Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

aegrōto

  • 1 aegroto

    aegroto, āre, āvi, ātum - intr. - être malade, être en mauvais état, être mal en point, dépérir, languir.    - res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 37, 79: ce qui rend l'âme malade.    - aegrotant artes tuae, Plaut.: tes finesses sont usées.
    * * *
    aegroto, āre, āvi, ātum - intr. - être malade, être en mauvais état, être mal en point, dépérir, languir.    - res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 37, 79: ce qui rend l'âme malade.    - aegrotant artes tuae, Plaut.: tes finesses sont usées.
    * * *
        AEgroto, aegrotas, pen. prod. aegrotare. Cic. Estre malade.
    \
        AEgrotare, translatum ad fructus. Plin. AEgrotant aliquando et poma ipsa per se sine arbore. Ils se corrompent, et s'entichent.
    \
        Leuiter aegrotare. Cic. Estre un peu malade, N'estre pas fort malade, Estre dehaité.

    Dictionarium latinogallicum > aegroto

  • 2 aegroto

    aegroto aegroto, -, -, are болеть

    Латинско-русский словарь > aegroto

  • 3 aegroto

    aegrōto, —, —, āre [ aegrotus ]
    1) быть больным, болеть
    graviter ae. coepisse Cтяжело заболеть
    2) пошатнуться, пасть, прийти в упадок ( boni mores aegrotant Pl)

    Латинско-русский словарь > aegroto

  • 4 aegroto

    aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – / Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrōtus.

    lateinisch-deutsches > aegroto

  • 5 aegroto

    aegrōto, āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein, aegrotare timens, Hor.: pueri aegrotantes, Quint.: mater cum novissime aegrotasset, Val. Antias fr.: graviter (gravius, gravissime), vehementer diuque, Cic.: leviter, Cic.: periculose, Cic.: mortifere, Plin. ep.: graviter aegrotare coepisse, schwer krank werden, schwer erkranken, Cic.: aegr. apud alqm, in alcis domo, Cic.: graviter aegr. Neapoli, Cic.: Partiz. subst., aegrotantes reficere, Aur. Vict. epit. 10, 14. – v. Vieh, Cato r.r. 71. Hor. sat. 1, 8, 6. Col. 7, 5, 2. Gargil. de cur. boum § 3 ed. Schuch. – v. Pflanzen, Plin. 17, 226 u. 228. – B) geistig krank sein, leiden, ea res, ex qua animus aegrotat, Cic. Tusc. 4, 79: quo me aegrotare putes animi vitio? Hor. sat. 2, 3, 307: aegr. animo, Lucil. sat. 26, 26. Augustin. conf. 8, 3. – II) übtr., v. Abstr., die nicht mehr sind, wie sie sein sollten, kränkeln, daniederliegen, dum illi (boni mores) aegrotant, Plaut. trin. 30: in te aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. trin. 72: aegrotat fama vacillans, Lucr. 4, 1116. – Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrotus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aegroto

  • 6 aegrōtō

        aegrōtō āvī, —, āre    [aegrotus], to be sick, languish, pine: graviter: morbo, H.—Of cattle, H.— To suffer: animus aegrotat: animi vitio, H.
    * * *
    aegrotare, aegrotavi, aegrotatus V INTRANS
    be sick; be distressed/mentally/morally ill, be afflicted, languish, grieve

    Latin-English dictionary > aegrōtō

  • 7 aegroto

    aegrōto, āvi, ātum, 1, v. n. [aegrotus], to be ill, sick.
    I.
    Lit., of men and brutes:

    vehementer diuque,

    Cic. Clu. 62:

    gravissime aegrotans,

    id. Fin. 2, 13:

    graviter,

    id. Tusc. 1, 35:

    leviter,

    id. Off. 1, 24:

    periculose,

    id. Att. 8, 2:

    aegrotavit usque ad mortem,

    Vulg. Isa. 38, 1:

    aegrotare timenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 4:

    morbo,

    id. S. 1, 6, 30:

    aegrotare coepit,

    Vulg. 2 Reg. 13, 6:

    quia armentum aegrotet in agris,

    Hor. Ep. 1, 8, 6.—Of plants:

    (vites) aegrotant,

    Plin. 17, 24, 37, § 226:

    aegrotant poma ipsa per se sine arbore,

    id. 17, 24, 37, § 228.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of the mind:

    ea res, ex qua animus aegrotat,

    Cic. Tusc. 4, 37, 79:

    aegrotare animi vitio,

    Hor. S. 2, 3, 307.—
    B.
    Of other abstr. things, to languish, etc. (cf. jaceo):

    in te aegrotant artes,

    Plaut. Trin. 1, 2, 34; 1, 1, 8: languent officia, atque aegrotat fama vacillans, duties are neglected, reputation sickens and staggers, * Lucr. 4, 1124.

    Lewis & Short latin dictionary > aegroto

  • 8 aegroto

    Латинский язык: болеть, страдать

    Универсальный англо-русский словарь > aegroto

  • 9 aegroto

    , -,-, are
    болеть, страдать

    Латинский для медиков > aegroto

  • 10 aegroto

    , -,-, are
    болеть, страдать

    Latin-Russian dictionary > aegroto

  • 11 aegroto

    , aegrotavi, aegrotatum, aegrotare 1
      хворать

    Dictionary Latin-Russian new > aegroto

  • 12 Aegroto, dum anima est, spes esse dicitur

    It is said that for a sick man, there is hope as long as there is life

    Latin Quotes (Latin to English) > Aegroto, dum anima est, spes esse dicitur

  • 13 ingero

    ingĕro, ĕre, gessi, gestum - tr. -    - impér. inger Catul. 27, 2. [st1]1 [-] porter dans, sur, contre; jeter dans, sur, contre.    - ingerere aquam in salinas, Plin. 31, 81: porter de l'eau dans les salines.    - ingerere saxa in subeuntes, Liv. 2, 65, 4, jeter des rochers sur les assaillants. --- cf. Liv. 36, 18, 5.    - ingerere pugnos in ventrem, Ter. Phorm. 988: asséner des coups de poings dans le ventre de qqn.    - ingerere ignem, verbera, Curt. 6, 11, 16: appliquer la torture du feu, asséner des coups.    - ingerere manus capiti, Sen. Ep. 99, 16: se frapper la tête.    - ingerere scelus sceleri, Sen. Thyest. 731: entasser crime sur crime.    - se ingerere, ingeri: se porter dans, se jeter, se présenter.    - sese periclis ingerere, Sil. 10, 5: se jeter dans les périls.    - se ingerere morti obviam, Sen. Herc. Fur. 1032: courir au-devant de la mort.    - facies ingesta sopori, Claud. Pros. 3, 81: figure qui se montre dans le sommeil. [st1]3 [-] donner, faire absorber.    - aqua ingesta, Plin. 31, 40: ingestion d'eau.    - ingerere cibum aegroto, Cels.: faire prendre de la nourriture à un malade. [st1]4 [-] lancer (des paroles), proférer, dire, débiter.    - ingerere convicia alicui, Hor. S. 1, 5, 12: lancer des invectives contre qqn.    - ingerere contumelias, Tac. An. 1, 39: proférer des injures.    - cf. Plaut. Bac. 875 ; 2, 45, 10; 3, 68, 4; etc.    - ingerebat Trimalchio lentissima voce: "carpe! carpe!" Petr. 36: Trimalchion répétait d'une voix traînante: "découpe, découpe".    - Sen. Ben. 7, 22, 2; Plaut. Men. 5, 1, 17; Tac. An. 4, 42; H. 4, 78. [st1]5 [-] imposer, forcer à accepter.    - alicui nomen ingerere, Tac. An. 1, 72: imposer un nom à qqn.    - ingerere aliquem, Cic. Verr. 3, 69: imposer qqn [comme juge].    - se ingerere oculis, Sen. Ep. 105, 3: s'imposer aux regards (faire étalage de soi).    - hoc ingerunt ignotis, Sen. Ben. 7, 22, 2, ils en rebattent les oreilles à des inconnus.    - nomina liberis suis ingerrere, Tac. D. 7, 4: imposer des noms à la mémoire des enfants. [st1]6 [-] mêler dans, introduire.    - ingerere praeterita, Cic. Att. 11, 6, 3: mêler du passé [au présent].
    * * *
