Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adversor

  • 1 adversor

    adversor adversor, atus sum, ari противиться

    Латинско-русский словарь > adversor

  • 2 adversor

    adversor (arch. advorsor), ātus sum, ārī (adversus), I) v. intr. sich mit Tat u. Wort gegenüberstellen, sich widersetzen, Widerstand leisten, entgegentreten, entgegenwirken, widerstehen, widerstreben, widerstreiten, beeinträchtigen, a) absol., α) v. Pers., coepi advorsari primo, Ter.: adv. sedulo, Ter.: adv. palam, Cic. u. Plin. ep.: propalam, Apul.: non adversante collega, Cic.: adversante nobilitate, Vell., adversante filio, Quint.: adversantibus diis, Curt.: par in adversandum, dem Widerstand gewachsen, Liv.: exorando aut adversando sumendam operam censeo, Plaut. – β) v. Lebl.: adversante fortunā (Ggstz. suffragante fortunā), Cic.: adversante et repugnante naturā, Cic.: adversante vento od. adversantibus ventis, bei widrigem W., Tac. u. Plin. ep.: adversante undā, im Gegendrang der Woge, Tac. – b) m. Ang. wem? durch Dat.: α) v. Pers. (Ggstz. assentari, suffragari, favēre), alci, Komik., Cic. u.a.: alci infestius, Cic.: alci nullā re, Apul.: alcis praeceptis, Plaut.: legi, Cic. u. Liv. ornamentis alcis, Cic.: dignitati alcis, Vell.: nuptiis Poppaeae, Tac. – β) v. Lebl.: adversantia et contraria naturae dignitatique eius, Apul.: cum duae causae perspicuis et evidentibus rebus adversentur, Cic.: aliquid quod scripto adversetur, Quint.: brassicam (putant) vino adversari, vertrage sich nicht mit W., Plin.: adversantur altera alteri, es wirkt eine gegen die an dere, Plin.: quoniam adversetur id omnium spei, alle H. vereitelt, Plin. – c) m. Ang. wogegen? durch contra od. adversum: potius ut id facias quam advorsere contra? Plaut. Cas. 253: nolo advorsari tuam advorsum sententiam, Plaut. merc. 380. – d) m. Ang. worin? od. in betreff wessen? durch in od. de m. Abl.: ne in parvis quoque rebus incommode adversarentur, Liv. 4, 8, 6: idem ego arbitror, nec tibi advorsari certumst de re istac umquam, Plaut. aul. 142. – e) m. Ang. des Grundes durch quo minus m. Konj.: sic in urbe mundove communi non adversatur ius, quo minus suum quidque cuiusque sit, Cic. de fin. 3, 67. – II) v. tr. feindlich behandeln, bedrängen, numero inepti pertimuistis cassam terriculam adversari, Afran. com. 270: illos advorsari et affligere, Apul. de deo Socr. 12 in. – Partic. praes. subst., adversantibus asper, Liv. 36, 32, 5: necem repraesentantes adversantibus, Suet. Vit. 10, 2: adversantis altercatio, Augustin. de civ. 10, 11. / An allen andern Stellen wird jetzt st. adversari m. Akk. gelesen aversari, s. Drak. Liv. 8, 7, 14. Ernesti Tac. hist. 1, 1. Zumpt Curt. 5, 8 (25), 15. Schwarz Plin. pan. 46, 4. – Parag. Infin. adversarier, Plaut. Amph. 703 u. Stich. 513.

    lateinisch-deutsches > adversor

  • 3 adversor

    adversor, (advorsor), āri, ātus sum    - intr. avec dat. qqf. acc. - être contraire, s'opposer à, contrarier.    - adversari alicui, alicui rei: être hostile à qqn, à qqch.    - idem ego arbitror, nec tibi advorsari certum est de istac re umquam, soror? Plaut. Aul. 2, 1, 21: je suis du même avis, et il va de soi que je n'essaie pas de te contredire sur ce point, ma soeur.    - adversari aliquem, H. 1, 1: se détourner de qqn.    - adversari aliquid, Tac.: condamner qqch, désapprouver qqch.

