Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adverbium

  • 1 adverbium

    adverbium, ī, n. (ad u. verbum), das Nebenwort, Adverbium, adv. locale, temporale, Gramm.: loci adverbia, Quint.: in adverbia transire, Quint.: adverbium (als A.) accipi, Prisc.: loco adverbiorum od. pro adverbiis accipi, Prisc.: pro adverbio dicere, Macr.: omnia nomina, quae in a exeunt casu ablativo et sunt feminina, adverbia in tim mittunt., ut regula regulatim, Diom.

    lateinisch-deutsches > adverbium

  • 2 adverbium

    adverbium, ī, n. (ad u. verbum), das Nebenwort, Adverbium, adv. locale, temporale, Gramm.: loci adverbia, Quint.: in adverbia transire, Quint.: adverbium (als A.) accipi, Prisc.: loco adverbiorum od. pro adverbiis accipi, Prisc.: pro adverbio dicere, Macr.: omnia nomina, quae in a exeunt casu ablativo et sunt feminina, adverbia in tim mittunt., ut regula regulatim, Diom.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adverbium

  • 3 adverbĭum

    adverbĭum, ĭi, n. adverbe.

    Dictionarium latinogallicum > adverbĭum

  • 4 adverbium

    ad-verbium, ī n. [ verbum ] грам.

    Латинско-русский словарь > adverbium

  • 5 adverbium

    Latin-English dictionary > adverbium

  • 6 adverbium

    ad-verbĭum, ii, n. [verbum], in gram., an adverb, epirrêma; acc. to Priscian's expl.: pars orationis indeclinabilis, cujus significatio verbis adicitur, p. 1003 P.; Quint. 1, 5, 48; 50; 9, 3, 53; 11, 3, 87 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adverbium

  • 7 adverbium

    , i n грам.
      наречие

    Dictionary Latin-Russian new > adverbium

  • 8 adv.

    adverbium - наречие

    Латинско-русский словарь > adv.

  • 9 adv.

    adverbium - наречие
    * * *
    adversus - против, противоположный, напротив

    Основные латинские сокращения > adv.

  • 10 adverbialis

    adverbiālis, e (adverbium), adverbialisch, a) = als Adverbium gebraucht, Charis. 203, 14. – b) = von Adverbien abgeleitet, adiectivum, Prisc. 2, 27: nomina, Prisc. 4, 1.

    lateinisch-deutsches > adverbialis

  • 11 adverbialis

    adverbiālis, e (adverbium), adverbialisch, a) = als Adverbium gebraucht, Charis. 203, 14. – b) = von Adverbien abgeleitet, adiectivum, Prisc. 2, 27: nomina, Prisc. 4, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adverbialis

  • 12 localis

    locālis, e [ locus ]
    местный Amm, Tert

    Латинско-русский словарь > localis

  • 13 temporalis

    I temporālis, e [ tempus I \]
    1) временный, преходящий ( causa Sen)
    2) грам. временной, означающий время ( adverbium)
    II temporālis, e [ tempus II \]

    Латинско-русский словарь > temporalis

  • 14 confirmativus

    cōnfirmātīvus, a, um (confirmo), zur Versicherung (Bejahung) dienend, versichernd, bejahend, Versicherungs-, confirmativa coniunctio u. subst. bloß confirmativa (Ggstz. abnutiva, negativa), Diom. 417, 12 u. 455, 13. Prisc. 16, 12. Serv. Verg. Aen. 2, 247: adverbium, Prisc. 15, 32 u. 17, 41: verbum, Ambros. de Abrah. 2, 11. § 89: subst., duo negativi od. negativa unum confirmativum faciunt, Schol. Iuven. 6, 457 u. 14, 127.

    lateinisch-deutsches > confirmativus

  • 15 euphonos

    euphōnos, on (εὔφωνος), wohlklingend, praeverbium est euphonon, adverbium et vitiosum et fictum est, Fronto de diff. (VII) 525, 23 K.

