-
1 adl...
adl... Alle so anfangenden Wörter suche man unter all...
-
2 adl...
adl... Alle so anfangenden Wörter suche man unter all... -
3 adl
adl. Words beginning thus, v. under all. -
4 adl-
v. l. = all- -
5 adlectus
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
6 adlegati
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
7 adlego
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
8 allegati
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
9 allego
1. I.To send one away with a commission or charge, to despatch, depute, commission (of private business, while legare is used in a similar signif. of State affairs; most freq. in Plaut.;B.elsewhere rare, but class.): ne illi aliquem adlegent, qui mi os occillet,
Plaut. Am. 1, 1, 28 (cf. delegare, id. ib. prol. 67 and 83); so id. Cas. prol. 52; 3, 4, 14; id. Ps. 4, 7, 66; 135; id. Stich. 5, 3, 8:ego si adlegāssem aliquem ad hoc negotium,
id. Ep. 3, 3, 46:alium ego isti rei adlegabo,
id. Am. 2, 2, 42:amicos adlegat,
Cic. Verr. 2, 1, 57, § 149:homines nobiles adlegat iis, qui peterent, ne, etc.,
id. Rosc. Am. 9:adlegarem te ad illos, qui, etc.,
id. Fam. 15, 10; so id. ib. 4 fin.: cum patrem primo adlegando, deinde coram ipse rogando fatigāsset, first by the friends sent, and then by personal entreaties, etc., Liv. 36, 11, 1 Gron. —Hence, allēgāti ( adl-), ōrum, m., deputies:inter adlegatos Oppianici,
Cic. Clu. 13, 39; id. Q. Fr. 2, 3.—Sometimes in the sense of subornare, to instigate or incite one to an act of fraud or deceit:II.eum adlegaverunt, suum qui servum diceret cum auro esse apud me,
Plaut. Poen. 3, 5, 28: ut ne credas a me adlegatum hunc senem, * Ter. And. 5, 3, 28 Ruhnk.; cf. allegatus.—To bring forward, to relate, recount, mention, adduce (post-Aug.):2.exemplum,
Plin. Ep. 3, 15:hoc senatui adlegandum putasti,
id. Pan. 70:decreta,
id. ib. 70 fin.:merita,
Suet. Aug. 47; so id. ib. 5:priorem se petitum ab Alexandro adlegat,
Just. 16, 1; Stat. Achill. 2, 224.—And in a zeugma: (legati) munera, preces, mandata regis sui adlegant, they bring or offer the gifts, entreaties, and mandates, Tac. H. 4, 84; cf.:orationem et per incensum deprecationem adlegans,
Vulg. Sap. 18, 21: adlegare se ex servitute in ingenuitatem, a legal phrase, to release one's self from servitude by adducing reasons, proofs, etc., Dig. 40, 12, 27.al-lĕgo ( adl-), ēgi, ectum, 3, v. a., to select for one's self, to choose (qs. ad se legere; like adimere, = ad se emere); to admit by election, to elect to a thing, or into (a corporation; in the class. per. generally only in the histt.): Druidibus praeest unus... hoc mortuo, si sunt plures pares, suffragio Druidum adlegitur, * Caes. B. G. 6, 13 Herz. (Dinter here omits adlegitur):A.augures de plebe,
Liv. 10, 6:octo praetoribus adlecti duo,
Vell. 2, 89:aliquem in sui custodiam,
Suet. Aug. 49; so,in senatum,
id. Claud. 24:inter patricios,
id. Vit. 1: in clerum, Hier. adv. Jov. 1, n. 34 al.— Poet.:adlegi caelo,