    Dictionarium latinogallicum > adversor

  • 4 adversor

    adversor (arch. advorsor), ātus sum, ārī (adversus), I) v. intr. sich mit Tat u. Wort gegenüberstellen, sich widersetzen, Widerstand leisten, entgegentreten, entgegenwirken, widerstehen, widerstreben, widerstreiten, beeinträchtigen, a) absol., α) v. Pers., coepi advorsari primo, Ter.: adv. sedulo, Ter.: adv. palam, Cic. u. Plin. ep.: propalam, Apul.: non adversante collega, Cic.: adversante nobilitate, Vell., adversante filio, Quint.: adversantibus diis, Curt.: par in adversandum, dem Widerstand gewachsen, Liv.: exorando aut adversando sumendam operam censeo, Plaut. – β) v. Lebl.: adversante fortunā (Ggstz. suffragante fortunā), Cic.: adversante et repugnante naturā, Cic.: adversante vento od. adversantibus ventis, bei widrigem W., Tac. u. Plin. ep.: adversante undā, im Gegendrang der Woge, Tac. – b) m. Ang. wem? durch Dat.: α) v. Pers. (Ggstz. assentari, suffragari, favēre), alci, Komik., Cic. u.a.: alci infestius, Cic.: alci nullā re, Apul.: alcis praeceptis, Plaut.: legi, Cic. u. Liv. ornamentis alcis, Cic.: dignitati alcis, Vell.: nuptiis Poppaeae, Tac. – β) v. Lebl.: adversantia et contraria naturae dignitatique eius, Apul.: cum duae causae perspicuis et evidentibus rebus adversentur, Cic.: aliquid quod scripto adversetur, Quint.: brassicam (putant) vino adversari, vertrage sich nicht mit W., Plin.: adversantur altera alteri, es wirkt eine gegen die an-
    ————
    dere, Plin.: quoniam adversetur id omnium spei, alle H. vereitelt, Plin. – c) m. Ang. wogegen? durch contra od. adversum: potius ut id facias quam advorsere contra? Plaut. Cas. 253: nolo advorsari tuam advorsum sententiam, Plaut. merc. 380. – d) m. Ang. worin? od. in betreff wessen? durch in od. de m. Abl.: ne in parvis quoque rebus incommode adversarentur, Liv. 4, 8, 6: idem ego arbitror, nec tibi advorsari certumst de re istac umquam, Plaut. aul. 142. – e) m. Ang. des Grundes durch quo minus m. Konj.: sic in urbe mundove communi non adversatur ius, quo minus suum quidque cuiusque sit, Cic. de fin. 3, 67. – II) v. tr. feindlich behandeln, bedrängen, numero inepti pertimuistis cassam terriculam adversari, Afran. com. 270: illos advorsari et affligere, Apul. de deo Socr. 12 in. – Partic. praes. subst., adversantibus asper, Liv. 36, 32, 5: necem repraesentantes adversantibus, Suet. Vit. 10, 2: adversantis altercatio, Augustin. de civ. 10, 11. ⇒ An allen andern Stellen wird jetzt st. adversari m. Akk. gelesen aversari, s. Drak. Liv. 8, 7, 14. Ernesti Tac. hist. 1, 1. Zumpt Curt. 5, 8 (25), 15. Schwarz Plin. pan. 46, 4. – Parag. Infin. adversarier, Plaut. Amph. 703 u. Stich. 513.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adversor

  • 5 adversor

    adversor (archaic advor-), ātus, 1, v. dep. [adversus]: alicui, to stand opposite to one, to be against, i. e. to resist or oppose (in his opinions, feelings, intentions, etc.; while resistere and obsistere denote resistance through external action, Doed. Syn. 4, 303; cf. adversarius; class.; freq. in Cic.); constr. with dat. or absol.:

    idem ego arbitror nee tibi advorsari certum est de istac re usquam, soror,

    Plaut. Aul. 2, 1, 21:

    meis praeceptis,

    id. As. 3, 1, 5; so id. Trin. 2, 1, 108:

    mihi,

    Ter. Hec. 4, 4, 32; 2, 2, 3:

    hujus libidini,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 81:

    ornamentis tuis,

    id. Sull. 18, 50:

    Isocrati,

    id. Or. 51, 172:

    commodis,

    Tac. A. 1, 27:

    adversantes imperio Domini,

    Vulg. Deut. 1, 43:

    invitā Minervā, id est, adversante et repugnante natura,

    Cic. Off. 1, 31:

    non adversatur jus, quo minus, etc.,

    id. Fin. 3, 20:

    adversante vento,

    Tac. H. 3, 42:

    adversantibus amicis,

    id. Ann. 13, 12:

    adversans factio,

    Suet. Caes. 11:

    adversantibus diis,

    Curt. 6, 10:

    non adversata petenti Annuit,

    Verg. A. 4, 127; Vulg. 2 Thess. 2, 4 al.
    ► a.
    In Tac. constr. also adversari aliquem, H. 1, 1; 1, 38.—
    b.
    In Plaut. pleonastic, adversari contra, Cas. 2, 3, 35, and adversari adversus aliquid, Mer. 2, 3, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > adversor