    lateinisch-deutsches > euphonos

  • 16 inclino

    in-clīno, āvī, ātum, āre (in u. *clino = κλίνω), hinneigen, hinbeugen, umbeugen, -legen, lenken, ab-und hinlenken, I) act.: A) eig.: 1) im allg.: genua arenis (auf den S.) Ov.: caput in latus, in umerum dextrum, Quint.: pollicem intus, Quint.: malos (die Masten), Liv.: super Actaeas arces cursus, Ov.: aquas ad litora, hinleiten, Ov.: cum fretum aestu inclinatum est, sobald die Strömung in der Meerenge abwärts ging, Liv. – 2) insbes.: a) zum Wanken od. Sinken bringen, stantem inclinare (Ggstz. inclinantem excipere), Cic. de or. 2, 187. – b) zum Beischlaf hinlegen, hinstrecken, alqam, Iuven.: se cum liberta, Plaut. – c) als gramm. t. t. = durch Ableitung bilden, ingeniosus, formosus... quae pariter ab ingenio et forma inclinata sunt, Gell. 4, 9, 12; vgl. 3, 12, 3: quod vocabulum (equitare) e vocabulo ›equitis‹ inclinatum est, Gell. 18, 5, 9. – od. durch Deklination beugen, ›partim‹ hoc in loco adverbium est neque in casus inclinatur, wird nicht dekliniert, Gell. 10, 13, 1. – B) übtr.: 1) im allg., hinneigen, hinwenden, omnem culpam in alqm, Cic.: onera in dites a pauperibus, Liv. – in hanc sententiam inclinavit animos, gewann die G. für usw., Liv.: haec animum inclinant, ut credam, macht mich geneigt zu glauben, Liv.: miseratio iudicem inclinat, macht zur Milde geneigt, Quint. – 2) insbes.: a) einer Sache eine andere-, bes. schiefe od. falsche Wendung od. Richtung geben und sie so herabbringen, omnia simul inclinante fortunā, Liv., eloquentiam, Quint. – b) einer Sache eine entscheidende Wendung-, eine Entscheidung-, den Ausschlag geben, fraus rem inclinavit, Liv.: res inclinata est, ist der Entwickelung nahe, Cic. – II) refl. se inclinare u. bl. inclinare, od. medial inclinari ( wie κλίνειν), sich neigen, A) eig.: 1) im allg.: terra inclinatur, Lucr.: inclinari ad iudicem (Ggstz. reclinari ad suos), Quint. – 2) insbes.: a) als milit. t. t., v. der Schlachtreihe usw., sich neigen = wanken, weichen, acies inclinatur od. inclinat, Liv.: inclinare in fugam, Liv.: acies inclinat in neutram partem, wankt, Liv.: res inclinatur in fugam, Liv.: rem inclinatam restituere, Liv. – b) v. der Sonne, v. der Tageszeit = sich neigen, zum Nachmittag u. bes. zum Abend, inclinato in pomeridianum tempus die, Cic.: u. bl. sol se meridie inclinavit, Liv.: sol inclinat, Iuven.: inclinare meridiem sentis, Hor.: quia inclinabat dies, Tac.: quamquam in vesperam inclinaverat dies, Curt.: inclinato die, Plin. ep.: inclinato ad vesperam die, Curt – c) v. Krankheit u. Fieber = sich neigen, morbis ad sanitatem inclinantibus, Cels.: inclinatae in deterius principia valetudinis senserat, Vell. – dah. sich mindern, abnehmen, morbus inclinatus, Cels.: febris se inclinat, Cels.: inclinatā quidem febre, sed adhuc tamen inhaerente, Cels. – d) von der Farbe, sich zu etw. neigen, ihm nahe kommen, cotonea colore ad aurum inclinato, goldfarbig, Plin.: herba coloris in luteum inclinati, schmutzig gelb, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: paululum inclinari timore, wanken, Cic.: fortuna se inclinat, neigt sich (zum Schlimmern), wendet sich, Caes. – 2) insbes., der Ansicht od. dem Sinne nach zu jmd. od. etw. sich neigen, a) der Ansicht nach, ad Stoicos, Cic.: sententia senatus inclinat ad pacem, Cic.: inclinant animi ad bellum, ad pacem, Liv.: ad laudes Senecae, Tac.: inclinati ad credendum animi, Liv. u. Tac.: inclinatae ad suspicionem mentes, Tac.: quocumque vestrae mentes inclinant atque sententiae, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., inclinavit sententia, quod tutius censebant, universos ire, Liv. 28, 25, 15. – m. folg. ut u. Konj. (s. Drak. Liv. 28, 25, 15. Müller Liv. 1, 24, 1), inclinat animus, ut etc., Liv.: inclinavit sententia, ut in Thessaliam agmen demitteret, Liv.: multorum eo inclinat sententia, ut etc., Liv.: huc potius eius vita famaque inclinat, ut etc., sein Leben u. die Meinung von ihm spricht mehr dafür, daß usw., Tac. – b) dem Sinne, der Meinung nach, zu etwas sich neigen = geneigt sein, pluribus hisce, Hor.: in stirpem regiam studiis, Curt.: in Gotarzen per occulta et magis fida, Tac.; vgl. 1. inclinatus no. II,2. – / parag. Infin. Präs. Pass. inclinarier, Avien. phaen. 1479.

