-
1 adiunctivus
adiūnctīvus, a, um (adiungo), zur Anknüpfung dienlich, modus, der Konjunktiv, u. coniunctio, die den Konjunktiv regiert, spät. Gramm.
-
2 adiunctivus
adiūnctīvus, a, um (adiungo), zur Anknüpfung dienlich, modus, der Konjunktiv, u. coniunctio, die den Konjunktiv regiert, spät. Gramm.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adiunctivus
См. также в других словарях:
adjonctif — ⇒ADJONCTIF, IVE, subst. et adj. 1. GRAMM., vx et rare. [En parlant d un élément du discours] Qui fonctionne comme une incidente (affective expressive) dans la chaîne parlée : interjection, apostrophe et, par extension, expression ou proposition… … Encyclopédie Universelle
adyuntivo — adyuntivo, a (del lat. «adiunctīvus»; ant.) adj. Conjuntivo … Enciclopedia Universal
aggiuntivo — agg. [dal lat. tardo adiunctivus, der. di adiŭngĕre aggiungere ]. [che si aggiunge: ottenere un compenso a. ] ▶◀ addizionale, extra, supplementare. ◀▶ normale, ordinario … Enciclopedia Italiana