  • 6 adversor

    ātus sum, ārī depon. [ adversus ]
    1) быть против, противиться, сопротивляться (alicui и alicui rei Pl, C etc.); возражать ( adversum sententiam alicujus Pl)
    2) враждебно относиться, притеснять (aliquem a. et affligere Ap)

    Латинско-русский словарь > adversor

  • 7 adversor

    adversari, adversatus sum V DEP
    be against (w/DAT), oppose, withstand

    Latin-English dictionary > adversor

  • 8 adversor

    to oppose, resist, fight back.

    Latin-English dictionary of medieval > adversor

  • 9 adversor

    , adversatus sum, adversari 1
      противиться

    Dictionary Latin-Russian new > adversor

  • 10 adversor (advor-)

        adversor (advor-) sātus, ārī, dep.    [adversus], to resist, withstand, oppose: adversante naturā: par in adversandum, i. e. able to resist, L.: legi: huius libidini.—With quo minus, C.

    Latin-English dictionary > adversor (advor-)

  • 11 advorsor

    adversor (archaic advor-), ātus, 1, v. dep. [adversus]: alicui, to stand opposite to one, to be against, i. e. to resist or oppose (in his opinions, feelings, intentions, etc.; while resistere and obsistere denote resistance through external action, Doed. Syn. 4, 303; cf. adversarius; class.; freq. in Cic.); constr. with dat. or absol.:

    idem ego arbitror nee tibi advorsari certum est de istac re usquam, soror,

    Plaut. Aul. 2, 1, 21:

    meis praeceptis,

    id. As. 3, 1, 5; so id. Trin. 2, 1, 108:

    mihi,

    Ter. Hec. 4, 4, 32; 2, 2, 3:

    hujus libidini,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 81:

    ornamentis tuis,

    id. Sull. 18, 50:

    Isocrati,

    id. Or. 51, 172:

    commodis,

    Tac. A. 1, 27:

    adversantes imperio Domini,

    Vulg. Deut. 1, 43:

    invitā Minervā, id est, adversante et repugnante natura,

    Cic. Off. 1, 31:

    non adversatur jus, quo minus, etc.,

    id. Fin. 3, 20:

    adversante vento,

    Tac. H. 3, 42:

    adversantibus amicis,

    id. Ann. 13, 12:

    adversans factio,

    Suet. Caes. 11:

    adversantibus diis,

    Curt. 6, 10:

    non adversata petenti Annuit,

    Verg. A. 4, 127; Vulg. 2 Thess. 2, 4 al.
    ► a.
    In Tac. constr. also adversari aliquem, H. 1, 1; 1, 38.—
    b.
    In Plaut. pleonastic, adversari contra, Cas. 2, 3, 35, and adversari adversus aliquid, Mer. 2, 3, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > advorsor

  • 12 сопротивляться

    adversor, atus sum, ari

    Latin-Russian dictionary > сопротивляться

  • 13 adversatio

    adversātio, ōnis f. [ adversor ]
    сопротивление, опровержение, возражение Sen, Tert

    Латинско-русский словарь > adversatio

  • 14 adversator

    adversātor, ōris m. [ adversor ]
    противник, сопротивляющийся ( alicui rei Ap)

    Латинско-русский словарь > adversator

  • 15 adversabilis

    adversābilis (advorsābilis), e (adversor), widerspenstig, *Acc. tr. 158.

    lateinisch-deutsches > adversabilis

  • 16 adversatio

    adversātio, ōnis, f. (adversor), I) die zankende Gegenrede, Plur., Sen. de ira 1, 4, 3 H. (Gertz liest aversiones). Hilar. trinit. 4, 41. – II) der Gegensatz, Tert. adv. gnost. 5 u.a.

    lateinisch-deutsches > adversatio

  • 17 adversativus

    adversātivus, a, um (adversor), zum Gegensatze gehörig, coniunctiones, den Gegensatz einführend, Prisc. 16, 1.

    lateinisch-deutsches > adversativus

  • 18 adversator

    adversātor, ōris, m. (adversor), der Gegner, Widersacher, Apul. de deo Socr. 5.

    lateinisch-deutsches > adversator

  • 19 adversātus

    adversātus, a, um part. passé de adversor; s'étant opposé, ayant contrarié.

