

    Cic. Top. 26, 100: dicet te ne in rutis quidem et caesis solium tibl fraternum recepisse, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 55, 226.

    Lewis & Short latin dictionary > ruo

См. также в других словарях:

  • Энеады — (Aeneadae) спутники Энея (см.) в его странствованиях …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Divus Iulius — Der Divus Iulius (dt. auch: Divus Julius) galt in Rom seit der offiziellen consecratio im Jahr 42 v. Chr. als höchster Staatsgott neben Iupiter Optimus Maximus. Der Divus Iulius ist die Gottheit, zu der Gaius Iulius Caesar nach seiner Ermordung… …   Deutsch Wikipedia

  • Divus Julius — Der Divus Iulius (dt. auch: Divus Julius) galt in Rom seit der offiziellen consecratio im Jahr 42 v. Chr. als höchster Staatsgott neben Iupiter Optimus Maximus. Der Divus Iulius ist die Gottheit, zu der Gaius Iulius Caesar nach seiner Ermordung… …   Deutsch Wikipedia

  • ЭНЕЙ —     I.    • Aeneas,          Αίνείας,        1. сын Анхиса и Афродиты, властитель дарданов у подошвы Иды, родственник Приама (см. Anchises, Анхис). Родившись на горе Иде (Il. 2, 820) или у реки Симоэнта, он был воспитан Алкафоем, мужем сестры… …   Реальный словарь классических древностей

  • ЭНЕЙ —     I.    • Aeneas,          Αίνείας,        1. сын Анхиса и Афродиты, властитель дарданов у подошвы Иды, родственник Приама (см. Anchises, Анхис). Родившись на горе Иде (Il. 2, 820) или у реки Симоэнта, он был воспитан Алкафоем, мужем сестры… …   Реальный словарь классических древностей

  • АТТИИ —    • Atii и Attii,        1. Т. А. Лабиен, трибун 63 г. до Р. X., отменивший закон «lex Cornelia de sacerdotiis»; обвинял К. Рабирия за убийство Сатурнина, чтобы угодить Цезарю, у которого служил легатом в Галлии, замещая его во время его отлучек …   Реальный словарь классических древностей

  • Tragödie — (v. gr.), ist die dramatische Darstellung einer tragischen Handlung. Tragisch ist nicht das, was im Allgemeinen eine ernste Anschauung des menschlichen Lebens hervorruft, sondern das, was menschliche Kraft u. Größe als den Träger einer sittlichen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Акций — Акций, Луций, Accius Lucius, 170 ок.85 гг. до н. э., римский трагический поэт и первый значительный латинский филолог. Сын вольноотпущенника, родился в Умбрии. С ранней юности находился в Риме, где в период живого (особенно после лекций Крата)… …   Античные писатели

  • POLYDORI Tumulus — locus Thraciae, apud Aenon urb. ubi is a Rege Thraciae, cui a Priamo Patre commendatus erat, occisus est. Virg. hinc, l. 3. v. 18. Aeneadasque meo nomen de nomine fingo. Ubi Servius: modo Aenum intelligit etc. Sed urbem is Aenum, Αἶνον, cum urbe… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PORSENA — Rex Hetruscorum, cuius regni caput Chisium, hodie Chiusi, in Tuscia, erat. Hic pro restitutione Tarquiniorum Romanis bellum intulit; cumque iam ex Ianiculo in urbem irrueret. Horatii Coclitis virtute retardatus est, conec pons a tergo solveretur …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»