    lateinisch-deutsches > inclino

  • 17 inflexio

    īnflexio, ōnis, f. (inflecto), das Beugen, die Beugung, I) eig.: quasi helicae inflexio, Cic. Tim. 31: laterum inflexio fortis ac virilis, eine kräftige u. männliche Haltung der Brust, Cic. de or. 3, 220: dextrae manus infl., Cassiod. in psalm. 100 concl. p. 317, b (ed. Garet): dextra inflexio Bospori, Ämm. 22, 8, 14: circulorum, Chalcid. Tim. 56: Plur., inflexiones dorsi, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iul. 3, 187. – II) übtr., als gramm. t. t., die Beugung, Abbeugung, in adverbio temporum significationes non de eiusdem soni inflexione nascuntur, Macr. de diff. c. 19. § 4; vgl. Inc. auct. de verbo c. 6. § 3 ed. Jan: parva nominis infl., Boëth. in Cic. top. 3. p. 316, 12 B.: quoniam dura huius nominis per omnes casus inflexio est, Abwandlung, ibid. p. 331, 34 B.: nominis inflexio in adverbium, Boëth. de diff. top. 2. p. 870.

    lateinisch-deutsches > inflexio

  • 18 localis

    locālis, e (locus), örtlich, Tert. u.a.: adverbium locale, Varro bei Ter. Scaur. 29, 8. Charis. 203, 12 u. 15. Serv. Verg. Aen. 2, 97. – neutr. pl. subst., locālia, Örtlichkeiten, Firm. math. 3, 8.

    lateinisch-deutsches > localis

  • 19 pandectes

    pandectēs, ae, m. (πανδέκτης), der alles in sich fassende (enthaltende), cum adverbium Stoici pandecten vocent, Charis. 194, 20. – dah. ein Buch, das alles oder allerlei in sich faßt, eine schriftliche Sammlung, Apic. lib. 4 lemm.: Tiro in Pandecte, Charis. 207, 30: in pandecte Latino corporis grandioris, Cassiod. inst. div. litt. 5. – Plur. pandectae, ārum, f., die Pandekten, die vom Kaiser Justinian veranstaltete Sammlung der Gesetze u. Rechte aus den Schriften der Juristen, Iustinian. epist. ad senat. et omn. pop. § 1. Iustinian. inst. 1, 10, 11.

    lateinisch-deutsches > pandectes

  • 20 confirmativus

    cōnfirmātīvus, a, um (confirmo), zur Versicherung (Bejahung) dienend, versichernd, bejahend, Versicherungs-, confirmativa coniunctio u. subst. bloß confirmativa (Ggstz. abnutiva, negativa), Diom. 417, 12 u. 455, 13. Prisc. 16, 12. Serv. Verg. Aen. 2, 247: adverbium, Prisc. 15, 32 u. 17, 41: verbum, Ambros. de Abrah. 2, 11. § 89: subst., duo negativi od. negativa unum confirmativum faciunt, Schol. Iuven. 6, 457 u. 14, 127.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confirmativus

См. также в других словарях:

  • Adverbium — (Nebenwort), inflexibiles Wort zur näheren Bestimmung des Prädicats (Adjectiv) od. der Zustände des Subjects (Verbum). Man unterscheidet sie als Umstandswörter, die einen Zustand nach seinem Vorhandensein in Raum u. Zeit, u. Beschaffenheitswörter …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Adverbium — (lat.), Umstandswort, Bestimmungswort, wörtlich »der beim Verbum stehende Redeteil«, der die Bedeutung desselben näher bestimmt, z. B. »schlaf wohl«. Der Name A. ist eine Übersetzung der von den alexandrinischen Grammatikern des Altertums… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Adverbium — Adverbĭum (lat.), Umstandswort, indeklinabler Redeteil, der zu einem andern eine nähere Bestimmung hinzufügt …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Adverbium — oder Umstandswort unterscheidet sich vom Adjectiv (s. d.) nur dadurch, daß dieses sich immer auf ein Haupt oder Fürwort bezieht, jenes dagegen nie, sondern eine Bestimmung enthält, die auf einen andern Redetheil, meist auf ein Zeitwort geht; z. B …   Damen Conversations Lexikon

  • Adverbium — Ad|ver|bi|um das; s, Plur. ...ien [...i̯ən], auch ...bia <aus gleichbed. lat. adverbium> svw. ↑Adverb …   Das große Fremdwörterbuch

  • Adverbium, das — Das Advêrbium, des bii, plur. die bia, in der Sprachlehre, ein Redetheil, welcher etwas Unselbstständiges an und für sich betrachtet, ausdruckt, und in dieser Gestalt nur vermittelst eines Verbi einem Substantive beygeleget werden kann. Der… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Adverbium — Ein Adverb (Plural: Adverbien; auch Umstandswort oder Nebenwort) bestimmt ein Verb, ein Partizip, ein Adjektiv, ein anderes Adverb oder einen ganzen Satz näher. Adverbien bilden eine eigene Wortart. Adverbien zählen zu den Partikeln (im weiteren… …   Deutsch Wikipedia

  • Adverbium — См. avverbio …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • Adverbium — Biord …   Danske encyklopædi

  • Adverbium — Ad|ver|bi|um 〈[ vɛ̣r ] n.; Gen.: s, Pl.: bi|en; veraltet〉 = Adverb …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • adverbium — ad|ver|bi|um sb., adverbiet, adverbier, adverbierne (LINGVISTIK biord) …   Dansk ordbog

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»