Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adminiculo

  • 1 adminiculo

    admĭnĭculo, āre, āvi, ātum    - tr. [st2]1 [-] maintenir avec des échalas, étayer, échalasser. [st2]2 [-] au fig.: soutenir, appuyer, aider, fortifier.    - ad beatitudinem adminiculari, Aug.: être soutenu dans la voie de la béatitude.
    * * *
    admĭnĭculo, āre, āvi, ātum    - tr. [st2]1 [-] maintenir avec des échalas, étayer, échalasser. [st2]2 [-] au fig.: soutenir, appuyer, aider, fortifier.    - ad beatitudinem adminiculari, Aug.: être soutenu dans la voie de la béatitude.
    * * *
        Adminiculo, adminiculas, pen. corr. adminiculare. Colum. Estayer, Estansonner, Appuyer, Eschalasser, Encharneler, Soustenir.

    Dictionarium latinogallicum > adminiculo

  • 2 adminiculo

    adminiculo adminiculo, avi, atum, are поддерживать, подпирать

    Латинско-русский словарь > adminiculo

  • 3 adminiculo

    adminiculo, āvī, ātum, āre (adminiculum), I) t.t. des Landbaues (durch Phähle usw.) stützen, vitem, Cic. de fin. 5, 39. Col. de arb. 16, 4: vineam, Col. 2, 26, 1: vites adminiculatae sudibus, Plin. 14, 13. – II) übtr., unterstützen, beistehen, voluntatem tuam scribendo, Varr. fr.: vitam, Censorin.: omnibus necessariis iter alcis, Augustin.: tribunicio auxilio adminiculati, Varr. fr.: id ex illis Homericis versibus adminiculari potest, Gell.: ad beatitudinem adiuvari et adminiculari, Augustin.: partes adminiculandi, Partikeln, Varr. LL.

    lateinisch-deutsches > adminiculo

  • 4 adminiculo

    adminiculo, āvī, ātum, āre (adminiculum), I) t.t. des Landbaues (durch Phähle usw.) stützen, vitem, Cic. de fin. 5, 39. Col. de arb. 16, 4: vineam, Col. 2, 26, 1: vites adminiculatae sudibus, Plin. 14, 13. – II) übtr., unterstützen, beistehen, voluntatem tuam scribendo, Varr. fr.: vitam, Censorin.: omnibus necessariis iter alcis, Augustin.: tribunicio auxilio adminiculati, Varr. fr.: id ex illis Homericis versibus adminiculari potest, Gell.: ad beatitudinem adiuvari et adminiculari, Augustin.: partes adminiculandi, Partikeln, Varr. LL.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adminiculo

  • 5 adminiculō

        adminiculō āre    [adminiculum], to prop: vitem (once).
    * * *
    adminiculare, adminiculavi, adminiculatus V TRANS
    prop (up), support (with props); support with authority; applied to adverb

    Latin-English dictionary > adminiculō

  • 6 adminiculo

    admĭnĭcŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [adminiculum] (orig. belonging to agriculture and botany), to prop up, to support.
    I.
    Lit.:

    vites adminiculatae sudibus,

    Plin. 14, 1, 3, § 13; so Col.: vitem adminiculato arborique jungito, de Arb. 16 (Cic. has for this adminiculor, q. v.).—
    II.
    Trop., = adjuvo (only ante- and post-class.): adminiculavi voluntatem tuam scribendo, Varr. ap. Non. 77, 16: tribunicio auxilio adminiculati, id. ap. Prisc. p. 791 P.: id ipsum, quod dicimus, ex illis quoque Homericis versibus adminiculari potest, i. e. confirmari, Gell. 2, 30; so id. 14, 2:

    Di vitam hominum adminiculantes,

    Censor. 3.—Hence Varr. L. L. 8, § 44 Müll., calls adverbs partes adminiculandi (orationem), auxiliaries of discourse. —Hence, admĭnĭcŭlātus, a, um, P. a., supported; hence, well furnished or provided: memoria adminiculatior, Gell. praef. 1. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculo

  • 7 adminiculo

    āvī, ātum, āre
    2) поддерживать, помогать (aliquid Vr, Cens etc. и ad aliquid Aug)

