Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

advocātio

  • 1 advocatio

    advŏcātĭo, ōnis, f. [advoco], a calling to or summoning (in the class. per. only as t. t. in judicial lang.).
    I.
    Lit., abstr., legal assistance, judicial aid (v. advoco and advocatus):

    tu in re militari multo es cautior quam in advocationibus,

    Cic. Fam. 7, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    Concr., legal assistance, the whole body of assistants, counsel (= the bar):

    haec advocatio,

    Cic. Sest. 56: so id. Quint. 14; id. Rosc. Com. 5; id. Caecin. 15; id. Sull. 29; id. Verr. 2, 1, 49; id. Dom. 21; Liv. 3, 47 al.—
    B.
    The time allowed for procuring legal assistance:

    ut binas advocationes postulent,

    Cic. Fam. 7, 11 Manut.; Quint. Decl. 280.—Hence,
    C.
    Any kind of delay or adjournment (freq. in Seneca): ratio advocationem sibi petit, ira festinat, Sen. de Ira, 1, 16; so id. Cons. ad Marc. 10; id. Q. N. 7, 10.—
    D.
    Consolation, Tert. Patient. 11; v. advoco, II. C.

    Lewis & Short latin dictionary > advocatio

  • 2 advocatio

    advocātio, ōnis f. [ advoco ]
    1) приглашение, привлечение, призыв (преим. для юридической консультации)
    2) ведение судебного процесса, судебная защита C; правовая консультация, юридическая помощь C, Q
    3) срок, необходимый для созыва правоведов-консультантов C, Sen; отсрочка, срок для обсуждения вопроса VM, Sen
    4) поздн. адвокатура, адвокатское сословие Dig, CTh

    Латинско-русский словарь > advocatio

  • 3 advocatio

    advocātio, ōnis, f. (advoco), das Herbeirufen, Berufen; dah. prägn., als t.t. = die Berufung von Sachverständigen zu gemeinsamer Beratung über schwierige Angelegenheiten, I) im allg., Cic. II. Verr. 1, 129. – II) insbes.: a) in abstr., die Berufung von sachverständigen Rechtsgelehrten zur Beratung, die juristische Beratung, in advocationibus, als Rechtsanwalt, Cic. ep. 7, 10, 2. – u. seitdem die advocati zur Kaiserzeit als wirkliche Prozeßführer auftraten = die Prozeßführung, der Beistand vor Gericht, die Anwaltschaft, Quint. u.a. – in der Verbindung advocationem postulare, petere, dare, consequi = die Gelegenheit, Erlaubnis, Frist, eine juristische Beratung mit Sachverständigen zu halten oder (zur Kaiserzeit) sich juristischen Beistand zu verschaffen, Cic. u. Sen. – u. übtr., übh. Überlegungszeit, Aufschub, Frist, Sen. u.a. – b) in concr., meton. = die zur Beratung berufenen Sachverständigen, sowohl die zur Beratung gezogenen und vor Gericht mit anwesenden Rechtsgelehrten, als auch die beratenden Freunde, Beistände, übh., der Beistand, die Hilfe, Cic. u.a. – zur Kaiserzeit, der Sachwalterstand, die Anwaltschaft, spät. ICt.

    lateinisch-deutsches > advocatio

  • 4 advocātĭo

    advocātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] aide, assistance en justice, défense, plaidoierie, métier d'avocat, fonctions d'avocat. [st2]2 [-] réunion d'avocats, barreau. [st2]3 [-] délai accordé pour se pourvoir d'un avocat ou d'un conseil; remise, délai, répit. [st2]4 [-] consolation, soulagement.