    Dictionarium latinogallicum > adversātus

  • 20 adversabilis

    adversābilis (advorsābilis), e (adversor), widerspenstig, *Acc. tr. 158.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adversabilis

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • MEDIUS Digitus — olim apud Gallos Britannosque annulis ornari solebat, postea solus exclusus. Unde Plinius, de digitis, quibus annuli inserebantur, copiose disserens, inter alia l. 33. c. 1. Singulis, inquit, primo digitis geri mos fuerat, qui sunt minimis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԴԻՄԱԿԱԼ — ( ) NBH 1 0624 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c ԴԻՄԱԿԱԼ կամ ԴԻՄԱԿԱՅ ԼԻՆԵԼ. ԴԻՄԱԿԱՅԻԼ. ἁνθίστημι, ὐπόστημι resisto, adversor, sustineo Զդէմ ունել. ընդդէմ կալ. տոկալ. որ եւ ԴԻՄԱԿԱՑ ԼԻՆԵԼ. դէմ դնել, կայնիլ. *Մեք ոչ կարեմք լինել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԴԻՄԱԿԱՅ — ( ) NBH 1 0624 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c ԴԻՄԱԿԱԼ կամ ԴԻՄԱԿԱՅ ԼԻՆԵԼ. ԴԻՄԱԿԱՅԻԼ. ἁνθίστημι, ὐπόστημι resisto, adversor, sustineo Զդէմ ունել. ընդդէմ կալ. տոկալ. որ եւ ԴԻՄԱԿԱՑ ԼԻՆԵԼ. դէմ դնել, կայնիլ. *Մեք ոչ կարեմք լինել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԴԻՄԱԿԱՅԻՄ — (յեալ.) NBH 1 0624 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c չ. ԴԻՄԱԿԱԼ կամ ԴԻՄԱԿԱՅ ԼԻՆԵԼ. ԴԻՄԱԿԱՅԻԼ. ἁνθίστημι, ὐπόστημι resisto, adversor, sustineo Զդէմ ունել. ընդդէմ կալ. տոկալ. որ եւ ԴԻՄԱԿԱՑ ԼԻՆԵԼ. դէմ դնել, կայնիլ. *Մեք ոչ կարեմք… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴԴԻՄԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0769 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 12c չ. ἑναντιόω adversor, obsto ἁντιβαίνω obnitor, refragor Ընդդէմ կալ, դառնալ. հակառակիլ. ... *Մի՛ ընդդիմանար տեառն: Ընդդիմասցին, եւ աշխատեսցեն զթագաւորութիւնս մեր: Որք… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱԿԱՅԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0005 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 14c ձ. ἁντίκειμαι, ἑναντίουμαι opponor, adversor, obsisto. Հակառակ գտանիլ կամ ելանել. հակադրիլ. դիմադրիլ. ընդդէմ դառնալ. ... *Սովորեցաւ հակակայիլ: Ասի այլ այլում հակակայիլ քառաբար.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱՌԱԿ — (ի, աց կամ ից.) NBH 2 0006 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c, 14c ա. ἑναντίος, ἁντικείμενος contraius, adversarius, adversus, oppositus. Իբր Հակ առ հակ, կամ հակ առեալ. հակակայ. ներհակ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՍՈԽԵՄ — (եցի.) NBH 2 0521 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 9c ՈՍՈԽԵՄ ՈՍՈԽԻՄ. ἁντιδικέω contra litigo, adversor, relutor. Ոսոխ ելանել ընդդէմ այլոց. դատախազել. ոգորիլ. հակառակիլ. դիմամարտիլ. մրցիլ. ճգնել, ջանալ յաղթել. *Ինքն իսկ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՍՈԽԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0521 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 9c չ.ձ. ՈՍՈԽԵՄ ՈՍՈԽԻՄ. ἁντιδικέω contra litigo, adversor, relutor. Ոսոխ ելանել ընդդէմ այլոց. դատախազել. ոգորիլ. հակառակիլ. դիմամարտիլ. մրցիլ. ճգնել, ջանալ յաղթել. *Ինքն …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • adversar — v. tr. Agir de forma contrária a. = CONTRARIAR, IMPUGNAR   ‣ Etimologia: latim adversor, ari, opor se …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»