    Латинско-русский словарь > adminiculo

  • 8 adminiculatus

    admĭnĭcŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [adminiculum] (orig. belonging to agriculture and botany), to prop up, to support.
    I.
    Lit.:

    vites adminiculatae sudibus,

    Plin. 14, 1, 3, § 13; so Col.: vitem adminiculato arborique jungito, de Arb. 16 (Cic. has for this adminiculor, q. v.).—
    II.
    Trop., = adjuvo (only ante- and post-class.): adminiculavi voluntatem tuam scribendo, Varr. ap. Non. 77, 16: tribunicio auxilio adminiculati, id. ap. Prisc. p. 791 P.: id ipsum, quod dicimus, ex illis quoque Homericis versibus adminiculari potest, i. e. confirmari, Gell. 2, 30; so id. 14, 2:

    Di vitam hominum adminiculantes,

    Censor. 3.—Hence Varr. L. L. 8, § 44 Müll., calls adverbs partes adminiculandi (orationem), auxiliaries of discourse. —Hence, admĭnĭcŭlātus, a, um, P. a., supported; hence, well furnished or provided: memoria adminiculatior, Gell. praef. 1. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculatus

  • 9 adminiculum

    adminiculum, ī, n. (ad u. *mineo, wov. immineo u. promineo), eine nach obenhin geführte Stütze, I) eig.: a) als t.t. des Landbaues, die Stütze für die rankenden Reben, der Pfahl, Cic., Plin. u.a. – b) jede Art von Stütze, Handhabe, Hilfsmittel (zum Fortbewegen usw.), Werkzeug, corporis, Curt.: gubernandi, Plin.: parvi molimenti adminicula, Liv.: ipsis adminiculis prolapsis, Liv.: u. im Bilde, suis viribus sine adminiculo progredi, Quint.: ad aliquod tamquam adminiculum anniti, Cic.: eodem adminiculo inniti, Liv.: unus ex tribus liberis superest domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam fulcit ac sustinet, Plin. ep. – II) übtr., die Stütze, Beihilfe, der Beistand, adminiculum iis dare aliquem cognatum, Plaut.: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed ut dicitur, Marte nostro, Liv.: id senectuti suae adminiculum fore, Liv.: orare adminiculum, Tac.: egere adminiculis, Tac.