    Dictionarium latinogallicum > advocātĭo

  • 5 advocatio

    advocātio, ōnis, f. (advoco), das Herbeirufen, Berufen; dah. prägn., als t.t. = die Berufung von Sachverständigen zu gemeinsamer Beratung über schwierige Angelegenheiten, I) im allg., Cic. II. Verr. 1, 129. – II) insbes.: a) in abstr., die Berufung von sachverständigen Rechtsgelehrten zur Beratung, die juristische Beratung, in advocationibus, als Rechtsanwalt, Cic. ep. 7, 10, 2. – u. seitdem die advocati zur Kaiserzeit als wirkliche Prozeßführer auftraten = die Prozeßführung, der Beistand vor Gericht, die Anwaltschaft, Quint. u.a. – in der Verbindung advocationem postulare, petere, dare, consequi = die Gelegenheit, Erlaubnis, Frist, eine juristische Beratung mit Sachverständigen zu halten oder (zur Kaiserzeit) sich juristischen Beistand zu verschaffen, Cic. u. Sen. – u. übtr., übh. Überlegungszeit, Aufschub, Frist, Sen. u.a. – b) in concr., meton. = die zur Beratung berufenen Sachverständigen, sowohl die zur Beratung gezogenen und vor Gericht mit anwesenden Rechtsgelehrten, als auch die beratenden Freunde, Beistände, übh., der Beistand, die Hilfe, Cic. u.a. – zur Kaiserzeit, der Sachwalterstand, die Anwaltschaft, spät. ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > advocatio

  • 6 advocātiō

        advocātiō ōnis, f    [advoco], a summoning as counsel: maximarum rerum advocationes, i. e. consultations: in advocationibus, i. e. as an advocate. —The advocates, counsel, bar, body of pleaders: ea: ingens, L. — A delay for consultation, C.
    * * *
    legal support/advisors; delay, adjournment, postponement; pleading in courts

    Latin-English dictionary > advocātiō

  • 7 advocatio

    1) судебная защита, помощь по судебному делу, officium advocationis (1. 54 D. 9, 1);

    advocationem. praestare (1. 6 § 1 D. 6, 1), praebere (1. 32 pr. D. 5, 2), suscipere (1. 9 § 5 D. 1, 16), postulare (1. 23 § 4 D. 4, 6), advocationibus interdicere (см. s. 1).

    2) звание адвоката, adv. Caesariensis. Palaestina (1. 30 C. 2, 3. 1. 27 C. 8, 41).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > advocatio

  • 8 formularius

    fōrmulārius, a, um (formula), zu den Rechtsformeln od. Gerichtsformeln (zum gemeinen Recht) gehörig, advocatio formularia forensis, die Advokatur eines gewöhnlichen Rechtsanwalts (Ggstz. advocatio fisci), Spart. Anton. Get. 2, 4. – subst., fōrmulārius, iī, m., ein Kenner der Gerichtsformeln (= ein gewöhnlicher Rechtsanwalt), Quint. 12, 3, 11.

    lateinisch-deutsches > formularius

  • 9 formularius

    fōrmulārius, a, um (formula), zu den Rechtsformeln od. Gerichtsformeln (zum gemeinen Recht) gehörig, advocatio formularia forensis, die Advokatur eines gewöhnlichen Rechtsanwalts (Ggstz. advocatio fisci), Spart. Anton. Get. 2, 4. – subst., fōrmulārius, iī, m., ein Kenner der Gerichtsformeln (= ein gewöhnlicher Rechtsanwalt), Quint. 12, 3, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > formularius

  • 10 formularius

    Латинско-русский словарь > formularius

  • 11 praetorianus [1]

    1. praetōriānus, a, um (v. praetorium), I) zur Leibwache gehörig, prätorianisch, miles, ein Soldat der kaiserlichen Leibwache, ein Prätorianer, Tac.: cohors, exercitus, Suet.: veteranus, ICt. – Plur. subst., praetōriānī, ōrum, m., die Prätorianer, Tac. ann. 6, 3; hist. 1, 74 u.a. Aur. Vict. de Caes. 19, 1; 39, 42; 40, 24. Eutr. 10, 2: invident praetorianis sportulas, Sidon. epist. 5, 7, 3. – II) zum Präfektus Prätorio gehörig, praefectura, des Pr. Pr., Aur. Vict. epit. 10, 4: officium, spät. ICt.: advocatio, in bezug auf die vor dem Pr. Pr. verhandelten Prozesse, spät. ICt.