Sen. Agam. 804.—Hence, al-lectus ( adl-), a, um, P. a. Subst.,A member chosen into any corporation (collegium): collegae, qui unā lecti, et qui in eorum locum suppositi, sublecti;B.additi Adlecti,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.—Those who were added to the Senate from the equestrian order, on account of the small number of the Senators, were called adlecti, acc. to Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. Suet. Caes. 41; id. Vesp. 9. -
10 adlapsus
1. 2.allapsus ( adl-), ūs, m. [allabor], a gliding to, a silent or stealthy approach:serpentium,
Hor. Epod. 1, 20:fontis,
App. M. 5. -
11 adlevo
1. I.Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:II.gelidos complexibus adlevat artus,
Ov. M. 6, 249:cubito adlevat artus,
id. ib. 7, 343:naves turribus atque tabulatis adlevatae,
Flor. 4, 11, 5:supercilia adlevare,
Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,bracchium,
id. 11, 3, 41:pollicem,
id. 11, 3, 142:manum,
id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:oculos,
Curt. 8, 14:faciem alicujus manu,
Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—Trop.A.To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:B.Allevat Dominus omnes, qui corruunt,
Vulg. Psa. 144, 14:dejecistis eos, dum adlevarentur,
ib. ib. 72, 18:onus, aliquā ex parte,
Cic. Rosc. Am. 4, 10:sollicitudines,
id. Brut. 3, 12:adlevor cum loquor tecum absens,
id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:C.adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,
Cic. Inv. 1, 42, 78:adlevatae notae,
removed, Tac. H. 1, 52.—To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:2.C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,
Flor. 4, 2, 10.al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):nodos et cicatrices adlevare,
Col. 3, 15, 3:vitem ferro,
id. 4, 24, 4:ea plaga uno vestigio adlevatur,
id. 4, 24, 6. -
12 adligati
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
13 adligo
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
14 allapsus
1. 2.allapsus ( adl-), ūs, m. [allabor], a gliding to, a silent or stealthy approach:serpentium,
Hor. Epod. 1, 20:fontis,
App. M. 5. -
15 allevo
1. I.Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:II.gelidos complexibus adlevat artus,
Ov. M. 6, 249:cubito adlevat artus,
id. ib. 7, 343:naves turribus atque tabulatis adlevatae,
Flor. 4, 11, 5:supercilia adlevare,
Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,bracchium,
id. 11, 3, 41:pollicem,
id. 11, 3, 142:manum,
id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:oculos,
Curt. 8, 14:faciem alicujus manu,
Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—Trop.A.To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:B.Allevat Dominus omnes, qui corruunt,
Vulg. Psa. 144, 14:dejecistis eos, dum adlevarentur,
ib. ib. 72, 18:onus, aliquā ex parte,
Cic. Rosc. Am. 4, 10:sollicitudines,
id. Brut. 3, 12:adlevor cum loquor tecum absens,
id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:C.adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,
Cic. Inv. 1, 42, 78:adlevatae notae,
removed, Tac. H. 1, 52.—To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:2.C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,
Flor. 4, 2, 10.al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):nodos et cicatrices adlevare,
Col. 3, 15, 3:vitem ferro,
id. 4, 24, 4:ea plaga uno vestigio adlevatur,