    ingĕro, ĕre, gessi, gestum - tr. -    - impér. inger Catul. 27, 2. [st1]1 [-] porter dans, sur, contre; jeter dans, sur, contre.    - ingerere aquam in salinas, Plin. 31, 81: porter de l'eau dans les salines.    - ingerere saxa in subeuntes, Liv. 2, 65, 4, jeter des rochers sur les assaillants. --- cf. Liv. 36, 18, 5.    - ingerere pugnos in ventrem, Ter. Phorm. 988: asséner des coups de poings dans le ventre de qqn.    - ingerere ignem, verbera, Curt. 6, 11, 16: appliquer la torture du feu, asséner des coups.    - ingerere manus capiti, Sen. Ep. 99, 16: se frapper la tête.    - ingerere scelus sceleri, Sen. Thyest. 731: entasser crime sur crime.    - se ingerere, ingeri: se porter dans, se jeter, se présenter.    - sese periclis ingerere, Sil. 10, 5: se jeter dans les périls.    - se ingerere morti obviam, Sen. Herc. Fur. 1032: courir au-devant de la mort.    - facies ingesta sopori, Claud. Pros. 3, 81: figure qui se montre dans le sommeil. [st1]3 [-] donner, faire absorber.    - aqua ingesta, Plin. 31, 40: ingestion d'eau.    - ingerere cibum aegroto, Cels.: faire prendre de la nourriture à un malade. [st1]4 [-] lancer (des paroles), proférer, dire, débiter.    - ingerere convicia alicui, Hor. S. 1, 5, 12: lancer des invectives contre qqn.    - ingerere contumelias, Tac. An. 1, 39: proférer des injures.    - cf. Plaut. Bac. 875 ; 2, 45, 10; 3, 68, 4; etc.    - ingerebat Trimalchio lentissima voce: "carpe! carpe!" Petr. 36: Trimalchion répétait d'une voix traînante: "découpe, découpe".    - Sen. Ben. 7, 22, 2; Plaut. Men. 5, 1, 17; Tac. An. 4, 42; H. 4, 78. [st1]5 [-] imposer, forcer à accepter.    - alicui nomen ingerere, Tac. An. 1, 72: imposer un nom à qqn.    - ingerere aliquem, Cic. Verr. 3, 69: imposer qqn [comme juge].    - se ingerere oculis, Sen. Ep. 105, 3: s'imposer aux regards (faire étalage de soi).    - hoc ingerunt ignotis, Sen. Ben. 7, 22, 2, ils en rebattent les oreilles à des inconnus.    - nomina liberis suis ingerrere, Tac. D. 7, 4: imposer des noms à la mémoire des enfants. [st1]6 [-] mêler dans, introduire.    - ingerere praeterita, Cic. Att. 11, 6, 3: mêler du passé [au présent].
    * * *
        Ingero, ingeris, pen. corr. ingessi, ingestum, ingerere. Columella. Porter, Mettre ou jecter dedens, ou contre.
    \
        Ingerere se. Plin. iunior. S'ingerer de faire quelque chose et se trop avancer, sans avoir esté requis.
    \
        Ingerere cibum, vel potionem aegroto. Cels. Luy presenter à manger, ou à boire et quasi le forcer de manger, Le presser de boireet manger.
    \
        Dicta in dolium pertusum ingerere, prouerbialiter dictum. Plaut. Perdre sa parolle et sa peine.
    \
        Dicta in aliquem ingerere. Plaut. Injurier aucun.
    \
        Mala multa in aliquem ingerere. Plaut. Luy faire beaucoup de maulx.
    \
        Omnia mala ingerebat. Plaut. Il faisoit du pis qu'il povoit.
    \
        Osculum ingerere. Suet. Baiser hastivement en passant, Donner un tour de bec.
    \
        Pugnos in ventrem alicuius ingerere. Terent. Luy jecter un coup de poing contre le ventre.
    \
        Sacrilegium ingerere. Senec. Commettre sacrilege.
    \
        Saxa obiacentia pedibus ingerit in subeuntes. Liu. Il jecte.
    \
        Scelus sceleri ingerere. Seneca. Accumuler et faire meschanceté sur meschanceté.
    \
        Semen solo ingerere. Colum. Semer.
    \
        Tela ingerere. Liu. Jecter dards.
    \
        Thura ingerere aris. Plin. Encenser les autels.
    \
        Vocis, verborumque quantum voletis, ingerent, et criminum in principes. Liu. Ils crieront apres les principaulx et gouverneurs, et les blasmeront tant que vous vouldrez.
    \
        Vulnera ingerere. Tacit. Faire beaucoup de playes, Donner playe sur playe.
    \
        Ingestum. Tacit. Nomen patris patriae Tiberius a populo saepius ingestum repudiauit. Offert, Presenté, Qu'on pressoit de le recevoir et accepter.
    \
        Humo ingesta contumulari. Ouid. Jectee dessus.
    \
        Ingerere. Senec. Memoria beneficii obliuisci non sinit, sed authorem suum ingerit et inculcat. Remet ou reduit souvent en memoire.
    \
        Nomina clarorum virorum saepe suis liberis parentes ingerunt. Tacitus. Nomment souvent à leurs enfants les grands et louables personnages, à fin qu'ils les ensuyvent, et prennent exemple sur eulx, Leur ramentoyvent souvent, etc.