    lateinisch-deutsches > praetorianus [1]

  • 12 Prozeßführung

    Prozeßführung, I) als Handlung, durch Umschr, mit causam agere od. tractare. – II) Anwaltschaft: advocatio.

    deutsch-lateinisches > Prozeßführung

  • 13 praetorianus

    1. praetōriānus, a, um (v. praetorium), I) zur Leibwache gehörig, prätorianisch, miles, ein Soldat der kaiserlichen Leibwache, ein Prätorianer, Tac.: cohors, exercitus, Suet.: veteranus, ICt. – Plur. subst., praetōriānī, ōrum, m., die Prätorianer, Tac. ann. 6, 3; hist. 1, 74 u.a. Aur. Vict. de Caes. 19, 1; 39, 42; 40, 24. Eutr. 10, 2: invident praetorianis sportulas, Sidon. epist. 5, 7, 3. – II) zum Präfektus Prätorio gehörig, praefectura, des Pr. Pr., Aur. Vict. epit. 10, 4: officium, spät. ICt.: advocatio, in bezug auf die vor dem Pr. Pr. verhandelten Prozesse, spät. ICt.
    ————————
    2. praetōriānus, a, um (v. praetor), zum Prätor gehörig, prätorisch, pretia, das durch die prätorische Rechtspflege erworbene Geld, Augustin. conf. 6, 10. – Ulp. regul. 11. § 24 jetzt praetorius tutor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praetorianus

  • 14 caesariensis

    (adi.) касающийся города Caesarea (1. 1 § 6 D. 50, 15);

    Caesarienses, жители этого города (1. 8 § 7 eod.);

    advocatio Caes. (1. 30 C. 2, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > caesariensis

  • 15 palaestina

    область Сирии (l. 1 § 3. 6 D. 50, 15. 1. un. C. 11, 50);

    Palaestinus (adi.);

    coloni Palaest. (rubr. C. cit.);

    advocatio Palaest. (1. 27 C. 8, 41).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > palaestina

  • 16 pars

    1) часть, a) прот. totum, tota res (1. 11 § 2 D. 2, 1. 1. 1 D. 21, 2. 1. 41 § 1 D. 22, 1. 1. 5 § 15 D. 39, 1. 1. 25 D. 50, 16. 1. 160 § 1 D. 50, 17. 1. 7 § 19. 1. 8 D. 2, 14. 1. 3 pr. D. 3, 1. 1. 192 pr. D. 50, 17. 1. 2 § 1 D. 45, 1. 1. 43 D. 7, 1. 1. 1 pr. D. 29, 4. 1. 1 pr. § 1 D. 5, 4);

    ex parte (прот. ex asse) heres (1. 11 § 6 D. 11, 1. cf. 1. 1 § 3 D. 5, 4. 1. 39 pr. D. 10, 2. 1. 28 pr. D. 28, 2. 1. 25 D. 46, 3);

    pro parte (прот. in solidum) teneri (1. 5 § 15 D. 13, 6);

    pro p. liberari (1. 25 D. 46, 3. 1. 1 pr. D. 20, 4);

    in partem experiri, прот. in solidum agere (1. 40 § 2 D. 39, 2. 1. 27 D. 10, 2);

    per partes = particulatim, напр. p. p. erogare pecuniam (1. 9 § 2 D. 2, 13);

    impendere (1. 56 § 3 D. 23, 3);

    parere conditioni (1. 44 § 8 D. 35, 1. 1. 8 § 1 D. 8, 1. 1. 6 § 1 D. 8, 4);