id. 4, 24, 6. -
16 alligati
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
17 alligo
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
18 al-l-
al-l- in words compounded with ad, see adl-. -
19 adfero
af-fĕro (better adf-), attŭli (adt-, better att-), allātum (adl-), afferre (adf-), v. a.; constr. aliquid ad aliquem or alicui.I.In gen., to bring, take, carry or convey a thing to a place (of portable things, while adducere denotes the leading or conducting of men, animals, etc.), lit. and trop.A.Lit.:B.lumen,
Enn. Ann. 1, 40:viginti minas,
Plaut. As. 1, 3, 78; 1, 3, 87 al.:adtuli hunc.—Quid, adtulisti?—Adduxi volui dicere,
id. Ps. 2, 4, 21:tandem bruma nives adfert,
Lucr. 5, 746: adlatus est acipenser, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:adfer huc scyphos,
Hor. Epod. 9, 33:nuces,
Juv. 5, 144:cibum pede ad rostrum veluti manu,
Plin. 10, 46, 63, § 129:pauxillum aquae,
Vulg. Gen. 18, 4:caput ejus,
ib. Marc. 6, 28.—With de in part. sense:adferte nobis de fructibus terrae,
Vulg. Num. 13, 21; ib. Joan. 21, 10 (as lit. rendering of the Greek).—So of letters:adferre litteras, ad aliquem or alicui,
Cic. Att. 8, 6; id. Imp. Pomp. 2; Liv. 22, 11 al.: adferre se ad aliquem locum, to betake one's self to a place, to go or come to (opp. auferre se ab aliquo, to withdraw from, to leave, only poet.):huc me adfero,
Plaut. Am. 3, 4, 6; Ter. And. 4, 5, 12 Bentl.:Fatis huc te poscentibus adfers,
Verg. A. 8, 477:sese a moenibus,
id. ib. 3, 345.—So pass. adferri:urbem adferimur,
are driven, come, Verg. A. 7, 217;and adferre pedem: abite illuc, unde malum pedem adtulistis,
id. Cat. 14, 21.— To bring near, extend, = porrigo (eccl. Lat.):adfer manum tuam,
reach hither, Vulg. Joan. 20, 27.—Trop., to bring to, upon, in a good or bad sense.(α).In bon. part.:(β).pacem ad vos adfero,
Plaut. Am. prol. 32:hic Stoicus genus sermonum adfert non liquidum,
i.e. makes use of, Cic. de Or. 2, 38, 159:nihil ostentationis aut imitationis adferre,
id. ib. 3, 12, 45:non minus adferret ad dicendum auctoritatis quam facultatis,
id. Mur. 2, 4:consulatum in familiam,
id. Phil. 9, 2:animum vacuum ad scribendas res difficiles,
id. Att. 12, 38:tibi benedictionem,
Vulg. Gen. 33, 11:Domino gloriam,
ib. 1 Par. 16, 28; ib. Apoc. 21, 26: ignominiam, ib. Osee, 4, 18.—In mal. part.:II.bellum in patriam,
Ov. M. 12, 5:nisi etiam illuc pervenerint (canes), ut in dominum adferant dentes,
to use their teeth against their master, Varr. R. R. 2, 9, 9:adferam super eos mala,
Vulg. Jer. 23, 12:Quam accusationem adfertis adversus hominem hunc?
id. Joan. 18, 29: quod gustatum adfert mortem, ib. Job, 6, 6: vim adferre alicui for inferre, to use force against or offer violence to one, Cic. Phil. 2, 7; id. Verr. 2, 1, 26; Liv. 9, 16; 42, 29 Drak.; Ov. H. 17, 21 Heins.; id. A. A. 1, 679; Suet. Oth. 12 al.: manus adferre alicui, in a bad sense, to lay hands on, attack, assail (opp.:manus abstinere ab aliquo): pro re quisque manus adfert (sc. ad pugnam),
Cic. Verr. 2, 1, 26:domino a familiā suā manus adlatas esse,
id. Quint. 27:intellegimus eum detrudi, cui manus adferuntur,
id. Caecin. 17:qui sit improbissimus, manus ei adferantur, effodiantur oculi,