    Dictionarium latinogallicum > ingero

  • 14 aegrotatio

    aegrōtātio, ōnis f. [ aegroto ]
    расстройство здоровья, болезненное состояние, недомогание C, Sen etc.

    Латинско-русский словарь > aegrotatio

  • 15 Dum spiro, spero

    Пока дышу, надеюсь.
    Относящаяся к новому времени формулировка мысли, которая неоднократно встречается у древних авторов. Ее поговорочный характер засвидетельствован, например, у Цицерона ("Письма к Аттику", IX, 10, 3): Aegroto dum anima est spes esse dicitur. "Пока у больного есть дыхание, говорят, есть и надежда".
    В другой форме эта мысль выражена у Сенеки ("Письма", LXX): Omnia homini dum vivit speranda sunt. "Пока человек жив, он должен надеяться на все".
    Так и хочется повторить еще раз сказанное в предисловии к 1-му изданию dum spiro spero - пока жив, надеюсь, - но, конечно, при одном условии: при неустанной и бодрой работе всех, кому дороги заветы Белинского, кому дороги гуманно-освободительные принципы преобразовательной эпохи. (Г. А. Джаншиев, Эпоха великих реформ (Предисловие к 7-му изданию).)
    Она [ жизнерадостность ] продиктовала ему девиз dum spiro, spero, который был motto и его лучшей книги и всей его жизни. (А. К. Дживелегов, Григорий Аветович Джаншиев.)
    Есть еще один роман, о котором сейчас говорят, который многие читают. Там тоже героиня - горожанка. Правда, мое отношение к ней не столь безоговорочно. Я говорю о романе Майи Тониной "Пока живу - надеюсь" в журнале "Октябрь". Это хорошая книга, написанная с большой искренностью, очень правдивая, отважно-откровенная. (Татьяна Иванова. Передай дальше.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Dum spiro, spero