    partem facere (alicui), сделать так, чтобы кто-лб. получил лишь известную часть, напр. наследства или отказа (1. 8 § 8 D. 5, 2. 1 17 eod. 1. 14 § 1 D. 29, 7. 1. 84 § 8 D. 30. 1. 67 § 3 D. 31. 1. 8 D. 34, 5. 1. 1 § 5 D. 37, 4. 1. 10 § 4 eod. 1. 1 § 24 D. 37, 6. 1. 3 § 9. 10 D. 38, 16. 1. 18 pr. D. 45, 3);

    b) главная часть чего, ususfructus in raultis casibus pars dominii est (1. 4 D. 7, 1. cf. 1. 25 pr. D. 50, 16. 1. 242 pr. eod. 1. 26 eod. 1. 10 § 2 D. 41, 3);

    c) доля, участие, pro parte dominii servitutem acquiri non posse (1. 11 D. 8, 1. § 5 I. 2, 23. 1. 29 pr. D. 17, 2. 1. 40. § 4 D. 39, 2. 1. 1 § 14 D. 27, 8);

    p. virilis (см. s. 2. Gai. II. 124. III. 42. 44. 47. 69. 70. 121. IV. 22);

    d) страна, местность (1. 3 C. Th. 7, 6).

    2) для обознач. известных лиц, сторона, parti mariti (= marito) credere se suamque dotem (1. 2 C. 5, 20);

    a parte alicuius, со стороны кого, напр. a p. uxoris defuncti praescribi coheredibus (1. 34 § 3 D. 31. 1. 97 D. 32. 1. 3 § 3 D. 2, 10. 1. 34 § 3 D. 18, 1); особ. одна из спорящих сторон: pars rei - actoris: p. fugiens (1. 25 D. 3, 3. 1. 212 D. 50, 16. 1. 13 § 2 C. 3, 1);

    p. adversa (см. 1); (1. 4 § 4 D. 3, 2);

    advocatio alterius partis (1. 17 D. 2, 1. 1. 40 C. 7, 16);

    partes, тяжущиеся (1. 2 pr. D. 2, 11. 1. 6 D. 2, 12. 1. 34 § 5 D. 12, 2. 1. 3 C. 8, 39): тк. о враждебных партиях (1. 21 § 1 D. 49, 15).

    3) partes = vices, officium, роль, функция, должность, omnium partes, qui Romae ius dicunt (1. 7 § 2 D. 1, 16);

    partes iudicis (1. 13 § 2 D. 4, 8. 1. 34 D. 24, 3. 1. 5 § 19 D. 25, 3. 1. 69 § 4 D. 30, 1. 15 D. 39, 1. 1. 15 § 6 D. 42, 1. 1. 41 § 1 D. 44, 7);

    Praetoris (1. 7 § 19 D. 2, 14. 1. 11 § 2. 1. 16 § 1 D. 4, 4. 1. 23 § 1 D. 28, 5. 1. 20 D. 40, 4);

    Praesidis (1. 2 D. 1, 6. 1. 9 D. 1, 18);

    partibus (suis) fungi (1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 30 D. 10, 2. 1. 40 D. 23, 3. 1. 7 § 1 D. 26, 7. § 1 I. 1. 24. 1. 2 C. 2, 27. 1. 7 C. 3, 36. 1. 8 C. 3, 32. 1. 8 § 3 D. 8, 5. 1. 2 § 3 D. 10, 2. 1. 6 § 6 D. 37, 10. 1. 15 D. 39, 1. 1. 7 § 5 D. 40, 12. 1. 12 D. 44, 1. cf. fungi s. 1.);

    defensoris partes sustinere (1. 45 § 2 D. 3, 3. 1. 5 § 19. 20 D. 39, 1. 1. 12 C. 6, 50).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pars

  • 17 praetorianus

    (adi.) 1) преторианский, касающийся т. н. Praefectus praetorio, напр. praetor. sedes (1. 7 C. 2, 7);

    advocatio (1. 8 eod.);

    praefectura (см.);

    praetor. officium (см. s. 4).

    2) = praetorius s. 1: tutor praetor. (Ulp. XI. 24. Gai. I. 184).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > praetorianus

  • 18 advocamentum

    advocamentum, i, n., = advocatio:

    veniam advocamenti peto,

    Plin. Ep. 5, 8, 11, where the better read. is advocandi, Keil.