    lateinisch-deutsches > adminiculum

  • 10 acquiesco

    acquĭesco (adquĭesco), ĕre, quĭēvi, quĭētum, intr.    - Lebaigue P. 16 et P. 17)    - parf. sync. acquierunt Cic. Mil. 102. [st1]1 [-] se reposer, reprendre haleine; s'appuyer sur, s'arrêter à; qqf. mourir.    - acquiescere lassitudine, Nep.: se reposer de ses fatigues.    - non te acquiescere passus est, Liv.: il ne t'a pas laissé respirer.    - acquiescere Cremonae, Tac.: s'arrêter à Crémone.    - vinea modico adminiculo (dat.) acquiescit, Col.: la vigne porte sur un léger étai.    - acquiescere gravi sopore, id. 6, 10, 6: s'endormir d'un profond sommeil.    - acquiescere morte, Tac. An. 14, 64: se reposer dans la mort.    - sic vir acquievit, Nep. Hann. 13, 1: ainsi mourut cet homme.    - fessa bello acquiescit civitas, Liv.: la ville se repose des fatigues de la guerre.    - somno acquiescere, Curt. 9, 5, 30: dormir.    - dolor acquiescit, Plin. Ep. 4, 21, 4: la douleur s'assoupit.    - numquam adquiescit, Cic. Off. 1, 19: [l'agitation de l'esprit] ne connaît jamais le repos, ne s'arrête jamais.    - rem familiarem acquiescere, Liv. 4, 60, 2: que leurs biens étaient en repos [en sécurité]. [st1]2 [-] trouver le calme de l'âme, mettre sa tranquillité dans, mettre son bonheur dans, être satisfait de, se livrer à.    - acquiescere in aliqua re: trouver le calme dans qqch.    - in tuis oculis, in tuo ore acquiesco, Cic. Dej. 5: tes regards, ton visage me tranquillisent, me rassérènent.    - in quo uno acquiesco, Cic. Att. 9, 10, 1: c'est là seulement que je trouve un soulagement.    - in libris nostris acquiescent, Cic. Div. 2, 5: ils se plaisent à mes écrits [à me lire].    - in adulescentium caritate acquiescere, Cic Lael. 101: se complaire dans l'affection des jeunes gens.    - Clodii morte acquiescere, Cic. Mil. 102: être soulagé par la mort de Clodius.
    * * *
    acquĭesco (adquĭesco), ĕre, quĭēvi, quĭētum, intr.    - Lebaigue P. 16 et P. 17)    - parf. sync. acquierunt Cic. Mil. 102. [st1]1 [-] se reposer, reprendre haleine; s'appuyer sur, s'arrêter à; qqf. mourir.    - acquiescere lassitudine, Nep.: se reposer de ses fatigues.    - non te acquiescere passus est, Liv.: il ne t'a pas laissé respirer.    - acquiescere Cremonae, Tac.: s'arrêter à Crémone.    - vinea modico adminiculo (dat.) acquiescit, Col.: la vigne porte sur un léger étai.    - acquiescere gravi sopore, id. 6, 10, 6: s'endormir d'un profond sommeil.    - acquiescere morte, Tac. An. 14, 64: se reposer dans la mort.    - sic vir acquievit, Nep. Hann. 13, 1: ainsi mourut cet homme.    - fessa bello acquiescit civitas, Liv.: la ville se repose des fatigues de la guerre.    - somno acquiescere, Curt. 9, 5, 30: dormir.    - dolor acquiescit, Plin. Ep. 4, 21, 4: la douleur s'assoupit.    - numquam adquiescit, Cic. Off. 1, 19: [l'agitation de l'esprit] ne connaît jamais le repos, ne s'arrête jamais.    - rem familiarem acquiescere, Liv. 4, 60, 2: que leurs biens étaient en repos [en sécurité]. [st1]2 [-] trouver le calme de l'âme, mettre sa tranquillité dans, mettre son bonheur dans, être satisfait de, se livrer à.    - acquiescere in aliqua re: trouver le calme dans qqch.    - in tuis oculis, in tuo ore acquiesco, Cic. Dej. 5: tes regards, ton visage me tranquillisent, me rassérènent.    - in quo uno acquiesco, Cic. Att. 9, 10, 1: c'est là seulement que je trouve un soulagement.    - in libris nostris acquiescent, Cic. Div. 2, 5: ils se plaisent à mes écrits [à me lire].    - in adulescentium caritate acquiescere, Cic Lael. 101: se complaire dans l'affection des jeunes gens.    - Clodii morte acquiescere, Cic. Mil. 102: être soulagé par la mort de Clodius.
    * * *
        Acquiesco, acquiescis, acquieui, acquietum, pen. prod. acquiescere. Cic. Se reposer.
    \
        Acquiescere lecto. Catullus. Se reposer au lict.
    \
        Acquiescere, per translationem. Cic. Estre en repos de sa doleur, En avoir relasche.
    \
        Acquiescere in re aliqua, aut in aliquo homine. Cic. Soy reposer et recreer en quelque chose, y passer sa doleur, sa fantasie, ou melancholie.
    \
        Amicos elegit, quibus etiam post eum principes vt et sibi et Reipublicae necessariis acquieuerunt, praecipueque sunt vsi. Sueto. Desquels ses successeurs Empereurs se servirent et contenterent, et sur eulx se reposerent du gouvernement des affaires publiques.

    Dictionarium latinogallicum > acquiesco

  • 11 adminiculatus

    admĭnĭculātus, a, um part. passé de adminiculo; échalassé.    - memoria adminiculatior, Gell.: mémoire plus sûre.
    * * *
    admĭnĭculātus, a, um part. passé de adminiculo; échalassé.    - memoria adminiculatior, Gell.: mémoire plus sûre.
    * * *
        Adminiculatus, pen. pro. Nomen ex participio. Gel. Memoria adminiculatior. Plus ferme memoire.