id. Rep. 3, 17 Creuz. al.: sibi manus, to lay hands on one's self, to commit suicide: Qui quidem manus, quas justius in Lepidi perniciem animāsset, sibi adferre conatus est, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23.—Also of things: manus templo, to rob or plunder, Cic. Verr. 2, 1, 18:bonis alienis,
id. Off. 2, 15:manus suis vulneribus,
to tear open, id. Att. 3, 15 (a little before:ne rescindam ipse dolorem meum): manus beneficio suo,
to nullify, render worthless, Sen. Ben. 2, 5 ext. —Esp.A.To bring, bear, or carry a thing, as news, to report, announce, inform, publish; constr. alicui or ad aliquem aliquid, or acc. with inf. (class.;B.in the histt., esp. in Livy, very freq.): ea adferam eaque ut nuntiem, etc.,
Plaut. Am. prol. 9:istud quod adfers, aures exspectant meae,
id. As. 2, 2, 65; Ter. Phorm. prol. 22:calamitas tanta fuit, ut eam non ex proelio nuntius, sed ex sermone rumor adferret,
Cic. Imp. Pomp. 9, 25:si ei subito sit adlatum periculum patriae,
id. Off. 1, 43, 154:nihil novi ad nos adferebatur,
id. Fam. 2, 14; id. Att. 6, 8: rumores, qui de me adferuntur, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21:Caelium ad illam adtulisse, se aurum quaerere,
id. Cael. 24; so id. Fam. 5, 2 al.:magnum enim, quod adferebant, videbatur,
Caes. B. C. 3, 15 Dint.:cum crebri adferrent nuntii, male rem gerere Darium,
Nep. 3, 3:haud vana adtulere,
Liv. 4, 37; 6, 31:exploratores missi adtulerunt quieta omnia apud Gallos esse,
id. 8, 17 Drak.:per idem tempus rebellāsse Etruscos adlatum est,
word was brought, id. 10, 45 al.:idem ex Hispaniā adlatum,
Tac. H. 1, 76:esse, qui magnum nescio quid adferret,
Suet. Dom. 16; Luc. 1, 475:scelus adtulit umbris,
Val. Fl. 3, 172 al. —So of instruction: doctrinam, Vulg. prol. Eccli.; ib. 2 Joan. 10.—To bring a thing on one, i.e. to cause, occasion, effect, give, impart; esp. of states of mind:C.aegritudinem alicui,
Ter. Heaut. 4, 3, 2:alicui molestiam,
id. Hec. 3, 2, 9:populo Romano pacem, tranquillitatem, otium, concordiam,
Cic. Mur. 1:alicui multas lacrimas, magnam cladem,
id. N. D. 2, 3, 7:ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,
id. Fin. 1, 11, 37; so,adferre auctoritatem et fidem orationi,
id. Phil. 12, 7:metum,
id. Verr. 2, 5, 25:dolorem,
id. Sull. 1:luctum et egestatem,
id. Rosc. Am. 5:consolationem,
id. Att. 10, 4:delectationem,
id. Fam. 7, 1 al.:detrimentum,
Caes. B. C. 2, 82:taedium,
Plin. 15, 2, 3, § 7:dolorem capitis,
id. 23, 1, 18:gaudium,
Plin. Ep. 10, 2, 1 al. —To bring forwards, allege, assert, adduce, as an excuse, reason, etc.:D.quam causam adferam?
Ter. Heaut. 4, 3, 23:justas causas adfers,
Cic. Att. 11, 15;also without causa: rationes quoque, cur hoc ita sit, adferendas puto,
id. Fin. 5, 10, 27; cf. id. Fam. 4, 13:idque me non ad meam defensionem adtulisse,
id. Caecin. 29, 85:ad ea, quae dixi, adfer, si quid habes,
id. Att. 7: nihil igitur adferunt, qui in re gerendā versari senectutem negant, they bring forwards nothing to the purpose, who, etc., id. Sen. 6; id. de Or. 2, 53, 215:quid enim poterit dicere?... an aetatem adferet?
i. e. as an excuse, id. ib. 2, 89, 364.—Also absol.:Quid sit enim corpus sentire, quis adferet umquam...?