    Lewis & Short latin dictionary > advocamentum

  • 19 advoco

    ad-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a., to call or summon one to a place, esp. for counsel, aid, etc.; constr. absol., with ad, in, or dat.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    ego Tiresiam advocabo et consulam quid faciendum censeat,

    Plaut. Am. 5, 1, 76:

    contionem,

    Cic. Verr. 2, 3, 80:

    aliquem ad obsignandum,

    id. Att. 12, 18; so Liv. 1, 39:

    viros primarios in consilium,

    Cic. Verr. 2, 3, 7, § 18; so Liv. 42, 33:

    ego vos, quo pauca monerem, advocavi,

    Sall. C. 60:

    eo (i. e. in aedem Concordiae) senatum advocat,

    id. ib. 47:

    (Deus) advocabit caelum desursum,

    Vulg. Psa. 49, 4:

    advocari gaudiis,

    to be invited, Hor. C. 4, 11, 13:

    aegro,

    Ov. R. Am. 110:

    causis,

    Quint. 11, 1, 38.—
    B.
    Trop.:

    animum ad se ipsum advocamus,

    we turn the mind upon itself, call the thoughts home, Cic. Tusc. 1, 31:

    non desiderat fortitudo advocatam iracundiam,

    id. ib. 4, 23; so id. Ac. 2, 27; id. Tusc. 5, 38. —
    II.
    Esp.
    A.
    In judicial lang., t. t., to avail one's self of some one in a cause, as aid, assistant, witness, counsellor, etc., to call in:

    aliquem alicui,

    Plaut. Cas. 3, 3, 6; so id. Bacch. 2, 3, 28; id. Ps. 4, 7, 59:

    aliquot mihi Amicos advocabo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 83:

    viros bonos complures advocat,

    Cic. Quint. 21:

    in his, quos tibi advocasti,

    id. ib. 2 al.—Also used of the friend of the plaintiff or defendant, who calls in his friends to aid in the suit:

    Oppianicus in judicio Scamandri aderat, frequens advocabat,

    Cic. Clu. 19.—Hence, transf. to other things, to call to one's aid, to call to for help, to summon:

    desuper Alcides telis premit omniaque arma Advocat,

    Verg. A. 8, 249:

    secretas artes,

    Ov. M. 7, 138:

    ad conamina noctem,

    Sil. 9, 82; Sen. Troad. 613:

    aliquid in tutelam securitatis suae,

    Vell. 2, 108:

    vires suas,

    Sen. Ben. 6, 2.—
    B.
    To get a respite, to delay, Plin. Ep. 5, 8; v. advocatio, II. C. —
    C.
    To give consolation, to console (in imitation of the Gr. parakalein), Tert. adv. Marc. 14.
    In the phrase ADVOCAPIT CONCTOS, in the song of the Fratres Arvales, Grotef.
    (Gr. II. 290) explains advocapit as an old imperat., instead of advocabite.Hence, advŏcātus, i, m.
    A.
    In the class. per., in judicial lang., one who is called by one of the parties in a suit to aid as a witness or counsel, a legal assistant, counsellor (diff. from patronus or orator, who spoke for a client engaged in a suit; from cognitor, who appeared in the name of such parties as had themselves been at first in court;

    and from procurator, who appeared for such as were absent,

    Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 4; Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 48; Heind. ad Hor. S. 2, 5, 38;

    v. Smith's Dict. Antiq.): quaeso, ut advocatus mihi adsis neve abeas,

    Plaut. Am. 4, 3, 3; so id. Men. 5, 2, 47; id. Mil. 5, 26; id. Poen. 3, 1, 23; 6, 11; id. Trin. 5, 2, 37 al.:

    adversusne illum causam dicerem, cui veneram advocatus?