    Dictionarium latinogallicum > adminiculatus

  • 12 adminiculum

    adminiculum, ī, n. (ad u. *mineo, wov. immineo u. promineo), eine nach obenhin geführte Stütze, I) eig.: a) als t.t. des Landbaues, die Stütze für die rankenden Reben, der Pfahl, Cic., Plin. u.a. – b) jede Art von Stütze, Handhabe, Hilfsmittel (zum Fortbewegen usw.), Werkzeug, corporis, Curt.: gubernandi, Plin.: parvi molimenti adminicula, Liv.: ipsis adminiculis prolapsis, Liv.: u. im Bilde, suis viribus sine adminiculo progredi, Quint.: ad aliquod tamquam adminiculum anniti, Cic.: eodem adminiculo inniti, Liv.: unus ex tribus liberis superest domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam fulcit ac sustinet, Plin. ep. – II) übtr., die Stütze, Beihilfe, der Beistand, adminiculum iis dare aliquem cognatum, Plaut.: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed ut dicitur, Marte nostro, Liv.: id senectuti suae adminiculum fore, Liv.: orare adminiculum, Tac.: egere adminiculis, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adminiculum

  • 13 adminiculum

    1) помощь, onopa, вспомогательное средство, emtionis (1. 72 pr. D. 18, 1);

    appellationis, право апелляции (1. 16 C. 7, 62);

    libertatis, вспомогательная причина отпуска на волю (1. 7 § 2 D. 5, 3);

    adminicula ususfr., добавочные права, необходимые для осуществления полного использования (I. 1 § 1 D. 7, 6);

    uti adminiculo ex persona auctoris, по отношению к настоящему владельцу, который может засчитывать время владения своего предшественника (I. 13 § 1 D. 41, 2);

    citra iuris adm, без законной защиты (1. 39 § 9 D. 26, 7);

    adminiculo, посредством (1. 1 C. 4, 45).

    2) помощник (1. 15 C. 12, 38).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > adminiculum

  • 14 adminiculor

    admĭnĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. [id.], i. q. adminiculo, to support, prop (a vine): ars agricolarum, quae circumcidat, amputet, erigat, extollat, adminiculetur, etc., * Cic. Fin. 5, 14, 39; v. Madv. ad h. l. (Priscian considers this dep. as the usual form, and hence gives the example cited from Varro under adminiculo as an exception, Prisc. p. 791 P.; cf. id. 927 ib.).

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculor

  • 15 adminiculum

    admĭnĭcŭlum, i, n. [ad-manus], prop., that on which the hand may rest, then in gen., a prop, stay, support.
    I.
    Lit.
    A.
    Orig. in the language of vine-dressers, the stake or pole to which the vine clings, and by which it is supported:

    vites claviculis adminicula, tamquam manibus apprehendunt, atque ita se erigunt, ut animantes,

    Cic. N. D. 2, 47:

    adminiculorum ordines, capitum jugatio,

    id. Sen. 15; so Plin. 17, 24, 36, § 215; cf. Drak. Liv. 6, 1, 4.— Hence,
    B.
    In gen., of any prop, stay, or support, assistance: adminicula hominum, i. e. oxen, implements of agriculture, etc., Varr. R. R. 1, 17; Liv. 21, 36:

    motam (Junonem) sede sua parvi molimenti adminiculis,

    id. 5, 22:

    adminicula gubernandi addidit Tiphys,

    means of steering, the rudder, Plin. 7, 56, 57, § 209; cf. id. 11, 37, 61, § 162. —
    II.
    Trop., support, aid, auxiliary, assistant (class.):

    ad legionem cum itant, adminiculum eis danunt aliquem cognatum,

    an assistant, Plaut. Most. 1, 2, 48:

    hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed, ut dicitur, Marte nostro,

    Cic. Off. 3, 7:

    natura solitarium nihil amat, semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur,

    id. Lael. 23 fin.:

    quo primo adminiculo erecta erat (urbs), eodem innisa M. Furio principe stetit,

    Liv. 6, 1:

    id senectuti suae adminiculum fore,

    id. 10, 22:

    egere adminiculis, ut in commune consulat,

    Tac. A. 12, 5; so,

    in militia aut via fessus adminiculum oro,

    id. ib. 14, 54:

    nullius externi indigens adminiculi,

    Amm. 24, 8; 21, 12; 14, 6:

    Quibus debetis esse adminiculo,

    Vulg. Esth. 16, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculum

  • 16 adminiculator

    adminiculātor, ōris m. [ adminiculo ]