  • 16 Vestigia terrent

    Следы устрашают.
    Гораций, "Послания", I, 1, 69-75:
    Quódsi mé populús Románus fórte rogét, cur
    Néc sequar áut fugiám quae díligit ípse vel ódit:
    Réspondít referám: "Quia mé vestígia térrent,
    Ómnia t(e) ádversúm spectántia, núlla retrórsum".
    Если бы римский народ спросил, почему не держусь я
    Тех же суждений, что он, как и в портиках тех же прогулок,
    Я бы ответил ему, как когда-то лиса осторожно
    Молвила хворому льву: "Следы вот меня устрашают:
    Все они смотрят к тебе, ни один не повернут обратно".
    (Перевод Н. Гинцбурга)
    Гораций цитирует здесь басню Эзопа "Лиса и лев": лев, притворившись больным, лежит в пещере; проходящая мимо лиса издали осведомляется, как он себя чувствует; когда же он спрашивает, почему она не подойдет поближе, лиса отвечает: "Потому что вижу много следов, идущих к тебе, но не вижу следов, идущих от тебя".
    Когда, по преданию, спросили германского императора Рудольфа I, почему он не идет к римскому папе, чтобы принять помазание, он ответил: "Vestigia terrent". (Georg Büchmann, "Geflügelte Worte". Berlin, 1900, с 359.)
    Смена века дает довольно подходящий повод для того, чтобы воздвигнуть памятник всем тем, с кем вместе шел по жизненному пути и совершенствовался, а также и тем, кого лично не знал, но чье благотворное влияние ощутил на себе. Правда, vestigia terrent. (Фридрих Шиллер - Вольфгангу Гете.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Vestigia terrent

  • 17 aegrotaticius

    aegrōtāticius, a, um (aegroto), kränkelnd, Gloss. IV, 60, 50 u.ö.

    lateinisch-deutsches > aegrotaticius

  • 18 aegrotatio

    aegrōtātio, ōnis, f. (aegroto), das Kranksein, Übelbefinden, die Unpäßlichkeit, Krankheit, I) des Körpers, Sing., Cic. Tusc. 3, 23; 4, 24: Plur., Sen. de tranqu. an. 8, 1. Vulg. Matth. 8, 17; Ierem. 16, 4. – der Bäume, Plin. 17, 231. – II) der Seele, aber nur insofern ihr krankhafter Zustand analog dem des Körpers ist, die Seelenkrankheit, -störung, -schwäche, mentis aegr. et morbus, Cic. Tusc. 3, 8: aegrotationes animi, ibid. 4, 79.

    lateinisch-deutsches > aegrotatio

  • 19 aegroticius

    aegrōticius u. aegrōticus, a, um (aegroto), kränkelnd, Not. Tir. 82, 57. Vgl. Gloss. ›aegroticius, ἀσθενάριος‹.

    lateinisch-deutsches > aegroticius

  • 20 coaegroto

    co-aegrōto, āre, mit krank sein, Hieron. adv. Iovin. 1, 47.

    lateinisch-deutsches > coaegroto

См. также в других словарях:

  • aegroto — /iygrowtow/ Being sick or indisposed. A term used in some of the older reports …   Black's law dictionary

  • aegroto — /iygrowtow/ Being sick or indisposed. A term used in some of the older reports …   Black's law dictionary

  • Aegroto dum anima est, spes est. — См. Век живи, век надейся …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Aegroto, dum anima est, spes esse dicitur. — См. Надеючись и живут, и мрут …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Ab origine — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad Kalendas graecas — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad calendas graecas — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad oculos — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ad oculos demonstrieren — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ars gratia artis — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ernst Hebenstreit — Johann Ernst Hebenstreit (* 15. Januar 1703 in Neustadt an der Orla; † 5. Dezember 1757 in Leipzig) war ein deutscher Mediziner. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Wirken 2 Ehrentaxon 3 Werke (Auswahl) 4 …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»