    Ter. Ad. 4, 5, 43; so id. Eun. 2, 3, 49; 4, 6, 26; id. Ad. 4, 5, 11:

    quis eum umquam non modo in patroni, sed in laudatoris aut advocati loco viderat,

    Cic. Clu. 40; id. Phil. 1, 7:

    venire advocatum alicui in rem praesentem,

    id. Off. 1, 10, etc.; Liv. 42, 33, 1.—
    B.
    In the post-Aug. per., for patronus, orator, etc., who conducted a process for any one, an advocate, attorney, etc., Quint. 12, 1, 13; cf. id. 12, 1, 25; 5, 6 fin.; 9, 3, 22; Plin. Ep. 7, 22; Tac. A. 11, 5, 6; Suet. Claud. 15 and 33.—
    C.
    Esp., in eccl. Lat., of Christ as our intercessor, advocate:

    advocatum habemus apud Patrem, Jesum Christum,

    Vulg. 1 Joan. 2, 1.—
    D.
    Transf., in gen., an assistant, helper, friend:

    se in fugam conferunt unā amici advocatique ejus,

    Cic. Caecin. 8, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > advoco

  • 20 ADJOURNMENT

    [N]
    PROLATIO (-ONIS) (F)
    ADVOCATIO (-ONIS) (F)
    DILATIO (-ONIS) (F)
    ADVOCAMENTUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > ADJOURNMENT

См. также в других словарях:

  • Advocatio —   [lateinisch] die, die Anrufung …   Universal-Lexikon

  • Advocatio — Ad|vo|ca|tio [...vo ka:...] die; , ...onen <aus lat. advocatio »Anrufung« zu ↑ad... u. vocatio »Einladung«> Teil ritueller Gebete, der die Anwesenheit Gottes herbeiführen soll; vgl. ↑Epiklese …   Das große Fremdwörterbuch

  • advocatio — Legal advice or assistance …   Ballentine's law dictionary

  • advocación — ► sustantivo femenino RELIGIÓN Título o denominación que se otorga a un lugar o figura religiosa en conmemoración del personaje o hecho al cual se dedica. * * * advocación (del lat. «advocatĭo, ōnis», deriv. de «advocāre», convocar, llamar en… …   Enciclopedia Universal

  • Advocation — Ad vo*ca tion, n. [L. advocatio: cf. OF. avocation. See {Advowson}.] 1. The act of advocating or pleading; plea; advocacy. [Archaic] [1913 Webster] The holy Jesus . . . sits in heaven in a perpetual advocation for us. Jer. Taylor. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Advowson — Ad*vow son (?; 277), n. [OE. avoweisoun, OF. avo[ e]son, fr. L. advocatio. Cf. {Advocation}.] (Eng. Law) The right of presenting to a vacant benefice or living in the church. [Originally, the relation of a patron (advocatus) or protector of a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • advowson — noun Etymology: Middle English avoueson, from Anglo French, from Medieval Latin advocation , advocatio, from Latin, act of calling, from advocare Date: 14th century the right in English law of presenting a nominee to a benefice …   New Collegiate Dictionary

  • Scipione Gentili — (Latin: Scipio Gentilis ; 1563 August 7 1616), was an Italian law professor and a legal writer. One of his six brothers was Alberico Gentili who is famous as one of the founders of public international law.Born at San Ginesio, Scipione Gentili… …   Wikipedia

  • Advocatus — An advocatus was an attorney at law in the Middle Ages. It was used in Continental Europe as the title of the lay lord charged with the protection and representation in secular matters of an abbey. The office is traceable as early as the… …   Wikipedia

  • Alberico Gentili — Pour les articles homonymes, voir Gentili. Alberico Gentili Alberico Gentili (né le 14 janvier 1552 à San Ginesio, dan …   Wikipédia en Français

  • advocation — /ad veuh kay sheuhn/, n. 1. Scot. Law. the action of a superior court in calling before itself or reviewing an action originally brought before an inferior court. 2. Obs. a. advocacy. b. the act of summoning. [1400 50; late ME < L advocation , s …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»