    Латинско-русский словарь > adminiculator

  • 17 adminiculum

    ī n.
    1) подпора, опора ( arboribus adminicula applicare Sen)
    2) поддержка, помощь (suis viribus, sine adminiculo Q)

    Латинско-русский словарь > adminiculum

  • 18 adminiculabundus

    adminiculābundus, a, um (adminiculo), sich zu stützen strebend, Auct. itin. Alex. 9.

    lateinisch-deutsches > adminiculabundus

  • 19 adminiculatio

    adminiculātio, ōnis, f. (adminiculo), die Unterstützung, Boëth. in Cic. top. 5. p. 368, 2 Or.

    lateinisch-deutsches > adminiculatio

  • 20 adminiculator

    adminiculātor, ōris, m. (adminiculo), der Unterstützer, eo adminiculatore et quasi administro in studiis litterarum Cicero usus est, Gell. 6, 3, 8.

    lateinisch-deutsches > adminiculator

См. также в других словарях:

  • adminículo — sustantivo masculino 1. Objeto pequeño que sirve de ayuda o complemento para algo, como un alfiler, un imperdible o una chincheta: Necesitaría un adminículo para sujetar el cristal de la ventanilla del coche. 2. Cualquiera de los objetos que se… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • adminículo — s. m. 1. O que contribui para ajudar, amparar, etc. 2.  [Jurídico, Jurisprudência] O que contribui para fazer provas. • adminículos s. m. pl. 3. Floreados que circundam a efígie da medalha ou o reverso …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • adminículo — (Del lat. adminicŭlum). 1. m. Aquello que sirve de ayuda o auxilio para una cosa o intento. 2. Cada uno de los objetos que se llevan a prevención para servirse de ellos en caso de necesidad. U. m. en pl.) …   Diccionario de la lengua española

  • adminículo — {{#}}{{LM A00784}}{{〓}} {{SynA00798}} {{[}}adminículo{{]}} ‹ad·mi·ní·cu·lo› {{《}}▍ s.m.{{》}} Cosa pequeña y sencilla que sirve de ayuda para algo: • El dedal es un adminículo de las costureras.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • adminículo — ► sustantivo masculino 1 Cualquier cosa que sirve de ayuda. 2 Objeto que se lleva como prevención para servirse de él en una circunstancia adversa: ■ siempre llevaba consigo los adminículos por si alguien se accidentaba. * * * adminículo (del lat …   Enciclopedia Universal

  • adminículo — Sinónimos: ■ objeto, utensilio, útil, aparato, pertrecho, artefacto, aparejo, arreo, avío, enseres ■ ayuda, auxilio …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • adminicular — (Del lat. adminiculare < adminiculum, apoyo.) ► verbo transitivo DERECHO Poner una cosa, especialmente una prueba, junto a otra para ayudarla o reforzarla. * * * adminicular (de «adminículo») tr. Der. Juntar una ↘cosa a otra para ayudarla o… …   Enciclopedia Universal

  • lettre — Une Lettre, Litera. Une menuë lettre, Literula. Lettres qui blanchissent et s effacent, Caducae literae, Fugientes literae. Lettre transposée, Commota litera. Lettres missives, Epistola, Libelli, Literae literarum, Tabellae, vel Tabulae. Lettres… …   Thresor de la langue françoyse

  • Augustine of Canterbury — Infobox Saint name=Saint Augustine of Canterbury birth date=early 6th century death date=26 May 604 feast day=26 May (Anglican Communion) 27 May (Roman Catholic Church) 28 May (Roman Catholic calendar 1882 1969) venerated in=Roman Catholic… …   Wikipedia

  • Папин Дени — (Denis Papin) французский физик, один из изобретателей паровой машины, родился 22 авг. 1647 г. в Блуа. В 1661 или 1662 г. начал изучение медицины в Анжере, с 1669 г. занимался там же медицинской практикой. В 1674 г. переехал в Париж, где… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Atrapasueños — Saltar a navegación, búsqueda Atrapasueños elaborado con lana y decorado con plumas. Un atrapasueños o cazador de sueños es un adminículo hecho a mano, cuya base es un aro fabricado tradicionalmente con madera de sauce, con una red floja en su… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»