-
1 admirabilitas
admīrābĭlĭtās, ātis, f. le fait d'être digne d'admiration, qualité qui rend admirable. - haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit, Cic. Off. 2, 11: ce noble dédain est un grand sujet d'admiration.* * *admīrābĭlĭtās, ātis, f. le fait d'être digne d'admiration, qualité qui rend admirable. - haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit, Cic. Off. 2, 11: ce noble dédain est un grand sujet d'admiration.* * *Admirabilitas, pen. corr. admirabilitatis, Denominatiuum ab Admirabilis, Idem quod Admiratio. Cic. Merveille, Esbahissement, Admiration. -
2 admirabilitas
admīrābĭlĭtas, ātis, f. [admirabilis], the quality that produces admiration or [p. 40] wonder, admirableness, wonderfulness (vis, quae admirationem excitat):quanta sit admirabilitas caelestium rerum atque terrestrium,
Cic. N. D. 2, 36:cum admirabilitate maxima,
id. ib. 2, 40:haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit,
excites great admiration of the possessor of this virtue, id. Off. 2, 11. -
3 admirabilitas
admīrābilitas, ātis f. [ admirabilis ]удивительное явление, диво ( caelestium rerum C) -
4 admirabilitas
admīrābilitās, ātis, f. (admirabilis), die Bewundernswürdigkeit, Cic.: haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit, macht zum Gegenstand hoher Bewunderung, Cic.
-
5 admirabilitas
admīrābilitās, ātis, f. (admirabilis), die Bewundernswürdigkeit, Cic.: haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit, macht zum Gegenstand hoher Bewunderung, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admirabilitas
-
6 admīrābilitās
admīrābilitās ātis, f [admirabilis], admirableness: magna.* * *wonderful character, remarkableness; admiration, wonder -
7 Bewunderungswürdigkeit
Bewunderungswürdigkeit, admirabilitas.
-
8 Wunderbarkeit
Wunderbarkeit, admirabilitas.
-
9 suspicor
suspĭcor, ātus ( inf. suspicarier, Plaut. Ps. 1, 5, 149; id. Trin. 1, 2, 49), 1, v. dep. a. [1. suspicio, II.], to mistrust, suspect (class.).(α).With acc. (rare):(β).id est, quod suspicabar,
Plaut. Men. 5, 2, 24:quid nunc suspicare aut invenis De illā?
Ter. Heaut. 4, 1, 44:quid homines suspicentur, videtis,
Cic. Lael. 3, 12:quod velim temere atque injuriose de illo suspicati sint homines,
id. Ep. ad Brut. 1, 13, 1:nihil mali suspicans,
id. Clu. 9, 27:res nefarias,
id. Mil. 23, 63:summum nefas suspicatus de uxore,
Quint. 9, 2, 80.—Rarely with a personal object:ancillas meas,
Plaut. As. 5, 2, 39:puellam,
App. M. 10, p. 250, 18.—With obj.-clause (so most usually):(γ).suspitio est mihi, nunc vos suspicarier, Me idcirco haec promittere, etc.,
Plaut. Ps. 1, 5, 149:omnes ilico Me suspicentur, credo, habere aurum domi,
id. Aul. 1, 2, 32:debere se suspicari, simulatā Caesarem amicitiā, etc.,
Caes. B. G. 1, 44:id consilium cum fugae causā initum suspicaretur,
Hirt. B. G. 8, 16:venturos, Qui, etc.,
Ov. H. 10, 83.—Absol.:II.fuge suspicari (sc. me),
Hor. C. 2, 4, 22.—Transf., in gen., to suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture (class.; cf.: opinor, reor).(α).With acc.:(β).di inmortales, spem insperatam date mihi, quam suspicor,
Plaut. Men. 5, 9, 22 Brix:si quidem hic lenonis ejus't vidulus, quem suspicor,
id. Rud. 4, 4, 47:nisi me animus fallit, hic profecto'st anulus, quem ego suspicor,
Ter. Heaut. 4, 1, 1:qui, quae vix conjectura, qualia sint, possumus suspicari, sic affirmat, ut, etc.,
Cic. Rep. 1, 10, 15:figuram divinam,
id. N. D. 1, 11, 28:quiddam de L. Crasso,
id. de Or. 3, 4, 15; cf.:aliquid de M. Popilii ingenio,
id. Brut. 14, 56.—With rel.-clause:(γ).quare, quā sint illae dignitate, potes ex his suspicari,
Cic. Inv. 2, 1, 2:ne suspicari quidem, quanta sit admirabilitas caelestium rerum,
id. N. D. 2, 36, 90.—With objectclause:navalis hostis ante adesse potest, quam quisquam venturum esse suspicari queat,
Cic. Rep. 2, 3, 6:quas (magnitudines stellarum) esse numquam suspicati sumus,
id. ib. 6, 16, 16:placiturum tibi esse librum meum suspicabar,
id. Q. Fr. 2, 9, 1:valde suspicor fore, ut infringatur hominum improbitas,
id. Fam. 1, 6, 1:suspicor ingenuas erubuisse genas,
Ov. H. 19 (20), 6:ex loco tumuli suspicari, non esse monumentum,
Quint. 7, 3, 34.— Absol.:ut suspicor,
Plaut. Men. 5, 9, 22 Ritschl. -
10 WONDERFULNESS
[N]ADMIRABILITAS (-ATIS) (F)
См. также в других словарях:
admiration — Admiration, Admirabilitas, Admiratio. Qui est digne d admiration, Mirus, Mirandus, Admirandus, Suspiciendus. Chose digne d admiration, Miraculum. Estre en admiration, Obtinere admirationem, Affici admiratione. Estre cause d admiration, Esse… … Thresor de la langue françoyse
esbahissement — Esbahissement, Admiratio, Admirabilitas. Donner occasion d esbahissement, Miraculum praebere … Thresor de la langue françoyse
esmerveillement — Esmerveillement, Miratio, Admiratio, Admirabilitas … Thresor de la langue françoyse
merveille — I. Merveille, Admiratio, Admirabilitas, Miraculum. C est merveille, Mirum, Dit par response. Il semble à le voir que ce soit merveille, Inane et fallax specimen virtutum prae se fert, B. C est bien de merveille s il n a à souper quelque peu beu d … Thresor de la langue françoyse
admirability — noun admirable excellence • Syn: ↑admirableness, ↑wonderfulness • Derivationally related forms: ↑wonderful (for: ↑wonderfulness), ↑admirable (for: ↑ … Useful english dictionary