will bring forwards an explanation, Lucr. 3, 354 (cf. reddo absol. in same sense, id. 1, 566):et, cur credam, adferre possum,
Cic. Tusc. 1, 29, 70; 3, 23, 55.—Adferre aliquid = conducere, conferre aliquid, to contribute any thing to a definite object, to be useful in any thing, to help, assist; constr. with ad, with dat., or absol.:E.quam ad rem magnum adtulimus adjumentum hominibus nostris,
Cic. Off. 1, 1:negat Epicurus diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre,
id. Fin. 2, 27, 87:quidquid ad rem publicam adtulimus, si modo aliquid adtulimus,
id. Off. 1, 44, 155:illa praesidia non adferunt oratori aliquid, ne, etc.,
id. Mil. 1: aliquid adtulimus etiam nos, id. Planc. 10, 24:quid enim oves aliud adferunt, nisi, etc.,
id. N. D. 2, 63.—Very rare in class. period, to bring forth as a product, to yield, bear, produce, = fero:agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt,
Cic. Off. 1, 15:herbam adferentem semen,
Vulg. Gen. 1, 29:arva non adferent cibum,
ib. Hab. 3, 17: lignum adtulit fructum, ib. Joel, 2, 22; ib. Apoc. 22, 2:ager fructum,
ib. Luc. 12, 16 al. -
20 adlabor
al-lābor ( adl-), lapsus, 3, v. dep., to glide to or toward something, to come to, to fly, fall, flow, slide, and the like; constr. with dat. or acc. ( poet. —oftenest in Verg.—or in more elevated prose): viro adlapsa sagitta est,
Verg. A. 12, 319:fama adlabitur aurīs,
id. ib. 9, 474: Curetum adlabimur oris, we land upon, etc., id. ib. 3, 131; cf. id. ib. 3, 569:mare crescenti adlabitur aestu,
rolls up with increasing wave, id. ib. 10, 292:adlapsus genibus,
falling down at his knees, Sen. Hippol. 666.—In prose: umor adlapsus extrinsecus, * Cic. Div. 2, 27, 58:angues duo ex occulto adlapsi,
Liv. 25, 16.
См. также в других словарях:
ADL — is a three letter abbreviation that may refer to:*Action description language, a formal language for automatic planning systems *Activities of daily living *Adelaide Airport, from its IATA airport code *Amalgamated Dairies Limited, The largest… … Wikipedia
ADL — ist die Abkürzung für: acid detergent lignin, Lignin bei der erweiterten Weender Analyse Alterssicherung der Landwirte, die gesetzliche Rentenversicherung der Landwirte in Deutschland Action Description Language, ein Planungssystem insbesondere… … Deutsch Wikipedia
ADL — ADL: Антидиффамационная лига американская правозащитная организация. Линия роста/падения (ADL от англ. advance–decline line) технический индикатор. Продвинутое распределённое обучение инициативная группа по стандартизации… … Википедия
ADL — (Activities of Daily Living) ADLs, activities ordinarily performed day by day by the average person in a society, personal care activities of average person essential for everyday living (such as eating, dressing, bathing and other personal care… … English contemporary dictionary
ADL — Anti Defamation League Short Dictionary of (mostly American) Legal Terms and Abbreviations … Law dictionary
ADL — abbrev. Anti Defamation League (of B nai B rith) … English World dictionary
Adl — For the abbreviation, see ADL (disambiguation). Arabic عدل Transliteration ʻAdl Translation … Wikipedia
Adl — Cet article traite du terme arabe Adl; pour l organisation juive (ADL), voir Anti Defamation League ʿAdl (arabe : عَدْل, justice, témoin instrumentaire) est un terme arabe utilisé dans qu on peut traduire par justice. En théologie… … Wikipédia en Français
ADL — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sigles d’une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres Sigles de quatre lettres … Wikipédia en Français
ADL — Las siglas ADL pueden referirse a: Liga Antidifamación Anti Defamation League (ADL). ADL (artista), el músico rapero sueco estadounidense. Advanced Distributed Learning, la iniciativa Advanced Distributed Learning. Aeropuerto Internacional de… … Wikipedia Español
Adl — Die Abkürzung ADL steht für: Alterssicherung der Landwirte, die gesetzliche Rentenversicherung der Landwirte in Deutschland Action Description Language, ein Planungssystem insbesondere für Roboter Activities of daily living, siehe Aktivitäten des … Deutsch Wikipedia